2η εγκυμοσυνη και καταθλιψη

[anna maria]

καλησπερΑ αχ και εγω εχω ενα μωρο 9 μηνων και ειμαι παλι εγκυος 2 μηνων

ειμαι στην τριτη εγκυμοσυνη

το πρωτο μωρο το εχασα 26 εβδομαδων απο γενετικες ανωμαλιες και το βρηκαν στο β επιπεδου και εκανα κανονικη γεννα ,το μωρακι το ειδα μου το δειξανε και αμεσως ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ασχημα πραγματα νεκροψιες κτλ

μετα απο 3 μηνες ξεκινησανε οι κρισεις πανικου φοβοι ,αρρυθμιες,ταχυκαρδιες νομιζα οτι θα λθποθιμισω φοβομουν να βγω εξω μονη μου

μετα εμεινα εγκυος στην κορη μου ετσι περασα ολη ην εγκυμοσυνη

γεννησα και τρελλοι φοβοι να μεινω μονη μου με το μωρο μην λιποθιμισω

πουθενα δεν πηγαινα μονη μου με την μικρη μην πεσω κατω

τι ψυχολογους τι ψυχιατρους εχω παει τιποτα,ωσπου πριν κανενα διμηνο αρχισα να το ξεπερνω και να μενω μονη μου αφου ο αντρας μου δουλεευι ολη μερα και βραδυα καμια φορα και τυχαια ξαναμενω εγκυος η αννα μαρια ειναι 9 μηνων και εγω εγκυος 2 μηνων

εχω κρισεις πανικου επιλοχεια και παραπανω κιλα

ειμαι απελπισμενη ,θα καταφαερω να βγω απο αυτο

πως θα με βοηθησει η ψυχαναλυση εαν δεν βοηθησω τον ευατο μου

θελω να ζησω με τα παιδια μου η μικρη ειναι η ζωη μου

δεν ξερω ομως πως να το ξεπερασω ?

[anna maria]

ειχε καμια αλλη κοπελα παρομοια προβληματα?

[μαρακικ]

φιλη μου καλησπερα καταρχην οταν ενας ανθρωπος εχει περασει αυτο που περασες και συ ειναι απολυτα φυσιολογικο να κανει αρκετο καιρο να επανελθει στα φυσιολογικα του επιπεδα.ομως σκεψου αυτο που ειπες και συ οτι η ζωη μας ειναι τοσο μικρη και εχεις τοσα πολλα πραγματα που θα σου δωσουν χαρα και ευτυχια και ειναι κριμα να περνας την ζωη σου σε ενα μονιμο φοβο του τυπου μην τυχον και γινει τιποτα.η αληθεια ειναι πως αν εσυ δεν βοηθησεις τον εαυτο σου δεν μπορει να σε βοηθησει κανενας πανω απο ολα πρεπει να θελεις να βοηθηθεις αν με καταλαβαινεις.σε νιωθω οτι περασεις ενα μεγαλο γολγοθα το θεμα ειναι ειναι απο δω και περα τι κανεις.θες να εισαι μια ζωη σε αυτην την κατασταση?δεν νομιζω..αρα??παρε την ζωη στα χερια σου σηκωσε το κεφαλι και σκεψου θετικα.απολαυσε το παιδακι σου,τις στιγμες σας,απολαυσε την εγκυμοσυνη σου κανε πραγματα που σε κανουν πραγματικα χαρουμενη

[Γλύκα]

καλησπερΑ αχ και εγω εχω ενα μωρο 9 μηνων και ειμαι παλι εγκυος 2 μηνων

ειμαι στην τριτη εγκυμοσυνη

το πρωτο μωρο το εχασα 26 εβδομαδων απο γενετικες ανωμαλιες και το βρηκαν στο β επιπεδου και εκανα κανονικη γεννα ,το μωρακι το ειδα μου το δειξανε και αμεσως ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ασχημα πραγματα νεκροψιες κτλ

μετα απο 3 μηνες ξεκινησανε οι κρισεις πανικου φοβοι ,αρρυθμιες,ταχυκαρδιες νομιζα οτι θα λθποθιμισω φοβομουν να βγω εξω μονη μου

μετα εμεινα εγκυος στην κορη μου ετσι περασα ολη ην εγκυμοσυνη

γεννησα και τρελλοι φοβοι να μεινω μονη μου με το μωρο μην λιποθιμισω

πουθενα δεν πηγαινα μονη μου με την μικρη μην πεσω κατω

τι ψυχολογους τι ψυχιατρους εχω παει τιποτα,ωσπου πριν κανενα διμηνο αρχισα να το ξεπερνω και να μενω μονη μου αφου ο αντρας μου δουλεευι ολη μερα και βραδυα καμια φορα και τυχαια ξαναμενω εγκυος η αννα μαρια ειναι 9 μηνων και εγω εγκυος 2 μηνων

εχω κρισεις πανικου επιλοχεια και παραπανω κιλα

ειμαι απελπισμενη ,θα καταφαερω να βγω απο αυτο

πως θα με βοηθησει η ψυχαναλυση εαν δεν βοηθησω τον ευατο μου

θελω να ζησω με τα παιδια μου η μικρη ειναι η ζωη μου

δεν ξερω ομως πως να το ξεπερασω ?

 

νομίζω πως δεν μπορείς όλα αυτά να τα αντιμετωπίσεις μόνη σου...βρες κάποιον καλό ψυχολόγο(ψυχίατρο έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να δεις γιατί η εγκυμοσύνη σου δεν συνάδει με φαρμακευτική αγωγή) ή αναζήτησε κάποιον καλό ομοιοπαθητικό γιατρό!

[firfirikos]

καλη μου κοπελα,για να βοηθησεις τον εαυτο σου και την οικογενεια σου αλλα και το μωρακι που περιμενεις πρεπει να δεις εναν ειδικο.

συμφωνω και εγω οτι ενας ομοιοπαθητικος η ψυχολογος θα σε βοηθουσε και

θα σε απενοχοποιουσε γιατι αυτο νομιζω οτι ειναι το προβλημα

φιλικα

[firfirikos]

εμεις παντως ειμαστε εδω για σενα:)

[anna maria]

κοριτσια παω σε ψυχολογο απο το 2006 δεν υπαρχει καμια αλλαγη παλευω αλλα δυσκολα

[Niki81]

Γεια σου...αντιμετωπιζω κι εγω θεμα με κρισεις πανικου και ολα αυτα που περιγραφεις.Μεσα στο forum θα βρεις κι αλλες συζητησεις σχετικες.

Δεν εχω παει σε ψυχολογο και δεν εχω παρει φαρμακα,το παλευω μονη μου και ειμαι σε αρκετα καλη κατασταση το τελευταιο διμηνο.Ειναι ομως η τελευταια ευκαιρια που εχω δωσει.Αν ξανακυλησω θα παω σε ψυχολογο μετη μια!!Με καποιες κοπελες στο forum που εχω μιλησει και κανουν ψυχαναλυση μου ειπαν πως εχουν δει πολυ καλα αποτελεσματα.Ομοιως οτι πολυ βοηθαει και η ομοιπαθητικη.

 

Αρχικα ομως πρεπει να ηρεμησεις.Πιστεψε με σε καταλαβαινω απολυτα.Ξερω ποσο ασχημο ειναι και ποσο ταλαιπωρεισαι.Μην πανικοβαλεσαι απο αυτο και μη το φοβασαι.Θελει χρονο και υπομονη και θα περασει,να εισαι σιγουρη.Αν δεν εισαι ηρεμη αλλα τρομοκρατεισαι τοσο επιδεινωνεται η κατασταση και ισως αυτος ακριβως να ειναι και ο λογος που δε βλεπεις αποτελεσμα μετο γιατρο σου.Θα πρεπει πρωτη εσυ να βοηθησεις τον εαυτο σου.

 

Να θυμασαι ενα πραγμα...ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ...δυστυχως ειμαστε πολλοι με αυτο το προβλημα.Θα χαρω να σε βοηθησω οπως μπορω,εαν μπορω!!!Να χαιρεσαι τα παιδακια σου..και να θυμασαι να χαμογελας καθε μερα!!!

[Γλύκα]

κοριτσια παω σε ψυχολογο απο το 2006 δεν υπαρχει καμια αλλαγη παλευω αλλα δυσκολα

 

αν επισκέπτεσαι ψυχολόγο εδώ και τρία χρόνια και δεν έχεις δει αποτέλεσμα μήπως θα έπρεπε να βρεις κάποιον άλλον...κι εμένα πάντως σε αντίστοιχη περίπτωση-πιο "αντίστοιχη" δεν έχεις δει, με πολλά προβλήματα- με βοήθησε πραγματικά η ομοιοπαθητική..δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεις έναν ομοιοπαθητικό γιατρό και σκέψου ότι όποιο "φάρμακο" κι αν σου δώσει δεν βλάπτουν σε καμία περίπτωση το έμβρυο που κυοφορείς..δοκίμασέ το ...βέβαια το ξέρεις κι εσύ ότι ο πιο σημαντικός παράγοντας για να ξεφύγεις από αυτό είναι να το πιστέψεις και να προσπαθήσεις εσύ η ίδια...αλλά "συν Αθηνά και χείρα κίνει"

[apricot]

δοκιμασε εναν καλο ομοιοπαθητικο γιατρο που θα σε βοηθησει και επιτρεπονται και ολα τα ομοιοπαθητικα φαρμακα στην εγκυμοσυνη χωρις κανενα προβλημα. εγω ειχα ψυχολογικα προβληματα που προεκυψαν απο ενα τραυματικο γεγονος στη ζωη μου (σοβαρη ασθενεια αγαπημενου προσωπου ) και δεν μπορουσα να ζησω. με βοηθησε πολυ η ομοιοπαθητικη και εσενα θα βοηθησει αφου το προβλαμα προεκυψε απο τραυμα. μην απογοητευεσαι και παλεψε το οσο μπορεις.

[anna maria]

εχω αλλαξει 3 ψυχολογους μεχρι bespar επινα αγχολυτικα αλλα τιποτα

[elenik]

Δεν ξερω ... το οτι ξεσπας πιστευω ειναι η καλυτερη αρχη

Εδω ειμαστε εμεις να ακουμε.

Βγαλε τους φοβους σου απο μεσα σου.... τους αποδυναμωνεις .

 

Παλια παντως καποιος μου ειχε πει για τις λιποθυμιες : "Οταν το στρες ειναι τοσο μεγαλο και ο οργανισμος ξερει οτι δεν μπορει να το χειριστει και θα παθει ζημια ..."κατεβαζει ρελε" να σωθει αρα λιποθυμας "

 

Οποτε ισως το υπερβολικο αγχος σου δημιουργει τις λιποθυμιες και η μονη λυση ειναι να σταματησεις να ασχολεισαι με αυτο .

 

Περασες κατι πολυ τραγικο και σε σημαδευσε. Ξερω οτι δεν ειναι ευκολο αλλα πρεπει να το αφησεις πισω. Εχεις 2 αγγελουδια (1 στην κοιλια και ενα διπλα σου) που σε χρειαζονται γερη και δυνατη.

Πρεπει να ...το αφησεις πισω οσο και αν ποναει το γεγονος.

Για εκεινα.

[nnm004]

Λοιπον κοπελα μου , σε νοιωθω απολυτα , οχι δεν εχω χασει ποτε μωρακι ομως εχω και εγω ψυχολογικα προβληματα του στυλ σου , αγοραφοβια , αρρωστοφοβια με κρισεις πανικου και πολυ φοβο να μεινω μονη , απλα ειμαι αναγκασμενη επειδη δεν εχω τη μητερα μου ουτε τη μητερα του αντρα μου ,εγω μενω μονη ολοκληρα 24ωρα με τη δουλεια τοθ αντρα μου , ερχεται βεβαια η μητερα μου για παρεα αλλα δεν μπορεις να απαιτεις τπτ αλλο απο μια γυναικα 79 ετων που φροντιζει ολομοναχη τον αρρωστο και ηλικιωμενο πατερα σου. Και εγω φοβαμαι μην παθω τιποτα μονη μου , φοβαμαι τα παντα εντελως τα παντα , η κατασταση μου χρονολογειτε απο το 2004 (τελη) , ο ψυχολογος που εχω τα τελευταια 2,5 χρονια ειναι εξαιρετος επιστημονας , με συμπαθει , με ακουει , με 3ερει , αλλα δεν μπορει να με βοηθησει δυστηχως . Δεν θελω να καταληξω στα χαπια , δεν εχω παρει ποτε . Οταν ξεκινησε ολο αυτο αλλαξα πολλους ψυχολογους , ξεκινησε με ταχυπαλμιες και αρρυθμιες , φοβομουνα πολυ ακομα και να περπατησω , ακομα και μεχρι την κουζινα να παω , επειτα ηρθε η αγοραφοβια και φοβομουνα να βγω ε3ω μονη , ουτε μεχρι το περιπτερο για τσιγαρα , το ξεπερασα με τον αντρα μου μαζι , καταφερα και βγαινω και μονη κατα ενα μεγαλο βαθμο . Ομως επειτα αρχησαν οι αρρωστοφοβιες , εκτος απο το οτι θα πεθανω απο την καρδια μου , φοβαμαι οτι εχω δυσπνοιες ,ασθμα , οτι βγαζω σπυρια και οτι με τρωει ολο μου το σωμα . Φοβαμαι και το αυτοκινητο τωρα τελευταια αλλα μπαινω με πιεση του εαυτου μου . Ο αντρας μου ειναι διπλα μου σε ολο αυτο αν και καταλαβαινω οτι οσο και αν δεν το λεει κουραζεται . Επειτα ειναι και τα απιθστευτα νευρα , κυριως πριν την περιοδο μου , ανεξελγκτα νευρα , δαγκωνομαι για να μην με ακουνε τα παιδακια μου τα καλα . Θελω να γινω καλα , ειναι το ονειρο μου , μακαρι να υπηρχε ενας τροπος , η ψυχαναλυση τελικα δεν βοηθαει οσο καλος και αν ειναι ο επιστημονας που απευθεινεσαι .

[anna maria]

Λοιπον κοπελα μου , σε νοιωθω απολυτα , οχι δεν εχω χασει ποτε μωρακι ομως εχω και εγω ψυχολογικα προβληματα του στυλ σου , αγοραφοβια , αρρωστοφοβια με κρισεις πανικου και πολυ φοβο να μεινω μονη , απλα ειμαι αναγκασμενη επειδη δεν εχω τη μητερα μου ουτε τη μητερα του αντρα μου ,εγω μενω μονη ολοκληρα 24ωρα με τη δουλεια τοθ αντρα μου , ερχεται βεβαια η μητερα μου για παρεα αλλα δεν μπορεις να απαιτεις τπτ αλλο απο μια γυναικα 79 ετων που φροντιζει ολομοναχη τον αρρωστο και ηλικιωμενο πατερα σου. Και εγω φοβαμαι μην παθω τιποτα μονη μου , φοβαμαι τα παντα εντελως τα παντα , η κατασταση μου χρονολογειτε απο το 2004 (τελη) , ο ψυχολογος που εχω τα τελευταια 2,5 χρονια ειναι εξαιρετος επιστημονας , με συμπαθει , με ακουει , με 3ερει , αλλα δεν μπορει να με βοηθησει δυστηχως . Δεν θελω να καταληξω στα χαπια , δεν εχω παρει ποτε . Οταν ξεκινησε ολο αυτο αλλαξα πολλους ψυχολογους , ξεκινησε με ταχυπαλμιες και αρρυθμιες , φοβομουνα πολυ ακομα και να περπατησω , ακομα και μεχρι την κουζινα να παω , επειτα ηρθε η αγοραφοβια και φοβομουνα να βγω ε3ω μονη , ουτε μεχρι το περιπτερο για τσιγαρα , το ξεπερασα με τον αντρα μου μαζι , καταφερα και βγαινω και μονη κατα ενα μεγαλο βαθμο . Ομως επειτα αρχησαν οι αρρωστοφοβιες , εκτος απο το οτι θα πεθανω απο την καρδια μου , φοβαμαι οτι εχω δυσπνοιες ,ασθμα , οτι βγαζω σπυρια και οτι με τρωει ολο μου το σωμα . Φοβαμαι και το αυτοκινητο τωρα τελευταια αλλα μπαινω με πιεση του εαυτου μου . Ο αντρας μου ειναι διπλα μου σε ολο αυτο αν και καταλαβαινω οτι οσο και αν δεν το λεει κουραζεται . Επειτα ειναι και τα απιθστευτα νευρα , κυριως πριν την περιοδο μου , ανεξελγκτα νευρα , δαγκωνομαι για να μην με ακουνε τα παιδακια μου τα καλα . Θελω να γινω καλα , ειναι το ονειρο μου , μακαρι να υπηρχε ενας τροπος , η ψυχαναλυση τελικα δεν βοηθαει οσο καλος και αν ειναι ο επιστημονας που απευθεινεσαι .

και εγω κανω ψυχαναλυση,εχω αλλαξει 2 με 3 ψυχολογους θα περασει ποτε ολο αυτο?αναρωτιεμαι ,εγω φοβαμαι μην λιποθιμσω ασε που ο αντρας μου ειναι αστυνομικος και δουλευει και βραδια εκει να δειτε τρεμω μονη μου και το ορμονικο τωρα με την εγκυμοσυνη χειροτερο

εχω κανει τα παντα και τριπλεξ καρδιας περυσι, δεν εχω λιποθιμισει ποτε αλλα αυτο φοβαμαι οτι θα λιποθιμισω και τι θα κανει το μωρο μονο του,τωρα που ειμαι εγκυος και ειμαι μονη μου τα βραδυα η μικρη ξυπναει και ειμαι ανικανη να την ταισω φοβαμαι οπως την ταιζω μην βρεθω κατω

πως διαχειριζεσαι τον φοβο σου οταν εισαι μονη με τα παιδια?

[nnm004]

Ειναι φορες που δεν μπορω να αντιδρασω και με πιανουνε τα νευρα μου και αλλες ειναι που κανω παρα πολλες δουλειες για να κραταω το μυαλλο μου απασχολημενο , δεν μπορω να πω οτι διαχειριζομαι σωστα τους φοβους μου , βεβαια ενας τροπος αμυνας ειναι ναμμην ψαχνομαι συνεχεια για σπυρακια ή κοκκινιλες ή να μην ελεχγω τους σφυγμους μου , ενα αλλο μετρο ειναι να απασχολουμε με τα παιδια ή το ιντερνετ δηλαδη κυριως απασχολω το μυαλλο μου , μενεις και εσυ μονη ε , ειναι δυσκολο πολυ καλη μου το ξερω . Ποια πολη εισαι ?

[anna maria]

μενω στον αλιμο εσυ?

ναι μενω πολλες ωρες μονη μου μερες ακομα ,ειναι τρομερο εγω δεν μπορω να παρω το παιδι μου αγκαλια οταν φοβαμαι μην λιποθιμισω γιατι λεω θα πεσω θα πεσει και αυτο

η μαμα μου την κραταει 9 με 2 για να παω για δουλεια και δεν θελω να την επιβαρυνω αλλο η πεθερα μου ειναι μακρια και δεν μπορει ετσι και αλλιως να βοηθησει