ΠΩΣ ΝΙΩΣΑΤΕ ΟΤΑΝ ΧΑΣΑΤΕ ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΑΣ ΠΡΟΣΩΠΟ?

[Κατερινα 1989]

ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ!!!! 89 ΕΤΩΝ....ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ..ΕΙΝΑΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΕ Η ΜΑΓΕΙΑ ΠΛΕΟΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ..ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΧΑ....ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΩ

[bee]

Ένιωσα ένα μεγάλο κενό.Ο πόνος ήταν ο ίδιος για άτομα 90+ χρονών και για άλλους στη δεκαετιά των 20.Μόνο που στην δεύτερη περίπτωση υπήρχε και υπάρχει το ''ΓΙΑΤΙ;''.Μαζί με το αίσθημα της αδικίας

Τα θυμήθηκα και βούρκωσα

[Rea_1971]

Το 1996 έχασα τον αδερφό μου. Για καιρό δεν μπορούσα να το αποδεχτώ. Έβλεπα στον ύπνο μου πως τον συναντούσα και του έλεγα "γιατί 'Ακη μου έκανες πως πέθανες;;; Όλοι στεναχωρήθηκαν τόσο πολύ...."

 

ΤΕΣΠΑ, πέρασε τα χρόνια και οι μνήμες αμβλύνθηκαν... Απλά στεναχωριέμαι που δεν ζει να γνώριζε τον άντρα μου, να χαιρόταν για τα παιδάκια μου, να μοιραζόμουν τις χαρές (και) μαζί του...

[emmaki]

Όταν ήμουν στο 4ο έτος έχασα τη γιαγιά μου...Ήταν 74...

Στην κηδέια ήμουν μουδιασμένη...

Αμέσως μετά ήθελα να βάλω κόκκινα ρούχα (δεν φοράω ποτέ κόκκινα), να κάνω ένα πακέτο τσιγάρα, να μην μιλάω σε κανένα και να μην βλέπω μαύρο και γκρι χρώμα...

Μετά από 1 εβδομάδασ ε αυτή την κατάσταση, άρχισα να είμαι θυμωμένη με τη γιαγιά, γιατί θεώρησα ότι τα είχε παρατήσει και γι' αυτό πέθανε.... Εν μέρει αλήθεια....

Σιγά σιγά συμβιβάστηκα....

[revythaki]

Οπως λεει η Ρεα.Δεν μπορώ να το πιστέψω...ακόμη και τώρα,τόσα χρόνια μετά,νομίζω πως λειπει ταξίδι...μου φαίνεται απίστευτο που εγώ έγινα 30 κι εκείνη εμεινε στα 24...ενας μόνιμος πόνος

[Κατερινα 1989]

ΕΓΩ ΕΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΡΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 2ΜΙΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΣΚΕΦΤΩ...ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ!!!!!!!!! ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΝΩ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΓΩ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΝΑΩ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ....ΚΑΙ ΛΕΩ ΓΙΑΤΙ ???????? ΗΤΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ!!!!!!!!!!

[ster]

Και εγώ είχα μεγάλη αδυναμία στον παππού και στην γιαγιά μου και σε καταλαβαίνω απόλυτα.. Αλλά όντως πίστεψε ότι ο χρόνος απαλύνει τον πόνο. Οσο περνάει ο καιρός θα το δείς. Θα τους έχουμε πάντα μέσα στην καρδιά μας και στα όνειρά μας!

[Κατερινα 1989]

ΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΔΙΕΞΟΔΟΣ!!!!!!!!!! ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΤΙΠΟΤΑ......ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣΩ.....ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΩΣΕ..ΤΩΡΑ ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΗ ΕΝΤΕΛΩΣ

[misspigi]

ΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΔΙΕΞΟΔΟΣ!!!!!!!!!! ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΤΙΠΟΤΑ......ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣΩ.....ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΩΣΕ..ΤΩΡΑ ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΗ ΕΝΤΕΛΩΣ

μολις εδωσες απαντηση στον εαυτο σου στο ερωτημα "γιατι σου λειπει τοσο πολυ". λυπαμαι οχι για τον παππου σου που εφυγε,αλλα γιατι νιωθεις τοσο μονη σε τοσο μικρη ηλικια. θα επρεπε να ανθιζεις και εσυ αισθανεσαι τσακισμενη.

[Κατερινα 1989]

μολις εδωσες απαντηση στον εαυτο σου στο ερωτημα "γιατι σου λειπει τοσο πολυ". λυπαμαι οχι για τον παππου σου που εφυγε,αλλα γιατι νιωθεις τοσο μονη σε τοσο μικρη ηλικια. θα επρεπε να ανθιζεις και εσυ αισθανεσαι τσακισμενη.

 

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=100084

να γιατι μου λειπει

[Skybeam]

Λυπάμαι που νιώθεις έτσι. Κι εγώ έχω χάσει τη μαμά μου. Δεν ήταν και μεγάλη, 69 χρονών, πριν από 2,5 χρόνια. Μπορώ να σου πω ότι στην ψυχή μου έχω ακόμα πένθος.

[jackrussel]

εχασα την αδερφη το 98,,παππου γιαγια το 2000 ολοι λατρεμενοι ο πονος μεγαλος το αγχος ακομα μεγαλυτερο,,,μου λειπουν

 

να ναι καλα η αγια ψυχαναλυση

[Magda1986]

Εχασα τον αγαπημένο μου πατερα 1 μηνα αφου λογοδοθηκαμε με τον αντρα μου, ημουν 24 ετων και αυτός 54.. ηταν χρόνια αρρωστος, ταλαιπωρήθηκε, δεν υπάρχει μερα που να μην τον σκεφτω. 3 μέρες πριν πεθανει ο πατερας μου, πεθανε και η γιαγια μου, η γυναικα που με μεγαλωσε, όπως καταλαβαινετε ηρθαν όλα απότομα. Στην αρχή περίμενα ότι θα τον δω να ερχεται να με παίρνει από τη δουλειά όπως έκανε και πριν και δεν ηθελα να βλέπω μπροστά μου λουλούδια, ειχα φτιαξει ενα μπουκετακι και του το εδωσα να το πάρει μαζί του.. βεβαια και το μαυρο χρώμα μου πήρε μέρες να το συνηθίσω.. το περισσότερο διάστημα που ημουν αρραβωνιασμένη το πέρασα φορώντας μαυρα

[LA LATINA]

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=96210

 

 

αυτο ηταν το ποιον εχασα.........το τι επαθα?

 

Οι γιατροι ειπαν οτι ηταν απο μεγαλη στεναχωρια που ο οργανισμος γυρισε ξαφνικα εναντιον του εαυτου του- για οσους πιστευουν οτι η ψυχη παιζει ρολο στις αρρωστιες, επαθα ενα ωραιοτατο αυτοανοσο που με αφησε αναπηρη 2 μηνες στην εντατικη να κουναω μονο τα ματια μου και τιποτε αλλο...ηθελα απλα να πεθανω να παω με το μπαμπακα μου...ενα βραδυ τον ειδα στον υπνο μου ειχε μια καρεκλα διπλα του και πηγα να κατσω, και μου ειπε "φυγε, εσυ δεν εχεις καμια δουλεια εδω" και με πηρε και με γυρισε στο σπιτι μας......απ την επομενη μερα αρχισα να καλυτερευω και σε 20 μερες περπατουσα!!! Οι γιατροι ειπαν θαυμα!!!

Με ειχαν ξεγραμμενη...

 

να ξερετε ενα μονο

ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ

και θελουν να μας βλεπουν καλα!

[Magda1986]

Φυσικά και μας βλέπουν..και εγω το πιστευω ότι μας προστατευουν και μας βοηθουν από εκει που είναι.. Να εισαι καλά και να θυμάσαι τον πατερα σου και εσυ.. σε τι ηλικια εφυγε ο δικός σου?

[navi]

καλησπερα και απο μενα!

7 Νοεμβριου...2010

εχασα τον αγαπημενο μου ξαδερφο σε ηλικια 27 ετων!

πηγε βολτα με εναν φιλο του και ηταν συνοδηγοσ σε μια μηχανη, δυστιχωσ ο οδηγος εκανε μαγκες σε ενα βουνο με στροφες και ο ξαδερφος μου εκτιναχτηκε απο το πισο μεροσ τισ μηχανησ και καρφωθηκε και κατι μεγαλα σιδερα!

τι να σας πω! δεν φανταζεστε τι θρηνοσ!

το μαναρακι μου πασο μου λειπει...

πολυ πονεσα! παρα πολυ! συνεχεια τον σκεφτομαι!

οι δε γονεις αστε τα....

δεν υπαρχει ολο αυτο που ζουνε οι ανθρωποι!

[LA LATINA]

Φυσικά και μας βλέπουν..και εγω το πιστευω ότι μας προστατευουν και μας βοηθουν από εκει που είναι.. Να εισαι καλά και να θυμάσαι τον πατερα σου και εσυ.. σε τι ηλικια εφυγε ο δικός σου?

 

77 αλλα το ρημαδι το Αλτσχαιμερ ειναι πολυ ασχημο

εγω ημουν 22

[Κατερινα 1989]

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=96210

 

 

αυτο ηταν το ποιον εχασα.........το τι επαθα?

 

Οι γιατροι ειπαν οτι ηταν απο μεγαλη στεναχωρια που ο οργανισμος γυρισε ξαφνικα εναντιον του εαυτου του- για οσους πιστευουν οτι η ψυχη παιζει ρολο στις αρρωστιες, επαθα ενα ωραιοτατο αυτοανοσο που με αφησε αναπηρη 2 μηνες στην εντατικη να κουναω μονο τα ματια μου και τιποτε αλλο...ηθελα απλα να πεθανω να παω με το μπαμπακα μου...ενα βραδυ τον ειδα στον υπνο μου ειχε μια καρεκλα διπλα του και πηγα να κατσω, και μου ειπε "φυγε, εσυ δεν εχεις καμια δουλεια εδω" και με πηρε και με γυρισε στο σπιτι μας......απ την επομενη μερα αρχισα να καλυτερευω και σε 20 μερες περπατουσα!!! Οι γιατροι ειπαν θαυμα!!!

Με ειχαν ξεγραμμενη...

 

να ξερετε ενα μονο

ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ

και θελουν να μας βλεπουν καλα!

 

 

ειλικρινα σου λεω δακρυσα........ εννοειται οτι μασ βλεπουν..εγω το πιστευω..την ωρα που ξεψυχουσε ο παππουσ μου-την τελευταια του 1 ωρα ζωης μουπε εγω αποκει ψηλα θα σε βλεπω και θα προσευχομαι για εσενα

[angels4]

Η μοναδική απώλεια που μου έχει στοιχίσει και δεν πρόκειται να ξεπεράσω ποτέ είναι της αγαπημένης μου γιαγιάς, που έχω και το όνομά της, η οποία έφυγε ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς. Ένας υπέροχος και καλοσυνάτος άνθρωπος. Όσοι την ήξεραν έλεγαν τα καλύτερα λόγια για εκείνην. Με τον παππού μου ήταν χρόνια χωρισμένοι, την παράτησε με πέντε παιδιά και όταν εκείνος αρρώστησε πήγαινε στο νοσοκομείο και του έβαζε λεφτά κάτω από το μαξιλάρι του, τι μεγαλείο ψυχής Θεέ μου, να μην της μοιάσω λίγο…..

 

Θυμάμαι το τελευταίο βράδυ είχε ζητήσει να μου μιλήσει στο τηλέφωνο και μου είπε "είμαι καλά Αννούλα μου μόνο το χέρι μου πονάει λίγο", που να φανταζόμασταν…

 

Την χάσαμε 4 μήνες πριν παντρευτώ και περίμενε πως και πως να με δει νυφούλα, μάλιστα μου έλεγε πως εγώ και με μπαστούνι που είμαι θα χορέψω στον γάμο σου.... δυστυχώς δεν πρόλαβε να ζήσει αυτή την χαρά... Ούτε κι εγώ να την μοιραστώ μαζί της, όταν με έντυναν είχα την φωτογραφία της δίπλα μου και την κοιτούσα συνέχεια.

 

Λίγες μέρες μετά τον θάνατό της, την είδε η μαμά μου στον ύπνο της και της είπε κάποια λόγια που τραγούδησαν στον γάμο μου "Νυφούλα ήθελα να ʼρθω και να σε καμαρώσω μα ο χάρος δεν με άφησε ευχή για να σου δώσω"...

 

Γλυκιά μου γιαγιούλα ΣʼΑΓΑΠΩ ΣʼΑΓΑΠΩ τόσο πολύ, θα ήθελα να ήσουν εδώ να καμαρώσεις τα δισέγγονα σου που δεν πρόλαβαν να σε γνωρίσουν αλλά ξέρουν τόσα πολλά για σένα. Σ΄ΑΓΑΠΩ κι εύχομαι κάποτε να συναντηθούμε εκεί πάνω.

[LA LATINA]

ειλικρινα σου λεω δακρυσα........ εννοειται οτι μασ βλεπουν..εγω το πιστευω..την ωρα που ξεψυχουσε ο παππουσ μου-την τελευταια του 1 ωρα ζωης μουπε εγω αποκει ψηλα θα σε βλεπω και θα προσευχομαι για εσενα

 

κι εγω κοπελα μου εχω συγκινηθει παρα πολυ με το θεμα σου αλλα αποφευγω να γραψω γιατι δε θελω να θυμαμαι...(για το αλλο θεμα σου λεω...)

[jackrussel]

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=96210

 

 

αυτο ηταν το ποιον εχασα.........το τι επαθα?

 

Οι γιατροι ειπαν οτι ηταν απο μεγαλη στεναχωρια που ο οργανισμος γυρισε ξαφνικα εναντιον του εαυτου του- για οσους πιστευουν οτι η ψυχη παιζει ρολο στις αρρωστιες, επαθα ενα ωραιοτατο αυτοανοσο που με αφησε αναπηρη 2 μηνες στην εντατικη να κουναω μονο τα ματια μου και τιποτε αλλο...ηθελα απλα να πεθανω να παω με το μπαμπακα μου...ενα βραδυ τον ειδα στον υπνο μου ειχε μια καρεκλα διπλα του και πηγα να κατσω, και μου ειπε "φυγε, εσυ δεν εχεις καμια δουλεια εδω" και με πηρε και με γυρισε στο σπιτι μας......απ την επομενη μερα αρχισα να καλυτερευω και σε 20 μερες περπατουσα!!! Οι γιατροι ειπαν θαυμα!!!

Με ειχαν ξεγραμμενη...

 

να ξερετε ενα μονο

ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ

και θελουν να μας βλεπουν καλα!

 

αχ κοπελα μου,,σαφως και τετοιες απωλειες μας στοιχιζουν και μας αφηνουν και κατι ως ψυχοσωματικο, οργανικο προβλημα,,,κι εγω εμφανισα αυτοανασο αλλα οπως εχω πει χιλιες φορες και θα το ξαναπω με βοηθησα πολυ και η ψυχοθεραπεια

[angels4]

boyboom μόλις διάβασα για τον μπαμπά σου και συγκινήθηκα... Να είσαι πάντα καλά κοπέλα μου να τον θυμάσαι....

[Κατερινα 1989]

εμενα ο παππουσ μου μου ειχε πει να κατεβω απο αθηνα να με δει γιατι δεν ηταν καλα...ηξερε οτι ηταν οι τελευταιεσ του μερεσ.....και οντωσ κατεβηκα και μετα απο 2 μερεσ τελειωσε....... πριν φυγει κρατουσε οοοολη την ωρα το χερι μου..μου λεγε ποσο με αγαπαει και αν μην τον ξεχασω...να του αναβω που και που ενα κερακι και μετα ειπε οτι απο πανω θα με βλεπει!!!!!!!!!!!

 

την τελευταια του ωρα το κεφαλι ειχε νεκρωθει ηδη..ο εγκεφαλοσ δεν εδινε καμια εντολη..δεν καταλαβαινε τιποτα...... κοιταξε μια στην πλευρα μου μονο και εφυγε...........

[LA LATINA]

να ειστε καλα γεροι και γερες ολοι και να τους θυμομαστε παντα

[PANAGOYLA]

Στα 26 έχασα των πατέρα μου δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω τι έγινε μήνες χρόνια νόμιζα πως κάπου είναι και θα γυρίσει.

Πριν δυο χρόνια έχασα την αδελφή μου 5 ½ μήνες στα νοσοκομεία να βλέπεις τον άνθρωπο σου να φεύγει. Πόνος , δάκρυα ,έφτασα σε σημείο να παρακαλάω να πάρω τη θέση της για να ξεκουραστεί λίγο γιατί έβλεπα πως δεν αντέχει άλλο.

Και εκεί είδα πως για τους γονείς μας όσο νέοι και να φεύγουν υποσυνείδητα είμαστε προετοιμασμένοι και το βιώνουμε αλλιώς.

Τα αδέλφια μου είναι το άλλο μου μισό.

Νιώθω ότι έχω χάσει κάτι από μένα.