Θέλει την γιαγιά μόνο δική του.

[λιλουμ]

Δεύτερο θεματακι μου με προβληματίζει...

Έχω έναν ανηψιο 4 ετών όπου βέβαια η γιαγιά του η μαμά μου δηλαδή ήταν η αποκλειστική του. 

Τώρα με τον μικρό μου εαν κ δεν έδειχνε μέχρι τώρα ζήλια, ξαφνικά φαίνεται να τον ενοχλεί που η μητέρα μου η γιαγιά του δηλαδή πρέπει να ασχοληθεί με τον μικρό μου.

Με αποτέλεσμα να τον χτυπάει κ να τον σπρώχνει. 

 

Τί να κάνουμε;

Συνεχώς λέει δεν τον θέλω, να τον πάρει η θεια. 

[Mama_Anesti_]

πρίν από 52 λεπτά , λιλουμ είπε:

Δεύτερο θεματακι μου με προβληματίζει...

Έχω έναν ανηψιο 4 ετών όπου βέβαια η γιαγιά του η μαμά μου δηλαδή ήταν η αποκλειστική του. 

Τώρα με τον μικρό μου εαν κ δεν έδειχνε μέχρι τώρα ζήλια, ξαφνικά φαίνεται να τον ενοχλεί που η μητέρα μου η γιαγιά του δηλαδή πρέπει να ασχοληθεί με τον μικρό μου.

Με αποτέλεσμα να τον χτυπάει κ να τον σπρώχνει. 

 

Τί να κάνουμε;

Συνεχώς λέει δεν τον θέλω, να τον πάρει η θεια. 

Αντιμετώπιζω παρόμοια κατάσταση με ανηψακι περίπου οχτώ ετών. Δεν χτυπά τον μικρό μου αλλά λέει πως δεν τον θέλει και πώς ή γιαγιά μόνο με τον μικρό ασχολείται. 

   Εγώ προσπαθώ να βρίσκονται συχνά και να παίζουν. Πάντα είμαι παρούσα και επιβραβευω το παιχνίδι τους. Εξηγω στον μεγαλύτερο πως ο Ανεστης ειναι μικρότερος και πρέπει να τον προσέχουμε για να μην χτυπήσει ή να τον βοηθάμε κτλ. Ακομα του διηγουμαι περιστατικά απ οταν ήταν στην ίδια ηλικία με τον δικό μου για να δει πως είχε και εκείνος την ιδια φροντίδα με τον μικρό από όλους μας.    

    Γενικά προσπαθώ αλλά νομίζω πως το κλειδί είναι ή γιαγιά. Ή αποκλειστικότητα της γιαγιάς έχει χαθεί. Προσπαθεί κι εκεινη όμως πολύ να ισορροπήσει την κατάσταση. Δηλαδή μοιράζει δίκαια το χρόνο της στα εγγόνια. Όπως παίζει και τον δικό μου θα παίξει και με τον μεγάλο. Επίσης, φροντίζει να περνάν χρόνο οι τρεις τους. 

   Ελπίζω να  βοηθησα.

 

[kotsifikos]

13 hours ago, λιλουμ said:

Δεύτερο θεματακι μου με προβληματίζει...

Έχω έναν ανηψιο 4 ετών όπου βέβαια η γιαγιά του η μαμά μου δηλαδή ήταν η αποκλειστική του. 

Τώρα με τον μικρό μου εαν κ δεν έδειχνε μέχρι τώρα ζήλια, ξαφνικά φαίνεται να τον ενοχλεί που η μητέρα μου η γιαγιά του δηλαδή πρέπει να ασχοληθεί με τον μικρό μου.

Με αποτέλεσμα να τον χτυπάει κ να τον σπρώχνει. 

 

Τί να κάνουμε;

Συνεχώς λέει δεν τον θέλω, να τον πάρει η θεια. 

Aυτό ακριβώς ζούσα και εγώ μέχρι πριν δύο χρόνια που ο μικρός μου ανιψιός ήταν 4 και ο γιος μου 1.

Εγώ αυτό που έκανα ήταν να πω στους δικούς μου να μην δείχνουν τόσο έντονα μπροστά στο παιδί την αδυναμία και την λαχτάρα τους για τον γιο μου, και το κυριότερο δεν τον πίεσα ποτέ να παίξει και να ασχοληθεί μαζί του. Πλέον που ο γιος μου είναι 3 και ο ανιψιός μου είναι 6 έχουν γίνει κολλητοί!!!!! Δεν κάνει ο ένας χωρίς τον άλλον, και κάθε τρεις και λίγο ο ένας κοιμάται στο σπίτι του άλλου γιατί θέλουν να είναι μαζί συνέχεια και να παίζουν παρέα. Ο εξάχρονος χαίρεται γιατί νιώθει ο '' μεγάλος '' που τρίχρονο τον θαυμάζει τόσο και ο γιος μου χαίρεται γιατί όπως λέει είναι ο φίλος του.

Στην ηλικία που είναι ο ανιψιός σου συμβαίνει αυτό, δεν σημαίνει πως θα μείνει έτσι για πάντα.

[ΑΡΓΚ]

16 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Αντιμετώπιζω παρόμοια κατάσταση με ανηψακι περίπου οχτώ ετών. Δεν χτυπά τον μικρό μου αλλά λέει πως δεν τον θέλει και πώς ή γιαγιά μόνο με τον μικρό ασχολείται. 

   Εγώ προσπαθώ να βρίσκονται συχνά και να παίζουν. Πάντα είμαι παρούσα και επιβραβευω το παιχνίδι τους. Εξηγω στον μεγαλύτερο πως ο Ανεστης ειναι μικρότερος και πρέπει να τον προσέχουμε για να μην χτυπήσει ή να τον βοηθάμε κτλ. Ακομα του διηγουμαι περιστατικά απ οταν ήταν στην ίδια ηλικία με τον δικό μου για να δει πως είχε και εκείνος την ιδια φροντίδα με τον μικρό από όλους μας.    

    Γενικά προσπαθώ αλλά νομίζω πως το κλειδί είναι ή γιαγιά. Ή αποκλειστικότητα της γιαγιάς έχει χαθεί. Προσπαθεί κι εκεινη όμως πολύ να ισορροπήσει την κατάσταση. Δηλαδή μοιράζει δίκαια το χρόνο της στα εγγόνια. Όπως παίζει και τον δικό μου θα παίξει και με τον μεγάλο. Επίσης, φροντίζει να περνάν χρόνο οι τρεις τους. 

   Ελπίζω να  βοηθησα.

 

 

Με τέτοια διαφορά ηλικίας, δεν μπορούν να παίξουν και το να φαίνεται το μωρό από αδιάφορο ως ενοχλητικό είναι μάλλον το συνηθισμένο. Πιο πιθανό είναι να το συνηθίσει το μικρό με τον καιρό, αν οι οικογένειες βρίσκονται συχνά. Τώρα για να κάνουν παρέα, μάλλον αν συμβεί θα συμβεί πολλά χρόνια αργότερα, και δε θα έπρεπε να είναι και ο στόχος σας. Απλά να ξέρει από την οικογένειά του ότι τα μικρότερα παιδιά δεν τα χτυπάμε κλπ, και είστε εντάξει. Πιο πολύ θέμα προσοχής ο μικρός θέλει, και κάποιον να τον απομακρύνει αν κυνηγά το μεγάλο απο πίσω, που πολλές φορές σε αυτές τις ηλικίες το νιώθουν αφόρητα πιεστικό, και ακόμη χειρότερα σε 2-3 χρόνια.

[ΑΡΓΚ]

17 ώρες πρίν, λιλουμ είπε:

Δεύτερο θεματακι μου με προβληματίζει...

Έχω έναν ανηψιο 4 ετών όπου βέβαια η γιαγιά του η μαμά μου δηλαδή ήταν η αποκλειστική του. 

Τώρα με τον μικρό μου εαν κ δεν έδειχνε μέχρι τώρα ζήλια, ξαφνικά φαίνεται να τον ενοχλεί που η μητέρα μου η γιαγιά του δηλαδή πρέπει να ασχοληθεί με τον μικρό μου.

Με αποτέλεσμα να τον χτυπάει κ να τον σπρώχνει. 

 

Τί να κάνουμε;

Συνεχώς λέει δεν τον θέλω, να τον πάρει η θεια. 

 

Οι γονείς του τι κάνουν; Αν δεν παρεμβαίνουν να βάλουν όρια, ό,τι και να κάνετε εσείς, δε θα πιάσει. Και πάλι θέλει πολύ χρόνο, υπομονή, επανάληψη.

Υπάρχει λόγος να βρίσκονται τα παιδιά μαζί συχνά, χωρίς γονείς παρόντες; Αν ο στόχος είναι π.χ. να τα προσέχει και τα δύο η γιαγιά, πρέπει να βεβαιωθείτε ότι και εκείνη θέλει την ευθύνη, που είναι πολύ χειρότερα από ένα παιδί μόνο, αλλά  και οι γονείς και από τις δύο πλευρές είστε εντάξει αν χτυπήσει κάποιος και δε θα παρεξηγηθείτε ούτε θα καταλογίσετε ευθύνες στη γιαγιά.

Μεγάλωσα με ένα από τα ξαδέρφια μου, και ήταν πολύ πιθανό εκεί που παίζαμε ξαφνικά να γίνει ο κακός χαμός εκεί μέχρι να γίνει ο μικρός 5-6. Και ράμματα κάναμε κλπ, και μετά πάλι αγαπημένοι, μέχρι που χαθήκαμε λόγω σπουδών σε άλλα μέρη, κάναμε πάρα πολυ παρέα από μωρά ως τα 20τόσα. Αλλά και τσακωθήκαμε σαν παιδιά και βριστήκαμε, και ήρθαμε στα χέρια.

Και στα αδέρφια το ίδιο γίνεται, ζήλιες, καβγάδες κλπ, αλλά είναι αδέρφια, αλλιώς το βλέπει ο γονιός, δε σκέφτεται ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι περίεργο, δεν ψάχνει να βρει ποιος φταίει. Αν χρειαστεί να μείνουν μόνα με τη γιαγιά, πρέπει να είστε σαν γονείς προετοιμασμένοι ότι και το μεγάλο μπορεί να προσπαθήσει να πλακώσει το μικρό στο ξύλο σε ανύποπτη στιγμή, και το μικρό αργότερα να του φέρει κάτι στο κεφάλι, χωρίς να θεωρείται τραγικό ατόπημα από καμιά πλευρά, ενώ 10 λεπτά πριν μπορεί να έπαιζαν αρμονικά σαν διαφήμιση.

 

[λιλουμ]

Η γιαγιά δίνει περισσότερη σημασία στο μεγαλύτερο παιδί πάρα στο μικρότερο.

Αλλά από τι φαίνεται ίσως κ αυτό να είναι λάθος.. γιατι

όταν πρέπει η μαμά μου να δείξει περισσότερο ενδιαφέρον στο μικρό μου όπως αλλαγή πανας, τάισμα... Ο μεγάλος παραπονιέται.

Μιλάμε όμως έντονα. Φωνάζει! Σπρώχνει τον μικρό, τον χτυπάει, φωνάζει δεν τον θέλω να φύγει.

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 1 λεπτό , λιλουμ είπε:

Η γιαγιά δίνει περισσότερη σημασία στο μεγαλύτερο παιδί πάρα στο μικρότερο.

Αλλά από τι φαίνεται ίσως κ αυτό να είναι λάθος.. γιατι

όταν πρέπει η μαμά μου να δείξει περισσότερο ενδιαφέρον στο μικρό μου όπως αλλαγή πανας, τάισμα... Ο μεγάλος παραπονιέται.

Μιλάμε όμως έντονα. Φωνάζει! Σπρώχνει τον μικρό, τον χτυπάει, φωνάζει δεν τον θέλω να φύγει.

 

Γιατί δεν απασχολεί εκείνη την ώρα κάποιος τον μεγάλο; Η η γιαγιά έχει αναλάβει τη φύλαξη μόνη της ενός 4χρονου και ενός μωρού;  Αν ναι, χρειάζεται από τη μία πολύ καλή συνεργασία των γονιών και από τις δύο πλευρές, με πολλές εξηγήσεις σε αυτή τη φάση στον μεγάλο για το τι συμβαίνει κλπ, και κάποιο πλάνο σε συνεργασία με τη γιαγιά για το πώς να εφαρμόσει τα όρια που θέτουν οι ίδιοι οι γονείς. Και σίγουρα φυσικός διαχωρισμός των παιδιών, όπως θα συνέβαινε και αν ήταν αδέρφια, δηλαδή κάποιο babygate κλπ ώστε το καθένα να έχει τον χώρο όπου νιώθει ασφαλές και όπου μπορεί να διαχειριστεί μία έκρηξη θυμού χωρίς να χτυπήσει κανείς. Αλλο η επίσκεψη στη γιαγιά, όπου είναι δουλειά της μαμάς να πάρει το παιδί και να το ηρεμήσει, να το περιορίσει κλπ, άλλο το να μείνουν τα παιδιά μόνα με τη γιαγιά: αυτό θέλει πλάνο και κατάλληλη διαμόρφωση του χώρου.

[λιλουμ]

Δυστυχώς η γιαγιά κάποιες φορές προσέχει κ τα δυο. Βέβαια αυτό πλέον συμβαίνει λίγες ώρες να είναι δηλαδή μόνη της κ με τα δυο. Έχουμε κ κοπέλα όταν τα έχει κ τα δυο για πάνω από 2-3 ώρες. 

Αλλά ακόμα κ μαζί με δεύτερο άτομο η γιαγιά δεν τολμά να δώσει σημασία στο μικρότερο, γίνεται χαμός.

[Mama_Anesti_]

On 28/11/2018 at 5:00 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Με τέτοια διαφορά ηλικίας, δεν μπορούν να παίξουν και το να φαίνεται το μωρό από αδιάφορο ως ενοχλητικό είναι μάλλον το συνηθισμένο. Πιο πιθανό είναι να το συνηθίσει το μικρό με τον καιρό, αν οι οικογένειες βρίσκονται συχνά. Τώρα για να κάνουν παρέα, μάλλον αν συμβεί θα συμβεί πολλά χρόνια αργότερα, και δε θα έπρεπε να είναι και ο στόχος σας. Απλά να ξέρει από την οικογένειά του ότι τα μικρότερα παιδιά δεν τα χτυπάμε κλπ, και είστε εντάξει. Πιο πολύ θέμα προσοχής ο μικρός θέλει, και κάποιον να τον απομακρύνει αν κυνηγά το μεγάλο απο πίσω, που πολλές φορές σε αυτές τις ηλικίες το νιώθουν αφόρητα πιεστικό, και ακόμη χειρότερα σε 2-3 χρόνια.

Και όμως παίζουν μαζί κυρίως μπαλα ή οδηγούν τα αυτοκίνητα τους. Παίζουν και παράλληλα ο καθένας με ότι του αρέσει. 

  Γενικά παρατηρώ πως ο μεγάλος είναι πιο συνεργάσιμος και ευδιαθετος με τον μικρό όταν δεν είναι παρουσα ή γιαγια