Μαμαδίστικη ανησυχία

[naina]

Τον τελευταίο καιρό διαβάζω διάφορα θέματα διαπαιδαγώγησης παιδιών στο forum και είμαι πολύ προβληματισμένη. Αισθάνομαι ότι επειδή θα λείπω πολλές ώρες από το σπίτι λόγω της δουλειάς μου, δεν θα είμαι εκείνη που θα διαπαιδαγωγήσει το παιδί, αφού θα περνάει τον περισσότερο χρόνο της εβδομάδας του με τρίτα πρόσωπα (γιαγιάδες κλπ). Αυτό με στεναχωρεί πάρα πολύ γιατί ακόμα και αγώνα να κάνω για κάποια θέματα προβλέπω ότι θα ακυρώνεται όσο θα λείπω. Δεν θέλω να είμαι σημαντική για το παιδί μου επειδή απλά κάθε μάνα είναι σημαντική. Απλά πόσο συχνά θα πηγαίνουμε μαζί στις κούνιες και θα μοιραζόμαστε την καθημερινότητά του? Πολύ με έχουν πάρει από κάτω όλα αυτά, συγγνώμη αν καταχράστηκα το χρόνο σας

[Vann]

ανοιξες μεγαλο θεμα κ μας ποναει ολες,σκεψου το θετικο οτι εσυ εχεις γιαγιαδες, εγω εχω γυναικα, κ το θεμα δεν ειναι μονο η διαπαιδαγωγη αλλα κ οι τυψεις εμενα αυτες με εχουν φαει

[mata]

Ε, όχι και καταχράστηκες τον χρόνο μας, γράφοντας μας, τις γλυκιές σου μαμαδίστικες ανησυχίες! Όλα θα πάνε καλά. Μπορεί κάποια πράγματα να μην γίνονται όπως τα θέλεις, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι το παιδάκι σου θα μεγαλώνει με πολύ ενδιαφέρον και πολλή αγάπη! Στο κάτω κάτω, δεν θα είναι με ξένους ανθρώπους. Έτσι νόμιζα κι εγώ. Ότι θα με ξεχνάει που θα λείπω τόσες ώρες!!!Σιγά μην με ξέχασε ο κανακάρης μου!!!! Μια χαρά ήταν!Ζάχαρη την περνούσε!Και βόλτες πήγαινε και τα φαγάκια του έτρωγε και νανάκια με τραγουδάκια έκανε και όλα ήταν μια χαρά! Τον χρόνο σου θα τον έχεις όταν γυρνάς. Χαλάρωσε όσο μπορείς!!!!!!!!!!!!!!!

[lenagr1]

Συμφωνώ απόλυτα με την mata. Εμείς έχουμε μια κυρία που είναι μαζί με την Εύα και περνάνε καλά, το πρωι όταν φεύγω για την δουλειά, εκεί έχω ένα δράμα που κλαιει στην πόρτα και δεν με αφήνει να φύγω. Παρόλα αυτα περνάει μια χαρά με την κυριά της παίρνει δώρα, την πηγαίνει βόλτες και όλα καλά, θέλω να πιστευω!. Αν ζοριζόντουσαν τα πράγματα υπήρχαν γιαγιάδες αλλά τις κρατάω "καβάτζα" γιατί μου την κακομαθαίνουν(καλό και κακό μιας και αυτός είναι ο ρόλος των γονιών μας). Μην ανησυχείς, χαλάρωσε και σκέψου ότι το βασικό είναι να περνάει το παιδί καλά και να μην καταπιέζεται, εμείς για ένα χρόνο πηγαίναμε παιδικό και είχαμε πρωινό ξυπνημα-πράγμα που θα το έχει στην υπόλοιπη ζωή του- γιατί λοιπόν από τόσο μικρό στα βάσανα? Τώρα για το αν το κακομαθαίνεις, μην ακούω βλακείες από γονείς ότι κακομαθαίνουν τα παιδιά τους, δηλαδή αν τα αγαπάς υπερβολικά παει να πει ότι το κακομαθαίνεις? Η αγάπη σχετίζεται ποτέ με κάτι κακό?? Κάνε ότι τραβάει η καρδούλα σου και απολαυσε τις στιγμές μαζί του όσες και αν είναι. Και μόνο ένα λεπτό στην αγκαλιά σου του αρκεί!

[naina]

Οι γονείς μου με λατρεύουν και γίνονται θυσία για μένα και τ΄αδέλφια μου. Ξέρω ότι ό,τι τους ζητήσω να κάνουν για τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού θα το τηρήσουν. Από την άλλη και τα πεθερικά μου μ'αγαπούν αν και εκει δεν έχω το θάρρος των απαιτήσεων Παρ' όλα αυτά εμείς διυλίζουμε σαν νέοι γονείς και το παραμικρό, γράφουμε κατεβατά στο φορουμ γιατί η μπουμπούκα μας έκανε αυτό και πώς να αντιμετωπίσουμε το άλλο... δεν γίνεται να αλλάξω χαρακτήρα στους γονείς μου και να γίνουν εγώ, οπότε πολύ αμφιβάλλω τι ερεθίσματα θα πάρει τελικά το παιδί, και σίγουρα δεν θα είναι όλα όσα θα ήθελα εγώ να του δώσω. Τουλάχιστον σκέφτομαι να πάρω το επιπλέον εξάμηνο άδειας για να είμαστε λίγο περισσότερο χρόνο μαζί και μακάρι να πάνε όλα καλά. Θέλω πολύ να γίνω καλή μανούλα (γιατί σε πολλούς άλλους τομείς δεν τα καταφέρνω πολύ καλά )

[Ντέπυ]

Αυτό πραγματικά είναι ένα θέμα που καίει τις περισσότερες. Επειδή δουλεύουμε, όλες πάνω κάτω έχουμε ενοχές. Θες λόγω οικονομικού που δεν μπορούμε να είμαστε κοντά στα πιαδιά μας, λόγω τ' ότι θα γίνουν "κακομαθημένα" απο τις γιαγιάδες και τους παπούδες και πάει λέγοτας...

Δεν οφελεί όμως σε τίποτα να σκεφτόμαστε έτσι. Δες το διαφορετικά. Δες την θετική πλευρά το θέματος. Το παιδί σου θα έχει την γιαγιά και τον παππού δίπλα του. Οι ώρες αυτές είναι πάντα αναγκαίες στο παιδί και να είσαι σίγουρη πως θα το γεμίσουν ψυχικά. Μπορείς επίσης να κάτσεις και να μιλήσεις στην γιαγιά που θα τον αναλάβει εξηγώντας τι ακριβώς θέλεις ν' αποφύγεις στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του και επι καθημερινής βάσης που θα πηγαίνεις να το παίρνεις όλο και κάτι θα λέτε. Τι έκανε σήμερα, πως τα πήγε, τι είπε, τι έφαγε, πως αντέδρασε σ' αυτό και τόσα άλλα. Και σκέψου και το ποιο σημαντικό. Εχεις την τύχη να μην τον μεγαλώνει babysitter που ακούμε τόσα και τόσα. Γιαγιά λοιπόν και ξερό ψωμί!

[sofia_nefeli]

επειδη και εγω ειχα και εχω τις ιδιες ανησυχιες προσπαθω να εκλογικεψω τα πραγματα. δεν επιλεγουμε εμεις να δουλευουμε. ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ. γιατι θα πρεπει να φορτωνομαστε ΚΑΙ γι αυτο τυψεις?? δε μας φτανουν οοοολα τα αλλα??? επισης τα παιδακια μας ΜΙΑ ΧΑΡΑ θα μεγαλωσουν και χωρις εμας! και εγω φωναζω συνεχεια γιατι ο καθενας κανει οτι θελει με το μωρο ΜΟΥ αλλα ποτε μα ποτε (και πρεπει να το αποδεκτουμε) δεν προκειται να εχουμε τον πληρη ελεγχο του πως μεγαλωνει το παιδι μας! και το σιγουρο ειναι οτι δεν πρεπει να νοιωθουμε ενοχες!