Γιαγιά και παππούς

[Ρένα]

Μένουμε 40 χιλιόμετρα μακριά από τους γονείς μου.Δυστυχώς προσπάθησα να βρω μια κυρία να προσέχει το αγοράκι μας (τώρα είναι 22 μηνών), αλλά δεν έμεινα ικανοποιημένη.Αποφασίσαμε να μείνει ο μικρός με τον παππού και τη γιαγιά και να πηγαίνουμε τα Σαββατοκύριακα ή να τον φέρνουμε στο σπίτι μας.Είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί μας λείπει και του λείπουμε πολύ.Ένας άλλος λόγος είναι ότι επειδή είμαι εκπαιδευτικός "κουβαλούσα" στο σπίτι πάρα πολλές ιώσεις και ο μικρός ήταν συνέχεια άρρωστος!Σκέφτομαι να πάει παιδικό σταθμό του χρόνου για να τον έχω κοντά μου,αλλά και εκεί πάλι θα αρρωσταίνει.Τι με συμβουλεύετε να κάνω;

[jesgk]

Τις ιωσεις θα τις εχεις και με το να μην τον στειλεις δεν νομιζω πως απαραιτητα θα τις αποφυγεις. Πιστευω πως ειναι καλυτερα να μενει μαζι σας. Σιγουρα νιωθεις πιο ασφαλεια με τους γονεις σου παρα στον παιδικο αλλα να τον βέπεις μονο τα σκ;;;

[νεφελη]

22 μηνων ειναι σε ηλικια να παει παιδικο αν χρειαστει (εξαλλου το Σεπτεμβρη θα εχει κλεισει τα δυο). Εσεις δουλευετε τοσες ωρες? Εισαι εκπαιδευτικος αποτι καταλαβα οποτε αποτι ξερω δεν εχεις κ τοσο βαρυ ωραριο κ εχεις κ αρκετες αργειες (ειναι η μαμα μου κ καποιες φιλες μου). Οποτε δε βλεπω το λογο να μενει το παιδι μακρυα σας. Αλλο να το αφηνεις που κ που στους παππουδες, αλλα να καταληξετε να αλλαξετε ρολους εγω τουλαχιστον δε θα το επελεγα εκτος αν υπηρχε καποιο πολυ σοβαρο προβλημα..

[DALIA]

Τις ιωσεις θα τις εχεις και με το να μην τον στειλεις δεν νομιζω πως απαραιτητα θα τις αποφυγεις.

 

έτσι ακριβώς...

είμαι πάρα πολύ κατά να σε βλέπει το παιδί σαν επισκέπτη....δεν θα το έκανα ΠΟΤΕ και για τίποτα...για κανένα αν, σ'αυτό είμαι απόλυτη ( για'μενα προσωπικα μιλάω )..

στην έσχατη ας έρθουν οι παπούδες σε εσάς...και όπως είπαν και τα κορίτσια το ωράριο σου είναι πολύ πιο ευέλικτο από άλλες μανούλες...

[elenasteraki]

έτσι ακριβώς...

είμαι πάρα πολύ κατά να σε βλέπει το παιδί σαν επισκέπτη....δεν θα το έκανα ΠΟΤΕ και για τίποτα...για κανένα αν, σ'αυτό είμαι απόλυτη ( για'μενα προσωπικα μιλάω )..

στην έσχατη ας έρθουν οι παπούδες σε εσάς...και όπως είπαν και τα κορίτσια το ωράριο σου είναι πολύ πιο ευέλικτο από άλλες μανούλες...

 

Συμφωνώ απόλυτα με την DALIA, δεν θα μπορούσα για κανένα λόγο να μείνω μακριά του και να τον βλέπω μόνο Σ/Κ. Ο μικρούλης μου έχει ακριβώς την ίδια ηλικία με τον δικό σου και πάει στο σταθμό από 14 μηνών χωρίς να έχουμε βοήθεια από παππουδογιαγιάδες λόγω μεγάλης απόστασης. Εδώ για τον Αύγουστο που κλείνει ο σταθμός μας είπε η μια γιαγιά να τον κρατήσει 2 βδομάδες και να πηγαίνουμε το Σ/Κ και δεν μπορώ...Όσο για τις ιώσεις αφού όπως λες είσαι εκπαιδευτικός έτσι και αλλιώς τις μεταφέρεις. Όπως και να έχει σου εύχομαι να πάρεις την καλύτερη απόφαση για σας και το παιδάκι σου!!!

[ssttaa]

μια άλλη λύση θα ήταν να πηγαινοέρχεσαι τα 40 χιλιόμετρα δύο φορές τη μέρα για να τον αφηνεις στη γιαγιά και να τον ξαναπαίρνεις. Πάντως πρόσεξε μην χάσεις τις όμορφες στιγμές με το παιδί σου που δεν θα ξανάρθουν!

[DALIA]

Πάντως πρόσεξε μην χάσεις τις όμορφες στιγμές με το παιδί σου που δεν θα ξανάρθουν!

 

Ρένα μου πρόσεξε πάρα πολύ αυτό που λέει η ssttaa.....εδώ τις ζούμε καθημερινά και τις θέλουμε ξανα και ξανά....θα έδινα τα πάντα για να ξανακούσω τις ανεπανάληπτες ατάκες του....

[jesgk]

περναει ο καιρός παρα πολύ γρηγορα Ρένα μου, το γιό μου τον προσέχει η μητέρα μου αλλά με την δουλειά τον βλέπω μόνο τα βραδυα και νιώθω τρελές τυψεις για τις ώρες που περνάω μακριά του, δυστυχώς η ανάγκη θα με αναγκάσει να παω ξανά για δουλειά και εννοείται ότι θα χάσω πολλές απ'τις πρωτιές τις κόρης μου. Νιώθω περίεργα που το καλοκαίρι πάει στο χωριό για 2 μήνες με τους γονείς μου και ας τον βλέπω καθε 15. Τα παιδιά όσο καλά και να περνούν με τους παππούδες έχουν ανάγκη τους γονείς τους.

[Ρένα]

Κορίτσια πόσο δίκιο έχετε όλες!!! Πραγματικά εκτός του ότι μου λείπει, εκτός του ότι χάνω αναπανάληπτες στιγμές μαζί του, νιώθω τύψεις με όλη αυτή την κατάσταση!Μετράω τις μέρες να κλείσουν τα σχολεία για να είμαστε μαζί. Δεν μπορείτε όμως να φανταστείτε από το Σεπτέμβρη που ξεκίνησα τη δουλειά(την προηγούμενη χρονιά είχα άδεια ανατροφής και έτσι ήμουν σπίτι),μέχρι τα Χριστούγεννα σχεδόν κάθε 15 μέρες περνούσε και κάποια ίωση, άλλες φορές ελαφριά, άλλες πιο βαριά.Το ίδιο θα γίνει όταν ξεκινήσουμε παιδικό;Πείτε μου σας παρακαλώ τις δικιές σας εμπειρίες.

[elenasteraki]

Κορίτσια πόσο δίκιο έχετε όλες!!! Πραγματικά εκτός του ότι μου λείπει, εκτός του ότι χάνω αναπανάληπτες στιγμές μαζί του, νιώθω τύψεις με όλη αυτή την κατάσταση!Μετράω τις μέρες να κλείσουν τα σχολεία για να είμαστε μαζί. Δεν μπορείτε όμως να φανταστείτε από το Σεπτέμβρη που ξεκίνησα τη δουλειά(την προηγούμενη χρονιά είχα άδεια ανατροφής και έτσι ήμουν σπίτι),μέχρι τα Χριστούγεννα σχεδόν κάθε 15 μέρες περνούσε και κάποια ίωση, άλλες φορές ελαφριά, άλλες πιο βαριά.Το ίδιο θα γίνει όταν ξεκινήσουμε παιδικό;Πείτε μου σας παρακαλώ τις δικιές σας εμπειρίες.

 

Ναι έτσι είμασταν και εμείς κάθε 2η εβδομάδα άρρωστοι....αν φθάναμε στην 3η κάναμε πάρτυ. Αλλά αφού εσείς έχετε ήδη αρρωστήσει μπορεί φέτος να μην αρρωστήσει τόσο πολύ σον παιδικό γιατί ήδη έχει κατά κάποιο τρόπο ανοσοποιηθεί. Ε τι λες μπορεί και να μην είναι τόσο χάλια...Θα δεις όλα θα πάνε καλά και στην τελική ξέρεις ότι όταν αρρωστήσει μπορεί να σε βοηθήσει η μαμά σου παρόλο που μένει μακριά. Επίσης να σου πω ότι και εγώ μένω περίπου 35 χλμ. μακριά από τη δουλειά μου και κάνω κάθε μέρα δυο φορές αυτή τη διαδρομή. Ίσως λοιπόν θα μπορούσες εκείνες τις ημέρες που είναι στη μαμά σου να πηγαινοέρχεσαι και εσύ αφού το ωράριο το δικό σου είναι σχετικά καλό.

[Ρένα]

Ναι έτσι είμασταν και εμείς κάθε 2η εβδομάδα άρρωστοι....αν φθάναμε στην 3η κάναμε πάρτυ. Αλλά αφού εσείς έχετε ήδη αρρωστήσει μπορεί φέτος να μην αρρωστήσει τόσο πολύ σον παιδικό γιατί ήδη έχει κατά κάποιο τρόπο ανοσοποιηθεί. Ε τι λες μπορεί και να μην είναι τόσο χάλια...Θα δεις όλα θα πάνε καλά και στην τελική ξέρεις ότι όταν αρρωστήσει μπορεί να σε βοηθήσει η μαμά σου παρόλο που μένει μακριά. Επίσης να σου πω ότι και εγώ μένω περίπου 35 χλμ. μακριά από τη δουλειά μου και κάνω κάθε μέρα δυο φορές αυτή τη διαδρομή. Ίσως λοιπόν θα μπορούσες εκείνες τις ημέρες που είναι στη μαμά σου να πηγαινοέρχεσαι και εσύ αφού το ωράριο το δικό σου είναι σχετικά καλό.

Σ΄ευχαριστώ elenasteraki που μου έγραψες την εμπειρία με το δικό σου αστεράκι.Νομίζω πως είμαι πολύ αγχωμένη με το παιδί(είναι και μοναχοπαίδι) και εκτός του ότι το καταπιέζω, τρελαίνομαι και η ίδια!Καταλαβαίνω πως έτσι όπως κάνω μεγαλώνω λάθος το μικρούλη μου.Πώς μπορώ να βοηθηθώ ώστε να ξεπεράσω το τόσο άγχος μου και να αντιμετωτίζω με περισσότερη ψυχραιμία το ό,τι συμβαίνει και να μην πηγαίνω το παιδί την ίδια μέρα σε τρεις διαφορετικούς παιδιάτρους (μιλάμε για τέτοια τρελή κατάσταση!!!);

[elias-christina]

Ρενα μου κι εγω συμφωνω με τις κοπελες.

Συστηνω κι εγω ψυχραιμια κι ολα θα πανε καλα.

 

Αληθεια απο πιο μερος της Ευβοιας εισαι?

[akamatra]

Τι μου θύμισες τώρα!!!! αν και πέρασαν 10 χρόνια....βλέπω ότι δεν ειμαι η μοναδική... Ελπίζω εσύ να βρεις πιο γρήγορα τη λύση

[Ρένα]

Τι μου θύμισες τώρα!!!! αν και πέρασαν 10 χρόνια....βλέπω ότι δεν ειμαι η μοναδική... Ελπίζω εσύ να βρεις πιο γρήγορα τη λύση

 

Αχχχ!!! Τι σου θύμισα;Αν μπορείς, γράψε μου εσύ τι έκανες;Πόσα παιδάκια έχεις;Τι έκανες με τις ιώσεις;Πώς πήγαινες στο σχολείο το πρωί, όταν δεν κοιμόσουν το βράδυ;Με τι μυαλό έκανες μάθημα, γιατί και τα άλλα παιδάκια δε φταίνε σε τίποτα που το δικό σου "ψηνόταν" στον πυρετό!Ούτε είναι ωραίο να έρχονται οι γονείς να πάρουν τα παιδιά τους και να βλέπουν μια δασκάλα με τη μαυρίλα κάτω από το μάτι, να έχει φτάσει...στο σαγόνι!!!Είναι και τα καινούρια βιβλία... καταλαβαίνεις...Ξέρω ρωτάω πολλά, αλλά μια και σε βρήκα...

[Ρένα]

Ρενα μου κι εγω συμφωνω με τις κοπελες.

Συστηνω κι εγω ψυχραιμια κι ολα θα πανε καλα.

 

Αληθεια απο πιο μερος της Ευβοιας εισαι?

 

Κούκλα εσύ και το κουκλάκι σου σκέτη γλύκα!

Είμαι από Αλιβέρι και μένω Χαλκίδα.Ξέρεις από Εύβοια;

[akamatra]

ας ξεκινήσω από την αρχή. έχω ένα γιο 10 ετών και μια κόρη 6 μηνών(Καταλαβαίνεις

λίγους μήνες μετά τη γέννα αποφάσισα να δώσω ΑΣΕΠ. ΟΙ ορμόνες,το άγχος του πρώτου παιδιού συν το άγχος των εξετάσεων γιατί είχα 4 χρόνια άνεργη, ωραία κατάσταση....

Μόλις έδωσα εξετάσεις με κάλεσαν αναπληρώτρια στην Ανατ. Αττική. Δεν ήθελα να πάω αλλά δεν είχα επιλογή.μου είπαν για Καπανδρίτι, εξήγησα ότι έχω μωρό και θα έχω πρόβλημα αλλά ο προιστάμενος μου τα παρουσίασε όλα καλά.δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Αφήνω το μωρό και πάω να βρω σπίτι, να τακτοποιηθώ, να κανονίσω για το μωρό κ.λπ. Ούτε λόγος να αφήσω το παιδί...

Τελικά: Παιδικός δεν υπήρχε παρα μόνο στον Αγιο Στέφανο αλλά δεν δεχόταν τόσο μωρά, σπίτι δεν υπήρχε περίπτωση να βρω, μια εκπ/κός που έμενε εκεί έψαχνε 2 χρόνια να βρει λύση για τα παιδιά της.... προχωρούσα στο δρόμο και έκλαιγα, έβλεπα μωρό και έκοβα φλέβες. Αποφάσισα να φύγω αλλά ο προιστάμενος είχε αντίρρηση....

Κάποιος δάσκαλος ειδοποίησε έναν αιρετό(τότε δεν ήξερα τι είναι) ο οποίος είπε: έχουμε χιλιάδες κενά και θα στείλετε μάνα με μωρό στο Καπανδρίτι;

Εν τω μεταξύ στα Φάρσαλα η πεθερά μου με προβλήματα υγείας κρατούσε το μωρό. Ξημέρωναν την γιαγιά στο Νοσοκομείο και ο σύζυγος κρατούσε το παιδί στο αυτοκίνητο.

αναζήτηση σπιτιού στο Μενίδι μετά το σεισμό και κοπέλας να κρατάει το μωρό.....Τελικά δεν βρήκα...

2 μέρες στον παιδικό, 10 μέρες άρρωστο και ποιος να το κοιτάξει; Στο σχολείο οι καυγάδες, είχα Γ΄τάξη με 40 παιδιά.... Στεναχώρια στο σχολείο στεναχώρια στο σπίτι. Το παιδί να το λυπάσαι. Άσε ένα βράδυ που έψαχνα φαρμακείο και έκανα το λάθος να ζητήσω σύριγγα για το σιρόπι του παιδιού. παραλίγο να με κλείσουν μέσα...

Αρχές Δεκεμβρίου πόνος στο στήθος και στην ψηλάφιση κάτι έβρισκα... Χειρουργείο, βιοψία ευτυχώς όλα καλά. πώς να σκεφτώ μαθητές και μαθήματα;

Τελικά βρήκαμε μια κυρία στα Φάρσαλα που κρατούσε το παιδί όσο δούλευε ο σύζυγος. Ακόμα πονάει και το παιδί...

μπορεί να έγραψα πολλά αλλά ούτε το 1/3 από αυτά που ήθελα να σου πω.

δεν μπορώ να σε συμβουλέψω γιατί ότι και να κάνεις τύψεις θα έχεις. μεγάλωσε το παιδί μου και το μόνο που ζητάει είναι να είμαστε όλοι μαζί στο σπίτι.

Ευτυχώς έκανα καλες φίλες

[η αναποφασιστη]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ.Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ(ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΠΟΥ 6 ΜΗΝΩΝ)ΩΣ ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΑΛΛΑ ΘΕΩΡΗΣΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΩ ΣΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΤΗΣ,ΘΗΛΑΖΑ ΚΙΟΛΑΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΚΑΤΣΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 2 ΕΤΩΝΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ.Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΩΣ ΙΣΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΔΙΝΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΩΣΤΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΜΗ ΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΓΩ ΔΕ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΩ ΓΙΑ ΤΟΣΕΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ 20 ΠΑΙΔΑΚΙΑ.ΘΑ ΤΡΩΕΙ ΚΑΛΑ?ΘΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΚΑΘΑΡΗ?ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ?ΑΣΕ ΠΟΥ ΔΕ ΞΕΡΩ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΘΑ ΜΕ ΒΟΛΕΥΕΙ ΝΑ ΞΥΠΝΑΩ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΠΑΙΔΙΚΟ.ΚΑΙ ΑΝ Η ΜΙΚΡΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΘΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ?ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΞΥΠΝΑΩ?ΣΕ ΚΑΝΑ ΧΡΟΝΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ.

[akamatra]

στον παιδικό σταθμό όπως σε κάθε περίπτωση υπάρχουν θετικά αλλά και αρνητικά. Θετικά: το παιδί θα ανεξαρτητοποιηθεί και θακοινωνικοποιηθεί. Θα κάνει φίλους, θα μάθει να τρώει, να μαζεύει τα πραγματά της, θα απασχολείται, θα μάθει...

τα αρνητικά τα ξέρεις. αλλά ακόμα και στο Δημοτικό να τη στείλεις τις ιώσεις και όλα τα υπόλοιπα δεν τα γλιτώνεις

[νεφελη]

Καλα, φυσικα καμια σχεση το να πας το παιδι σου παιδικο ή να εχεις γυναικα να στο κραταει με το να το αφησεις σε παππουδες κ να το βλεπεις ΣΚ κα αμα... Κ το να τη στειλεις παιδικο να ξερεις καποια στιγμη θα γινει..Αντε να την κρατησεις κανα χρονο ακομα. Μετα θα θεέι κ η ιδια πιστευω την επαφη με τα παιδια της ηλίκιας της..

[DALIA]

και να μην πηγαίνω το παιδί την ίδια μέρα σε τρεις διαφορετικούς παιδιάτρους (μιλάμε για τέτοια τρελή κατάσταση!!!);

 

:shock: σκέψου απλά και λογικά, αυτή η κατάσταση κάνει κακό και σε'σενα αλλά και στο παιδί...εγώ ότι και να του συνέβαινε έλεγα " αφού είναι περαστικό δεν είναι τίποτα"...γιατρό ?? στην έσχατη περίπτωση....αφού να φανταστείς με το που έπερνα τον παιδίατρο τηλ μου έλεγε " για να πέρνεις εσύ τηλ. μάλλον πρέπει να τον δω.." και γελούσαμε...αλλά ξέρεις κάτι, και το παιδί έχει γίνει πολύ δυνατό σε ότι του συμβαίνει τώρα που μεγάλωσε και του συμβαίνουν αρκετά ατυχηματάκια....

πόσες φορές χτυπάει του λέω αγάπη μου πονάς και γυρνέι με κοιτάει, χαμογελάει μου λέει " όχι μανούλα είμαι καλά" και με το που τον βλέπω, να έχει καρούμπαλα, μελανιές, αίματα...και να μου λέει " μη στεναχωγιεσαι μανούλα, θα πελάσει"

[elenasteraki]

Λοιπόν Ρένα μη σε παίρνει από κάτω. Τι σημαίνει ότι μεγαλώνεις λάθος το παιδάκι σου. Είσαι η μαμά του και το αγαπάς, ναι καμιά φορά μέσα στην αγάπη μας μπορεί να γίνουμε υπερπροστατευτικοί αλλά εσύ όπως και εγώ (μη νομίζεις και εγώ τα ίδια κάνω) προσπαθούμε να βάζουμε φρένο. Τα παιδάκια μας έχουν ακριβώς την ίδια ηλικία και είναι και εμένα μοναχοπαίδι και πιστεύω ότι το άγχος σου πηγάζει αφενός από το ότι μέχρι σήμερα δεν το έχεις αφήσει μέχρι σήμερα και αφετέρου από το ότι η γυναίκα που είχες βρει προφανώς δεν σου ενέπνεε εμπιστοσύνη. Θα δεις αν τελικά επιλέξεις τη λύση του σταθμού (σου λέω για αυτό γιατί από αυτό έχω εμπειρία) και δεις το παιδάκι σου να περνάει καλά και σιγά-σιγά θα χτίσεις μια σχέση εμπιστοσύνης με τις δασκάλες του όλα θα είναι καλύτερα. Βρίσκεσαι απλά σε μια δύσκολη στιγμή που καλείσαι να πάρεις αποφάσεις και όλα σου φαίνονται βουνό. Για να μη τα ωραιοποιώ σου λέω ότι τον πρώτο καιρό θα αναρωτιέσαι αν πήρες τη σωστή απόφαση, με την πρώτη δυσκολία θα λες ορίστε άλλο έπρεπε να είχα κάνει κλπ. Μη σου πω για το αρχικό συναίσθημα που θα νιώθεις ότι το ''παρατάς''. Αλλά να σκέφτεσαι ότι τα καλύτερα έρχονται!!! Εμένα ευτυχώς σε πολλά πράγματα με φρενάρει ο μπαμπάς μας και έτσι κρατάμε τις ισορροπίες... Σου εύχομαι ότι καλύτερο σε ότι και να αποφασίσεις!!!

[Ρένα]

ας ξεκινήσω από την αρχή. έχω ένα γιο 10 ετών και μια κόρη 6 μηνών(Καταλαβαίνεις

λίγους μήνες μετά τη γέννα αποφάσισα να δώσω ΑΣΕΠ. ΟΙ ορμόνες,το άγχος του πρώτου παιδιού συν το άγχος των εξετάσεων γιατί είχα 4 χρόνια άνεργη, ωραία κατάσταση....

Μόλις έδωσα εξετάσεις με κάλεσαν αναπληρώτρια στην Ανατ. Αττική. Δεν ήθελα να πάω αλλά δεν είχα επιλογή.μου είπαν για Καπανδρίτι, εξήγησα ότι έχω μωρό και θα έχω πρόβλημα αλλά ο προιστάμενος μου τα παρουσίασε όλα καλά.δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Αφήνω το μωρό και πάω να βρω σπίτι, να τακτοποιηθώ, να κανονίσω για το μωρό κ.λπ. Ούτε λόγος να αφήσω το παιδί...

Τελικά: Παιδικός δεν υπήρχε παρα μόνο στον Αγιο Στέφανο αλλά δεν δεχόταν τόσο μωρά, σπίτι δεν υπήρχε περίπτωση να βρω, μια εκπ/κός που έμενε εκεί έψαχνε 2 χρόνια να βρει λύση για τα παιδιά της.... προχωρούσα στο δρόμο και έκλαιγα, έβλεπα μωρό και έκοβα φλέβες. Αποφάσισα να φύγω αλλά ο προιστάμενος είχε αντίρρηση....

Κάποιος δάσκαλος ειδοποίησε έναν αιρετό(τότε δεν ήξερα τι είναι) ο οποίος είπε: έχουμε χιλιάδες κενά και θα στείλετε μάνα με μωρό στο Καπανδρίτι;

Εν τω μεταξύ στα Φάρσαλα η πεθερά μου με προβλήματα υγείας κρατούσε το μωρό. Ξημέρωναν την γιαγιά στο Νοσοκομείο και ο σύζυγος κρατούσε το παιδί στο αυτοκίνητο.

αναζήτηση σπιτιού στο Μενίδι μετά το σεισμό και κοπέλας να κρατάει το μωρό.....Τελικά δεν βρήκα...

2 μέρες στον παιδικό, 10 μέρες άρρωστο και ποιος να το κοιτάξει; Στο σχολείο οι καυγάδες, είχα Γ΄τάξη με 40 παιδιά.... Στεναχώρια στο σχολείο στεναχώρια στο σπίτι. Το παιδί να το λυπάσαι. Άσε ένα βράδυ που έψαχνα φαρμακείο και έκανα το λάθος να ζητήσω σύριγγα για το σιρόπι του παιδιού. παραλίγο να με κλείσουν μέσα...

Αρχές Δεκεμβρίου πόνος στο στήθος και στην ψηλάφιση κάτι έβρισκα... Χειρουργείο, βιοψία ευτυχώς όλα καλά. πώς να σκεφτώ μαθητές και μαθήματα;

Τελικά βρήκαμε μια κυρία στα Φάρσαλα που κρατούσε το παιδί όσο δούλευε ο σύζυγος. Ακόμα πονάει και το παιδί...

μπορεί να έγραψα πολλά αλλά ούτε το 1/3 από αυτά που ήθελα να σου πω.

δεν μπορώ να σε συμβουλέψω γιατί ότι και να κάνεις τύψεις θα έχεις. μεγάλωσε το παιδί μου και το μόνο που ζητάει είναι να είμαστε όλοι μαζί στο σπίτι.

Ευτυχώς έκανα καλες φίλες

 

Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!Εσύ είσαι σε δυο φάσεις, από τη μια προεφηβεία και από την άλλη η μπέμπα!Πού να πρωτοτρέξεις!Πάντως σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά να είσαι γερή, μια και από αυτά που έγραψες,φαίνεται ότι έχεις πολλά ψυχικά αποθέματα.

Μπράβο βρε θηρίο!Έδωσα ΑΣΕΠ το 2000 χωρίς να έχω τότε άλλες υποχρεώσεις και τα νεύρα μου....εντελώς μαύρα χάλια...Είχα υπηρετήσει ως αναπληρώτρια στην Πελ/νησο και μου φαινόταν βουνό.Πού εσύ μακριά από το σπίτι σου και με ένα μωρό!

Με την μπεμπούλα όλα καλά;Πώς τη δέχτηκε ο γιος σου;Φαντάζομαι είσαι με άδεια ανατροφής.Όταν γυρίσεις σχολείο, πού θα την αφήσεις;

Σ΄ευχαριστώ που έγραψες την εμπειρία σου.Να είσαι πάντα καλά εσύ και η οικογένειά σου!

[Ρένα]

Λοιπόν Ρένα μη σε παίρνει από κάτω. Τι σημαίνει ότι μεγαλώνεις λάθος το παιδάκι σου. Είσαι η μαμά του και το αγαπάς, ναι καμιά φορά μέσα στην αγάπη μας μπορεί να γίνουμε υπερπροστατευτικοί αλλά εσύ όπως και εγώ (μη νομίζεις και εγώ τα ίδια κάνω) προσπαθούμε να βάζουμε φρένο. Τα παιδάκια μας έχουν ακριβώς την ίδια ηλικία και είναι και εμένα μοναχοπαίδι και πιστεύω ότι το άγχος σου πηγάζει αφενός από το ότι μέχρι σήμερα δεν το έχεις αφήσει μέχρι σήμερα και αφετέρου από το ότι η γυναίκα που είχες βρει προφανώς δεν σου ενέπνεε εμπιστοσύνη. Θα δεις αν τελικά επιλέξεις τη λύση του σταθμού (σου λέω για αυτό γιατί από αυτό έχω εμπειρία) και δεις το παιδάκι σου να περνάει καλά και σιγά-σιγά θα χτίσεις μια σχέση εμπιστοσύνης με τις δασκάλες του όλα θα είναι καλύτερα. Βρίσκεσαι απλά σε μια δύσκολη στιγμή που καλείσαι να πάρεις αποφάσεις και όλα σου φαίνονται βουνό. Για να μη τα ωραιοποιώ σου λέω ότι τον πρώτο καιρό θα αναρωτιέσαι αν πήρες τη σωστή απόφαση, με την πρώτη δυσκολία θα λες ορίστε άλλο έπρεπε να είχα κάνει κλπ. Μη σου πω για το αρχικό συναίσθημα που θα νιώθεις ότι το ''παρατάς''. Αλλά να σκέφτεσαι ότι τα καλύτερα έρχονται!!! Εμένα ευτυχώς σε πολλά πράγματα με φρενάρει ο μπαμπάς μας και έτσι κρατάμε τις ισορροπίες... Σου εύχομαι ότι καλύτερο σε ότι και να αποφασίσεις!!!

 

Είσαι μέσα στο μυαλό μου!Τα σκέφτομαι, καταλαβαίνω πού κάνω λάθος και μετά όταν βρίσκομαι μπροστά στα δύσκολα πάλι τα ίδια κάνω!Να φανταστείς, προχθές είχε λίγη μυξούλα και έβγαινα κάθε 10΄από την τάξη να παίρνω τηλέφωνο.Όταν δε έχει πυρετό, είμαι με 3 θερμόμετρα και τον θερμομετρώ κάθε λίγο όλη τη νύχτα. Και αυτά στα γράφω για να καταλάβεις το χάλι μου!!!!!!Πάντως για τον παιδικό έχεις δίκιο.Βοηθάει τα παιδιά σε πάρα πολλά θέματα,φτάνει να βρεις τον κατάλληλο.

Ευτυχώς που και ο δικός μου ο άντρας είναι ψύχραιμος,αλλά έτσι όπως κάνω στο τέλος τρελαίνω και αυτόν.Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.

[Ρένα]

:shock: σκέψου απλά και λογικά, αυτή η κατάσταση κάνει κακό και σε'σενα αλλά και στο παιδί...εγώ ότι και να του συνέβαινε έλεγα " αφού είναι περαστικό δεν είναι τίποτα"...γιατρό ?? στην έσχατη περίπτωση....αφού να φανταστείς με το που έπερνα τον παιδίατρο τηλ μου έλεγε " για να πέρνεις εσύ τηλ. μάλλον πρέπει να τον δω.." και γελούσαμε...αλλά ξέρεις κάτι, και το παιδί έχει γίνει πολύ δυνατό σε ότι του συμβαίνει τώρα που μεγάλωσε και του συμβαίνουν αρκετά ατυχηματάκια....

πόσες φορές χτυπάει του λέω αγάπη μου πονάς και γυρνέι με κοιτάει, χαμογελάει μου λέει " όχι μανούλα είμαι καλά" και με το που τον βλέπω, να έχει καρούμπαλα, μελανιές, αίματα...και να μου λέει " μη στεναχωγιεσαι μανούλα, θα πελάσει"

 

Είσαι φοβερή!Καλά κάνεις, έτσι θέλω να γίνω και εγώ!!! ...αλλά πώς;;;Έχω μια συνάδερφο από τη Θεσ/νικη,που έχει διοριστεί Εύβοια και είναι όπως εσύ.Το τι έχει περάσει το παιδάκι της δεν περιγράφεται!!Αλλά είναι ψύχραιμη, όπως εσύ.Πρέπει να το δουλέψω στο μυαλό μου, καταρχήν για το καλό του παιδιού μου.

[ANNA27!]

καλύτερο είναι να χεις το παιδί μαζί σου.Ο παιδικός δεν είναι και τόσο άσχημος.Έτσι δε θα υποφέρεις.Είμαι κι εγώ εκπαιδευτικός αλλά αδιόριστη και τρέχω από το μεσημέρι ως το βράδυ σε ιδιαίτερα και φροντιστήρια.Το γιο μας το κρατάμε εναλλαξ με το μπαμπά που είναι κι αυτός του ίδιου επαγγέλματος και 2 μέρες η γιαγιά.Υπάρχουν μέρες που τον βλέπω 20 λεπτά πριν κοιμηθεί αλλά θα μουν πολύ χειρότερα αν δεν τον έβλεπα καθολου και ήταν μακριά.

 

Η απόσταση διογκώνει τα προβλήματα!!!

 

Καλύτερο είναι ένας παιδικός σταθμός και με τους γονείς το υπόλοιπο της μέρας.Για έναν εκπαιδευτικό σε σχολείο τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα όσο στον ιδιωτικό τομέα,δε νομίζεις?

 

Σκέψου και τη λύση "αδερφάκι" για το μικρό σου για να πάρεις και άδεια να σαι με τα παιδιά σου.

 

Ο γιος μου πήγε σταθμό 21 μηνών,αυτή τη χρονιά,από Οκτώβρη μέχρι Φλεβάρη τρελαθήκαμε στις αρρώστιες,κολλάγαμε κι εμείς απ τους μαθητές,και είμαι και έγκυος οπότε τα πέρασα σπαρτιάτικα!Από το Φλεβάρη ηρέμησαν πολύ τα πράγματα.Η αρχή είναι δύσκολη.