Λίγο πιο χαρούμενη και φωναχτή

[marcella]

Η κόρη μου είναι πλέον 18 μηνών και ενώ την βλέπω ότι όλο και εξελίσσεται, σε σύγκριση με άλλα παιδιά στην ηλικία της ή και μικρότερα βλέπω ότι η κόρη μου δεν είναι το ίδιο γελαστή με τα άλλα παιδάκια, και όταν βλέπω ένα παιδάκι 9 ή 10 μηνών για παράδειγμα και θυμάμαι την κόρη μου σε αυτή την ηλικία και συγκρίνω, σκέφτομαι ότι η κόρη μου δεν έβγαζε φωνούλες τόσο συχνά ούτε τις συνηθισμένες τσιρίδες που κάνουν τα παιδάκια σε αυτή την ηλικία.

Έχει καμιά μανούλα παρόμοια περίπτωση; Θα μπορούσε δηλ να είναι όλα ΟΚ και απλά να έχω ένα πιο χαμηλών τόνων παιδί;

 

Γενικά με αντικείμενα είναι πολύ δραστήρια και παρακολουθεί κάθε κίνηση στο χώρο. Απλά μου δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι το ίδιο χαρούμενη με τα άλλα παιδάκια, λόγω του ότι δεν γελάει όσο τα άλλα και δεν βγάζει τόσο συχνά φωνούλες.

 

Να προσθέσω ότι εγώ είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων, έχω χαμηλή φωνή και σαν παιδί η μητέρα μου με χαρακτηρίζει ήσυχη.

[momma]

marcella μεγαλώνω έναν άκρως αντίθετο χαρακτήρα Αν το παιδάκι αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του και αντιδρά σωστά , γιατί να μην είναι όλα ok; Συνήθως όταν εμείς οι μαμάδες μπαίνουμε στο τρυπάκι της σύγκρισης , καταλήγουμε αγχωμένες για κάτι που κάνει/δεν κάνει το παιδί μας . Απ'ό,τι κατάλαβα εγώ , η κόρη σου είναι χαμηλών τόνων.

 

Παρολαυτά αν σε ανησυχεί το ζήτημα δίνε της συχνά ευκαιρίες να ''ζωηρεύει'' μέσα από βόλτες και δραστηριότητες. Σαν παιδί,μου άρεσε να παρατηρώ και δεν είχα τις αντίστοιχες αντιδράσεις που είχαν τα άλλα συνομίληκα παιδιά. Ενθουσιαζόμουν και γέλαγα δυσκολότερα , χωρίς να αυτό να συναπάγεται απαραίτητα και κάποιου προβλήματος!

[MarcoPolo]

Βρε κοριτσι μου καταλαβαινω οτι ανησυχεις και εγω καπως ετσι ειμαι με το παιδι μου αλλα μηπως εχει αρχισει και σου γινεται εμμονη ιδεα οτι κατι δεν παει καλα και με την συμπεριφορα σου το περνας και υποσυνειδητα στο παιδι????

 

Και ο δικος μου δεν τσιριζε και δεν γελαγε ιδιαιτερα ειδικα τις ημερες που δεν ημουνα εγω καλα. Ακομα και τωρα που ειναι 15 μηνων πρεπει να τον κερδισεις για να σου γελασει η να σε ξερει πολυ καλα. Σε αγνωστους δεν γελαει ποτε και δεν ειναι εκδηλωτικος πολυ. Οταν θελει οποτε θελει αυτος.

 

Και στο θεμα που εχεις ανοιξει εγω ολα οσα διαβασα οτι κανει το παιδι μια χαρα τα βλεπω για την ηλικια του.

[marcella]

Αχ βρε κορίτσια μακάρι να έχετε δίκιο. Ναι μου έχει γίνει έμμονη ιδέα, αλλά όποτε πάω να το ξεχάσω, έχω πάντα κάποιο ραντεβού σε γιατρό για να μου τα ξαναθυμίσει όλα και να μου πει ότι πρέπει να παρατηρώ πολύ προσεκτικά το παιδί μου, διότι η διάγνωση που θα βγάλουν θα βασίζεται όχι μόνο στην εικόνα του παιδιού αλλά και σε αυτά που θα πούμε εμείς οι γονείς.

 

Μου έχει κάνει εντύπωση αυτό, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου είναι τόσο εύκολο να κάνω τα ξένα παιδάκια να γελούν και όχι το δικό μου. Κάθομαι στο μπαλκόνι και ακούω άλλα παιδάκια από τα μπαλκόνια να μπαμπαλίζουν δυνατά ή να τσιρίζουν και σκέφτομαι ότι εκεί διαφέρουμε.

Μάλλον τα έχω παίξει....!

[MarcoPolo]

Aκου κολπα που τα κανουν να γελανε και εμενα ο αντρας μου τα εκανε και πιαναν σε εμενα δεν λειτουργουν το ιδιο.

 

Θα κρυβεσαι πισω απο τις κουρτινες και θα της κανεις τσα!!!!!

 

Να κρυβεσαι σε διαφορα σημεια και καλα για να σε βρει και να της κανεις τσα οταν σε βλεπει.

 

Μετα τον κλασσικο λαγο που παει να πιει νερο στο λαιμουδακι και το γαργαλας. Με χαμογελο παντα εννοειται και οχι σοβαρη.

 

Μουσικη και χορο με παιδικα τραγουδακια και πολλα παλαμακια για μπραβο.

 

Αμα θυμηθω κατι αλλο θα σου ξαναγραψω.

[fairy's mom]

Αχ βρε κορίτσια μακάρι να έχετε δίκιο. Ναι μου έχει γίνει έμμονη ιδέα, αλλά όποτε πάω να το ξεχάσω, έχω πάντα κάποιο ραντεβού σε γιατρό για να μου τα ξαναθυμίσει όλα και να μου πει ότι πρέπει να παρατηρώ πολύ προσεκτικά το παιδί μου, διότι η διάγνωση που θα βγάλουν θα βασίζεται όχι μόνο στην εικόνα του παιδιού αλλά και σε αυτά που θα πούμε εμείς οι γονείς.

 

Μαρκέλλα μου από την στιγμή που το παιδί ανταποκρίνεται στα γύρω ερεθίσματα, αυτό δεν είναι κάτι εξαιρετικά θετικό? Μήπως απλά είναι ο χαρακτήρας της έτσι? Δεν σου λέω να μην το ψάξεις, εφόσον σε τρώει μέσα σου, αλλά καλό θα ήταν να μην τρελαίνεσαι προκαταβολικά. Κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό. Ο παιδίατρος σας τι λέει? Έχετε πάει και σε κάποιον πιο ειδικό? Εσύ είσαι άνθρωπος που χαμογελάει συχνά ή είσαι πιο σοβαρή στο ύφος σου?

[marcella]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις σας!

 

Αν έχω πάει σε ειδικούς;!!! Μα δεν έχω αφήσει και κανέναν. Νευρολόγος, ενδοκρινολόγος, γενετιστής, παιδοψυχολόγος, αναπτυξιολόγος, ωτορινολαρυγγολόγος, οφθαλμίατρος, οπτομέτρης και άπειρους παιδιάτρους και φυσικά άπειρες εξετάσεις και όλες καθαρές.

 

Το συζήτησα αυτό το θέμα με την εργοθεραπεύτρια της μικρής και μου είπε ότι και εκείνη το έχει προσέξει και την έχει προβληματίσει αυτό το θέμα, διότι, λέει, δεν είναι ότι η μικρή δεν γελάει, απλά δεν γελάει τόσο εύκολα όσο άλλα παιδιά στην ηλικία της. Δεν είναι ότι δεν εξερευνά, εξερευνά τα πάντα, αλλά όχι με την ίδια μανία που το κάνουν τα άλλα παιδιά, δεν είναι ότι δεν χαιρετάει, χαιρετάει αλλά όχι πάντα και όχι πολύ καλά.

Είναι λίγο πίσω σε κοινωνικές δεξιότητες, μου είπε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι κοινωνική, αφού όλους τους πλησιάζει και του δίνει παιχνίδια και δεν είναι το παιδί που είναι γατζωμένο πάνω μου.

 

Την ρώτησα πάλι για αυτισμό, και μου λέει ότι αν έβλεπα ένα παιδί με αυτισμό από κοντά, θα καταλάβαινα ότι δεν έχει καμία σχέση με την κόρη μου, η οποία παρατηρεί τα πάντα στο χώρο, κοιτάζει στα μάτια, ανταποκρίνεται στο όνομά της και έχει μεγάλη περιέργεια. Εκτός αυτού παίζει σωστά με τα παιχνίδια της και μέσα σε δύο μήνες έχει βελτιωθεί πολύ σε δεξιοτεχνίες με τα χεράκια.

 

Τέλος, μου είπε ότι πιθανόν η συγκρατημένη αυτή συμπεριφορά να έχει να κάνει με την όρασή της, καθώς γνωρίζουμε ότι έχει λίγη μυωπία και συγκλίνει ελαφρώς (τόσο που δεν το βλέπω εγώ) το ένα ματάκι, και με τη μικροκεφαλία.

 

Αύριο είναι η επίσκεψη σε αναπτυξιολόγο! Ωχ!!!