Ξαφνική γκρίνια μόνο με τη μαμά!

[Dori78]

Καλησπέρα,

Έχω μια μπέμπα 9μισι μηνών. Μέχρι τώρα την κράταγα εγώ στο σπίτι με τη βοήθεια της μαμάς μου κάποιες ώρες το πρωί και του μπαμπά τα απογεύματα. Έλειπα σχετικά λίγο από το σπίτι. Πριν από δυο τρεις βδομάδες ξεκινησα δουλειά κ λείπω ένα εξάωρο μέχρι το μεσημέρι. Ενώ η μικρή είναι καλά ότα λείπω με το που γυρνάω ενω κανει σαν τρελή να την πάρω στα χέρια μου κ με θέλει πολύ, παράλληλα μετά από λίγο γκρινιάζει. Δεν κάθεται πουθενά και δεν απασχολείται με τίποτα εύκολα. Η μόνη θέση που ειναι καλα ειναι να την βαστάω όρθια πέρα δώθε πράγμα που δεν γίνεται βέβαια. Από την άλλη δεν αντέχω αυτή τη μόνιμη γκρίνια! Αν την αφήσω πχ στο καρεκλάκι μετά από λίγο κλαίει. Δεν ήταν γκρινιάρικο μωρό ούτε γενικώς κλάίει ...Είναι άγχος αποχωρισμού, έχει τύχει σε καμμία άλλη μανούλα;

[Foteinina]

Καλησπέρα,

Έχω μια μπέμπα 9μισι μηνών. Μέχρι τώρα την κράταγα εγώ στο σπίτι με τη βοήθεια της μαμάς μου κάποιες ώρες το πρωί και του μπαμπά τα απογεύματα. Έλειπα σχετικά λίγο από το σπίτι. Πριν από δυο τρεις βδομάδες ξεκινησα δουλειά κ λείπω ένα εξάωρο μέχρι το μεσημέρι. Ενώ η μικρή είναι καλά ότα λείπω με το που γυρνάω ενω κανει σαν τρελή να την πάρω στα χέρια μου κ με θέλει πολύ, παράλληλα μετά από λίγο γκρινιάζει. Δεν κάθεται πουθενά και δεν απασχολείται με τίποτα εύκολα. Η μόνη θέση που ειναι καλα ειναι να την βαστάω όρθια πέρα δώθε πράγμα που δεν γίνεται βέβαια. Από την άλλη δεν αντέχω αυτή τη μόνιμη γκρίνια! Αν την αφήσω πχ στο καρεκλάκι μετά από λίγο κλαίει. Δεν ήταν γκρινιάρικο μωρό ούτε γενικώς κλάίει ...Είναι άγχος αποχωρισμού, έχει τύχει σε καμμία άλλη μανούλα;

 

Καλησπερα!

Μεχρι τωρα ποια ηταν η καθημερινοτητα σας; θηλαζεις; γενικα δωσε λιγα στοιχεια μηπως μπορω να βοηθησω...

[Dori78]

Καλημέρα,

Όχι δε θήλασα έπινε με μπιμπερό από την αρχή. Στην καθημερινότητα μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν το πρωί μαζί μου κ με τη μαμά μου, ή αν έλειπα λίγο μόνο με τη μαμά μου και την υπόλοιπη μέρα μαζί μου ή και με τον μπαμπά. Ξύπνημα, παιχνίδι, ύπνος φρούτο βόλτα και πάλι από την αρχή! Είναι ένα μωρό που βαριέται εύκολα και θέλει συνεχής ενασχόληση. Όταν έχει κ γκρίνια θέλει το 200%της προσοχής και της εφευρετικότητάς σου! Έχει τις γιαγιάδες που συναναστρέφεται και μπορεί να μείνει μαζί τους εύκολα. Γενικώς όταν την κρατάνε είναι ένα τέλειο μωρό και σε μένα μου βγάζει το λάδι ! Καταρχήν όταν την κρατάω εγώ ή και με τον μπαμπά της δεν κοιμάται μέσα στην ημέρα. Ενω νυστάζει εκέί όρθια στην κούνια της. Στη μαμά μου την ακουμπάει στο στρώμα κ ξεράίνεται! Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι ασυνείδητα δεν θέλει να κοιμηθεί για να περνάμε χρόνο μαζι...

[summer wine]

Κατι παρομοιο ειχα και εγω. Με το που γυριζα απο εξω καταρχην μου τραβουσε τα ρουχα. Στην αρχη δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι το εκανε, μετα καταλαβα οτι ηθελε να τα βγαλω γιατι στο σπιτι ημουν συνεχεια με τις πιτζαμες. Να φορεσω τις πιτζαμες για να μην ξαναφυγω.

Τραυματικη εμπειρια για τα μωρα ο αποχωρισμος με την μητερα.

Προφανως θα εχει το αγχος οτι μπορει να ξαναφυγεις. Θελει να σε χορτασει, να σου τραβηξει την προσοχη.

Και εμενα μια παρομοια συμπεριφορα ειχε. Να φανταστεις εβαζα την ξενη γυναικα να μου το κοιμιζει γιατι εγω δεν τα καταφερνα. (ομως απο 14 μηνων και μετα ειχα γυναικα) . Με το που μας εβλεπε με τον αντρα μου δεν υπηρχε περιπτωση να κοιμηθει. Οτι και να εφαρμοζα. Αδικα βασανιζομασταν ολοι.

 

Ασε που δεν ηθελε να με βλεπει να καθομαι και να ξεκουραζομαι. Οταν καθομουν ξεκιναγε η γκρινια για αγκαλια.

Τωρα δυστυχως ερχομαι σε δευτερη θεση γιατι εχει γινει αυτοκολλητος με τον πατερα του. ....

Και αναπολω τις παλιες καλες στιγμες.

 

Απιστευτα τα μικρα ειναι. Πανεξυπνα.

Να τη χαιρεσαι.

[Dori78]

Κατι παρομοιο ειχα και εγω. Με το που γυριζα απο εξω καταρχην μου τραβουσε τα ρουχα. Στην αρχη δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι το εκανε, μετα καταλαβα οτι ηθελε να τα βγαλω γιατι στο σπιτι ημουν συνεχεια με τις πιτζαμες. Να φορεσω τις πιτζαμες για να μην ξαναφυγω.

Τραυματικη εμπειρια για τα μωρα ο αποχωρισμος με την μητερα.

Προφανως θα εχει το αγχος οτι μπορει να ξαναφυγεις. Θελει να σε χορτασει, να σου τραβηξει την προσοχη.

Και εμενα μια παρομοια συμπεριφορα ειχε. Να φανταστεις εβαζα την ξενη γυναικα να μου το κοιμιζει γιατι εγω δεν τα καταφερνα. (ομως απο 14 μηνων και μετα ειχα γυναικα) . Με το που μας εβλεπε με τον αντρα μου δεν υπηρχε περιπτωση να κοιμηθει. Οτι και να εφαρμοζα. Αδικα βασανιζομασταν ολοι.

 

Ασε που δεν ηθελε να με βλεπει να καθομαι και να ξεκουραζομαι. Οταν καθομουν ξεκιναγε η γκρινια για αγκαλια.

Τωρα δυστυχως ερχομαι σε δευτερη θεση γιατι εχει γινει αυτοκολλητος με τον πατερα του. ....

Και αναπολω τις παλιες καλες στιγμες.

 

Απιστευτα τα μικρα ειναι. Πανεξυπνα.

Να τη χαιρεσαι.

 

Καλησπέρα !

Ο μικρός σου τα έκανε στην ίδια ηλικία περίπου αυτά; Εγώ δεν ξέρω τι άλλο να κάνω μόνο στη βόλτα είναι καλύτερα στο καρότσι γτ στο αμάξι και εκεί μουμου έχω. Προσπαθώ να προσαρμοστώ στο να μην με ενοχλέί στα αυτιά μου η γκρίνια γιατί δεν μπορω άλλο όρθια χέρια συνέχεια. Γιατί δεν της αρκει πάντα μα την κρατάω θέλει να είμαι και όρθια να την κάνω βόλτα στο σπίτι. Με στεναχωρεί αππιστευτα που στους άλλους είναι μια χαρά και σε εμάς γκρίνια γκρίνια και πάλι γκρινια!! Και ύπνος μηδέν! Σήμερα έχει κοιμηθει μισή ώρα όλη μέρα που κανονικά κοιμάται τρίωρο.

Πλέον και ο μπαμπάς που την κρατάει ψάχνει να με.βρει με το βλέμα και όταν με εντοπίζει μουμου! Μερικές φορές γελάω από την απελπισία μου γιατι λέω θα σκέφτεται "εδώ είσαι και κρύβεσαι; τώρα θα δεις!μουμουμουυ!!" Χαχαα

Πέρα από την πλάκα πότε θα αρχίσει να βελτιώνεται αυτό; μέχρι να νιώσει ασφάλεια; μέχρι να χωνέψει ότι φεύγω αλλά επιστρέφω; μέχρι να περπατήσει και να νιώσει πιο ανεξάρτητη; εξαρτάται και το παιδί βέβαια...

[summer wine]

Αυτο με το να καθομαι στον καναπε και να κλαιει το εκανε νωρις πριν χρονισει.

Οσο εκανα δουλειες μεσα στο σπιτι δεν ειχε κανενα προβλημα που καθοταν στο καροτσακι . Δεν προλαβαινα να καθισω και ξεκιναγε την γκρινια. Απαιτητικα κιολας. Σαν να μου ελεγε χρονο να καθεσαι εχεις, για εμενα δεν εχεις. Αν δεν το εβλεπε καποιος δεν θα το πιστευε.

 

 

Αυτη η ανασφαλεια αργησε πολυ να τελειωσει. Κατα διαστηματα εκδηλωνοταν με διαφορετικο τροπο. Γενικα του ειχε γινει τραυματικη εμπειρια που εφευγα απο το σπιτι. Και νιωθω τυψεις ακομα και με στενοχωρει πολυ.

 

Δεν ξερω τι να σου προτεινω. Να της δειχνεις συνεχεια οτι την αγαπας.

Να ασχολεισαι μαζι της και να εισαι προσηλωμενη σε αυτη. Οχι βιαστικη. Το αντιλαμβανονται αυτο.

[Foteinina]

Χμ...ναι νομιζω οτι τελικα θελει την παρουσια σου και την προσοχη σου. Τουλαχιστον εγω αυτο το συμπερασμα βγαζω. Ειναι λογικο μωρε, ειναι μικρουλη ακομη και σε θελει συνεχεια διπλα της. Η ηλικια οπου εμφανιζεται το αγχος αποχωρισμου ειναι απο 8 μηνων εως 18 μηνων περιπου. Γυρω στον χρονο καλυτερευουν τα πραγματα παντως. Οποτε υπομονη, δυστυχως δε μπορεις να κανεις κατι....ισως καμια βολτα μονη σου για 10 λεπτα σε βοηθησει να ξελαμπικαρεις και να παρεις δυναμεις...

[Dori78]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!

Έχω πάρα πολλές τύψεις που φεύγω. Είχα συνηθίσει και εγώ μαζί συνέχεια δε μου είναι εύκολο. Στεναχωριέμαι πολύ!

Όταν είμαι σπίτι προσπαθώ να είμαι μαζί της και να περνάμε καλά. Με προβληματίζει που δεν κοιμάται έίναι δυνατόν εννια μηνών μωρό να έίναι όλη μέρα με δύο μισάωρους ύπνους και αυτους με το ζόρι;

Και όταν την αφήνω στη μαμα μου να κοιμαται δυομιση κ τρεις ώρες συνολο;

[Foteinina]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!

Έχω πάρα πολλές τύψεις που φεύγω. Είχα συνηθίσει και εγώ μαζί συνέχεια δε μου είναι εύκολο. Στεναχωριέμαι πολύ!

Όταν είμαι σπίτι προσπαθώ να είμαι μαζί της και να περνάμε καλά. Με προβληματίζει που δεν κοιμάται έίναι δυνατόν εννια μηνών μωρό να έίναι όλη μέρα με δύο μισάωρους ύπνους και αυτους με το ζόρι;

Και όταν την αφήνω στη μαμα μου να κοιμαται δυομιση κ τρεις ώρες συνολο;

 

Οταν δεν εισαι εσυ σπιτι δεν νιωθει την παρουσια σου, συνεπως "παραδινεται" πιο ευκολα στον υπνο και στα υπολοιπα. Οταν εισαι εσυ, με ενα υποσυνειδητο τροπο προσπαθει να κερδισει τον χαμενο χρονο.

Το θεμα υπνου διορθωνεται απο μονο του, με τον καιρο, καθως το μωρο ωριμαζει νευρολογικα.