προσαρμογή στον παιδικό και συναισθήματα του παιδιού

[nancy77]

Καλημέρα

 

Είμαστε στην δεύτερη εβδομάδα προσαρμογής και τα πράγματα δυσκολεύουν

Τα κλάματα από την ώρα που θα ξυπνήσει ο μικρός μας μέχρι την πόρτα του σταθμού είναι το πιο light.

Παράλληλα δεν θέλει να ντυθεί, ούτε να πιει το γάλα, γενικά δεν συνεργάζεται. Ο άντρας μου που έχει αναλάβει να τον ετοιμάζει και να τον πηγαίνει σχολείο (διότι εγώ φεύγω πολύ νωρίτερα λόγω ωραρίου δουλειάς) πραγματικά περνάει Γολγοθά κάθε πρωί.

 

Από εχθές άρχισε να μην είναι πολύ συνεργάσιμος και στο σχολείο, είχε περισσότερη γκρίνια στην διάρκεια της μέρας και ζήταγε τον μπαμπά του για να φύγει.

Το απόγευμα στο σπίτι μας λέει τι έκανε κλπ στο περίπου βέβαια, αλλά πάντα καταλήγει «θα πάω σχολείο?, δεν θέλω να πάω…….» κλάμα – γκρίνια

 

Νιώθω πολύ άσχημα που το περνάει αυτό, δεν θέλω να νιώθει ότι δεν τον καταλαβαίνουμε ή ότι αγνοούμε τα συναισθήματά του. Αλλά δεν ξέρω τι να του πω και πώς να του εξηγήσω ότι σε λίγο καιρό που θα έχει συνηθίσει το πιο πιθανό είναι να του αρέσει και να περνάει πραγματικά καλά χωρίς να αγχώνεται.

Το έχω ξαναπεί και σε άλλα ποστ ότι ο μικρός μας έχει μεγαλώσει έχοντας πάνω του ΟΛΗ την προσοχή των μεγάλων (πολύ περισσότερη από όση χρειάεται) ως πρώτο παιδί και εγγόνι και φοβάμαι ότι του λείπει αυτό στο περιβάλλον του σταθμού όπως είναι φυσικό

Μάλιστα από την αρχή που γεννήθηκε ήταν το μόνιμο θέμα- διένεξη μου με παππουδογιαγιάδες που τον κρατούσαν τα πρωινά (8 το πρωί με 6το απόγευμα μια ολόκληρη μέρα για ένα μικρό παιδί)

 

Μαρία Στυλιανάκη σε παρακαλώ για την συμβουλή σου, τι λέμε σε ένα παιδί που μας λέει «δεν θέλω να πάω.. πες μαμά εντάξει αν δεν θες, δεν θα πας, πες το …. Γιατιιί δεν το λεεεεές»

 

Ευχαριστώ πολύ

[ΝΑΝΤΙΑ1]

ΦΙΛΗ ΝΑΝΣΥ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΠΑΝΤΩΣ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΣ.ΔΕΝ ΞΕΚΟΛΟΥΣΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ.ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΝ ΠΗΓΕ ΦΕΤΟΣ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ.ΤΗΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΙ ΓΙΝΟΤΑΝ ΧΑΜΟΣ.ΕΚΛΕΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΩΝΙΑ.ΟΤΑΝ ΠΑΛΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΒΛΕΠΕ ΠΑΛΙ ΚΛΑΜΑΤΑ.ΟΣΗ ΩΡΑ ΕΜΕΝΕ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ.ΒΕΒΑΙΑ ΓΙΑ 2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΡΟΣΘΕΤΑΝΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΩΡΑ.ΤΕΛΙΚΑ ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΟΤΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΑΛΛΑ ΚΛΕΕΙ ΟΤΑΝ ΑΡΓΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ.ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΗΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ .ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΑΙΖΕΙ,ΑΚΟΥΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ-ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ.Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΝ ΠΟΝΟΥΣΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ.ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΠΕΡΝΑΜΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ.ΚΑΝΤΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ.ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[ΝΑΝΤΙΑ1]

ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΤΙ ΣΑΣ ΛΕΝΕ?ΠΑΝΤΩΣ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΜΠΙΣΤΟΝΗ ΚΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΞΑΦΝΑ.ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ.ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ Η ΔΗΜΟΣΙΟ?

[nancy77]

ευχαριστώ για την συμπαράσταση

 

τον στέλνουμε σε δημόσιο σταθμό και πηγαίνει απο τις 9:00 ως τη 13:00

 

οι δασκάλες του μας λένε άλλη μέρα ότι συνεργάζεται, άλλη ότι μουρμουράει και μας θυμάτε και κλαίει, όπως λίγο-πολύ υποθέτω (διότι δεν είμαι εκεί) θα είναι τα πράγματα..

 

αυτό που λές για την "έφοδο" το έχω σκεφτεί και σίγουρα θα το κάνω απλώς ήθελα να έχει περάσει η προσαρμογή διότι ο μικρός (όπως όλα τους) είναι απίστευτο τι μπορεί να συνδυάσει, ότι πάντα η μαμά θα έρχεται και θα με παίρνει νωρίς κλπ

ή το να εμφανιστώ και να φύγω δεν παίζει διότι σίγουρα θα του δημιουργήσω πρόβλημα

 

έτσι και αλλιώς είναι λίγες οι ώρες που κάθεται εκεί

οπότε κάποια μέρα που θα μπορώ να πάρω άδεια, θα περάσω να τον πάρω-δώ νωρίτερα

 

ελπίζω σε βελτίωση σίγουρα και πιστεύω ότι θα του κάνει καλό ο σταθμός και η συναναστροφή με συνομίλικους αλλά και άλλους ενήλικους πλην του περιβάλλοντός μας

 

απλώς η απορία μου είναι πώς να του μιλήσω, πώς να τον καθησυχάζω διότι βλέπω ότι πραγματικά επηρεάζεται ψυχολογικά (είναι ανήσυχος, σκεφτικός, γκρινιάρης, πιο κλειστός γενικά) και δεν θέλω να του δημιουργήσω φοβίες ή άλλο πρόβλημα

 

αν μπορούσε και η κα Στυλιανάκη να με συμβουλεύσει

[ΝΑΝΤΙΑ1]

ΦΙΛΗ ΝΑΝΣΥ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ.ΕΜΕΝΑ Η ΜΙΚΡΗ ΠΕΡΥΣΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΠΗΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΟΤΙ ΕΦΑΓΕ ΤΣΙΓΑΡΟ.ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΟΤΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΤΟ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΛΕΓΕ ΨΕΜΜΑΤΑ.ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΠΗΓΑΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΩΝ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΕΚΕΙ ΤΗΣ ΕΚΑΝΑΝ ΠΛΥΣΗ ΣΤΟΜΑΧΟΥ.ΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΗΓΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟ ΕΙΠΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΔΕΙΡΕ.ΕΒΑΛΕ ΤΗΣ ΦΩΝΕΣ-ΕΒΓΑΖΕ ΨΕΥΤΡΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΟΤΙ ΛΥΠΑΤΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.ΟΤΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΞΑΝΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ.Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΤΑΝ ΤΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΘΑ ΕΙΧΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ.ΠΑΝΤΩΣ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΨΥΧΡΑ.ΔΕ Η ΑΛΛΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΜΟΥ ΜΗΛΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΝΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΙΓΜΑ.ΘΥΜΑΣΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΘΑΡΤΙΚΟ?ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟΣΕΣ ΕΡΧΗΡΕΙΣΕΙΣ?ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ.ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ.ΣΟΥ ΜΗΛΑ Η ΠΕΙΡΑ

[dora]

Ναντια οταν πηγες το παιδι στο παιδων και του εκανα πλυση στομαχου διαπιστωσαν οντως οτι το ειχε φαει?

Ισως σου ακουστει υπερβολικο αλλα δυστυχως στην περιπτωση αυτη πιστευω πως οι δασκαλες ειχαν δικιο.. Αν ειχε συμβει κατι τετοιο δεν θα σου το ελεγε το παιδι σου αλλα θα σε ειχαν ειδοποιησει οιδασκαλες οτι το παιδι ειναι ηδη στο Παιδων και του κανουν πλυση στομαχου χωρις καν να δωσεις την συγκαταθεσή σου..

Εμας μια φορα εβαλε ενα μωρο ενα φασολι στη μυτη του και πρωτα το πηγαμε στο νοσοκομειο και μετα ειδοποιήσαμε τους γονεις..

Νομιζω οτι και ο πιο ασχετος γνωρίζει οτι το να φαει ενα παιδι τσιγαρο μπορει να επιφερει ακομα και το θανατο και δεν νομιζω οτι θα το ρισκαραν.

[Μαρια Στυλιανακη]

γειά σου Νάνσυ! δεν είχα δεί το ερώτημά σου..

όταν βλέπεις οτι εχουν περασει μερες και δεν απανταω στελνε ενα πμ! (χάνονται συχνά κ εύκολα οι νέες δημοσιεύσεις !)

 

 

βασικά, δεν μπορείς να πείς κάποια λόγια που να βοηθήσουν άμεσα σε αυτό που λες, ετσι όπως το περιγράφεις τουλάχιστον.

 

δηλαδή, στα παιδιά δεν πιάνουν τα λόγια, το τι θα γίνει μετά, δηλαδή θα και θά.

 

αναγκαστικά θα πρέπει να κάνετε υπομονή, και να μην δείξετε ότι σας πανικοβάλλει αυτή η αντίδρασή του,

όπως πολύ λογικά λες είναι κάπως αναμενόμενη, εξαιτίας του ότι ειχε πρίν όλη την προσοχή από όλους.

 

αυτό που μπορείτε να κάνετε, όταν το πρωί σας λέει δεν θέλω κτλ κτλ κτλ.

 

μπορείτε να απαντάτε,

"αχ,... δεν θέλεις να πας ? δώσε μου μια μεγάλη αγκαλίτσα,... έλα εδώ να σε αγκαλιάσω καλά καλά."

με λίγα λόγια θα παρηγορείτε κ θα τον ηρεμείτε. εκείνη τη στιγμή που τον αγκαλιάζετε, θα λέτε,

"όλα τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο, και οι γονείς πηγαίνουν στην δουλειά.

πρέπει να πάνε στην δουλειά, / να κάνουν δουλειές, για να έχουν χρήματα να φάνε αλλά και να πάρουν παιχνίιιδια. και

(τι άλλο του αρέσει? αυτοκινητάκια? σούπερμαν ? κτλ/)

ξέρεις τι ?

και εγώ καμιά φορά δεν θέλω να πάω καθόλου στην δουλειά μου.

ΚΑΘΟΛΟΥ!!! θα ήθελα και εγώ να κάτσω στον καναπέ.... και να είμαστε σπίτι και να παίζουμε όλη την ημέρα μαζί.

αλλά δεν μπορώ.. πρέπει να πάω στην δουλειά - ετσι θα εχουμε να φάμε, και παιχνιδια να παίξουμε.

(μπου χου κάντε και εσείς του στυλ οτι και εσας δεν σας αρέσει)

 

"είμαι έτοιμος να πάω στην δουλειά, είσαι έτοιμος να πάμε στο σχολείο? "

(εννοω΄αν φοράει παπουτσια μπουφάν τσάντα κτλ κτλ)

"και σκέφτομαι ότι μετά το σχολείο, να πάω να πάρω ένα αυτοκινητάκι, και να παίξουμε μετά μαζί με αυτό.

Θα μου κάνεις εσύ μια ζωγραφιά αυτοκινητάκι στο σχολείο να μου την δείξεις όταν γυρισεις/γυρίσω " κτλ κτλ.

 

Αυτό που βοηθάει τα παιδιά ειναι η αισθηση της φυσικότητας, της normality και αυτο επιτυχγάνεται με παραλληλισμο

(ο πιο πάνω παραλληλισμός με τον γονέα που και αυτός δε θελει να παει δουλεια μερικες φορές) και ενσυναισθηση απέναντι στους γύρω του.

Έτσι το παιδί βλέπει, ότι όπως εκείνο αισθάνεται κάπως μερικές φορές,

έτσι και οι άλλοι άνθρωποι, και είναι καλά.

 

όταν έκανα προσαρμογές, πολύ συχνά έλεγα με τα παιδιά στον γονέα που κλείνοντας την πόρτα εφευγε,

καλή δουλειάααα

 

για να ξέρει το παιδί, ότι ο γονέας για κάποιο λόγο φεύγει.

είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. και το παιδί είχε την αίσθηση ότι συμμετείχε έστω συμβολικά στο τι κάνει ο μπαμπάς/μαμά - τους ευχήθηκε καλή δουλειά. το βλέπουν και σαν task - δεν υπαρχει ακριβως νομιζω λεξη ελληνική που να περιγράφει το task. πάντως ήταν περήφανα που το λέγαμε αυτό, το πρωί.

 

και επίσης αλλαζει το επίκεντρο απο το να μενει στον φόβο του παιδιού που φευγει ο μπαμπάς. πηγάινει την προσοχή του παιδιού στο ότι όλα έχουν μια συνέχεια, οτι ο γονέας δεν φεύγει στο άγνωστο.

 

δεν βοηθάει όμως να το πείτε του στύλ για να τον ηρεμήσετε σε άσχετη φάση.

αυτά πρεπει να τα πείτε την στιγμή που συμβαίνουν.

 

πείτε αυτο που γράφω στην δασκάλα, να λεει καλη δουλειά....

μαζί με το παιδάκι σου στον μπαμπά που φεύγει, ίσως να τον βοηθούσε κάτι τέτοιο.

[nancy77]

καλημέρα και ευχαριστώ

θα σας ενημερώσω για τις εξελίξεις απο Δευτέρα!!!

[Ειρήνη]

το βλέπουν και σαν task - δεν υπαρχει ακριβως νομιζω λεξη ελληνική που να περιγράφει το task.

 

Task = Καθήκον

 

[Ειρήνη]

το βλέπουν και σαν task - δεν υπαρχει ακριβως νομιζω λεξη ελληνική που να περιγράφει το task.

 

Task = Καθήκον

 

Δεν πιστεύω πως υπάρχει ξένη λέξη που να μην υπάρχει στο Ελληνικό Λεξιλόγιο.