19 Νοεμβρίου-Παγκόσμια ημέρα ενάντια στην ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

[dimt]

933 ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ από 135 ΚΡΑΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΕΝΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

 

19 Νοεμβρίου : Παγκόσμια Ημέρα Ενάντια στην ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

 

ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

ΓΙΑ ΤΑ 1984 ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ?

 

Αγγλία

 

Ο μικρός P. ένα αγοράκι 17 μηνών βρίσκει φρικτό θάνατο μετά από τα αλλεπάλληλα βάναυσα χτυπήματα που δέχεται από τον σύντροφο της μητέρας του. Καταλήγει στο νοσοκομείο όπου και διαπιστώνεται ότι είναι νεκρό.

 

Το κράτος απολογείται και μιλά για έλλειψη συντονισμού και σωρεία λαθών από τις αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες.

 

Ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας δημόσια θίγει το τραγικό περιστατικό και τολμά να μιλήσει για τρομακτικά λάθη.

 

 

Ελλάδα

Δύο μικρά αγοράκια στην Ορεστιάδα εξαφανίζονται. Ενεργοποιείται πανελλαδικά το AMBER ALERT HELLAS.

 

Μία εβδομάδα μετά τα αγοράκια βρίσκονται νεκρά μόλις λίγα μέτρα από το σημείο εξαφάνισης.

 

Η έλλειψη συντονισμού των αρμόδιων υπηρεσιών είναι πασιφανής.

 

Και αυτό είναι μόνο ένα από τα δεκάδες περιστατικά που καθημερινά καταγράφονται.

 

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» σε συνεργασία με 933 Οργανισμούς από 135 κράτη παγκοσμίως έχουν θεσπίσει την 19η Νοεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση. Με αφορμή αυτή την ημέρα κάθε χρόνο προσπαθούμε να αφυπνίσουμε και να κινητοποιήσουμε το κράτος, τους δημόσιους λειτουργούς, τις αρμόδιες υπηρεσίες, τους πολίτες.

 

Η ζωή των παιδιών που υφίστανται φρικτά βασανιστήρια και είναι θύματα της απραξίας και αδιαφορίας όλων μας πρέπει να απασχολήσουν κάθε Έλληνα πολίτη όσο υψηλά ιστάμενος και εάν είναι.

 

Έναν χρόνο πριν και πάλι με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση απευθύναμε επιστολή προς τον κ. Πρωθυπουργό παρουσιάζοντας το πρόβλημα σε όλη του την έκταση, προτείνοντας λύσεις αλλά και μοιραζόμενοι μαζί του τις αγωνίες μας.

 

Μέσα από την 13χρονη -πλέον- παρουσία και ενεργό δράση μας, έχουμε γίνει μάρτυρες σειράς ελλείψεων και προβλημάτων, που απαντώνται τόσο στο προνοιακό όσο και δικονομικό μας σύστημα. Προβλήματα, που γίνονται ευρέως γνωστά σπάνια και δυστυχώς η καλή διάθεση και ο επαγγελματισμός μεμονωμένων κρατικών λειτουργών δεν είναι ικανός να τα επιλύσει, όπως η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου που στέκεται αρωγός και σύμμαχος στις προσπάθειές μας αλλά και κατά τόπους Εισαγγελείς και Κοινωνικοί Λειτουργοί.

 

Όμως θα θέλαμε να τονίσουμε ότι νομοθετικό πλαίσιο υφίσταται, ωστόσο αυτός ο παράγοντας μεμονωμένα αδυνατεί να καλύψει, τις κατά τα άλλα τεράστιες ελλείψεις του συστήματος πρόληψης, αρωγής, καταπολέμησης, προστασίας και αντιμετώπισης του φαινομένου της Παιδικής Κακοποίησης και του Ανήλικου Θύματος.

 

Έναν χρόνο μετά οι ελλείψεις συνεχίζουν να υφίστανται. Η μόνη διακριτή διαφορά είναι ο αυξανόμενος αριθμός των παιδιών που αποτύχαμε να προστατεύσουμε. Παιδιά που κακοποιήθηκαν, παιδιά που εξαφανίστηκαν, που αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα υγείας και τόσα άλλα.

 

Έναν χρόνο μετά, η λίστα καταγραφής των ελλείψεων παραμένει ανησυχητικά όμοια:

 

 

- Έλλειψη εισαγγελέων ανηλίκων αποκλειστικής απασχόλησης στις εισαγγελίες της χώρας. Μόνο σε Αθήνα υφίστανται.

 

- Έλλειψη εξειδικευμένων υπηρεσιών για την αρωγή και υποστήριξη των παιδιών θυμάτων.

 

- Έλλειψη χώρων βραχυπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης φιλοξενίας παιδιών θυμάτων

 

- Έλλειψη προγραμμάτων κοινωνικής ιατρικής στα νοσοκομεία, όπου συχνά φιλοξενούνται παιδιά θύματα κακοποίησης

 

- Έλλειψη δομών ψυχιατρικής και ψυχολογικής στήριξης των παιδιών θυμάτων. Υφίστανται μόνο σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα αλλά υπολειτουργούν.

 

- Έλλειψη ποσοτική εξειδικευμένου προσωπικού στις κατά τόπους νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις

 

- Έλλειψη τμημάτων ανηλίκων στις κατά τόπους Αστυνομικές Διευθύνσεις

 

- Έλλειψη ενός κοινού Ανεξάρτητου Συντονιστικού Φορέα για την Αντιμετώπιση Περιστατικών κακοποίησης ανηλίκων, καθώς και για την καταγραφή όλων περιστατικών πανελλαδικά. Δυστυχώς στην παρούσα φάση η καταγραφή γίνεται αποσπασματικά από κάθε φορέα μεμονωμένα, με αποτέλεσμα να αδυνατούμε να εκτιμήσουμε πόσα και τι μορφής κρούσματα κακοποίησης ανηλίκων υπάρχουν.

 

Σε όλες τις υπηρεσίες, απαντώνται κρατικοί λειτουργοί με διάθεση, μεράκι και αυτοθυσία. Άνθρωποι με πλήρη επίγνωση των προβλημάτων και κίνητρό τους το καλύτερο για κάθε παιδί θύμα, όμως δεν διαθέτουν τα απαραίτητα «εργαλεία» για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά κάθε περιστατικό.

 

Από 01.01.2007 έως και 30.06.2008 η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 του Οργανισμού μας δέχτηκε συνολικά 361.409 κλήσεις, και από αυτές λάβαμε 10.522 αποκλειστικά και μόνο που αφορούσαν σε κακοποίησης.

 

Από 01.01.2007 έως και 30.06.2008 δεχτήκαμε 965 καταγγελίες σοβαρής κακοποίησης, οι οποίες συνολικά αφορούσαν σε 1984 παιδιά.

 

Όμως οι παραπάνω αριθμοί αφορούν μόνο στα περιστατικά που έχουν αναφερθεί στην Γραμμή SOS 1056, ενώ ο πραγματικός αριθμός των περιστατικών κακοποίησης εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος. Ωστόσο, όπως προαναφέραμε η έλλειψη ενός Ανεξάρτητου Συντονιστικού Φορέα για την καταγραφή όλων περιστατικών πανελλαδικά, δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε την έκταση του προβλήματος.

 

Κάθε ένα από αυτά τα 1.984 παιδιά, μας απασχόλησε ουσιαστικά.

 

Για κάθε ένα, σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς, προσπαθήσαμε να βρούμε ουσιαστικές και άμεσες λύσεις.

 

Ωστόσο, δεν υπήρξαμε αποτελεσματικοί για όλα και αυτό μας λυπεί βαθιά και μας προβληματίζει.

 

Για κάθε παιδί που δεν βρέθηκε λύση, νιώθουμε υπεύθυνοι, εμείς σαν σύλλογος των παιδιών έχοντας σαν ιδρυτή ένα παιδί, αλλά και όλοι οι κρατικοί και δημόσιοι φορείς, που ενεπλάκησαν.

 

Κάθε παιδί που έμεινε αβοήθητο παραμένει εγκλωβισμένο στο νοσηρό, κακοποιητικό περιβάλλον και ζει με τον φόβο αλλά και την αβεβαιότητα για το μέλλον του.

Για όλους εμάς που χειριστήκαμε τα περιστατικά, το κάθε ένα από αυτά τα 1.984 παιδιά, δεν αποτελεί έναν αριθμό ή δείγμα σε μία στατιστική έρευνα, είναι ένας άνθρωπος με οντότητα, πνεύμα, επιθυμίες, δικαιώματα και πάνω από όλα όνειρα.

 

Η πραγματικότητα των παιδιών που κακοποιούνται για πολλούς παραμένει άγνωστη και ασαφής. Δυστυχώς όμως είναι πολύ συγκεκριμένη.

 

Είναι γνωστό ότι παιδιά στην χώρα μας καθημερινά αντιμετωπίζουν Βία, Κακοποίηση, Σεξουαλική Κακοποίηση, Εκμετάλλευση, Αμέλεια, Εγκατάλειψη. Είναι επίσης γνωστό ότι συχνά αυτό συμβαίνει από τους ίδιους τους γονείς. Αυτό που δε γνωρίζει κανείς είναι ότι δεκάδες από αυτά τα περιστατικά που φτάνουν από μια καταγγελία στις αρμόδιες Εισαγγελικές αρχές οι οποίες καλούνται να αποφασίσουν για την προστασία του παιδιού παραμένουν «εγκαταλελειμμένα» στα Νοσοκομεία Παίδων.. Εκεί παύει η σωματική κακοποίηση και η κοινωνία αναπαύεται με ευχαρίστηση γιατί έκανε το καθήκον της να απομακρύνει ένα παιδί από τον κίνδυνο. Κανείς δεν αναρωτιέται όμως ποια θα είναι η επόμενη μέρα.

 

Από την στιγμή εκείνη όμως το παιδί μπαίνει στο λεγόμενο κοινωνικό «σύστημα» από όπου αρχίζει ο μεγάλος δρόμος μέσα από διαδικασίες και ελλείψεις κοινωνικές και κρατικές, όπου το κάθε παιδί περνάει από την μια υπηρεσία στην άλλη χωρίς τέλος. Το παρασκήνιο της επόμενης μέρας δεν φαίνεται και δεν προβάλλεται, είναι όμως εκεί που αρχίζει η ψυχική κακοποίηση των παιδιών από την ίδια την κοινωνία και τις σοβαρές ελλείψεις δομών για την αποκατάσταση και το μέλλον αυτών των παιδιών.

 

Οι εισαγγελείς αποφαίνονται για την προστασία των παιδιών, οι κρατικοί φορείς, οι κοινωνικές υπηρεσίες και η πρόνοια αναλαμβάνουν την ευθύνη να βρεθεί μια λύση για αυτά τα παιδιά. Κάποια από αυτά οδηγούνται στα Νοσοκομεία Παίδων ώστε να βεβαιωθεί η κατάσταση της υγείας τους μέχρι να βρεθεί ο χώρος που θα τα φιλοξενήσει. Ωστόσο λόγω της έλλειψης ουσιαστικής δομής του συστήματος παραμένουν στα νοσοκομεία επ’ αόριστον, βδομάδες, μήνες ακόμη και χρόνια σε κάποιες περιπτώσεις αν δε βρεθεί άμεσα κάποια λύση.

 

Δεκάδες παιδιά οδηγούνται στα νοσοκομεία σαν το πρώτο βήμα για την καινούργια τους ζωή μακριά από τον φόβο και την φρίκη, όμως παραμένουν εκεί και γίνεται ένα νοσοκομείο το σπίτι τους για όσο καιρό χρειαστεί μέχρι να βρεθεί μια θέση για αυτά. Η έλλειψη κρατικών και κοινωνικών δομών οδηγεί τα παιδιά στο νοσοκομείο από όπου κανείς πια δεν έχει την ευθύνη για την επόμενη μέρα.

 

Τα παιδιά ζουν μακροπρόθεσμα σε ένα νοσοκομείο όπου δεν έχουν καμία ουσιαστική φροντίδα, δεν λαμβάνουν την απαραίτητη για αυτά στοργή και αγάπη και προπάντων γίνονται θύματα λοιμώξεων και ασθενειών από την επικίνδυνη αυτή παραμονή τους σε χώρους που είναι ακατάλληλοι για την ανάπτυξή τους.

 

Αυτή την στιγμή τα 9 σπίτια του Χαμόγελου είναι υπερπλήρη. Στο νοσοκομείο βρίσκονται δεκάδες παιδιά περιμένοντας να βρουν μία ζεστή αγκαλιά για να φύγουν από το φρικτό περιβάλλον στο οποίο ζούσαν και ζουν.

 

Κάθε νέο παιδί μας αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα ψυχικά αλλά και σωματικά, αποτέλεσμα της μακροπρόθεσμης παραμονής του στο νοσοκομείο. Η τεράστια ανάγκη για χώρους και δομές στέγασης και μέριμνας για τα παιδιά γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Τα εννέα σπίτια μας δεν είναι αρκετά.

 

Από το έτος 2002 μέχρι και σήμερα «Το Χαμόγελο του Παιδιού» δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί, λόγω έλλειψης χώρου, στα αιτήματα για την φιλοξενία 841 παιδιών-θυμάτων.

 

Σε μία σύγχρονη και ευνομούμενη πολιτεία, η ύπαρξη παιδιών που κακοποιούνται και παραμένουν μόνα και αβοήθητα, πρέπει να μας ανησυχεί και να μας αφορά όλους.

Καθημερινά «Το Χαμόγελο του Παιδιού» με την υποστήριξη αποκλειστικά και μόνο των ιδιωτών καλείται να δώσει λύσεις στα εκατοντάδες προβλήματα.

 

Έχουμε αναλάβει την ηθική υποχρέωση να συνεχίσουμε το όραμα του μικρού μας ιδρυτή, ωστόσο η έλλειψη υπηρεσιών, πρωτοβουλιών και διάθεσης από το κράτος είναι καθοριστική και καθιστά κάθε προσπάθεια ενδεχόμενα αναποτελεσματική.

 

Εν όψει των ημερών των Χριστουγέννων όπου η ευαισθησία όλων για τα παιδιά αυξάνεται πρέπει να αφυπνιστούμε, να δούμε πίσω από τα χαμόγελα και την γιορτή. Πρέπει να αντιληφθούμε την σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά δίπλα μας και να τα εκπροσωπήσουμε και προστατεύσουμε αυτή την φορά αποτελεσματικά.

 

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» ξεκινά για μία ακόμα χρονιά εκστρατεία αφύπνισης και κινητοποίησης όλων.

 

Με καταληκτική ημερομηνία την 11η Δεκεμβρίου όπου θα πραγματοποιηθεί συνάντηση στο Ζάππειο Μέγαρο με σκοπό να αναδειχθούν τα προβλήματα και να προταθούν για μία ακόμα φορά λύσεις για τα προβλήματα που μαστίζουν τα παιδιά. Αυτή την φορά όμως θα μιλήσουν κυρίως τα ίδια τα παιδιά και όχι για μία ακόμα φορά ενήλικες με γνώσεις και εξειδίκευση μακριά όμως από το πρόβλημα και την ρεαλιστική του διάσταση.

 

«Το Χαμόγελο του Παιδιού»

Εθελοντικός Οργανισμός για τα Παιδιά

Κεντρική Υπηρεσία:

Στουρνάρη 16, Αθήνα 10683

Τηλ.: +30 210 3306140 - Fax.: +30 210 3843038

E-mail: [email protected] - URL: http://www.hamogelo.gr

[Κυριακή]

Ευχαριστώ πολύ dimt γι'αυτή την ενημέρωση!!

[dimt]

Κυριακή μου ώρες ώρες αναρωτιέμαι και λέω στον εαυτό μου.......κάθομαι και προβληματίζομαι για άλλα πράγματα, τρωγόμαστε για "άλλα", και τελικά για τα θέματα ουσίας και γι'αυτά που θα έπρεπε να τρέξουμε, να ενδιαφερθούμε και να χτυπήσουμε το χέρι στο τραπέζι δεν λέμε κουβέντα! Εκεί κλεινόμαστε στο καβούκι μας και στην ασφάλεια του σπιτιού μας και λέμε στον εαυτό μας "ευτυχώς, οχι σε μένα"!!! Αλλά........???? Υπάρχει αυτό το αλλά που δεν νομίζω ποτέ να ενδιαφερθούμε και να δώσουμε λύσεις!!! Λες στον εαυτό σου "ΤΙ? ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΣΩΣΩ? ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΦΟΡΕΙΣ!!!" Ναι υπάρχουν! ΚΑΙ? Δεν είναι οι αρμόδιοι φορείς γείτονες ή μεσοτοιχία, ή μέσα σε όλα τα σπίτια! Εμείς είμαστε!!! ΚΙ ΕΜΕΙΣ τι κάνουμε λοιπόν???

[Κυριακή]

Κυριακή μου ώρες ώρες αναρωτιέμαι και λέω στον εαυτό μου.......κάθομαι και προβληματίζομαι για άλλα πράγματα, τρωγόμαστε για "άλλα", και τελικά για τα θέματα ουσίας και γι'αυτά που θα έπρεπε να τρέξουμε, να ενδιαφερθούμε και να χτυπήσουμε το χέρι στο τραπέζι δεν λέμε κουβέντα! Εκεί κλεινόμαστε στο καβούκι μας και στην ασφάλεια του σπιτιού μας και λέμε στον εαυτό μας "ευτυχώς, οχι σε μένα"!!! Αλλά........???? Υπάρχει αυτό το αλλά που δεν νομίζω ποτέ να ενδιαφερθούμε και να δώσουμε λύσεις!!! Λες στον εαυτό σου "ΤΙ? ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΣΩΣΩ? ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΦΟΡΕΙΣ!!!" Ναι υπάρχουν! ΚΑΙ? Δεν είναι οι αρμόδιοι φορείς γείτονες ή μεσοτοιχία, ή μέσα σε όλα τα σπίτια! Εμείς είμαστε!!! ΚΙ ΕΜΕΙΣ τι κάνουμε λοιπόν???

Έχεις δίκιο...μα άν δεν ξέρεις τί να προσφέρεις περα του οικονομικού;

Αν δεν προλαβαίνεις λόγω εργασίας και θα πρέπει να δείς και την οικογένειά σου; Αφήνεις τους άλλους που δηλώνουν αρμόδιοι φορείς και ο κάθε ένας προσφέρει ότι μπορεί απο εμάς!!

[dimt]

Οταν γίνεσαι γονιός γίνεσαι λίγο πιο "ανοιχτομάτης"(έτσι πιστεύω)!! Βλέπεις λίγο πιο μακριά απο την μύτη σου! Οταν λοιπόν δεις ότι με κάποιο παιδάκι, με κάποιον γονιό κάτι δεν πάει καλά εκεί τι κάνεις? Ενα τηλέφωνο όλοι μπορούμε να πάρουμε! Μια επιβεβαίωση για την "εκτη" μας αίσθηση όλοι μπορούμε να την νιώσουμε ή να την δούμε ή οτι άλλο τέλος πάντων!

 

Απλά να ανοίξουμε τα μάτια μας.........και να μην εθελοτυφλούμε!!!

 

Τα παιδιά δεν είναι "κτήμα" κανενός!!!

[gavrias]

Ακούυυυυυυυυυυστεεεεεεεεεεεεεε, όλοι όλοι σας, ακούυυυυυυστεεεεεεεεε παρακαλώωωωωωωω

 

Είμαι ένα κοριτσάκι μικρό που έγινα εφτάα και θέλω πολύ πάρα πολύ να μιλήσω σε όλους τους κόσμους να φωνάξω πολύ δυνατά να με ακούσουν όλοι και οι Επάνω και όλοι οι κάτω εδώ σε όλη τη γη και αυτοί που έφυγαν δηλαδή πέθαναν και αυτοί που είναι ζωντανοί όλοι όλοι και να τους πω πολλά πολλά αλλά πρώτα από όλα να τους πω σε όλους σας να πω ότι δεν υπάρχει ναι ναι δεν υπάρχει χειρότερο κακό που μπορεί να κάνουν οι άνθρωποι από αυτό που έκαναν σε μένα πέρσι στις 10 του Γενάρη αυτοί αυτοί που ήτανε φίλοι του μπαμπάκα μου και της μαμάκας μου και έμεναν επάνω ακριβώς από το δικό μας σπίτι και εγώ πήγαινα πολλές φορές στη χ...ίτσα και της έλεγα τα μαθήματά μου και είχα μεγάλη αγάπη για αυτή και ήταν εκεί και ο θρασύδης μεγάλος αυτός όμως πολύ μεγάλος και όχι σαν τη χ...ίτσα που είναι φοιτήτρια στο μεγάλο σχολείο και αυτός όμως όλο μου γέλαγε και χάιδευε το κεφαλάκι μου και έλεγε πόσο καλό κοριτσάκι είμαι και πόσο αγαπάει τα καλά παιδάκια και ήταν όλα όλα ψέμματα τεράστια ψέμματα όμως επειδή εκείνη τη κακιά μέρα στις 10 του Γενάρη που έκανε πάρα πολύ κρύο και γι αυτό φόρεσα και το παλτό μου και τη ζακέττα μου τη ροζ και μπλουζί από μέσα όμως για να πάω επάνω στη χ...ίτσα επειδή όλο όλο ζάλιζα τη μανούλα και μου είπε να πάω επάνω για να ησυχάσουνε και ήτανε μεσημέρι και ήτανε η χ...ίτσα με το νυχτικό της και μου είπε να ξαπλώσουμε που κάνει τόσο κρύο και να κοιμηθούμε και κοιμήθηκα ναι ναι με κούνησε όμως και ξύπνησα και τότε τότε είδα το θρασύδη να είναι γδυμένος και επάνω στη χ...ίτσα και δεν ήξερα δεν ήξερα γιατί ήτανε έτσι τρόμαξα όμως και έκλεισα τα ματάκια μου και εκείνος μου είπε να τα ανοίξω αμέσως αμέσως αλλά δεν τα άνοιγα όμως ΚΟΙΤΑ ΚΟΙΤΑ ΑΜΕΣΩΣ φώναζε όμως αυτός και λιγάκι για μια στιγμούλα τα άνοιξα και είχε πιάσει τη χ...ίτσα που ήτανε γονατισμένη αλλά ξαπλωτή όμως και έλεγε αυτός ΚΟΙΤΑ ΚΟΙΤΑ ΕΔΩ και μου είπε κακά λόγια πολλά και ήθελα να φύγω ναι ναι να πάω κάτω στη γιαγιάκα μου όμως και είδα τότε όλο τρίχες πολλές πολλές που έχει και αυτός και η χ...ίτσα και έβαλα τα χεράκια μου στα ματάκια μου για να μη τα ανοίξω ποτέ ποτέ επειδή ήταν γδυμένη και αυτή και αυτός ήθελε να βλέπω τον ποπό της και το πουλί της που ήτανε όλο παντού τρίχες και τότε μια βρωμερή μυρωδιά ήτανε σε όλο το δωμάτιο και μου έρχεται να κάνω εμετό και αυτός ο πολύ κακός έφερε ένα χάρακα που ήτανε στο γραφείο του και χτυπάει τα χεράκια μου τρεις φορές και λέει πολύ κακά λόγια που δε μπορώ να τα πω επειδή είμαι καλό κοριτσάκι αλλά αυτός όλο όλο λέει ότι είμαι κακό και θα με τιμωρήσει πάρα πάρα πολύ και ξαναχτυπάει τα χεράκια μου αλλά ούτε κλαίω ούτε ανοίγω καθόλου τα ματάκια μου και τώρα με χτυπάει άλλη μια φορά και το μικρό μου δαχτυλάκι πάει το έκανε να έχει μεγάλο και φοβερό πόνο στο δεξί μου χεράκι και εγώ φώναζα πάρα πολύ στη χ...ίτσα μου να με βοηθήσει από μέσα μου όμως επειδή δεν ήθελα να ακούσουν αυτοί να φωνάζω οι κακοί αυτοί και μετά ήρθε αυτός γονατιστός μπροστά μου και ούρλιαζε σα λύκος με τις τρίχες του και όλο όλο ούρλιαζε να ανοίξω το στόμα μου και τότε με πιάνει από τη μύτη μου και την κλείνει για να ανοίξω το στοματάκι μου και από το λαιμό με έσφιγγε και τα μαλλάκια μου τράβαγε ναι ναι και τότε ήθελα να πεθάνω και τότε έβαλε τα βρωμερά του δάχτυλα στα χειλάκια μου για να ανοίξει το στόμα μου και με ταρακούναγε όμως πολύ και ξαφνικά έβαλα βίδες μεγάλες στα γονάτακια μου μέχρι κάτω κάτω το πάτωμα και βιδώθηκα πολύ για να μη μπορεί να με κουνήσει αυτός ο λύκος και όλο όλο με βρίζει και λέει ότι είμαι το πιο κακό κορίτσι και ούτε η χ...ίτσα με βοήθαγε ούτε και κάτι της είπε και κάνανε αυτοί και ήρθε μετά από πίσω μου και ήμουνα παγωμένη και βιδωμένη και με σπρώχνει κάτω και αυτή πιάνει τα χέρια μου και κοντεύω να σκάσω και έπιασε το βρακάκι μου το άσπρο και το έκανε πέρα και έβαλε το χοντρό του δάχτυλο στον ποπό μου τότε και ο πόνος ήτανε μεγάλος πάρα πολύ όμως και πάει έφυγα

 

Ακούυυυυυυυυυυστεεεεεεεεεεεεεε

όλοι όλοι σας

ακούυυυυυυστεεεεεεεεεεεεεεε παρακαλώωωωωωωωωωωωωωωωωω

 

δεν υπάρχει χειρότερο κακό δεν υπάρχει από αυτό

να τα πείτε σε όλους αυτά να τα πείτε

να μην κάνουν κακό στα παιδάκια

σε κανένα παιδάκι ποτέ ποτέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε

και εσείς οι Επάνω

ακούυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυτεεεεεεεεεεεεεεεεεεε

πονάνε τα παιδάκια

πονάνε πολύυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

ΑΝΤΕ ΒΟΗΘΆΤΕ

ΒΟΗΘΆΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

 

http://hamomilaki.blogspot.com/2007/03/blog-post_16.html

[Afroditi D]

Gavrias πραγματικά συγκλονιστικό το απόσπασμα .........

[dimt]

................................................

[AMELIA]

Δεν έχω λόγια....Είμαι συντετριμμένη!!!!!

[Λέγκω]

οργή, θλίψη, πόνος και πάλι οργή... αν ποτέ πιάσω στα χέρια μου κάποιον που έκανε κακό στο δικό μου ή σε άλλο παιδί αλήθεια λέω θα τον σκοτώσω και δεν θα νοιώσω καμία μα καμία τύψη γιαυτό!!!!

[DALIA]

......