Αγχος για το αν θα αγαπαω το παιδι μου..

[invisible]

Ειμαι εγκυος στον 6ο μηνα. Μεχρι στιγμης δεν εχω νιωσει "μανα". Με την εννοια οτι δεν αποκαλω το μωρο με γλυκα ζουζουνιστικα ονοματα οπως αλλες μαναδες η δεν με συγκινουν φωτογραφιες η βιντεο με μωρακια κλπ. Δεν με ενδιαφερει να μαθω πως μεγαλωνει το μωρο ανα εβδομαδα, δεν ανυπομονω για τον επομενο υπερηχο (πηγαινω γιατι απλα πρεπει να παω) και γενικα δεν νιωθω αυτο το γλυκο αγχος. Φοβαμαι μηπως δεν αγαπαω το παιδι μου. Η αληθεια ειναι οτι μας ηρθε απροσμενα με το που παντρευτηκαμε και δεν ηθελα τοσο νωρις, ηθελα να μεινουμε οι 2 μας κανα χρονο. Το πιο περιεργο ειναι οτι πριν 2-3 χρονια ηθελα σαν τρελη να κανω παιδι και τωρα που ηρθε δεν μου κανει και πολυ αισθηση. Δεν ξερω τι μου συμβαινει και δεν εχω με ποιον να το συζητησω, σε ολους δειχνω ενθουσιασμενη αλλα μεσα μου εχω πολλες αμφιβολιες.

Προχτες το ειδαμε και σε 3D και παλι δεν ενιωσα τιποτα (για την ακριβεια μου φανηκε και ασχημο, σορρυ ξερω ποσο ακυρα ειναι αυτα που λεω). Ο γιατρος μου και ο αντρας μου ηταν πιο ενθουσιασμενοι απο μενα νομιζω

Υπαρχει καποια κοπελα που να εχει νιωσει παρομοια συναισθηματα? Ειναι φυσιολογικα? Θα μου "ξυπνησει" καποια στιγμη το λεγομενο μητρικο φιλτρο? Αγχωνομαι..

[Asteraki2014]

Ειμαι εγκυος στον 6ο μηνα. Μεχρι στιγμης δεν εχω νιωσει "μανα". Με την εννοια οτι δεν αποκαλω το μωρο με γλυκα ζουζουνιστικα ονοματα οπως αλλες μαναδες η δεν με συγκινουν φωτογραφιες η βιντεο με μωρακια κλπ. Δεν με ενδιαφερει να μαθω πως μεγαλωνει το μωρο ανα εβδομαδα, δεν ανυπομονω για τον επομενο υπερηχο (πηγαινω γιατι απλα πρεπει να παω) και γενικα δεν νιωθω αυτο το γλυκο αγχος. Φοβαμαι μηπως δεν αγαπαω το παιδι μου. Η αληθεια ειναι οτι μας ηρθε απροσμενα με το που παντρευτηκαμε και δεν ηθελα τοσο νωρις, ηθελα να μεινουμε οι 2 μας κανα χρονο. Το πιο περιεργο ειναι οτι πριν 2-3 χρονια ηθελα σαν τρελη να κανω παιδι και τωρα που ηρθε δεν μου κανει και πολυ αισθηση. Δεν ξερω τι μου συμβαινει και δεν εχω με ποιον να το συζητησω, σε ολους δειχνω ενθουσιασμενη αλλα μεσα μου εχω πολλες αμφιβολιες.

Προχτες το ειδαμε και σε 3D και παλι δεν ενιωσα τιποτα (για την ακριβεια μου φανηκε και ασχημο, σορρυ ξερω ποσο ακυρα ειναι αυτα που λεω). Ο γιατρος μου και ο αντρας μου ηταν πιο ενθουσιασμενοι απο μενα νομιζω

Υπαρχει καποια κοπελα που να εχει νιωσει παρομοια συναισθηματα? Ειναι φυσιολογικα? Θα μου "ξυπνησει" καποια στιγμη το λεγομενο μητρικο φιλτρο? Αγχωνομαι..

invisible

 

Εγγραφή: 14-12-2009

Μηνύματα: 29

invisible

Ποσο σας ζηλευω που ειστε σε τοσο μικρη ηλικια και ηδη μανουλες... Εγω φετος κλεινω τα 29 και ακομα δεν θελει ο συντροφος μου, οχι παιδι αλλα ουτε και γαμο παρολο που ειμαστε μαζι 8 χρονια...

Εχω στενοχωρηθει παρα πολυ με ολο αυτο, με εχει παρει τοσο πολυ απο κατω.. Νομιζω οτι ποτε δεν θα βρω αυτο που ψαχνω.. Τι να κανω για να τον πεισω να προχωρησουμε?

Να χαιρεστε τα παιδακια σας

Αυτο το ποστ είναι δικό σου πως κ άλλαξαν τόσο πολύ τα συναίσθηματα σου οι ορμόνες;;; Μπορεί !!!πάντως να ξέρεις πως εισαι πολυ τυχερή που σου ήρθε τοσο γρήγορα κ χωρίς στεναχώρια προσπάθεια να το θες όσο τίποτα αλλά στο κόσμο κ να μην έρχεται να κλαις κάθε φορά που σου έρχεται περίοδος κ να μην ξέρεις πως να συνέλθεις!!!

Είμαι σίγουρη πως όταν θα το δεις πρώτη φορά θα τα νιωσεις όλα αυτά θα το αγαπήσει όσο δεν πάει το μυαλό σου θα κλαις όταν κλαιει δεν σε κατηγορώ εννοείται κ δεν σε κρίνω σε καμία περίπτωση αν όμως συνεχίζεται αυτή ή κατάσταση κ όταν γεννησεις για να μην σου πω κ λίγο πριν θεωρώ πως θα πρέπει να μιλήσει με κάποιον "ειδικο"για το καλό το δικό σου του μωρού πραγματικά είναι δώρο θεού να τον ξέρεις φιλικά αστερακι μανούλα μετά από εννέα χρόνια προσπαθειών!!!

[miriki]

Εντελώς φυσιολογικά. Εγώ στο πρώτο δεν ήθελα να κάνω υπερήχους γιατί φρίκαρα με το άλιεν και στις κλωτσιές ακόμη χειρότερα....

 

ΑΛΛΑ μετά εεεε δεν περιγράφω άλλο.

 

Αν παρόλα αυτά νιώθεις περίεργα ίσως θα σε οφελούσε να μιλήσεις με τη Φαιναρέτη http://www.fainareti.gr έτσι για να καθησυχαστείς λίγο.

[Mariagal]

Μάλλον νιώθεις έτσι επειδή σου ήρθε όταν δεν ήθελες. Εφόσον κάποια στιγμη ήθελες είσαι μια χαρά. Δεν χρειαζεται να νιώθεις οπως ΄πρεπεί΄ θα σου ερθει πιο μετα, στην ωρα του. Μπορει να μην ειναι κάν την πρωτη φορά που θα το δεις, εγω μάλλον είχα κάπως παγωμένα συναισθήματα στην αρχή που τον είδα. Με είχε κυριεύσει το άγχος. Δεν περιγράφετε πως νιώθω τώρα. Στην εγκυμοσηνη μου έβλεπα ελεύθερα ζευγάρια και ζήλευα, γιατι αισθανόμουν οτι ήμουν πολυ μικρή για να κανω παιδι, ήμουν 35. Παιδούλα.....

Σίγουρα ομως δεν πέρασες το άγχος του γιατι δεν μένω έγκυος. Σε αυτό τον μήνα που είσαι δεν ειναι και πολυ όμορφο το εμβρυο, ούτως ή άλλος, εκτός αν είσαι τρελή και παλαβή για το μωράκι σου....

Με το καλο να γεννήσεις και να το παρεις αγκαλιά....

[invisible]

invisible

 

Εγγραφή: 14-12-2009

Μηνύματα: 29

invisible

Ποσο σας ζηλευω που ειστε σε τοσο μικρη ηλικια και ηδη μανουλες... Εγω φετος κλεινω τα 29 και ακομα δεν θελει ο συντροφος μου, οχι παιδι αλλα ουτε και γαμο παρολο που ειμαστε μαζι 8 χρονια...

Εχω στενοχωρηθει παρα πολυ με ολο αυτο, με εχει παρει τοσο πολυ απο κατω.. Νομιζω οτι ποτε δεν θα βρω αυτο που ψαχνω.. Τι να κανω για να τον πεισω να προχωρησουμε?

Να χαιρεστε τα παιδακια σας

Αυτο το ποστ είναι δικό σου πως κ άλλαξαν τόσο πολύ τα συναίσθηματα σου οι ορμόνες;;; Μπορεί !!!πάντως να ξέρεις πως εισαι πολυ τυχερή που σου ήρθε τοσο γρήγορα κ χωρίς στεναχώρια προσπάθεια να το θες όσο τίποτα αλλά στο κόσμο κ να μην έρχεται να κλαις κάθε φορά που σου έρχεται περίοδος κ να μην ξέρεις πως να συνέλθεις!!!

Είμαι σίγουρη πως όταν θα το δεις πρώτη φορά θα τα νιωσεις όλα αυτά θα το αγαπήσει όσο δεν πάει το μυαλό σου θα κλαις όταν κλαιει δεν σε κατηγορώ εννοείται κ δεν σε κρίνω σε καμία περίπτωση αν όμως συνεχίζεται αυτή ή κατάσταση κ όταν γεννησεις για να μην σου πω κ λίγο πριν θεωρώ πως θα πρέπει να μιλήσει με κάποιον "ειδικο"για το καλό το δικό σου του μωρού πραγματικά είναι δώρο θεού να τον ξέρεις φιλικά αστερακι μανούλα μετά από εννέα χρόνια προσπαθειών!!!

 

Mα ειδες, και εγω αυτο απορω, πως γινεται να αλλαξα ετσι? Σαν να ειχε χτυπησει το βιολογικο ρολοι και ξαφνικα καποιος το εκλεισε. Τελικα οχι μονο με παντρευτηκε, αλλα κανει και σαν παλαβος με το γιο του, χαχα!

Και μου το λεει και αυτος το ιδιο που μου λες και εσυ. Οτι πρεπει να θεωρουμαστε ευλογημενοι που μας ηρθε το παιδι χωρις καν να το επιδιωξουμε, ενω αλλοι προσπαθουν χρονια. Και εχει δικιο. Ελπιζω να ειναι οπως τα λες, να φταινε μονο οι ορμονες και να φτιαξει λιγο η διαθεση μου..

Με παρηγορειτε που λετε πως ειναι φυσιολογικα αυτα που νιωθω, αν και θα ηθελα να μην ενιωθα ετσι. Το παλευω παντως, σας ευχαριστω πολυ!

[Asteraki2014]

Mα ειδες, και εγω αυτο απορω, πως γινεται να αλλαξα ετσι? Σαν να ειχε χτυπησει το βιολογικο ρολοι και ξαφνικα καποιος το εκλεισε. Τελικα οχι μονο με παντρευτηκε, αλλα κανει και σαν παλαβος με το γιο του, χαχα!

Και μου το λεει και αυτος το ιδιο που μου λες και εσυ. Οτι πρεπει να θεωρουμαστε ευλογημενοι που μας ηρθε το παιδι χωρις καν να το επιδιωξουμε, ενω αλλοι προσπαθουν χρονια. Και εχει δικιο. Ελπιζω να ειναι οπως τα λες, να φταινε μονο οι ορμονες και να φτιαξει λιγο η διαθεση μου..

Με παρηγορειτε που λετε πως ειναι φυσιολογικα αυτα που νιωθω, αν και θα ηθελα να μην ενιωθα ετσι. Το παλευω παντως, σας ευχαριστω πολυ!

Όλα θα πάνε τέλεια στο υπογραφω και μια χαρα θα σου περασει και θα βρεις τον ρυθμο σου ,σιγουρα η ζωη σου δεν θα ειναι ποτε ξανα η ιδια οπως πριν το μωρακι σου αλλα πιστεψε με θα ειναι καλυτερη:!:

[kriaraki84]

Mα ειδες, και εγω αυτο απορω, πως γινεται να αλλαξα ετσι? Σαν να ειχε χτυπησει το βιολογικο ρολοι και ξαφνικα καποιος το εκλεισε. Τελικα οχι μονο με παντρευτηκε, αλλα κανει και σαν παλαβος με το γιο του, χαχα!

Και μου το λεει και αυτος το ιδιο που μου λες και εσυ. Οτι πρεπει να θεωρουμαστε ευλογημενοι που μας ηρθε το παιδι χωρις καν να το επιδιωξουμε, ενω αλλοι προσπαθουν χρονια. Και εχει δικιο. Ελπιζω να ειναι οπως τα λες, να φταινε μονο οι ορμονες και να φτιαξει λιγο η διαθεση μου..

Με παρηγορειτε που λετε πως ειναι φυσιολογικα αυτα που νιωθω, αν και θα ηθελα να μην ενιωθα ετσι. Το παλευω παντως, σας ευχαριστω πολυ!

Πραγματικα γελασα πολυ με τα μηνυματα σου συγνωμη κιολας. Ειναι λογικο να αισθανεσαι ετσι. Οταν ομως ερθει η ωρα που θα το δεις και θα εχει περασει ολο αυτο με την εγκυμοσυνη και την γεννα δακρυα χαρας και αγωνιας θα σε γεμισουν. Εγω εχω 1 κοριτσακι 3 ετων και 1 κοριτσακι 8 μηνων. Μονο που ερχετε η μεγαλη και με αγκαλιαζει και μου λεει "φιλακι μαμα" κατουριεμε πανω μου. Οπως και με το μωρο που το περνω αγκαλια και αυτο βαζει το αυτακι του στην καρδια μου και καθετε εκει λιωνω. Στην εγκυμοσυνη δεν περασα καλα και σκεφτομουν πολλα οπως και εσυ. Τωρα δινω την ζωη μου για μια αγκαλια και 1 φιλι τους. Ειναι δυσκολα πολυ θα το δεις. Αλλαζει ολη μα ολη η ζωη σου αλλα δεν θα το μετανιωσεις. Χαιδευε(γαργαλισε) την κοιλια σου να δεις πως κουνιεται,μιλησε του. Φαε κατι γλυκο και παιξε με το μωρο σου. Ειναι μαγεια.απολαυσε το και θα τα ξεχασεις ολα και θα γελας και εσυ!!!

[nantianna]

Ειμαι ακριβως ιδια περιπτωση,μονο που εγω εχω δυο παιδια που τα λατρευω.Οταν ομως ημουν εγκυος,ενιωθα ακριβως οπως εσυ.Τελικα κατεληξα οτι τα παιδια τα αγαπαμε οσο τα μεγαλωνουμε και οχι υποχρεωτικα απο την αρχη.Ουτε οταν μου εφεραν την πρωτη μου κορη στο μαιευτηριο ενιωσα οτι πεθαινω απο αγαπη,οπως αλλες μαμαδες....Ρωτα με ομως τωρα....Πιο ερωτας πεθαινεις.Μην εχεις καμια αμφιβολια για το αν θα αγαπας το παιδι σου,δεν τιθεται θεμα!