Αλλαγή δωματίου - Θα τα καταφέρω??

[amarylis]

Μαμάδες και μπαμπάδες καλησπέρα!

 

Σίγουρα θα έχει δωθεί το θέμα αλλαγής δωματίου αλλά δεν το βρίσκω

Μπορείτε να με βοηθήσετε? Ο μικρός μας είανι 16μηνών και σκεφτόμαστε να αρχίσουμε να φτιάχνουμε τον δικό του χώρο και να αρχίσει να κοιμάται εκεί.

 

Μέχρι στιγμής κοιμάται στην κούνια δίπλα στο κρεβάτι μας, έπειτα από την γνωστή "ιεροτελεστία" του μπάνιου,παραμυθιού πίνει το γαλατάκι του στην κούνια και περιμένουμε δίπλα από την κούνια του μέχρι να τον πάρει μόνος του ο ύπνος.

 

Επειδή δεν ξυπνάει το βράδι και γενικά έχει συνηθίσει σε αυτό το "πρόγραμμα", φοβάμαι με την αλλαγή δωματίου μήπως αππάξει πάλι το πρόγραμμά του, νιώθει ανασφάλεια, ξυπνάει και μας ψάχνει το βράδι κλπ.

 

Σκέφτομαι να βάλω ένα κρεβατάκι δίπλα στην κούνια του για να του διαβάζουμε εκεί τά παραμύθια του, ή σε περίπτωση που ξυπνάει το βράδι τον πρώτο καιρό,αλλά και αυτό δεν ξέρω αν είναι σωστό ΄

 

Γενικά ποτέ δεν τον είχαμε πιέσει να μπεί σε ένα δικό μας πρόγραμμα, γιατί μας έδινε την εντύπωση(και επαληθεύθηκε) ότι μπαίνει στο πρόγραμμα όταν είναι εκείνος έτοιμος και γενικά είμαι της άποψης να μην αφήνω το μωρό να κλαίει για να μάθει κάτι που θέλω να του περάσω(τα λέω αυτά για όσους έχετε να μου πείτε την διαδικασία που ακολουθήσατε για να μάθει να κοιμάται στον δικό του χώρο)

 

Περιμένω την γνώμη ή εμπειρία σας

[Μαρια Στυλιανακη]

όταν θα είναι έτοιμο το δωμάτιο, αρχικά θα πηγαίνετε εκεί για παιχνίδι.

κάθε μέρα λίγο περισσότερο, και οπωσδήποτε θα κανετε εκεί ενα κομμάτι της ρουτίνας πριν παει για υπνο, πχ το παραμύθι.

 

αυτό για καμια εβδομάδα ή 4 -5 μέρες οπωσδήποτε.

 

αν κοιμάται το μεσημέρι θα πάτε εκεί την κουνια να κοιμάται εκεί.

 

μην βαλετε κατευθείαν την κούνια για βράδυ να κοιμηθεί εκεί, εάν δεν έχετε κανει αυτή την προσαρμογή προηγουμένως.

είναι σημαντικό ο χώρος να του είναι οικείος, δηλαδή να τον εχει περιεργαστεί για καποιες μέρες.

 

εχει αποδειχτεί απο έρευνα ότι όσο περισσότερο βλέπουμε ενα χώρο τόσο περισσότερο αισθανόμαστε σε αυτόν οικεία, και αυτό μπορεί να αλλάξει σε 3-4 μέρες ΠΑΡΑ πολύ, διαμετρικά.

 

για αυτό έχει σημασία να μην την κανετε με μιάς την αλλαγή αλλά οταν ειναι ετοιμο το δωματιο, ακόμα και αν του αρέσει παρα πολύ,

να μην τον αφήσετε απο την πρώτη ή δεύτερη μέρα να κοιμηθεί εκεί.

ακόμα και αν δείχνει κατεθουσιασμένος.

το βράδυ που θα ξυπνήσει και δεν θα ξέρει που είσαστε ή δεν θα βλέπει τα γνωριμα πραγματα μπορεί να φοβηθεί τόσο, που να κανει την αλλαγή πολύ πιο δύσκολη και χρονοβόρα απο οτι θα έιναι εάν του δωσετε αυτές τις μέρες στην αρχή.!

 

καλά μαστορέματα!

[amarylis]

Μαρία καλημέρα,

σε ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκρισή σου.

 

Εν κατακλείδι εννοείς για μία εβδομάδα πχ. μετά το βραδυνό του μπανάκι να του διαβάζω το παραμυθάκι του στο νεό του δωμάτιο και μετά να τον πηγαίνω για ύπνο στην κρεβατοκάμαρα μας όπου και θα είναι η κούνια του?

Δεν υπάρχει περίπτωση να το συνηθίσει όμως αυτό και να μην αποδεχτεί μετά την αλλαγή?

 

Επίσης για τον μεσημεριανό του ύπνο πώς θα τον κοιμίζω στο νέο του δωμάτιο εφόσον η κούνια του θα πρέπει να είναι το βράδι στην κρεβατοκάμαρά μας για να κοιμάται?

Και τελευταία ερώτηση..αν ξυπνήσει το βράδι(εφόσον έχουμε περάσει την εβδομάδα προσαρμογής) ποιά πρεπει να είναι η αντιμετώπισή μου?Να τον βγάλω από την κούνια να τον πάρω αγκαλιά για να ηρεμήσει(αν και νομίζω ότι έτσι θα τον δυσκολέψω να ξαναμπει στην κούνια του) ή να πάω απλώς να τον χαιδέψω και να κάτσω δίπλα του μέχρι να αποκοιμηθεί?

 

 

 

 

όταν θα είναι έτοιμο το δωμάτιο, αρχικά θα πηγαίνετε εκεί για παιχνίδι.

κάθε μέρα λίγο περισσότερο, και οπωσδήποτε θα κανετε εκεί ενα κομμάτι της ρουτίνας πριν παει για υπνο, πχ το παραμύθι.

 

αυτό για καμια εβδομάδα ή 4 -5 μέρες οπωσδήποτε.

 

αν κοιμάται το μεσημέρι θα πάτε εκεί την κουνια να κοιμάται εκεί.

 

μην βαλετε κατευθείαν την κούνια για βράδυ να κοιμηθεί εκεί, εάν δεν έχετε κανει αυτή την προσαρμογή προηγουμένως.

είναι σημαντικό ο χώρος να του είναι οικείος, δηλαδή να τον εχει περιεργαστεί για καποιες μέρες.

 

εχει αποδειχτεί απο έρευνα ότι όσο περισσότερο βλέπουμε ενα χώρο τόσο περισσότερο αισθανόμαστε σε αυτόν οικεία, και αυτό μπορεί να αλλάξει σε 3-4 μέρες ΠΑΡΑ πολύ, διαμετρικά.

 

για αυτό έχει σημασία να μην την κανετε με μιάς την αλλαγή αλλά οταν ειναι ετοιμο το δωματιο, ακόμα και αν του αρέσει παρα πολύ,

να μην τον αφήσετε απο την πρώτη ή δεύτερη μέρα να κοιμηθεί εκεί.

ακόμα και αν δείχνει κατεθουσιασμένος.

το βράδυ που θα ξυπνήσει και δεν θα ξέρει που είσαστε ή δεν θα βλέπει τα γνωριμα πραγματα μπορεί να φοβηθεί τόσο, που να κανει την αλλαγή πολύ πιο δύσκολη και χρονοβόρα απο οτι θα έιναι εάν του δωσετε αυτές τις μέρες στην αρχή.!

 

καλά μαστορέματα!

[bousbouko]

γεια σου aristea μου και να σου ζησει το μωρουλινι σου. εγω κατι που εχω παντα στο νου μου ειναι οτι οπως εγω χρειαζομαι καποιο χρονο για να συνηθισω μια νεα κατασταση ( και θα κανω κατι οταν ειμαι ετοιμη) ετσι και τα μικρουλια μας. σιγουρα θα χρειαστει καποιο διαστημα μεχρι να συνηθισει την μεταβαση αυτη. μηπως θα βοηθουσε αν εβαζες στο δωματιο σου ενα παρκοκρεβατο και την κουνια του στο δωματιό του ( ή και το αντιθετο ) μεχρι να συνηθισει?

[amarylis]

bousbouko καλησπέρα!

 

Ξέχασα να αναφέρω ότι ένα θετικό ίσως στην όλη υπόθεση είναι ότι εμείς θα φύγουμε από το δωμάτιο που κοιμόμαστε όλοι, ο Γιαννάκης με την κούνια θα παραμείνουν εκεί που έχει συνηθίσει τόσο καιρό..νομίζω ότι αυτό ίσως το κάνει λίγο πιο εύκολο, απλώς θα γίνουν κάποιες αλλαγές όμορφες στο δωμάτιό του.

 

Αν βάλω παρκοκρέββατο μήπως συνηθίσει μετά και δεν βγαίνει απο την κρεβατοκάμαρά μας?

[bousbouko]

τωρα τι να σου πω μωρε κοριτσι? ξερω γω? πιστευω βασει και αυτων που σου εγραψε το Μαρακι οτι για 4-5 μερες δεν τιθεται θεμα να συνηθισει. εγω εχω ενα παρκοκρεβατο με ροδακια και ετσι την μεταφερω σε οποιο δωματιο θελω. αν εχεισ ή παρεις ενα τετοιο, οταν δεις οτι συνηθιζει την στην κουνια μονος του βγαλτο απο το δωματιο σου και πηγαινετο σε καποιο αλλο δωματιο που ισως καθοσαστε ολοι μαζι.

[amarylis]

Καλημέρα!

 

Τελικά φτιάξαμε το δωματιάκι έγινε ένα κουκλίστικο και ξετρελάθηκε..και επίσης δεν είχαμε κανένα πρόβλημα που δεν κοιμόμαστε μαζί του

 

Μου έκανε εντύπωση αυτό! Περισσότερο εμένα μου λείπει μου φαίνεται παρά εμείς σε εκείνον! Φιλιά

[Eliza]

Μπράβο σας που τα καταφέρατε έτσι εύκολα !!!

[Μαριλίνα]

Aristea μου

μπράβο που τα κατάφερες τόσο εύκολα. Εμάς ο μικρός πλησιάζει τους 16 μήνες και ακόμα τον έχουμε μαζί μας. Το δωμάτιό του είναι ουσιαστικά έτοιμο, μόνο η κούνια του λείπει από εκεί.

εκεί τον αλλάζουμε και έχει και κάποια παιχνίδια και παίζει, δηλαδή ο χώρος του είναι οικείος.

Εσείς τελικά κάνατε περίοδο προσαρμογής; Πωσ πήγε στο δωμάτιό του; Τον άφησες απ' ευθείας βράδυ; Τον άφησες ξύπνιο ή πήγε κοιμισμένος; για να ξέρω κι εγώ τι να περιμένω!!!

 

φιλάκια

[amarylis]

Aristea μου

μπράβο που τα κατάφερες τόσο εύκολα. Εμάς ο μικρός πλησιάζει τους 16 μήνες και ακόμα τον έχουμε μαζί μας. Το δωμάτιό του είναι ουσιαστικά έτοιμο, μόνο η κούνια του λείπει από εκεί.

εκεί τον αλλάζουμε και έχει και κάποια παιχνίδια και παίζει, δηλαδή ο χώρος του είναι οικείος.

Εσείς τελικά κάνατε περίοδο προσαρμογής; Πωσ πήγε στο δωμάτιό του; Τον άφησες απ' ευθείας βράδυ; Τον άφησες ξύπνιο ή πήγε κοιμισμένος; για να ξέρω κι εγώ τι να περιμένω!!!

 

φιλάκια

 

Μαριλίνα μου καλησπέρα!ποοοοολύ ζέστη!!(άσχετο)

 

και εγώ το σάββατο τον έβαλα στο δωμάτιό του..είναι 16 μηνών σαν τον δικό σου.

Εμείς τελικά δεν κάναμε καμία περίοδο προσαρμογής επειδή δεν χρειάστηκε. Άκου να δεις πώς έγιναν τα πράγματα.

 

Το δωμάτιο που κοιμόμασταν όλοι μας έγινε το παιδικό του (ίσως αυτό να τον βοήθησε?αν και νομίζω ότι έχει να κάνει με τον ίδιο..και με το γεγονός ότι και πάλι στην κούνια του κοιμήθηκε).

Το περασμένο Σάββατο όλη μέρα ασχολιόμασταν με το δωμάτιό του (τον είχαμε πάει στην πεθερά μου) και όταν ήρθε το βράδι είχε αλλάξει όλο το δωμάτιο, και έπαθε πλάκα. Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση. Μπήκε διστακτικά με τα πατουχάκια του γυμνά και το πρώτο πράγμα που κοίταξε ήταν τα αρκουδάκια στο χαλί. Ανησύχησα προς στιγμήν γιατί είχε φάει κόλλημα και δεν ήξερα αυτό αν ήταν καλό..μετά όμως όταν έριξε το βλέμμα του στον τοίχο που ήταν γεμάτος από χαρούμενα αυτοκόλλητα και όμορφα χρώματα έκανε μία γκριμάτσα έκπληξης που μία ζωή θα μου μείνει αξέχαστη, έβαλε το χέρι του στο στόμα μπροστά(ξέρεις όπως κάνουμε εμείς όταν ενθουσιαζόμαστε με κάτι) και γέλαγε δυνατά!

 

Οκ όλα αυτά αλλά σκεφτόμουν, σε λίγο που θα τον έκανα μπανάκι και θα χρειαζόταν να κοιμηθεί τί θα έκανα? Για αυτό είχα φροντίσει και είχα βάλει ένα στρώμα κάτω με μαξιλάρες σε περίπτωση που θα είχαμε..ξενύχτια. Τελικά τον έβαλα στην κούνια, όπως έκανα μέχρι τότε, του χάιδευα το κεφαλάκι του όπως έπινε το γαλατάκι του, με την διαφορά ότι του εξηγούσα με χαμηλό τόνο ότι από δω και στο εξής αυτός θα είναι ο δικός του χώρος όπου θα μπορεί να παίζει και να κοιμάται και ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, αν χρειαστεί κάτι οποιαδήποτε στιγμή(ακόμη και το βράδι αν ξυπνήσει και δεν μας δει) να μην τρομάξει γιατί θα είμαστε στο διπλανό δωμάτιο αλλά αν μας φωνάξει θα είμαστε εκεί, και ότι συνεχίζουμε να τον αγαπάμε ακόμη περισσότερο.(κάτι παρόμοιο που έκανα όταν φοβόμουν πώς θα σταματούσα τον θηλασμό).

Και τελικά, κοιμήθηκε μέχρι το πρωί!Εμένα μου έλειπε το βράδι, αλλά να σου πω την αλήθεια τον αισθάνομαι πιο ήρεμο τώρα..δεν ξέρω γιατί..σαν να το είχε ανάγκη, και μην φανταστείς... είναι από τα παιδιά που είναι "κολλημένο" πάνω μου αλλά σε κάποια πράγματα νομίζω ότι και αυτά τα παιδιά θέλουν την ανεξαρτησία τους.

 

Συγνώμη τώρα συνειδητοποίησα ότι γράφω ακαταύπαστα και ίσως σε κούρασα.

Εν κατακλείδι να σου απαντήσω..

 

Εσείς τελικά κάνατε περίοδο προσαρμογής;

Δεν κάναμε, αν και αν δεν κοιμόταν θα έκανα αυτό που κάνετε και εσείς στο δωμάτιό του, αλλα σίγουρα θα τον έβαζα για ύπνο(αν το δεχόταν σιγά-σιγά) το μεσημέρι πρώτα στην κούνια του για να συνηθίσει.

 

Πωσ πήγε στο δωμάτιό του;

Εγώ τον πήγα όπως κάναμε πάντα..το πέρασα λίγο "στο φλου" για να μην καταλάβει ότι "ωπ!κάτι τρέχει, η μαμά μου ανησυχεί ότι δεν θα τα καταφέρω"

 

Τον άφησες απ' ευθείας βράδυ;

Αναγκαστικά, επειδή δεν ήθελα να πάω την κούνια του στην κρεβατοκάμαρά μας γιατί μπορεί να συνήθιζε και να ήταν χειρότερα μετά.

Εσείς νομίζω όπως μου είχε πει και η Μαρία να το επιχειρήσετε πρώτα μεσημέρι.

 

 

Τον άφησες ξύπνιο ή πήγε κοιμισμένος;

Ποτέ δεν ήθελα να τον πηγαίνω κοιμισμένο, επειδή τα παιδάκια όταν ξυπνάνε το βράδι και έχοντας κρατήσει μία εικόνα στο μυαλό τους πριν κοιμηθούν (πχ. αν τα πήρε ο ύπνος στο σαλόνι και ξαφνικά βρεθούν σε άλλο δωμάτιο) ίσως τρομάξουν - όπως θα συνέβαινε και σε μας, οπότε καλύτερα νομίζω να του εξηγήσετε την κατάσταση και να τον κοιμήσετε εκεί σιγά-σιγά μέρα με την μέρα.

Γενικά όταν εξηγείς στα παιδιά και έχουν γνώση του τί συμβαίνει νομίζω το αντιμετωπίζουν με λιγότερη ανασφάλεια.

 

 

 

για να ξέρω κι εγώ τι να περιμένω!!!

 

Αυτό κανείς δεν το ξέρει..γιατί παιδί από παιδί διαφέρει.. ακι οι αντιδράσεις τους είναι διαφορετικές. Πάντως ξέρεις..ποτέ πίεση

 

Sorry αν ήμουν κουραστική!Μακάρι να βοήθησα λίγο!Περιμένω νέα σου!

[amarylis]

Aristea μου

μπράβο που τα κατάφερες τόσο εύκολα. Εμάς ο μικρός πλησιάζει τους 16 μήνες και ακόμα τον έχουμε μαζί μας. Το δωμάτιό του είναι ουσιαστικά έτοιμο, μόνο η κούνια του λείπει από εκεί.

εκεί τον αλλάζουμε και έχει και κάποια παιχνίδια και παίζει, δηλαδή ο χώρος του είναι οικείος.

Εσείς τελικά κάνατε περίοδο προσαρμογής; Πωσ πήγε στο δωμάτιό του; Τον άφησες απ' ευθείας βράδυ; Τον άφησες ξύπνιο ή πήγε κοιμισμένος; για να ξέρω κι εγώ τι να περιμένω!!!

 

φιλάκια

 

Μαριλίνα μου καλησπέρα!ποοοοολύ ζέστη!!(άσχετο)

 

και εγώ το σάββατο τον έβαλα στο δωμάτιό του..είναι 16 μηνών σαν τον δικό σου.

Εμείς τελικά δεν κάναμε καμία περίοδο προσαρμογής επειδή δεν χρειάστηκε. Άκου να δεις πώς έγιναν τα πράγματα.

 

Το δωμάτιο που κοιμόμασταν όλοι μας έγινε το παιδικό του (ίσως αυτό να τον βοήθησε?αν και νομίζω ότι έχει να κάνει με τον ίδιο..και με το γεγονός ότι και πάλι στην κούνια του κοιμήθηκε).

Το περασμένο Σάββατο όλη μέρα ασχολιόμασταν με το δωμάτιό του (τον είχαμε πάει στην πεθερά μου) και όταν ήρθε το βράδι είχε αλλάξει όλο το δωμάτιο, και έπαθε πλάκα. Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση. Μπήκε διστακτικά με τα πατουχάκια του γυμνά και το πρώτο πράγμα που κοίταξε ήταν τα αρκουδάκια στο χαλί. Ανησύχησα προς στιγμήν γιατί είχε φάει κόλλημα και δεν ήξερα αυτό αν ήταν καλό..μετά όμως όταν έριξε το βλέμμα του στον τοίχο που ήταν γεμάτος από χαρούμενα αυτοκόλλητα και όμορφα χρώματα έκανε μία γκριμάτσα έκπληξης που μία ζωή θα μου μείνει αξέχαστη, έβαλε το χέρι του στο στόμα μπροστά(ξέρεις όπως κάνουμε εμείς όταν ενθουσιαζόμαστε με κάτι) και γέλαγε δυνατά!

 

Οκ όλα αυτά αλλά σκεφτόμουν, σε λίγο που θα τον έκανα μπανάκι και θα χρειαζόταν να κοιμηθεί τί θα έκανα? Για αυτό είχα φροντίσει και είχα βάλει ένα στρώμα κάτω με μαξιλάρες σε περίπτωση που θα είχαμε..ξενύχτια. Τελικά τον έβαλα στην κούνια, όπως έκανα μέχρι τότε, του χάιδευα το κεφαλάκι του όπως έπινε το γαλατάκι του, με την διαφορά ότι του εξηγούσα με χαμηλό τόνο ότι από δω και στο εξής αυτός θα είναι ο δικός του χώρος όπου θα μπορεί να παίζει και να κοιμάται και ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, αν χρειαστεί κάτι οποιαδήποτε στιγμή(ακόμη και το βράδι αν ξυπνήσει και δεν μας δει) να μην τρομάξει γιατί θα είμαστε στο διπλανό δωμάτιο αλλά αν μας φωνάξει θα είμαστε εκεί, και ότι συνεχίζουμε να τον αγαπάμε ακόμη περισσότερο.(κάτι παρόμοιο που έκανα όταν φοβόμουν πώς θα σταματούσα τον θηλασμό).

Και τελικά, κοιμήθηκε μέχρι το πρωί!Εμένα μου έλειπε το βράδι, αλλά να σου πω την αλήθεια τον αισθάνομαι πιο ήρεμο τώρα..δεν ξέρω γιατί..σαν να το είχε ανάγκη, και μην φανταστείς... είναι από τα παιδιά που είναι "κολλημένο" πάνω μου αλλά σε κάποια πράγματα νομίζω ότι και αυτά τα παιδιά θέλουν την ανεξαρτησία τους.

 

Συγνώμη τώρα συνειδητοποίησα ότι γράφω ακαταύπαστα και ίσως σε κούρασα.

Εν κατακλείδι να σου απαντήσω..

 

Εσείς τελικά κάνατε περίοδο προσαρμογής;

Δεν κάναμε, αν και αν δεν κοιμόταν θα έκανα αυτό που κάνετε και εσείς στο δωμάτιό του, αλλα σίγουρα θα τον έβαζα για ύπνο(αν το δεχόταν σιγά-σιγά) το μεσημέρι πρώτα στην κούνια του για να συνηθίσει.

 

Πωσ πήγε στο δωμάτιό του;

Εγώ τον πήγα όπως κάναμε πάντα..το πέρασα λίγο "στο φλου" για να μην καταλάβει ότι "ωπ!κάτι τρέχει, η μαμά μου ανησυχεί ότι δεν θα τα καταφέρω"

 

Τον άφησες απ' ευθείας βράδυ;

Αναγκαστικά, επειδή δεν ήθελα να πάω την κούνια του στην κρεβατοκάμαρά μας γιατί μπορεί να συνήθιζε και να ήταν χειρότερα μετά.

Εσείς νομίζω όπως μου είχε πει και η Μαρία να το επιχειρήσετε πρώτα μεσημέρι.

 

 

Τον άφησες ξύπνιο ή πήγε κοιμισμένος;

Ποτέ δεν ήθελα να τον πηγαίνω κοιμισμένο, επειδή τα παιδάκια όταν ξυπνάνε το βράδι και έχοντας κρατήσει μία εικόνα στο μυαλό τους πριν κοιμηθούν (πχ. αν τα πήρε ο ύπνος στο σαλόνι και ξαφνικά βρεθούν σε άλλο δωμάτιο) ίσως τρομάξουν - όπως θα συνέβαινε και σε μας, οπότε καλύτερα νομίζω να του εξηγήσετε την κατάσταση και να τον κοιμήσετε εκεί σιγά-σιγά μέρα με την μέρα.

Γενικά όταν εξηγείς στα παιδιά και έχουν γνώση του τί συμβαίνει νομίζω το αντιμετωπίζουν με λιγότερη ανασφάλεια.

 

 

 

για να ξέρω κι εγώ τι να περιμένω!!!

 

Αυτό κανείς δεν το ξέρει..γιατί παιδί από παιδί διαφέρει.. ακι οι αντιδράσεις τους είναι διαφορετικές. Πάντως ξέρεις..ποτέ πίεση

 

Sorry αν ήμουν κουραστική!Μακάρι να βοήθησα λίγο!Περιμένω νέα σου!

[amarylis]

Aristea μου

μπράβο που τα κατάφερες τόσο εύκολα. Εμάς ο μικρός πλησιάζει τους 16 μήνες και ακόμα τον έχουμε μαζί μας. Το δωμάτιό του είναι ουσιαστικά έτοιμο, μόνο η κούνια του λείπει από εκεί.

εκεί τον αλλάζουμε και έχει και κάποια παιχνίδια και παίζει, δηλαδή ο χώρος του είναι οικείος.

Εσείς τελικά κάνατε περίοδο προσαρμογής; Πωσ πήγε στο δωμάτιό του; Τον άφησες απ' ευθείας βράδυ; Τον άφησες ξύπνιο ή πήγε κοιμισμένος; για να ξέρω κι εγώ τι να περιμένω!!!

 

φιλάκια

 

Μαριλίνα μου καλησπέρα!ποοοοολύ ζέστη!!(άσχετο)

 

και εγώ το σάββατο τον έβαλα στο δωμάτιό του..είναι 16 μηνών σαν τον δικό σου.

Εμείς τελικά δεν κάναμε καμία περίοδο προσαρμογής επειδή δεν χρειάστηκε. Άκου να δεις πώς έγιναν τα πράγματα.

 

Το δωμάτιο που κοιμόμασταν όλοι μας έγινε το παιδικό του (ίσως αυτό να τον βοήθησε?αν και νομίζω ότι έχει να κάνει με τον ίδιο..και με το γεγονός ότι και πάλι στην κούνια του κοιμήθηκε).

Το περασμένο Σάββατο όλη μέρα ασχολιόμασταν με το δωμάτιό του (τον είχαμε πάει στην πεθερά μου) και όταν ήρθε το βράδι είχε αλλάξει όλο το δωμάτιο, και έπαθε πλάκα. Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση. Μπήκε διστακτικά με τα πατουχάκια του γυμνά και το πρώτο πράγμα που κοίταξε ήταν τα αρκουδάκια στο χαλί. Ανησύχησα προς στιγμήν γιατί είχε φάει κόλλημα και δεν ήξερα αυτό αν ήταν καλό..μετά όμως όταν έριξε το βλέμμα του στον τοίχο που ήταν γεμάτος από χαρούμενα αυτοκόλλητα και όμορφα χρώματα έκανε μία γκριμάτσα έκπληξης που μία ζωή θα μου μείνει αξέχαστη, έβαλε το χέρι του στο στόμα μπροστά(ξέρεις όπως κάνουμε εμείς όταν ενθουσιαζόμαστε με κάτι) και γέλαγε δυνατά!

 

Οκ όλα αυτά αλλά σκεφτόμουν, σε λίγο που θα τον έκανα μπανάκι και θα χρειαζόταν να κοιμηθεί τί θα έκανα? Για αυτό είχα φροντίσει και είχα βάλει ένα στρώμα κάτω με μαξιλάρες σε περίπτωση που θα είχαμε..ξενύχτια. Τελικά τον έβαλα στην κούνια, όπως έκανα μέχρι τότε, του χάιδευα το κεφαλάκι του όπως έπινε το γαλατάκι του, με την διαφορά ότι του εξηγούσα με χαμηλό τόνο ότι από δω και στο εξής αυτός θα είναι ο δικός του χώρος όπου θα μπορεί να παίζει και να κοιμάται και ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, αν χρειαστεί κάτι οποιαδήποτε στιγμή(ακόμη και το βράδι αν ξυπνήσει και δεν μας δει) να μην τρομάξει γιατί θα είμαστε στο διπλανό δωμάτιο αλλά αν μας φωνάξει θα είμαστε εκεί, και ότι συνεχίζουμε να τον αγαπάμε ακόμη περισσότερο.(κάτι παρόμοιο που έκανα όταν φοβόμουν πώς θα σταματούσα τον θηλασμό).

Και τελικά, κοιμήθηκε μέχρι το πρωί!Εμένα μου έλειπε το βράδι, αλλά να σου πω την αλήθεια τον αισθάνομαι πιο ήρεμο τώρα..δεν ξέρω γιατί..σαν να το είχε ανάγκη, και μην φανταστείς... είναι από τα παιδιά που είναι "κολλημένο" πάνω μου αλλά σε κάποια πράγματα νομίζω ότι και αυτά τα παιδιά θέλουν την ανεξαρτησία τους.

 

Συγνώμη τώρα συνειδητοποίησα ότι γράφω ακαταύπαστα και ίσως σε κούρασα.

Εν κατακλείδι να σου απαντήσω..

 

Εσείς τελικά κάνατε περίοδο προσαρμογής;

Δεν κάναμε, αν και αν δεν κοιμόταν θα έκανα αυτό που κάνετε και εσείς στο δωμάτιό του, αλλα σίγουρα θα τον έβαζα για ύπνο(αν το δεχόταν σιγά-σιγά) το μεσημέρι πρώτα στην κούνια του για να συνηθίσει.

 

Πωσ πήγε στο δωμάτιό του;

Εγώ τον πήγα όπως κάναμε πάντα..το πέρασα λίγο "στο φλου" για να μην καταλάβει ότι "ωπ!κάτι τρέχει, η μαμά μου ανησυχεί ότι δεν θα τα καταφέρω"

 

Τον άφησες απ' ευθείας βράδυ;

Αναγκαστικά, επειδή δεν ήθελα να πάω την κούνια του στην κρεβατοκάμαρά μας γιατί μπορεί να συνήθιζε και να ήταν χειρότερα μετά.

Εσείς νομίζω όπως μου είχε πει και η Μαρία να το επιχειρήσετε πρώτα μεσημέρι.

 

 

Τον άφησες ξύπνιο ή πήγε κοιμισμένος;

Ποτέ δεν ήθελα να τον πηγαίνω κοιμισμένο, επειδή τα παιδάκια όταν ξυπνάνε το βράδι και έχοντας κρατήσει μία εικόνα στο μυαλό τους πριν κοιμηθούν (πχ. αν τα πήρε ο ύπνος στο σαλόνι και ξαφνικά βρεθούν σε άλλο δωμάτιο) ίσως τρομάξουν - όπως θα συνέβαινε και σε μας, οπότε καλύτερα νομίζω να του εξηγήσετε την κατάσταση και να τον κοιμήσετε εκεί σιγά-σιγά μέρα με την μέρα.

Γενικά όταν εξηγείς στα παιδιά και έχουν γνώση του τί συμβαίνει νομίζω το αντιμετωπίζουν με λιγότερη ανασφάλεια.

 

 

 

για να ξέρω κι εγώ τι να περιμένω!!!

 

Αυτό κανείς δεν το ξέρει..γιατί παιδί από παιδί διαφέρει.. ακι οι αντιδράσεις τους είναι διαφορετικές. Πάντως ξέρεις..ποτέ πίεση

 

Sorry αν ήμουν κουραστική!Μακάρι να βοήθησα λίγο!Περιμένω νέα σου!

[μαριαπαβ]

Καλό σας απόγευμα!Έχω ένα θεματάκι και θα ήθελα τη πολύτιμη βοήθεια σας.Ο γιός μου είναι 22 μηνών και απο νεογέννητο τον έχουμε στο δωμάτιο μας γιατί δεν υπάρχει στο σπίτι μας παιδικό δωμάτιο.Ο μικρός είναι πολύ δεμένος και με τους δυό μας και κοιμάται μόνον όταν έχει παρέα.Αν ξυπνήσει και δεί οτι λείπουμε απο δίπλα του τότε αρχίζει και κλαίει δυνατά και ηρεμεί μόνο με αγκαλίτσα και χάδια και καμιά φορά και γάλα.Έχει λίγες μέρες που κοιμάται σχεδόν καλά το βράδυ αλλά η κούνια του είναι κολημένη με το κρεβάτι μας εδώ και αρκετό καιρό για να κοιμόμαστε όλοι τα βράδια και να μην κοιμάται στο κρεβάτι μας.Ξέχασα να αναφέρω πως η κούνια έχει κάγκελο μόνο στην πλευρά που είναι ο τοίχος απο την άλλη είναι ενωμένη με το κρεβάτι μας.

Τώρα αποφασήσαμε οτι είναι καιρός να μετακομίσουμε σ'ενα άλλο σπίτι το οποίο να έχει παιδικό δωμάτιο για να μπορέσουμε να είμαστε όλοι άνετα.Ο μικρός τα βράδια πλέον ξυπνάει όταν δεί ένα όνειρο ή όταν τον ενοχλεί κάτι.Επίσης όταν γυρνάει πλευρό ανοίγει τα μάτια του μας κοιτάζει και ξανακοιμάται χωρίς να διαμαρτυρηθεί για κάτι.

Είμαι πολύ ανύσηχη για το πώς πρέπει να χειριστώ την κατάσταση όταν θα μετακομίσω στο νέο σπίτι.Σκεπτόμουν να ξεκινήσω σιγά σιγά τη διαδικασία αποσύνδεσης της κούνιας απο το κρεβάτι μας.Είναι πολύ δύσκολο και πεισματαρικο παιδί και δεν ξέρω πως να χειριστώ τη κατάσταση.Αν έχετε κάποια ιδέα θα ήμουν χαρούμενη αν μπορούσατε να τη μοιραστήτε μαζί μου.

Ευχαριστώ

[lineal]

Καλησπερα,

θα ηθελα να ρωτησω,ποτε ειναι η καταλληλη περιοδος να βαλεις το παιδι στο δικο του δωματιο;

ο δικος μου ειναι 2μιση μηνων και τα βραδια δε πολυξυπναει εκτος αν εχει πονακια.

μηπως ειναι νωρις για να παει σε δικο του χωρο;

μηπως θα ειναι ταλαιπωρια και για μενα;

[miriki]

Eμείς τον βάλαμε στο δωμάτιό του 8 μηνών και κάτι ψιλά, αφού είχα βεβαιωθεί ότι μπορεί και γυρνάει από μπρούμυτα ανάσκελα και το ανάποδο και συνεπώς αν κάτι τον ενοχλούσε, θα μπορούσε να αλλάξει θέση.

 

Διαβάζοντας για το σύνδρομο αιφνιδίου βρεφικού θανάτου είδα ότι είναι προτιμότερο να κοιμούνται με έναν ενήλικα τουλάχιστον μέχρι τον έκτο μήνα. Εγώ πάντως και στον όγδοο είχα μεγάλο άγχος για την ασφάλειά του, παρότι έβλεπα ότι το παιδί μπορούσε να τα καταφέρει. Προσαρμογή δεν κάναμε όπως ξύπναγε ξυπνάει (εντάξει λιγότερες φορές από ό,τι πιο μικρός, αλλά ξυπνάει τουλάχιστον 2 ή τρεις φορές).

[lineal]

μαλλον και γω ετσι θα κανω,θα περιμενω.

ετσι κι αλλιως το δωματιο του δεν ειναι ετοιμο ακομα.

ειναι και καλυτερα ετσι αφου πολλες φορες το πρωι που ξυπναει με τη πιπιλα ηρεμει και μεχρι να τον παρει ο υπνος του πεφτει και του τη βαζω πολλες φορες,οποτε καλυτερα να το αναβαλλω λιγακι

[Ανθή 28]

Καλησπέρα κορίτσια.Εμένα ο μπεμπούλης μου γίνεται 40 ημερών την Τρίτη και σκεφτόμουν από την άλλη βδομάδα να τον πάω στο δωμάτιο του. Εχουμε βάλει κι ένα κρεβάτι οπότε τις πρώτες μέρες έλεγα να κοιμάμαι κι εγώ εκεί.

Πιστεύεται ότι είναι πολύ νωρίς;

[roza-f]

Καλησπέρα κορίτσια.Εμένα ο μπεμπούλης μου γίνεται 40 ημερών την Τρίτη και σκεφτόμουν από την άλλη βδομάδα να τον πάω στο δωμάτιο του. Εχουμε βάλει κι ένα κρεβάτι οπότε τις πρώτες μέρες έλεγα να κοιμάμαι κι εγώ εκεί.

Πιστεύεται ότι είναι πολύ νωρίς;

 

θα σου προτεινα να το συζητησεις με τον παιδιατρο σου.παλια ελεγαν οτι μετα τις πρωτες 45 μερες μπορεις να το βαλεις στο δικο του δωματιο, αλλα τωρα οι ειδικοι απο οσο εχω διαβασει, προτεινουν οσο περισσοτερο μπορουμε, ακομα και χρονο, γιατι φοβουνται το συνδρομο εφνιδιου θανατου. αν το εχεις διπλα σου το ακους καλυτερα, το βλεπεις ισως, και μπορεις να τρεξεις αμεσα. εγω απο την αλλη ειδα οτι τα μικρα μου που ειναι τωρα 4,5 μηνων δεν εχουν πια αναγκη, γιατι βλεπω οτι πλεον κοιμουνται καλα μετα το τελευταιο γευμα κ δεν βγαζουν γαλα στον υπνο τους. εμεις βεβαια εχουμε κ προβλημα χωρου. ειναι διδυμα κ μεχρι τωρα τα ειχα σε 1 κουνια διπλα στο κρεβατι μας. στην αρχη διπλα διπλα. μετα που κουνουσαν χερια ποδια βαλαμε την μια πανω κ την αλλη κατω. τωρα πια ομως δεν χωρανε, γιατι βλεπω οτι χτυπαει η μια τα ποδια της αλλης. ετσι αναγκαστικά τις ''μετακομισαμε'' απο χτες στο δωματιο τους, την καθε μια στην κουνια της, αλλα ειναι απεναντι μας, οποτε τις ακουμε καλα.

πηγε πολυ καλα η χθεσιμη μερα κι ελπιζω αυτο να συνεχιστει. σιγουρα αυτο θα ηταν πολυ πιο δυσκολο για τα παιδια αν γινοταν αργοτερα που καταλαβαινουν. σιγουρα ειναι δικοπο μαχαιρι η αποφαση που θα παρεις. παντως στην θεση σου θα περιμενα να κλεισει τους 3 μηνες πριν το αλλαξω δωματιο.