Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

Γκρίνια κι άρνηση


Recommended Posts

Λοιπόν, δεν το γράφω για να πάρω συμβουλές, καθώς αντιλαμβάνομαι πως πρόκειται για κάτι τελείως φυσιολογικά, αλλά γράφω για να "ξεσπάσω".

Η κορούλα μου, ο άγγελός μου, το αστέρι μου, που όταν την κοιτάω να παίζει, να χοροπηδάει, να γελάει γεμίζω με συναισθήματα τρυφερά, καταφέρνει να βγάλει από τα ρούχα μου (συγκρατούμε συνήθως σφίγγοντας τα δόντια) με την γκρίνια και την άρνηση που βγάζει ορισμένες στιγμές της μέρας. Και τις τελευταίες μέρες έχει γίνει τρομερό αυτό.

Να ντυθούμε το πρωί, με ζόρι, να βουρτσίσουμε τα δόντια, με ζόρι, να πιει το γάλα της 45'. Όταν δε κολλήσει κάπου, ουουουου χαμός. Το χειρότερο όλων είναι ότι πλέον έχει το κλάμμα στο τσεπάκι. Σα να της πατάς κουμπί κι αρχίζει τα ουρλιαχτά μετά κλαμμάτων. Ο μπέμπης κάθεται παραδίπλα και την κοιτάει κάπως έτσι :shock:.

Χθες έβαλα τις φωνές (χαζομάρα, το ξέρω), όμως δεν κρατήθηκα με τίποτα. Ζήτησα βέβαια συγνώμη, αλλά με έφερε στο αμήν.

Κλείνει σε λίγο τα 4 και έχει αρχίσει να έχει άποψη το μαναράκι μου, που όμως πολλές φορές δε γίνεται να κάνουμε αυτό που θέλει (π.χ. να πάει σχολείο μόνο με το καλτσόν :?).

Τέσπα. Έτσι κουβέντα να γίνεται. Και υπομονή στις απανταχού συμπάσχουσες!!!!!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Περαστικα σου κι εσενα.Κι εγω όπως εχω ξαναπει μεγαλωνω ένα παρομοιο θαυματακι που να ναι καλα είναι υπεροχο παιδακι αλλα η γκρινια του δεν αντεχεται.Οτι και να κανουμε αυτος θα βρει καποιο λογο να γκρινιαξει.

Link to comment
Share on other sites

Είναι τρομερό που έθεσες αυτό το θέμα σήμερα, πάνω που σκεφτόμουν ότι έχω φτάσει στα όρια μου..κουράστηκα να βάζω τον μικρό μου να κάνει πράγματα με το ζόρι, με φωνές και κλάματα όλη την ώρα. Με το που ξυπνάει κλάμα, δεν θέλει να πάει σχολείο, δεν θέλει να ντυθεί, δεν θέλει γάλα, όχι, όχι, όχι όλη την ώρα, συνέχεια στην πίεση ειδικά το πρώι γιατί θα αργήσουμε στον παιδικό, όλο τελευταίοι φτάνουμε. Σήμερα παράγινε το κακό, αργήσαμε τόσο που μου έκανε παρατήρηση η διευθύντρια :(. Το αστείο είναι ότι με το που μπαίνουμε στο αμάξι γίνεται αρνάκι, μπαίνει τρέχοντας στο σχολείο μου δίνει φιλάκι και φεύγει ενθουσιασμένος..

 

Δεν ξέρω τι φταίει, μήπως δεν κοιμάται αρκετά (κοιμάται 21.30 με 8.30 το πρωί), μήπως ζηλεύει το μωρό (μέχρι πότε?), μήπως φταίω εγώ που αν φτάσω στα όρια μου βαζώ τις φωνές η αλήθεια είναι.. Από μικρό ό,τι και να τον ρωτήσεις όχι θα πει, ποτέ ναι. Συνέχεια τεχνάσματα για να μην καταλήξουμε σε φωνές, κουράστηκα. Εδω τον ρωτάω "θες σοκολάτα?" και πάει να απαντήσει όχι, σταμάταει στο οοοοο το σκέφτεται και μετά λέει ναι!!!! Θα μου περάσει, απλώς είναι μια από αυτές τι μέρες..

 

 

 


 

 

 


Link to comment
Share on other sites

Εμένα πάλι δεν είναι πάντα έτσι. Είναι με τις περιόδους της. Και το χειρότερο είναι ότι με ΑΓΝΟΕΙ επιδεικτικά. Κάθομαι δίπλα της, εκείνη παίζει, της λέω έλα να πλύνουμε τα δοντάκια και ούτε γυρνάει να με κοιτάξει. Το λέω 1, 2, 3, 15 φορές και μόλις πάρω το παιχνίδι ουάαααααααααααααααααα μας ακούει οι γειτονιά από τα κλάμματα!!!!!!!!!!!!!! Ουφ!!!!!!!!!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

Εμένα πάλι δεν είναι πάντα έτσι. Είναι με τις περιόδους της. Και το χειρότερο είναι ότι με ΑΓΝΟΕΙ επιδεικτικά. Κάθομαι δίπλα της, εκείνη παίζει, της λέω έλα να πλύνουμε τα δοντάκια και ούτε γυρνάει να με κοιτάξει. Το λέω 1, 2, 3, 15 φορές και μόλις πάρω το παιχνίδι ουάαααααααααααααααααα μας ακούει οι γειτονιά από τα κλάμματα!!!!!!!!!!!!!! Ουφ!!!!!!!!!!!!!!!!

Αυτό ακριβώς!!!! Έχω βρει ένα κόλπο τώρα τελευταία που πιάνει, το μέτρημα, λέω "θα μέτρησω μέχρι το 10 κι αν δεν έχεις πιει το γάλα/πλύνει δόντια/βάλει physiomer κτλ θα.. πιω εγώ το γάλα/σου πλύνω εγώ τα δόντια κτλ κτλ" και άκουγε! 'Ομως έχει αρχίσει να το ξεπερνάει, εννοώ φτάνω στο 10 και μετά πρέπει να κάνω αυτό που είπα και ουαααααααααααααααααα. Εμάς δεν είναι καν κανονικό κλάμα, είναι πιο πολύ ουρλιαχτό, και σκέφτομαι ότι μπορεί να φταίει που φωνάζω και γω όταν χάνω την υπομονή μου :rolleyes:.

 

 

 


 

 

 


Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

η δικια μου λεει σε ολα οχι......σε ολα ομως...μονο με ανταλαγματα συννενουμαστε δηλαδη κανε αυτο και μετα θα κανουμε αυτο...δεν μπορω να φωναζω ολη την ωρα.και δεν ειναι καλο για το παιδι και δεν ειμαι και φωνακλου.της κανουμε ολες τις χαρες με τιποτα δεν ειναι ευχαριστημενη....της κοβω τις χαρες ουρλιαχτο θλιψη και οδυρμος....κλεινετε στο δωματιο της και κλαιει....δεν κανει πισω για κανενα λογο..μολις της ζητησω εγω μια χαρη μου λεει καντην εσυ εγω ειμαι μικρη...εχει την απαντηση στο στομα που λενε...τι να κανω?να την πιασω απο το μαλλι?ο αντρας μου δεν την μαλωνει καθολου...οποτε τα βρισκει σκουρα παει στον πατερα της και εγω εκει τρελενομαι που δεν καταλαβαινει ο αντρας μου οτι πρεπει το οχι να ισχυει και απο τις δυο πλευρες...δεν ειναι για κατι σημαντικο ας πουμε να μην πιει καπακι δευτερο χυμο ας αφησει για το σχολειο αυριο κανεναν.....ελα καλε παιδακι ειναι αντε τραβα πιες αγαπη μου της λεει εκεινος....και με κοιταει η μικρη με το υφος του σε κερδισα και της ικανοποιησης:-D αστα να πανε ολη μερα συνεχεια τετοια κανω....ειναι μοναχοπαιδι....τι να πω?αναζητα προσοχη και εκει?αφου μια την εχουμε?πρεπει δηλαδη να τα κοψω ολα να την κλειδωσω μεσα στο σπιτι τιμωρια?και πιστεψε με εχω δοκιμασει και διαβασει και ρωτησει τα παντα....μεχρι και την δασκαλα της ρωτησα και μου ειπε ειναι φοβερη η μικρη συνεργασιμη υπακουη κτλ και μολις της ειπα τι κανει στο σπιτι τρελαθηκε...μου λεει καμια σχεση εδω στο σχολειο ειναι κυρια....το εχω παιξει απο αδιαφορη μεχρι ζουρλομαμα αλλα δεν πιανει τιποτα....πορευομαι οπως εχω γιατι δεν νομιζω ποτε να βρω μια ακρη για το τερατακι μου!:mrgreen:

Link to comment
Share on other sites

Εχω κι εγω μια τετοια θυγατερα 4 ετων, με αποψη για ολα, με αρνηση για καθετι και γκρινια ατελειωτη. Εχω καταληξει πλεον οτι εχει πολυ εντονη προσωπικοτητα και φυσικα εχει βρει τα κουμπια μου και ξερει τι να κανει και ποτε, για να με βγαλει εκτος εαυτου.. Και φυσικα στο σχολειο αλλος ανθρωπος, οπως και στην γιαγια της μια φορα την εβδομαδα.. Υπομονη θα μεγαλωσουν και θα τα θυμομαστε αυτα με νοσταλγια..

Link to comment
Share on other sites

Λελάκι, εσένα είναι το πρόβλημα διπλό. Το ότι ο μπαμπάς δεν κρατάει κοινή γραμμή με σένα θα έχει σα συνέπεια, όταν το παιδί ξεπεράσει τη φάση να συνεχίσει να κάνει τερτίπια, γιατί ξέρει ότι θα της περάσει. Συζήτησε με τον άντρα σου το μέλλον του παιδιού σας. Τι παιδί θα ήθελε να έχει δηλαδή. Ένα που θα έχει μάθει να παίρνει τα πάντα με γκρίνια;

Τώρα είναι φάση. Το περνάμε όλες. Έχουν ανακαλύψει ότι είναι αυτόβουλες προσωπικότητες και προσπαθούν να οριοθετήσουν τη συμπεριφορά τους, αλλά θέλουν βοήθεια. Τη δική μας. Μόλις το καταφέρουν θα αλλάξουν τα πράγματα. (Ελπίζω :rolleyes:).

Εγώ, επειδή προχθες ξέφυγα και φώναξα πολύ, συζήτησα μαζί της, της εξήγησα γιατί ξέφυγα, ζήτησα συγνώμη, εξηγώντας της ότι η συμπεριφορά μου δεν ήταν σωστή και της υποσχέθηκα να μην ξαναφωνάξω τόσο πολύ. Όμως, της είπα ότι από εδώ και στο εξής, προκειμένου να μη φωνάζω και τη στενοχωρώ, όποτε δε θα μπορεί να συνεργαστεί θα έχει επίπτωση. Π.χ. χθες ήταν η ώρα του μπάνιου και επέμενε να παίξει με ένα παιχνίδι. Της έδωσα περιθώριο 5' προειδοποιώντας την, ότι μόλις περάσουν και της πω ότι είναι ώρα του μπάνιου αν δεν το αφήσει θα της το πάρω και θα το βάλω στο πατάρι. Στην αρχή δεν μου έδωσε σημασία, όταν όμως πήγα να το πάρω έτρεξε στο μπάνιο και γδύθηκε μόνη της... Αντίστοιχα και σήμερα το πρωί. Ετοιμαστήκαμε εντός μισαώρου, έχοντας πιει την ώρα εκείνη και το γάλα!!!!!! :D

Link to comment
Share on other sites

...οποτε τα βρισκει σκουρα παει στον πατερα της και εγω εκει τρελενομαι που δεν καταλαβαινει ο αντρας μου οτι πρεπει το οχι να ισχυει και απο τις δυο πλευρες...δεν ειναι για κατι σημαντικο ας πουμε να μην πιει καπακι δευτερο χυμο ας αφησει για το σχολειο αυριο κανεναν.....ελα καλε παιδακι ειναι αντε τραβα πιες αγαπη μου της λεει εκεινος....και με κοιταει η μικρη με το υφος του σε κερδισα και της ικανοποιησης

Λελάκι συμφωνώ με την mkcm, αυτό είναι ένα ξεχωριστό θέμα και αρκετά σοβαρό κατά την γνώμη μου. Αυτό το ύφος σε κέρδισα δεν θα μπορούσα να το ανεχτώ. Κι εμείς με τον άντρα μου διαφωνούμε σε πολλά τέτοια "ασήμαντα" θέματα (ντύσιμο, φαγητό κτλ) αλλά ποτέ μα ποτέ δεν ακυρώνουμε ο ένας τον άλλο μπροστά στο παιδί (απλώς λογομαχούμε μεταξύ μας ψιθυριστά αφού φύγει :rolleyes:). Κι αυτό έγινε με δική μου πρωτοβουλία, πριν χρόνια όταν πήγε να το κάνει ο άντρας μου 1-2 φορές και έκανα έναν ψιλοχαμό και του εξήγησα ότι δεν γίνεται να διαφωνούμε μπροστά στο παιδί γιατί θα μας καβαλήσει και θα γίνει κακομαθημένο..και ότι αν έχει σκοπό να το κάνει αυτό ο άντρας μου θα του το κάνω και γω. 'Οταν πχ φτάσει στο αμήν ο άντρας μου και βάλει τον μικρό τιμωρία ή τον μαλώσει, αυτός τρέχει σε μένα και αρχίζει τα "μαμαααααα", ε τότε και γω (ακόμα κι οταν διαφωνώ) του λέω αυστηρά "έχει δίκιο ο μπαμπας, κάνε γρήγορα ό,τι σου είπε" αλλά μετά τονίζω στον άντρα μου (πιο παλιά το τονιζα κυρίως μέχρι να το εμπεδώσει) ότι θα μπορούσα (ή και θα ήθελα ακόμα) να τον ακυρώσω αλλά δεν το έκανα γιατί πρέπει να έχουμε κοινο μέτωπο αντιμετώπισης μπλα μπλα μπλα.

 

Σήμερα και για εμάς πήγαν καλύτερα τα πράγματα, αφού χτες του έκανα όλη μέρα πλύση εγκεφάλου ότι με μάλωσε η διευθύντρια που αργήσαμε και δεν πρέπει να ξαναργήσουμε, σήμερα ξύπνησε, ντύθηκε, ήπιε γάλα ήρεμα , χωρίς υστερίες. Είναι σημαντικό να μην είμαι κι εγώ στην πιέση η αλήθεια είναι, αλλάζει όταν βλέπει ότι δεν τσιτώνω με την συμπεριφορά του.

 

 

 

 


Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...