πότε πρέπει να το πώ;;

[xeniamum]

καλημέρα σε όλους... είμαι πολύ καινούργια σε αυτή την ομάδα.. θέλω να εκφράσω την μεγάλη απορία μου, που με βασανίζει από τη στιγμή που έγινα μανούλα.Εύχομαι κάποια από όλες εμάς που υπάρχουμε κ αναπνέουμε κατά βάση μόνο για τα παιδιά μας, η κάθε μία ξεχωριστά, να μπορέσει να μου απαντήσει. Μπαίνω στο θέμα:έχω παντρευτεί άτομο που έχει ήδη αποκτήσει παιδί απο προηγούμενο γάμο. Η σχέση του με την πρώην καθώς κ με το μεγάλο του γιό είναι ανύπαρκτη.πάντα άλλωστε ήταν έτσι.δεν το έχω γνωρίσει ποτέ απο κοντά το παιδί αυτό, ούτε έχει έρθει ποτέ σε επαφή ούτε καν τηλεφωνική ο σύζυγός μου, μαζί του.Από ό,τι έχω καταλάβει η πρώην δεν θέλει να έχει καμία σχέση το παιδί με τον πατέρα του (μυρίζομαι εκδίκηση στην όλη υπόθεση γιατί ο λόγος που χωρίσανε ήταν διότι είχε συνάψει εξωσυζυγικές σχέσεις η πρώην καθ'όλη την διάρκεια της κοινής τους πορείας).Το θέμα που εμένα αφορά είναι οτι εγώ πιστεύω πως θα πρέπει να ενημερώσω το παιδί μου για την ύπαρξη αυτού του αδερφού του. Απο την άλλη θέλω να προστατέψω το παιδί μου από ψυχολογικής άποψης, να το καταλάβει χωρίς να το κάνω να αισθανθεί οτι απειλείται ή οτιδήποτε άλλο. Αααα!!! κ αυτό που δεν είπα είναι οτι το πρώτο αγόρι δεν ζει στη ίδια πόλη με εμάς.. θέλω να πω, πως η πιθανότητα να συναντηθούν αυτά τα παιδιά είναι σχεδόν αδύνατον , εκτός κ αν γίνει ηθελημένα. Πότε εγώ οφείλω να κάνω κουβέντα με το παιδί μου;; Είναι 28 μηνών τώρα, αρκετά μικρούλης, απλά φοβάμαι τους "καλοθελητές" που μπορεί να σπεύσουν να δώσουν πληροφορίες, πηγαίνοντας το δικό μου παιδί σε παιδικό σταθμό..

[sesame]

Εγώ δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα...

Χώρισε με την πρώην κι έφταιγε η πρώην όπως λες.....αν κι αυτό δε με πείθει αρκετά γιατί συνήθως αυτός που φταίει δε νοιάζεται για τα παιδιά...και στη δική σας περίπτωση ο άντρας σου έπαψε να είναι πατέρας...

Αυτός τι έκανε σαν πατέρας που θέλει να δει το παιδί του?

Απλά το παραχώρησε γιατί τον βόλευε?

Προσπάθησε ποτέ να έχει επαφές με το παιδί του?

Πονάει γι΄αυτό το παιδί?

Το δικό σας παιδί πως το αντιμετωπίζει?

Αν δηλ. γίνει αύριο κάτι και με σας θα πάψει έτσι εύκολα να είναι πατέρας και για το δικό σας παιδί?

Έχω αμφιβολίες για το πόσο ήταν άξιος να γίνει και να ξαναγίνει πατέρας ένας άνθρωπος που τόσο εύκολα ξεχνάει τα παιδιά του....

[mata]

Η σχέση του με την πρώην καθώς κ με το μεγάλο του γιό είναι ανύπαρκτη.πάντα άλλωστε ήταν έτσι.δεν το έχω γνωρίσει ποτέ απο κοντά το παιδί αυτό, ούτε έχει έρθει ποτέ σε επαφή ούτε καν τηλεφωνική ο σύζυγός μου, μαζί του.Από ό,τι έχω καταλάβει η πρώην δεν θέλει να έχει καμία σχέση το παιδί με τον πατέρα του (μυρίζομαι εκδίκηση στην όλη υπόθεση γιατί ο λόγος που χωρίσανε ήταν διότι είχε συνάψει εξωσυζυγικές σχέσεις η πρώην καθ'όλη την διάρκεια της κοινής τους πορείας).

 

Καλώς ήρθες στην παρέα μας και να σου ζήσει ο γιός σου!!!

Κατ'αρχήν πρίν απαντήσουμε στο ερώτημα σου, νομίζω πως πρέπει να δούμε τα άλλα σημαντικά που συμβαίνουν. Δεν μπορούμε να τα προσπεράσουμε, θεωρώντας ότι το μόνο που έχει σημασία, είναι πώς θα αποκαλυφθεί το μεγάλο μυστικό στον μικρό σου.

Από ότι κατάλαβα για το θέμα της εκδίκησης εννοείς ότι ο σύζυγος σου εκδικείται την πρώην, λόγω του περιστατικού που συνέβη. Και την εκδικείται μέσω του παιδιού; Σαν μητέρα που είσαι, πιστεύω πως κατ'αρχήν πρέπει να μιλήσεις στον σύζυγο σου για το όλο θέμα. Να του εξηγήσεις(μια που δεν φαίνεται να το έχει καταλάβει)ότι οι αμαρτίες γονέων δεν πρέπει να παιδεύουν τα παιδιά.

Αυτό το παιδί μπορεί να έχει ψυχολογικά προβλήματα, από την απουσία του πατέρα του. Ίσως εσύ να μπορείς να κάνεις κάτι για να το αλλάξεις αυτό. Να του πείς ότι πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα, για να αρχίσει να έρχεται σε επαφή με το παιδί. Είναι πολύ άδικο, αυτό το παιδί να στερηθεί εφ'ορου ζωής, ακόμα και μια τηλεφωνική επαφή ή έστω κάποιες επισκέψεις. Να κάνει ότι μπορεί για να αποκαταστήσει την όλη κατάσταση. Και νομίζω ότι εσύ, από την στιγμή που είσαι ο σύντροφος του, μπορείς να του εξηγήσεις και να τον κάνεις να καταλάβει.

Όσον αφορά στον γιο σου, είναι ακόμα νωρίς για να του το πείς, κατά τη γνώμη μου. Και ακόμα και να του πείς, τώρα, δεν θα είχε νόημα, αν δεν το δεί το παιδί. Μάλλον θα μπερδευτεί.

Στην πορεία όμως σίγουρα θα πρέπει να το μάθει. Και όταν το μάθει, καλό θα ήταν να έχει ήδη δημιουργηθεί μια σχέση, για να μπορέσει ο γιός σου να δεί το παιδί.

Γιατί αν το μάθει αργότερα, τότε που θα καταλαβαίνει περισσότερα, θα του δημιουργηθούν κάποια ερωτηματικά;Και τί θα του πείτε τότε; Ότι έχει έναν αδερφό που δεν θα τον γνωρίσει όμως ποτέ; Και στο επόμενο γιατί, τί θα του απαντήσετε; Ότι αυτό δεν θα γίνει, γιατί αυτόν τον τρόπο, βρήκε ο μπαμπάς να εκδικηθεί τη μαμά του παιδιού;;;

Για να βρείς τον τρόπο που θα μιλήσεις στον άντρα σου, πρέπει πρώτα να βάλεις το παιδί σου στη θέση αυτού του παιδιού. Γιατί μόνο έτσι, θα μπορέσεις να δείς πόσο άδικο είναι αυτό που γίνεται.

[xeniamum]

Εγώ δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα...

Χώρισε με την πρώην κι έφταιγε η πρώην όπως λες.....αν κι αυτό δε με πείθει αρκετά γιατί συνήθως αυτός που φταίει δε νοιάζεται για τα παιδιά...και στη δική σας περίπτωση ο άντρας σου έπαψε να είναι πατέρας...

Αυτός τι έκανε σαν πατέρας που θέλει να δει το παιδί του?

Απλά το παραχώρησε γιατί τον βόλευε?

Προσπάθησε ποτέ να έχει επαφές με το παιδί του?

Πονάει γι΄αυτό το παιδί?

Το δικό σας παιδί πως το αντιμετωπίζει?

Αν δηλ. γίνει αύριο κάτι και με σας θα πάψει έτσι εύκολα να είναι πατέρας και για το δικό σας παιδί?

Έχω αμφιβολίες για το πόσο ήταν άξιος να γίνει και να ξαναγίνει πατέρας ένας άνθρωπος που τόσο εύκολα ξεχνάει τα παιδιά του....

 

 

Υπάρχουν μικρές παρερμηνείες:1)η πρώην αποφάσησε να φέρει μία ωραία μέρα μία μεταφορική, να κάνει "πακέτο" σπίτι κ παιδί και να εξαφανιστεί μέχρι το απόγευμα που θα γύριζε ο τότε σύζυγός της στο σπίτι.Το παιδί τους ήταν 1.5 χρονών όταν έγιναν όλα αυτά.Ο σύζυγός μου πλήρωνε το ενοίκιο του σπιτιού τους για ένα περίπου χρόνο ακόμα, ελπίζοντας οτι θα τα βρούνε κ θα έρθουν πίσω.Στο διάστημα αυτό ο μικρός τους έκανε επισκέψεις στον μπαμπά του κ τους παπούδες,γιαγιά του αλλά στο τηλέφωνο (όταν μιλούσε με την μαμά του) πάντα ρώταγε τί κάνει κ ο άλλος ο Μ_____ (όνομα του συζύγου μου) αφού το παιδί δεν φώναζε τον πατέρα του με την λέξη "μπαμπά".Όταν γνώρίστηκα εγώ με τον σύζυγό μου, είχα αντιληφθεί κάποιες αραιές τηλ επικοινωνίες, οι οποίες όμως με τον καιρό έγιναν πιό λίγες κ στο τέλος μηδενικές διότι η μάνα του παιδιού έβρισκε προφάσεις κ δεν έδινε το παιδί στο τηλέφωνο όταν το καλούσε ο μπαμπάς του.Οι επισκέψεις σταμάτησαν διότι έκανε κακό στη ψυχολογία του παιδιού (ήταν με τον πατέρα, δεν ήθελε να φύγει να πάει στην μαμά του, ήταν με την μαμά του δεν ήθελε να πάει στον πατέρα του). κ όταν έφτασε το πράγμα στο διαζύγιο, η πρώην έφερε τρομερό πρόβλημα με αποτέλεσμα να περιμένουμε το νόμιμο διάστημα των 4 ετών για να μπορέσουμ ενα τακτοποιήσουμε την ζωή μας. Άρα η εκδίκηση ήρθε απο την πρώην (αν κ ήταν αυτή που κατά βάση έφερε προβλήματα απιστίας στον΄γάμο τους)... συμφωνώ πως η πλήρη απουσία του πατέρα απο την ζωή του πρώτου του παιδιού δεν είναι καθόλου ώριμη κ σωστή (έχουμε κάνει πολλές φορές κουβέντα πάνω σε αυτό) αλλά είναι η γνώμη του κ δεν αλλάζει...θεωρεί οτι η "μάχη" είναι άνιση αφού το παιδί θα έχει ακούσει πολλά "κατηγορώ" από την μάνα του (αφού δεν υπήρχε ο αντίλογος) άρα για ένα παιδί η φυσική κλήση του θα ήταν με το μέρος της μάνας... δεν είναι σίγουρα τα πράγματα άσπρο μαύρο, κ ούτε μπορούμε να βγάλουμε εύκολα πορίσματα αφού δεν ήμασταν τότε παρώντες..

[sesame]

Σίγουρα δεν μπορούμε, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ένα παιδί μεγαλώνει χωρίς τον πατέρα του κι ο πατέρας του δε νοιάζεται....αυτόν τον άνθρωπο εγώ δεν τον καταλαβαίνω....

[nicole23]

Ρε παιδιά, η κοπέλα ρώτησε κάτι συγκεκριμένο... Αν ήθελε τη γνώμη μας για την συμπεριφορά του άντρα της προς το παιδί του θα το ρωτούσε... Νομίζω ότι γενικά πρέπει να είμαστε λίγο διακριτικές για θέματα που δεν ρωτηθήκαμε και δεν γνωρίζουμε.. Και για να πω και την φράση κλισέ του φόρουμ "χωρίς παρεξήγηση, απλά λέω την γνώμη μου";)

[xeniamum]

Ρε παιδιά, η κοπέλα ρώτησε κάτι συγκεκριμένο... Αν ήθελε τη γνώμη μας για την συμπεριφορά του άντρα της προς το παιδί του θα το ρωτούσε... Νομίζω ότι γενικά πρέπει να είμαστε λίγο διακριτικές για θέματα που δεν ρωτηθήκαμε και δεν γνωρίζουμε.. Και για να πω και την φράση κλισέ του φόρουμ "χωρίς παρεξήγηση, απλά λέω την γνώμη μου";)

 

είσαι απόλυτα σωστή... ευχαριστώ για την κατανόηση, γιατι κ η δική μου θέση μόνο εύκολη δεν είναι.. πάντως το ερώτημα παραμένει δίχως να έχω λέβει μία απάντηση, κορίτσια!!

[Ntimi]

πιστεύω πώς πρέπει να το μάθει αλλά όχι ακόμα, δεν είναι σε θέση να καταλάβει. Καλό θα ήταν να μπορούσαν να έχουν και μια επαφή στο μέλλον αν αυτό φυσικά είναι εφικτό. Εξάλλου δε λένε ότι ο κόσμος είναι πολύ μικρός . Είναι αίμα του πρέπει να ξέρει ότι έχει εναν αδερφό, το θέμα είναι τι θα κάνετε εσείς όταν θα αρχίσει να τον αναζητά?

[mata]

Ρε παιδιά, η κοπέλα ρώτησε κάτι συγκεκριμένο... Αν ήθελε τη γνώμη μας για την συμπεριφορά του άντρα της προς το παιδί του θα το ρωτούσε... Νομίζω ότι γενικά πρέπει να είμαστε λίγο διακριτικές για θέματα που δεν ρωτηθήκαμε και δεν γνωρίζουμε.. Και για να πω και την φράση κλισέ του φόρουμ "χωρίς παρεξήγηση, απλά λέω την γνώμη μου";)

 

Nicole, το να διαβάζουμε, ότι ένα παιδί δεν έχει καμία σχέση με τον πατέρα του,είναι κάτι τόσο σημαντικό που δεν μπορούμε απλά να το προσπεράσουμε και να απαντήσουμε μόνο στην ερώτηση, που έθεσε η κοπέλα.

Εκτός αυτού, για μένα είναι πιο σημαντικό το να γίνει κάποια επανασύνδεση, πατέρα και γιού, από το να μάθει ένα παιδί ότι έχει αδερφό, χωρίς ποτέ να μπορέσει να τον δεί, ούτε καν σε φωτογραφία.

[kleiw]

πιστεύω πώς πρέπει να το μάθει αλλά όχι ακόμα, δεν είναι σε θέση να καταλάβει. Καλό θα ήταν να μπορούσαν να έχουν και μια επαφή στο μέλλον αν αυτό φυσικά είναι εφικτό. Εξάλλου δε λένε ότι ο κόσμος είναι πολύ μικρός . Είναι αίμα του πρέπει να ξέρει ότι έχει εναν αδερφό, το θέμα είναι τι θα κάνετε εσείς όταν θα αρχίσει να τον αναζητά?

 

Συμφωνω απολυτα

[sol]

Ο άντρας σου τι θέλει; Να τα γνωρίσει τα παιδιά μεταξύ τους ή όχι; Νομίζω πάντως πως χρειάζεστε τη συμβουλή κάποιου ειδικού, το θέμα είναι πολύ λεπτό.

[Αρετή Κυπραίου]

Xeniamum καλησπέρα.

 

Θα συμφωνήσω καταρχάς με τη γνώμη σας, ότι πρέπει το παιδί να μάθει την αλήθεια, όπως και το ότι πρέπει να τη μάθει από εσάς οπωσδήποτε και όχι τυχαία από τρίτους.

Αυτό θα είναι πολύ άσχημο για το παιδί.

 

Το πότε, βέβαια, είναι κάτι που δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα, καθώς έχει να κάνει και με την ηλικία και με την ανάπτυξη και την ωριμότητα του παιδιού.

 

Προσωπικά θεωρώ ότι το παιδί ίσως είναι λίγο μικρό για να καταλάβει κάτι τέτοιο, εφόσον δεν γνωρίζει και τον αδερφό του, αυτό όμως είναι κάτι που μπορείτε εσείς με τον άντρα σας να αποφασίσετε, βλέποντας πόσο ώριμο είναι το παιδί να το καταλάβει και εάν έχετε σκοπό να συναντηθούν τα δύο παιδιά σύντομα.

Επίσης, ίσως είναι λίγο μικρό το παιδάκι σας ακόμα για να ανησυχήσετε μήπως το μάθει από τους συμμαθητές του στον παιδικό σταθμό. Βέβαια, δεν μπορώ να ξέρω την έκταση που έχει το θέμα στην περιοχή που ζείτε.

Εξακολουθώ όμως να θεωρώ ότι το παιδί δεν είναι σε ηλικία που είναι πιθανό να μάθει κάτι τέτοιο από τους συμμαθητές του. Εκτός και αν πια το ξέρουν όλοι στην περιοχή και το συζητάνε εκτενώς. Συμβαίνει κάτι τέτοιο;

 

Αυτό που είναι ακόμη πολύ σημαντικό είναι όχι μόνο το πότε αλλά το πως ακριβώς θα γίνει αυτό.

 

Ο τρόπος με τον οποίο λέμε σε κάποιον κάτι και τα συναισθήματα με τα οποία συνοδεύουμε τα λόγια μας είναι αυτά που έχουν την μεγαλύτερη σημασία για ένα παιδάκι.

Είναι καλό όταν εξηγούμε κάτι σε ένα μικρό παιδί να του λέμε την αλήθεια με απλά λόγια, προστατεύοντάς το από λεπτομέρειες που δεν υπάρχει λόγος να ξέρει.

 

Διάβασα ότι ανησυχείτε μήπως το παιδί νιώσει ότι απειλείται από το άλλο αδερφάκι.

Αυτό είναι κάτι που θα αποτρέψετε εσείς και ο πατέρας του παιδιού, αποκλειστικά και μόνο με τα λόγια που θα πείτε στο παιδί.

Θα πρέπει εάν μιλήσετε στο παιδί να έχετε αποφασίσει ακριβώς τι θα του πείτε και θα πρέπει οπωσδήποτε να συμφωνήσετε και με τον πατέρα του για αυτό.

 

Είναι πολύ σημαντικό να πάρετε την απόφαση από κοινού, ώστε να ακολουθήσετε την ίδια γραμμή.

 

Αν ο καθένας λέει κάτι διαφορετικό το παιδί θα μπερδευτεί και το θέμα θα πάρει περίεργες διαστάσεις στο μυαλό του!

Θα πρέπει πριν ξεκινήσετε συζήτηση με το παιδί να έχετε καταλήξει με τον σύζυγό σας ακριβώς τι θα είναι αυτό που θα πείτε και πως θα απαντήσετε στις ερωτήσεις του.

 

 

Είναι πολύ βασικό να μην μείνουν στο παιδί απορίες που θα το κάνουν αν νιώθει ανασφάλεια.

 

Επίσης, εφόσον τα παιδιά δεν συναντιούνται, θεωρώ ότι δεν πρέπει να δώσετε μεγάλη έκταση στο θέμα και να το συζητάτε καθημερινά, απλά να λύσετε τις απορίες του με τρόπο που θα το κάνει να νιώσει σιγουριά και ασφάλεια.

Εάν ωστόσο το παιδί επαναφέρει το θέμα συχνά σημαίνει ότι νιώθει άβολα και ότι είναι ακόμη μπερδεμένο και ίσως χρειαστεί να του το εξηγήσετε ξανά.

 

Εάν τελικά αποφασίσετε να μιλήσετε στο παιδί σύντομα, θυμηθείτε ότι πρέπει πρώτα να του εξηγήσετε τι είναι αδερφάκι, καθώς για τα παιδιά δεν είναι όλα αυτονόητα!!!

 

Δώστε του παραδείγματα από ξαδερφάκια ή φίλους του, ώστε να καταλάβει ότι αδερφάκια είναι αυτά που έχουν την ίδια μαμά και τον ίδιο μπαμπά.

 

 

Αν δείχνει να το καταλαβαίνει, μετά πείτε του ότι καμιά φορά τα αδερφάκια έχουν μόνο την ίδια μαμά ή μόνο τον ίδιο μπαμπά και χρησιμοποιήστε ενδεχομένως κάποιο παραμυθάκι που θα έχετε αγοράσει που να μιλάει για ετεροθαλή αδερφάκια.

 

Θα πρέπει να του πείτε ακόμη ότι το γεγονός πως υπάρχει ακόμη ένα αδερφάκι δεν επηρεάζει την αγάπη σας για αυτό.

Ότι είναι κάτι εντελώς ανεξάρτητο.

Αυτό θα πρέπει να το τονίσετε!!

Ότι το αγαπάτε το ίδιο είτε έχει αδερφάκι είτε δεν έχει και ότι η αγάπη της μαμάς και του μπαμπά δεν μοιράζεται.

 

Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το ξέρει και σε περίπτωση που θελήσετε, άλλωστε, να αποκτήσετε και άλλο παιδί.

 

Ίσως επίσης το παιδί να φοβηθεί ότι όπως ο αδερφός του δεν βλέπει τον μπαμπά του, το ίδιο θα συμβεί κάποια στιγμή και με το ίδιο!

Είναι πολύ σημαντικό ο πατέρας του να το διαβεβαιώσει ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί!!

Δεν πρέπει να πιστέψει ότι υπάρχει πιθανότητα να μην ξαναδεί τον μπαμπά του, όπως συνέβη και με τον αδερφό του.

 

Επίσης, είναι καλό να του πει ο πατέρας του ότι το αγαπάει το άλλο του παιδί πολύ αλλά δεν το βλέπει επειδή είναι μακριά ή κάτι τέτοιο,

ώστε να μην θεωρεί ότι ο πατέρας του είναι «κακός» που άφησε το παιδί.

Η εξήγηση του γιατί δεν βλέπονται δεν θα θα πρέπει να αφήνει ερωτήματα και ανασφάλειες στο παιδί.

Όσο συνεχίζω σκέφτομαι και άλλες λεπτομέρειες και άλλα ερωτήματα και πιθανά συναισθήματα που μπορούν να δημιουργηθούν στο παιδί!!

 

Συνεχίζω να πιστεύω αυτό που σα είπα και στην αρχή, ότι δηλαδή θα ήταν καλό να ξανασκεφτείτε το ενδεχόμενο να μην το μάθει ακόμα, ώστε να είστε σίγουροι ότι το παιδί θα καταλάβει όσα θέλετε να του πείτε και ότι θα νιώθει και ασφάλεια με αυτό, καθώς η κατάσταση είναι λίγο περίπλοκη.

 

Επίσης, θεωρώ ότι θα ήταν σωστό όταν πείτε στο παιδί για το αδερφάκι του

να έχει την ευκαιρία να το συναντήσει έστω και για μία φορά -εάν δεν γίνεται περισσότερο-

ώστε να μην δημιουργηθούν στο μυαλό του παράξενες εντυπώσεις ως προς αυτό.

 

Όσο πιο ξεκάθαρα είναι τα πράγματα και όσο λιγότερα έχει να φαντάζεται το παιδί σας για αυτήν την ιστορία, τόσο καλύτερα θα είναι για αυτό και τόσο πιο ήρεμο και ασφαλές θα νιώθει.

[elenik]

Διαβαζοντας το ερωτημα σου μου ερχονται στο μυαλο οι εξης αποριες:

1. Αν το παιδι σας ζητησει να δει τον αδερφο του τι θα γινει? Πως θα του εξηγησετε την ολη κατασταση ? (την οποια θεωρω δεν ειναι σε ηληκια να αντιληφθει ).

2. Αν ξαφνικα φοβηθει μηπως και εκεινο καποια στιγμη "χασει" τον μπαμπα του πως θα του εξηγησετε οτι δεν θα συμβει κατι τετοιο? (ειναι σε μια ηληκια που σιγουρα η σταθεροτητα ειναι απαραιτητη και ταραζονται με το παραμικρο).

3. Ποιοι καλοθελητες θα το πουν και ποσοι το ξερουν πια αφου δεν ειναι κατι που βιωνεται στην καθημερινοτητα σας αρα ειναι ευρεως γνωστο (δηλαδη σε γειτονες , κουτσομπολες κλπ που θα κατσουν να πουν στο παιδι τους ή κατευθειαν σε εκεινο κατι τετοιο)

 

Πιστευω (χωρις να ειμαι απολυτη για αυτο που λεω ) οτι δεν θα το ελεγα ακομη . Θα περιμενα να φτασει σε καποια ηληκια που να μπορω να κανω εναν σοβαρο διαλογο και αφου θα ημουν σιγουρη οτι θα ειμαι σε θεση να λυσω την απορια του και να εκπληρωσω την επιθυμια του να γνωρισει τον αδερφο του αν εκεινο το επιθυμει. Γιατι σιγουρα ειναι μια συζητηση που θα φερει πολλα αθωα γιατι και δεν ξερω κατα ποσο ειναι σε θεση να καταλαβει τις απαντησεις τους.

Χωρις να ειμαι σιγουρη ομως οτι αυτο ειναι το σωστο . Ειναι μια πολυ λεπτη κατασταση

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

καλημέρα σε όλους... είμαι πολύ καινούργια σε αυτή την ομάδα.. θέλω να εκφράσω την μεγάλη απορία μου, που με βασανίζει από τη στιγμή που έγινα μανούλα.Εύχομαι κάποια από όλες εμάς που υπάρχουμε κ αναπνέουμε κατά βάση μόνο για τα παιδιά μας, η κάθε μία ξεχωριστά, να μπορέσει να μου απαντήσει. Μπαίνω στο θέμα:έχω παντρευτεί άτομο που έχει ήδη αποκτήσει παιδί απο προηγούμενο γάμο. Η σχέση του με την πρώην καθώς κ με το μεγάλο του γιό είναι ανύπαρκτη.πάντα άλλωστε ήταν έτσι.δεν το έχω γνωρίσει ποτέ απο κοντά το παιδί αυτό, ούτε έχει έρθει ποτέ σε επαφή ούτε καν τηλεφωνική ο σύζυγός μου, μαζί του.Από ό,τι έχω καταλάβει η πρώην δεν θέλει να έχει καμία σχέση το παιδί με τον πατέρα του (μυρίζομαι εκδίκηση στην όλη υπόθεση γιατί ο λόγος που χωρίσανε ήταν διότι είχε συνάψει εξωσυζυγικές σχέσεις η πρώην καθ'όλη την διάρκεια της κοινής τους πορείας).Το θέμα που εμένα αφορά είναι οτι εγώ πιστεύω πως θα πρέπει να ενημερώσω το παιδί μου για την ύπαρξη αυτού του αδερφού του. Απο την άλλη θέλω να προστατέψω το παιδί μου από ψυχολογικής άποψης, να το καταλάβει χωρίς να το κάνω να αισθανθεί οτι απειλείται ή οτιδήποτε άλλο. Αααα!!! κ αυτό που δεν είπα είναι οτι το πρώτο αγόρι δεν ζει στη ίδια πόλη με εμάς.. θέλω να πω, πως η πιθανότητα να συναντηθούν αυτά τα παιδιά είναι σχεδόν αδύνατον , εκτός κ αν γίνει ηθελημένα. Πότε εγώ οφείλω να κάνω κουβέντα με το παιδί μου;; Είναι 28 μηνών τώρα, αρκετά μικρούλης, απλά φοβάμαι τους "καλοθελητές" που μπορεί να σπεύσουν να δώσουν πληροφορίες, πηγαίνοντας το δικό μου παιδί σε παιδικό σταθμό..

 

 

Συγνωμη που ρωταω αλλα η θεση του συζυγου ποια ειναι πανω σε αυτο το θεμα; :roll:.Δεν το εχετε συζητησει μεταξυ σας;

[nicole23]

Nicole, το να διαβάζουμε, ότι ένα παιδί δεν έχει καμία σχέση με τον πατέρα του,είναι κάτι τόσο σημαντικό που δεν μπορούμε απλά να το προσπεράσουμε και να απαντήσουμε μόνο στην ερώτηση, που έθεσε η κοπέλα.

Εκτός αυτού, για μένα είναι πιο σημαντικό το να γίνει κάποια επανασύνδεση, πατέρα και γιού, από το να μάθει ένα παιδί ότι έχει αδερφό, χωρίς ποτέ να μπορέσει να τον δεί, ούτε καν σε φωτογραφία.

 

Συμφωνώ ότι είναι πιο σημαντικό θέμα η επανασύνδεση ενός παιδιού με το πατέρα του από το να μάθει ένα παιδί ότι έχει αδελφό. Αλλά 1) το θέμα του τόπικ δεν είναι αυτό και 2) είναι εξίσου σημαντικό να μη φέρνουμε τα μέλη και μάλιστα καινούργια, σε αμηχανία. Είμαι σίγουρη ότι η πρόθεσή σου δεν ήταν αυτή

[xeniamum]

Xeniamum καλησπέρα.

 

Θα συμφωνήσω καταρχάς με τη γνώμη σας, ότι πρέπει το παιδί να μάθει την αλήθεια, όπως και το ότι πρέπει να τη μάθει από εσάς οπωσδήποτε και όχι τυχαία από τρίτους.

Αυτό θα είναι πολύ άσχημο για το παιδί.

 

Το πότε, βέβαια, είναι κάτι που δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα, καθώς έχει να κάνει και με την ηλικία και με την ανάπτυξη και την ωριμότητα του παιδιού.

 

Προσωπικά θεωρώ ότι το παιδί ίσως είναι λίγο μικρό για να καταλάβει κάτι τέτοιο, εφόσον δεν γνωρίζει και τον αδερφό του, αυτό όμως είναι κάτι που μπορείτε εσείς με τον άντρα σας να αποφασίσετε, βλέποντας πόσο ώριμο είναι το παιδί να το καταλάβει και εάν έχετε σκοπό να συναντηθούν τα δύο παιδιά σύντομα.

Επίσης, ίσως είναι λίγο μικρό το παιδάκι σας ακόμα για να ανησυχήσετε μήπως το μάθει από τους συμμαθητές του στον παιδικό σταθμό. Βέβαια, δεν μπορώ να ξέρω την έκταση που έχει το θέμα στην περιοχή που ζείτε.

Εξακολουθώ όμως να θεωρώ ότι το παιδί δεν είναι σε ηλικία που είναι πιθανό να μάθει κάτι τέτοιο από τους συμμαθητές του. Εκτός και αν πια το ξέρουν όλοι στην περιοχή και το συζητάνε εκτενώς. Συμβαίνει κάτι τέτοιο;

 

Αυτό που είναι ακόμη πολύ σημαντικό είναι όχι μόνο το πότε αλλά το πως ακριβώς θα γίνει αυτό.

 

Ο τρόπος με τον οποίο λέμε σε κάποιον κάτι και τα συναισθήματα με τα οποία συνοδεύουμε τα λόγια μας είναι αυτά που έχουν την μεγαλύτερη σημασία για ένα παιδάκι.

 

Είναι καλό όταν εξηγούμε κάτι σε ένα μικρό παιδί να του λέμε την αλήθεια με απλά λόγια, προστατεύοντάς το από λεπτομέρειες που δεν υπάρχει λόγος να ξέρει.

 

Διάβασα ότι ανησυχείτε μήπως το παιδί νιώσει ότι απειλείται από το άλλο αδερφάκι.

 

Αυτό είναι κάτι που θα αποτρέψετε εσείς και ο πατέρας του παιδιού, αποκλειστικά και μόνο με τα λόγια που θα πείτε στο παιδί.

 

 

Θα πρέπει εάν μιλήσετε στο παιδί να έχετε αποφασίσει ακριβώς τι θα του πείτε και θα πρέπει οπωσδήποτε να συμφωνήσετε και με τον πατέρα του για αυτό.

 

Είναι πολύ σημαντικό να πάρετε την απόφαση από κοινού, ώστε να ακολουθήσετε την ίδια γραμμή.

 

Αν ο καθένας λέει κάτι διαφορετικό το παιδί θα μπερδευτεί και το θέμα θα πάρει περίεργες διαστάσεις στο μυαλό του!

 

Θα πρέπει πριν ξεκινήσετε συζήτηση με το παιδί να έχετε καταλήξει με τον σύζυγό σας ακριβώς τι θα είναι αυτό που θα πείτε και πως θα απαντήσετε στις ερωτήσεις του.

 

 

 

Είναι πολύ βασικό να μην μείνουν στο παιδί απορίες που θα το κάνουν αν νιώθει ανασφάλεια.

 

Επίσης, εφόσον τα παιδιά δεν συναντιούνται, θεωρώ ότι δεν πρέπει να δώσετε μεγάλη έκταση στο θέμα και να το συζητάτε καθημερινά, απλά να λύσετε τις απορίες του με τρόπο που θα το κάνει να νιώσει σιγουριά και ασφάλεια.

 

Εάν ωστόσο το παιδί επαναφέρει το θέμα συχνά σημαίνει ότι νιώθει άβολα και ότι είναι ακόμη μπερδεμένο και ίσως χρειαστεί να του το εξηγήσετε ξανά.

 

Εάν τελικά αποφασίσετε να μιλήσετε στο παιδί σύντομα, θυμηθείτε ότι πρέπει πρώτα να του εξηγήσετε τι είναι αδερφάκι, καθώς για τα παιδιά δεν είναι όλα αυτονόητα!!!

 

Δώστε του παραδείγματα από ξαδερφάκια ή φίλους του, ώστε να καταλάβει ότι αδερφάκια είναι αυτά που έχουν την ίδια μαμά και τον ίδιο μπαμπά.

 

 

 

Αν δείχνει να το καταλαβαίνει, μετά πείτε του ότι καμιά φορά τα αδερφάκια έχουν μόνο την ίδια μαμά ή μόνο τον ίδιο μπαμπά και χρησιμοποιήστε ενδεχομένως κάποιο παραμυθάκι που θα έχετε αγοράσει που να μιλάει για ετεροθαλή αδερφάκια.

 

Θα πρέπει να του πείτε ακόμη ότι το γεγονός πως υπάρχει ακόμη ένα αδερφάκι δεν επηρεάζει την αγάπη σας για αυτό.

Ότι είναι κάτι εντελώς ανεξάρτητο.

 

 

Αυτό θα πρέπει να το τονίσετε!!

 

 

Ότι το αγαπάτε το ίδιο είτε έχει αδερφάκι είτε δεν έχει και ότι η αγάπη της μαμάς και του μπαμπά δεν μοιράζεται.

 

Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το ξέρει και σε περίπτωση που θελήσετε, άλλωστε, να αποκτήσετε και άλλο παιδί.

 

Ίσως επίσης το παιδί να φοβηθεί ότι όπως ο αδερφός του δεν βλέπει τον μπαμπά του, το ίδιο θα συμβεί κάποια στιγμή και με το ίδιο!

 

 

Είναι πολύ σημαντικό ο πατέρας του να το διαβεβαιώσει ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί!!

 

 

Δεν πρέπει να πιστέψει ότι υπάρχει πιθανότητα να μην ξαναδεί τον μπαμπά του, όπως συνέβη και με τον αδερφό του.

 

Επίσης, είναι καλό να του πει ο πατέρας του ότι το αγαπάει το άλλο του παιδί πολύ αλλά δεν το βλέπει επειδή είναι μακριά ή κάτι τέτοιο,

ώστε να μην θεωρεί ότι ο πατέρας του είναι «κακός» που άφησε το παιδί.

Η εξήγηση του γιατί δεν βλέπονται δεν θα θα πρέπει να αφήνει ερωτήματα και ανασφάλειες στο παιδί.

 

Όσο συνεχίζω σκέφτομαι και άλλες λεπτομέρειες και άλλα ερωτήματα και πιθανά συναισθήματα που μπορούν να δημιουργηθούν στο παιδί!!

 

Συνεχίζω να πιστεύω αυτό που σα είπα και στην αρχή, ότι δηλαδή θα ήταν καλό να ξανασκεφτείτε το ενδεχόμενο να μην το μάθει ακόμα, ώστε να είστε σίγουροι ότι το παιδί θα καταλάβει όσα θέλετε να του πείτε και ότι θα νιώθει και ασφάλεια με αυτό, καθώς η κατάσταση είναι λίγο περίπλοκη.

 

Επίσης, θεωρώ ότι θα ήταν σωστό όταν πείτε στο παιδί για το αδερφάκι του

να έχει την ευκαιρία να το συναντήσει έστω και για μία φορά -εάν δεν γίνεται περισσότερο-

ώστε να μην δημιουργηθούν στο μυαλό του παράξενες εντυπώσεις ως προς αυτό.

 

Όσο πιο ξεκάθαρα είναι τα πράγματα και όσο λιγότερα έχει να φαντάζεται το παιδί σας για αυτήν την ιστορία, τόσο καλύτερα θα είναι για αυτό και τόσο πιο ήρεμο και ασφαλές θα νιώθει.

 

 

Κυρία Κυπραίου,

χαίρομαι πολύ που διάβασα μία γνώμη που στηρίζεται σε επιστημονικά κριτήρια. Δεν θέλω να θίξω τις απαντήσεις που έχω δεχθεί από τις υπόλοιδες μαμάδες, αλλά για να είμαι ειλικρινής νοιώθω περισσότερη ασφάλεια να διαβάζω συμβουλή ανθρώπου που είναι το επιστημονικό του πεδίο κ η επαγγελματική του κατάρτιση τόσο σχετική με το θεμα μου.

 

Η συνάντηση με τον πατέρα κ τον πρωτότοκο γιό του, νομίζω πως θα αργίσει να έρθει, διότι όσο και να θέλει ο πατέρας να έχει μία έστω μικρή επικοινωνία με το παιδί αυτό, στην φάση που βρίσκεται τώρα και με τις επιλογές κ των δύο γονέων ως προς το παιδί αυτό (έχουν περάσει 10 χρόνια περίπου) είναι πολύ δύσκολο κ άκομψο να εμφανιστεί ξαφνικά στο σπίτι αυτού του παιδιού κ να συστηθεί ως "ο πατέρας". Αυτό που φαντάζομαι οτι σκεύτεται να πράξει ο σύζυγός μου είναι οτι όταν το παιδί αυτό θα θελήσει να δεί έστω κ από περιέργεια ή κ φυσική ανάγκη τον βιολογικό του πατέρα, να μπορέσει τότε να του δώσει τις απαντήσεις που θα το έχουν -δικαιολογημένα εάν με ρωτάται- ταλαιπωρήσει για μιά ζωή. Αυτό συνεπάγει μία επιπλέον δυσκολία για το δικό μας παιδί, αφού όταν θα χρειαστεί να του κάνω την "περίφημη αύτή κουβέντα", δεν νομίζω πως θα έχω την άνεση να φέρω αυτά τα παιδιά σε μία επικοινωνία κ συνάντηση.

 

¨Οσο αφορά το δεύτερο ερώτημά σας, η αλήθεια είναι οτι το θέμα αυτό δεν είναι κ τόσο γνωστό στην τοπική κοινωνία διότι μιλάμε για ένα γεγονός που έλαβε χώρα 10 χρόνια πριν, ο σύζυγος ήταν πάρα πολύ μικρός (γύρω στα 22) , η κοπέλα ακόμα μικρότερη, κ όλα έγιναν όπως μπορείτε να καταλάβετε για να "τακτοποιήσουν" ένα μικρό κοινωνικό "λάθος", ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης... Το μόνο που δεν σκεύτηκαν αυτά τα δύο -τότε- μικρά παιδια αλλά κ οι πιό σόφρωνες γονείς τους, είναι οτι μία τέτοια λύση σχεδόν πάντα έχει μία τέτοια κατάληξη...Οδυνηρή κυρίως για το μόνο πρόσωπο που δεν έχει φταίξει σε τίποτα στη όλη ιστορία..το παιδί αυτό!!!

[melita]

Κυρία Κυπραίου,

χαίρομαι πολύ που διάβασα μία γνώμη που στηρίζεται σε επιστημονικά κριτήρια. Δεν θέλω να θίξω τις απαντήσεις που έχω δεχθεί από τις υπόλοιδες μαμάδες, αλλά για να είμαι ειλικρινής νοιώθω περισσότερη ασφάλεια να διαβάζω συμβουλή ανθρώπου που είναι το επιστημονικό του πεδίο κ η επαγγελματική του κατάρτιση τόσο σχετική με το θεμα μου.

 

Ευχαριστώ και εγώ την κα Κυπραίου καθώς βρίσκομαι σε παρόμοια και ίσως πιο σύνθετη περίπτωση με εσένα xeniamum.

Ο σύζυγός μου έχει 3 παιδιά από προηγούμενο γάμο, από τα οποία έχει την επιμέλεια των 2 μεγαλυτέρων, ενώ η τρίτη η μικρότερη έμεινε με την μητέρα της. Τώρα δεν υπάρχει θέμα σχολιασμού αυτής της κατάστασης όπως προβαίνουν κάποια άτομα αφού κάτω από τις εκάστοτε συνθήκες υπήρξαν οι αντίστοιχες -καλές ή κακές - αποφάσεις.

Συμφωνώ με όσα αναφέρει η κα Κυπραιου ότι ακόμη είναι νωρίς να αναφέρουμε το θέμα στα παιδάκια μας - το δικό μου είναι 5 μ. ακόμη βέβαια. Αλλά πιστεύω ότι πάντα με την σύμφωνη γνώμη του συζύγου, την καλή διάθεση και από τις δυο πλευρές και χωρίς απόδοση ευθυνών ή κατηγορίες πρέπει να γίνει κάποτε μια συζήτηση. Εξάλλου, προσωπικά χαίρομαι που η κόρη μου έχει ήδη 3 αδέλφια, ακόμη κι αν εγώ δεν κάνω άλλο.

Τέλος, μην δίνεις σημασία στους "καλοθελητές" από την στιγμή που υπάρχει καλή επικοινωνία και εμπιστοσύνη του παιδιού με τους γονείς του.

[Αρετή Κυπραίου]

Κυρία Κυπραίου,

χαίρομαι πολύ που διάβασα μία γνώμη που στηρίζεται σε επιστημονικά κριτήρια. Δεν θέλω να θίξω τις απαντήσεις που έχω δεχθεί από τις υπόλοιδες μαμάδες, αλλά για να είμαι ειλικρινής νοιώθω περισσότερη ασφάλεια να διαβάζω συμβουλή ανθρώπου που είναι το επιστημονικό του πεδίο κ η επαγγελματική του κατάρτιση τόσο σχετική με το θεμα μου.

 

Η συνάντηση με τον πατέρα κ τον πρωτότοκο γιό του, νομίζω πως θα αργίσει να έρθει, διότι όσο και να θέλει ο πατέρας να έχει μία έστω μικρή επικοινωνία με το παιδί αυτό, στην φάση που βρίσκεται τώρα και με τις επιλογές κ των δύο γονέων ως προς το παιδί αυτό (έχουν περάσει 10 χρόνια περίπου) είναι πολύ δύσκολο κ άκομψο να εμφανιστεί ξαφνικά στο σπίτι αυτού του παιδιού κ να συστηθεί ως "ο πατέρας". Αυτό που φαντάζομαι οτι σκεύτεται να πράξει ο σύζυγός μου είναι οτι όταν το παιδί αυτό θα θελήσει να δεί έστω κ από περιέργεια ή κ φυσική ανάγκη τον βιολογικό του πατέρα, να μπορέσει τότε να του δώσει τις απαντήσεις που θα το έχουν -δικαιολογημένα εάν με ρωτάται- ταλαιπωρήσει για μιά ζωή. Αυτό συνεπάγει μία επιπλέον δυσκολία για το δικό μας παιδί, αφού όταν θα χρειαστεί να του κάνω την "περίφημη αύτή κουβέντα", δεν νομίζω πως θα έχω την άνεση να φέρω αυτά τα παιδιά σε μία επικοινωνία κ συνάντηση.

 

¨Οσο αφορά το δεύτερο ερώτημά σας, η αλήθεια είναι οτι το θέμα αυτό δεν είναι κ τόσο γνωστό στην τοπική κοινωνία διότι μιλάμε για ένα γεγονός που έλαβε χώρα 10 χρόνια πριν, ο σύζυγος ήταν πάρα πολύ μικρός (γύρω στα 22) , η κοπέλα ακόμα μικρότερη, κ όλα έγιναν όπως μπορείτε να καταλάβετε για να "τακτοποιήσουν" ένα μικρό κοινωνικό "λάθος", ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης... Το μόνο που δεν σκεύτηκαν αυτά τα δύο -τότε- μικρά παιδια αλλά κ οι πιό σόφρωνες γονείς τους, είναι οτι μία τέτοια λύση σχεδόν πάντα έχει μία τέτοια κατάληξη...Οδυνηρή κυρίως για το μόνο πρόσωπο που δεν έχει φταίξει σε τίποτα στη όλη ιστορία..το παιδί αυτό!!!

 

Καταρχάς χαίρομαι που η απάντησή μου σας βοήθησε.

 

Εφόσον, λοιπόν, είναι έτσι τα πράγματα και δεν υπάρχει πιθανότητα να το ακούσει το παιδί από κάποιον

αλλά ούτε και να συναντήσει τον αδερφό του άμεσα,

ενισχύεται η άποψή μου ότι όντως είναι νωρίς για να το μάθει.

Σε όποια ηλικία όμως και αν γίνει αυτό, πιστεύω ότι θα ήταν καλό να ακολουθήσετε όσα έχω παραθέσει.

[xeniamum]

τελικά υπάρχουν και πιό πολυπλοκες περιπτώσεις από τη δική μου.... ίσως άνθρωποι που αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις, είναι σε θέση να αντιληφθούν και τις πιο μικρές λεπτομέρειες του θέματος... να χαίρεσαι το μωράκι σου και να διασκεδάζεις την κάθε στιγμή όσο δύσκολο και αν μερικές φορές αυτό φαντάζει (λόγω των υπόλοιπων θεμάτων...) καλή σας μέρα κορίτσια!!!

[powerpuff girl]

Κυρία Κυπραιου,

 

Παίρνω το θάρρος να δανειστώ το ερώτημα της xeniamum, και ζώντας κι εγώ μια παρόμοια κατάσταση, ήθελα να σας ρωτήσω το εξης:

 

Έχουμε ένα κοριτσάκι 4μηνών και ο σύζυγός μου εχει ακομα ενα κοριτσάκι 6ετών, το οποίο ζει με την μητέρα του σε άλλο κράτος. Πρόσφατα, το παιδάκι αυτό, έμαθε για την γέννηση της αδερφής του, κάτι το οποίο την έκανε πολύ ευτυχισμένη. Παρ'ολ'αυτα, υπάρχουν πολλοί λόγοι, για τους οποίους τα δυο αδερφακια δεν μπορουν να βρεθουν ακόμα.

Πως και ποτε πρεπει να μαθει η κορούλα μας την ύπαρξη της αδερφή της? Είναι κάτι το οποίο πρεπει να ανακοινωθει μια ωραία μέρα, ή μπορούμε απλά να το αναφερουμε συχνά ετσι ώστε να μεγαλώσει ξέροντας πως εχει μια αδερφουλα την οποια κάποια στιγμή θα γνωρίσει?

Θα ήθελα να συμπληρώσω πως είμαι κι εγώ πολύ θετική στο να εχουν καλες σχεσεις τα παιδιά και έχω όλη την καλή διάθεση για να καλλιεργήσω το έδαφος. Μπορεί όσο είναι μικρά να μην μεγαλώσουν σαν αδερφακια, αλλά οτι κάνουμε τώρα πιστεύω πως θα λειτουργήσει σαν επένδυση για το μέλλον, οταν θα μεγαλώσουν και θα εχουν αναγκη η μια την υπαρξη της άλλης...

[Αρετή Κυπραίου]

Καλησπέρα σας.

 

Θα ήθελα να συμπληρώσω πως είμαι κι εγώ πολύ θετική στο να εχουν καλες σχεσεις τα παιδιά και έχω όλη την καλή διάθεση για να καλλιεργήσω το έδαφος. Μπορεί όσο είναι μικρά να μην μεγαλώσουν σαν αδερφακια, αλλά οτι κάνουμε τώρα πιστεύω πως θα λειτουργήσει σαν επένδυση για το μέλλον, οταν θα μεγαλώσουν και θα εχουν αναγκη η μια την υπαρξη της άλλης...

 

Θεωρώ ότι ακόμα και μόνο ο θετικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζετε την όλη κατάσταση θα λειτουργήσει πολύ θετικά!

Τα παιδιά μπορούν να νιώσουν τα συναισθήματα που νιώθουν για μία κατάσταση όσοι τα μεγαλώνουν, πιο πολύ από όσο μπορούμε να φανταστούμε.

Πως και ποτε πρεπει να μαθει η κορούλα μας την ύπαρξη της αδερφή της? Είναι κάτι το οποίο πρεπει να ανακοινωθει μια ωραία μέρα, ή μπορούμε απλά να το αναφερουμε συχνά ετσι ώστε να μεγαλώσει ξέροντας πως εχει μια αδερφουλα την οποια κάποια στιγμή θα γνωρίσει?

 

Πιστευώ ότι θα ήταν καλό να διαβάσετε και να σκεφτείτε όσα παρέθεσα στην xeniamum, συμπεριλαμβανομένου του να μην βιαστείτε να το πείτε.

 

Εφόσον όμως σκεφτήκατε ότι θα μπορούσατε να της το αναφέρετε συχνά, θεωρώ ότι είναι καλή ιδέα όταν αρχίσετε να της διαβάζετε παραμύθια,

να επιλέξετε και μερικά που περιγράφουν οικογένειες με ετεροθαλή αδέρφια,

ώστε όταν έρθει η στιγμή να το πείτε στην κόρη σας να είναι ήδη εξοικειωμένη με την ιδέα αυτή και να μην το θεωρήσει κάτι περίεργο.

 

Μπορείτε επίσης αν αργότερα έχετε στον κύκλο σας οικογένειες με ετεροθαλή αδέρφια να το εξηγήσετε και αυτό στην κόρη σας,

ως κάτι το απόλυτα φυσιολογικό.

 

Έτσι, θα είναι αρκετά προετοιμασμένη όταν το μάθει

και δεν θα πιστέψει ότι της συμβαίνει κάτι παράξενο και μοναδικό.

[powerpuff girl]

Σας ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντησή σας.

 

Ηθελα να ρωτήσω και κάτι αλλο.

Θεωρείτε σωστό να υπαρχουν στο σπιτι φωτογραφιες του άλλου κοριτσιού?

[Αρετή Κυπραίου]

Η γνώμη μου είναι ότι το να υπάρχουν φωτογραφίες του άλλου κοριτσιού θα δημιουργεί ερωτήματα σε όλους όσους σας επισκέπτονται και κατʼ επέκταση θα «αναγκάζεστε» να συζητάτε για αυτό και μπροστά στην κόρη σας.

 

Άρα, στην περίπτωση αυτή, δεν θα «πρέπει» να επιλέξετε το να της το πείτε όταν θα είναι σε μεγαλύτερη ηλικία

αλλά να το συζητάτε γενικά μπροστά της, σαν να είναι μέρος της ζωής της.

Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα των φωτογραφιών.

Να είναι ένα πρόσωπο μέρος της ζωής μας.

 

Συνεπώς, πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι που αλλάζει τελείως την προοπτική του θέματος,

εφόσον σας βάζει σε μια διαδικασία τελείως διαφορετική.

 

Καθώς εσείς και ο σύζυγός σας είστε οι μόνοι αρμόδιοι να αποφασίσετε, σκεφτείτε πολύ προσεκτικά τις προεκτάσεις της κάθε σας επιλογής πριν πάρετε την οποιαδήποτε απόφαση.

Ό,τι και αν αποφασίσετε, πιστεύω ότι εάν το χειριστείτε προσεκτικά και με τον ίδιο τρόπο και οι δύο, θα είναι το σωστό για το παιδί σας.

[pwlina]

Θα ηθελα να πω κ εγω τη γνωμη κ να υποστηριξω οτι οπως κ οι υπολοιπες κοπελες οτι ειναι λιγο νωρις για να το μαθει, Επισης θελω να πω κατι πιο παρακατω το οποιο δεν αναφερατε, πρεπει πρωτα να βελτιωθουνε οι σχεσεις του πατερα με το αλλο παιδι κ μετα να μιλησετε στο δικο σας για την υπαρξη του γιατι ολα τα παιδακια θελουνε ενα αδερφακι(αυτο ηθελα να πω) λιγα ειναι εκεινα που δεν θελουν, οποτε εαν του μιλησετε χωρις ο πατερας να εχει επαφες με το αλλο παιδι το δικο σας θα ξεκινησει να ψαχνει το αδερφακι του αλλα εσεις δε θα μπορειτε να το φερεται κοντα του για να το γνωρισει κ φανταζομαι οτι αυτο θα ειναι μεγαλο προβλημα γιατι ειμαι σιγουρη οτι θα θυμωσει με το γεγονος αυτο που δεν μπορει να το δει....

[xeniamum]

Θα ηθελα να πω κ εγω τη γνωμη κ να υποστηριξω οτι οπως κ οι υπολοιπες κοπελες οτι ειναι λιγο νωρις για να το μαθει, Επισης θελω να πω κατι πιο παρακατω το οποιο δεν αναφερατε, πρεπει πρωτα να βελτιωθουνε οι σχεσεις του πατερα με το αλλο παιδι κ μετα να μιλησετε στο δικο σας για την υπαρξη του γιατι ολα τα παιδακια θελουνε ενα αδερφακι(αυτο ηθελα να πω) λιγα ειναι εκεινα που δεν θελουν, οποτε εαν του μιλησετε χωρις ο πατερας να εχει επαφες με το αλλο παιδι το δικο σας θα ξεκινησει να ψαχνει το αδερφακι του αλλα εσεις δε θα μπορειτε να το φερεται κοντα του για να το γνωρισει κ φανταζομαι οτι αυτο θα ειναι μεγαλο προβλημα γιατι ειμαι σιγουρη οτι θα θυμωσει με το γεγονος αυτο που δεν μπορει να το δει....

 

αυτο ακριβως ηταν και το θεμα που με απασχολουσαι μεσα σε ολα,καθως αισθανομουν πως θα ερχομουν σε ενα αδιεξοδο απεναντι στο παιδι μου...ναι μεν εχεις αδερφακι αλλα οχι, δεν μπορεις να το δεις και... που ξερεις;; θα το δεις και ποτε;;; αυτα τα λογια δεν μπορουν να ειπωθουν σε ενα παιδι οσο ωριμο και αν ειναι..