ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ

[elenax]

Η κόρη μου είναι 3,3 χρονών. Ξεκίνησε παιδικό την προηγούμενη εβδομάδα και όπως σε όλα τα πράγματα άλλο να στο λένε και άλλο να το βιώνεις! Κλαίει απίστευτα το πρωί ουρλιάζει! ένιωσα απαίσια το πρωί που η μικρή ούρλιαζε κι εγώ την έντυνα με το ζόρι! όσο είναι στον παιδικό έχει σταματήσει να κλαίει ενώ την προηγούμενη εβδομάδα έκλαιγε αλλά είναι τελείως αρνητική σε όλα δεν συμμετέχει σε τίποτα λέει στην δασκάλα συνέχεια όχι. Και βέβαια δεν τρώει τίποτα. Είναι πολύ πεισματάρα από την φύση της. Και όσο και να το συζητάμε δεν αλλάζει τίποτα! Πώς να την προσεγγίσουμε για να αρχίσει σιγά σιγά να συμβιβάζετε? 'οταν λέει κάτι δεν συμβιβάζετε με κάτι άλλο και δεν αφήνει και περιθώρια να ακούσει αυτό που λές για να το σκεφτεί. π.χ δεν έχει δοκιμάσει ούτε μια φορά το φαγητό στον σταθμό!

[ΗΡΑ]

Μάλλον θέλει το χρόνο της η κορούλα σου...Πιστεύω σιγά σιγά θα συνηθισει και θα μπει στην ομάδα.Μήπως της μιλάτε όλη μέρα για τον παιδικό σταθμό?Εμείς φέτος που είμαστε πιο χαλαροί είδαμε καλύτερα αποτελέσματα στην προσαρμογη.Καλή συνέχεια.

[ASMARIA]

elenax καλημέρα,

περνάω αντίστοιχη και πιο δύσκολη φάση με αυτή που περιγράφεις. Ο δικός μου (3ετών) ξεκίνησε παιδικό την περασμένη Δευτέρα & όπως λες & εσύ "άλλο να στο λένε και άλλο να το βιώνεις!". 5η μέρα που πήγε σήμερα (μόλις για 50 λεπτά) & η κατάσταση παραμένει χάλια μαύρα! Αρνηση, αρνηση, αρνηση!!!

Το μαξιμουμ που καταφερε να μείνει μόνος του στην τάξη με τα άλλα παιδάκια είναι 50 λεπτά, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν μπορούσε με τίποτα να ησυχάσει..Μάταιες οι προσπάθειες της δασκάλας να του αποσπάσει την προσοχή & να τον εντάξει σε κάποια δραστηριότητα

Και εμένα, ουρλιάζει απίστευτα & με φωνάζει & ταυτόχρονα κάνει & αταξίες: ανεβαίνει στα θρανία, πετάει πράγματα δεξιά-αριστερα, αρνείται να υπακούσει τη δασκάλα...

Σου τα γράφω αυτά όχι γιατί έχω να προτείνω κάτι, απλά για να ξέρεις ότι υπάρχουν & άλλοι που περνούν τα ίδια & χειρότερα!

Ηρεμεί μόνο όταν με βλέπει & στο δρόμο της επιστροφής μου λέει ότι δεν του αρέσει το σχολείο, ότι φώναζε, ότι δεν θέλει τη δασκάλα του κλπ.

Απελπισία σκέτη.... Δεν ξέρω εάν και ποιος μπορεί να μας συμβουλεύσει & εσένα elenax και εμένα...

[Maya]

Μην αγχώνεσαι για τα πάντα. Είναι και η αρμοδιότητα της δασκάλας και γενικά του παιδικού σταθμού να κάνουν το παιδί να θέλει να είναι εκεί. Κι εμένα αντιδρούσε (και αντιδρά, όχι βέβαια τόσο σθεναρά) στο να πηγαίνει, αλλά ο χειρισμός τους εκεί ήταν καταπληκτικός. Τον ενέταξαν σιγά σιγά στην ομάδα, γιατί τις πρώτες μέρες ήταν έξω από την τάξη, δεν ήθελε να μπει μέσα. Δεν είναι κακό να μένει λίγο. Εξοικειώνεται με το χώρο και τους ανθρώπους. Υπάρχουν παιδιά που τους αρέσουν οι αλλαγές και παιδιά που είναι δύσκολο να προσαρμοστούν. Τα δικά μας είναι η δεύτερη κατηγορία. Γιατί δεν το συζητάς με την ψυχολόγο του σταθμού? Εκείνη θα έχει δει πολλές παρόμοιες περιπτώσεις και θα σε καθησυχάσει.....

[Maya]

Μάταιες οι προσπάθειες της δασκάλας να του αποσπάσει την προσοχή & να τον εντάξει σε κάποια δραστηριότητα

...

 

Φυσικά και είναι μάταιες. Είναι δύσκολο να ενταχθεί από την αρχή σε μία δραστηριότητα. Ο δικός, που πήγε και έναν μήνα πέρσυ, δεν συμμετέχει ακόμα σε ομαδικές δραστηριότητες. Κάνει ακόμα παράλληλο παιχνίδι. Του αρέσει όμως, πλέον, να βρίσκεται με παιδάκια, πράγμα που δεν ήταν δεδομένο από την αρχή. Συζήτησε με τη δασκάλα. Μπορεί να τον αφήνει και λίγο στην ησυχία του να παίζει σε μία γωνιά, και να πηγαίνει κάπου κάπου να τον κινητοποιεί. Είναι μία καλή αρχή. Θα μπει μόνος του στην ομάδα. Τώρα για τις αταξίες στην τάξη, αυτό πραγματικά ΔΕΝ είναι δική σου αρμοδιότητα. Μήπως η δασκάλα είναι λίγο ανοργάνωτη? Μήπως έχει πολλά παιδάκια στην ομάδα της? Μήπως τα περισσότερα είναι από πέρσυ και γνωρίζονται? Ψάξε τα όλα αυτά.

ΥΓ. Δεν είμαι ειδική, απλά σου επαναλαμβάνω κατά λέξη τί μου είπαν στο σταθμό, γιατί πήγαινα και τον έβλεπα μόνο σε μία καρεκλίτσα για πολύ πολύ καιρό.

[ASMARIA]

Maya,

εγώ αγχώνομαι γιατί διακρίνω ότι οι 2 δασκάλες που είναι στην τάξη του γιου μου & έχουν 30 παιδιά, εκ των πραγμάτων και να θέλουν δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα..Ποιο να πρωτοπροσέξουν, τα 29 παιδιά ή τον δικό μου που είναι taliban?>>

Εντωμεταξύ δεν υπαρχει & ο χρόνος να της μιλήσω... Ο σταθμός είναι δημόσιος & δεν μου έχουν αναφέρει για επισκέψεις από ψυχολόγο.

Επίσης έχω την αίσθηση ότι τον αντιμετωπίζουν σαν "πρόβλημα", δηλ. τους χαλάει την ηρεμία της τάξης. Ενα παιδί ευαίσθητο & δύσκολο στην προσαρμογή του θέλει "τρόπο" & λεπτούς χειρισμούς για να το κερδίσεις. Τουλάχιστον έτσι λειτουργεί ο δικός μου.

Εάν αρχίζεις να του φωνάζεις & να τον μαλώνεις, το έχασες το παιχνίδι..Από την ά του κιόλας μέρα μου λέει "Μαμά η δασκάλα με μάλωσε. Δεν είναι καλή η δασκάλα. Έχω θυμό εγώ!"

Γιατί και εγώ αυτό που λες θέλω, δηλ. να εξοικειωθεί με το χώρο & μετέπειτα σταδιακά να ενταχθεί στις δραστηριότητες.

Ομως δεν ξερω...φοβάμαι ότι κάτι στράβωσε από την αρχή....

[Maya]

Δεν είναι ότι είναι δημόσιο. Εμένα στο δημόσιο που πηγαίνουν τα ανήψια μου, είναι καταπληκτικές οι δασκάλες. Απλά έτυχε στην περίπτωσή σου να μην έχουν ... ταλέντο. Πάντως βλέπεις ότι δεν φταίς ούτε εσύ, ούτε το παιδί. Τί σκέφτεσαι να κάνεις?

[ASMARIA]

Ειλικρινά δεν ξέρω.... Μία ιδέα είναι από βδομαδα να δοκιμάσω να τον πηγαίνει η κοπέλα που τον κράταγε μέχρι τώρα στο σπίτι. Μήπως του έρθει πιο ήπιο να αποχωριστεί την κοπέλα από ότι εμένα.

Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι δεν διακρίνω διάθεση από μέρους τους...

Εχω την επιλογή να τον αφήσω σπίτι με την κοπέλα & τον μικρό του αδερφό, αλλά δεν θέλω, γιατί θεωρώ ότι ο σταθμός θα του κάνει καλό (βέβαια ο σωστός σταθμός, όπου γίνεται και σωστή δουλειά)!

[Maya]

Θα σου έλεγα να τον πας λίγο αργότερα, όταν θα έχουν προσαρμοστεί τα περισσότερα παιδάκια, οπότε θα μπορεί να ασχοληθεί η δασκάλα περισσότερο με το δικό σου, αλλά αν δεν υπάρχει διάθεση.....ούτε αυτό θα πιάσει. Ο ιδιωτικός δεν παίζει? Τουλάχιστον για την αρχή, ώστε να πιάσει το νόημα της ομαδικής ζωής??

[ASMARIA]

Ενας καλός ιδιωτικός που είναι ο πιο κοντινός μας δεν έχει θέσεις από το Μαίο που είχα ρωτήσει.

Ενας άλλος που είχα βρει θέση (πριν μας δεχθεί ο δημόσιος) έχει την ίδια αναλογία παιδιών/δασκάλα & πληρώνεις και 400e το μήνα.

Κατόπιν δικής τους οδηγίας τον πηγαίνω επίτηδες στις 9 το πρωι, όπου πλέον όλα τα παιδιά είχαν έρθει από ώρα & δεν έκλαιγε κανένα.

Θα περιμένω και την επόμενη εβδομάδα & μετά θα αποφασίσω αν θα συνεχίσω ή όχι.

Maya, σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.

[Maya]

Nα' σαι καλά. Είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε περίφημα.....

[ASMARIA]

Ευχαριστώ! Μακάρι Θεέ μου !!!!

[elenax]

Εμείς για να σας δώσω κουράγιο είμαστε καλύτερα! Μέρα με την μέρα οι αντιστάσεις της εξασθενούν! άρχισε να συμμετέχει σιγά σιγά στις δραστηριότητες και εξακολουθεί βέβαια να υπάρχει και γκρίνια και κλάματα αλλά είναι σε μικρότερο βαθμό. Πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό οφείλετε και η δική μας συμπεριφορά δηλ εννοώ ότι πρέπει τα παιδιά να νιώσουν ότι αυτό είναι και δεν αλλάζει και σε καμία περίπτωση να μην καταλάβουν την στεναχώρια και το άγχος μας. Καλό κουράγιο γιατί έχουμε συνέχεια!!!!!!

[Minnie!]

Γειά σας κορίτσια..........και΄γω είχα το ίδιοπρόβλημα πέρσι με τον μικρό δεν ηθελε να παει.Τις πρώτες μερες ξεκινούσαμε καλά τον άφηνα και εφευγα όταν ήταν απασχολημενος με κάποιο παιχνίδι.Μετά δεν ηθελε να πάει στην τραπεζαρία για πρωινό γιατί τους έλεγε ότι ''ήπια γάλα στο σπίτι''.Εντάξει ......τον αφήνανε έβγαιναν έξω στην αυλή και στη μισή ωρα το πολύ μία με έπαιρναν τηλέφωνο να πάω να τον πάρω.Ώσπου μια μερα ήταν το αποκορύφωμα από το πολύ κλάμα έκανε εμετο ,τον άφησαν λερωμενο να κλαιει και με πήραν τηλ.να τον πάρω αλλά η απάντησ'η τους;;;''Πολύ δύσκολο παιδί δεν ξερουμε τι θα κάνουμε μαζί του'' λες και μόνο αυτό ήταν.Τελικά αποδειχτηκε ότι η μία κοίταζε να βγάλει τα μάτια της αλληνης γιατί υπήρχαν μερικές που με πλησίαζαν και μου έλεγαν ότι εμεις θα τον προσέχουμε και άλλες ο θεός να σε φυλάει.........Τέλος αυτό ήταν τον πήρα και ησύχασα.Η συμπεριφορά τους απαράδεχτηκη σε σημειο που αν κάποια ήταν γνωστή με την μαμα εκει να δεις τρυφεροτητα με το παιδί τα άλλα στην απ΄έξω.Είναι τι θα πετυχεις τι άνθρωπο και πως λειτουργουν.

[Ντέμπορα]

Εμείς δόξα τον θεό δεν είχαμε κανένα πρόβλημα με την μικρή μου που πήγε φέτος πρώτη φορά παιδικό 3 ετών.

 

Τις πρώτες 2 ημέρες την πήγα εγώ και έμεινα εκεί πολύ διακριτικά φυσικά έξω από την αίθουσα αλλά εκείνη δεν με αναζήτησε παρά μόνο όταν τελειώσανε.

Από την τρίτη ημέρα την πάω το πρωί και επιστρέφει με το σχολικό με πολύ χαρά μπορώ να σας πω.

 

Βέβαια έψαξα πάρα πολύ για να βρω ένα σταθμό που να με αντιπροσωπεύει και να νιώθω σιγουριά κάναμε πολύ κουβέντα σπίτι με το παιδί όχι παρουσιάζοντας τον παιδικό σαν αναγκαίο κακό , αλλά σαν μια εξέλιξη της ζωή του τώρα που μεγάλωσε. Την βάλαμε να μιλήσει με την ξαδέλφη της που πήγαινε από πέρσι και της είπε τι ωραία πράγματα κάνουμε και πόσο ωραία περνάνε , πήραμε και ένα σκετικό βιβλίο για την πρώτη μέρα στο σχολείο και το διαβάσαμε και όταν πια πήγαμε ήταν πολύ περήφανη που μεγάλωσε και πάει σχολείο.

 

Θέλω να πιστεύω και ελπίζω να συνεχίσει με την ίδια θέρμη και στο μέλλον!

[2αγοράκια]

Τελικα η προσαρμογη μας ηταν to good to be true.Ξεκινησε 1 σεπτ με διαθεση αρκετα καλη θα ελεγα και γενικα δεν ειχαμε προβληματα.Απο τη Δευτερα ξεκινησε τα θελω να κοιμηθουμε, δεν θελω να παω, να κατσω με τη μαμα(εγω θα παω για δουλεια τον γεναρη).Το θεμα μας ειναι δεν θελει γιατι τον ταιζουν.Ο γιος μου δεν ειναι του φαγητου, ειναι 3ετων και με το ζορι 13 κιλα.Πρωινο τρωει απο εδω γαλα και καποιες φορες λιγο τοστ με τυρι, εκει δεν θελει να φαει το δεκατιανο τους(οκ αναμενομενο) αλλα το θεμα ειναι το μεσημεριανο.Οι δασκαλες ειναι προθυμες, τον ταιζουν (προσπαθουν γιατι αυτος γκρινιαζει) και κατα τις 1 τον παιρνω.Επειδη καταλαβε πλεον οτι δεν παει σε παιδοτοπο αρχισαμε την αρνηση.Και εχθες ξεκινησε απο το απογευμα.Δεν εχουμε φτασει σε σημειο να κλαιει αλλα πιστευω οτι ειμαστε κοντα....

[ΕΛΕΝΑΧ]

Και η μικρή χάλια πάλι! Στο σχολείο είναι καλά συμμετέχει μόνο που δεν τρώει μεσημεριανό ακόμα, αλλά στο σπίτι.... Τα απογεύματα γκρινιάζει απίστευτα και κλαίει με το παραμικρό για την ακρίβεια μόνο εχθές έπαθε δύο κρίσεις! Από την μία κάνουμε υπομονή αλλά από την άλλη είναι ανυπόφορη η κατάσταση. πώς το αντιμετωπίζετε εσεις? Γιατί εγώ της λέω ότι δεν μπορεί να κάνει έτσι με το παραμικρό χαλάει την διάθεσή μας θα μπορούσαμε να κάνουμε τόσα πράγματα να παίξουμε να διαβάσουμε και δεν κάνουμε τίποτα πέρα από γκρίνια και κλάματα!