ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΖΗΓΟ ΜΟΥ

[NATGIO]

ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΕΚΑΝΑ ΕΓΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΠΟΥ ΣΤΕΛΝΩ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΕΞΗΣ ΘΕΜΑ

.ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ Ο ΣΥΖΗΓΟΣ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ(2 ΧΡΟΝΩΝ),ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΥΣΤΗΡΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΗΡΕΜΕΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΕΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΦΟΒΟ ΜΗΝ ΒΓΕΙ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΝΤΡΑΚΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ.ΤΟΥ ΕΧΩ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΕΠΑΝΕΙΛΛΗΜΕΝΩΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ 2 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΕΙ ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΜΕ.ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ.ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΕ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ?ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟΥ ΥΨΩΝΕΙ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΑ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ.

[Dimitra83]

του υψωνει τη φωνη παντα η οταν κανει καποια σκανταλια?

αν καταλαβα καλα ο αντρας σου νομιζει οτι ετσι θα τον κανει...αντρα?

εξηγησε καλυτερα την κατασταση αν μπορεις...

[μαμα Αντι]

Με εμάς είχε γίνει το αντίθετο. Τώρα ένα χρόνο μετά κατάλαβα πως ο σύζυγος μου είχε δίκιο. Όμως κοίτα να δεις τι γίνετε. Επειδή αυτός ήταν πολύ ελαστικός ποτέ δεν τον μάλωνε δεν του έβαζε όρια και γενικά ήτα αυτό που λέμε χαζομπαμπάς ένιωθα την ανάγκη να το κάνω εγώ για να μη γίνει κακομαθημένο. Μετά από αρκετές συζητήσεις προσπαθεί τώρα να του επιβληθεί (όχι πως τα καταφέρνει και πάντα) και κάπως έχω χαλαρώσει είμαι ποιο ήρεμη και μπορώ τις περισσότερες φορές τις αταξίες του να τις αντιμετωπίζουμε με κουβεντούλα. Μήπως να το συζητήσετε με το σύζυγο σου προς αυτή την κατεύθυνση;

[NATGIO]

εννοείτε οτι του φωνάζει όταν κάνει κάποια σκανταλιά όχι στα καλά καθούμενα και ο γιος μου ευτυχώς μέχρι τώρα δεν έχει αλλάξει κάτι προς την συμπεριφορά του απέναντι στον πατέρα του απλά εγώ αγχώνομαι επειδή είναι ένα παιδί που παρόλο που έχει πολύ ενέργεια μέσα του ,ίσως επειδή δεν έχει μιλήσει ακόμη(εκτός από τα βασικά),απέναντι σε κάποιον μεγαλύτερο ή ισχυρότερο τον παρατηρώ ότι είναι διστακτικός .φοβάμαι λοιπόν επειδή δεν μπορεί να εκφραστεί μήπως αυτή η διστακτικότητα είναι απόρροια της συμπεριφοράς του πατέρα του. βέβαια θα μου πεις εγω που είμαι 35 και όλες οι γενιές πριν από μένα μεγαλώναμε πολύ πιο αυστηρά .δεν ξέρω μπορεί οι φόβοι μου να είναι γελοίοι.ευχαριστώ πάντως που απαντήσατε στο μύνημα μου

[aleca]

Η σχεση γιου - πατερα πιστευω οτι ειναι περιπλοκη...και εγω εχω δυο αγορακια...Αλλα σαν χαρακτηρας ειμαι πιο 'στριμενη' απο τον αντρα μου, οποτε εκεινος ειναι ο ελαστικος της υποθεσης.

Απο τη μια χαιρομαι γιατι απο προσωπικη εμπειρια πιστευω οτι αν μαλωσει το παιδι η μαμα, το παιδι καποια στιγμη θα της το συγχωρεσει. Αν το μαλωσει ο μπαμπας ειναι πιο δυσκολο....Για το λογο αυτο χαιρομουν και χαιρομαι που εκεινοι εχουν την πιο χαλαρη -φιλικη σχεση.

Απο την αλλη ομως εχω μιλησει με αγορομανες που λειτουργουσαν ετσι και μου ειπαν πως το μετανιωσαν. Μου ειπαν πως επρεπε ο μπαμπας να ειναι πιο αυστηρος γιατι τον πατερα λεει, τα αγορια, τον υπολογιζουν περισοοτερο.....

Καταληγω λοιπον οτι δεν υπαρχει σωστο η λαθος....Καλως η κακως τα παιδια χρειαζονται ορια τα οποια πρεπει να εχουν δημιουργηθει με αγαπη και κατανοηση...Αν κανει σκανταλια, καποιος πρεπει να το μαλωσει (αν και η πρωτη μεθοδος νομιζω ειναι η συζητηση. Εγω το μαλωνω οταν εχω εξαντλησει τις συζητησεις). Τωρα αν εισαι εσυ η αν ειναι ο μπαμπας του....δυσκολο να σου απαντησει καποιος.... Εχει να κανει με τον κωδικα καθε οικογενειας και με τους χαρακτηρες.

Αν τωρα πιστευεις οτι ο αντρας σου ειναι υπερβολικος, να το συζητησετε και να του εξηγησεις πού νομιζεις οτι παραφερεται...εξηγησε του οτι η πολυ πιεση θα φερει α ακριβως αντιθεα αποτελεσματα. Ειναι ο συζυγος διατεθιμενος να μιλησει με καποιον ειδικο? Ισως αυτο να ειναι το καλυτερο...

Δυστυχως δεν ειναι λιγες οι φορες που συμβαινει αυτο...με καποιον τροπο πρεπει να μαθουν και οι πατερες οτι όταν γεννιουνται τα παιδια μας, ο εγωισμος παει περιπατο...και για τους δυο γονεις....

[supermama]

καλησπερα και απο μενα! με το που διαβασα το θεμα σου μου ηρθαν πολλα στο μυαλο και δε ξερω απο που να αρχισω.. ελπιζω να τα πω με σωστη σειρα και να γινω κατανοητη. εγω εχω ενα γιο 3 μιση χρονων. παρατηρω οτι ναι μεν με μενα ειναι ο κλασικος γιος που θα κανει τα ναζακια του η που θα ζητησει μια αγκαλιτσα πιο πολυ σε σχεση με τονπατερα του, αλλα απο την αλλη διακρινω να εχει με τον πατερα του μια πολυ δυνατη σχεση. δε κανει πολλες αγκαλιες και τετοια αλλα οταν λεει θα κανω αυτο με τον μπαμπα η θα παω εκει με τον μπαμπα ο τροπος που το λεει ειναι...πως να το πω... με δεος βρε παιδι μου.κατι διαφορετικο τελος παντων. με τον προλογο θελω να καταληξω οτι η σχεση πατερα γιου ειναι πολυ περιπλοκη οπως ειπε και μια αλλη κοπελα πιο πανω αλλα και πιο καθοριστικη για το μελλον.πιστευω οτι ειναι καλο να ειναι λιγο πιο ''σκληρος'' ο μπαμπας αλλα φυσικα οχι σε σημειο που να προκαλει τρομο στο παιδι και την απομακρυνση του απο αυτον. να εκπεμπει ομως ο μπαμπας λιγο πειθαρχια παραπανω απο τη μαμα καλο ειναι.

να πω και περι του μπαμπα τωρα και ελπιζω να μη σας κουρασα πολυ. πολυ πατεραδες ειναι υπερβολικοι. το να κανουν γιο το θεωρουν κατι μεγα. και προσπαθουν απο την πρωτη στιγμη να ''φτιαξουν'' το παιδακι οπως εχουν αυτοι στο μυαλο τους για ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥΣ. η περιγραφη σου μου εδωσε την εικονα για εναν πολυ περιφανο πατερα που εκανε γιο και που βιαζετε να δειξει οτι ειναι ο δυναμικος αυστηρος παραδοσιακος μπαμπας που θελει να γινει το παιδι του αντρας με τα ολα του που λενε. εχει και την καλη πλευρα του αυτο, αλλα δε θελει βιασυνη. αν θυμαμαι καλα ειναι 2 χρονων ο μικρουλης.. δηλαδη τι να κανει πια στα 2? μονο ζαβολιες μπορει να κανει.

 

αληθεια τον εχεις ρωτησει σοβαρα πως βλεπει το παιδι μετα απο λιγα χρονια?πιστευω θα καταλαβεις πολλα απο την απαντηση του και ισως εξηγηθουν και καποια πραγματα που κανει τωρα ως μπαμπας.

μια κοπελα νομιζω κατι ειπε για καποιον ειδικο.ειναι σιγουρα μια λυση αλλα μου φαινετε δυσκολο να δεχτει. αλλα πιστευω οτι η συμπεριφορα μας στο παιδι καθρευτιζει τοσο το δικο μας παρελθον και βιωματα ως παιδια αλλα και το μελλον που νομιζουμε οτι θαχει το δικο μας.

[Dimitra83]

το βρισκω απαραδεκτο να φωναζει καποιος σε ενα διχρονο επειδη εκανε ζημια μονο κ μονο επειδη ειναι αγορι!για μενα δειχνει ατομο οπισθοδρομικο με ελειψη μορφωσης κ διαπαιδαγωγησης!

δηλαδη αν ο 2,5 ετων γιος μου τωρα του πεταξει ενα ποτηρι κ το σπασει κ παω κ ουρλιαξω πανω απο το κεφαλι του θα τον κανω αντρα?η μηπως θα το κανω νευροσπασμα?να ουρλιαζει κ αυτος?οκ θα υψωσω τη φωνη μου αν χρειαστει αλλα οχι σε τονο ΓΚΑΡΙΔΑΣ!κ τι παει να πει θα γινει λιγοτερο αντρακι?με ποια κριτηρια κρινει εναν αντρα?με το αν εχει μαγκια να φωναζει ?η μαγκια ειναι να κανεις ''κουμαντο'' ενα διχρονο χωρις να του φερεσαι σαν 20χρονο!

ο πατερας μου ηταν τετοιας νοοτροπιας.δεν ηθελε ουτε ενα ποτηρι να πλενει ο αδερφος μου για να μη γινει λιγοτερο αντρας.κ το αποτελεσμα?οταν πηγε να μεινει μονος του σε αλλη πολη λογω δουλειας...πηγαινοερχοταν η μανα μου 2 φορες τη βδομαδα για να του ξεβρωμιζει το σπιτι!πηγαινε το σαββατο κ εβρισκε ποτηρια κ πιατα απο την τριτη απλυτα!μια φορα κατι ειχε τυχει στη μανα μου κ εκανε να παει 20 μερες. ειχα παει εγω κ βρηκα ρουχα μεσα στο πλυντηριο τα οποια ειχαν πλυθει κ ειχαν στεγνωσει εκει μεσα κ ειχαν γινει μια μαζα

οχι...αυτα δεν κανουν κανεναν περισσοτερο αντρα.γιατι αν τωρα του φωναζει για να τον κανει αντρα...σε 12-13 χρονια αν τον δει να πλενει ενα ποτηρι θα του πει οτι ειναι γυναικια δουλεια αυτο!

κ περα απο ολα αυτα....

κριμα δεν ειναι το καημενο το ΜΩΡΟ να του φαιρεται ετσι?εξηγησε του οτι δε χρειαζεται να ειναι σπαρτιατης κ οτι πλεον στα αγορια δε δινουμε μελανα ζωμο

[πιγκουινακι]

λοιπον! για να βαλουμε τα πραγματα σε μια σειρα!

το παιδι ειναι μικρο!δε μπορει να μην κανει σκανδαλιες γιατι μεσα απο αυτες ανακαλυπτει τον κοσμο,σε αυτη την ηλικια δε μπορεις να αποτανθεις στη λογικη του και παει τελειωσε!!ακομη δεν καταλαβαινει

Αυτα μετα τα 3! επομενως έναν ανθρωπο απο πισω του που λεμε τον χρειαζεται!το λεω αυτο για να βαλεις ενα ερωτηματικο μηπως και το κινητρο του αντρα σου δεν ειναι τοσο να τον κανει αντρακι όσο το να κατσει ησυχα και να μην του ζαλιζει το κεφαλι...

Σ'εμενα έτσι εγινε!οταν τους αφηνα μονους να παω στη δουλεια -τους 3 γιους και τον αντρα μου-σιγα μην ηθελε ο μπαμπας μας να κατσει να νταντευει και να τα κατεβαζει απο καναπεδες και μη και μη...Τα φοβιζε με τη φωνη και σουζα οι υιοι!

οχι πως δε χρειαζεται η πειθαρχιαΤα ορια ειναι σημαντικο πραγμα και πρεπει να αρχισουν να μπαινουν απο νωρις-και απο τους μπαμπαδες και απο εμας..ομως τα ορια μπαινουν και με τροπους πιο χρονοβορους αλλα πολυ

καλυτερους παιδαγωγικα απο τις φωνες και άλλα ακομη χειροτερα!υπαρχουν πολλα καλα βιβλια που μπορουν να σας καθοδηγησουν ως προς αυτο αλλα και στο φορουμ υπαρχουν αντιστοιχα θεματα πολυ διαφωτιστικα...Θελει ομως επενδυση χρονου...προσωπικα τη θεωρω καλη επενδυση ομως πολλοι μπαμπαδες- που δεν ειχαν και ποτε ιδεα απο παιδια-

μπορει να προσδοκουσαν οτι τα πραγματα θα γινουν απ μονα τους και τωρα τους ξινιζει Μπορει μαλιστα να κοιταξει να τα ριξει επανω σου ,οτι εσυ τον κακομαθαινεις..μπορειτε να συμβουλευτειτε και ένα παιδοψυχολογο να σας δωσει καποιες ιδεες.

οσο για το θεμα ''αντρακι'' το παιδι δεν πρεπει κατα τη γνωμη μου να δεχεται πιεσεις να ειναι καπως...ακου αντρακι 2 ετων...το παιδι δικαιουται και να κλαψει και να θελει αγκαλιτσες... Πεσ του λοιπον οτι αν το τρομαζει πιθανον να μεγαλωσει ένα παιδι φοβισμενο και δειλο ή επιθετικο εκει που δεν πρεπει αργοτερα...εχω κι ενα παραδειγμα γειτονα μουστακαλη ,παλαιων αρχων που το μαναχογιο του τον μεγαλωνε με την απαιτηση να ειναι πολλα βαρυς σαν τον ιδιο αλλα το παιδι στη εφηβεια

περασε στο εντελως αντιπερα στρατοπεδο..καταλαβαινεις...

Δεν ξερουμε βεβαια τι και πως, αλλα αν ο αντρας σου δεν καταλαβαινει απο λογια πες του το κι αυτο...μηπως προβληματιστει

 

μια φορα το θεμα ειναι σημαντικο και κατ'εμε μην το αφησεις...εγω ο,τι επετρεψα να γινει που δεν επρεπε, το βρηκα μπροστα μου

[danai83]

απαράδεκτο εκ μέρους του συζήγου σου.Οι φωνές δεν βοηθούν το παιδί να καταλάβει κάτι.Τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη μας,τη ζεστασιά μας,τη τρυφερότητα για να νιώθουν ασφαλής και να μεγαλώνουν ψυχικά υγιείς.Όλα τα υπόλοιπα θα τα κάνει η φύση σωστά.Το θέμα είναι πως μια τέτοια συμπεριφορά εκ μέρους του συζήγου καλλιεργεί το φόβο στο παιδί,δε δημιουργεί καμία ασφάλεια και κανένα δέσιμο μαζί του.Θέλει να είναι ο πατέρας που το παιδί του τον θυμάται για τις φωνές του και επειδή το τρομοκρατούσε και αν θέλει το παιδί του να είναι άτολμο και να κάνει πίσω σε κάθε είδους δείγματος εξουσίας μονο και μονο επειδη ο πατερας του τον έμαθε ετσι;Και αν δεν εμπιστεύεται εσένα αυτά που του λες επειδή δήθεν τον παραχαιδευεις ας απευθυνθεί σε ενα παιδοψυχολόγο να τον ρωτήσει ή ακόμα και στον παιδίατ

[lina]

Ο φόβος δεν έκανε κανέναν καλύτερο άνθρωπο. Ας μην μιλάμε για φόβο και δέος προς τον πατέρα. Καλύτερα για σεβασμό τόσο στη μητέρα όσο και στον πατέρα. Το παν είναι να υπάρχει κοινή γραμμή πλεύσης στην οικογένεια (στον βαθμό του εφικτού). Και φυσικά τα παιδιά τα μαλώνουμε σ'αυτή την ηλικία κυρίως για πράγματα επικίνδυνα και όχι για πράγματα που μας ενοχλούν επειδή είμαστε κουρασμένοι ή βαριόμαστε...Όχι οτί εγώ είμαι τέλεια αλλά νομίζω αυτό είναι το σωστό. Όσο για την περίπλοκη σχέση γιου-πατέρα, καλύτερα να μας απαντήσει κάποια (παιδο)ψυχολόγος, γιατί νομίζω ότι καθορίζει πολλές πτυχές του χαρακτήρα των αγοριών στη μετέπειτα ζωή τους.

[Ellemphriem]

Μπορεις να του πεις απλα οτι ο γιος του καθετε ναι μεν σουζα αλλα γιατι τον φοβαται και οχι γιατι τον σεβεται. Ο σεβασμος δεν κερδιζεται ετσι. Ετσι καλλιεργηται αργα το μισος. Πες του αυτο.....και οταν το κανει παιρνεις το παιδι απο μπροστα του. Εγω δεν θα τον αφηνα να το κανει αυτο. Και αν μου ελεγε τπτ θα του ελεγα ή χαμηλωνεις τον τονο σου, ή το παιδι μαζι με εμενα παει σε αλλο δωματιο. Καταλαβες? ....Απλα.......

[Μαριλίνα]

Η αλήθεια είναι ότι η παιδοψυχολόγος στον παιδικό μας έχει πει ότι είναι πιο σωστό ο πατέρας να είναι ο "αυστηρός" της υπόθεσης. Παρόμοιο θέμα έχω, όχι ως προς την αυστηρότητα, εκεί κατέχω τα πρωτεία, αλλά προς το: "οι άντρες δεν κλαίνε" και μάλιστα με το απαράδεκτο: "κλαις; θα φύγω" :evil: Αυτό, βέβαια, όταν θυμάται να ασχοληθεί με το παιδί του.

Να σας πω σε τι συμπέρασμα έχω καταλήξει: Επειδή η ηλικία του γιου μου είναι η ηλικία που προσκολάται στον πατέρα του από ότι μου έχουν πει, και ειδικά σε συνδυασμό με τη νεογέννητη κόρη μου, και επειδή, φυσικά, δεν θα έκρινα πιο σωστό να... λείπει ο πατέρας σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να επεμβαίνω συνέχεια, παρά μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, γιατί κι εκείνος έχει δικαίωμα στο παιδί του. Οπότε, τους αφήνω όποτε θυμάται να περάσει λίγο χρόνο με τον γιο του, και προσπαθώ εγώ, που περνάω περισσότερο μαζί του, να του μάθω τα σωστά. Και φυσικά και κάνω και λάθη.

Παραδέχομαι ότι γκαρίζω κάποιες φορές, αλλά φροντίζω να συμβαίνει μόνο στις περιπτώσεις που του λέω κάτι πολλές φορές και εκείνος δεν καταλαβαίνει.

Dimitra, μου θυμίζει τον άντρα μου: Μία φορά ο μικρός έχυσε νερό στο τραπεζάκι και, πολύ απλά, πήρα χαρτί και του είπα να το σκουπίσει. Δεν είχα την απαίτηση, φυσικά, να το κάνει τέλειο, μιας και ήταν μόλις 2,5 απλά να πάρει τη γενική ιδέα ότι καθαρίζουμε ότι λερώνουμε. "Οι άντρες δεν καθαρίζουν" άρχισε να λέει, λες και τον είχα βάλει να πέσει στα τέσσερα με σφουγγαρόπανο!!! Οχι ότι κέρδισε τίποτα τελικά... :mrgreen: