Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

ΒΟΗΘΕΙΑ! ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ-ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ


Recommended Posts

Κορίτσια, χρειάζομαι απεγνωσμένα τη βοήθειά σας. Μαρία και εσύ βοήθησέ με σε παρακαλώ. Ίσως να έχουν αναλυθεί πολλά σχετικά θέματα αλλά θα ήθελα συγκεκριμένες γνώμες για την περίπτωσή μας. Το κοριτσάκι μου, 2,5 ετών, ήταν πάντοτε ένα παιδί συνεννοήσιμο, χωρίς εξάρσεις, όταν ήθελε κάτι και του εξηγούσαμε για ποιό λόγο δεν γίνεται καταλάβαινε πάντα και γενικά ήταν το τέλειο και ισορροπημένο παιδί. Τώρα πια είναι ένα πλάσμα που το μόνο που κάνει είναι να τρέχει μέσα στο σπίτι τσιρίζοντας υστερικά "αγκαλιά", με κυνηγάει από πίσω παντού, θέλει όλα να της τα κάνω εγώ, κοιμάται μαζί μου και ξυπνάει κάθε δέκα λεπτά να δεί αν είμαι δίπλα της κ.λ.π. Για να έχετε πλήρη εικόνα να σας πώ όλο το πρόσφατο ιστορικό. Τον Απρίλιο έφυγε ο πατέρας της για δουλειά στο εξωτερικό και έρχεται 3 φορές το μήνα από 3 ημέρες. Μέχρι τότε, τον τελευταίο χρόνο δεν δούλευε και ήταν συνέχεια μαζί στο σπίτι. Από τότε άρχισε να είναι "αγρίμι" τις ημέρες που έλειπε ο μπαμπάς της και ηρεμούσε όταν γύριζε, αλλά γενικά όχι υπερβολικά πράγματα, απλώς ήταν λίγο μελαγχολική και ευέξαπτη. Τότε αρχ’ισαμε να κοιμόμαστε και μαζί τα βράδια. Τον Ιούλιο γέννησα τον μπέμπη μας και από τότε άρχισαν τα πράγματα να δυσκολεύουν. Ταυτόχρονα σταμάτησα και τη δουλειά και επειδή έβλεπα οτι μέσα της ζήλευε πολύ και υπέφερε άρχισα να κάνω συνέχεια πράγματα μόνο μαζί της (π.χ. την έπαιρνα πάντα μαζί μου στα ψώνια, πηγαίναμε οι 2 μας στην παραλία κλπ) αφήνοντας το μωρό συνέχεια με την κοπέλα. Γενικά το μωρό έχω καταλήξει να το έχω συνέχεια παρατημένο με την νταντά και να μην του δίνω καμία σημασία για να είμαι συνεχώς με τη μεγάλη. Αρχές Σεπτεμβρίου ξεκίνησε τον παιδικό σταθμό, στην αρχή με λίγο κλάμα το πρωί, τώρα με απλή γκρινίτσα. Και την προηγούμενη εβδομάδα ξαναρχίσαμε με κλάματα κολυμβητήριο, στη μεγάλη πισίνα αυτή τη φορά, χωρίς εμένα (πέρσι κάναμε μαζί στη μικρή για τα μωρά). Όμως τις τελευταίες εβδομάδες η κατάσταση έχει γίνει απελπιστική και δεν ξέρω πώς να τη χειριστώ. Συνεχώς ουρλιάζει, δεν παίζει με τίποτα, ηρεμεί μόνο αν βλέπει DVD (που δεν την αφήνω παρά μόνο συγκεκριμένες ώρες και λίγο) και θέλει να την έχω αγκαλιά στον καναπέ. Έχει αρχίσει να τσιρίζει για να ζητήσει ό,τι θέλει ή δεν θέλει και μόλις δει οτι δεν γίνεται το γυρνάει στο "αγκαλιά". Ακόμη και όταν την παίρνω αγκαλιά μερικές φορές συνεχίζει να φωνάζει "αγκαλιά" όντας στην αγκαλιά μου. Εγώ σε όλο αυτό προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να την παίρνω αγκαλιά όσο πιο πολύ μπορώ, να της κάνω αυτά που θέλει και όταν πια ξεπερνάει τα όρια της λογικής της λέω αυστηρά οτι δεν θα καταφέρει τίποτα τσιρίζοντας, την προειδοποιώ και τελικά τη στέλνω στη γωνία των άτακτων για 3 λεπτά. Μόλις περάσουν της εξηγώ ήρεμα οτι την έβαλα εκεί επειδή τσίριζε και ούρλιαζε και οτι ποτέ δεν θα γίνεται αυτό που θέλει αν το ζητάει έτσι, της λέω οτι την αγαπώ πολύ πάντα, ακόμη και όταν τη μαλώνω και μετά πάμε να συνεχίσουμε ότι κάναμε. Γενικά επίσης συνέχεια της λέω οτι την αγαπώ πολύ, οτι είναι το πιο αγαπήμένο μου πλάσμα στον κόσμο, οτι είμαι περήφανη για αυτήν και οτι δεν θα την αφήσω ποτέ, ακόμη και αν φεύγω στη δουλειά ή ταξίδι για λίγες μέρες πάντα θα ξαναγυρίζω. Όμως τίποτα δεν φαίνεται να την καθησυχάζει. Τί να κάνω; Βοηθήστε με, σας παρακαλώ, Είναι φυσιολογικά όλα αυτά; Τί έχει το παιδί μου και υποφέρει τόσο; Πρέπει να πάω σε παιδοψυχολόγο; Το χειρίζομαι σωστά; Σήμερα ξαναγύρισα στη δουλειά και τρέμω τί θα γίνει και τί θα νιώθει. Και το κολυμβητήριο να το συνεχίσει ή να τη σταματήσω γιατί πιέζεται πολύ; Πρόκειται να κάνω και ένα τριήμερο ταξίδι και δεν ξέρω σε τί κατάσταση θα την βρω όταν γυρίσω. Να το ακυρώσω ή να πάω για να καταλάβει οτι ξαναγυρνάω; Συγνώμη για το μεγάλο τόπικ και τις απανωτές ερωτήσεις, αλλά ήθελα να σας δώσω πλήρη εικόνα της κατάστασης.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


δεν φταιει το παιδι σε τπτ οι δικοι σας χειρισμοι το φτασαν εδω που το φτασαν,και σε συνδιασμο με την 1η προεφηβικη ηλικα 3με 6 γιναν ολα ετσι οπως γιναν.εγω δεν ειμαι ειδικος αλλα επειδη βλεπω απο το αναλυτικο σου κειμενο τα λαθη θα σου λεγα να πας σε ενα παιδοψυχολογο οχι το μωρο εσυ να σου πει δυο τρια πραγματα και πως να συμπεριφερθεις στο παιδι.αν μπορεις παντος να ανβαλεις το ταξιδι καντο γτ ζει την απουσια του πατερα εντονα(δεν μπορει ακομη ο εγκεφαλος της να επεξεργαστη..το εφυγε ο μπαμπας αλλα θα ξαναρθει)αν φυγεις κι εσυ και πιστεψε με ολα τα νιωθουν θα ειναι πολυ δυσκολα γι αυτην.αυτο πιστευω εγω!και δεν ειναι τοσο δυσκολα τα πραγματα οσο δειχνουν τωρα!

my 3 little stars are my reason to be2946785n7mfu4of95.gif

Link to comment
Share on other sites

Εγώ όταν αντιμετωπίζω προβλήματα συμπεριφοράς και όχι μόνο, πάντα τα κουβεντιάζω με τον παιδίατρο μας, και με καθοδηγεί.

Δεν ξέρω αν χρειάζεται παιδοψυχολόγος, αλλά προφανώς η απουσία του μπαμπά και ο ερχομός του μωρού στο καπάκι, ε, την αποσυντόνισαν. Πιστεύω ότι θα επανέλθει, απλά θέλει τον χρόνο της.

Εσύ πρέπει να κάνεις υπομονή (που να τη βρεις θα μου πεις, οκ, όλες τα περνάμε αυτά) και σε καμμία περίπτωση μην αμελείς το μωρό. Θέλει και αυτό τον χρόνο σου. Αλλιώς θα τον απαιτήσει αργότερα, με άσχημο τρόπο φοβάμαι.

Κουράγιο καλή. Εύχομαι να περάσει αυτή η φάση σύντομα.:wink:

Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι θα πάει στον παράδεισο μιας θρησκείας και δεν θα διακινδυνεύσει να καταλήξει στην κόλαση μιας άλλης.

 

 

 

TbSdp2.png

Link to comment
Share on other sites

Καταρχήν ψυχραιμία....

Η μικρή σου βιώνει τεράστιες αλλαγές στη ζωή της. Ένα αδερφάκι την παρουσία του οποίου τώρα αρχίζει να συνειδητοποιεί, έναρξη σταθμού, απουσία μπαμπά...όλα μαζί είναι ζόρικα. Έχω περάσει ακριβώς αυτή τη φάση, με τις ίδιες διαφορές ηλικίας που λες τους ίδιους χρόνους (περίπου 2,5 ξεκίνησε σταθμό ο μεγάλος μου όταν ο μικρός μου ήταν 3 μηνών. Είχαμε διάφορα θέματα να σου πω την αλήθεια. Ξεπεράστηκαν όλα όμως με τον καιρό, με υπομονή και επιμονή.

Η κατάσταση πλέον είναι αυτή, δώσε στην κόρη σου να καταλάβει και τη μονιμότητα των πραγμάτων, και ότι είναι επιλογή σας (πχ ο σταθμός). Αν αισθανθεί οτι εσύ πιστεύεις την επιλογή να την στείλεις σταθμό και νιώθεις ασφάλεια με αυτό, θα το νιώσει και αυτή αργά η γρήγορα.

Επίσης, το ίδιο κάνε και με το δεύτερο παιδάκι. Της έχεις κάνει το μεγαλύτερο δώρο, ένα αδερφάκι, είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει, μην ενοχοποιείσαι. Να σου πω την αλήθεια εγώ τον μικρό τον συμπεριελάμβανα από νωρίς σε όλα, καναμε πράγματα δηλαδή και οι τρεις, ο μεγάλος "τον έφαγε στη μάπα" τον μικρό που λέμε. Και σε πληροφορώ ότι του έκανε πολύ καλό. Είναι αγαπημένοι, ο μεγάλος ΄συμφιλιώθηκε με την κατάσταση νωρίς και είμαστε μια χαρά. Οι φίλες μου που επέλεξαν να παιρνούν παραγωγικό χρόνο με το μεγαλύτερο παιδί, λόγω τύψεων, τελικά αντιμετωπίζουν πιο σημαντικό πρόβλημα διότι το μεγάλο παιδί δεν είχε το χρόνο να "χωνέψει" την παρουσία του μικρού, την απωθούσε...

 

Για μένα, χαλάρωσε, συνειδητοποίησε ότι αυτές είναι φάσεις που περνούν όλοι είτε το παραδέχονται, είτε όχι. Κατάλαβε ότι η κόρη σου είναι σε φάση τεράστιων αλλαγών, σεβάσου αυτό αλλά τοποθέτησέ τη μέσα στο παιχνίδι. Φιάξατε μια οικογένεια να αγαπάει και να την αγαπά. Κάντη να το καταλάβει και σιγά σιγά όλα θα πάνε καλύτερα....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Με τις δασκάλες στον παιδικό το συζήτησες; Μήπως η κόρη σου κοπιάρει κάποιες υστερίες που είδε από κάποιο παιδάκι στην προσαρμογή, που διεκδικεί τις αγκαλιές της δασκάλας;

 

Κατά τα άλλα, θα πρότεινα ηρεμία, να δινεις εσύ το καλό παράδειγμα όντας ψύχραιμη και χωρίς εκρήξεις. Να κάνεις αυτό που θεωρείς σωστό και να βάζεις όρια όταν πρέπει, όχι όταν εσύ καταρρέεις, γιατί έτσι το παιδί δεν καταλαβαίνει εύκολα τι είναι το σωστό.

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ με την κοπέλα παραπάνω ότι ένας καλός παιδοψυχολόγος μπορεί με λίγες κουβέντες να σου δείξει πως να αντιμετωπίζεις τη συμπεριφορά του παιδιού χωρίς εμφανή "λάθη".

 

Αυτό που κάνεις, που πότε ανταποκρινεσαι στις τσιρίδες και πότε τις απαγορεύεις, είναι η συμπεριφορά που ακριβώς τις ενισχύει... Το παιδί τσιρίζει όλο και πιο πολύ, για να δει πού και πότε θα "πιάσει", εφόσον δεν βλέπει σταθερή συμπεριφορά.

 

Να δείξεις στο παιδί πώς να μιλάει ήρεμα και να ανταποκρίνεσαι σε αυτό, όταν δηλαδή κάτι σου το ζητάει με αποδεκτό τρόπο.

 

Σχετικά με το κολυμβητήριο, το παιδί φαίνεται αρκετά μικρό για να συνεννοείται και να καταλαβαίνει πλήρως εντολές και εφόσον το όλο θέμα δεν το ευχαριστεί, προσωπικά δεν θα το συνέχιζα, στην παρούσα φάση.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ κορίτσια για τις απαντήσεις. Ο μπαμπάς της όντως λείπει στο εξωτερικό. Εγώ δουλεύω πολλές ώρες. Βέβαια τους τελευταίους 4 μήνες είχα άδεια λόγω τοκετού και ξανάρχισα σήμερα. Δεν ταξιδεύω, απλώς σκόπευα να πάω ένα τριήμερο στον μπαμπά της γιατί εκείνος δεν μπορεί να έρθει. Στο σχολείο με τις δασκάλες που το συζήτησα μου είπαν οτι δυσκολεύεται λίγο με την προσαρμογή της, είναι κάπως μελαγχολική και ζητάει συχνά αγκαλιά από τις δασκάλες, αλλά έχει και φάσεις που ξεχνιέται και παίζει ανέμελα και ωραία, γεγονός πολύ θετικό. Εκείνες μου είπαν οτι πιστεύουν οτι όλο αυτό είναι αντίδραση λόγω του μωρού, απλώς λίγο πιο έντονο λόγω και της απουσίας του μπαμπά, του σχολείου κ.λ.π. και οτι με τον καιρό και υπομονή θα περάσει. Σήμερα, όταν γύρισε από τον παιδικό και δεν με βρήκε σπίτι έκλαιγε πολύ και με ζήταγε, δεν ήθελε να κοιμηθεί και τελικά έπαιξε με τη γιαγιά της (την είχα επιστρατεύσει για τα δύσκολα), με παράπονο βέβαια. Όταν γύρισα, στην αρχή ήταν κακόκεφη, αλλά μετά με πολλή κουβέντα και καραγκιοζιλίκια από την πλευρά μου ξαναβρήκε τον παλιό εαυτό της και γελάσαμε πάλι μαζί και όλα κύλησαν αρκετά ήρεμα. Κουφετάκι, επειδή λές στην απάντησή σου οτι οι δικοί μας χειρισμοί έφτασαν το παιδί σε αυτή την κατάσταση και οτι βλέπεις στο κείμενό μου τα λάθη, μπορείς να μου πείς συγκεκριμένα ποιοι χειρισμοί ήταν λάθος και ποιά λάθη κάναμε για να μπορέσω και εγώ να δώ τί πρέπει να διορθωθεί και να προσέξω στο μέλλον?

Link to comment
Share on other sites

Απότι διαβάζω και στο τόπικ " παιδικός σταθμός και άρνηση να πάει στο κρεβάτι του" βλέπω οτι γενικά η αλλαγή στη συμπεριφορά και η προσκόληση στη μαμά, το να την ψάχνουν και στον ύπνο τους, είναι κάτι το οποίο γενικά συμβαίνει όταν τα παιδιά αρχίζουν παιδικό. Λέτε να συμβαίνει και στην κόρη μου αυτό και απλώς να είναι πιο έντονο λόγω της απουσίας του μπαμπά, του νέου μωρού κ.λ.π? Ως προς την σταθερή αντιμετώπιση που αναφέρατε παραπάνω, γενικά σε κάθε της έξαρση της λέω οτι δεν καταλαβαίνω έτσι όπως κάνει, και πρέπει να μου λέει πιο όμορφα τί θέλει κ.λ.π. και προσπαθώ να τη συζητάω και να της εξηγώ, απλώς την μαλώνω και την βάζω τιμωρία μόνο όταν ξεπερνάει τα όρια,γιατί νομίζω οτι δεν πρέπει για το παραμικρό να βάζω τιμωρίες, αλλά να είναι η έσχατη λύση. Και πάντα χωρίς φωνές και βιαιότητες. Είναι λάθος αυτή η αντιμετώπιση? Κάθε σκέψη, γνώμη και συμβουλή ευπρόσδεκτη. Και πάλι ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

ωραία όλες έχουμε εντοπίσει το πρόβλημα !!!!

της λύπη τρομερά ο μπαμπά της ,

να προτείνω μερικές ιδέες και εσύ μας λες αν είναι εφικτές ,

1. να μιλάς συνέχεια μαζί της για το μπαμπά της , τώρα ξύπνησε ...ήπιε τον καφέ του ..... πήγε στην δουλεία ....είπε ο σε αγαπάει πολύ πολύ ...έρχεται σε λίγες μέρες κτλ.

2. συνδέεστε μέσω κάμερας και βλέπει τον μπαμπά της live κάθε μέρα της μιλάει και της λέει ότι είναι καλά και οτι την αγαπάει , της λέει τα νέα του ....

3. της στέλνει ο μπαμπάς της κασέτες με βίντεο μεσα στο οποιο της μιλαει ο μπαμπάς της .

δεν έχει σημασία τι θα της λέει αρκεί να νοιώθει ότι ο μπαμπάς της είναι δίπλα της έστω και μέσω οθόνης, μέσω τηλεφώνου, στην ομιλία την δικιά σας.

τώρα όσον αφορά το ταξιδάκι σου θα σου πρότεινα να έπαιρνες και την μικρή μαζί ...

αλλιώς να το αναβάλλεις για λίγο καιρό .

και σαφώς να πάρεις την γνώμη απο ειδικό !!!

κουράγιο πάντως είναι δύσκολο ....

Link to comment
Share on other sites

γιατι ομως προσπαθωντας να λυσεις ενα προβλημα δημιουργεις και αλλο

το μωρο καλο θα ειναι να το ενταξεις και αυτο στην καθημερηνοτητα σου και οχι να το αφηνεις με την νταντα

 

ενταξει της κορης της λειπει ο μπαμπας το μωρακι δεν το σκεφτεσαι που του λειπει και η μαμα και ο μπαμπας????δεν κανεις καλο ουτε στην κορη σου ουτε στο μωρακι

 

καλο θα ηταν να ασχολησαι με το μωρο τις ιδιες ωρες που ασχολησαι και με την μικρη κορη και να προσπαθησεις να φερεις πιο κοντα την κορουλα σου με το αδερφακι της

Η οικογενοια μου ειναι ολη μου η ζωη

 

328e.jpg328ep3.png

Link to comment
Share on other sites

Εγώ ως παιδαγωγός θα συνιστούσα ψυχραιμία. Η κόρη σου βρίσκεται σε μια αρκετά δύσκολη ηλικία, στη φάση της άρνησης που λέμε. Είναι ένα αναπτυξιακό στάδιο από το οποίο περνούν όλα τα παιδιά, απλά η κόρη σου το βιώνει πιο έντονα λόγω της απουσίας του μπαμπά της και του νέου αδερφού. Σε αυτή τη φάση θέλουν να είανι το κέντρο του κόσμου και για αυτό έχει ακραίες συμπεριφορές, τις οποίες θεωρώ ότι θα συνεχίσει όσο αντιλαμβάνεται ότι λόγω αυτών ασχολείσαι μαζί της. Το καλύτερο που έχεις να κάνει είναι να θέσεις όρια και να ε΄χεις μια σταθερή συμπεριφορά απέναντί της. Αν για παράδειγμα της εξηγήσεις ότι δεν μπορείτε να πάτε βόλτα, μην αλλάξεις γνώμη όταν βάλει τα κλάματα. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να τη βλέπεις να κλαίει και να χτυπιέται αλλά είναι ένας τρόπος να καταλάβει ότι δεν γίνεται να περνάει πάντα το δικό της.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ κορίτσια πολύ για τις απαντήσεις σας. Αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά οτι το φόρουμ αυτό είναι πολύ χρήσιμο και συμμετέχουν πολύ σοβαρά άτομα. Πραγματικά το συζήτησα και εγώ με μία φίλη μου παιδαγωγό και με την παιδίατρο και μου είπαν ακριβώς αυτά που μου λέτε και εσείς. Οτι είναι φυσιολογικό, οτι όλα ξεκινούν από το οτι της λείπει πάρα πολύ ο μπαμπάς της, με τον οποίο είναι πολύ δεμένη και τα πράγματα εντείνονται με τον ερχομό του μπέμπη και το σχολείο. Μου είπαν πρέπει να είμαι πάντα σταθερή σε αυτό που λέω, αλλά να μην την επιπλήττω ή να την βάζω στην γωνία των άτακτων γιατί το μυαλουδάκι της δεν μπορεί να συλλάβει το λόγο και απλώς νομίζει οτι την μαλώνω και την τιμωρώ επειδή στενοχωριέται. Και επίσης μου είπαν αυτό που μου λέτε και εσείς, οτι δηλ. δεν έχει νόημα να έχω έτσι παρατημένο τον μπέμπη γιατί αφενός μεν έχει και αυτό ανάγκες, αν και μικρούλι, αφετέρου όταν θα αρχίσει και αυτός να διεκδικεί τη μαμά θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα, οπότε ας γίνει ξεκάθαρο τώρα οτι η μαμά έχει 2 παιδάκια και πρέπει να ασχολείται και με τα 2. Δηλ. μου είπαν και εκείνες ακριβώς αυτά που μου λέτε και εσείς. Σας ευχαριστώ πολύ. Έτσι αποφάσισα κατ’αρχήν να μην την πιέσω το κολυμβητήριο, γιατί της έχουν πέσει πολλά μαζεμένα. Άλλωστε για να περνάει καλά αυτή τη στέλνω, αλλιώς δεν έχω κανένα λόγο. Αν θέλει θα ξαναπάμε στην πισίνα γιατα μωρά μαζί όπως πέρσι που της άρεσε. Και στο ταξίδι ή δεν θα πάω καθόλου σε αυτή την φάση ή θα την πάρω και αυτή μαζί, αν προλάβω να της βγάλω διαβατήριο. Θα της πω οτι όπως είναι τώρα πια μεγάλη για να πηγαίνει σχολείο, έτσι είναι και αρκετά μεγάλη για να έρθει στο ταξίδι μαζί μου, ενώ ο μπέμπης που είναι μικρός δεν μπορεί. Τί λέτε; Πάντως ανκουφίστηκα που είδα οτι η συμπεριφορά του παιδιού είναι φυσιολογική και τώρα έχω οπλιστεί με μεγαλύτερη υπομονή και διάθεση, γιατί ο φόβος και η ανησυχία οτι δεν κάνεις αυτά που πρέπει και δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις είναι κακοί σύμβουλοι.

Link to comment
Share on other sites

Melina m, πολύ καλές οι ιδέες σου. Ήδη μιλάμε καθημερινά στο κομπιούτερ με κάμερα και τον βλέπει και μάλιστα μερικές φορές απλώς το αφήνουμε ανοιχτό και κάνει ο καθένας τα δικά του, απλώς για να αισθανόμαστε ο ένας την παρουσία του άλλου και να μπορεί όποτε θέλει να τον φωνάξει και να της απαντήσει σαν να ήταν εδώ. Αυτό με το βίντεο δεν το είχα σκεφτεί, θα το δοκιμάσω και αυτό.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Θα μπορούσες ίσως αν το αντέχει να την εντάξεις και στην καθημερινότητα του μωρού... όχι σπουδαία πράγματα αλλά θέματα όπως πχ. Ειρήνη μπορείς σε παρακαλώ να με βοηθήσεις και να μου δώσεις μια πάνα του μπέμπη μας;

 

τέτοια μικρά πραγματάκια ίσως της δώσουν να καταλάβει πως ο μπέμπης ανήκει σε όλη την οικογένεια ;)

 

ή την ώρα που ταΐζεις τον μπέμπη να της λες πως ήταν όταν τάιζες εκείνη και διάφορα τέτοια.

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

καλησπερα και απο μενα...

συμφωνω με κάποιες απο τις ιδέες των κοριτσιών.........εγω θα σου πω την δικη μου περιπτωση....η μικρή μου είναι και αυτη περιπου 2,5 χρονων

η οποία...είναι αυτικόλλητη πανω μου το οποίο δεν με χαροποιεί....τον άντρα μου δεν τον θέλει όταν παιζουμε και ερχεται να παίξει μαζί μας τον διώχνει και αρχιζει να τσιρίζει....΄βέβαια δεν έχω πρόβλημα με το σχολειο διότι πήγαινε και περυσι και γενικά προσαρμόζεται εύκολα....

γενικά αν αργήσω να έρθω απο την δουλειά και πάρει ο άντρας μου την μικρή μόλις μπαινουν σπίτι και δεν με δει....ουρλιάζει κλαει τον κοπανάει και γενικά δεν μπορώ να λείπω καν.....

αυτό που κάνω απο τότε που γεννήθηκε είναι να της μιλάω και να εξηγω τα πάντα....κάθε κίνηση που έκανα....τά πάντα....το πρωι μόλις μπαίνουμε στο αυτ/το για να πάμε σχολειο αρχίζει απο μόνη της.....μαμά εγω θα πάω σχολείο.....εσύ θα πας....στην δουλεια.... και ο μπαμπάς θα πάει στη δουλειά....για να πάρουμε λεφτά να πάμε στον κυριο να πάρουμε ψωμακι και στο super market. Της έχω μάθει πως για να αγοράζουμε ότι θέλουμε πρεπει να δουλευει η μαμά και ο μπαμπάς.....και όσες φορές έχουμε δεί παιδιά να ζητιανευουν.....της εξηγω πως αυτό το παιδάκι που είναι φτωχό...καιδεν έχει να φάει πρεπει να του δώσουμε μερικά χρήματα και άλλα τετοια για να μαθαίνει την σκληρή πραγματικότητα και να ευχαριστεί για όσα της προσφέρουμε....με την καλη έννοια

ενω ο αντρας μου που δεν την προσεγγίζει σωστά πάντα παρά μόνο όταν έχει ορεξη εκείνος το παιδί μου δεν μπορει να κάτσει πολυ ώρα μαζί του...γιατί αν θα κάνει μια ζημιά αμεσως φωνάζει....δε της εξηγεί όπως εγώ και μαζί μου νιώθει πιο ασφαλής.......

θέλω πολυ απλά να πω πως χρειάζεται πολυ προσπάθεια διότι οπως όλες καταλαβαίνουμε της λείπει ο μπαμπάς της.....και αυτό είναι λογικό γιατί απο τα 4 κομμάτια του παζλ λειπει ένα βασικό...καλό είναι να της εξηγείς τα πάντα να την βάζεις να συμμετέχει ακόμα και στο άλλαγμα της πάνας του μωρου....τα παιδιά σε αυτη την ηλικιά νιώθουν πως αν μας βοηθούν κάνουν κάτι πολύ σπουδαιο...'οχι πως δεν είναι....μαθε της γιατί το μωρό έχει ανάγκη να φάει...δείξε της φωτογραφίες που εκεινη ειναι μωρό....να καταλάβει πως και σε εκείνη έκανες τα ίδια....είναι φανερό πως θέλει να σου τραβήξει την προσοχή....

καλό θα είναι αν πάς ταξίδι....στον άντρα σου πάρε και τα παιδιά μαζί....και η μικρή και το μωρό το έχουν ανάγκη...και μην φανταστείς οτι το μωρό δεν καταλαβαίνει.....

το έχετε όλοι ανάγκη............

απλά βάλε τον εαυτό σου στη θέση της μικρής....και την άκρη θα την βρείς εύκολα....βέβαια δεν είναι εύκολα αυτά που περιγράφουμε....θέλει χρόνο και υπομονη

1129643tvsq1yiqpw.gif
Link to comment
Share on other sites

Η μικρή σου δεν έχει κάτι το παθολογικό, μην φοβάσαι, αλλά της ήρθαν πάρα πολλές αλλαγές συγχρόνως και δεν μπορεί να τις χειρηστεί όλες μαζί.

 

Καταρχάς αφού ξεκίνησε παιδικό, σταμάτησε λίγο το κολυμβητήριο και δώστε βάση ΜΟΝΟ στον παιδικό, γιατί θα σου παρουσιάσει και εκεί προβλήματα.

Και γω σκεφτόμουν το κολυμβητήριο για τώρα αλλά θα το καθυστερήσουμε γιατί προσπαθούμε να δώσουμε προσοχή στη συμπεριφορά της στον παιδικό, γιατί αλλάξαμε φέτος χώρο.

Όπως είπε και η aeriko, να την βάλεις να συμμετέχει με το μωρό μαζί για να μπορέσει να εξοικιωθεί με την παρουσία του και να καταλάβει πως δεν την αγαπάτε λιγότερο από τον μπέμπη.

Προσπάθησε να της περάσεις πως το σπίτι με την μαμά και τον μπέμπη, είναι ένα σταθερό μέρος που δεν πρόκειται ποτέ να φύγει η μανούλα σαν τον μπαμπάκα και πως πάντα θα είστε δίπλα της ότι και να γίνει.

Και θέλει ηρεμία, αυτή τώρα σε δοκιμάζει να δει τις αντοχές σου, αλλά μην της κάνεις την χάρη, να είσαι σταθερή σε κάποιες αποφάσεις σου αλλά μην την ζορίζεις με πολλές δραστηριότητες όπως π.χ. συγχρόνως παιδικός, κολύμβηση ή μπαλέτο. Σιγά-σιγά βάλτην σε αυτές τις δραστηριότητες γιατί το παιδί σου βγάζει αυτή τη στιγμή άνχος και στρες.

 

Και να πας και σε 1 παιδοψυχολόγο, θα σε οφελήσουν πάρα πολύ οι συμβουλές του.

433965qzur0la2nd.gif

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...