Αναζήτηση στο φόρουμ

καλησπερα.εχω ενα αγορακι 4 1/2 μηνων.ο παλιος παιδιατρος τραβουσε το πουλακι του για να βγει το κεφαλακι εξω ενω ο τωρινος δεν το κανει.εγω τι πρεπει να κανω αν ξερει κανεις ας μου πει.ευχαριστω

Η φίμωση αποτελεί μια συγγενή ανωμαλία στα αγόρια-παιδιά ,ενώ στον ενήλικα άνδραπολλές φορές οφείλεται σε φλεγμονώδους αιτιολογίας παθήσεις (χρόνια βαλαποσθίτιδα),σε συνέργεια με συστηματικές νόσους (σακχαρώδη διαβήτη), καθώς επίσης και κακήυγιεινή. Φίμωση, λοιπόν, είναι η αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου, λόγω σχηματισμού ενόςδακτυλίου στο δέρμα (ακροποσθία) που την περιβάλλει . Το δέρμα που περιβάλλειτην βάλανο-(το κεφαλάκι του πέους) , δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω ,η όταν αυτόγίνει με σχετικά βίαιο τρόπο τότε δεν είναι δυνατό να επανέλθει στη θέση του , κατάστασηπου ονομάζεται παραφίμωση και είναι δυνατόν να δημιουργήσει νέκρωση του δέρματος του πέους και γι'αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα. Η φίμωση μπορεί να δημιουργηθεί σεοποιαδήποτε ηλικία , αλλά στα αγόρια κάtω του τριών ετών σπάνια παρατηρείται αληθινήφίμωση και ο σχετικά στενός δακτύλιος της ακροποσθίας βαθμιαία διερύνεται, έτσι ώστεσε μεγαλύτερες ηλικίες να μπορεί να αποκαλυφθεί φυσιολογικά η βάλανος. Η φίμωση των παιδιών που σωστά ονομάζεται« Ψευδοφίμωση »δεν είναι επικίνδυνη πάθηση στα παιδιά, εκτός απο ορισμένες περιπτώσεις. Όταν δηλαδή οδακτύλιος είναι τόσο στενός και το δέρμα να καλύπτει πλήρως το στόμιο της ουρήθρας , έτσι ώστε να εμποδίζεται η ούρηση. Γι' αυτό το λόγο κύριο μέλημα των γονέων και ειδικότερα της μητέρας που έχει στενότερηεπαφή με την υγιεινή του παιδιού ειναι η παρακολούθηση της ούρησης του παιδιού εάν είναιφυσιολογική (δηλ. να σχηματίζεται ακτίνα-καμπύλη) η εάν αυτή εμποδίζεται. Υπάρχουνπολλές μελέτες στην παγκόσμια κοινότητα για το αν πρέπει νʼανατάσσεται ηψευδοφίμωση των παιδιών στην μικρή ηλικία έως 3 χρόνων ή όχι.Το ερώτημα τίθεται διότι η«βλάβη» αποκαθίσταται με την ανάπτυξη του παιδιού κάτι που φυσικά και δεν ισχύει σεόλες τις περιπτώσεις. Κατά την δική μας άποψη και με βάση την Παγκόσμια Βιβλιογραφίαπιστεύουμε πως ο Παιδίατρος , ο Παιδο-ουρολόγος ή ο Παιδοχειρουργός θα πρέπεινʼαποκαθιστούν την κατάσταση αυτή για τους παρακάτω λόγους. 1. Η ανατομία και η φυσιολογία της περιοχής δεν είναι πλέον σε θέση νʼαποδεχθούν μίατέτοια παθολογική κατάσταση οφειλόμενη στις συμφύσεις της περιοχής. Αυτός είναι και ολόγος που εκτός των άλλων ο Ειδικός σε μία απλή ή επιπλεγμένη-εμπύρετο ουρολοίμωξη ,σε κακή ανάπτυξη του παιδιού , θα πρέπει να σκεφτεί και την φίμωση-ψευδοφίμωση ωςαιτιοπαθογένεια των καταστάσεων αυτών.2. Δεν γνωρίζουμε εφʼόσον δεν αποκαλυφθεί η βάλανος κάποιες συγγενείς ανωμαλίες τηςουρήθρας όπως π.χ. είναι ο υποσπαδίας (βαλανικός,υποβαλανικός,στεφανιαίος). Θα πρέπεινα τονίσουμε ότι η χειρουργική αποκατάσταση του υποσπαδία διενεργείται σε ηλικία κάτω των 3 ετών , για πολλούς και διαφόρους λόγους ,κυρίως ψυχολογικούς. 3. Κατά την ανάπτυξη του πέους δεν υπάρχει και η σωστή ανάπτυξη σε όλες τιςπεριπτώσεις των ανατομικώνδομών . Έτσι ,λοιπόν ,μπορεί να παρατηρηθεί μικροφαλλία.Η αντιμετώπιση της φίμωσης , γίνεται με χειρουργική επέμβαση, την πολύ γνωστή αποαρχαιοτάτων χρόνων περιτομή. Ακόμα και σήμερα σε oρισμένους λαούς εκτελείται γιαθρησκευτικούς λόγους στα νεογέννητα αγόρια. Η περιτομή θεωρείται τεχνικά απλήεπέμβαση και συνήθως γίνεται με τοπική αναισθησία στον ενλικα άνδρα και τα μεγάλα παιδιά, ενω χρησιμοποιούνται ράμματα τα οποία απορροφούνται . Θα πρέπει όπως είπαμενα αποφεύγεται η χορήγηση γενικής αναισθησίας για την εκτέλεση περιτομής και θα πρέπεινα περιμένουμε να μεγαλώσει το παιδί , εκτός αν υπάρχουν οι λόγοι που προανέφερθηκαν.Μετά την περιτομή με τοπική αναισθησία το παιδί η ο άνδρας μπορεί να φύγει και να πάει σπίτι ή το πολύ να παραμείνει μία ημέρα, ενώ η επούλωση του τραύματος είναι πλήρηςεντός το πολύ 20 ημερών .