Πως μπορώ να επανορθώσω σε μωρό 1 έτους;;;

[Lina28]

Το κοριτσάκι μου είναι 1 έτους, πολύ έξυπνο και τρυφερό παιδί (τις αρέσουν τα φιλάκια...τα χαδάκια...και λιώνει για αγκαλίτσες). Είναι όμως και πολύ πεισματάρα και δεν ξεχνάει έυκολα. Την Δευτέρα και την Τρίτη λοιπόν, για πρώτη φορά (λόγω ανάγκης), την άφησα στην αδελφή μου να την προσέχει για να πάω στη δουλειά. Την αδελφή μου εννοείται ότι την γνωρίζει και την συμπαθεί αλλά δεν την βλέπει πολύ συχνά γιατί μένουμε κάπως μακριά. Κανονικά εδώ και 4 μήνες που ξεκίνησα την δουλειά την πρόσεχε η πεθερά μου ή σε έκτακτες περιπτώσεις η μητέρα μου. Το θέμα μου είναι ότι μέχρι σήμερα το πρωί που έφυγα για τη δουλειά η μικρή μου μου κρατούσε μούτρα!!! Ενώ πάντα όταν γύριζα έκανε σαν τρελή για να την πάρω αγκαλίτσα και εγώ και ο μπαμπάς της (γυρίζουμε την ίδια ώρα), από την Δευτέρα μου γυρίζει το μουτράκι της όταν πάω να τη φιλήσω και κουνάει τα χεράκια της για να με κάνει "ντα"...Την πρώτη φορά μου ήρθε να βάλω τα κλάματα...ήταν ολοφάνερο ότι στεναχωρήθηκε που την άφησα με μία "ξένη" εκτός των γιαγιάδων της. Εννοείται ότι και τις 2 μέρες έφυγα νωρίτερα από τη δουλειά για να μην νιώσει έτσι η μικρή (έχω εμπεδώσει τη σημασία της προσαρμογής από συζητήσεις σ'αυτό το forum), την Δευτέρα γύρισα σε 4 ώρες και την Τρίτη σε 5. Το μωρό, από ότι μου είπε η αδελφή μου (δεν υπάρχει περίπτωση να μου λέει ψέματα), πέρασε καλά και τις δύο μέρες απλώς φαινόταν να μην έχει πολύ "όρεξη" για παιχνιδάκια και τέτοια. Ηταν πολύ ήσυχη, έφαγε το φαγητό της κανονικά και κοιμήθηκε κανονικά. Πείτε μου σας παρακαλώ, τι μπορώ να κάνω για να επανορθώσω στη μπέμπα μου και να μη μου είναι θυμωμένη πια...

[Ekabn]

Σε λίγες μέρες θα το έχει ξεχάσει. Τί να πούμε κι εμείς που το πάμε παιδικό; Ε, έπρεπε να την αφήσεις και την άφησες, καλά έκανες πιστεύω, μην ανησυχείς, δε νομίζω ότι αυτά είναι τα περιβόητα "τραύματα" που άφήνουμε στα παιδιά.

 

Ενδεικτικά να σου πω μόνο ότι στα τέλη Ιουνίου, όταν ο δικός μου ήταν 10 και μισό μηνών, φύγαμε μια βδομάδα διακοπές με τον άντρα μου και τον άφησα με τους γονείς μου, που ήρθαν στο δικό μας σπίτι. Ε, μετά, για 4-5 μέρες, ήταν πολύ ψυχρός. Τώρα το έχει ξεχάσει

[mamyb]

καλημερα..

τα ανχη σου και οι ανυσηχιες μου φαινονται απολυτα φυσιολογικα..

πολλες εργαζομενες μητερες περναμε παρομοιες καταστασεις....Ενοχες , τυψεις , θλιψη που αφηνουμε το παιδι μας....

η περιοδο προσαρμωγεις , απλα θελω να σου πω, εχει να κανει οχι μονο με το παιδι, αλλα και με το γονιο... θελεουμε κι εμεις τον χρονο μας να προσαρμοστουμε στην αποχωρηση..

σε πιστευω οτι δεν ειναι ιδεα σου οτι το παιδι ειναι θυμωμενο και σου κραταει μουτρα...τα συναισθηματα δεν εχουν ηλικια....

αλλα απο την αλλη εγω το βρισκω φυσιολογικο και όμορφο και υγειες....

η επαφη με το συναισθηματα του θα το βοηθησει να κατανοησει το περιβαλλον του , τι του συμαβαινει αλλα κι εσας...

εγω οταν επεστρεφα απο την δουλεια τον πρωτο καιρο εκλαιγα, την πλησιαζα την αγγαλιαζα και της μιλαγα για το πως νιωθω ...μετα (ξερω ειμαι αστεια) την ρωταγα πως νιωθει αυτη...και οταν ηταν θυμωμενη καναμε εντονα παιχνιδια...μιμησεις των εκφρασεων της και των δικων μου και παιζαμε...γενικα μετα απο λιγο κι εγω κι αυτη το ξεπερνουσαμε...χαλαρωναμε και παιζαμε πιο χαλαρα και συνεχιζαμε την καθημερινοτητα μας...(χιχιχιχιχιχι)

φαση ειναι θα περασει και θα προσαρμοστειτε ολοι σας σιγα σιγα...

καλη συνεχεια

[Lina28]

Καταρχήν ευχαριστώ για τις άμεσες απαντήσεις. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ αυτό πιστεύω, απλώς στεναχωρήθηκα που την στεναχώρησα, αν μπορώ να το πω έτσι. Αισθάνθηκα και αισθάνομαι τύψεις. Γι'αυτό και ψάχνω να βρω τρόπο να την ευχαριστήσω διπλά μήπως το ξεχάσει πιο γρήγορα. Αυτές τις μέρες δεν της χαλάω κανένα χατήρι και σήμερα σκέφτομαι να την πάω και στις κούνιες που τις αρέσουν πολύ. Μήπως είμαι υπερβολική;;; Εσείς δηλαδή σ'αυτήν την ηλικία (που δεν καταλαβαίνουν ακόμα από εξηγήσεις) δεν τους κάνετε περισσότερα χατήρια (σε λογικά πλαίσια πάντα) για να επανορθώσετε κάτι που τα στεναχώρησε;;; Είναι λάθος τακτική κάτι τέτοιο;;;

[mamyb]

αν τα χατηρια εχουν να κανουν με τις τυψεις , ναι το θεωρω λαθος κινητρο καταρχας...

αν αρχησεις ετσι απο τωρα μετα το παιδι δεν θα εχει καμια αισθηση του οριου (τραβαω μακρια την βαλιστα) και το βαζεις να σου απαληνει τον πόνο τον δικο σου πόνο...και τις δικες σου ενοχες...

να το πας στις κουνιες

αλλα με μετρο

να του κανεις το χατηρι

αλλα κι αυτο με μετρο....

αν το κινητρο ειναι να του κανω αυτο κι αυτο κι αυτο και τ αλλο για να με αγαπα και να μην μου θυμωνει ειναι σαν του λες , μην θυμωνεις ειναι λαθος ξεπερασε το και να βρισκεις παντα τροπους να καλυπτεις αυτο σου το συναισθημα...(κανε μουτρα, πατα τσιριδα, μην τρως..κ.α.)

(δεν ξερω την γνωμη μου λεω)

η παιδοψυχιατρικη λέει οτι ειναι σοφο που δεν εχουν ουσιαστικες μνημες τα παιδια πριν τα 4 διοτι η φυση μας προφυλασει απο τα ατοπηματα των γονιων μας κατα την περιοδο προσαρμογης μας στην νεα ταξη πραγματων

be cool

ολα θα πανε καλα!

[Ekabn]

Το βασικό είναι ότι δεν πρέπει να έχεις τύψεις. Δεν έκανες κάτι κακό. Μην πιέζεις τόσο τον εαυτό σου βρε παιδί μου, άνθρωποι είμαστε κι εμείς και έχουμε ανάγκη από προσωπικό χρόνο, πόσω μάλλον να κάνουμε κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν.

[mamyb]

Το βασικό είναι ότι δεν πρέπει να έχεις τύψεις. Δεν έκανες κάτι κακό.

συμφωνω ...!

[Lina28]

Έχετε δίκιο! Σε όλα! Ευχαριστώ. Τέρμα τα χατήρια στη μικρή εκμεταλλεύτρια (πλάκα κάνω)!!! Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να τους αντισταθείς, αλλά προσπαθώ και ευτυχώς με τον άντρα μου έχουμε ακριβώς την ίδια άποψη και τακτική, δηλαδή μέτρο, ηρεμία, υπομονή και αποφασιστικότητα. Απλώς, όσο και να μην θέλω να στεναχωριέται πρέπει να το πάρω απόφαση και εγώ και αυτή πως η μαμά μπορεί να την λατρεύει αλλά δεν είναι τέλεια....

[Ekabn]

Περίμενε, γιατί εγώ άλλο είπα.

 

Πρώτον, τί θα πει "η μαμά δεν είναι τέλεια"; Η μαμά είναι καρατέλεια, όχι απλώς τέλεια. Δηλαδή όποιος πάει για μια δουλειά και αφήνει το μωρό στην αδερφή του δεν είναι τέλειος; Μην τρελαθούμε. Κουλάρισε ρε παιδί μου...

 

Δεύτερο, δεν είπαμε να μην κάνεις χατήρια. Απλώς αλλιώς θα το κάνεις το χατήρι όταν έχεις τύψεις και αλλιώς όταν δεν έχεις. Χατήρια φυσικά και θα κάνεις. Αλλά θα τα κάνεις για να τα χαρείς κι εσύ, όχι επειδή έχεις τύψεις.

 

Ξεπέρνα τις τύψεις λέω εγώ...

[Lina28]

Μα συμφωνώ μαζί σου. Ίσως δεν το έγραψα σωστά. Όταν λέω ότι η μαμά δεν είναι τέλεια, εννοώ ότι κάποιες φορές θα χρειαστεί να μου θυμώσει και ακόμα περισσότερες φορές θα χρειαστεί να την στεναχωρήσω, αυτό όμως(μέχρι να μπορεί να καταννοεί λόγους και αιτίες, νομίζω μετά τα 2 χρόνια) στα παιδικά ματάκια ίσως φαίνεται σαν μη τέλειο.

Και για τα χατήρια, αφού το έγραψα κιόλας ότι κάνω πλάκα...

Όσο για τις τύψεις έχω ένα μικρό προβληματάκι από τότε που γεννήθηκε, και μου το λένε όλοι. Ανασφάλειες περισσότερο ότι μπορεί να μην κάνω πράγματα σωστά. Θα προσπαθήσω να το βελτιώσω!

[mata]

Συμφωνώ με τις απαντήσεις των κοριτσιών. Νομίζω πως λίγο πολύ, όλοι έχουμε νοιώσει ή νοιώθουμε τύψεις όταν στερούμε τον χρόνο μας ή την παρουσία μας απο τα παιδιά, ακόμα κι αν αυτό είναι επιτακτική ανάγκη κάποιες φορές.Θυμάμαι τπν πρώτο καιρό που ξανάρχισα την δουλειά, και για πολύ καιρό, όταν γύριζα έφερνα και κάποιο μικροδωράκι στο μικρό. ¨Οχι μεγάλα πράγματα αλλά κάτι που να τον κάνει να χαρεί. Ή μάλλον που να΄σβύσει τις δικές μου τύψεις για την απουσία μου, έστω κι αν αυτή ήταν δικαιολογημένη.Εντάξει ο μικρός δεν μου κρατούσε μούτρα, γιατί ήταν και πιο μικρός και δεν καταλάβαινε. Ενα παιδί 4 μηνών, είναι δύσκολο να σου κρατήσει μούτρα.

Σιγά σιγά κατάλαβα, ότι ο χρόνος που θα καλύψω κάνοντας κάτι ποιοτικό μαζί του, μια που ποσοτικό ίσως να ήταν λιγάκι΄δύσκολο, ικανοποιούσε τις αναγκες και των δυο μας. Ότι είναι να κάνεις, καν'το, χωρίς να σε βαραίνουν τύψεις. Τα παιδιά συνηθίζουν και στην πορεία, αποβάλλουν αυτή την αντίδραση.

[Lina28]

Τελικά η μικρή μου το κράτησε μανιάτικο περισσότερο απ' ότι πίστευα (σχεδόν μία βδομάδα). Όλα ok όμως μιας και περάσαμε το Σ/Κ αυτοκόλλητες, πήγαμε στις κούνιες, πήγαμε για μπάνιο στη θάλασσα και γενικώς περάσαμε πολύ όμορφα. Γύρισε και η γιαγιά της χτες και την προσέχει και είναι πια πολύ χαρούμενη !!! Δεν ξέρω, μάλλον είμαι υπερβολική, αλλά το κάνω άθελά μου. Το μόνο που θέλω είναι να μην περνάει λεπτό που να μην είναι ευτυχισμένο το μωρό μου. Την πρώτη φορά πριν μερικούς μήνες που την άφησα με τη γιαγιά της για να γυρίσω στη δουλειά δεν κατάλαβα κάποια διαφορά στο παιδί όταν γύρισα εκτός από την λαχτάρα της να την αγκαλιάσω (ήταν όμως και μικρότερη). Ισως γι'αυτό τώρα μου κακοφάνηκε τόσο και έψαχνα τρόπο να επανορθώσω...