Δεν ειμαι καλά ψυχολογικα!!!

[BLUBLU]

Αχ κοριτσια δεν ειμαι καλά ψυχολογικα κ δεν ξερω πως να το χειριστω.

Ειμαι έγκυος στο 3ο παιδάκι μου, το οποιο μας ηρθε εντελως ξαφνικά αφου οι διδυμες μου ηταν απο εξωωματικη. Μου ηρθε κεραμιδα καθως ειχα βρει ξανα την δουλεια μου μετα την γεννα των μωρων κ γενικα ειχαν μπει τα πραγματα ε μια τάξη καθως τα διδυμα ηταν πολυ δυκολα στο μεγαλωμα.

 

Τωρα μπαινω τον 7ο, εχω περιοριστει κ πάλι σπιτι κ νιωθω να τρελαινομαι. Ευτυχως η εγκυμοσυνη μου μεχρι στιγμης ειναι καλή, κανω τις δουλειες μου μονη μου κ χρειαζομαι βοηθεια μονο λογω του οτι εχω προφατη καισαρικη.

 

Ψαχνω να βρω τι νιωθω... απορω γιατι δεν νιωθω την ιδια χαρα με οταν εμεινα εγκυος την 1η φορα κ με πιανουν τυψεις.

Στα διδυμα μαζι με την οδυσσεια της εξωωματικης εμεινα 9 μηνες ξαπλωμενη, οποτε εζησα ενα χρονο της ζωης μου μεσα στο σπιτι κ ημουν 26 χρονων.Μετα παλι κλειστηκα οπως ολες οι μανουλες για να τα μεγαλώσω κ σκεφτομαι οτι παλι πρεπει να μεινω μεσα κ να ξενυχταω!

Κ αν εχει κολικους οπως ειχε η μια μεχρι τον 6ο μηνα, θα αντεξω σωματικα;

Μετα σκεφτομαι το σωμα μου! Πηρα ηδη 15 κιλά, ενω ξεκινησα 53. Την 1η φορα τα εχασα σε 2 μηνες τωρα θα μεινω έτσι?

 

Αχ σας ζαλισα.....μηπως εχω καταθλιψη? Πρεπει να το πω στον γυναικολογο μου? Γιατι νιωθω ετσι κ βεβαια τα νευρα μου ειναι στην τσιτα?

[BOBOLINOS]

θα σου πω αυτό που μου λέγανε όλοι στην 2η εγκυμοσύνη υπομονή θέλει και δύναμη .

Επειδή ξέρεις τι πέρασες την 1η φορά με τα δίδυμα γι'αυτό σ'έχει πάρει από κάτω μην προδικάζεις από τώρα την κατάσταση μπορεί να είναι πολύ βολικό μωρό και να μην ταλαιπωρηθείς τόσο (μην ξεχνάς πως τα τα πρώτα είναι 2 ταυτόχρονα).

Ο άντρας σου τι θέση έχει σε βοηθάει ή λείπει από το σπίτι?

Μην στεναχωριέσαι γιατί την απόρριψη την καταλαβαίνει το μωρό (γι'αυτό μου βγάζει την ψυχή ο 2ος).

Με το καλό να έρθει το μωρό σου και να είναι υγιέστατο αυτό να εύχεσαι και όλα θα βολευτούν .

[τον]

μην αγχωνεσε καθολου καλη μου το τρίτο θα ειναι παιχνιδακι ............

τα διδυμα απο οτι ειδα ειναι μικρα .....

αλλα τωρα εχεις εκπαιδευτη να φροντιζεις 2 μωρα τωρα στο ενα νεογεννητο θα ειναι πολυ ποιο απλα τα πραγματα ...............να κοιταζεις θετικα το ολο θεμα .................και ολα θα πανε καλα

το μεγαλωμα του τριτου παιδιου ειναι χωρις αγχος περιττο και πολυ υπερβολη ...............το οποια δυο αυτα πραγματα ειναι που σε κουραζουν πιο

πολυ .......και ο συζηγος δεν ξερω αν σε βοηθαει ...αν οχι τωρα θα αναγκαστη αν οχι θα το απαιτησεις .............καλη συνεχεια..............

[alphae]

Αχ τι λες τώρα!!! Εχω δίδυμα και σε νιώθω πάαααααρα πολύ! Όμως πρώτον είσαι πολύ μικρή αρα έχεις κουράγιο..και δεύτερο μπρος στα δίδυμα το τρίτο θα είναι παιχνιδακι...όμως είναι μεγάλο ζόρι....όντως! Ασε το σκέφτομαι για την περίπτωση μου και παθαίνω σοκ! Όμως εγώ είμαι 40 και οι αντοχές μου είναι οι μισές αν σκεφτώ πως ήμουν στα 26. Καλό κουράγιο. Πιστεύω πως θα είναι πολύ πιο εύκολα απο ότι τα σκέφτεσαι γιατί πέρασες τα πολύ δύσκολα!

[neogenitaki]

κουράγιο και μην στεναχωριέσαι!όλα θα πάνε καλά!θα δεις!όσο για τα κιλά δεν είναι τίποτα-θα φύγουν αρκεί να προσέξεις λίγο την διατροφούλα σου!

[xuito]

Αγαπητή BLUBLU , σου εύχομαι με το καλό το τρίτο μωράκι σου και ο Θεός να σας έχει καλά να τα χαίρεστε!!! Όσο για τα κιλά μη σκας καθόλου! Σε λίγο καιρό που θα τρέχεις πίσω από 3 μικρά ξέρεις τι θερμίδες θα καις??? Δεν θα μείνει γραμμάριο!!!

[BLUBLU]

Κοριτσια ευχαριστω πολυ για το κουράγιο!

Ο αντρας μου με βοηθαει παρα πολυ, ο καψερος αλλά παντα κάτι βρικω να του την πω! Εχω γινει υστερικη.

Σκεφτομαι οτι το 3ο θα ειναι πιο ευκολο για μένα λογω εμπειριας να το μεγαλώσω αλλά πάλι με πιανει κ σκεφτομαι οτι για 2 χρονια ακομη πρέπει να ειμαι μέσα. Το κακο ειναι οτι καμια φιλη μου δεν εχει μωρα. Οποτε δεν μπορω να παω κ εγω κάπου με τα μικρά μου, να πιω ενα καφε. Ολες μενουν με τους γονεις τους.

Κ αγχωνομαι κ με την δουλεια μου, αν με ξαναπαρουν στο φροντιστηριο κ αν ναι με τι κουράγιο θα διδάσκω.

Λεω να μιληω λιγο στον γυναικολογο μου γιατι φοβαμαι την επιλοχεια καταθλιψη. Ηδη δε γελάω με τιποτα,ουτε εχω ορεξη για τιποτα. Μονο μαγειρευω σαν τρελη ολη την ώρα, εκει ξεδινω!

[newbie G]

Κοριτσια ευχαριστω πολυ για το κουράγιο!

Ο αντρας μου με βοηθαει παρα πολυ, ο καψερος αλλά παντα κάτι βρικω να του την πω! Εχω γινει υστερικη.

Σκεφτομαι οτι το 3ο θα ειναι πιο ευκολο για μένα λογω εμπειριας να το μεγαλώσω αλλά πάλι με πιανει κ σκεφτομαι οτι για 2 χρονια ακομη πρέπει να ειμαι μέσα. Το κακο ειναι οτι καμια φιλη μου δεν εχει μωρα. Οποτε δεν μπορω να παω κ εγω κάπου με τα μικρά μου, να πιω ενα καφε. Ολες μενουν με τους γονεις τους.

Κ αγχωνομαι κ με την δουλεια μου, αν με ξαναπαρουν στο φροντιστηριο κ αν ναι με τι κουράγιο θα διδάσκω.

Λεω να μιληω λιγο στον γυναικολογο μου γιατι φοβαμαι την επιλοχεια καταθλιψη. Ηδη δε γελάω με τιποτα,ουτε εχω ορεξη για τιποτα. Μονο μαγειρευω σαν τρελη ολη την ώρα, εκει ξεδινω!

 

Προσπάθησε να σκέφτεσαι μονο τα θετικά. Όταν οι φίλες σου θα γεννάνε αργότερα, εσύ θα έχεις ξεπαιδιάσει και θα είσαι ακομα αρκετά νέα για να χαρείς τη ζωή σου με τον άντρα σου (και τα παιδιά σου μαζί). Μπορείς να πηγαίνεις βόλτες με τα παιδιά στο πάρκο και να έρχεται μια φίλη για παρέα. Οι καλές φίλες τα κάνουν αυτά, δεν είναι απαραίτητο να πηγαίνετε σε καφετέρια. Πάτε σε παιδότοπο, το ίδιο κάνει.

 

Στο φροντιστήριο, αν είχαν μείνει ευχαριστημένοι από τη δουλειά που έκανες, πολύ πιθανόν να σε ξαναπάρουν, αν και τώρα με τις περικοπές, θα σκέφτονται και το επίδομα παιδιών που θα πρέπει να σου δίνουν. Αλλά καλύτερα να πάρουν καθηγήτρια που ξέρουν, παρά μια καινούρια που δεν ξέρουν τι δουλειά θα κάνει. Μη σκέφτεσαι τη δουλειά τώρα, θα βρεις την άκρη όταν με το καλό έρθει η ώρα. Τώρα ξεκούραση και θετική σκέψη μόνο. Ξέρεις πόσο θα'θελα να ήμουν στη θέση σου και να ήμουν τώρα έγκυος στο τρίτο; :lol:

[kounelitsa]

Κοριτσάκι μου καλημέρα και από μένα. Να σου πώ ότι εγώ με τη μικρή παιδεύτηκα πολύ, ήταν ένα μωρό που έκλαιγε 24/7 κυριολεκτικά όμως, χωρίς υπερβολές και φαμφάρες. Οσοι δεν το πίστευαν μόλις το είδαν με ρωτούσαν πώς κρατούσα την ψυχραιμία μου. Μετά από μια εγκυμοσύνη με 9 μήνες εμετούς ήρθε ένα τόσο δα πλασματάκι που έκλαιγε 24 ώρες και μέχρι τον 9ο του μήνα κοιμόταν μόνο 4 ώρες το βράδυ. Ακόμα και τωρα, ενώ είναι πανέξυπνη δεν βάζει κ*&ο κάτω.

Τώρα είμαι έγκυος στο δεύτερο, το προσπαθήσαμε, το θέλαμε και με το που το μάθαμε έπαθα σοκ. Σκέφτηκα όλα αυτά που περάσαμε και για λίγο δίστασα...Μετά όμως που είδα τη μικρή μου, είπα μακάρι να ξαναπεράσω ακριβώς τα ίδια, την ίδια ταλαιπωρία, την ίδια κούραση αλλά να έχω άλλο ένα υγιές παιδάκι στην αγκαλιά μου. Παναγίτσα μου να μας βοηθήσεις να πάνε όλα καλά.

Είναι λογικό να πελαγώνεις αλλά καλύτερα να κάτσεις να χαρείς τώρα αυτή την περίοδο της προσμονής και της γλυκιάς αναμονής και να μην δηλητηριάζεις την ψυχούλα σου με τέτοιες σκέψεις. Με το καλό να πάρεις το νέο σου μωράκι αγκαλίτσα!

[Smurfs]

Καλησπέρα σας.

 

Γέννησα τον Ιούλιο ένα πανέμορφο και υγιέστατο αγοράκι. Τώρα είναι σχεδόν 5 μηνών. Έχω και ένα κοριτσάκι που πάει στα τρία.

 

Μετά τη γέννα και λίγο μετά αφού γύρισα σπίτι άρχισα να μην αισθάνομαι καλά ψυχολογικά: σισθανόμουν πίεση, δυσφορία, μουντά, έκλαιγα με το παραμικρό. Δεν άφησα όμως τίποτα να φανεί προς τα έξω και προσπαθούσα να ήμουν άψογη στις υποχρεώσεις μου απέναντι ως προς το παιδί και γενικά απέναντι σε όλους. Όταν το μώρό έγινε 20 ημέρών πήγα στο εξοχικό μου (είχα ήδη στείλει την κόρη μου εκεί), αλλά τα πράγματα ήταν χειρότερα εκεί για μένα: καλύτερα από άποψη βοήθειας, αλλά χειρότερα από άποψη γκρίνιας.

 

Τέλος πάντων, να μην σας τα αναλύσω όλα, τώρα σχεδόν πέντε μήνες μετά, νίωθω πως η κατάσταση έχει χειροτερέψει και δεν ξέρω τί να κάνω. Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη δεν ένιωθα έτσι. Έχω μιλήσει στη μαία μου, η οποία και με στηρίζει πολύ, αλλά σε ειδικό δεν θέλω να πάω. Θέλω να είμαι δυνατή να τα ξεπερνάω μόνη μου!

 

Έχει αισθανθεί άλλως έτσι? Αν ναι, τι συναισθήματα είχατε εκείνη την περίοδο πώς καταφέρατε να ξεπεράσετε?

 

Smurfs!!!

[mamamikaela]

Καλησπέρα σας.

 

Γέννησα τον Ιούλιο ένα πανέμορφο και υγιέστατο αγοράκι. Τώρα είναι σχεδόν 5 μηνών. Έχω και ένα κοριτσάκι που πάει στα τρία.

 

Μετά τη γέννα και λίγο μετά αφού γύρισα σπίτι άρχισα να μην αισθάνομαι καλά ψυχολογικά: σισθανόμουν πίεση, δυσφορία, μουντά, έκλαιγα με το παραμικρό. Δεν άφησα όμως τίποτα να φανεί προς τα έξω και προσπαθούσα να ήμουν άψογη στις υποχρεώσεις μου απέναντι ως προς το παιδί και γενικά απέναντι σε όλους. Όταν το μώρό έγινε 20 ημέρών πήγα στο εξοχικό μου (είχα ήδη στείλει την κόρη μου εκεί), αλλά τα πράγματα ήταν χειρότερα εκεί για μένα: καλύτερα από άποψη βοήθειας, αλλά χειρότερα από άποψη γκρίνιας.

 

Τέλος πάντων, να μην σας τα αναλύσω όλα, τώρα σχεδόν πέντε μήνες μετά, νίωθω πως η κατάσταση έχει χειροτερέψει και δεν ξέρω τί να κάνω. Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη δεν ένιωθα έτσι. Έχω μιλήσει στη μαία μου, η οποία και με στηρίζει πολύ, αλλά σε ειδικό δεν θέλω να πάω. Θέλω να είμαι δυνατή να τα ξεπερνάω μόνη μου!

 

Έχει αισθανθεί άλλως έτσι? Αν ναι, τι συναισθήματα είχατε εκείνη την περίοδο πώς καταφέρατε να ξεπεράσετε?

 

Smurfs!!!

 

 

 

Κοριτσακι μου γλυκο το εχω περασει και εγω αλλα με το πρωτο μου παιδακι.Δευτερο δεν εχω ακομη!Ακριβως 5μιση μηνες μου κρατησε αλλα σε πολυ ασχημη μορφη.Εβλεπα το μωρο να κοιμαται και εκανα εμετο,δεν μπορουσα να φαω τιποτα,επινα νερο και παλι εμετο,ριγη,τασεις λυποθιμιας,τασεις αυτοκτονιας.Μετανιωνα που εκανα μωρο,ηθελα να πεσω απο το μπαλκονι,δεν ηθελα να ζω!!!Κοντα στους 5 μηνες αποφασισα πως δεν αντεχω αλλο και οτι μαλλον μου εστιψε η βιδα απευθηνθηκα σε ειδικο.Μετα απο 2 εβδομαδες αρχισα να αισθανομαι καλυτερα,οχι επειδη αρχισε να πιανει η αγωγη που μου ειχε δωσει αλλα επειδη παραδεχτηκα στον εαυτο μου οτι δεν ειμαι καλα.Αχ αυτες οι ατιμες ορμονες!!!Σιγουρα για σενα ειναι διαφορετικα γιατι εχεις δυο μωρακια ειναι και πιο δυσκολα αλλα τουλαχιστον εχεις την εμπειρια του πρωτου και εισαι πιο εμπειρη!!!Θα ερθουν οι ορμονες στην θεση τους θα μπει και το μωρο σου σε καποιο προγραμμα και ολα θα ανθισουν παλι!!!Βοηθεια εχεις με τα παιδια??Ο συζηγος???Βγαινεις καθολου η ολο με τα μωρα στο σπιτι εισαι κλεισμενη?

[mama tou kostantinoulh]

Μετά την πρωτη μου εγκυμοσύνη, εμεινα στο σπιτι για 14 μηνες, οι χειροτεροι της ζωής μου. Όπως λεει και η μαμα λυδια δεν παραδεχομουν ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ειχα βαρεθει τρελα, υπηρχαν βδομαδες που ημουν με τις πυτζαμες, τα ειχα αναλαβει ολα, ενιωθα τρομερη κουραση, ανια...γενικά χαλια. Ελεγα απο τοτε οτι αν εκανα αλλο παιδι δεν θα ξαναεπαιρνα το 9μηνο της ανατροφής τεκνου, αλλιως προτιμουσα να μην κανω αλλο παιδι.

Γέννησα πριν 2 μηνες τον 2ο γιο μου, και ημουν τοσο σιγουρη οτι θα παθω ξανα επιλοχεια που μολις εμεινα εγκυος ειπα σε ολους να με πανε με δικη τους πρωτοβουλια σε ειδικο να με χαπακωσει αν εβλεπαν αλλαγες πανω μου....Τελικα ολα καλα. Αλλα ξερετε γιατι? Υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι δεν θα ξαναγινω οπως πριν. Παιρνω οτι βοηθεια προσφερθει απο οποιον τη προσφερει (τερμα οι ψιλομυτιες), βγαινω εξω ΣΥΝΕΧΕΙΑ εστω και για μια βολτα το τετραγωνο. Ο καθαρος αερας παντα βοηθαει. Κανα δυο φορες που ετυχε και εμεινα σπιτι συνεχομενα 3 μερες αρχισα να νιωθω παλι το τελμα, ομως τωρα ξερω....ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. Συμβουλη μου εξω οσο μπορεις. ασε τα παιδια εστω για 1 τεταρτο καπου και πηγαινε μια βολτα....εστω και μονη σου...

[mamamikaela]

Μετά την πρωτη μου εγκυμοσύνη, εμεινα στο σπιτι για 14 μηνες, οι χειροτεροι της ζωής μου. Όπως λεει και η μαμα λυδια δεν παραδεχομουν ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ειχα βαρεθει τρελα, υπηρχαν βδομαδες που ημουν με τις πυτζαμες, τα ειχα αναλαβει ολα, ενιωθα τρομερη κουραση, ανια...γενικά χαλια. Ελεγα απο τοτε οτι αν εκανα αλλο παιδι δεν θα ξαναεπαιρνα το 9μηνο της ανατροφής τεκνου, αλλιως προτιμουσα να μην κανω αλλο παιδι.

Γέννησα πριν 2 μηνες τον 2ο γιο μου, και ημουν τοσο σιγουρη οτι θα παθω ξανα επιλοχεια που μολις εμεινα εγκυος ειπα σε ολους να με πανε με δικη τους πρωτοβουλια σε ειδικο να με χαπακωσει αν εβλεπαν αλλαγες πανω μου....Τελικα ολα καλα. Αλλα ξερετε γιατι? Υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι δεν θα ξαναγινω οπως πριν. Παιρνω οτι βοηθεια προσφερθει απο οποιον τη προσφερει (τερμα οι ψιλομυτιες), βγαινω εξω ΣΥΝΕΧΕΙΑ εστω και για μια βολτα το τετραγωνο. Ο καθαρος αερας παντα βοηθαει. Κανα δυο φορες που ετυχε και εμεινα σπιτι συνεχομενα 3 μερες αρχισα να νιωθω παλι το τελμα, ομως τωρα ξερω....ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. Συμβουλη μου εξω οσο μπορεις. ασε τα παιδια εστω για 1 τεταρτο καπου και πηγαινε μια βολτα....εστω και μονη σου...

 

 

 

Ετσι ετσι ακριβως.Αυτο το πραγμα και εγω.Ολη μερα με πυτζαμες και πιαστρακι στα μαλλια.Σαν θειτσα ειχα καταντησει.Ασε που δεν ηθελα βοηθεια,το επαιζα ψιλομυτα.Ειχα λεει και τυψεις που αφηνα το μωρο στην μαμα μου η στον ανδρα μου για να παω μια βολτα στο τετραγωνο.Βρε ουστ.Απο τοτε που καταλαβα οτι εχω θεμα και αρχισα να συνερχομαι,με την πρωτη ευκαιρια αφηνω την μικρη και βουρ εξω.Ξεχναμε δυστηχως οτι ειμαστε και γυναικες και οτι χρειαζομαστε και εμεις χρονο για να κανουμε πραγματακια για μας.Εκει αρχιζει η κατρακυλα.Λες ααααα τωρα εγινα μανα και πρεπει να ειμαι 100%για το παιδι και σε παιρνει η μπαλιτσα.Και εγω φοβαμαι την δευτερη λοχεια αλλα εχω ελπιδα οτι τοτε θα ξερω τουλαχιστον πως θα το αντιμετωπισω,λεω εγω τωρα χιχιχιχι.

[mamamikaela]

Μαμα του κωνσταντινουλι τωρα ειδα στο αλλο σου ποστ οτι ο γιοκας σου ειναι Λεων με ωροσκοπο σκορπιο...τα ιδια και εμενα η κορη μου!!!Με διαφορα 2 ετων βεβαια..χαχαχααχα

[mama tou kostantinoulh]

Μαμα του κωνσταντινουλι τωρα ειδα στο αλλο σου ποστ οτι ο γιοκας σου ειναι Λεων με ωροσκοπο σκορπιο...τα ιδια και εμενα η κορη μου!!!Με διαφορα 2 ετων βεβαια..χαχαχααχα

 

Εμενα παντως με εχει ψησει!!!!!