Δάγκωμα - πολύ δυνατό κ έβγαλε κ αίμα

[elena32]

ειχα τ απογευμα παει με τη μικρη μου σε ενα παιδοτοπο κ τη δαγκωσε στο χερι ενα κοριτσακι 17 μηνων.μιλαμε για δαγκωμα .εβγαλε λιγο αιμα.επι 2 ωρες η μικρη εκλαιγε απαρηγορητη.πηρα τον παιδιατρο κ μου ειπε να δωσω augmentin για3 μερες προληπτικα.επειδη δεν ειμαι υπερ των φαρμακων δεν θα θελα να δωσω τοσο βαρια αντιβιωση.ειναι αδικο.τωρα ειναι λιγο κοκκινο το χερακι της.λεω να περιμενω κι αυριο

[Μαρια Στυλιανακη]

πωπω αν είναι δυνατόν αυτό σας έλειπε!! την καημενουλα!!!!ε όχι μέσα σε όλα και αυτό....

 

όταν συνέβη φαινοταν σαν απλώς να σκύβει το άλλο παιδάκι απο πάνω της ή αλλιώς ?

...

το δάγκωμα είναι ΠΟΛΥ επικίνδυνο και οι γονείς παιδιών που δαγκώνουν πρέπει οπωσδήποτε να εφαρμόζουν όλες τις μεθόδους συνέπειας/απώλειας προνομίων,

έτσι ώστε τα παιδιά αυτά να βλέπουν πόσο σημαντικό / επικίνδυνο είναι...

 

δυστυχώς απο μονα τους δεν καταλαβαίνουν..... ασε....το έχω ζήσει,... και είναι θέμα ηλικίας σε συνδυασμό με συσσωρευμένο θυμό!.....

έχω δεί πολλές περιπτώσεις όπου έπρεπε ο γονέας ή η παιδαγωγός να είναι ΑΠΟ ΠΑΝΩ διαρκώς.

 

γονείς, εάν γνωρίζετε οτι το παιδί σας δαγκώνει, πρέπει να το έχετε απο κοντά και να μην το αφήνετε χωρίς απώλεια προνομίων.. σε καμία περίπτωση!

το δάγκωμα ειναι επικίνδυνο, και ΠΑΡΑ πολυ οδυνηρό.

 

εχω ξαναπει οτι μπροστά μου παιδάκι έσκυψε και τυχαία πεφτοντας πανω σε ενα αλλο αγορι το δάγκωσε (οχι καταλαθος φυσικά) πάνω απο το κοτλέ παντελονάκι που φόραγε. εκεί που ήταν το πουλάκι του άλλου παιδιού, ίσα που πρόλαβα να το τραβήξω,

(τη πρώτη μου χρονιά κιόλας ή την δεύτερη αν θυμαμαι καλά).

 

συνέβη σε δεκατα του δευτερολέπτου και το παιδάκι ΣΩΘΗΚΕ απο το κοτλέ παντελόνι... και επειδή δαγκώθηκε πάνω στο φερμουάρ του κοτλέ που ήταν ευτυχώς χοντρό. Το πουλάκι είχε ροζίσει λίγο μόνο.

 

ΠΡΟΣΟΧΗ - ένα παιδί το οποιο οι γονείς γνωρίζουν οτι δαγκώνει, ΔΕΝ νοείται να αφήνεται χωρίς άμεση επίβλεψη... και προληπτικά πάντα χωρίζονται τα παιδιά οταν πανε να αγκαλιαστούνε

(οταν ενα απο αυτά γνωρίζουν οι ενήλικες οτι δαγκώνει)

γιατι συνήθως τα παιδιά "κρύβουν" το δάγκωμα μιας και ξερουν οτι δεν επιτρέπεται.

εκεί που αγκαλιάζουν δηλαδή τσαπ, δαγκώνουν. Δεν είναι πάντα απο θυμό!!!

 

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΑΣ βρε Ελενα τι να πω... κουράγιοοοο...

[elena32]

ναι.μεσα σ ολα μας συνεβη κι αυτο μαρια.το 2008 μου πηγε τοσο χαλια.δεν περιμενα ομως να τρεχουμε στους γιατρους για δαγκωνιες.εκεινο το μικρο εχει 4 κοφτερα δοντακια ειναι μολις 16 μηνων κι εχει κατασπαραξει μικρα μεγαλα παιδια.εντωμεταξυ η μαμα του τερας αναισθησιας

[alvadi]

Το θέμα είναι αυτό. Το παιδάκι είναι 16 μηνών τι να το κάνεις? Αυτή η μάνα όμως δεν θα έπρεπε να ενδιαφερθεί?

 

Τα δικά μου παιδιά και τα 2 δάγκωναν σε μικρή ηλικια. Θυμάμαι πόσο άσχημα αισθανόμουν όταν μου έλεγαν ότι ο Βασίλης δάγκωσε το τάδε παιδάκι. Αυτή η κάκιστη συνηθεια όμως και στα 2 παιδιά μου κράτησε για λίγο χρονικό διαστημα με τη βοηθεια της παιδαγωγού από τον παιδικό.

[Μαρια Στυλιανακη]

ναι η οριοθέτηση σε πλαίσιο του παιδικου μπορεί να είναι αποτελεσματική

εάν υπάρξει ! ήσουν τυχερή δηλαδή που το κατάφεραν αυτό.

 

έχει τυχει σε "καλό" παιδικό σταθμό των "ακριβών" προαστείων, να πει μια δασκάλα στο παιδι (θύμα) να δαγκώσει πίσω το άλλο παιδί (δράστη) για να καταλάβει οτι πονάει. (ενθάρρυνση στην βία!) κάτι που δεν ειναι σαφώς και το καλύτερο! Δεν φταίει το παιδί που δάγκωσε, ...είναι ένα αναπτυξιακό στάδιο οπου ο έλεγχος του θυμού είναι πολύ δύσκολος και εκφράζεται καποιες φορές έτσι.

 

 

Είναι συνήθως μια παροδική τάση, δεν διαρκεί πολύ περισσότερο,

(εκτός και αν κανείς δεν οριοθετήσει το παιδί? ) και δεν σημαίνει τίποτε για το παιδί, που δαγκώνει, δηλαδή δεν ειναι καποιο ανησυχητικό φαινόμενο,

απλώς θελει προσοχή στο γιατι εχει συσσωρεύσει αρνητική ενέργεια οπότε πρέπει να μαθει να την εκφράζει αλλιώς.

 

αυτό που ειναι το βαρυσημαντο σε αυτό το πράγμα ειναι το μέγεθος του τραύματος που μπορεί να δημιουργηθεί, που θεωρείται απο τα πιο επικίνδυνα - ως γνωστόν η δύναμη των μασητήρων (ετσι λεγονται νομίζω)

ειναι πιο δυνατή απο οποιοδήποτε άλλο μύ, και απο παιδιά τέτοιας ηλικίας

στο δάγκωμα αν αφεθεί το παιδί απελευθερώνει ΟΛΗ την δύναμη του μύ.

 

αν το προλάβει καποιος στην αρχή το δάγκωμα ειναι δηλαδή τυχερός, αλλά αν αφεθεί το παιδί που δαγκώνει, ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ!

πρεπει ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ να απομακρύνει άμεσα καποιος το παιδί.

 

Για αυτό παιδιά που εχουν δαγκωθεί στον παιδικό σταθμό χωρίς να το δεί η παιδαγωγός,

έχουν συνήθως μεγάλες μελανιές - ακριβώς για αυτό το λόγο, οτι αν δεν το δεί η παιδαγωγός, η δαγκωνιά θα είναι μεγάλη μιας και δεν θα εχει προλάβει να την διακόψει.

 

όσο μεγαλύτερο το μένος του παιδιού τόσο μεγαλύτερο κ το δάγκωμα σε ενταση κ διάρκεια. Υπάρχουν και παιδιά που δεν δαγκώνουν στο "μάξιμουμ" ας το πουμε.

Αλλά το γεγονός που συνέβη στην Ελενα και στην κορούλα της , που το δάγκωμα ήταν τόσο δυνατό που έβγαλε αίμα, δείχνει οτι αυτό το παιδί είχε μένος.

 

Είχε ΜΕΓΑΛΟ θυμό, και αυτό προφανώς δεν εχει έτυχε να το έχουν ακόμα διαχειριστεί σωστά απο τους γονείς εις βάθος - όχι δηλαδή με παρατηρηση αλλά με αναζήτηση των αιτιών..

Δηλαδή όταν το παιδάκι θυμώνει σπίτι του, ή του αναιρούν το θυμό του ή τον κατευνάζουν χωρίς να του επιτρέπουν να θυμώσει, ή δεν του τον αναγνωρίζουν τον θυμό. [με καθρέφτισμα, δηλαδή κάποιου είδους ανταλλαγή συναισθημάτων γυρω απο αυτό - αυτό γίνεται ανάλογα με την ανάπτυξη του παιδιού]

 

Δεν καταλήγουν όλα τα δαγκώματα σε αιματηρό τραύμα δηλαδή για να το ξέρουν οι γονείς...

Αυτό φυσικά δε νμπορείς να το ξέρεις απο πρίν - για αυτό το λόγο, πάντα απο πάνω επίβλεψη.

[Μαμά του Ωρίων]

με αφορμή αυτό το θέμα θα ήθελα αν είναι δυνατόν κι εγώ την άποψη της Μαρίας Στυλιανάκη

 

 

Την τελευταία μέρα του παιδικού σταθμού, ο μικρός γύρισε σπίτι με ρολογάκι παράσημο στο χέρι (μελανιά που κράτησε 3-4 μέρες)

Τον είχε δαγκώσει ένα άλλο παιδάκι προφανώς αρκετά μεγαλύτερο του αν κρίνω απ το πόσα δόντια είχε επάνω το σημάδι.

 

Το κακό είναι ότι το παιδί δεν το πήρα εγώ απ το σταθμό ώστε να μιλήσω εγώ με τις δασκάλες αλλά η αδερφή μου. Εκείνη η μέρα κι όλας ήταν μέρα μισή.

Απ ότι της είπαν της αδερφής μου λοιπόν, η αιτία του δαγκώματος ήταν ότι ο δικός μου κράταγε ένα παιχνίδι που το ήθελε ο άλλος.

Ο δικός μου έφαγε την δαγκωνιά αλλά δεν έβγαλε κιχ, ούτε δάκρυ.

Απλά γύρισε την πλάτη κι έφυγε.

 

 

Το ερώτημα μου είναι τώρα το εξής...

Μετά από ένα ολόκληρο μήνα που έγινε το γεγονός, πρέπει να πω εγώ κάτι με το άνοιγμα των σταθμών στη δασκάλα του?

Κι αν ναι... τι? σε τι ύφος?

Είναι κρατικός ο σταθμός και η αλήθεια είναι δεν θέλω να ανεβάσω τόνους αλλά ότι έχω να πω να είναι στα πλαίσια μιας πραγματικά εποικοδομητικής για το παιδί μου κατάστασης.

Πρέπει να μιλήσω τόσο καιρό μετά?

Επιπλέον... το ότι ο μικρός δεν αντέδρασε καθόλου αλλά έφυγε να παίξει με τα άλλα παιδάκια... λέει κάτι που θα έπρεπε να προσέξω ή είναι μια αναμενόμενη συμπεριφορά από ένα "Σκληρό" παιδάκι?

[elena32]

κι εγω εχω αγχος για το πως θα επιζησει στο σχολειο.θα την κατασπαραξουν.ειναι ησυχη μεχρι αηδιας,δεν πειραζει ποτε κανενα παιδι.μαρια μηπως πρεπει να τη μαθω να αμυνεται κ λιγο με κανενα χαστουκακι?να μην καθεται να τις τρωει αλλα να ριχνει?

[Μαρια Στυλιανακη]

οχι βεβαια και κατηγορηματικά κιόλας...

 

αυτά που γράφει το άρθρο θα κάνεις! και αυτο για τα κακόβουλα ατομα και τα αλλα που υπάρχουν... εχουν συγκεκριμένα βήματα!

σιγα σιγά όλα θα τα καταφέρετε.

[Μαρια Στυλιανακη]

Μετά από ένα ολόκληρο μήνα που έγινε το γεγονός, πρέπει να πω εγώ κάτι με το άνοιγμα των σταθμών στη δασκάλα του?

Κι αν ναι... τι? σε τι ύφος?

Είναι κρατικός ο σταθμός και η αλήθεια είναι δεν θέλω να ανεβάσω τόνους αλλά ότι έχω να πω να είναι στα πλαίσια μιας πραγματικά εποικοδομητικής για το παιδί μου κατάστασης.

 

φυσικά και θα πεις,

εννοείται.

το δάγκωμα δεν είναι ένα οποιοδήποτε συμβάν,

είναι ένα συμβάν σημαντικό και πιθανόν επικίνδυνο και στον παιδικό σταθμό οφείλουν να έχουν μια σταθερή αντίδραση σε αυτό, δηλαδή

το να υπάρχει ένα time out για το παιδί που δάγκωσε, όπως και δήποτε.

επίσης οφείλουν να βοηθήσουν το δικό σου παιδί, να πάει να πει στο άλλο, οτι "μη μου το ξανακάνεις! πόνεσα ΠΑΡΑ πολύ. ΔΕΝ μου άρεσε "

 

τώρα πλέον δεν θα κανουν time out για το παιδί αυτό, αλλά πρέπει να τους ενημερώσεις ότι απο την στιγμή που ξέρει ο παιδικός οτι αυτό συμβαίνει θα πρέπει να έχουν κάποιον απο πάνω απο αυτό το παιδί και να προσέχουν έτσι ώστε να οριοθετείται με τους παιδαγωγικούς τρόπους που αρμόζουν στην ηλικία αυτή, για να εξαλειφθεί η συμπεριφορά αυτή και τα άλλα και το δικό σας παιδάκι να μην υποφέρει.

 

Είναι δεδομένο ότι όλο και κάποια φορά όλα τα παιδιά, θα δαγκωθουν απο άλλο παιδάκι, το θέμα ειναι αυτό να μην γίνει συνήθεια, δηλαδή να μην είναι ένα παιδάκι ο συνήθεις αποδέκτης του θυμού του παιδιού αυτού, αλλά και το παιδί που δαγκώνει να μάθει οτι δεν ειναι αποδεκτός τρόπος αντίδρασης.

 

για να υλοποιηθεί αυτό θα πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένη αντιμετώπιση.

 

 

οπότε τους λες

1) αν εχουν υπόψη τους οτι κάποιο παιδί δαγκωνει γιατι πριν τις διακοπές βρήκες το δάγκωμα.

2) οτι φαντάζεσαι οτι το οριοθετούν με κάποιο τρόπο έτσι ώστε κατά τη διάρκεια της χρονιάς η συμπεριφορά αυτή να εξαλειφθεί

3) οτι θέλεις - αυτό ειναι σημαντικό έτσι ?- οτι περιμένεις μάλλον οτι θα βοηθήσουν το παιδί σου ακόμα και εκ των υστέρων,

να πει στο άλλο παιδί

"μη μου το ξανακάνεις! πόνεσα ΠΑΡΑ πολύ. ΔΕΝ μου άρεσε "

αυτό είναι επιτακτικό.

 

Αν ένα παιδί μετά απο ένα τόσο δυνατό δάγκωμα, δεν πει κάτι,

μπορεί

 

να θεώρησε οτι μαλλον κατι έκανε που το άξιζε αυτό

(μπορεί όντως να κράταγε το παιχνίδι του άλλου παιδιού και να το πείραζε, ή να πήρε το παιχνίδι που έδειχνε να θέλει ένα άλλο παιδί τη στιγμή που θα το έπερνε το άλλο παιδί)

φυσικά όμως, καμια συμπεριφορά δεν αντιμετωπίζεται με την βία και τον πόνο. για αυτό ειναι απαραίτητο να υπάρξει συζήτηση με το παιδί σου, απο την δική σου πλευρά, και απο την πλευρά της δασκάλας.

Πρέπει να του εξηγήσει, ναι μεν αυτο που δεν εκανε οτι πειραζε το άλλο παιδί (ενδεχομένως) δεν ήταν σωστό,

αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όταν κανουμε κάτι που δεν είναι σωστό ή πειράζει κάποιον,

 

αυτός ο κάποιος θα μας αντιμετωπίσει με την βία. (είτε παιδί είτε ενήλικας)

 

Συνήθως αυτός είναι ένας λόγος που τα παιδιά δεν λένε κάτι.

Πιστεύουν δηλαδή οτι αυτό που έκαναν μαλλον αυτό άξιζε να πάθουν.

 

οπότε κοιτάς λίγο αυτό.

 

Το οτι δεν εβγαλε κιχ ποιος σου το είπε? η δασκάλα στην αδερφή σου κ μετά σε σένα?

για περιέγραψε λίγο περισσότερο για αυτό!

 

να σου πω, η ηλικία που έχεις στο τίκερ (του Ωρίων) είναι κάτω του ενός έτους ? για τον Ωρίων πρόκειται?

[Μαμά του Ωρίων]

ναι για τον Ωρίων πρόκειται

δλδ ο Ωρίων δαγκώθηκε απ το άλλο παιδάκι επειδή είχε ένα παιχνίδι που ήθελε ο άλλος

Και ναι απ την αδερφή μου - που της είπε η δασκάλα- έμαθα ότι ο Ωρίων δεν έβγαλε κιχ απ την δαγκωνιά του άλλου (τα έμαθα απ την αδερφή μου γιατί ήταν η τελευταία μέρα του σταθμού πριν το καλοκαιρινό κλεισιμο και σχόλασαν νωρίτερα και τον πήρε αυτή απ τον σταθμό αντ εμού. Της το είπαν για να μου το πει)

Τον κοίταξε λέει μόνο περίεργα/θυμωμένα/απορημένα και γύρισε την πλάτη κι έφυγε να παίξει με άλλα παιδάκια

Το δάγκωμα όμως ήταν πολύ δυνατό

 

Το θέμα είναι ότι ο Ωρίων φυσικά δεν μιλάει και δε μπορεί να υποστηρίξει το ότι πόνεσε πάρα πολύ και δεν του άρεσε

Δεν ξέρω κι όλας δλδ κατά πόσο στην ηλικία του γενικώς αντιλήφθηκε και τι έγινε. Τώρα είναι 10 μηνών, έγινε και πριν ένα μήνα το συμβάν

 

Τα υπολοιπα, οκ τα κατάλαβα και τα τα συζητήσω μαζί τους