ολο με τον μπαμπα της

[tonkoukou]

καλημερα,ηθελα να γραψω 2 λογια τωρα που τα εχω φρεσκα στο μυαλο μου τα πραγματα και ειμαι στενοχωρημενη.η κορη μου ειναι 19 μηνων.απο μωρο ο αντρας μου το παιρνει μετα το γαλα και το κοιμιζει ,και το μεσημερι κοιμουνται μαζι για καμμια ωρα στο κρεββατι μας αγκαλια.εγω δεν δουλευω ειμαι ολο το πρωι μαζι της και με την μαμα μου και απο το μεσημερι και μετα ειναι και ο αντρας μου.τα απογευματα την παει αυτος κουνιες για να ξεκουραζομαι και να κανω και καμμια δουλεια.το αποτελεσμα ειναι να θελει συνεχεια τον μπαμπα της ,να τον φωναζει και να κλαιει οταν λειπει .πριν λιγο ειδα οτι ειχε πυρετο και την πειραμε στο κρεββατι μας.πηγα να την αγκαλιασω και αυτη με εσπρωξε και κουρνιασε στο μπαμπα της.ουτε να την χαιδεψω δεν ηθελε.εν τω μεταξυ δεν μπορουσε να βολευτει και μολις σηκωθηκα απο το κρεββατι και απλωθηκε ,κοιμηθηκε σαν πουλακι.εγω του λεω συνεχεια οτι δεν ειναι ωραιο να κοιμουνται μαζι και δεν το καταλαβαινει.επειδη ηταν η μαμα του αεροσυνοδος πιστευω οτι και ο πατερας του εκανε το ιδιο γι αυτο ειναι και τωρα μεχρι τα 40 του μπαμποθρεφτος.ζηλευω ειμαι παραλογη?νοιωθω οτι δεν μ αγαπαει το παιδι μου.

[xena]

Νομίζω πως είσαι λίγο υπερβολική. Εχω 2 κοριτσάκια, το ένα 2,5 ετών και το άλλο 10,5 μηνών.

Θα πρέπει να ξέρεις πως τα κοριτσάκια είναι εντελώς προσκολημένα συνήθως στον μπαμπά αλλά και οι μπαμπάδες τους έχουν ιδιαίτερη αδυναμία. Μάλλον γιατί τα θηλυκά έχουμε τον τρόπο μας (νάζια κλπ).

Αν είχες γιο θα ήταν ανάποδα τα πράγματα.

Αυτό με το κρεβάτι το κάνει ο άντρας μου με τα μωρά, ψάχνει να βρει διαθέσιμο για να κοιμηθεί αγκαλίτσα τα μεσημέρια :D:D:D:D γελάω πολύ μ'αυτό.

Ως τα 2 της την μεγάλη την έκανε μόνο ο μπαμπάς μπάνιο, κυρίως γιατί έμεινα έγκυος και δεν μπορούσα - αλλά κι εκείνη ήθελε μόνο τον μπαμπά.

Χαίρομαι πάντως γιατί είναι ένας τρυφερός άνθρωπος που δινει απλόχερα αγάπη και τρυφερότητα στα παιδιά μας, ασχολείται μαζί τους, αυτά τον λατρεύουν και σίγουρα υπάρχει και η ώρα της μαμάς μέσα σ'όλα! Δεν το έχεις καταλάβει!

 

edit: Μετά τα 2 ή 2,5 τα παιδιά αρχίζουν να εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους, εκεί θα γονατίσεις πολλές φορές που θα σε αγκαλιάζει και θα σου λέει πόσο πολύ σε αγαπάει. Θα ξεχάσεις αυτά που αναρωτιέσαι τώρα και θα ξεχνάς και το όνομα σου απ' την χαρά σου!!!!

[vivien9]

Θα συμφωνήσω με την xena αν και καταλαβαίνω την στεναχώρια σου. Φυσικά και δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπάει το παιδί σου, απλώς έχει να κάνει με το φύλο και με το ποιος το κοιμίζει. Σε εμάς συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, είναι αγοράκι και τον κοιμίζω πάντα εγώ (και τώρα τελευταία κοιμόμαστε και αγκαλιά τη νύχτα ). Όταν τον παίρνουμε στο διπλό κρεβάτι γίνεται ακριβώς το ίδιο, σπρώχνει τον μπαμπα του και κουρνιάζει σε μένα και καταλαβαίνω ότι γίνεται γιατί έχει συνηθίσει να κοιμόμαστε μαζί. Νιώθω όμως άσχημα εκείνη την ώρα για τον άντρα μου γιατί κι εκείνος θα ήθελε την αγκαλίτσα. Μέσα στην μέρα βέβαια τον ψάχνει και τον αγκαλιάζει φουλ, όπως φαντάζομαι ότι θα κάνει και με σένα η μικρή σου . Γι'αυτό ας μην μεγαλοποιούμε τα πράγματα κι ας περιμένουμε την ηλικία που λέει η xena, εγώ περιμένω πώς και πώς να επικοινωνήσουμε με λόγια!

Προς το παρόν, μπορείς να δοκιμάσεις να κοιμηθείς εσύ μαζί της το μεσημέρι, δεν έχει τύχει να χρειαστεί? Εμάς, όταν χρειάστηκε να φύγω νωρίς κάποιες μέρες το πρωί και πήγε ο άντρας μου να κοιμηθεί μαζί του (τον έχουμε βάλει σε κανονικό μονό κρεβάτι και φοβόμαστε λίγο μην πέσει από κάτω), του έκανε πολλά χάδια και χαρές όταν ξυπνησε, τα ίδια που κάνει σε μένα όταν ξυπνάμε. Δοκιμασε το.

[kokko]

Σε καταλαβαίνω όσο δεν πάει....εμένα ο γιός μου 16 μηνών τώρα από μωρό είχε κόλλημα με τον πατέρα του!Με τον μπαμπά του δουλεύουμε τις ιδιες ώρες οπότε στην περίπτωσή μας δεν ισχύει ότι τον βλέπει λιγότερο άρα του λείπει....και τον παίζω και ασχολούμαι πολύ και όλα τα κάνω αλλά εκείνος δεν ξεκολλάει από τον πατέρα του!Το πιο βασανιστικό είναι τις νύχτες που ξυπνάει και άμα τον πάρω εγώ αγκαλιά σφαδάζει στο κλάμα ενώ με τον που τον πάρει ο πατέρας του κουρνιάζει στην αγκαλια του στην στιγμή και κοιμάται σαν πουλάκι!Υπάρχουν φορές που πέφτω στα πατώματα και άλλες (περισσότερες πλέον) που το αποδέχομαι. Πάντα αναρωτιέμαι αν κάνω κάτι λάθος ή αν είμαι η μοναδική μαμά στον κόσμο που το παιδί της ανακουφίζεται και επιζητά την αγκαλιά του μπαμπά οπότε μαρτυρίες σαν τις δικές σου μου δείχνουν ότι δεν είμαι μόνη Και σκέψου ότι η σκέση μάνας - γιου είναι πολύ ισχυρή όπως αντίστοιχα η σχέση κοριτσιού - πατέρα. Τώρα που περιμένω κοριτσάκι περιμένω το 2 στα 2 να αποτελειωθώ

[love4]

Εγω καταλαβαινω τον προβληματισμο σου, διοτι ενω με τη λογικη το αποδεχομαστε , οταν ομως ερχεται εκεινη η ωρα που μας "διωχνουν" μας πληγωνει...Εγω απο προσωπικη εμπειρια θα πω οτι τα παιδια μας κατα καιρους εχουν περασει απο ολες αυτες τις σχετικες φασεις με τον ενα η τον αλλο.

1)Σε μας δεν επαιζε θεμα φυλου, πηγαιναν και αγορια στον μπαμπα οπως και κοριτσια σε μενα...

2) Θεωρω ΠΟΛΥ σημαντικο οτι κατα καιρους ηθελαν τον μπαμπα διοτι αυτο εμενα μου λεει οτι ειναι μπαμπαςμε ολη τη σημασια της λεξης και οχι απο εκεινους που τα βλεπουν 5 λεπτα σε μια μερα η/και δεν ασχολουνται καθολου μαζι τους

3) Να εισαι ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΙΓΟΥΡΗ οτι αυτο θα περασει, δες το ως κατι παροδικο γιατι ετσι ειναι!!!

[xena]

Κοκκο, να δεις όταν πας να γεννήσεις... εκεί θα καταλάβεις, θα σε ζητάει, θα σε ψάχνει όλη μέρα κι όταν γυρίσεις θα δεις το προσωπάκι του να λάμπει, όπως δεν το'χεις ξαναδει!

 

love4, έχεις δίκιο σε όλα, καλά, είσαι και η εμπειρότερη! πραγματικά όμως φάσεις είναι και κάνουν τον κύκλο τους! Κι εμένα με "τσίμπαγε" όταν με έδιωχνε η μεγάλη και ήθελε το μπαμπά και μόνο αυτόν! :smile:

[hara86]

Ανηκω κι εγω στο κλαμ των απατημενων μαμαδων.. και απο που την πατησα?Απο τον γιο μου...απο τοτε που γεννηθηκε εχει μια απιστευτη αδυναμια στον πατερα του,σε αυτον ηρεμει,με αυτον καθεται με τις ωρες και στην αγκαλια του κοιμαται ΑΜΕΣΩΣ.

tonkoukou πραγματικα σε νιωθω...ιδιαιτερα οταν τον παιρνουμε στο κρεβατι μας να κοιμηθουμε μαζι,μου συμβαινει ακριβως το ιδιο με εσενα...εγω να τον τραβαω στην αγκαλια μου και αυτος να παλευει να παει στον πατερα του,να κοιμαται διπλα του,στο μαξιλαρι του,πανω στο κεφαλι του...οπου να 'ναι,αρκει να τον ακουμπα....

δεν το κρυβω,ΖΗΛΕΥΩ ΠΟΛΥΥΥΥΥ...αλλα προς θεου δεν ειναι λογος να στεναχωριεμαστε,δεν σημαινει πως το παιδι μας δεν μας αγαπα αλιμονο....αλλωστε μην ξεχναμε πως συνηθως οι μπαμπαδες ειναι οι καλοι αστυνομοι στο σπιτι,εμεις ειμαστε λιγο πιο αυστηρες....

 

Καθε φορα ομως που πιανω τον εαυτο μου να ζηλευει,το αμεσως επομενο δευτερολεπτο μεσα μου χαμογελο και αισθανομαι τυχερη που το παιδι μου εχει ενα μπαμπα που περνα πολυ χρονο μαζι του και αφοσιωνεται σε αυτο...

μην το παιρνουμε σαν δεδομενο αυτο κοριτσια γιατι δυστυχως πολλοι μπαμπαδες δεν το κανουν και οι μανουλες τα κανουν ολα μονες τους...

ασ βλεπουμε τη θετικη πλευρα λοιπον,οσο κ αν μας πληγωνει καπως...

[tonkoukou]

ευχαριστω για τις απαντησεις σας κοριτσια.ισως ειμαι επηρεασμενη απο την σχεση του αντρα μου με τον πεθερο μο,υ που ειναι ενας εγωιστης και κτητικος ανθρωπος που τα θελει ολα δικα του ,και ποσο μαλλον πιο πολυ τον γιο του, που ισως μου τον θυμιζει γι αυτο και κανω αυτες τις σκεψεις.δεν το θελω.ελπιζω να περασει.