μονιμη άρνηση για τα ΠΑΝΤΑ...!!!

[marilena.s]

Γραφω εδω, γιατι εχει τοσα πολλα μηνυματα που ειναι αδυνατον να βρω που πρεπει να το δημοσιευσω!!!!

Ο γιοκας μου, ειναι 4,5 χρονων. Φετος πηγαμε για πρώτη φορα σχολειο, στο προνηπιο. Ενω ειναι ένα πραγματικα πολύ έξυπνο παιδι , (γραφει όλα τα γραμματα, μετραει ως το 1000, αναγνωριζει αριθμους και σηματα του ΚΟΚ και αλλα πολλά) το βασικο του ελάττωμα ειναι οτι είναι μοινιμως μεσ στα νευρα, και έχει μια άρνηση για τα πάντα, από το να ξυπνήσει το πρωι, μεχρι να ντυθει να πιει γάλα να βάλει μπουφανακι να βάλει παπουτσια, να ανοιξει τη πορτα...τι να λέω αρνειται ΤΑ ΠΑΝΤΑ......Μια άρνηση που δεν την απέκτησε τωρα (με το σχολειο) αλλα σχεδον απ΄οταν έκλεισε τα δυο και γεννηθηκε ο αδελφος του. Σημερα η δασκαλα του μου ειπε οτι πραγματικα αντιμετωπίζει προβλημα με αυτη τη συμπεριφορα και το μονιμο ΟΧΙ και θελει κάποια στιγμη να τα συζητησουμε κατ'ιδιαν. Στεναχωρεθηκα τοσο πολύ που σχεδον με πήρανε τα κλάμματα...Τον μάλλωσα και τον έβαλα τιμωρια αλλα πραγματικα δεν νομίζω οτι καταφερα τιποτα περισσοτερο από το να το συνετισω για 1/2 ωρα και μετα πάλι τα ιδια. Ασ μου γραψει κάποια που εχει πειρα απο τέτοια συμεριφορα τι πρεπει να κανω...Πραγματικα νιωθω απελπισμένη.

[Hectoraki]

Μια ειδικός για τα παιδιά είχε πει κάποτε απευθυνόμενη σε φίλη μου: «Οπως θα ένιωθες εσύ εάν ο άνδρας σου έφερνε μια δεύτερη σύζυγο στο σπίτι σας και σου έλεγε ότι από σήμερα θα ζείτε όλοι μαζί, έτσι νιώθει και η μεγάλη σου κόρη όταν της έφερες τη μικρή στο σπίτι». Και συμπληρώνω στην υποθετική αυτή περίπτωση θα σε βοηθούσε η τιμωρία ή μήπως θα σε έκανε να νιώθεις ακόμη περισσότερο αδικημένη; Την απάντηση την ξέρεις. Με άλλα λόγια νομίζω πως πρέπει να επιδιώξεις να συναντηθείς με τη δασκάλα του να συζητήσετε επί του θέματος και εάν από την πείρα της σου συστήσει να πάτε και σε κάποιο ειδικό να το κάνετε. Για το καλό του παιδιού θα είναι. Και στο μεταξύ πιστεύω ότι πρέπει να τον ακούς και να του δείχνεις ότι σε ενδιαφέρουν πραγματικά αυτά που λέει και κάνει καθώς και να προσπαθείς να περνάτε λίγο χρόνο οι δυό σας χωρίς το αδελφάκι του για να σε νιώθει λίγο δική του, όπως επίσης να του λες πως στη δική σου πατρική οικογένεια όταν ήσουν μικρή το πρώτο αδελφάκι ενοχλούνταν από το δεύτερο μερικές φορές και πως ξεπερνούσατε το πρόβλημα και αγαπιόσασταν...