Οι Παραμυθάδες του Parents

[micnat]

Τα παιδιά μου το βράδυ πριν κοιμηθούν ζητάν να ακούσουν "ιστορία". Αντί να διαβάσουμε κάποιο παραμύθι όπου θα πρέπει να έχουμε φώτα αναμμένα και να είμαστε μαζεμένοι κοντά κοντά - κοιμούνται σε κουκέτα - προτιμούν κάποια ιστορία από το μυαλό μας, κάνουν και παραγγελίες (να είναι τρομακτική, να έχει φορτηγά, να είναι με νεράϊδες) και για να μη σας πολυλογώ, πρέπει εγώ ή ο μπαμπάς τους να βγάζουμε από το μυαλό μας συνεχώς νέες ιστορίες

 

Σκέφτηκα λοιπόν (μου ήρθε η ιδέα από κάτι που είπε η Αντιγόνη) αν θέλετε κι εσείς να γράφουμε εδώ παραμύθια δικά μας που τους λέμε και τους αρέσουν για να παίρνουμε ιδέες και να ανανεώνουμε το ρεπερτόριό μας.

 

Υπάρχουν και τα σχετικά θέματα

Παραμύθια στο Διαδίκτυο

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=6525

Ώρα να πούμε μαζί παραμύθι

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=11065

Παιδικά Παραμύθια

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=177

 

Αλλά αυτό που φαντάζομαι εδώ είναι να γράφουμε τις μικρές τρυφερές ιστορίες που τους λέμε από τη φαντασία μας...

[micnat]

Όταν βγήκε το φεγγάρι στον ουρανό, οι άνθρωποι χάρηκαν πολύ γιατί είχε πολύ σκοτάδι τις νύχτες και έτσι θα μπορούσαν να βλέπουν λίγο.

 

Όμως είδαν πως κάθε νύχτα το φεγγάρι μίκραινε!! Όλο και πιο πολύ! Και φοβήθηκαν πως κάποια νύχτα δεν θα έχουν καθόλου φεγγάρι και τρόμαξαν!

 

Μαζεύτηκαν λοιπόν όλοι και πήγαν να ρωτήσουν τον ήλιο που είναι σοφός, να τους βοηθήσει.

 

Τους είπε λοιπόν ο ήλιος να μην ανησυχούν, γιατί το φεγγάρι έτσι μικραίνει κάθε μέρα, φτάνει μια μέρα που δεν βγαίνει καθόλου στον ουρανό και ξεκουράζεται και μετά όμως μεγαλώνει και μεγαλώνει μέχρι να γίνει πάλι στρογγυλό και φωτεινό.

 

Περνούσαν λοιπόν οι μέρες και το φεγγαράκι όλο και μίκραινε και οι άνθρωποι είχαν μαζευτεί όλοι μαζί και είχαν αγωνία τι θα γίνει... Μέχρι που έφτασε η νύχτα που το φεγγάρι δεν βγήκε καθόλου στον ουρανό...

 

Κλείστηκαν λοιπόν όλοι στα σπίτια τους, και πήγαν για ύπνο από νωρίς γιατί το σκοτάδι ήταν πηχτό και δεν έβλεπαν τίποτε!

 

Το επόμενο πρωϊ πήγαν ξανά στον σοφό ήλιο και του είπαν τις ανησυχίες τους μα εκείνος τους καθυσήχασε πως εκείνο το βράδυ θα το δούν το φεγγαράκι ξανά στη θέση του. Έτσι και έγινε, εκείνη τη νύχτα ένα μικρο νυχάκι φωτεινό εμφανίστηκε στον ουρανό και οι άνθρωποι χαμογέλασαν και χάρηκαν. Και το φεγγάρι κάθε βράδυ μεγάλωνε και στρογγύλευε και επιτέλους έφτασε η νύχτα που ήταν ολοστρόγγυλη πανσέληνος!!!!!!!!!

 

Το τι γιορτές και χορούς και τραγούδια έκαναν οι άνθρωποι εκείνη τη νύχτα, δε λέγεται!

 

Και ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα!

 

(Μη με βαρέσετε αν είναι βλακεία, στα παιδάκια μου αρέσει πολύ!!)

[lenagr1]

πολύ ωραίο,

εμείς κάθε βράδυ έχουμε διαφορες ιστοριουλες. Και τις εφευρισκουμε εκεινη την στιγμή. Βλέπουμε μια εικόνα στον τοιχο και λέει "μαμα πες μου την ιστορία με τον μίκυ"ή πες μου την ιστορία με το χαρτι ή την ιστορία με το σεντόνι

Αυτο βεβαια είναι αδιακοπο και δεν μπορεις να το σταματήσεις γιατι όλο και κατι σου βρισκει, οπότε όταν πουμε 4-5 ιστορίες για κάτι μετά της λεω "α! ευα αυτην την ιστορια δεν την ξέρω, πες την μου εσυ να την μαθω" και προσπαθώντας να την πει αρχιζει και βαριεται και σιγα σιγα την παιρνει ο υπνος.

[Aggeloudia]

Αχχχχ κοριτσάκι τι ωραιο που ειναι;;;;;

Μου άρεσε ΠΟΛΥ....

Βγάλε μου και εμένα ενα με φορτηγό για τον Στέλιο που έχουμε ψυχωση με τις νταλίκες...!!!!!!!

[micnat]

Αχχχχ κοριτσάκι τι ωραιο που ειναι;;;;;

Μου άρεσε ΠΟΛΥ....

Βγάλε μου και εμένα ενα με φορτηγό για τον Στέλιο που έχουμε ψυχωση με τις νταλίκες...!!!!!!!

 

Α, με φορτηγά έχω πολλά γιατί και σ'εμάς είναι τα καλύτερά μας!! Μόλις βρω χρόνο ...

[mamyb]

αχ ρε γμτ.......δεν μπορω να γραψω εγω εδω

....γμτ .....

γιατι αν γραψω ιστοριες και τις πειτε στα παιδια σας ....απο τα γελια δεν θα κοιμουντε μετα...γμτ....

[micnat]

αχ ρε γμτ.......δεν μπορω να γραψω εγω εδω

....γμτ .....

γιατι αν γραψω ιστοριες και τις πειτε στα παιδια σας ....απο τα γελια δεν θα κοιμουντε μετα...γμτ....

 

Χεεεε πέστες εσύ και θα τους τις λέμε όταν τα ταϊζουμε! Θα γελάνε αυτά και με το χααααα θα τους χώνουμε την μπουκιά! Ποτέ δεν πάει χαμένη μια καλή ιστορία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[maryp]

εγώ απόψε ήθελα να τους πω την ιστοριούλα με τον ... πώς τον λεγανε... πώς τον λέγανε.... α! θυμήθηκα! ΗΡΩΔΗ!

[Agapi6]

εγώ απόψε ήθελα να τους πω την ιστοριούλα με τον ... πώς τον λεγανε... πώς τον λέγανε.... α! θυμήθηκα! ΗΡΩΔΗ!

 

ΑΑαα!!Τον καλό αυτό άνθρωπο!!!

[xrysalis]

αχχχχχ... πείτε κι άλλα! πείτε κι άλλα

[milver]

Ετσι και γω έλεγα από το μυαλό μου πολλά παραμυθάκια στην κόρη μου.

Το δύσκολο ήταν όταν μετά από μερικές μέρες μου ζήταγε να της το ξαναπώ και δεν θυμομουν τίποτα!!!!

 

MICNAT πολύ ωραίο το παραμυθάκι.Πραγματικά!!!!

Περιμένουμε κι αλλα ε????

[micnat]

Ε γράψτε κι εσείς κανένα!!!!

Θα αρχίσω να τα χρεώνω!!!

[Κυριακή]

Αχχχχ κοριτσάκι τι ωραιο που ειναι;;;;;

Μου άρεσε ΠΟΛΥ....

Βγάλε μου και εμένα ενα με φορτηγό για τον Στέλιο που έχουμε ψυχωση με τις νταλίκες...!!!!!!!

Γράψε εσύ ένα Aggeloudia...έλα το ξέρω έχεις φαντασία!!

[Αντιγόνη]

Της λέω αυτό το παραμυθάκι επειδή φοβάται λίγο το σκοτάδι.

Η μαμά του μικρού αγοριού είχε σήμερα τα γενέθλιά της. "Θα πάω να της μαζέψω λουλούδια και φράουλες στο δάσος! Τι καλά!" σκέφτηκε όλο χαρά ο μικρούλης και άφησε το πέτρινό τους σπιτάκι πήρε το μονοπάτι και ξεκίνησε.

Η ομορφιά του δάσους τον είχε συνεπάρει! Ήταν άνοιξη τα λουλούδια μοσχοβολούσαν, πεταλούδες πετούσαν παντού, και πουλάκια τιτίβιζαν χαρούμενα.

Το αγοράκι δεν ήξερε που να πρωτοτρέξει. Γέμιζε το καλαθάκι του λουλούδια, φροάουλες και μούρα χαζεύοντας τις ομορφιές του δάσους. Όταν λίγο κουράστηκε κάθησε κάτω από ένα δέντρο όπου και τον πήρε ο ύπνος. Όταν κάποια στιγμή άνοιξε τα μάτια του είδε ότι τη θέση του ήλιου είχε πάρει τώρα το φεγγάρι. Σηκώθηκε τρομαγμένος. "Αχ όχι...." Σκέφτηκε. "Φοβάμαι τόσο πολύ τη νύχτα..." Όλα τώρα στο δάσος δεν του φαινόντουσαν τόσο όμορφα όσο την μέρα! Τρομαχτικές σκιές τον φόβιζαν και περίεργοι ήχοι τον κάνανε να πετάγεται!

"Έϊ, μικρούλη, μη φοβάσαι!.." Άκουσε καποιον από ψηλά να του λέει και γυρνώντας να κοιτάξει είδε το φεγγάρι να του χαμογελάει. "Θα είμαι πάντα εδώ να φέγγω για σένα από ψηλά! Και όταν καμιά φορά δεν με βλέπεις, κοίτα γύρω σου.. θα φωτίζουν τα χιλιάδες αστεράκια το δρόμο σου και κανείς δεν θα σε αφήσει στα σκοτεινά". "Αλήθεια?" Ρώτησε το αγοράκι απορημένο. "Αλήθεια... αλήθεια... αλήθεια!" ακούστηκαν χίλιες μικρές φωνίτσες από τον ουρανό. "Τα αστεράκια! μου μίλησαν τα αστεράκια!" Φώναξε χαρούμενο το αγοράκι. "Πάντα κάτι θα λάμπει για σένα μικρούλι!" Του είπαν. "Ξεκίνησε τώρα για το σπίτι σου και μεις σα χιλιάδες φαναράκια θα φέγγουμε το δρόμο σου με όλη μας τη δύναμη!"

Ξεκίνησε λοιπόν ο μικρούλης, χωρίς να φοβάται πια. Η περίεργη τρομαχτική σκιά στο δέντρο, δεν ήταν παρά μια κουκουβάγια που κοιμόταν! Και αυτό "χρουτς χρουτς που άκουγε στο χώμα, δεν ήταν παρά τα σαλιγκάρια που πηγαίναν για ύπνο!

Ξεκίνησε λοιπόν για το σπίτι και όλα τα αστεράκια μαζί με το φεγγάρι δίναν όλο τους το φως στο αγοράκι.

Φτάνοντας η μαμά του είχε ανησυχήσει πολύ! Αφού λοιπόν της είπε ότι έγινε στο δάσος και της ζήτησε να τον συγχωρήσει για την αργοπορία, της έδωσε το καλαθάκι με τα λουλούδια που της είχε μαζέψει. Όμως ένα περίεργο μικρό φως ξεπήδαγε από το καλαθάκι. "Κοίτα μαμά!" Είπε ο μικρούλης" Κάτι φέγγει μέσα εδώ"!

"Χι χι!.. Είμαι εγώ! Ένα αστεράκι!" Μία φωνίτσα γνώριμη ακούστηκε. "Βούτηξα μέσα στο καλαθάκι σου για να μείνω κοντά σου και να σου θυμίζω ότι πάντα θα υπάρχει κάτι το βράδυ που θα φέγγει και θα σε προσέχει κρατώντας σου συντροφιά!"

Το αγοράκι και η μαμά του τρελάθηκαν από χαρά! Θα έχει πάντα ένα αστεράκι ολόδικό του! Δεν μπορούσε να το πιστέψει! Το αστεράκι του είπε ότι υπάρχουν αρκετά στον ουρανό, ένα για κάθε παιδάκι. Και έτσι κανένα δεν θα χρειάζεται πια να φοβάται το σκοτάδι.

Εκείνο το βράδυ γλεντήσαν για τα καλά τα γενέθλια της μαμάς, και το αγοράκι δεν φοβήθηκε ποτέ ξανά το σκοτάδι.

[boukie17]

αχχχχχ... πείτε κι άλλα! πείτε κι άλλα

 

 

 

 

ναι,ναι,ναι,ναι,ναι,ναι,ναι,ναι,

[xrysalis]

ρε κορίτσια.......... από το μυαλό σας τα βγάζεται;;;;;;;;;;;;;;

μπράβο, μπράβο και ξανά μπράβο!!

 

στάνταρ θα τα εκτυπώσω! είναι και σύντομα! αύριο μεθαύριο που ο μικρός μου θα καταλάβαινει περισσότερο θα είναι ότι πρέπει για πριν τον ύπνο του!!

 

εγώ τελευταία αυτοσχεδιάζω με το εργαστήρι του Αϊ Βασίλη! εν συντομία...

τα ξωτικά δεν προλαβαίνουν να ξεχωρίζουν και να ταξινομούν τα γράμματα των παιδιών που φτάνουν από κάθε γωνιά της γής! οι βοηθοί του Αϊ Βασιλή δε σηκώνουν κεφάλι από τον πάγκο εργασίας που πυρετωδώς φτιάχνουν τα κατά παραγγελία παιχνίδια και οι τάρανδοι το έχουν ρίξει στο φαί για να μαζέψουν ενέργεια για το μεγάλο ταξίδι που τους περιμένει!! οι μέρες φτάνουν!!

[ELENA1974]

Εγψ για καποιο διαστημα ελεγα την ωρα του φαγητου στο Βασιλη την ιστορια του φαγητου που ετρωγε, δηλαδη την συνταγη

Το πιατο αδειαζε χωρις να το καταλαβει

[jena]

Η μικρή γατούλα Λουτση πήγε μια μέρα στο σχολείο. Κάποια στιγμή η δασκάλα τους είπε να βγαλουν τους μαρκαδόρους να ζωγραφίσουν. Η Λούτση έψαξε στην τσάντα της αλλά δεν τους βρήκε... τους είχε ξεχάσει σπίτι... στεναχωρήθηκε τότε και άρχισε να κλαίει. Την πλησίασε ένα σκυλάκι που το έλεγαν Τικο και τη ρώτησε "γιατί κλαις?" "Ξέχασα τους μαρκαδόρους μου και δεν μπορώ να ζωγραφίσω μαζί σας" απάντησε η Λούτση. "Μη στεναχωριέσαι, θα σου δώσω τους δικούς μου και θα ζωγραφίσουμε μαζί" είπε ο Τίκο. Τότε η Λούτση σταμάτησε τα κλάματα, και έκατσε μαζί με τον Τικο, ζωγράφισαν από μια υπέροχη ζωγραφια... και από τότε έγιναν πολύ καλοί φίλοι και μοιράζονταν τα πράγματά τους: τους μαρκαδόρους, τα μολύβια, τα βιβλια και τα παιχνίδια τους...

 

(Όπως καταλαβαίνετε έχουμε πρόβλημα στο να μοιραζόμαστε τα παιχνίδια μας...)

 

Έχω κι άλλες περιπέτειες με τη Λούτση και τον Τίκο, έχω φτιάξει 3-4 και επαναλαμβάνονται εκ περιτροπής... εκτός κι αν προκύψει καποιο βιβλίο και το προτιμήσει...

[elena32]

Εγψ για καποιο διαστημα ελεγα την ωρα του φαγητου στο Βασιλη την ιστορια του φαγητου που ετρωγε, δηλαδη την συνταγη

Το πιατο αδειαζε χωρις να το καταλαβει

κι εγω το κανω αυτο στη μικρη μου οταν τρωει.δινει πολυ βαση στην εκτελεση

[micnat]

Ένα βράδυ, την ώρα που όλοι κοιμόντουσαν στα ζεστά κρεβάτια τους, ακούστηκε ένας γδούπος και ένα σιγανό κλάμα από το μπαλκόνι. Μια ψιλή φωνούλα φώναζε “Βοήθεια, βοήθεια!”. Ο Ωρίων ξύπνησε από τον θόρυβο και αναρωτήθηκε τι να είναι. Για τον ίδιο λόγο ξύπνησε και η Φοίβη. “Το άκουσες αυτό Ωρίωνα;;” “Ναι! Τι να είναι άραγε;;;” Και ο μικρός Ερμής ξύπνησε και πήγε στα αδέρφια του να μάθει τι να ήταν αυτό που τους ξύπνησε όλους. “Από το μπαλκόνι έξω έρχεται. Κάποιος κλαίει!” “Ας πάμε να εξερευνήσουμε!” Πήραν λοιόν τους φακούς τους και βγήκαν έξω στο μπαλκόνι. Τι να δουν;; Ένα μικρό αστεράκι είχε πέσει από τον ουρανό και τώρα έκλαιγε παραπονεμένο...

 

“Τι έπαθες μικρό αστεράκι;;; Γιατί έπεσες;;;” Το ρωτήσανε. “Έσκυψα πολύ να σας δω από τον ουρανό και ζαλίστηκα και έπεσα”... “Θέλω να γυρίσω σπίτι μου!” είπε...

“Πώς σε λένε;;;” “Με λένε Πολικό Αστέρα”. “Θα σε γυρίσουμε σπίτι σου Πολικέ Αστέρα, μην ανησυχείς”, του είπανε τα παιδιά. “Θα φτιάξουμε ένα διαστημόπλοιο και θα σε πάμε σπίτι σου!”

 

Πήρανε λοιπόν τα Lego τους, και ξεκινήσανε να φτιάχνουν ένα διαστημόπλοιο!!! (Τα σχόλια που είχα εδώ είναι, πώς φτιάξαν τη μηχανή, που τους είπα πως πήρανε πράγματα από το γκαράζ, και πως φτιάξανε την πόρτα του διαστημοπλοίου, τέλος πάντων)

 

Μετά από λίγες μέρες, το διαστημόπλοιο ήταν έτοιμο.

Εκείνο το βράδυ, τα παιδιά περίμεναν να κοιμηθούν όλοι στο σπίτι, και όταν ήταν απόλυτη ησυχία, σηκώθηκαν, πήραν τους φακούς τους και τα κομμάτια του διαστημόπλοιου και βγήκαν στο μπαλκόνι. Συναρμολόγησαν το διαστημόπλοιο, και ρώτησαν το αστεράκι προς τα που ήταν το σπίτι του. Εκείνο τους έδειξε προς το Βορρά. Πήραν λοιπόν και μια πυξίδα και μπήκαν μέσα. Τράβηξαν ένα μοχλό, πάτησαν και τέσσερα κουμπιά και το διαστημόπλοιο εξαφανίστηκε με ταχύτητα προς τον ουρανό! Όλοι οι άλλοι ξύπνησαν αλλά κανείς δεν είδε τίποτε γιατί ο πύραυλος είχε εξαφανιστεί!!!!!!! Σε λίγα λεπτά έφτασε στο Βορινό σημείο του ουρανού, και το αστεράκι αναγνώρισε το σπίτι του και πετάχτηκε από τον πύραυλο ευχαριστώντας τους φίλους του που το γύρισαν στο σπίτι του.

 

Τα παιδιά γύρισαν τον πύραυλο προς τα πίσω και φτάνοντας στη Γη με μεγάλη ταχύτητα, άπλωσαν πίσω τους τα σεντόνια τους δεμένα για να κόψουν ταχύτητα (ε;;; ) και το διαστημόπλοιο προσγειώθηκε στο μπαλκόνι!

 

Το επόμενο πρωϊ δεν μπορούσαν να ξυπνήσουν από την κούραση και τους είπε η μαμά “Μα τι πάθατε;; Είσαστε σα να πήγατε βόλτα στο διάστημα!” Και τα παιδιά βάλανε τα γέλια!

[mamyb]

Κάποτε ηταν ένα ς φοίνικας.....σαν και αυτούς που ο μυθος εχει να ξαναγενείτε από τις σταχτες του .....μα ο μυθος όμως το χε ....

κανεις δεν ηξερε στα αληθεια τι συμβαίνει με αυτόν τον φοινικα....ένα απλο αλλα παραξενο πουλι ηταν στα αληθεια και τιποτα άλλο......

Μια μερα καθως μεγαλωνε ....ανακαλυψε κι αλλα διαφορα πουλια στον δρομο του...

 

Σπουργιτια θυμωμενα...

γλαρους ποινασμενους ....

χελιδονια φευγατα&....(παντα αυτά τα χελιδονια είναι φευγατα..... γιατι ??!!!κανεις δεν ξερει!!!και αλλα πολλατελος παντων&

 

Μια μερα όμως μια καραξακα πλησιασε τον φοινικα και του ζητησε κατι πολύ σπουδαιο ,ετσι τουλαχιστον το παρουσιασε..

Ηθελε ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ για ένα μεγαλο προτζεκ

 

μεχρι τοτε επιδη ολοι ηταν επιφαληκτικοι με τις δυναμοις του φοινικα κανεις δεν το ειχε πλησιασει και μαλιστα αν καμια φορα σε μια δυσκολη κι ολας φαση της ζωη του φοινικα ειχε ζητησει δουλεια κανεις δεν του εδινε. η καρακαξα λοιπον....

Ζητησε από τον φοινικα να την βοηθησει να κανουν μια μπιζνα με σουβλακια για πουλια !!!.(αυτό για σενΑ καλη μου Θεοδορα&.το μπιζνα με σουβλακι όχι η απατη χαχαχαχα)

ηταν λιγο παραξενο η αληθεια είναι αλλα δεχτικε γιατι σου λεει.... ο φοινικας :κατι ενδιαφερον θα εχεις κι εγω εχω μεγαλη αναγκη για δουλεια Κι ετσι δεχτηκε&!

στην πορεια όμως ειδε ότι τα σουβλακια δεν είναι εντυμο να τα πουλας στα πουλια και να τους λες είναι πχ ΕΙΝΑΙ σκουλικακια !

ειδε ότι η καραξα ελεγε ψεματα στα πουλια αλλα και στο κόσμο!

αλλα τι να κανει? που ειχε αναγκη από δουλεια? Και γιατι ειχε αναγκη από δουλεια?:...

Βλεπετε ο μπαμπας των παιδιων του φοινικα ηταν .....μην γελασετε ....εμπρηστης !

.πηγαινε σε δαση και τα εκαιγε .κι ετσι μια μερα του ειπε του φοινικα να φυγει γιατι.... δεν καιγοταν !!!(όπως ηθελε ο εμπριστεις να καει !!!ο φοινικας αντεχε...παντα αντεχουν οι φοινικες)

αρα ηταν μονος κι επρεπε να βρει δουλεια να μεγαλωσει τα παιδια του ,και για αυτο δεχτηκε αυτην την ατιπη παρανομη συμφωνια&....αλλα ευτυχως ηταν για λιγο&.......!!!!!!!

 

Η συνεργασεια λοιπον κρατησε λιγο !στο μεσοδιαστημα η καραξακα ειδε ποσο ευαισθητος είναι ο φοινηκας και τον εκμεταλευτηκε.ο φοινηκας ειχε ξεχασει ποσο μα ποσο δυνατος ηταν και αφεθηκε!!!

και η ανταλαγη ηταν δικαιη ουσιαστηκα, μιας και ο ενας αφεθηκε στα χερια του αλλου!

 

Μι μερα όμως ....μετα από μια δυνατη πυρακαγια ο φοινικας !!!.θυμηθηκε..... θυμηκε από ειχε ειχε ερθει ποια ηταν η παραδοση του ,.ποια ηταν η καστα του ,.ποιες οι δυνατοτητες του ,κοιταξε τα παιδια του και ειπε : τεραμα

Τερμα τα σουβλακια στα πουλια εγω δεν μπορω άλλο πια να πουλαω σουβλακια σε πουλια το βλεπω! τα σκοτωνω! αλλα δεν με πειραζει αυτό ....μ ε πειραζει που εγω ξεχασα ποιο πουλι ειμαι και τι εχω εδώ να κανω...

Κι ετσι ειπε στη καραξακα: ....

λυπαμε πολύ πουσε γνωρησα!!!για μια στιγμη νομιζα ότι μου κανεις καλο αλλα τελικα μονο ψεματα ξερεις να σκορπας....

 

Η καραξα επιτεθηκε ...(δεν ηξρε και τι άλλο να κανει) ελεγε ψευτιες όπως :

δεν θα τα κατεφεριες χωρις εμενα !

.δεν θα αντεξεις ουτε μια στιγμη !

και μετα αφου ειδε ότι δεν της περναει ειπε....μα καλα τα παιδια σου δεν τα σκευτεσε?

τι θα φανε ?

πως θα τα μεγαλωσεις?

και ο φοινικας ειπε:

ΠΑΝΤΩς ΟΧΙ ΜΕ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ!!!

κατι θα βρω να κανω κατι πιο εντυμο πιο αληθηνω που να δηνει ελπίδα σε μενα στα παιδια μου ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ !!!!

ΚΙ ΕΤΣΙ για μια ακομα φορα αναδηθηκε από τις σταχτες του πεταξε μακρια κι αρχησε να ελπλίζει ξανα για το αυριο !

για τα παιδια του !για τα πουλαι και ....

για όλα τα πουλια και παιδια αυτου του κοσμου !!!!

 

ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

 

εχω το copyright!!! αληθεια !

απο το ποστ:

χανιμπαλ τελος ΠΑΡΙΤΗΘΗΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!

[Jean]

Σε ειχα δει στον υπνο μου...

κι ησουν σαν ονειρο...

ομορφη σαν τη σταλα της βροχης στην ακρη της ψυχης μου...

 

Σε ειδα στον υπνο μου κι ειχες στα χειλη σου το ηλιο δακρυσμενο

και σφιχτηκε η καρδια και παγωσε η ανασα...

 

Σε ειδα στον υπνο μου ματακια ραγισμενα κι ηταν ο ηχος αχρωμος

τα χρωματα σβησμενα

 

Σε ειδα στον υπνο μου κι ηταν η γλυκα της ματιας σου βαλσαμο στην πληγη

Ησουν το ονειρο καθε μητερας, η επιθυμια της νυχτας να γινει φως

 

Σε ειδα στον υπνο μου κι ενα χερακι τοσο δα γυρευε ενα χαδι

κι απλωσα τα δαχτυλα κι ανοιξαν οι αγγελοι φτερα

και κουρνιασες κι εσυ κι εγω μαζι

κι ολα ηταν σαν να μην εγιναν ποτε...

 

Σε ειδα στον υπνο μου κι ηταν τα ματια σου σαν ηλιος φωτεινος

και ζεστανε η καρδια και ανθισαν νοτες στα λουλουδια...

 

Τιποτα δεν ειναι τοσο ομορφο στη γη, οσο το γελιο σου στο πρωτο ξυπνημα της μερας...

 

 

Αυτο ειναι το παραμυθι της Μαριας... της κορης μου.

[xrysalis]

Αυτο ειναι το παραμυθι της Μαριας... της κορης μου.

Aυτό μάτια μου δεν είναι ΜΟΝΟ παραμύθι....

ανατρίχιασα από τη συγκίνηση...

να είστε γερές να χαίρεστε η μία την άλλη!

[Virginia]

Αυτο ειναι το παραμυθι της Μαριας... της κορης μου.

Aυτό μάτια μου δεν είναι ΜΟΝΟ παραμύθι....

ανατρίχιασα από τη συγκίνηση...

να είστε γερές να χαίρεστε η μία την άλλη!

 

"ανατρίχιασα από τη συγκίνηση..."

εγω να δεις...........

[micnat]

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν 3 (ή 2 ή όσα να’ναι) νεραϊδόπουλα μικρά σαν το δαχτυλάκι σας, με φτεράκια στην πλάτη τους για να πετάνε, που ζούσαν πάνω σε ένα νεραϊδοδέντρο μαγικό με πολλά δωμάτια με μικρά κρεββατάκια, καρεκλάκια και τραπεζάκια, στη Νεραϊδοχώρα.

 

Στη Νεραϊδοχώρα ήταν συνέχεια μέρα, και τα νεραϊδόπουλα παίζανε και τρώγανε συνέχεια, καρπούς και φρούτα που χρειάζονται φως για να μεγαλώσουν. Είχαν και ένα νεραϊδοαυτοκίνητο με το οποίο κάνανε τις μακρινές τους βόλτες και το φορτώνανε με την τροφή τους που φυλούσανε σε μικρές αποθηκούλες στο νεραϊδοδέντρο τους.

 

Μια μέρα, εμφανίστηκε ένα τρομακτικό τέρας που ούρλιαζε και μούγκριζε και ήρθε και πήρε το φως!!!!!!!!!! Τα νεραϊδόπουλα κρύφτηκαν να μην ακούνε τα ουρλιαχτά και όταν βγήκαν από τις κρυψώνες τους ήταν απόλυτο σκοτάδι!!!!

 

Δεν ήξεραν τι να κάνουν, δεν έβλεπαν να παίξουν πια, τα φρούτα και οι καρποί μαράθηκαν από το σκοτάδι και έτσι δεν είχαν να φάνε και ήταν πολύ λυπημένα όλα!!!!!!!!!!

 

Έμαθαν πως μια τρομερή μάγισσα είχε βάλει το τέρας να κλέψει το φως, και αποφάσισαν να πάνε να το φέρουν πίσω!!!! Ξεκίνησαν να πάρουν το νεραϊδοαυτοκίνητο, όμως δεν δούλευε γιατί κι εκείνο λειτουργούσε με το φως και έψαχναν απεγνωσμένα τρόπο να πάνε στο κάστρο της μάγισσας σε μια μακρινή χώρα… Ήρθαν λοιπόν οι φίλες τους οι πυγολαμπίδες που έφεγγαν και τους πρότειναν να τους οδηγήσουν με το φωτάκι τους στο δρόμο για το κάστρο… Κι έτσι, τα νεραϊδόπουλα ακολούθησαν πετώντας τις πυγολαμπίδες και μετά από πολλές ώρες, έφτασαν σε ένα σκοτεινό μάυρο κάστρο μέσα σε μια σκοτεινή μαύρη λίμνη με βρώμικα νερά……

 

Τα νεραϊδόπουλα ήταν κουρασμένα και πεινασμένα και στάθηκαν να ξεκουραστούνε σε μια άκρη και αφού έφαγαν το τελευταίο τους φαγητό που είχαν μαζί τους και πήραν δυνάμεις, ανέβηκαν πάνω στις πυγολαμπίδες που τα μετέφεραν πάνω από τη λίμνη στις επάλξεις του κάστρου…

 

Επικρατούσε ησυχία. Δεν ακουγόταν τίποτε, και τα νεραϊδόπουλα, αφού έψαξαν γύρω-γύρω το κάστρο, βρήκαν την πόρτα κλειδωμένη… Όμως, ένα παράθυρο πιο εκεί ήταν ανοιχτό και μπήκαν από εκεί….. Άκουσαν λίγα μουγκρητά από το τέρας το οποίο κοιμόταν σε ένα κλειδωμένο κλουβί!! Η μάγισσα το είχε φυλακίσει… Πήγαν και του άνοιξαν την πόρτα και το ρώτησαν τι είχε γίνει. Εκείνο τους είπε πως η μάγισσα ήταν πολύ κακιά και το ξεγέλασε και ενώ του είχε υποσχεθεί να του δίνει φαγητό, αυτό τέλειωσε με το πολύ σκοτάδι και δεν έφτανε κι έτσι το άφησε να πεινάει!!!

 

Τους είπε το τέρας λοιπόν πως η μάγισσα ήταν στο δωμάτιο της στον ψηλότερο πύργο του κάστρου και να πάνε σιγά-σιγά να μην ξυπνήσει.

 

Ανέβηκαν τις στριφογυριστές σκάλες και έφτασαν στο δωμάτιό της και άνοιξαν σιγά-σιγά την πόρτα… Η μάγισσα κοιμόταν στο μεγάλο κρεβάτι αλλά το ένα νεραϊδόπουλο σκόνταψε σε μια καρέκλα και έκανε θόρυβο και η μάγισσα ξύπνησε!!!!!! Αμέσως μόλις είδε τις πυγολαμπίδες και τα νεραϊδόπουλα θύμωσε και έβγαλε το ραβδί της να τους μαγέψει, αλλά!!!!! … είχε χάσει τη δύναμή της! Χρειαζόταν το φως για να έχει μαγικές δυνάμεις και στο σκοτάδι δεν μπορούσε να κάνει τίποτε! Δεν ήταν πιά μάγισσα!!!! Τα νεραϊδόπουλα είδαν ένα μεγάλο μαύρο κουτί από το οποίο ακουγόταν μια φωνούλα που φώναζε βοήθεια-βοήθεια, βγάλτε με έξω, είμαι το φως!!! Έτρεξαν και άνοιξαν το μεγάλο μαύρο κουτί και αμέσως από μέσα του ξεχύθηκε ένα λαμπρό και δυνατό και ζεστό φως το οποίο πλυμμήρισε το δωμάτιο της μάγισσας! Εκείνη μόλις είδε το φώς έβγαλε μια δυνατή φωνή και έγινε μια γκρίζα σκόνη στο χαλί! Το απότομο δυνατό φως ήταν πιο δυνατό από εκείνη!!

 

Τα νεραϊδόπουλα χαρούμενα πια, έφυγαν από το κάστρο της μάγισσας, πήραν μαζί τους και το τέρας για να το φιλοξενήσουν στη Νεραϊδοχώρα η οποίο τώρα πια ήταν λουσμένη στο φως συνέχεια και είχε άφθονα φρούτα και καρπούς για να τρώνε όλοι!!!

 

Και ζήσαν αυτόι καλά κι εμείς καλύτερα!!

 

Το έγραψα λίγο βιαστικά και πάσχει κάπως η σύνταξή του...