Αλλαγη συμπεριφορας απο τοτε που σταματησα τη δουλεια!!!

[rena95]

Ακουστε τωρα και τα δικα μου νεα...

Εδω και 2 μηνες σχεδον σταματησα τη δουλεια γιατι θεωρησα οτι θα ηταν καλυτερα και για μενα και για τον μικρο. (και φυσικα για τις γιαγιαδες που με δυσκολια τα καταφερναν να μου τον κρατανε καθως και οι δυο μεγαλωνουν ουσιαστικα τα παιδια των αδεφων μας. Ετσι, σκεφτηκα οτι ολα θα ηταν τελεια αν σταματουσα τη δουλεια και εμενα σπιτι να μεγαλωσω το μωρακι μου και να αφησω στην ησυχια τους τις κακομοιρες τις γιαγιαδες. Ο μικρος απο τοτε που γεννηθηκε ηταν πολυ κοινωνικος και πηγαινε σε ολους. Για μενα..δε τον ενοιαζε και ιδιαιτερα. Καλα περνουσαμε οταν ειμασταν μαζι αλλα και οταν ελειπα μια χαρα τα πηγαινε. Απο τη μερα ομως που σταματησα να δουλευω αντι να ειναι πιο χαρουμενος , η συμπεριφορα του αλλαξε εντελως!!!

Ολη μερα ειναι κολημενος πανω μου. Με κοιταζει οταν βγαινω απο ενα δωματιο για να παω σε αλλο σαν να φοβαται οτι δε θα με ξαναδει. Φωναζει συνεχως το ονομα μου ακομα και οταν παω να πιω ενα ποτηρι νερο. Και δεν ειναι μονο αυτο. Αλλαξε και η συμπεριφορα του προς τους αλλους. Στις γιαγιαδες και παππουδες δε πλησιαζει. Μολις πανε να του μιλησουν κρεμιεται απο πανω μου και κλαιει. Μονο με μενα και με τον μπαμπα του ειναι ενταξει.

Και ερωτω. Κανονικα δε θα επρεπε να ειχα αυτες τις ιστοριες οταν δουλευα και λογικα του ελειπα?? Γιατι τωρα που ειμαστε συνεχως μαζι δειχνει να φοβαται μηπως φυγω??

[alcyon]

Τα μικρά παιδιά περνάνε μια φάση υγειούς προσκόλησης σε κάποιο πρόσωπο που τα φροντίζει. Είναι φυσικό. Ρίξε μια ματία εδώ......

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=19555&highlight=%F0%F1%EF%F3%EA%FC%EB%E7%F3%E7

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=27187&highlight=%F0%F1%EF%F3%EA%FC%EB%E7%F3%E7

 

Γενικά στο φόρουμ έχει κι άλλα τέτοια θέματα... ρίξε μια ματιά.... θα βρεις πολλές χρήσιμες πληροφορίες!

[Ρούλα26]

Καταρχην να σου ζησει το ζουζουνι σου.Το μωρο σου απο τοτε που γεννηθηκε ηξερε και ειχε συνηθισει να λειπεις καποιες ωρες απο το σπιτι.Λογω αυτης της συνηθειας δεν αντιδρουσε κι ολας.Τωρα ομως που εισαι ολη τη μερα μαζι του και μπηκε σε νεο προγραμμα και νεες συνηθειες φοβατε μηπως και ξανα λειψεις.Εκτος αυτου σε καποια ηλικια και για καποιο χρονικο διαστημα εχουν αυτην την προσκοληση στην μαμα.Εγω να σου πω την αληθεια την χαιρομαι γιατι σε λιγο καιρο θα τα κυνηγαμε για μια αγκαλιτσα κι αυτα δεν θα ερχοντε.

[rena95]

Eυχαριστω για τις απαντησεις σας. Alcyon θα δω τα θεματα που μου προτεινεις με προσοχη

Η αληθεια ειναι οτι ουτε εμενα με ενοχλει αυτη του η προσκολληση αλλα ανησυχω γιατι οπου να ναι θα ξεκινησω παλι τη δουλεια και φοβαμαι πως θα αντιδρασει.

Εχω διαβασει τοσα βιβλια και εχω δει τοσες εκπομπες με θεμα τη διαπαιδαγωγηση του μωρου αλλα βρε κοριτσια... ενω πιστευα οτι ημουν πληρως ετοιμη για να αντιμετωπισω τα παντα, αυτες οι αλλαγες στη συμπεριφορα του με βγαζουν εκτος προγραμματος. Χθες για παραδειγμα ειχαμε παει στο χωριο του αντρα μου, εκει οπου παλαιοτερα τρελλενοταν να βρισκεται και ξαφνικα ουτε να το δει, και ενω πιστευα οτι για μια ακομα φορα θα ειναι μεσα στη γκρινια και κρεμασμενος πανω μου, εκεινος ηταν κυριος!! Πηγαινε ξανα σε ολους, επαιζε συνεχεια..ολα καλα..σαν το παλιο καλο καιρο!!!

Για να δουμε και τη συνεχεια....

[alcyon]

Θα δεις πολλές εναλλαγές στα παιδιά... ειδικά στα γούστα. Αλλάζει μέρα τη μέρα ο τρόπος που βλέπουν τα πράγματα γιατί αναπτύσσονται και προστίθενται νέα δεδομένα. Χαλάρωσε και... απόλαυσε!

[mama tou kostantinoulh]

Το αγχος αποχωρισμού απο ότι ξέρω ειναι από τους 8-18 μήνες, εμάς μας εκδηλώθηκε στον 10ο μήνα και τώρα το έχουμε ψιλοξεπεράσει. Η παιδιατρος μου ειχε πει να μην πηγαίνω κόντρα στο άγχος του και θα το ξεπεράσει, και έπιασε. Συμφωνω με τη Ρουλα μάλλον φοβάται μήπως ξαναφύγεις, αλλαξε το προγραμμά του. Αυτο που έχω καταλαβει ειναι ότι με τα παιδια δεν μπ[ορεις να προγραμματιζεις, οσες φορές εχω προγραμματισει τίποτα δε βγήκε....συχνά ανησυχώ άδικα και άλλες φορές που ειμα σίγουρη για κατι με διαψευδει ο μικρός.