Γκρίνια για ΟΛΑ

[nancy77]

Ο μπαμπάς μας ΑΝΤΙΠΑΘΕΙ την γκρίνια σε σημείο που και μια παρατήρηση να του κάνεις σου λέει «μην μουρμουράς πάλι»

 

Ο μικρός διανύει μια περίοδο θεαματικής γκρίνιας: «θέλω το γάλααα» του το δίνεις «ααααα τώρα δεν το θέλω, θα το πετάξω, θα το σπάσω» του το παίρνεις πίσω, «το θέεεεεεελωωωωωωω» και βέβαια τελειωμό δεν έχουμε.

Να σημειώσω ότι αυτό συμβαίνει για αρκετό διάστημα και πριν ξεκινήσει παιδικό σταθμό. Αυτό μα συμβαίνει για όλες τις δραστηριότητες της ημέρας. Από το πρωί για να ντυθεί, να πλύνει τα χέρια του, να πάει σχολείο, να πάμε βόλτα, να πάμε για ψώνια, να πάμε επίσκεψη σε φίλους, να πάμε στον γιατρό για ΟΛΑ πρώτα θα γκρινιάσει (έντονα) μετά θα συμβιβαστεί (αφού θα έχει τσαταλιάσει τα νεύρα του πατέρα του) και θα ξεκινήσουμε και μετά όλα ωραία και καλά πχ στην βόλτα κλπ αντίστοιχα.

Ο σύζυγος θεωρεί ότι τον έχουμε παραχαϊδέψει, του έχουμε δώσει πολύ χώρο και για αυτό τα κάνει όλα αυτά και βέβαια είναι ράκος .

 

Εγώ πιστεύω ότι το παιδί πρώτον περνάει μια προσαρμογή στο παιδικό (ξεκινήσαμε πριν 1μήνα) και θα του πάρει να το χωνέψει μέχρι το τέλος του έτους σίγουρα (αν όλα εξελιχθούν ομαλά και φυσιολογικά χωρίς να δίνουμε πολλή σημασία στα κόλπα και στα τερτίπια του)

Επίσης τον Γενάρη θα γίνει τριών ετών και τώρα ακόμα διανύει μια πολλή εγωιστική φάση συν ότι βγάζει μια «εχθρότητα» στον μπαμπά του (πχ. Του λέει «φύγε εσύ δεν σε θέλω») και με τις αντιδράσεις του μπαμπά μας γίνονται όλα “big deal”, τσιμπάει δηλαδή και όλα γίνονται χειρότερα

 

Τέλος επειδή τον μικρό τον μεγαλώνουμε μια «επιτροπή γονέων» (ειρωνικά το λέω αυτό) δηλ. εργαζόμενη μαμά, εργαζόμενος μπαμπάς και δυο γιαγιάδες full time…μέχρι πρότινος (προ παιδικού) και part time (13:00- 17:00) τώρα, έχουμε χάσει τον έλεγχο!!

πραγματικά δεν ξέρω πως τον αντιμετωπίζουν οι γιαγιάδες και αν τον οριοθετούν ……..ούτε μπορώ να συνεννοηθώ για αυτό τον έστειλα και παιδικό…………..

 

Έχετε καμία ανάλογη εμπειρία?? Θα εκτιμούσα πολύ τις γνώμες σας καθώς και της Μαρίας!!

[Serba]

κι εμείς αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα καθημερινά,

έχω διαβάσει τόσα πολλά, για οριοθετήσεις κλπ.,

και πραγματικά, η βελτίωση είναι εξαιρετικά αργή και ελάχιστη...

το μόνο που μπορώ να κάνω-δεν μπορώ να συμβουλεύσω σίγουρα-

είναι υπομονή και κυρίως υπομονή!

[Αντιγόνη]

Επίσης τον Γενάρη θα γίνει τριών ετών και τώρα ακόμα διανύει μια πολλή εγωιστική φάση συν ότι βγάζει μια «εχθρότητα» στον μπαμπά του (πχ. Του λέει «φύγε εσύ δεν σε θέλω») και με τις αντιδράσεις του μπαμπά μας γίνονται όλα “big deal”, τσιμπάει δηλαδή και όλα γίνονται χειρότερα

Γειά σου nancy!

Αυτό το είχαμε κι εμείς. Και στεναχώρια ο μπαμπάς μας...

Όμως ΔΕΝ πρέπει να τσιμπάει! Το αντίθετο! Εκείνη τη στιγμή να του λέει π.χ. "δεν πειράζει που δεν με θες, εγώ πάντως σε αγαπάω και σε θέλω. Όποτε θελήσεις, έλα να παίξουμε.." Αυτό σε μας δούλεψε! Και όσο πιο πολύ χρόνο αφιέρωνε ο μπαμπάς στην μικρή μας τόσο πιο πολύ εξομαλυνόταν η κατάσταση. Αρκεί να μην πέφτει στην παγίδα του, και στεναχωριέται και έχει κι εκείνος μουτράκια ( ) γιατί τα πράγματα γίνονται χειρότερα.

Πάντως γενικά, πιστεύω ότι είναι ένας συνδυασμός καταστάσεων που οφείλεται αυτή η (παροδική) φάση. Και η προσαρμογή στον παιδικό, αλλά και η φάση των "τρομερών δύο" που διανύει ακόμη. Η κόρη μου στα τρία άρχισε να αλλάζει δραματικά! Προς το καλύτερο φυσικά. Και τώρα κυλάνε όλα απολύτως ομάλα.

Αγάπη, κατανόηση και πάνω απ' όλα υπομονή, η δική μου φιλική συμβουλή από την εμπειρία μου.

[nancy77]

Αντιγόνη έχεις δίκιο σε αυτό

"δεν πειράζει που δεν με θες, εγώ πάντως σε αγαπάω και σε θέλω. Όποτε θελήσεις, έλα να παίξουμε.."

θα το πω στον μπαμπά μας να δούμε και μεις την αντίδραση του μικρού

 

Serba σε ευχαριστώ για την συμπαράσταση

η μαγική λέξη ΥΠΟΜΟΝΗ πάντα βοηθάει

απλώς χρειαζόμαστε μερικές βαθιές ανάσες πολύ συχνά...... για να μην την χάνουμε.

[Μαρια Στυλιανακη]

οι άντρες πολλές φορές αυτό ειναι ακριβώς αυτό που δεν αντέχουν ! χεχε

δυστυχώς...

για αυτό τους ειναι και δύσκολο να κανουν κάπως την "πάπια" οταν γίνεται κατι τετοιο.

 

βασικά δεν εχει πολλές επιλογές,

μπορεί να εκνευρίζεται

μπορεί να στεναχωριέται

και μπορεί και να προσπαθεί να κάνει την "πάπια" συναισθηματικά, με τον τρόπο που γράφει η Αντιγόνη.

 

Πες του απλώς να δει ποια μέθοδος εχει το καλύτερο αποτέλεσμα.

και για εκείνον και για τον γιό του.

 

πολύ σημαντικό - πριν πει οτιδήποτε, να πάρει μια βαθιά βαθιά ανάσα.

βοηθάει αρκετά στο να δωσει μια ηρεμη απάντηση, ειδικα αν ειναι εκνευρισμένος.

 

επίσης, καλό κόλπο ειναι το

 

αν ....... θα.......

 

αντί του

 

αν δεν....... δεν θα........

 

πχ

 

αν σηκώσεις το μπιμπερο απο το πάτωμα, θα σου φέρω το παιχνίδι απο το ράφι πχ.

 

οχι

 

αν δε σηκωσεις το μπιμπερο απο το πατωμα δεν θα σου φερω το παιχνίδι ...

 

ευχομαι καλά ξεμπερδέματα...

 

φυσικά και ακόμα δεν εχει τελειώσει την προσαρμογή του αφου μόλις πριν ενα μηνα ξεκινησε...

 

(το αν ...... θα.. ειναι πολύ καλό κόλπο..... )

[jena]

Nancy την κατάσταση που περιγράφεις την έχουμε βιώσει σχεδόν όλοι. Η μικρή μου είναι 3 χρ και 2 μηνών περιπου και ακόμα συμβαίνει αυτό μερικές φορές. Όπως όμως λέει η Αντιγονη η βελτιωση είναι μεγάλη μετά τα τρία. Και η "υπομονή" είναι απαραίτηση όπως είπε η Sebra.

 

Τέλος, οι συμβουλές της Μαρίας είναι πάντα χρήσιμες και πάνω απ'όλα ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΙΜΕΣ, σε αντίθεση με μερικές θεωρίες που διβάζουμε αλλά δεν είναι εφικτες...

 

Εχεις δει καμιά βελτιωση από τότε Nancy?

[nancy77]

ναι υπάρχει βελτίωση, μεγάλη θα έλεγα

 

και τώρα που το σκέφτομαι οφείλεται κατά πολύ στον μπαμπά του... το δούλεψε πολύ με τον μικρό (και με τις συμβουλές σας και της Μαρίας, που του μεταφέρω) αλλά και με τον δικό του τρόπο και τώρα μπορείς να πεις ότι έχει αλλάξει η μεταξύ τους σχέση. Περνάνε και αρκετό χρόνο μαζί, ο μπαμπάς του τον ετοιμάζει και τον πηγαίνει το πρωί στον παιδικό.. τον φροντίζει περισσότερο (ένω πριν μόνο κατά το παιχνίδι τον έβλεπε) και έχει δεθεί ο μικρός μαζί του περισσότερο.

Δεν ξέρω αν σας το μεταφέρω καλά.....

Πάντως τα πράγματα πάνε καλύτερα, ο Νικόλας μας γκρινιάζει λιγότερο, ο μπαμπάς μας είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του και τον γιό του και γω βρίσκω λίγο- λίιιγο ελέυθερο χρόνο και για μένα

 

σας ευχαριστώ ΟΛΕΣ για τη συμπαράσταση και τις συμβουλές