Θα χρειαστει να εχω κ ατομο στο σπιτι?

[Franklin]

Αν και ειμαστε διχασμενοι ως οικογενεια για το αν πρεπει να στειλουμε και τη μικρη (2ετων) στον παιδικο που θα παει η μεγαλη...γιατι σε αντιθεση με τη μεγαλη η μικρη ειναι πολυ εξαρτημενη απο εμενα και δεν παει πουθενα χωρις τη μαμα...να φανταστειτε σε παιδοτοπο παμε και μου τη φερνουν σηκωτή καθε 10 λεπτα οι κοπελες γιατι με ψαχνει...και επισης δεν τη νοιαζει ακομη οσο τη μεγαλη να ειναι με παιδακια....

 

λεω να τη στειλω και αν δουμε οτι κλαιει για πανω απο μια εβδομαδα και δεν θελει με τιποτα...να την κρατησω στο σπιτι για αλλη μια χρονια...

 

Στην δοκιμαστικη αυτη περιοδο των 2-3 εβδομαδων μπορω να παρω αδεια 3 μερες...και αλλες 2 μερες να εχω τη μαμα μου stand by μηπως και γυρισει νωρις το μικρουλι μας...

 

Τις υπολοιπες εβδομαδες τι θα γινει?

 

Ειναι συνηθες να κλαινε και τη δευτερη εβδομαδα και να μην μπορουν να μεινου full time στο σταθμο? Η σκεψη να κρατησω τη γυναικα στο σπιτι 1 μηνα μετα που θα ξεκινησουν παιδικο μηπως η μικρη γυρναει καθε μερα στη μία ωρα πισω ειναι καλη ή υπερβολικη φοβια μου?

 

Γενικα πότε προσαρμοζονται και μενουν ολο το 8ωρο στον παιδικο χωρις να μας αναζητανε?

 

Υπαρχει περιπτωση να μην της αρεσει ποτέ και να μην θελει οσος καιρος κι αν περασει να παει επειδη ειναι ακομη μικρη? (μη βαρατε για το τελευταιο...αλλα ειναι πολυ χαδιαρα και ευθραυστη και τη βλεπω μικρη....)

[mam]

Αν και ειμαστε διχασμενοι ως οικογενεια για το αν πρεπει να στειλουμε και τη μικρη (2ετων) στον παιδικο που θα παει η μεγαλη...γιατι σε αντιθεση με τη μεγαλη η μικρη ειναι πολυ εξαρτημενη απο εμενα και δεν παει πουθενα χωρις τη μαμα...να φανταστειτε σε παιδοτοπο παμε και μου τη φερνουν σηκωτή καθε 10 λεπτα οι κοπελες γιατι με ψαχνει...και επισης δεν τη νοιαζει ακομη οσο τη μεγαλη να ειναι με παιδακια....

 

λεω να τη στειλω και αν δουμε οτι κλαιει για πανω απο μια εβδομαδα και δεν θελει με τιποτα...να την κρατησω στο σπιτι για αλλη μια χρονια...

 

Στην δοκιμαστικη αυτη περιοδο των 2-3 εβδομαδων μπορω να παρω αδεια 3 μερες...και αλλες 2 μερες να εχω τη μαμα μου stand by μηπως και γυρισει νωρις το μικρουλι μας...

 

Τις υπολοιπες εβδομαδες τι θα γινει?

 

Ειναι συνηθες να κλαινε και τη δευτερη εβδομαδα και να μην μπορουν να μεινου full time στο σταθμο? Η σκεψη να κρατησω τη γυναικα στο σπιτι 1 μηνα μετα που θα ξεκινησουν παιδικο μηπως η μικρη γυρναει καθε μερα στη μία ωρα πισω ειναι καλη ή υπερβολικη φοβια μου?

 

Γενικα πότε προσαρμοζονται και μενουν ολο το 8ωρο στον παιδικο χωρις να μας αναζητανε?

 

Υπαρχει περιπτωση να μην της αρεσει ποτέ και να μην θελει οσος καιρος κι αν περασει να παει επειδη ειναι ακομη μικρη? (μη βαρατε για το τελευταιο...αλλα ειναι πολυ χαδιαρα και ευθραυστη και τη βλεπω μικρη....)

 

Franklin καλησπέρα, αν και δεν είμαστε σε αυτή τη φάση εμείς, ο μπουμπούκος ειναι 6 μηνών μονο, θα σου πω μια κουμπάρα τι αντιμετώπισε με μοναχοπαίδι που τον πηγε πριν ακόμα κλείσει τα 2 στο παιδικό σταθμό. Στην αρχή εκλαιγε και την εψαχνε για αυτό τον πηγαινε για λίγο και περναγε και τον επαιρνε νωρίς κατα τις 11.30 -12 αλλά πηγαινε πιο νωρίς να βλεπει πως προσαρμόζεται με τα αλλα παιδάκια. Σιγα σιγά τον αφηνε λιγο περισσότερο και σιγά σιγά προσαρμόστηκε. Βεβαια του έλεγε ότι η μαμά πρέπει να παει στο γραφείο και θα εφευγε από το σπιτι και εκείνη οπότε ο καθένας, μαμα & μπόμπιρας επρεπε να πανε στη δουλειά τους. Βεβαια, με το που ξεκίνησε παιδικό αρχισαν τα κρυώματα και μικρόβια και μπορεί να πηγαινε 2 μερες και μετά να ελειπε ολη την εβδομάδα. Πρεπει επισης να σου πω ότι ακόμα και τώρα επειτα από ενα χρόνο τον αφήνει μέχρι τις 14.00μμ. Κάθε αρχή και δύσκολη για ολους. Πιστεύω ότι ισως θα πρεπει να την πας για λιγο στην αρχή να είσαι μαζί της ώστε σιγά σιγά να μπορείς να την αφήνεις λίγο χωρίς να εισαι εκει να σε βλέπει. Βεβαια εάν ξέρει ότι εσύ θα είσαι σπίτι και εκείνη αλλού αυτό στο μυαλουδάκι της δεν θα βοηθήσει την κατάσταση, ενώ εάν ξέρει ότι ο μπαμπάς φεύγει το πρωί για δουλειά, εσύ πρέπει να δουλέψεις, η μεγάλη σου η κόρη θα πάει και εκείνη σχολείο ίσως σιγά σιγά συνηθίσει την ιδέα. Ο ανηψιός μου, ο μικρός στην αρχή αντιδρούσε και αυτός και με τίποτα δεν ήθελε να τρώει το μεσημέρι στο σταθμό. Μετά απο 6 μήνες αποφάσισε να φαει. Καθε παιδάκι ειναι διαφορετικό. Δεν ξέρω εάν βοήθησα ή σε μπέρδεψα. Καλό κουράγιο σε ό,τι και εάν αποφασίσεις.

[Μαρια Στυλιανακη]

οι ερωτήσεις σου είναι πολύ σημαντικές

 

αλλά δυστυχώς οι απαντήσεις δεν υπάρχουν μαύρο πάνω σε άσπρο.

 

όλα εξαρτούνται απο το παιδί, και απο τις συνθήκες που επικρατούν

στους γονείς και στον παιδικό.

 

φρόντισε να τους πεις, ότι όποτε αισθάνεται άσχημα να πηγαίνουν την μικρή στην αδερφή της, έτσι ώστε να βλέπει κάποιο οικείο πρόσωπο.

 

καλό είναι στην αρχή να είναι λίγες οι ώρες,

(φυσικά να είσαι και εσύ εκεί τις πρώτες μέρες)

και σταδιακά να αυξάνονται.

 

για ένα παιδί 2 ετών, θα έλεγα οτι 8 ωρο θα ήταν καλό να γίνει μετά απο 3-4 εβδομάδες μισού ωραρίου (μέχρι τις 14 δηλαδή)

 

όμως υπάρχει και η θεωρία ότι άλλα παιδιά τα κατάφεραν μια χαρά και αν κατευθείαν έμειναν 8 ώρες απο την δεύτερη εβδομάδα.

 

αν ήμουν στην θέση σου θα καθυστερούσα την πολύωρη παραμονή του εκεί όσο περισσότερο το επιτρέπουν οι συνθήκες.

προσωπικά για ένα παιδί 2 ετών, μετά απο μια εβδομάδα να αρχίσει 8ωρο το βρίσκω πολύ δύσκολο συναισθηματικά δεν ξέρω αν θα κάνετε αυτό.

 

το ότι είναι η αδερφή της εκεί σίγουρα βοηθάει ιδιαίτερα τα πράγματα στην προσαρμογή. Δίνει μια αίσθηση της σιγουριάς - αφού ειναι εδώ η αδερφή μου και είναι καλά και παίζει, θα ειμαι και εγώ καλά.

 

λογικά και απο τον παιδικό θα σου πουνε να τις βάζουνε στην αρχή μαζί όσες στιγμές αισθάνεται δυσφορία η μικρή.

Όχι για πολλή ώρα - δεν θέλεις να μπεί το βάρος αυτό στην μεγάλη σου κόρη.

 

μάθε της μικρής, να ζητάει την αδερφή της.

πες της οτι αν θέλει θα μπορεί να λεει στην δασκάλα (απλώς λέγοντας το όνομα της αδερφής της) ότι θέλει μια αγκαλίτσα.

 

ονομάστε το έτσι απλώς. πάμε για μια αγκαλίτσα και μετά απο λίγο πάμε πάλι στην τάξη μας.

 

έτσι θα αισθανθεί και η μεγάλη ότι κάτι κάνει.

πές στην μεγάλη τώρα που θα έρθει η μικρή σου αδερφή θα της δίνεις αγκαλίτσα όποτε θέλει γιατί θα φοβάται στην αρχή.

όπως φοβόσουνα και εσύ θυμάσαι?

 

μέσα απο αυτό θα δεθούν πολύ, (αν δεν είναι ήδη).

Είναι κάτι που έχω δεί και έχει βοηθήσει πολύ.

 

Πρόσεξε το πρόγραμμα που θα πεις στα παιδιά σου οτι θα κάνετε.

φρόντισε να είναι σταθερό.

δεν είναι καλό τα παιδιά να γνωρίζουν ότι με το παραμικρό μπορεί και κάποιος να τους πάρει απο τον παιδικό και να πάνε σπίτι.

αυτό μονο κάνει πιο δύσκολη την προσαρμογή γιατί ελπίζουν τα παιδιά ότι με το κλάμα θα αλλάξει το πρόγραμμα.

 

απο πρίν κανόνισε δηλαδή ότι σήμερα θα είμαι εγώ.

αυριο θα είναι η γιαγιά και θα έρθει να σε πάρει μετά το φαγητό/παιχνίδι στον κήπο.

 

φρόντισε να πεις πότε θα έρθει συμφωνα με το πρόγραμμα που θα κάνουν εκεί.

 

κανονικά το ιδανικό είναι 9.30 - 12 την πρώτη εβδομάδα και την δεύτερη 9.30 - 14.00

και μετα σιγα σιγα περισσοτερο ολοένα.

 

Όταν ο γονέας φεύγει απο την πρώτη μέρα, και ο παιδικός παίρνει τηλεφωνο τον γονέα να έρθει να παρει το παιδί του όταν αυτό δυσανασχετεί, είναι λάθος το μύνημα.. και το χρησιμοποιούν αυτό τα παιδιά.

 

για αυτό η μέθοδος της προσαρμογής με τον γονέα παρόν είναι καλύτερη: είναι ξεκάθαρη.

είσαι εκεί, αυτές τις μέρες και το παιδί το ξέρει. τις άλλες μέρες, μετά απο 5 μέρες, έχεις δηλώσει οτι θα φύγεις - και θα φύγεις. δεν θα γυρίσεις μετά απο μια ώρα και το παιδί θα μάθει στην διαρκή αγωνία την επόμενη μέρα ότι

α μπορεί τώρα να μπεί η μαμά να έρθει να με πάρει επειδή κλαίω.

 

όλα αυτά κάνουν την προσαρμογή πιο χρονοβόρα και επιβαρύνουν συναισθηματικά το παιδί για μεγαλύτερο διάστημα.

απλώς οι παιδικοί δεν το γνωρίζουν γιατί δεν έχουν δοκιμάσει κάτι διαφορετικό.

 

οπότε - ότι κάνεις, να είσαι σταθερή.

αν σου είπαν να φύγεις απο την πρώτη μέρα, και εσύ θα φύγεις, πές τους να σε φωνάξουν μια ώρα που να είναι ακόμα καλά. όχι όταν ήδη μέσα στο κλάμα.

έχεις διαβάσει τα άρθρα για τις πρώτες μέρες στον παιδικό έτσι?

 

αν φύγεις απο την πρώτη μέρα θα έιναι λάθος να προσπαθήσεις να μην κλάψει το παιδί σου. θα πρέπει να κλάψει γιατί αυτό ειναι το φυσικό,

και μην το θεωρήσεις αυτό ότι δεν ειναι έτοιμη ή κάτι τέτοιο.

(και μετά απο 5 μέρες προσαρμογής με παρουσία του γονιού πάλι κλαίνε τα παιδιά, απλώς σε πλειοψηφία, η απελπισία τους σαφώς είναι το έν εκατοστόν σε ένταση και συντομία, σε σχέση με παιδιά που οι γονείς τους τα αφήνουν απο την πρώτη μέρα)

 

μην φύγεις απροειδοποίητα!!!

πρέπει να αποχαιρετήσεις αυτό είναι υποχρεωτικό!

το έχουμε αναλύσει, είναι κ α τ α σ τ ρ ο φ ι κ ό.

[Μαρια Στυλιανακη]

το ότι κλαίει, μπορεί ένα παιδί να κλαίει επι 2 μήνες.

αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να πάει στον παιδικό σταθμό.

 

δεν σημαίνει ότι του γίνεται κάποια ζημιά (εφ όσον ξέρεις οτι ο σταθμός είναι εντάξει και η μεγάλη περνάει καλά)

το κάθε παιδί μεταχειρίζεται διαφορετικά τα συναισθήματα που έχει,

και ανταποκρίνεται διαφορετικά στον αποχωρισμό απο την μητέρα.

 

αυτό έχει σχέση και με την εγγύτητα της σχέσης με την μητέρα.

 

παιδιά που εμφανίζουν μεγάλη εξάρτηση / μικρή ανεξαρτητοποίηση,

θα κλαίνε για μεγαλύτερο διάστημα

αλλα υπάρχουν παιδιά που δεν το κάνουν - επειδή μπορεί να είναι εσωστρεφή.

 

είναι χίλιοι παράγοντες.

 

έχω δεί παιδάκι που να κλαίει επι 3 μήνες αλλά στην ουσία, όταν σταμάταγε μετά απο 2 λεπτά, ήταν μια χαρά! Έβλεπες στα μάτια του ότι έτσι διαχειριζόταν την ένταση. Ηρεμούσε μετά και ήξερε οτι όλα είναι καλά, απλώς τα συναισθήματά του το παρέσερναν την στιγμή του πρωινού αποχαιρετισμού.

(με όλες τις προσαρμογές κτλ)

 

έχει πολύ σχέση και με την σιγουριά της μητέρας ότι όλα θα πάνε καλά.

αυτό παίζει θα έλεγα τον πιο σημαντικό ρόλο.

και να προσφέρει την δυνατότητα για να εκφραστεί το παιδί - να μην το φρενάρει εκεί που κλαίει δηλαδή.

αυτά τα δυο πράγματα είναι τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορείς να περάσεις στο παιδί σου για να το βοηθήσεις να έχει και αυτό την αισιοδοξία,

και να μην αισθάνεται και ένοχα που περνάει αυτο τον αποχωρισμό με κλάμματα.