Ζηταω πολλα??

[nimar1]

Κοριτσια μου θα ηθελα τη γνωμη σας για ενα παραπονο που εχω σχετικα με τους γονεις μου και κυριως τη μητερα μου. Να σας πω αρχικα οτι οι σχεσεις μας ποτε δεν ηταν θερμες, υπηρχε παντα μια αποσταση αναμεσα μας, ωστοσο ηταν σε γενικες γραμμες αρμονικες. Οταν γεννηθηκε ο μικρος μου, η μητερα μου ηρθε τις πρωτες μερες να βοηθησει, ολα οκ. Συντομα προεκυψε ενα προβλημα με την υγεια του μπεμπη, με μια φρικτη κρυφη παλλινδρομηση που του εκανε οισοφαγιτιδα, με το παιδι να χανει βαρος και να αρνειται το φαγητο κλαιγοντας σπαρακτικα, με τρεις φορες εισαγωγη στο νοσοκομειο και με μενα να παλευω με μια καταθλιψη, που δεν ξερω αν ειναι επιλοχεια η αν οφειλεται στα οσα περναμε με το μικρο. Καθε φορα που βγαιναμε απο το νοσοκομειο, πηγαιναμε με τα παιδια λιγες μερες στο πατρικο μου, για να ειμαστε στην Αθηνα αν χρειαζοταν κατι, καθως εγω μενω επαρχια. Αυτες τις φορες η μητερα μου με βοηθουσε και με το παραπανω, δεν μπορω να πω. Τους τελευταιους ομως δυο μηνες, εχουν φυγει με τον πατερα μου για το εξοχικο, και δεν εχει καν αναρωτηθει αν τη χρειαζομαι η οχι. Κι ενω εχει ζησει την κατασταση που περναω, με τον αντρα μου να δουλευει πολλες ωρες σε μια δυσκολη δουλεια, με τον θηλασμο να ειναι καθε φορα ενας εφιαλτης, με το μωρο να κλαιει μερα νυχτα, με τη μεγαλυτερη κορη μου να με εχει αναγκη κι εγω να μην μπορω να ασχοληθω μαζι της, με μενα να βασανιζομαι ακομα απο την καταθλιψη, κι ομως. Αυτη προτιμησε να παει για διακοπες. Δεν πιστευω οτι το εκανε για την ιδια. Πιστευω οτι το εκανε για να μην αφησει μονο τον πατερα μου, και για να μην αφησει μονα τους τα αδερφια μου(διδυμα αγορι κοριτσι, 30 χρονων) μονα τους με τον πατερα μου, που ειναι ομολογουμενως δυσκολος ανθρωπος. Και σας ρωταω. Ζηταω πολλα, που νιθω οτι θα πρεπε να ειναι εδω? Που νιωθω οτι με εχει εγκαταλειψει στην πιο δυσκολη στιγμη της ζωης μου? Κι οταν γυρισει απο τις διακοπες, να της πω κατι, η να το αφησω να περασει οπως πολλα αλλα? Απλα αυτο με εχει θυμωσει και πλησωσει περισσοτερο απ ολα. Ευτυχως που εχω τα πεθερικα μου κοντα, που επελεξαν φετος να μην πανε διακοπες για να μας βοηθησουν, και μου εχουν σταθει καλυτερα απο γονεις. Μη μου πειτε οτι δεν ηταν υποχρεωμενη να μεινει, ασφαλως και δεν ηταν, ομως εσεις, σαν μαμαδες, τι πιστευετε οτι θα εκανε μια μαμα?

[nimar1]

Και φυσικα δεν εννοω να ηταν μονιμως εδω, απλα να ερχεται ποτε ποτε(εχουμε μια ωρα αποσταση) εστω για να απασχολει λιγο τη μικρη μου που υποφερει κι αυτη μαζι μας ολον αυτο τον καιρο.

[arleta]

δύσκολη κατάσταση.... σε καταλαβαίνω.... περνάω παρόμοιες καταστάσεις.... κι αναρωτιέμαι τα ίδια πράγματα με εσένα....

ευτυχώς εγώ δεν έχω θέματα με το παιδί....

εγώ πια ότι με ενοχλεί το λέω.... απλά δε βγαίνει τίποτα γιατί τίποτα δεν αλλάζει....

εγώ θεωρώ πως αυτές τις διακοπές θα μπορούσε να τις χαραμίσει για το παιδί της και το εγγόνι της... αυτή όμως με τη δική της λογική δεν έπρεπε να το κάνει... κι έτσι έχουμε ένα φαύλο κύκλο....

κοίταξε να είσαι καλά όσο γίνεται.... να παλέψεις τη κατάθλιψη και να σταθείς στα πόδια σου....

πάλι καλά που έχεις και τα πεθερικά σου να σε βοηθάνε....

[nimar1]

Εχεις δικιο, κι εγω οσες λιγες φορες εχω μιλησει τιποτα δεν εχει αλλαξει. Κι ουτε θελω βεβαια να αποξενωθουμε τελειως. Αλλα με πειραζει που θεωρησε πιο σημαντικο το να περασουν καλα τα αδερφια μου και να μη μεινουν μονα τους με τον πατερα μου(γιατι αυτο πιστευω ηταν το προβλημα της) απο το να μου σταθει σε ολο αυτο. Μου εδειξε ποιες ειναι οι προτεραιοτητες της.

[nimar1]

Κι αυτο που με νευριαζει πιο πολυ, ειναι πως καθε φορα που μιλαμε στο τηλεφωνο ολο μου κλαιγεται, αχ και ποσο μου λειπετε, και ποσο σας σκεφτομαι, και να, τωρα κοιτουσα φωτογραφιες και εκλαιγα και αλλα τετοια υποκριτικα. Λες και την κραταει κανεις εκει με το ζορι.

[arleta]

κοίτα την οικογένεια σου, τα παιδία σου, τον άντρα σου.....

κοίτα να περνάς εσύ καλά και να περάσεις τα προβλήματα σου....

δε ξέρω τι ηλικία έχεις.... πάντως εγώ στα 28 μου χρόνια έχω μάθει να κοιτάω και λίγο τη πάρτη μου.... αφού για κάποιους δεν είμαι προτεραιότητα δεν είναι κι αυτοί για μένα....

σκληρό;;;; μπορεί.... αλλά είναι η παραγματικότητα...........

 

εγώ πάλι σε 3 εβδομάδες γεννάω κι έχω ένα μωρό 16 μηνών..... εδώ που έιμαι είμαι μόνη μου.... η μάνα μου μια ώρα μακριά.... το πιστεύεις ότι έρχεται μια φορά το μήνα;;;;; και δε θέλω να με βοηθήσει..... παρέα θέλω που όλη μέρα κι όλη νύχτα είμαι σχεδόν μόνη..... απλά έχει όλο δουλειές και δε μπορεί....

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Αχ καλή μου είσαι σε μια κατάσταση που ότι και να πεις θα έχεις δικιο. Παλεψε το θέμα που έχεις με την κατάθλιψη και νομίζω ότι ίσως αν δεν μιλήσετε για λίγο καιρό στο τηλέφωνο ίσως ίσως λεω να το καταλάβει...

[nimar1]

κοίτα την οικογένεια σου, τα παιδία σου, τον άντρα σου.....

κοίτα να περνάς εσύ καλά και να περάσεις τα προβλήματα σου....

δε ξέρω τι ηλικία έχεις.... πάντως εγώ στα 28 μου χρόνια έχω μάθει να κοιτάω και λίγο τη πάρτη μου.... αφού για κάποιους δεν είμαι προτεραιότητα δεν είναι κι αυτοί για μένα....

σκληρό;;;; μπορεί.... αλλά είναι η παραγματικότητα...........

 

εγώ πάλι σε 3 εβδομάδες γεννάω κι έχω ένα μωρό 16 μηνών..... εδώ που έιμαι είμαι μόνη μου.... η μάνα μου μια ώρα μακριά.... το πιστεύεις ότι έρχεται μια φορά το μήνα;;;;; και δε θέλω να με βοηθήσει..... παρέα θέλω που όλη μέρα κι όλη νύχτα είμαι σχεδόν μόνη..... απλά έχει όλο δουλειές και δε μπορεί....

 

 

Εγω ειμαι 29. Με το καλο το μωρακι σου. Κι εγω με τη μητερα μου μια ωρα αποσταση εχουμε. Οσο ημουν εγκυος ηρθε δυο τρεις φορες, τη μια ετυχε να εχω τη μικρη αρρωστη με 40 πυρετο, και η μητερα μου εφυγε γιατι...ηταν Σαββατο και στο σπιτι ειχαν παρει ψαρια και επρεπε να τους τα μαγειρεψει.

[nimar1]

Αχ καλή μου είσαι σε μια κατάσταση που ότι και να πεις θα έχεις δικιο. Παλεψε το θέμα που έχεις με την κατάθλιψη και νομίζω ότι ίσως αν δεν μιλήσετε για λίγο καιρό στο τηλέφωνο ίσως ίσως λεω να το καταλάβει...

 

 

Η καταθλιψη δε βλεπω να μου περναει αν δε δω πρωτα το μωρακι μου να γινεται καλα. Στο τηλεφωνο μιλαμε μια δυο φορες τη βδομαδα, παιρνω παντα εγω, βεβαια δε μιλαω και με τοσο ορεξη αλλα πραγματικα ειμαι τοσο στεναχωρημενη που δε μου βγαινει αλλιως, δεν το κανω επιτηδες. Αν σταματησω να παιρνω θα αρχισει τις κλαψες και δεν αντεχω να ακουω και αυτα απο πανω.

[ilonka19]

Μήπως είσαι πολύ απαιτητική από τη μητέρα σου; Μόνες μας κάνουμε τα παιδιά με τους άντρες μας και μόνες μας τα μεγαλώνουμε. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να απαιτούμε από τους γονείς μας ή τα πεθερικά μας να μας βοηθάνε με τα παιδιά, να μας τα κρατάνε ή να τα μεγαλώνουν. Ίσως η γυναίκα ήθελε να πάει διακοπές, να ξεκουραστεί και να περάσει καλά και δεν μπορείς να απαιτείς από την ίδια να περιορίσει τα θέλω της επειδή εσύ έχεις υποχρεώσεις. Έτσι όπως μόνες μας αποφασίζουμε να φέρουμε παιδιά στον κόσμο και δεν ρωτάμε τους γονείς μας έτσι πρέπει να δεχτούμε το δικαίωμά τους ότι δεν έχουν υποχρεώσεις να μας βοηθήσουν στο ελάχιστο. Οι παππουδογιαγιάδες βοήθούν αν θέλουν και όποτε το θέλουν.

[arleta]

βρες το τρόπο να ξεπεράσεις ψυχικά αυτή τη κατάσταση.... είναι πολύ ψυχοφθόρα και σου τρώει χρόνο και διάθεση που αυτή τη στιγμή τα έχεις ανάγκη....

βρες τις ισορροπίες σου, μίλα με τον άντρα σου κι αν είναι εφικτό ξέκλεψε λίγο χρόνο μέσα στην ημέρα και κάνε κάτι που αγαπάς, που σου αρέσει.... έτσι για να ανανεώνεσαι....

ένα να ξέρεις..... πως όσο τα σκαλίζουμε τόσο χαλιόμαστε.....

καλό είναι μέσα μας να έχουμε ξεκάθαρο πως έχουν τα πράγματα, να έχουμε ξεκαθαρίσει τα αισθήματα μας αλλά από 'κει και πέρα να μην ασχολιόμαστε και πολύ μ' αυτό.... τα παιδιά μας μας χρειάζονται.... μην αναλωνόμαστε σε χρόνιες "προβληματικές" καταστάσεις.....

[arleta]

Μήπως είσαι πολύ απαιτητική από τη μητέρα σου; Μόνες μας κάνουμε τα παιδιά με τους άντρες μας και μόνες μας τα μεγαλώνουμε. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να απαιτούμε από τους γονείς μας ή τα πεθερικά μας να μας βοηθάνε με τα παιδιά, να μας τα κρατάνε ή να τα μεγαλώνουν. Ίσως η γυναίκα ήθελε να πάει διακοπές, να ξεκουραστεί και να περάσει καλά και δεν μπορείς να απαιτείς από την ίδια να περιορίσει τα θέλω της επειδή εσύ έχεις υποχρεώσεις. Έτσι όπως μόνες μας αποφασίζουμε να φέρουμε παιδιά στον κόσμο και δεν ρωτάμε τους γονείς μας έτσι πρέπει να δεχτούμε το δικαίωμά τους ότι δεν έχουν υποχρεώσεις να μας βοηθήσουν στο ελάχιστο. Οι παππουδογιαγιάδες βοήθούν αν θέλουν και όποτε το θέλουν.

 

εγώ συμφωνώ μαζί σου με αυτά που λες.... κι είμαι της άποψης πως οι παππουδογιαγιάδες να μην ανακατεύονται στα σπίτια των παιδιών τους....

τι γίνεται όμως όταν υπάρχει ανάγκη;;;;

όταν χρειάζεσαι μια βοήθεια πραγματικά;;;; αν τότε δε σε στηρίξουν οι πιο δικοί σου άνθρωποι ποιος θα σε στηρίξει;;;;;

και καμιά φορά ξέρεις, δεν έχεις απαίτηση ο άλλος να σε βοηθήσει με δουλειές κτλ, έχεις ανάγκη να είναι εκεί και να σε στηρίξει ψυχολογικά.......

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Μήπως είσαι πολύ απαιτητική από τη μητέρα σου; Μόνες μας κάνουμε τα παιδιά με τους άντρες μας και μόνες μας τα μεγαλώνουμε. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να απαιτούμε από τους γονείς μας ή τα πεθερικά μας να μας βοηθάνε με τα παιδιά, να μας τα κρατάνε ή να τα μεγαλώνουν. Ίσως η γυναίκα ήθελε να πάει διακοπές, να ξεκουραστεί και να περάσει καλά και δεν μπορείς να απαιτείς από την ίδια να περιορίσει τα θέλω της επειδή εσύ έχεις υποχρεώσεις. Έτσι όπως μόνες μας αποφασίζουμε να φέρουμε παιδιά στον κόσμο και δεν ρωτάμε τους γονείς μας έτσι πρέπει να δεχτούμε το δικαίωμά τους ότι δεν έχουν υποχρεώσεις να μας βοηθήσουν στο ελάχιστο. Οι παππουδογιαγιάδες βοήθούν αν θέλουν και όποτε το θέλουν.

 

Συμφωνώ με όλα όσα γράφεις απλά η κοπέλα δυστυχώς βρίσκεται σε πάρα πολυ ευάλωτη θέση λόγω του παιδιού της και νομίζω ότι στην περίπτωση αυτή η μαμά της δεν φέρθηκε σαν ΄΄μαμά΄΄ αλλα σαν μια φίλη

[nimar1]

Μήπως είσαι πολύ απαιτητική από τη μητέρα σου; Μόνες μας κάνουμε τα παιδιά με τους άντρες μας και μόνες μας τα μεγαλώνουμε. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να απαιτούμε από τους γονείς μας ή τα πεθερικά μας να μας βοηθάνε με τα παιδιά, να μας τα κρατάνε ή να τα μεγαλώνουν. Ίσως η γυναίκα ήθελε να πάει διακοπές, να ξεκουραστεί και να περάσει καλά και δεν μπορείς να απαιτείς από την ίδια να περιορίσει τα θέλω της επειδή εσύ έχεις υποχρεώσεις. Έτσι όπως μόνες μας αποφασίζουμε να φέρουμε παιδιά στον κόσμο και δεν ρωτάμε τους γονείς μας έτσι πρέπει να δεχτούμε το δικαίωμά τους ότι δεν έχουν υποχρεώσεις να μας βοηθήσουν στο ελάχιστο. Οι παππουδογιαγιάδες βοήθούν αν θέλουν και όποτε το θέλουν.

 

Αν διαβασες απο το πρωτο μηνυμα ειπα πως φυσικα και δεν ειναι υποχρεωμενη. Ουτε θελω να μου κρατησει τα παιδια ουτε να μου τα μεγαλωσει. Εγω ειπα απλα πως νιωθω οτι θα μπορουσε σ αυτη τη δυσκολη στιγμη να ειναι κοντα μου, σε μενα, το παιδι της, οχι στα εγγονια. Μπραβο σου που εσυ εισαι τοσο ανεξαρτητη.

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Bebos το παιδάκι σου πως ειναι τώρα τι σας είπε ο γιατρός αυτό έχει σημασία κοπέλα μου τώρα .... όσον αφορά για την μαμά σου πρέπει να αρχίσεις να μαθαίνεις και εσύ όπως και εγώ (το λέω για να το ακούω) να κοιτάς την δική σου οικογένεια τώρα πια. Παντως να ξερεις οτι σε καταλαβαινω

[nimar1]

Το μωρακι μου θελει το χρονο του για να συνελθει, χρειαζεται να κανουμε υπομονη. Και μονο να προσθεσω, οτι αν μου ελεγε ξερεις θα φυγω γιατι εχω αναγκη απο ξεκουραση και διακοπες, δε θα ειχα κανενα προβλημα ειλικρινα. Εμενα με χαλαει το δηθεν, οτι καταπιεζεται που ειναι μακρια και στεναχωριεται. Αφου η ιδια το διαλεξε.

[ilonka19]

Το μωρακι μου θελει το χρονο του για να συνελθει, χρειαζεται να κανουμε υπομονη. Και μονο να προσθεσω, οτι αν μου ελεγε ξερεις θα φυγω γιατι εχω αναγκη απο ξεκουραση και διακοπες, δε θα ειχα κανενα προβλημα ειλικρινα. Εμενα με χαλαει το δηθεν, οτι καταπιεζεται που ειναι μακρια και στεναχωριεται. Αφου η ιδια το διαλεξε.

 

Πέρασα παρόμοια κατάσταση με εσένα φέτος. Ήθελα να με βοηθήσει φέτος για 1-2 βδομάδες το καλοκαίρι με το παιδί, για να εργαστώ και πήγε ακριβώς τότε διακοπές. Φυσικά ακούω και εγώ τα ίδια, πόσο πολύ μου λείπει κλπ κλπ. Τι να κάνουμε όμως από τη στιγμή που κάνουμε τα παιδιά μας κάποιες από εμάς πρέπει να πορευόμαστε μόνες μας. Το κεφάλι ψηλά λοιπόν και κάπως θα τα καταφέρουμε.

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Πέρασα παρόμοια κατάσταση με εσένα φέτος. Ήθελα να με βοηθήσει φέτος για 1-2 βδομάδες το καλοκαίρι με το παιδί, για να εργαστώ και πήγε ακριβώς τότε διακοπές. Φυσικά ακούω και εγώ τα ίδια, πόσο πολύ μου λείπει κλπ κλπ. Τι να κάνουμε όμως από τη στιγμή που κάνουμε τα παιδιά μας κάποιες από εμάς πρέπει να πορευόμαστε μόνες μας. Το κεφάλι ψηλά λοιπόν και κάπως θα τα καταφέρουμε.

 

Μπράβο σου ρε κοπέλα μου τι να πω εγώ πάλι ανήκω στην κατηγορία της bebo για αυτό λέω οτι την καταλαβαίνω

[arleta]

το "κακό" με εμένα είναι πως από εγωισμό που δεν έχω τη μάνα μου δίπλα μου δε ζητάω ποτέ κι από κανέναν βοήθεια....

αυτό βέβαια μερικές φορές έιναι καλό.... έχω μαθει στα δύσκολα να ανακαλύπτω τρόπους να τα βγάζω πέρα και να τα καταφέρνω!!!!!!!!!

[nimar1]

Οσο ειχα μονο την κορη μου ποτε δε με βοηθησε και ποτε δε χρειαστηκα και κανεναν να με βοηθησει. Οταν ομως το παιδι σου ειναι αρρωστο, και εισαι μονος σε εναν ξενο τοπο, θες καποιον να σε στηριξει ψυχολογικα, εστω να πεις μια κουβεντα να ξεφυγεις. Κι εγω ημουν παντα της αποψης δε θελω βοηθεια απο κανεναν και θελω να τα βγαζω περα μονη, αλλα καμια φορα λυγιζεις. Κι ελπιζω οτι θα τα καταφερουμε, αλλα το οτι εβαλε προτεραιοτητα να κατσει στο εξοχικο για να εξυπηρετησει τα αδερφια και τον πατερα μου, ναι, μου εχει στοιχισει.

[vera]

δΕΝ ΞΕΡΩ πως ειναι οι σχεσεις στην οικογενεια σας, ισως η μητερα σου αντιμετωπιζει ακομα ως παιδια τα αδερφια σου (ειδικα με τα αγορια το συνηθιζουν) και νιωθει οτι εχει υποχρεωσεις απεναντι τους, οπως και στον πατερα σου. Εγω εχω εναν αδερφο 35 χρονων και ακομα ξυπναει χαραματα να του ετοιμασει το πρωινο, του ετοιμαζει και πλενει τα παντα και εχει παντα αγχος, μεχρι και να του βαλει φαι στο πιατο......ισως θεωρει οτι εσυ εισαι δυνατη και δεν χρειαζεσαι βοηθεια.

 

Παντα ετσι ηταν η τωρα αλλαξε? Στην πρωτη σου εγκυμοσυνη τι εκανε?

[arleta]

ισως θεωρει οτι εσυ εισαι δυνατη και δεν χρειαζεσαι βοηθεια.

 

αυτό που λες, για μένα, ισχύει.... κι είναι καραμπάμ!!!!!!!!!!!

σε πολλές οικογένειες υπάρχουν οι δυνατοί κι ο αδύναμοι... πως καταλήγουν σ' αυτό το συμπέρασμα δε ξέρω.... εκτός φυσικά κι αν κάποιο από τα παιδιά έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, εκεί το καταλαβαίνω.....

[mrlna]

Μήπως η γυναίκα ήθελε απλά΄να φορτώσει τις μπαταρίες της να ξεκουραστεί και αυτή λίγο; Και για αυτήν δεν θα είναι εύκολο να βρίσκεται συνέχεια μέσα στα πόδια σας και ιδίως του άντρα σου. Αν ήταν δηλαδή καλά το μωράκι θα την ήθελες συνέχεια δίπλα σου; Περαστικά εύχομαι και να πάνε όλα καλά. Ψυχραιμία υπομονή και καλή διάθεση γιατί ο αρνητισμός που μπορεί να νιώθεις μεταφέρεται και στα μωρά.

[Ellemphriem]

Ασε κοριτσι μου την μαμα σου ησυχη. Ειναι μεγαλη γυναικα και κουρασμενη και βρες τροπο να τα καταφερεις μονη σου. Εχει και εκεινη αναγκη απο διακοπες. Εγω το καταλαβαινω. Για μενα να μην της πεις τιποτα και να της πεις μονο ευχαριστω για την βοηθεια που ηδη σου εχει δωσει. Οταν γεναμε ειναι δυσκολα τα πραγματα. Και καλο ειναι να τα βγαζουμε περα μονες μας. Περασα χοντρη επιλοχειο η οποια ΑΚΟΜΑ δεν εχει φυγει, με ενα αντρα απο καποια στιγμη και μετα εξαφανισμενο, μονη μου χωρις καμια βοηθεια, ουτε ντανταδες ουτε τιποτα, με τους γονεις μου πεθαμενους και τα πεθερικα εξαφανισμενα. Δεν εχει. Στρωνουμε κατω ποπο και τα καταφερνουμε. Δυσκολα ειναι ομολογουμενως αλλα εχει και αλλα παιδια εκτος απο εσενα. Εσενα σε βοηθησε. Τωρα αστην να ξεκουραστει. Και μετα παλι θα σε βοηθησει. Μην ζητας τοσα πολλα απο εκεινη.....ειναι αδικο......

[vera]

αυτό που λες, για μένα, ισχύει.... κι είναι καραμπάμ!!!!!!!!!!!

σε πολλές οικογένειες υπάρχουν οι δυνατοί κι ο αδύναμοι... πως καταλήγουν σ' αυτό το συμπέρασμα δε ξέρω.... εκτός φυσικά κι αν κάποιο από τα παιδιά έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, εκεί το καταλαβαίνω.....

 

 

Πως καταληγουν? Καταφερνει ο αλλος να την πεισει οτι ειναι αδυναμος και την εχει μεγαλη αναγκη..........κι αφου εσυ δεν το κανεις σημαινει οτι εισαι δυνατη και δεν την χρειαζεσαι. Απλα πραγματα.....

 

 

Η δικια μου μαμα ειναι αλλο φρουτο...το να δεχεσαι τη βοηθεια της ειναι σαν να κανεις συμφωνια με το διαολο. Της χρωστας αιωνια υποταγη! Με βοηθησε πολυ στην πρωτη εγκυμοσυνη αλλα μου το βγαλε απο την μυτη....χωνοταν στα ποδια μας, ηθελε να γινονται ολα με τον τροπο της και κοντεψε να πλακωθει με τον αντρα μου. Κι εμεις δεν τα πηγαιναμε ποτε καλα, ειμαστε εντελως διαφορετικες......

 

Τωρα στη δευτερη εγκυμοσυνη αρχισε να το πηγαινει πολυ εκβιαστικα, δεν βοηθουσε γιατι δεν ηθελε να ξαναμεινω εγκυος και μου πε να μην υπολογιζω πανω της....γι αυτο και αποφασισα να τα κανω ολα μονη και πριν γεννησω και αφου γεννησα......ερχεται σπιτι μια δυο φορες την εβδομαδα και φερνει ενα φαι, δεν λεω την ευχαριστω αλλα παραλληλα το διωρο που ειναι σπιτι μου επιτιθεται για τα παντα, με κατηγορει και με βριζει......θεωρει οτι ειμαι αχαριστη και δεν εκτιμω τη βοηθεια της, ενα συμπερασμα που βγαζει απο το γεγονος οτι δεν ακολουθω τυφλα την οποια διαταγη δινει και τολμω να παρεξηγουμαι καθε φορα που θα με βρισει.........πρεπει να χει παθει κατι, δεν εξηγειται τοση παλαβομαρα, οσο παει χειροτερευει.......εντω μεταξυ βριζει και το γιο μου, κι εκει ειναι που μου την δινει, κι οποτε της βαζω χερι, λεει οτι το εννοει με τρυφεροτητα!!!! Την αποκαλω κι εγω λοιπον τρυφερα ετσι και γινεται το σωσε οπως καταλαβαινεις.....

 

15 λεπτα με τα ποδια μενει μακρια, ειναι συνταξιουχα, ολη μερα βλεπει τηλεοραση, μονο με τον 35χρονο αδερφο μου ασχολειται.

 

Την πρωτη φορα που γεννησα ηταν παλι καλοκαιρι κι εχασε ενα ταξιδι στο εξωτερικο που θα πηγαιναν οι φιλες της. Της ειχα πει να παει, το σκεφτοταν αλλα μαλλον ντραπηκε τι θα ελεγαν οι αλλοι. Ακομα μου κοπαναει οτι εχασε το ταξιδι εξαιτιας μου.

 

Τωρα στη δευτερη γεννα παλι δεν πηγε πουθενα, βασικα στο χωριο θα πηγαινε τον Ιουλιο που το σιχαινοταν και επεμενα να παει αλλα δεν ηθελε....καθε μερα σχεδον παει για μπανια κοντα στην αττικη. Παλι μου κοπαναει οτι εξαιτιας μου δεν πηγαν διακοπες και αναρρωτιεμαι τι σοι διακοπες εχασε αφου ΚΑΘΕ αυγουστο μενουν παντα Αθηνα κι εξαλλου σπανια παταει σπιτι μου, εχω τουλαχιστον δυο βδομαδες να την δω.......

 

Αντε βγαλε ακρη με τις παλαβες μαναδες μας....