ΔΙΛΗΜΜΑ..

[Αντιγόνη]

Σας παρακαλώ πείτε μου τις πολύτιμες γνώμες σας! Μέχρι τώρα το αξιολάτρευτο μεν, αλλά ζωηρότατο δε δίχρονο κοριτσάκι μου, το κρατάνε οι δύο γιαγιάδες. Η μία έχει αρχίζει και κουράζεται και έχει και πρόβλήματα υγείας που μεγαλώνουν και με κάνει λίγο και ανησυχώ γιατί έχει χάσει τα αντανακλαστικά της και έχουμε μικροατυχήματα με τη μικρή, αλλά και η άλλη η καημένη νιώθω ότι ψιλοκουράζεται... Τι λέτε. Να αφήσω έτσι την κατάσταση μέχρι του χρόνου που θα ναι η μικρή τριών, ή να τη γράψω τώρα στον παιδικό... Τις αρρώστιες τον χειμώνα σκέφτομαι... Ενώ με τις γιαγιάδες αρρωσταίνει πολύ λίγο. Εσείς τι θα κάνατε? Μαρία...?

[Μαρια Στυλιανακη]

εξαρτάται απο τον παιδικό.

αν είναι καλός ναι, αν δεν βρίσκεις καλό στην περιοχή σου δεν ξέρω...

 

τείνω αρκετα προς το ναί... εκτός πραγματικά και αν είναι χάλια ο παιδικός!

 

δεν κάνετε καμιά βόλτα μαζί της να δείτε?

χωρίς να αναφέρεις ότι εκεί δεν είναι οι μαμάδες ετσι? αυτό το αφήνεις στο τέλος , όταν είναι να γίνει. !

θα δείς τις αντιδράσεις τις όταν δεί παιχνίδια και χώρους φτιαγμένους για παιδιά και αυτά θα σε πείσουν.

[ΜΑΡΥ.Τ]

Καλησπέρα και από μένα

Και εγώ τον Αναστάση γ΄αυτό αποφάσισα να τον στείλω παιδικό. Η γιαγιά κουράστηκε και το παιδί ήθελε παιχνίδι, τρέξιμο, μπάλα κλπ

Ήταν πολύ θετικός και κατενθουσιασμένος όταν του έλεγα ότι θα πάει σχολείο.

 

Όταν παίζαμε με τα κουκλάκια των Little people έκανα το παιδάκι που πάει σχολείο και λέει στην φίλη του τι ωραίο είναι το σχολείο και ότι πάνε τα παιδάκια χωρίς τις μαμάδες και τους μπαμπάδες αλλά μετά ΠΑΝΤΑ η μαμά και ο μπαμπάς τους παίρνουν και γυρνάνε όλοι σπίτι κλπ, κλπ, βέβαια ο στόχος ήταν να προετοιμαστεί και να μην κλαίει….αλλά τελικά δεν μπορώ να πω ότι πέτυχε το σχέδιο μου

 

[dora]

Δυστυχως οι γιαγιαδες τελικα δεν ειναι λύση... Περα απ΄το οι από μια ηλικια και μετα αρχιζεις να αντιμετωπίζεις διαφορα προβλήματα υγειας, κουραζονται πολύ και αρχιζουν και τη γκρινια.. Ισως ειναι καλύτερα τελικα να τις κραταμε για "καβατζα" να βγουμε καμια βολτα ή για κανα εκτακτο και να λύνουμε διαφορετικα το προβλημα των πρωινων ωρων που παμε στη δουλεια... και γω ειμαι υπερ.

[Μαρια Στυλιανακη]

θα δείς και στο άλλο θέμα που απάντησα σε αυτό.

 

δεν είναι καλό να μην κλαίει!

 

επίσης, η πραγματικότητα είναι ότι το σχολείο ΔΕΝ είναι ο παράδεισος και δεν είναι καλό να τον περιγράφετε έτσι -

 

γιατί όπως η ζωή, και εκεί, δεν είναι όλα τέλεια -

πρέπει και εκεί να διεκδικήσει (ευγενικά) την προσοχή των άλλων παιδιών να ζητήσει τι θέλει, να βρεί τρόπους να λύσει προβλήματα, να συννενοηθεί με την δασκάλα, να δεχτεί και την κριτική της, να δεχτεί τα νέα όρια που υπάρχουν εκεί που σίγουρα είναι και πολλά καινούρια κτλ. και επίσης συμπεριλαμβάνει το πρώτο του αποχωρισμό!!!

 

οπότε, το καλύτερο είναι σαν να το περιγράφετε πολύ απλοικά, χωρίς να το βαφτίζετε συναισθηματικά σαν κάτι Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο γιατί πολύ απλά δεν είναι και ούτε χρειάζεται να είναι.

 

στόχος είναι να μην έχει expectations που δεν αντικατροπτρίζονται στην πραγματικότητα γιατί τότε είναι που θα απογοητευτεί εντελώς!!!

 

πουθενά δεν υπάρχει το τέλειο μέρος, το ωραίο στη ζωή είναι ότι είναι ατελής. οπότε, μην δίνετε ψεύτικες υποσχέσεις

[roz]

Αντιγόνη και εγώ ψηφίζω παιδικό.

 

Για τις αρρώστειες, σε όποια φάση και να βγει το παιδί απο το σπίτι πρώτη φορά και έρθει σε επαφή με πολλά παιδιά ο πρώτος χρόνος θα είναι δύσκολος. Ακόμα και αν δεν την πας παιδικό και τη στείλεις κατευθείαν στα νήπια θα αντιμετωπίσεις την ίδια κατάσταση.

 

Αν δεν υπάρχει κάποιος λόγος που το παιδί θα ήταν καλυτερα να παραμείνει στο σπίτι για περισσότερο διάστημα, θα σου έλεγα να το επιχειρήσεις.

[Αντιγόνη]

επίσης, η πραγματικότητα είναι ότι το σχολείο ΔΕΝ είναι ο παράδεισος και δεν είναι καλό να τον περιγράφετε έτσι -

 

γιατί όπως η ζωή, και εκεί, δεν είναι όλα τέλεια -

πρέπει και εκεί να διεκδικήσει (ευγενικά) την προσοχή των άλλων παιδιών να ζητήσει τι θέλει, να βρεί τρόπους να λύσει προβλήματα, να συννενοηθεί με την δασκάλα, να δεχτεί και την κριτική της, να δεχτεί τα νέα όρια που υπάρχουν εκεί που σίγουρα είναι και πολλά καινούρια κτλ. και επίσης συμπεριλαμβάνει το πρώτο του αποχωρισμό!!!

 

οπότε, το καλύτερο είναι σαν να το περιγράφετε πολύ απλοικά, χωρίς να το βαφτίζετε συναισθηματικά σαν κάτι Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο γιατί πολύ απλά δεν είναι και ούτε χρειάζεται να είναι.

 

στόχος είναι να μην έχει expectations που δεν αντικατροπτρίζονται στην πραγματικότητα γιατί τότε είναι που θα απογοητευτεί εντελώς!!!

 

πουθενά δεν υπάρχει το τέλειο μέρος, το ωραίο στη ζωή είναι ότι είναι ατελής. οπότε, μην δίνετε ψεύτικες υποσχέσεις

 

Μαρία, πόσο δίκιο έχεις!... (όπως πάντα άλλωστε )

Σας ευχαριστώ πολύ όλες. Ακόμα είμαι υπό σκέψη..

[maria]

Καλημέρα κορίτσια.

 

Συνεχίζω σε αυτό το θέμα και το δικό μου πρόβλημα γιατί πλέον δεν ξέρω τι να κάνω με τον παιδικό σταθμό.

 

Ξεκινήσαμε φέτος (2 ετών) παιδικό σταθμό, ενώ η γιαγία είχε προσφερθεί να τον προσέχει, γιατί ήθελα το παιδί να κάνει διάφορες δραστηριότητες αντίνα μένει κλεισμένο στο σπίτι (το χειμώνα) με την τηλεόραση ανοιχτή, αλλά επειδή έχει ήδη "κακομάθει" σε κάποια θέματα.

 

Έτσι την 1η Οκτώβρη ξεκινήσαμε..Πήγαμε 3 μέρες με κλάματα φυσικά. Εμένα δεν με άφησαν να μπω μέσα για να μην τον αναστατώσω περισσότερο. Δεν το πίεσα πολύ το θέμα γιατί με το μωρό σπίτι δεν μπορούσα ούτε εγώ να κάτσω πολύ. Οι δασκάλες είπαν ότι συμμετείχε στις δραστηριότητες, αλλά ότι που και που με ήθελε και έκλαιγε. Ο Παναγιώτης δεν έκατσε πάνω από 3-4 ώρες.

 

Έπειτα αρρώστησε και έκατσε σπίτι 10 μέρες.

 

Όταν ξαναπήγε την προηγούμενη βδομάδα, τον έπαιρνε σχολικό. Και πάλι είχαμε κλάματα, αλλά είχε βελτιωθεί αρκετά σε σχέση με τις πρώτες ημέρες. Μου είπαν ότι και πάλι συμμετέχει στις δραστηριότητες που κάνουν και ότι του αρέσουν ιδιαίτερα τα τραγουδάκια.

 

Όταν έρχεται σπίτι είναι χαρούμενος. Ακόμα δεν μιλάει για να μου πει πως πέρασε, οπότε υποθέτω ότι είναι όλα καλά. Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι μου ξύπναγε κάποια βράδια με κλάματα και προσπαθούσαμε και 2 να τον ηρεμήσουμε αρκετή ώρα. Βέβαια δεν ξέρω αν φταίει και το μπούκωμα που του έμεινε από την αρρώστια. ΕΠίσης κάποιες φορές που πήγε σε σπίτια που δεν είχε ξαναπάει (βόλτα με τον παππού) δεν ήθελε να κατέβει από την αγκαλιά του και έκλαιγε. Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι δεν θα τον αφήσει οπότε χαλάρωσε και κατέβηκε. Αυτό ποτέ δεν είχε συμβεί στο παρελθόν

 

Δυστυχώς από το Σάββατο έχουμε και πάλι πυρετό. Αυτή τη φορά 39και δεν κατεβαίνει με τίποτα.

Το κακό είναι ότι έχουμε και το μωρό στο σπίτι και προσπαθούμε να κρατάμε σε απόσταση, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα την γλιτώσει.

 

Ο προβληματισμός μου είναι, μήπως πρέπει να σταματήσουμε τον παιδικό και να πάμε πάλι του χρόνου. Βέβαια, θα προτιμούσα να πήγαινε γιατί ξέρω ότι πέρα από το άγχος του αποχωρισμού είναι κοινωνικό παιδί και του αρέσει πολύ να παίζει με άλλα παιδάκια. Δηλαδή και ξένους πλησίαζε και δεν τον ένοιαζε να απομακρυνθεί από εμάς (δεν τον αφήναμε).

 

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω. Συγνώμη για το κατεβατό, αλλά προσπάθησα να σας πω ότι έχει γίνει τον τελευταίο μήνα που δεν προλάβαινα να γράφω τόσο στο forum

[Μαρια Στυλιανακη]

κάθε αρχή και δύσκολη που λένε.

 

απο τη στιγμή που έχεις δεί ότι του αρέσουν αυτά που γίνονται εκεί, είναι χαρούμενος με τραγουδάκια και το έχεις συνειδητοποιήσει, και έστω κάποια πράγματα παίρνει απο εκεί, είναι πολύ σημαντικό.

 

όλα τα υπόλοιπα είναι κάτι πάρα πολύ συνηθισμένο. και αυτό που γράφεις με τον παππού και τα σπίτια. (εντελώς ).

 

και οι αρρώστιες (δυστυχώς! )

 

Εκτός και αν σου πεί ο παιδίατρος κάτι, θα έλεγα να συνεχίσετε την προσπάθεια.

[maria]

Η παιδίατρος είπε να τον στείλουμε και να δούμε πως τα πάει από θέμα προσαρμογής για ένα μήνα τουλάχιστον. Το κακό είναι ότι με τις αρρώστιες, εκεί που είχε αρχίσει να συνηθίζει αρχίζουμε πάλι από την αρχή την προσαρμογή.

 

Πάντως πάει μόνο λίγες ώρες, δηλαδή το σχολικό έρχεται στις 9"30 και γυρίζει στις 13"00. Αργότερα σκέφτομαι να του το αυξήσω ανάλογα με το πόσο μπορεί να αντέξει χωρίς να κουράζεται πολύ..

 

Φαντάζομαι ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Και πάλι ευχαριστώ..

[alvadi]

Αντιγόνη και εγώ ψηφίζω παιδικό.

 

Για τις αρρώστειες, σε όποια φάση και να βγει το παιδί απο το σπίτι πρώτη φορά και έρθει σε επαφή με πολλά παιδιά ο πρώτος χρόνος θα είναι δύσκολος. Ακόμα και αν δεν την πας παιδικό και τη στείλεις κατευθείαν στα νήπια θα αντιμετωπίσεις την ίδια κατάσταση.

 

Αν δεν υπάρχει κάποιος λόγος που το παιδί θα ήταν καλυτερα να παραμείνει στο σπίτι για περισσότερο διάστημα, θα σου έλεγα να το επιχειρήσεις.

 

Συμφωνώ απολύτως και ψηφίζω παιδικό!

 

Μαρία υπομονή, πιστεύω ότι πράττεις καλά έτσι....

[maria]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.. Μου δίνετε κουράγιο, ειδικά όταν έχω την μάνα μου να μου λέει τα χειρότερα για να με πείσει για το αντίθετο!