19 μηνών επιθετικότητα.

[kostask77]

Καλησπέρα και πάλι σε όλους.

 

Ο μικρός είναι ένα φυσιολογικό μωρό 19 μηνών. Πολύ δραστήριος, αρκετά παραπονιάρης, ίσως και λίγο κακομαθημένος όπως άλλωστε τα περισσότερα μωρά. Η ευφυΐα του νομίζω ειναι φυσιολογική. Μιλάει αρκετά, μπορείς να συνεννοηθείς άνετα μαζί του.

Το πρόβλημα ειναι εδω και 2 εβδομάδες στη συμπεριφορά του. Όταν ειναι με άλλα παιδάκια, μικρότερα ή μεγαλύτερα, μπορεί να δείξει επιθετικότητα σε εντελώς ανύποπτες φάσεις. Ενώ του αρέσει να βρισκεται ανάμεσα από παιδιά, θα τραβήξει "σφαλιάρα" σε κάποιο ανεξαρτήτου ηλικίας αν του σταθεί σαν εμπόδιο. (έχει γινει 4 φορές ως τωρα) Τι εννοώ. Για παράδειγμα αν κάποιο του πάρει τη θέση στη τσουλίθρα, αν κάποιο τον ακουμπήσει κατά λάθος. Είναι ζήλεια? Είναι τρόπος να δείξει κάτι? Δε ξέρω. Δεν του έχουμε δείξει στοιχεία επιθετικότητας στο σπίτι. Σκέφτομαι οτι φταίω διότι παλαιότερα όταν έκανε κάποια ζημιά τον ειχα χτυπήσει ελαφτά στα χέρια λέγοντάς τον "παλιόπαιδο" κάτι που βέβαια έγινε μόνο 2-3 φορές και δεν επαναλήφθηκε ποτέ (πάνε πάνω απο 2 μηνες μάλιστα)

Τη συγκεκριμένη λέξη μάλιστα την επαναλαμβάνει όταν κάνει κάποια ζημιά η αν χτυπήσει κάποιο άλλο παιδάκι.

Πλέον του μιλάμε όλοι ήρεμα. Ακόμα και η κατσάδα θα ειναι σε ήρεμο τόνο.

Δυστηχως η ελαφριά αυτη επιθετικότητα ειναι υπαρκτή.

Το θέμα ειναι το τι κάνεις.

[argini]

Ένα ερωτημα αρχικο είναι αν εισαι 100% βέβαιος για την συμπεριφορά όλων όσων εμπλέκονται στην ανατροφή του παιδιου. πχ τον κραταει κάποιος χωρίς να ειστε παρόντες εσυ ή η γυναίκα σου?? Εισαι σιγουρος ότι αν υπάρχει τέτοιο άτομο δεν φερεται επιθετικα στο παιδι??

Δευτερο ερωτημα αν το παιδι εχει αρκετό χρόνο και χωρο για παιχνίδι. Κοινως κρίνεις ότι εκτονώνεται αρκετα?? Μηπως φτανει στην παιδικη χαρά ήδη πολύ "τσιτωμένο"???

Και τρίτον υπάρχει περίπτωση να τον χτυπάει κάποιο μεγαλύτερο παιδακι στο φιλικο και οικογενειακό περιβάλλον χωρίς να το έχετε αντιληφθεί??

[kostask77]

Η συμπεριφορά όλων ειναι ήρεμη. Κανεις δεν ειναι επιθετικος. Οκ κάπου κάπου υπάρχουν νευρα αλλά σε φυσιολογικά καθημερινά οικογενειακά πλαίσια.

Στο παιχνίδι έχει και χόρο και χρόνο και όρεξη απο εμάς. Απλά παρατηρώ πως όταν δε γινεται το δικό του ή αν δε του αρέσει κάτι γινεται επιθετικός.

Ακομα και στη παιδικη χαρά. Μοιράζεται τα πάντα, ειναι ευγενικος, κοινωνικός αλλά αν κάποιος δεν ειναι δεχτικος στο να παίξει μαζί του ή να μοιραστεί πράγματα η χειροδικία ειναι το πρώτο που θα κάνει με έντονα νεύρα. Και δε σηκωνει απο ομιλία εκεινη τη στιγμη. Βρε καλέ μου βρε χρυσέ μου...τιποτε. Έχει νευρα.

Για το τρίτο όχι. Δε τίθεται τέτοιο θέμα

 

Να τονισω οτι η κατάσταση χειροτερεύει. Μας χτυπάει και εμάς οταν δε γινεται το δικο του πλέον. Βέβαια το μετανιωνει μολις κάνουμε οτι πονέσαμε και μας χαιδευει αλλά μετά απο λιγο θα το ξεχάσει.

[xena]

Το συζητούσαμε και πριν λίγες ημέρες για την ηλικία των 2,5 ετών. Πιστεύω πως δεν έχει μεγάλες διαφορές, εγώ έτσι τουλάχιστον το αντιμετωπίζω με την μικρή μου, είναι τώρα 22 μηνών κι έχει σχεδόν εξαφανιστεί πια η κακή αυτή συνηθεια.

 

α) Οταν την βλέπω πως αρχίζει να γίνεται επιθετική με την αδελφή της ή με εμας, ψύχραιμα της λέω πως δεν θα πρέπει να χτυπήσει, να σπρώξει η να δαγκώσει γιατί αυτό πονάει. Κανείς δεν θέλει να πονάει. Και συνοφρυώνομαι εδώ. Της λέω επίσης πως αν συμβεί αυτό ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσει το παιχνίδι (ή να την αφήσω απ' την αγκαλιά μου). Με ένα ύφος ότι δεν εξαρτάται από εμένα, είναι κάτι που θα γίνει αναγκαστικά.

 

β) Εάν συμβεί, απλά εφαρμόζω αυτό που είπα. Με ψυχραιμία και ανέκφραστα. Πριν την απομακρύνω λέω "κοίτα τώρα, χτύπησες την αδελφή σου (ή τη μαμά πχ) και πόνεσε. Σε κανέναν δεν αρέσει να πονάει. Πρέπει τώρα να σταματήσει το παιχνίδι. Κρίμα παιδί μου.." ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΩ ΑΛΛΟ για να μην γίνεται θέμα προσοχής στην οικογένεια.

Τα μικρούλια μας είναι πολύ μικρά για τιμωρίες νομίζω, αλλά παρόλα αυτά καταλαβαίνουν αυτά που τους λέμε με απλά λόγια - να είσαι βέβαιη.

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=141276

[kostask77]

Απαντήσεις αρκετό καιρό μετά

 

Πλέον, στον 30 μήνα, έχει κόψει την επιθετικότητα μαχαίρι. Θα ανταποδώσει μόνο αν του της βρέξουν, αφού πρώτα προηγηθεί το έντονο λεκτικό ύφος τυπου «γιατι με χτυπάς» κτλ. Νομιζω όμως ότι πλέον πετύχαμε να φθάσουμε σε ένα άλλο άκρο. Αν τις φάει από κάποιον που θεωρει φιλο του, θα κλάψει και θα προσπαθήσει να τον προσεγγίσει με αγκαλίτσες (οπου εκει το πολύ πολύ να τις ξαναφάει και να κλαίει).

Το κακό είναι ότι συνηθίζει (στη πλάκα) να ορμάει σε ξένο κόσμο και να τον χτυπάει στα πόδια. Οκ συνήθως ο κόσμος γελάει, αλλά φαντάσου τωρα εσυ να περπατάς στο δρόμο και ένας μπομπιρας να έρχεται να σε χτυπάει με τα χεράκια του στο πόδι

Γενικά το θεωρει αστείο να πέφτει πάνω στους άλλους, τους ξένους…