Δεν τον βλέπω με τα ίδια μάτια πια...

[timon]

Χαιρετώ όλες τις μανούλες του Forum.

Λοιπόν κορίτσια έχω θέμα και δε ξέρω πως θα σας ακουστεί αλλά έχουν αλλάξει τα αισθήματα μου για τον γιόκα μου. Τι εννοώ;;

Λοιπόν ο υιός είναι 25 μηνών και έχω και μια νεογέννητη κορούλα που σαραντίζουμε την Δευτέρα. Απο την αρχή της εγκυμοσύνης μου προετοιμάζω τον γιο μου για τον ερχομό της μικρής και τους τελευταίους μήνες καθημερινά.

ΜΕ το που ήρθε μια χαρά έτρεξε να την δει και μετά έπαιζε με τα παιχνίδια του , μετά όπως είναι φυσικό άρχισαν οι ζήλιες.. Ναι μεν με ρωτάει συνεχώς που είναι η μπέμπα, θέλει να την πάρει αγκαλιά, της διαβάζει τα παραμύθια του και της δείχνει τα παιχνίδια του, όμως εκεί που της χαιδέυει το κεφαλάκι της ρίχνει και κανά 2. Προσπαθώ με πολύ υπομονή να του λέω πως δεν είναι σωστή αυτή του η πράξη και γενικά δεν το κάνω πλέον και πολύ θέμα γιατί βλέπω πως όσο δίνω διαστάσεις σε κάτι τόσο επιμένει να το κάνει. Έχει αλλάξει πολύ το αγοράκι μου, έχει φύγει εκείνη η αθωότητα που είχε, άρχισε να υψώνει τη φωνή του και γενικά είναι πολύ ανυπΆκουος, πράγμα που με στεναχωρεί πάρα πολύ. Αυτά τα 2 χρόνια έκανα πολύ κόπο για να τον μεγαλώσω σωστά και μέχρι πρότινος ήταν το χαριτωμένο μωράκι της μαμάς. Τώρα βλέπω πως αρχίζει να τελειώνει αυτό το ειδυλλιακό σκηνικό και αισθάνομαι διαφορετικά κ περίεργα. Σας έχει τύχει κάτι τετοιο μανούλες ή είμαι η μόνη απαράδεκτη εδω μέσα;;;:roll:

[eldim]

θα σου περάσει. Φταίνε οι ορμόνες σου. Δεν το ένιωσα όπως το περιγράφεις, άλλα νευριάζα με την μεγάλη πολύ περισσότερο από ότι θα έπρεπε. Τώρα οκτώ μήνες μετά τη γέννηση του γιου, είμαστε μια χαρά.

[LA LATINA]

Τimon, κι αυτός κάπως έτσι το βλέπει, ξέρεις. Πως μέχρι πρότινος ήταν το χαριτωμένο μωράκι της μαμάς (για να δανειστώ τα λόγια σου) και τώρα αυτό αρχίζει να τελειώνει! Είναι ολοφάνερο πως το παιδάκι ζηλεύει λίγο, αλλά εδώ το θέμα είναι πως νιώθεις εσύ. Φυσιολογικό είναι να φοβάσαι για το μωρό, να νιώθεις οτι θέλει πιο πολλή φροντίδα, και όλα όσα αυτό συνεπάγεται, θα πρέπει όμως και στον πρώην πρίγκηπα να δείχνεις πόσο σημαντικός είναι και να τον προτρέπεις να συμμετέχει και να βοηθάει, να τον επιβραβεύεις κλπ. Και μη νιώθεις τύψεις...το ίδιο τα αγαπάς. Απλά είναι άλλες οι ανάγκες τους, πράγμα που σε κάνει πιο προστατευτική με το μικρό παιδί αυτή τη στιγμή. Καλή συνέχεια!

[Ολυμπία_]

Πως θα σου φαινοταν , αν μια μερα ο αντρα σου εφερνε μια αλλη γυναικα στο σπιτι, της εδινε αμεση προτεραιοτητα την ειχε στα οπα οπα, ασχολιοταν συνεχεια μαζι της και μαλιστα σου ελεγε να μην την πειραζει?

Θα σου αρεσε? Δεν θα αντιδρουσες?

Καπως ετσι πιστευω αισθανεται το αγορακι σου και επειδη δεν μπορει να εκφραστει με αλλο τροπο αντιδρα ετσι.

Απο την αλλη ειναι φυσιολογικο ( ως ενα βαθμο) να νοιωθεις και εσυ ετσι, γιατι εισαι κουρασμενη, εχεις και τις ορμονες στο φουλ και αγανακτεις με τις αλλαγες του μικρου.

Σε καμια περιπτωση δεν αλλαξαν τα αισθηματα σου για αυτον.Απλως αλλαξαν οι συνθηκες και πιεσμενη οπως εισαι νομιζεις οτι βλεπεις αλλιως το αγορι σου.

Προσπαθησε να τον καταλαβεις , δωσε του απλοχερα την αγαπη και την αγκαλια σου γιατι αυτο θελει πανω απο ολα.

Εχε υποψη σου ομως οτι ισως δεν ξαναγινει ποτε το χαριτωμενο παιδακι της μαμας-εξαλλου μεγαλωνει κιολας και ειναι φυσικο να αλλαζει και να ζωηρευει.

[may23]

Τιμόν να σου ζήσουν τα παιδάκια σου! Με τη μεγάλη μου κόρη ειμασταν αυτοκόλλητες.. Παρόλο που γυρισα στη δουλειά από όταν ήταν δυο μηνών, όλος ο υπόλοιπος χρόνος μου ήταν αφιερωμένος σε εκείνη και γενικά μεταξύ μας έχουμε σχέση αδυναμίας. Όταν έμεινα έγκυος στο δευτερο, από την αρχή της κυησης τα συναισθηματα μου ήταν περιεργα κ μάλιστα στην αρχή έκλαιγα ,γιατί σκεφτόμουν οτι ποτέ δε θα αγαπήσω άλλο παιδί σαν εκείνη κτλ. Μή μακρυγορώ, ήρθε και η μπέμπα στην οικογένειά μας και ενώ περιέργως, η μεγάλη την εχει δεχτεί υπέροχα (δεν έχω παρει ποτέ χαμπάρι να την ενοχλεί κτλ, δεν έκανε κανένα πισογύρισμα σε πάμπερς, πιπίλες, μπιμπερό -που όλα τα φοβόμουν και πάντα με παροτρύνει να την παιρνω αγκαλιά τη μπέμπα για να μην κλαιει κτλ), εγώ στον εαυτό μου βλέπω πως δεν την αντιμετωπίζω όπως την αντιμετώπιζα, αντίθετα με νευριάζει με το παραμικρό, στα μάτια μου είναι "τεράστια", και απαιτώ απο εκείνη να κάνει ησυχία, γενικά εχει αλλάξει η σχεση μεταξύ μας. Ωστόσο,όπως ειπσν κ τα κορίτσια, μεγάλο ρόλο παίζουν οι ορμόνες, η κούραση, αλλά οπωσδήποτε και το γεγονός οτι ο γιος σου, που μεχρι πρότινος ήταν το μοναδικό σου μωρό, άποκτά άλλο ρόλο μες την οικογενεια κ ίσως αυτό ειναι.

Ειναι νωρις ακόμς..

[xena]

Πως θα σου φαινοταν , αν μια μερα ο αντρα σου εφερνε μια αλλη γυναικα στο σπιτι, της εδινε αμεση προτεραιοτητα την ειχε στα οπα οπα, ασχολιοταν συνεχεια μαζι της και μαλιστα σου ελεγε να μην την πειραζει?

Θα σου αρεσε? Δεν θα αντιδρουσες?

 

Ακριβώς έτσι αισθάνονται τα παιδιά, είναι ιατρική αυτή η άποψη και οφείλουμε να τη σεβαστούμε και να αγκαλιάσουμε τα παιδάκια μας, να έχουμε τρομερή υπομονή. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι πονάνε το αδελφάκι τους ή εμάς και αν το μαλώνεις δεν θα καταφέρεις τίποτα. Θα το κάνεις πιο επιθετικό. αντιθέτως αν πάρεις το παιδί με το καλό ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ - θελει προσπάθεια από εσένα - και είσαι όλο χάδια και αγκαλιά, αν του δίνεις σημασία και του απευθύνεις το λόγο σε μικροαποφάσεις που αφορούν το μωράκι, τότε σε λίγο καιρό θα συνέλθει το παιδί. Θα καταλάβει πως δεν έχασε τίποτα και πως δεν κινδυνεύει να διωχθεί.

Στην παιδική σκέψη δεν υπάρχει λογική, όσες φορές και να του πεις ότι το αγαπάς αν δεν το δείξεις δεν θα νιώσει ασφάλεια αγαπητή μου. Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου, όλες δυσκολευόμαστε με το δεύτερο, υπομονή και αγάπη!!!

[mkcm]

Συνέπεσαν τα τρομερά δύο με ένα νέο αδερφάκι... Εκρηκτικός συνδυασμός, κι όμως από το λεγόμενά σου το παιδάκι σου είναι σε πολύ καλύτερη φάση απ' ότι τα παιδιά πολλών μας που έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τα τρομερά δύο.

Αγάπη, αγάπη, αγκαλιές, φιλιά, ζουλίγματα, κανακεύματα, ναζάκια, ζουζουνιές είναι το γιατρικό. Την ώρα που στη μια αγκαλιά ταΐζεις/ θηλάζεις την μπέμπα κράτα το άλλο σου παιδάκι στην άλλη. Την ώρα που την αλλάζεις πάρτον μαζί σου να ανέβει σε ένα σκαμπό και να της βάλει κρεμούλα, την ώρα που η μπέμπα κοιμάται κάντε αγκαλίτσες και φιλάκια και μίλα του....τα καταλαβαίνουν όλα τα σκασμένα, λέγε του πόσο πολύ τον αγαπάς, βρες ένα τραγούδι, ένα παραμύθι, κλπ. που θα είναι αφιερωμένο μόνο σε αυτόν...θα είναι το δικό σας παραμύθι, τραγούδι, κλπ.

Να δεις, σε λίγο καιρό το αθώο, γλυκό αγγελούδι σου θα επιστρέψει μαζί με ένα ακόμη.....

[timon]

Κορίτσια μου καλημέρα. Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, πραγματικά μου δίνεται κουράγιο! Αυτές τις παλιο ορμόνες άμα τις βρω θα τις σκίσω!!! Ολυμπία παρα πολύ ωραίο το παράδειγμα σου, το έχω στο μυαλό μου συνέχεια. Πολλές από τις συμβουλές σας τις ακολουθώ ήδη, αλλά μάλλον το πρόβλημα το έχω εγώ στο μυαλό μου και όχι τόσο ο μικρούλης μου. Ελπίζω με το καιρό να φτιάξουν τα πράγματα..

[white angel]

Και από μένα τις καλύτερες ευχές για τα παιδάκια σου!Όταν στην οικογένειά μας ήρθε το δεύτερό παιδάκι μου και ενώ η μεγάλη μου ήταν ήδη προετοιμασμένη για τον ερχομό του αδελφού της με πολλές συζητήσεις που της είχα κάνει,αντιμετωπίσαμε κάποιες δυσκολίες.Να σημειώσω ότι η μεγάλη ήταν ακριβώς δύο χρονών όταν γεννήθηκε ο μικρός.Δεν θα ξεχάσω την πρώτη μέρα που γυρίσαμε από την κλινική ,κρύφτηκε κάτω από το τραπέζι και με δύναμη κλωτσούσε τα πόδια της νευρικά τις καρέκλες..Τις επόμενες μέρες πού την έχανες ού την έβρισκες ,πάνω από το ριλάξ του μικρού με τα χεράκια της γύρω από τον λαιμό του ή τις γροθίτσες της να χτυπούν το κεφαλάκι του..Ταυτόχρονα ανορεξία και έντονος εκνευρισμός για όλα..Αυτό λοιπόν που κατάλαβα για το δικό μου παιδί ,είναι ότι κατάλαβε πως πλέον δεν είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και φοβάται πως έχασε την αγάπη και αποκλειστικότητα της μαμάς.Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κόψω τον θηλασμό(δική μου απόφαση καθαρά και εννοείται πως δεν σε συμβουλεύω να κάνεις το ίδιο),ώστε να είμαι ξεκούραστη ,ο μπαμπάς ανέλαβε το μωρό στα ταίσματα και στο κοίμισμα,ενώ εγώ συνέχισα την ρουτίνα με την μικρή που είχαμε και νωρίτερα..Σιγά-σιγά έβαλα και στο παιχνίδι το μωρό,παίρνοντάς το αγκαλίτσα στο παιχνίδι ,κάνοντάς το μπάνιο με την μεγάλη ,αλλάζοντάς το παρέα,ταίζοντάς το μαζί κτλ.Θέλω να σου πω πως πρέπει να σκεφτείς ότι για το πρώτο παιδάκι ο ερχομός του δεύτερου είναι δύσκολη στιγμή και θα πρέπει να το κάνεις να νιώσει ότι δεν σε χάνει ως μαμά..Επίσης το λάθος που έκανα και εγώ είναι ότι μερικές φορές βλέποντας το νεογέννητο,το μεγαλύτερο φαντάζει ότι μεγάλωσε απότομα και πολλές φορές το αντιμετωπίζουμε ως τέτοιο,έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις και επιρρίπτουμε περισσότερες ευθύνες..Κάνε υπομονή,θα βρείτε τους ρυθμούς σας ..Καλό κουράγιο!

[G.Geo]

Ο ερχομός του δέυτερου παιδιού νομίζω πως συγκλονίζει την οικογένεια περισσότερο ακόμη και από τον ερχομό του πρώτου. Γιατί στην περίπτωση αυτή πρέπει και το πρώτο παιδί να βρει τις νέες του ισορροπίες στην οικογένεια. Εγώ θα σου πω, ότι και οι υπόλοιπες....., πρέπει να κάνεις υπομονή και να του θυμίζεις ότι πάντα το αγαπάς και πως κανείς δεν πρόκειται να πάρει την θέση ΤΟΥ στην καρδιά σου. Το μωρό έχει ανάγκες και πρέπει να τις καλύψεις, καλό θα ήταν να ασχολείται κάποιος συστηματικά με τον "μεγάλο", ώστε να νιώθει ότι υπάρχουν κι αλλοι εκτός από την ΜΑΜΑ. Επίσης κατανοώ πως μπορείς να πέσεις στην λούμπα ότι αυτός είναι ο μεγάλος, το έκανα και το κάνω ακόμη ασυναίσθητα...είναι μεγάλος, άρα πρέπει να καταλαβαίνει περισσότερα πράγματα, να συνεργάζεται, να ακούει! Απλά εκείνα δεν το αντιλαμβάνονται αυτό, είναι όσο μεγάλοι ήταν και ΠΡΙΝ το μωρό και εκεί αρχίζουν τα "μα γιατί ο Γ... το κάνει αυτό και εγώ όχι?" Δύσκολα τα πράγματα.... Το παιδί σου το αγαπάς και μάλιστα πολύ, μην αμφοβάλεις γι' αυτό απλά τώρα είσαι focused στο μωρό, που εκ των πραγμάτων σε χρειάζεται πιο πολύ. Όταν κοιμάται το μωρό να φροντίζεις να παίρνεις αγκαλίτσα τον μεγάλο σου, να σε χορταίνει λίγο. Σου εύχομαι να βρεις γρήγορα τις ισορροπίες.

[LA LATINA]

Μα αυτό είναι το θέμα. Το πρώτο παιδί στα δυο, δυόμιση, δεν είναι μεγάλο! Και πάντα περιμένουμε να καταλάβει, μα τι να καταλάβει! Είναι κι αυτό μωρό! Δύσκολες οι ισορροπίες. Εμείς το λύσαμε με πολύ παίνεμα, "εσύ που είσαι μεγάλος και έξυπνος και βοηθάς τη μαμά" και το πήρε πολύ καλά.

[xena]

,κρύφτηκε κάτω από το τραπέζι και με δύναμη κλωτσούσε τα πόδια της νευρικά τις καρέκλες..Τις επόμενες μέρες πού την έχανες ού την έβρισκες ,πάνω από το ριλάξ του μικρού με τα χεράκια της γύρω από τον λαιμό του ή τις γροθίτσες της να χτυπούν το κεφαλάκι του..Ταυτόχρονα ανορεξία και έντονος εκνευρισμός για όλα.......................................Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κόψω τον θηλασμό(δική μου απόφαση καθαρά και εννοείται πως δεν σε συμβουλεύω να κάνεις το ίδιο),ώστε να είμαι ξεκούραστη ,ο μπαμπάς ανέλαβε το μωρό στα ταίσματα και στο κοίμισμα,ενώ εγώ συνέχισα την ρουτίνα με την μικρή που είχαμε και νωρίτερα..

 

Κι εμείς είχαμε παρόμοια αντίδραση.

 

Και το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπιζόταν κατά τον θηλασμό. Ανέβαινε στον καναπέ και ΕΠΕΦΤΕ κάτω και μια φορά και με το κεφάλι. Εδερνε την μπέμπα, τράβαγε τα μαλλιά μου.... Τελικά σταμάτησα να θηλάζω ώσπου να σαραντίσω και έκανα μόνο θήλαστρο. Θήλαζα όποτε δεν με έβλεπε, πχ τα βράδια κλπ για να έχω και επαφή με το μωράκι μας.

Βοήθησε τρομερά αυτό.

[timon]

Ναι βρε κορίτσια είναι πολύ δύσκολος ο αποκλειστικός θηλασμός στο 2ο παιδί. Πως θα είσαι ατελείωτες ώρες στον καναπέ να θηλάζεις;; και εγω να ήμουν θα έλεγα ρε μάνα τι θα γίνει θα ασχοληθείς και με εμας ποτε;;;Βγάζω το καπέλο στις μανούλες που θηλάζουν αποκλειστικα το 2ο μωράκι τους για πολύ καιρό. Εγω δε ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμα!!

[xena]

Ναι βρε κορίτσια είναι πολύ δύσκολος ο αποκλειστικός θηλασμός στο 2ο παιδί. Πως θα είσαι ατελείωτες ώρες στον καναπέ να θηλάζεις;; και εγω να ήμουν θα έλεγα ρε μάνα τι θα γίνει θα ασχοληθείς και με εμας ποτε;;;Βγάζω το καπέλο στις μανούλες που θηλάζουν αποκλειστικα το 2ο μωράκι τους για πολύ καιρό. Εγω δε ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμα!!

 

Το θήλαστρο θα σε βοηθήσει πολύ. Θα εδραιώσει επιπλέον την γαλουχία και θα κερδίσεις χρόνο. Αν το κάνεις ανά τρίωρο και μετά ταϊζεις το μωρό - αυτό είναι και χορτάτο και κοιμάται και περισσότερο αυτές τις πρώτες μέρες και το μεγάλο δεν σε βλέπει να το έχεις όλο αγκαλιά.

Ο αποκλειστικός θηλασμός στο δεύτερο είναι τρομερά δύσκολος μονο όσον αφορά την κούραση... Εγώ κουραζόμουν τόσο πολύ που μειωνόταν το γάλα. Αυτό με γονάτισε αρχικά, μετά βρήκα τις ισορροπίες μου και με πρόγραμμα τα κατάφερα.

Ολες μπορούμε!!! Οτι σε προβληματίζει εδώ είμαστε!!!!!

[Λαΐδα]

Δεν το βλεπεις ως το ΄μοναδικο σημαντικο πλασμα ΄ στη γη γιατι δεν ειναι τωρα πια! ... Τωρα εχεις και αλλο παιδακι!

Θα επανελθει και η σχεση σας και η ηρεμια σας.....εξαλλου το μεγαλο παιδακι σου εχει ενα σημαντικο πλεονεκτημα...ειναι ο γιοκας σου =D

[marsob]

χρειαζεται λιγο παραπανω χρονος για να βρειτε ολοι σας τις ισορροπιες..και βεβαια χρειαζεται να αφιερωνεις και αποκλειστικο χρονο στον γιοκα σου!