Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

έχουν προτιμήσεις;


Recommended Posts

καλησπέρα σε όλους!

είμαι μαμά διδύμων αγοριών σχεδόν 15 μηνών και τους μεγαλώνω με πολύ κόπο, μόνη μου, ευτυχώς ο σύζυγος συμμετέχει ενεργά, αλλά κανένας άλλος.

δυστυχώς λόγω μεγάλης κούρασης, έχω καταντήσει υστερική και τους φωνάζω συχνά, κάνουν συνέχεια σκανταλιές, και γενικά είναι πολύ ανήσυχοι. ειδικά ο ένας είναι πολύ απαιτητικός και γκρινιάζει συνέχεια.

βλέπω ότι έχουν προτίμηση στον πατέρα τους, χαίρονται όταν τον βλέπουν ενώ με μένα δεν αντιδράνε ιδιαίτερα. μπορεί να συμβεί αυτό, και αν ναι, γιατί; τι μπορώ να κάνω;

:(

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Και τα δύο μου αγόρια, έκαναν το ίδιο πράγμα. Κάθε φορά που βλέπουν τον μπαμπά τους, όταν επιστρέφει απο την δουλειά, λάμπει το πρόσωπο τους!!!

Τέτοιο ενθουσιασμό σε μένα δε δείχνουν...(το ίδιο συμβαίνει και με τη μαμά μου και τον μπαμπά μου. Δείχνει αδυναμία στον παππού, ενώ η γιαγιά είναι αυτή που το φροντίζει όταν δουλεύω...) Αφού το μόνο που μας έρχεται στο μυαλό με τη μαμά μου και γελάμε, είναι το: "Αλλού τρώς, αλλού πίνεις κι αλλού πας και το δίνεις" :lol::lol::lol::lol::-P

Όταν όμως αρρωστήσουν ή δεν είναι στα καλά τους, τη μανούλα αναζητούν.;)

 

Εγώ πιστεύω ότι συμβαίνουν τα εξής: Καταρχήν, τη μαμά την έχουν στο σπίτι όλη μέρα, ενώ ο μπαμπάς λείπει πολλές ώρες. Είναι φυσικό λοιπόν να τους λείπει περισσότερο.

Επίσης, την μαμά την έχουν "σιγουράκι":lol:, ενώ τον μπαμπά όχι.

Διάβαζα κάποτε, ότι η αυτοπεποίθηση ενός παιδιού εξαρτάται και χτίζεται αποκλειστικά απο τον πατέρα. Γιατί, την αγάπη της μάνας το παιδί την θεωρεί αυτονόητη, ενώ την αγάπη του πατέρα, θεωρεί ότι την λαμβάνει γιατί την κέρδισε με την αξία του!!! ;)

Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια....ο Θεός γελάει!

Link to comment
Share on other sites

συμφωνω 100%σε οσα ειπε η mom!!και τα δικα μου μολις γυρναει ο πατερας τους απο τη δουλεια σαν τρελα κανουν!γενικως οταν ειναι ο μπαμπας σπιτι με εχουν γραμμενη εντελως...θα σου δωσω ενα ποστ της μαριας στυλιανακη που εχει ωραια πραγματα μεσα.προσπαθω να το εφαρμοσω εδω κ λιγες μερες.

 

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, συχνά συμβαίνει να εκφράζουν το θυμό τους με μή αποδεκτό τρόπο, χτυπώντας, σπρώχνοντας, ή και δαγκώνοντας κάποιο άλλο παιδί ή ακόμα και τους γονείς τους.

 

Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μια παρέμβαση από τους γονείς ή υπεύθυνους που είναι εκείνη τη στιγμή παρόντες, έτσι ώστε το παιδί να καταλάβει ότι η συμπεριφορά του ήταν ανεπιθύμητη.

 

 

Σε μια διένεξη ανάμεσα σε δυο παιδιά, το πρώτο βήμα είναι πάντα η τοποθέτηση των χεριών ενδιάμεσα στο παιδί και το "θύμα", ταυτόχρονα με την παρότρυνση να σταματήσει: "σταμάτα/στόπ" και με την απλή φράση:

 

"Ω, αυτό πόνεσε τον /την τάδε"

Θα είναι καλό μέσα απο τις λέξεις αυτές να εκφραστεί το συναίσθημα που προκλήθηκε από την πράξη αυτή (πόνος, στεναχώρια) στον τόνο της φωνής, όπως και επίσης να στραφεί περισσότερο η προσοχή επάνω στο "θύμα", το παιδί/τον ενήλικα τον οποίο πόνεσε.

 

Ακριβώς μετά, είναι απαραίτητο να δοθεί ένα παράδειγμα στο παιδί που αδικήθηκε όσον αφορά το τι μπορεί να πει στο άλλο παιδί:

 

μπορεί να πεί "στόπ", "σταμάτα τώρα!" "ΔΕΝ μου άρεσε" με έντονο τόνο στη φωνή του αν του ξανασυμβεί κάτι τέτοιο

Θα είναι καλό να αποφύγετε και κάποια άλλη παρατήρηση στο παιδί αυτό, όπως "μή! τι έκανες, δεν το κάνουμε αυτό" μιάς και θα δώσετε προσοχή στο παιδί για αυτή του την πράξη κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε ενίσχυση αυτής της συμπεριφοράς.

 

Είναι πολύ σημαντικό να ενθαρρύνετε το παιδί σας να επεμβαίνει το ίδιο και να εκφράζεται αντί να το κάνετε εσείς για αυτό. Με αυτό το τρόπο του δίνετε τα εργαλεία που θα χρειαστεί για να επιλύει μόνο του τα προβλήματα που προκύπτουν - την αίσθηση δηλαδή ότι είναι ικανό να καταφέρει αυτό, ακόμα και μόνο του.

Για να το επιτύχετε αυτό μην ξεχνάτε πάντα να δίνετε ένα παράδειγμα (όπως αυτά που αναφέρονται πιο πάνω) στο παιδί σας, καθοδηγώντας το - πείτε δηλαδή την πρώτη φράση εσείς τις πρώτες φορές και ζητήστε του να πεί αυτό που λέτε εσείς, συγχρόνως. Μην το πιέσετε να πεί κάτι, απλώς "εκπροσωπήστε" το σε τέτοιες διενέξεις μιλώντας σαν να μιλάει εκείνο ειδικά εάν είναι κάτω των 3 ετών.

 

Εξηγήστε του/της ότι μερικές φορές κάποια παιδιά δεν καταλαβαίνουν ότι πονούν κάποιον και έτσι είναι σημαντικό να τους το κάνουμε ξεκάθαρο όταν κάτι δεν μας αρέσει - για να μην το ξανακάνουν.

 

Επίσης συχνό φαινόμενο αποτελεί το να χτυπάει ένα παιδί, ένα μόνο συγκεκριμένο "φίλο" του συνέχεια.

Αυτό μπορεί να συμβεί επειδή

 

θέλει να του τραβήξει την προσοχή, ή

να παίξει μαζί του, και

να έρθει πιο κοντά σε αυτό, ή

μπορεί να το ζηλεύει

Πολύ σημαντικό είναι να να δωθεί το έναυσμα στο παιδί που είναι επιθετικό να έρθει πιο κοντά στο άλλο, με αποδεκτούς τρόπους: δίνοντας τους ένα ή δύο παιχνίδια να παίξουν μαζί, ενθαρρύνοντας τα να τα μοιραστούν ή και να τα ανταλλάξουν, φυσικά πάντα παρεμβαίνοντας σε περίπτωση που αυτό χρειαστεί, επιδεικνύοντας έτσι τις εναλλακτικές επιθυμητές συμπεριφορές.

 

Τιμωρίες όπως το να φύγει ο γονέας επιτόπου με το παιδί του απο τον τόπο που έγινε η διένεξη, ή καποιας ελαφριάς μορφής σωματική τιμωρία θεωρούνται μη παραγωγικές για τον λόγο του ότι το παιδί δεν θα εχει την ευκαιρία να κερδίσει κάτι απο μια τέτοια διένεξη και

 

να νιώσει ενσυναίσθηση για τα συναισθήματα του παιδιού που πόνεσε, αλλά και

να προσεγγίσει το παιδάκι αυτό με διαφορετικό τρόπο (με καθοδήγηση) έτσι ώστε να βιώσει ότι έτσι μπορεί να παίξει και να περάσει καλύτερα απο ότι με το να χτυπήσει.

ΚΑΤΩ ΤΩΝ 2.5 ΕΤΩΝ

 

 

 

 

 

Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά αρχίζουν να αναπτύσσουν πολλές ικανότητες και να ανακαλύπτουν τον περιβάλλον τους.

Γνωρίζουν πως να πιάσουν αντικείμενα, να τα ρίξουν στο πάτωμα, να ανοίγουν πόρτες, αλλά και ενδεχομένως έχουν μάθει όταν θυμώνουν ή δεν γίνεται το δικό τους, να μιλούν με θυμωμένο τόνο - να ουρλιάζουν, ή ακόμα και να χτυπούν.

 

Πως είναι ιδανικό να αντιδράσει ένας γονέας σε αυτές το νέο ρεπερτόριο της συμπεριφοράς του παιδιού του?

 

Η συμπεριφορά αυτή, είναι εντελώς αναμενόμενη - λόγω του ότι η πληθώρα των νεοαπεκτηθέντων ικανοτήτων - όπως

 

η ομιλία,

η συνειδητοποίηση της δύναμης της φωνής του,

η ολοένα αυξανόμενη του σωματική δύναμη,

είναι ένα πακέτο παντοδύναμων εργαλείων, τα οποία μόλις έχει αρχίσει να καταλαβαίνει πώς μπορεί να τα χρησιμοποιήσει.

 

Σε αυτή λοιπόν την γνωριμία με τις νέες του ικανότητες, το πιό λογικό είναι να τις χρησιμοποιεί αρχικά κάποιες φορές με "λάθος" τρόπο.

Η διαφορά όμως μεταξύ λάθους και σωστού, είναι κάτι που ο γονιός ήδη γνωρίζει, όμως ένα παιδί όχι.

Δεν γνωρίζει δηλαδή απο πρίν ότι δεν είναι ευγενικό να ουρλιαζει, ή ότι μπορεί να αρρωστήσει όταν θέλει να βγάλει το μπουφάν/τα παπούτσια του σε εξωτερικό χώρο το καταχείμωνο, ή ότι είναι επικίνδυνο να σπρώχνει, να χτυπάει, να παίρνει πράγματα και να τα ρίχνει κάτω σπάζοντάς τα, να ανοίγει το φούρνο, το ντουλάπι με τα καθαριστικά, να κλείνει την πόρτα με πολύ δύναμη.

 

Κάποιες απο αυτές τις πράξεις, προφανώς μπορεί να έχουν επικίνδυνα αποτελέσματα για το παιδί, για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να διαχωριστούν απο τις υπόλοιπες.

Επίσης κάποιες απο αυτές τις πράξεις, μπορεί να έχουν κλιμακώσεις όπου πέρα απο κάποιο σημείο μπορεί να είναι πολύ ενοχλητικές, ενώ σε χαμηλή "έκταση" να είναι αποδεκτές.

 

Άρα μπορούν να χωριστούν όλες αυτές οι "αταξίες" σε

 

πιό επικίνδυνες (για το ίδιο το παιδί ή άλλο παιδί): σπρώξιμο άλλου παιδιού, δάγκωμα, κλείσιμο πόρτας με πολύ δύναμη

και σε κλιμακωτές (ανάλογα την ένταση/μέγεθος απο ήπιες ή πολύ ενοχλητικές): ουρλιαχτά, καταστροφή αντικειμένων, αθώα ψεμματάκια, ανυπακοή.

Ανάλογα με την κατηγορία στην οποία κατατάσσεται μία "αταξία," και την έκτασή της, είναι απαραίτητο να είναι ανάλογη και η αντίδραση του γονέα.

 

Πως μπορεί να βοηθήσει ο γονέας το παιδί του να καταλάβει τί είναι επιθυμητό και τί όχι?

 

Για τις ήπιου τύπου "αταξίες", όπως π.χ. ελαφρύ σπρώξιμο άλλου παιδιού σε αυτές τις ηλικίες (εώς δυόμισυ ετών) η πιό αποτελεσματική αντίδραση είναι η άμεση καθοδήγηση στην επιθυμητή λύση χωρίς κάν αναφορά στην ανεπιθύμητη.

 

Ήδη το άλλο παιδάκι/αδερφάκι έχει εκφράσει δυσφορία - κάτι που ένα παιδί καταλαβαίνει άμεσα. Αυτό που δεν του είναι κατανοητό είναι το γιατί αυτό το παιδί αντέδρασε κλαίγοντας - μιάς και ο σκοπός ήταν η διασκέδαση. Άρα το καλύτερο που έχει να κάνει ο γονέας είναι να δείξει στο παιδί του πως θα περάσει καλά και αυτό και το άλλο παιδάκι - το αδερφάκι του:

 

Ο γονέας γονατίζει στο ύψος του παιδιού και του μιλά με απαλή φωνή, "χάιδεψέ το απαλά, εδώ (στον ώμο) αυτό ίσως του/της αρέσει!"

 

Άν είναι ουρλιαχτό - "πάμε να φωνάξουμε στο μπαλκόνι" (εάν είναι ώρα κοινής ησυχίας) ή εάν όχι "να φωνάξουμε ψιθυριστά".

 

Άν του αρέσει να ανοίγει ντουλάπια, μπορεί ο γονέας να πάρει κάποια κουτιά (παπουτσιών πχ) ή βαζάκια με βιδωτό καπάκι, ή μιά παλιά βαλίτσα (που να μήν κλειδώνει/να έχει βγαλμένες τις κλειδαριές ή τα λουριά) να τα προσθέσει στα παιχνίδια του τοποθετώντας μέσα σε αυτά διάφορα περίεργα αντικείμενα (πιό μικρά κουτάκια ή μικρά μπουκάλια πλαστικά, με κηρομπογιές μέσα ή αυτοκόλλητα) και να το καθοδηγήσει σε αυτά. Επίσης πάει το παιδί στο δωμάτιό του και να ανοίξουν εκείνες τις πόρτες και συρτάρια μαζί. ("πάμε να ανοίξουμε τα δικά σου ντουλάπια/κουτιά/συρτάρια")

 

Σε αυτή την ηλικία είναι σημαντικό εάν πρόκειται για ήπιου τύπου "αταξία" να μήν υπάρχει άλλο αρνητικό αντίκτυπο ή τιμωρία.

 

Όταν επιβάλλεται τιμωρία σε ένα παιδί εώς και δυόμισυ ετών, θεωρεί την οποιαδήποτε περαιτέρω ενασχόληση με την ανεπιθύμητη συμπεριφορά, σαν ευχάριστου είδους προσοχή - και θα επιδιώξει αυτή την συμπεριφορά ξανά.

 

 

Σε περίπτωση άμεσης επανάληψης επικίνδυνης πράξης, ή επαναλαμβανόμενης κατά τη διάρκεια της ημέρας, είναι απαραίτητο να δοθεί προσοχή με την θετική έννοια στο παιδί, μέσω παιχνιδιού. Ο λόγος που παρουσιάζεται μιά τέτοια συμπεριφορά και επαναλαμβάνεται μπορεί να είναι ζήλια ή η μεγάλη ανάγκη προσοχής και για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να γίνει προσπάθεια να αισθανθεί το παιδί αυτό εξίσου σημαντικό με κάποιο άλλο ή ότι παίρνει την προσοχή αυτή ανεξαρτήτως της πράξεώς του.

Τι μπορεί να μην εχει καλό αποτέλεσμα?

 

Όταν ο γονέας δεν γνωρίζει πως να αντιμετωπίσει την "λανθασμένη" αυτή χρήση των νέων ικανοτήτων του παιδιού του και οι αντιδράσεις του:

 

δεν είναι σταθερές, ή

είναι ίδιες ανεξαρτήτως της συμπεριφοράς του παιδιού του (πχ το αντιμετωπίζει πάντα με τον ίδιο γλυκό τόνο στην φωνή ακόμα και σε επικίνδυνη συμπεριφορά) ή

δεν υπάρχει καμία καθοδήγηση προς την επιθυμητή συμπεριφορά,

εκείνο δεν θα μπορέσει να καταλάβει ποιά συμπεριφορά είναι επιθυμητή (και το οδηγεί σε κάτι ευχάριστο) και ποιά συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή (και είναι πιθανώς και επικίνδυνη). Οι αταξίες θα επαναλαμβάνονται, θα έχουν εμπεδωθεί απο το παιδί και θα πραγματοποιούνται και τα επόμενα χρόνια ενδεχομένως και σε μεγαλύτερο βαθμό - ο αποχωρισμός απο τέτοιες συμπεριφορές θα είναι πολύ πιό δύσκολος τότε.

 

Επίσης όταν ο γονέας χρησιμοποιεί την φωνή του ή ακόμα και την απειλή βίας (ακόμα και αν αυτή δεν πραγματοποιείται ποτέ) - δηλαδή τον φόβο - για να προσπαθήσει να δείξει στο παιδί του τι δεν είναι αποδεκτό, του δείχνει μεν τι είναι/δεν είναι επιθυμητό, αλλά παράλληλα μαθαίνει στο παιδί του το συναίσθημα του φόβου.

Έτσι το παιδί θα μάθει ότι πάντα κάποιες συμπεριφορές του εάν αποβούν λανθασμένες, ίσως έχουν αποτέλεσμα το να φοβηθεί. Θα επιλέγει στο μέλλον λύσεις οι οποίες είναι ασφαλής - αλλά και θα χρησιμοποιεί τα ψέμματα για να αποφύγει το συναίσθημα του φόβου, όταν αισθάνεται ότι έκανε κάτι μή αποδεκτό.

Πολλές φορές παρατηρείται ότι οι γονείς δίνουν ασυνείδητα περισσότερη προσοχή στα παιδιά τους όταν αυτά κάνουν "αταξίες".

 

Έτσι τα παιδιά επαναλαμβάνουν ανεπιθύμητες συμπεριφορές μόνο και μόνο επειδή ενισχύεται αυτή η ανεπιθύμητη συμπεριφορά τους απο την προσοχή που τους δίνεται.

 

 

 

 

σορρυ για το μακροσκελες κειμενο αλλα το εψαχνα στο φορουμ για να σου δωσω μονο το λινκ κ δε μπορεσα να το βρω.το ειχα αποθηκευμενο στον υπολογιστη μου γιατι το διαβαζω καθε μερα!ομοιοπαθουσα γαρ...

Link to comment
Share on other sites

Amarinou μου σε καταλαβαίνω απόλυτα. Εχω κι εγώ δίδυμα 18 μηνων τώρα και αν και έχω βοήθεια τη μαμά μου έχω φτάσει πολλές φορές στα πρόθηρα υστερίας. Τελικά το κόλπο είναι αυτό που λένε όλοι να τα αφήνεις να γκρινιάζουν χωρίς να τους κάνεις τα χατίρια γιατί αλλιώς θα σε τρελάνουν. Εγώ αυτό προσπαθω να κάνω αν και πολλές φορές δεν τα καταφέρνω απόλυτα. Υπομονή γιατι μεγαλώνωντας θα είναι σίγουρα κάπως καλύτερα τα πράγματα. Οσο για την προτήμηση στον μπαμπά το ίδιο κάνουν και τα δικά μου οπότε δεν έχω να πω τίποτα θα συμφωνίσω με τα κορίτσια που έγραψαν πιο πάνω. Καλή δύναμη και υπομονή

eNortjK1UjKzMLM0V7IGXDAS-gKw47.png
Link to comment
Share on other sites

κορίτσια μου σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας!

και γω εργάζομαι και λειπω από το σπίτι όπως και ο μπαμπάς τους απλά μου κάνει εντύπωση πως αντιδρούν τα σκατούλια μου στην παρουσία τους...!

και γω προσπαθώ να ελέγχω τα νεύρα μου, αλλά είναι αδύνατον πολλές φορές, όταν ο ένας γκρινιάζει με το παραμικρό και παρασέρνει τον άλλο.

καλό κουράγιο και σε σας:):P

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Τα νεύρα σου τα καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν παθαίνουν τίποτα αν τους φωνάζεις και λίγο που και που. Απλώς αν φωνάζεις συχνά το συνηθίζουν και δεν τρομάζουν ούτε ακούν. Πάντως δεν είναι τα νεύρα σου ο λόγος της διαφορετικής αντιμετώπισης απέναντι σε σένα και στον μπαμπά τους. Οπως θα διάβασες και παραπάνω αυτό συμβαίνει σε πολλές οικογένειες είναι συχνό φαινόμενο. Μη στεναχωριέσε σε λίγους πολύ λίγους μήνες τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα. Αυτό δε στο λέω για να σε παρηγορήσω απλώς το ξέρω με βάση τα δικά μου που δεν είναι πολυ μεγαλύτερα απ τα δικά σου. Τώρα πια λένε μερικές λεξούλες καταλαβαίνουν τα πάντα και όταν θέλουν κάτι και κλαίνε τους λέω :<<δείξε μου τι θες>> μου δείχνουν και σταματάει της περισσότερες φορές η φασαρία.

eNortjK1UjKzMLM0V7IGXDAS-gKw47.png
Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...