Ποιος είπε ότι ο χρόνος είναι γιατρός?

[ncl]

Πέρασαν κιόλας 3,5 μήνες και για μένα δεν έχει αλλάξει τπτ ουσιαστικά. Εννοείται πως συνεχίζω 'κανονικά' τη ζωή μου,δουλεύω,γελάω,βγαίνω...πουθενά όμως δε βρίσκω τη χαρά. Γελάω και μέσα μου κλαίω. Υπάρχουν μέρες που είναι πολύ χειρότερα από τις πρώτες. Είναι σα να πέθανα κι εγώ εκείνη τη μέρα μαζί του. Έχω γίνει κάποια άλλη που ακόμα δε γνωριζόμαστε. Δε θέλω να γίνομαι μελό, αλλά από τον υπεραισιόδοξο άνθρωπο που ήμουν έχω μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο..δε βρίσκω τον χαρακτηρισμό. Δεν ξέρω πλέον για ποιον κλαίω..για το μωράκι μου ή για μένα και το κενό που νοιώθω.Γιατί το μόνο που νοιώθω είναι ένα μεγάλο κενό.

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Πέρασαν κιόλας 3,5 μήνες και για μένα δεν έχει αλλάξει τπτ ουσιαστικά. Εννοείται πως συνεχίζω 'κανονικά' τη ζωή μου,δουλεύω,γελάω,βγαίνω...πουθενά όμως δε βρίσκω τη χαρά. Γελάω και μέσα μου κλαίω. Υπάρχουν μέρες που είναι πολύ χειρότερα από τις πρώτες. Είναι σα να πέθανα κι εγώ εκείνη τη μέρα μαζί του. Έχω γίνει κάποια άλλη που ακόμα δε γνωριζόμαστε. Δε θέλω να γίνομαι μελό, αλλά από τον υπεραισιόδοξο άνθρωπο που ήμουν έχω μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο..δε βρίσκω τον χαρακτηρισμό. Δεν ξέρω πλέον για ποιον κλαίω..για το μωράκι μου ή για μένα και το κενό που νοιώθω.Γιατί το μόνο που νοιώθω είναι ένα μεγάλο κενό.

 

Κοριτσάκι μου το ότι δεν βρίσκομαι στην θέση σου ή το ότι δεν εχω περάσει ότι εχεις περάσει εσύ δεν σημαίνει οτι δεν σε καταλαβαίνω. Και εγώ νευριάζω όταν ακούω αυτό το χαζό ρητό ο χρόνος ειναι ο καλύτερος γιατρός. Εγω το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι σίγουρα αυτο δεν ξεχνιέται, δεν ξεπερνιέται και δεν αντικαθίσταται. Κάποια στιγμή όμως .... το χειλάκι σου θα ξαναγελάσει, η καρδούλα σου θα ξαναρχίσει να φτερουγίζει, οι ελπίδες σου θα γίνουν ροζ και γαλάζια όνειρα και μέχρι να το συνειδητοποιήσεις θα δεις την κοιλίτσα σου φουσκωμένη και άμεσα θα έχεις ένα υγιέστατο μωράκι στην αγκαλιά σου. Ποια είσαι εσύ κυρία μου που δεν θα σου συμβεί ΕΣΕΝΑ αυτό ? Θα σου συμβεί και μάλιστα σύντομα. Βάλτο μόνο στόχο. Πείσμωσε και όλα θα πάνε καλά!

[mamvas]

Καλημερα. Λυπαμαι πολυ για την τεραστια απωλεια σου. Το μονο που μπορω να πω ειναι οτι ο παρα παρα πολυς χρονος ειναι γιατρος. Και ουτε ακριβως γιατρευει τελικα, απλα συνηθιζουμε να ζουμε αλλιως, με το κενο μας και τον πονο μας σε μικροτερο ομως βαθμο, υποφερτο. Και ο κοσμος θα ειναι παντα διαφορετικος.

Αλλα βρισκονται σιγα σιγα πολλα αλλα πραγματα, καταστασεις, ανθρωποι που θα μας δωσουν χαρα, αγαπη, ενθουσιασμο, ελπιδα ΚΑΙ ΘΑ ΓΛΥΚΑΝΟΥΝ ΙΣΩΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ. Θα νιωθουμε ολο και σπανιοτερα το κενο και τον εντονο πονο. Ποτε πιστευω δεν θα σταματησει τελειως, αλλα θα το διαχειριζομαστε καλυτερα.

Δεν ειμαι σιγουρη οτι σε βοηθαω με τις σκεψεις και τα συναισθηματα μου. Ελπιζω μονο να μην σε αποθαρρυνω. Εγω ετσι βιωσα και βιωνω ακομη το θανατο της μητερας μου(βασανιστηκε παρα παρα πολυ και δεν ηταν μεγαλη).Το ξερω οτι το παιδι ειναι πολυ διαφορετικο. Αλλα ηθελα να καταθεσω την προσωπικη μου εμπειρια μηπως βοηθησω.

Ευχομαι απο δω και περα η ζωη σου να γινει ευκολοτερη και πιο γλυκια και συντομα να ξαναβρεις τη χαρα.

[sofia 1980]

Πέρασαν κιόλας 3,5 μήνες και για μένα δεν έχει αλλάξει τπτ ουσιαστικά. Εννοείται πως συνεχίζω 'κανονικά' τη ζωή μου,δουλεύω,γελάω,βγαίνω...πουθενά όμως δε βρίσκω τη χαρά. Γελάω και μέσα μου κλαίω. Υπάρχουν μέρες που είναι πολύ χειρότερα από τις πρώτες. Είναι σα να πέθανα κι εγώ εκείνη τη μέρα μαζί του. Έχω γίνει κάποια άλλη που ακόμα δε γνωριζόμαστε. Δε θέλω να γίνομαι μελό, αλλά από τον υπεραισιόδοξο άνθρωπο που ήμουν έχω μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο..δε βρίσκω τον χαρακτηρισμό. Δεν ξέρω πλέον για ποιον κλαίω..για το μωράκι μου ή για μένα και το κενό που νοιώθω.Γιατί το μόνο που νοιώθω είναι ένα μεγάλο κενό.

 

Αγαπητή μου ncl πίστεψε με αλλά σε καταλαβαίνω απόλυτα!!Και εγώ συμφωνώ για τον χρόνο ότι δεν αλλάζει κάτι και ότι δεν γιατρεύει τίποτα!!!Αυτό το κενό θα υπάρχει είναι το μόνο σίγουρο, αλλά πραγματικά με το πέρασμα του χρόνου θα το αφήσεις πίσω σου, αναγκαστικά θα το κάνεις αυτό, ίσως να χρειαστεί να πιέσεις τον εαυτό σου, αλλά θα το κάνεις!!!Το χρωστάς σε σένα και σε όλους αυτούς που σε αγαπάνε!!!!Αν θέλεις να ξεσπάσεις κι αλλό κάντο δεν θα σου πεί κανείς τίποτα, να εξωτερικεύσεις τα συναισθήματα σου!!Το ότι έχει περάσει κάποιος καιρός δεν δικαιολογεί ότι δεν μπορείς να στεναχωριέσαι!!!Θα το κάνεις για να το βγάλεις απο μέσα σου και μετά θα συνεχίσεις....Αυτό θα το νιώθεις μέχρι εκείνη την στιγμή που δεν ξέρω πότε θα είναι , κάνεις μας δεν το ξέρει, που θα αισθάνθεις ξάνα γεμάτη, πιο δυνατή και τότε θα είσαι πραγματικά χαρούμενη χωρίς να χρειάζεται να προσποιείσαι...Το πιστεύω ότι θα έρθει, πρέπει να έρθει και θα έρθει!!!!Να το ξέρεις αυτό και να το έχεις στο μυαλό σου συνέχως!!!!!!!!

[ALIS]

και ομως θα δεις οτι ειναι......δεν ξεχνας αλλα υποφερεται.....

[alexele]

Θα συμφωνήσω με την ALIS απόλυτα, ο χρόνος απλά θα σου ξεθωριάσει με το καιρό τα σημάδια που σε πόνεσαν, θα μάθεις να ζεις με τη θλιβερή αυτή ανάμνηση απλά δε θα σε πονάει όπως τώρα. Το μωράκι που έφυγε θα φωλιάσει μέσα στη καρδιά σου, όσα παιδάκια και να ακολουθήσουν.

Δυστυχώς ακόμα όμως είναι πολύ νωρίς να θέλεις να "γιατρευτείς" αφού αν θυμάμαι καλά τώρα θα ήταν το διάστημα που θα περίμενες γέννα. Εσύ συνέχισε να κάνεις αυτά που σε ευχαριστούν έστω στιγμιαία και άσε το χρόνο να κάνει τη δουλιά του!

[ΜΑΤΘΙΛΔΗ]

και ομως θα δεις οτι ειναι......δεν ξεχνας αλλα υποφερεται.....

 

Έτσι ακριβώς!!

[sissie]

και ομως θα δεις οτι ειναι......δεν ξεχνας αλλα υποφερεται.....

 

Έτσι είναι κοριτσάκι μου. Κι εγώ πέρασα τον πόνο που περνάς εσύ τώρα και θύμωνα όταν μου έλεγαν "θα ξεχάσεις με τον καιρό". Μα εγώ δεν ήθελα να ξεχάσω, γιατί το μωράκι που έχασα ήταν ότι ήθελα πιο πολύ στη ζωή μου. Κι όμως, έφτασε η στιγμή όχι για να ξεχάσω, αλλά να θυμάμαι χωρίς να υποφέρω και να κλαίω. Θα συμβεί και σε σένα καλή μου, απλά ο δρόμος μέχρι εκεί είναι πολύ δύσκολος. Σου εύχομαι να έρθει μια δεύτερη εγκυμοσύνη και να δεις τότε πόσο διαφορετικά θα δεις την άσχημη εμπειρία που βιώνεις τώρα. Στο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου:D:D

[ηλιαχτιδα 78]

ο χρονος δεν ειναι γιατρος...σου το λεω ξεκαθαρα και με απολυτη επιγνωση αυτων που λεω...απλα συνηθιζεις την απωλεια και ξερεις οτι πρεπει να ζησεις με αυτο το συναισθημα...δεν ειναι καθε μερα το ιδιο εντονος ουτε το ιδιο ανυποφορος...εχει διακυμανσεις...απλα ενα νεο μωρακι θα μας ανακουφισει ολες τις πονεμενες μανουλες...δεν θα μας κανει να ξεχασουμε....τα μωρακια που χασαμε ειτε γεννημενα ειτε αγεννητα θα εχουν μια ξεχωριστη θεση στην καρδια μας! για παντα θα μεινουν ενα απιαστο ονειρο αυτο ομως σε καμια περιπτωση δεν πρεπει να σταθει τροχοπεδι στην ζωη μας και να μην ξαναπροσπαθησουμε για κατι που θα μας κανει να χαμογελασουμε και να κανουμε ονειρα ξανα...με λιγα λογια να ζησουμε ομορφες στιγμες!

ευχομαι να σου πανε ολα καλα...φιλικα Ιωαννα

[iouliam]

Σε καταλαβαίνω τόσο πολύ! Πέρασε ένας χρόνος σχεδόν από την πρώτη απώλεια που βίωσα και δεν πέρασε ούτε μέρα που να μην το σκεφτώ. Ίσως μόνο τις ημέρες που ήμουν έγκυος για 2η φορά, ίσως μόνο για να μην στενοχωρώ το πλάσμα που είχα μέσα μου. Αλλά όταν έφυγε και αυτό και πάλι οι αναμνήσεις γύρισαν χειρότερα από πριν. Είμαι πια σίγουρη ότι το μόνο που θα με κάνει να νιώσω λιγότερο πόνο είναι μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη και ένα υγιέστατο μωράκι.

Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, σε σενά και όλες τις πονεμένες γυναίκες να γίνουμε σύντομα μανούλες και η αγάπη των παιδιών μας να πάρει τον πόνο μακριά.

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Σε καταλαβαίνω τόσο πολύ! Πέρασε ένας χρόνος σχεδόν από την πρώτη απώλεια που βίωσα και δεν πέρασε ούτε μέρα που να μην το σκεφτώ. Ίσως μόνο τις ημέρες που ήμουν έγκυος για 2η φορά, ίσως μόνο για να μην στενοχωρώ το πλάσμα που είχα μέσα μου. Αλλά όταν έφυγε και αυτό και πάλι οι αναμνήσεις γύρισαν χειρότερα από πριν. Είμαι πια σίγουρη ότι το μόνο που θα με κάνει να νιώσω λιγότερο πόνο είναι μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη και ένα υγιέστατο μωράκι.

Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, σε σενά και όλες τις πονεμένες γυναίκες να γίνουμε σύντομα μανούλες και η αγάπη των παιδιών μας να πάρει τον πόνο μακριά.

 

Πολύ γλυκό και τρυφερό μήνυμα..... με συγκίνησες. ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΛΕΣ!

[marchalina]

Κι εγω αυτο ακριβως ελεγα τοτε "τι να γιατρεψει ο χρονος;" και θυμωνα οταν μου το ελεγαν ..οπως θυμωνα με οτι και αν μου ελεγαν απο λογια παρηγοριαςΕτσι περασε ο 1ος χρονος Και δυστυχως ημουνα και ανεργη Μετα αρχισα να ξεδινω Να θελω να ζησω Να βγω εξω να τα σπασω Τοτε πεταξα και τα γαλατα που της ειχα φυλαξει στην καταψυξη (δεν μπορουσα να τα αποχωριστω) Φοβομουν οτι θα ξαναγεννησω προωρα αν μεινω εγκυος και ελεγα ας περασει και αυτο το καλοκαιρι(2ος χρονος) Δυο χρονια μετα ακριβως εμεινα εγκυος με πολυ φοβο ειπα "θεε μου βοηθα" Εμεινα ξαπλα απο το φοβο μου 9 μηνες Τωρα εχω μια μπεμπουλα τελειομηνη αλλα κυριως ζωντανη Δεν ξεχναω και ποναω στη σκεψη του πρωτου μου μωρου Αλλα δεν ειναι το ιδιο αβασταχτο Το πενθος κανει τον κυκλο του θλιψη θυμος παλι θλιψη Ειναι πολυ νωρις να βρεις τις ισορροπιες σου μετα απο κατι τετοιο τοσο γρηγορα Αλλα και σιγουρα δεν εισαι το ιδιο ατομο που ησουνα πριν Αυτο που περασες σε αλλαξε Ο χρονος μπορει να μη γιατρευει αλλα σιγουρα γλυκαινει τον πονο Τ ο κακο ειναι οτι αυτος περναει χωρις να κοιτα τη θλιψη μας Με λιγα λογια (γιατι πολλα λεω) θελω να σου πω ποσο φυιολογικα μου ακουγονται αυτα που νιωθεις Μια αγκαλια απο μενα και ευχη να κρατησεις οποτε το αποφασισεις το δευτερο παιδακι σου στην αγκαλια σου!

[demi]

την κυριακη δεχτηκα μια επισκεψη και χαρηκα τρελλα..μια φιλη που εχασε το παιδι της 27 χρονων ηρθε επειτα απο 9 χρονια στο σπιτι μου...απο την μερα της κηδειας εφυγε σε καποιο νησι και δεν μπορουσα με γαμο και 2 εγκυμοσυνες να κανω το ταξιδι αυτο..

η τρελη χαρα μου που την ειδα μετατραπηκε σε φοβερη στεναχωρια..

ηταν στα χαμενα...μου ελεγε τα ιδια και τα ιδια ξανα ..θυμομασταν το ατυχημα τις μερες στο νοσοκομειο,την κηδεια τα μνημοσυνα..

με ρωτουσε ξανα λεπτομερειες απο εκεινες τις μερες ..περασαν 9 χρονια και τις 5 ωρες που καθησε σπιτι μου μιλουσε μονο γι ααυτα και εκλαιγε...

δεν καταλαγιαζει ο πονος ελεγε..θελω μονο να φυγω..και ειμαι σιγουρη οτι καποια μερα θα το κανει..........

[alexele]

Όταν είχα γεννήσει στις 38 εβδομάδες ένα νεκρό μωράκι, ο γιατρός μου, μου είχε πει:

"έχεις δίκιο για το πως νοιώθεις, αλλά σκέψου ότι δεν το πήρες αγκαλιά, δεν άκουσες το κλάμα του, δεν το φρόντισες", τότε μου φαινόντουσαν λόγια κενά! ΤΩΡΑ που έχω το μωράκι μου σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε....

Τότε έκλαψα για όνειρα που έμειναν απραγματοποίητα, και όχι για αναμνήσεις και εικόνες που είχα με το μωρό μου.

Είναι διαφορετικό να χάνεις το παιδί σου όταν είνα εν ζωή και διαφορετικό να το χάνεις χωρίς να έχεις προλάβει να το ζήσεις.

Ο χρόνος σε αυτές τις περιπτώσεις απλά σταματάει, ενώ στην άλλη περίπτωση απλά περνάει περιμένοντας να ζήσει αυτή τη φορά το θαύμα στην ολοκλήρωσή του!

Αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη με όλο το σεβασμό στις μανούλες που είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο έχουν χάσει τα παιδιά τους!

[demi]

Όταν είχα γεννήσει στις 38 εβδομάδες ένα νεκρό μωράκι, ο γιατρός μου, μου είχε πει:

"έχεις δίκιο για το πως νοιώθεις, αλλά σκέψου ότι δεν το πήρες αγκαλιά, δεν άκουσες το κλάμα του, δεν το φρόντισες", τότε μου φαινόντουσαν λόγια κενά! ΤΩΡΑ που έχω το μωράκι μου σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε....

Τότε έκλαψα για όνειρα που έμειναν απραγματοποίητα, και όχι για αναμνήσεις και εικόνες που είχα με το μωρό μου.

Είναι διαφορετικό να χάνεις το παιδί σου όταν είνα εν ζωή και διαφορετικό να το χάνεις χωρίς να έχεις προλάβει να το ζήσεις.

Ο χρόνος σε αυτές τις περιπτώσεις απλά σταματάει, ενώ στην άλλη περίπτωση απλά περνάει περιμένοντας να ζήσει αυτή τη φορά το θαύμα στην ολοκλήρωσή του!

Αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη με όλο το σεβασμό στις μανούλες που είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο έχουν χάσει τα παιδιά τους!

 

ακριβως συμφωνω απλα ισως ειμαι και off topik αλλα ηθελα ν απω οτι ο πονος παραμενει δεν ξεχναει ποτε κανεις ειτε 38 βδομαδων ειτε 27 χρονων..ανειπωτος πονος..

[Elma09]

Πόνος τεραστιος!!

Για τα ονειρα που δεν πραγματοποιηθηκαν??Ναι..και γι΄αυτα.Αλλα και γι΄αυτο το πλασματακι, που μεγαλωνει μεσα σου, το ολοδικο σου.Οσες περασαμε απο εγκυμοσυνη πολυποθητη ξερουμε οτι, πριν ακομα γεννηθει, το εχεις λατρεψει μερα με τη μερα αυτο το μωρακι.

Μονο κοπελες που το εχουν περασει μπορουν να σε καταλαβουν απολυτα.

Εγω μονο θα σου προτεινα να επισκεφτεις καποιον ψυχολογο, για να σε βοηθησει να βρεις το λιγοτερο επωδυνο μονοπατι, για να διαβεις.

Να σε βοηθησει να ξεμπλοκαρεις την αγκυλωμενη σου ψυχη.

Να σε βοηθησει να κρατησεις καλα φυλαγμενο μεσα σου αυτο το παιδι(ουτως η αλλως θα ειναι για παντα το πρωτο σου παιδακι) και να ανοιξεις τα φτερα σου προς το επομενο νινακι σου, που ανυπομονει να το φερεις στον κοσμο....

[veti]

Κοριτσακια καλησπερα και απο εμενα.....

Μεγαλη συζητηση αυτη και τεραστιος ο πονος οταν χανεις το μωρο σου.

Και εγω αναγκαστικα να αποχωριστω το μωρο μου τον αυγουστο,και ημουνα 5,5 μηνων.Ηταν απο τις χειροτερες στιγμες στην ζωη μου,ενα τεραστιο κενο και ολα γυρω μου σκοτεινα και αδεια.

Πριν μου συμβει αυτο δεν μπορουσα ουτε μια στο εκατομμυριο να σκεφτω οτι σε εμενα μπορει να τυχει κατι τετοιο,και το μονο σιγουρο μεχρι τοτε στεναχωριομουνα πολυ οταν ακουγα περιπτωσεις που εχαναν τα μωρακια τους,ομως δεν μπορουσα να τις νιωσω αυτες τις γυναικες που τους ειχε συμβει κατι τοσο τραγικο.

Μετα απο ολα αυτα και με τον πονο που εχω βιωσει μπορω να καταλαβω και να σας νιωσω ολες τι ακριβως αισθανεστε.

Εγω τελικα πιστευω οτι ο χρονος ειναι γιατρος,δεν ξεχασα ποτε και ουτε θα ξεχασω το πρωτο μου παιδακι γιατι αυτο ητανε που με εκανε να αισθανθω για πρωτη φορα μανουλα.Ομως κοριτσια με τον καιρο μαλακωνει ο πονος και ξανα χαμογελας με μικρα και καθημερινα πραγματακια,δυστηχως ετσι ειναι η ζωη με τα καλα και τα ασχημα.

Σκεφτειτε μανουλες που τα γεννησαν και εζησαν μαζι τους ενα χρονικο διαστημα,πως μπορουν να νιωθουν αυτες οταν τα αποχωριστηκαν???

Προσπαθω να σκεφτομαι παντα τα χειροτερα και να βλεπω ποσο χειροτερες καταστασεις υπαρχουν γυρω μας.

Μια μερα θα ξανα χαμογελασουμε με την ψυχη μας,θα το δειτε κοριτσακια.

Την επομενη φορα θα μας πανε ολα καλα θα το δειτε:p:p

Σας φιλω ολες!!!!!!

[vsfairy]

καλημέρα! veti, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ίδιο νιώθω με σένα... είναι στιγμές που είμαι τόσο αισιόδοξη και κάποιες που με πιάνει και πάλι το παράπονο για τα ανεκπλήρωτα όνειρα... Δεν μπορεί μετά από αυτή τη δυσκολία θα έρθει το καλό!!! Κορίτσια, μέσα από την ψυχή μου εύχομαι σε όλες η Παναγία να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε γερά μωράκια...

[ncl]

Kαταλαβαίνω τι λέτε και ξέρω πως ίσως να μην έχω το δικαίωμα να συζητάω το προβλημά μου ξέροντας πως υπάρχουν γυναίκες που έχουν περάσει και πολύ πολύ χειρότερα. Τις σκέφτομαι και θαυμάζω πραγματικά το κουράγιο τους. Δεν μπορώ και δε θέλω να το συζητήσω με κανέναν δικό μου, γι'αυτό κια γράφοντας εδώ βρίσκω λίγη ηρεμία μ'εναν περίεργο τροπο και σας ευχαριστώ πραγματικά όλες.Το θέμα είναι ότι η λογική τα καταλαβαίνει όλα αυτά τα λόγια, αλλά το συναίσθημα παραμένει. Σίγουρα το να το δεις και να το ζήσεις είναι ακόμη χειρότερο, αλλά για τον καθένα το πρόβλημά του είναι το πιο σημαντικό για τον ίδιο. Όσον αφορά τον ψυχολόγο το έχω σκεφτεί, αλλά θεωρώ πως δε θα μου πει κάτι που δεν ξέρω.Όλα αυτά που λέμε εδώ τα καταλαβαίνω, αλλά πως τα κάνεις πράξη!; Ελπίζω να ισχύει αυτό που λέτε για μια καινούργια κύηση.Μακάρι εκεί να βρίσκεται το μυστικό!

[xenia:-)]

Kαταλαβαίνω τι λέτε και ξέρω πως ίσως να μην έχω το δικαίωμα να συζητάω το προβλημά μου ξέροντας πως υπάρχουν γυναίκες που έχουν περάσει και πολύ πολύ χειρότερα. Τις σκέφτομαι και θαυμάζω πραγματικά το κουράγιο τους. Δεν μπορώ και δε θέλω να το συζητήσω με κανέναν δικό μου, γι'αυτό κια γράφοντας εδώ βρίσκω λίγη ηρεμία μ'εναν περίεργο τροπο και σας ευχαριστώ πραγματικά όλες.Το θέμα είναι ότι η λογική τα καταλαβαίνει όλα αυτά τα λόγια, αλλά το συναίσθημα παραμένει. Σίγουρα το να το δεις και να το ζήσεις είναι ακόμη χειρότερο, αλλά για τον καθένα το πρόβλημά του είναι το πιο σημαντικό για τον ίδιο. Όσον αφορά τον ψυχολόγο το έχω σκεφτεί, αλλά θεωρώ πως δε θα μου πει κάτι που δεν ξέρω.Όλα αυτά που λέμε εδώ τα καταλαβαίνω, αλλά πως τα κάνεις πράξη!; Ελπίζω να ισχύει αυτό που λέτε για μια καινούργια κύηση.Μακάρι εκεί να βρίσκεται το μυστικό!

 

απλα αφηνεις τον χρονο να κυλησει και ολα μπαινουν στην θεση τους.εχουν περασει 2,5 χρονια απο οταν εχασα την μπεμπουλα μου στην 27η εβδ.ακομη και τωρα δεν περνα μερα που να μην την σκεφτω.απλα εχει μαλακωσει ο πονος-δεν ξερω πως αλλιως να το περιγραψω για να με καταλαβεις.....υπομονη

[veti]

Kαταλαβαίνω τι λέτε και ξέρω πως ίσως να μην έχω το δικαίωμα να συζητάω το προβλημά μου ξέροντας πως υπάρχουν γυναίκες που έχουν περάσει και πολύ πολύ χειρότερα. Τις σκέφτομαι και θαυμάζω πραγματικά το κουράγιο τους. Δεν μπορώ και δε θέλω να το συζητήσω με κανέναν δικό μου, γι'αυτό κια γράφοντας εδώ βρίσκω λίγη ηρεμία μ'εναν περίεργο τροπο και σας ευχαριστώ πραγματικά όλες.Το θέμα είναι ότι η λογική τα καταλαβαίνει όλα αυτά τα λόγια, αλλά το συναίσθημα παραμένει. Σίγουρα το να το δεις και να το ζήσεις είναι ακόμη χειρότερο, αλλά για τον καθένα το πρόβλημά του είναι το πιο σημαντικό για τον ίδιο. Όσον αφορά τον ψυχολόγο το έχω σκεφτεί, αλλά θεωρώ πως δε θα μου πει κάτι που δεν ξέρω.Όλα αυτά που λέμε εδώ τα καταλαβαίνω, αλλά πως τα κάνεις πράξη!; Ελπίζω να ισχύει αυτό που λέτε για μια καινούργια κύηση.Μακάρι εκεί να βρίσκεται το μυστικό!

 

Γλυκια μου μαλλον το διατυπωσα λαθος,και δεν θελω να σε στεναχωρησω.

Δεν εννοουσα οτι δεν εχεις το δικαιωμα να λες τον πονο σου και αυτα που περασες και περνας επειδη υπαρχουν αλλες γυναικες με χειροτερα προβληματα.

Εννοειται οτι ολε ειμαστε εδω μεσα για να μιλαμε και να μοιραζομαστε τον πονο μας και να δινουμε κουραγιο η μια στην αλλη.

Απλα ncl μου θελω να καταλαβεις οτι πρεπει να προσπαθησεις,παρε τον χρονο σου κλαψε,ξεσπασε αλλα πρεπει να σταθεις στα ποδια σου και θα δεις οτι σε επομενη εγκυμοσυνη θα ερθουν ολα καλα.

Η καθε γυναικα ειναι διαφορετικη,και εγω οταν επαθα αυτο που επαθα ελεγα,παει τελειωσε και πραγματικα σου μιλαω ημουνα στα ορια της καταθλιψης,ημουνα ενας ανθρωπος που δεν ετρωγε δεν επινε και ειχα αφαιθει εντελως σαν ζομπι δηλαδη.Ομως με τον καιρο και μπαινωντας εδω μεσα μιλουσα με πολλες κοπελες και πιστεψε με μαλακωσα πολυ.

Ολα θελουν το χρονο τους κοριτσακι μου,μην πιεζεις τον εαυτο σου και προσπαθησε να κανεις πραγματα που σου αρεσουν για να ξεχνιεσαι και να μην σκεφτεσε συνεχεια.

Οταν νιωθεις την αναγκη να μπαινεις και να μιλαμε,εμενα παντως εδω μεσα μου εκανε πολυ καλο.......

Σας φιλω ολες.

[ηλιαχτιδα 78]

ο καθενας εχει δικαιωμα στον πονο και σιγουρα ο καθενας το βιωνει διαφορετικα...οταν ειχα την πρωτη μου αποβολη ενιωθα η πιο δυστηχισμενη γυναικα στον κοσμο και ημουν μολις 6 εβδομαδων...ηξερα πως αυτο που επαθα ηταν πολυ συνηθισμενο και υπηρχαν γυναικες που τα εχασαν ολοκληρα παιδακια...και ομως πονουσα και εκλαιγα...αργοτερα ομως οταν εχασα το αγορακι μου 9 μερες μετα την γεννηση του καταλαβα τι θα πει ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΟΝΟΣ...να σπαζει η καρδια σου σε χιλια κομματια και να χανεις την γη κατω απο τα ποδια σου....ομως επρεπε να ζησω για 1000 λογους και πανω απο ολα για την κορη μου που δεν ηθελα με τιποτα να πληγωθει...ξερω πως μεχρι την τελευταια μου αναπνοη θα τον αγαπω τον πριγκηπακο μου αλλα θελω να χαρισω και στο κοριτσακι μου ενα αδερφακι..της το χρωσταω...το λαχταραω πανω απο ολα στην ζωη! με ολα αυτα θελω να πω πως παντα ξερουμε οτι υπαρχουν χειροτερα αλλα ο καθενας ποναει για αυτο που του συνεβει...δεν μπορει να πονα για ολους τους αλλους...απλα να παιρνει κουραγιο και να προχωρα...και καπου εκει θα ερθει μια μερα που θα ειναι γεματη χαμογελα και μωρουδιστικη μυρωδια...θελω τοσο πολυ να την νιωσω αυτη την μερα!

το ευχομαι και σε σας! σας φιλω ολες Ιωαννα

[vasob]

Κοριτσια δεν ξερω αν ο χρονος ειναι γιατρος γιατι εχουν περασει μονο 2,5μηνες που εχασα το μωρακι μου στην 27η εβδομαδα....Το μονο φαρμακο για μενα που μπορει να απαλυνει και οχι να σβησει τον πονο ειναι ενα γερο μωρακι.....Ηλιαχτιδα μου κι εγω λαχταρω αυτη τη μωρουδιστικη μυρωδια.....Ελπιζω τα ονειρα μας να γινουν πραγματικοτητα!!!!!

[veti]

Κοριτσια προσπαθω να σκεφτομαι θετικα και οχι αρνητικα οπως εκανα στην αρχη που τα εβλεπα ολα μαυρα και χωρις νοημα.

Θα τα καταφερουμε ολες να κρατησουμε γερα μωρακια στα χερια μας,δεν μπορει συνεχως να μας ακολουθει η γκαντεμια σε καθε μας βημα.

Αντε για να αλλαξουμε και ενοτητα και να μιλαμε για πανες μπιμπερο και αλλα τετοια τοσο γλυκα και χαριτωμενα.

Οσο για την μωρουδιλα που μυριζει ενα σπιτι δεν υπαρχει καλυτερο πραγμα πραγματικα.

Υπομονη και θα πραγματοποιηθουν τα ονειρα μας:p:p

[goutsounaki]

Καλησπερα σ ολες της πονεμενες ψυχες διαβαζοντας ολα τα μηνηματα ποιο πανω διαπηστωσα ποσω μηαζουμαι ολες μεταξη μας οχη ο χρονος δεν ειναι γηατρος απλος προσπαθουμαι να ξεγελαμαι τον εαυτο μας και τους γηρω μας τα μωρακια που χασαμαι ειναι παντα μεσα στη ψυχη και τη σκεψη μας. Οφηλουμαι ομως να σηκωθουμαι και να πρωχωρησουμαι για τα μωρα που περημαινουμαι !.Μονο οταν παρετηθω απο το ονειρο μου δεν θα ΖΩ !