ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Η ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ!

[maira95]

Της Πελοποννήσου Θείος βλαστός, και Κεφαλληνίας ο πολύτιμος θησαυρός, και πάσης Ελλάδος αγλάϊσμα το νέον. Γεράσιμε Θεόφρον, σκέπε τους δούλους σου.

 

Αγιος Γεράσιμος

 

 

Λάρνακα σκηνώματος Αγίου

 

¨ορος Ομαλό

 

Π. Εκκλησία που βρίσκετε το σκήνωμα του Αγίου

 

Είσοδος Ιεράς Μονής

Εκκλησία Αγίου Γερασίμου

 

Ορος Ομαλό

 

 

 

 

''Η Λιτανεία του Αγίου Eίναι αλήθεια ότι τα χωριά μας οφείλουν πολλά στην παρουσία του Αγίου με το μοναστήρι του στην Κοιλάδα των Ομαλών. Όλη η περιοχή έχει πανηγύρι και χαίρεται όταν o Άγιος βγαίνει Λιτανεία μέχρι τον πλάτανο και τ' αλώνια. Σαν ήλιο βλέπει ο λαϊκός ποιητής τον Άγιο να βγαίνει από το Ναό του και να φωτίζει το βουνόκλειστο χώρο της κοιλάδας.

"Ως ήλιος Γεράσιμε εκ του ναού σου βγαίνεις - και με τους αγγέλους τ' ουρανού στα ύψη ανεβαίνεις".

Τούτη η κοιλάδα αποκλειστικά θα δεχθεί την ευλογία του. Πολλές φορές λέει η παράδοση επεχείρησαν να τον πάρουν αλλά "επόδισε" (από το ρήμα ποδίζω). Εκεί λίγο πιο έξω στο δρόμο που πάει στα Τρουγιανάτα το λένε στα "ποδόρια". Δεν πήγαινε πιο πέρα. Έγινε ασήκωτος. Στο χώρο τούτο νοιώθει ευχαριστημένος αφού ο ίδιος τον διάλεξε απο τόσους άλλους που περιόδευσε. Έτσι βασιλέυει στα Ομαλά και κάποιες φορές το χρόνο βγαίνει τη βόλτα του σαν άρχοντας ακριβοθώρητος για να τον χαρούν και να τον θαυμάσουν οι υπήκοοί του. Κι έρχονται κατά χιλιάδες. Στη Λιτανεία στη μέση Εκείνος σηκωμένος στα χέρια ψηλά, σεμνός, άφθαρτος, στητός, στ' άφθαρτα ιερατικά του άμφια τα παλιά που ο τάφος, όπως και το σώμα του, δεν τα έλιωσε.

Μπροστά παιδιά με τα εξαπτέρυγα, ψαλτάδες, που ψέλνουν "Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών... Ή ση παμμάκαρ ψυχή τοις ουρανοίς εγκατώκησεν το σώμα σου δε τη γη τελεί τα θεσπέσια...".

Παππάδες, καλόγριες τριγύρω του κι ένας απλός άγιος καλόγηρος, ο Γεράσιμος Ψιχάλας από το Ξηρόμερο χρόνια τώρα να κρατάει το πεύκι ( μικρό χαλί ) που πάνω του θα πιθωθεί στο Πηγάδι. Πίσω Δεσποτάδες - κι οι Κεφαλλονίτες έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ρωτάνε: πόσοι δεσποτάδες θα' ρθουνε στο πανηγύρι; - επίσημοι και ο λαός του Θεού ν' ακολουθάει. Το πέρασμά του ως τον πλάτανο είναι ευλογία, η έξοδος του Άρχοντα στα υποστατικά του. Θ' αναπαυτεί στο πηγάδι που ο ίδιος όρυξε, κάτω απο τη σκιά του Πλατάνου, στα αιώνια σημάδια του που λέει κι ο ποιητής" - πλάτανο πενταδάκτυλο και με βαθύ πηγάδι - μας άφησες Γεράσιμε αιώνιο σημάδι". Το νερό του πηγαδιού θα ξεχειλίσει και τα φύλλα του πλατάνου θα θροΐσουν για να χαιρετίσουν τον Αφέντη.

Αχ αυτή η λιτανεία! Οι καμπάνες χαρμόσυνα χτυπάνε, μουσικές παιανίζουν, στρατιώτες βηματίζουν με τα όπλα στον ώμο. Ποιός ξέρει τι να σκέφτεται ο Ασκητής των Ομαλών. Έχει μάτια να τα δη, αυτιά για να τ' ακούσει;

Οι καημένοι οι άνθρωποι πασχίζουνε να τον δοξάσουνε. Παρούσες οι Αρχές, οι μουσικές, οι ψαλτάδες με τις καλλιφωνίες τους, οι παπάδες και οι δεσποτάδες με τα χρυσά τους άμφια. Λόγοι, ευχαριστήρια, έπαινοι, τραπέζια...

Δέξου τα Άγιε καλόγερε. Οι άνθρωποι τόσο μπορούν, τόσο ξέρουν να σου προσφέρουν. Αν θέλεις μη τα ξεσυνεριστείς. Αν δεν σ' αρέσουν ρίξε μια ματιά κάπου αλλού. Δες τους κάμπους, δες τα δέντρα, τα βουνά.

"-Λάμπουν οι κάμποι και βουνά εις την εμφάνισίν σου - τα δέντρα κλίνουν, τα κλαδιά κι αυτά να προσκυνήσουν, ακρουμάσου, (από τη λέξη ακρόαμα= άκου) τα πουλιά "μέσα στα φύλλα τα πουλιά ψάλλουν αγγέλων ύμνον"- ψάλλουν σ' εσέ Γεράσιμε της αρετής τον ύμνον". Και αν περάσεις στα υπερκόσμια άκου" οι Άγγελοι στον ουρανό σ' εσέ δοξολογούσι - στην θεία λειτουργία σου αυτοί χοροστατούσι".

Τι πανηγύρι, τι χαρά που είναι η Λιτανεία του Αγίου! Όλα παίρνουν άλλη όψη - Βγήκε ο Άγιος; τί ώρα βγαίνει ο Άγιος; ρωτάει ο Κεφαλλονίτης. Έτσι δυνατά, παραστατικά και θεολογικά. Δεν τον βγάνουν, βγαίνει, είναι ζωντανός, κινείται, δρα και προπαντός βγαίνει για να σκορπίσει τα δώρα σαν άρχοντας και διαχειριστής του ουράνιου πλούτου στους υπηκόους του: "Παντού σκορπάς παρηγοριά χαρά και ευφροσύνη και αοράτως χορηγείς την ελεημοσύνη".

Όλοι χαίρονται και αγγάλονται, συγκλονίζονται, δακρύζουν, σταυροκοπιώνται, δέονται: μα κάποιοι σπαράσσουν

"- Οι δάιμονες σπαράττουσι εμπρός στο λείψανό σου-

- παρακαλούνε σε θερμά να πάψης το θυμό σου-

- Να μην τους έχεις στη φωτιά στη φλόγα την αγρία-

- ζητούντες πάντα από σε πλήρη ελευθερία-"

Τόση ελευθερία που να μπορούν τα πλάσματα του Θεού να παιδεύουν. "Να τρέχουν όπου θέλουνε πλάσματα να παιδεύουν, αμαρτωλούς από παντού να τρέχουν να μαζεύουν".

Οι κουρλοί ( τρελλοί ) είναι η δόξα του Αγίου έλεγαν οι παλιές καλόγριες, γι' αυτό και υπήρχε ειδικό κατάλυμμα γι' αυτούς για να κάθονται στο μοναστήρι να κάνουν τά σαραντάρια τους ( 40 ημέρες νηστείες ) για να απαλλαγούν από το διάβολο που τους είχε κυριεύσει. Για δες στην Λιτανεία τί γίνεται; Μαυροντυμένες υπάρξεις, άνδρες, γυναίκες, παιδιά τρέχουν με σπουδή να εξασφαλίσουν μια θέση όπου λάχει κατάχαμα κατά μήκος του δρόμου για να περάσει ο Άγιος απάνουθέ τους. Οι δικοί τους, τους κουρλούς προσπαθούν να τους τακτοποιήσουν, κάποιοι υπάκουα πείθονται, άλλοι αντιστέκονται. Κάποιοι απ' αυτούς θα βολευτούν κάπως κάπου. Τον Αύγουστο πέφτουνε πολλοί. Παπάδες καθοδηγούν, κάποιοι απ' αυτούς όχι με τόσο κομψό τρόπο, σου δίνουν την εντύπωση πως ξεφορτώνουν καΐκι,! χωροφύλακες τακτοποιούν. Όλοι ψάχνουν για μια θέση, κάποιοι πρέπει να μπούν ίσια στη γραμμή, άλλοι να σκύψουν. Κοντά να πλησιάσει ο Άγιος, όλοι καλμάρουν. Περνάει απάνουθέ τους. Εδώ μπορεί να γίνει το θαύμα. Αν δε γίνει τώρα μια άλλη φορά ίσως, η πίστη δεν αποκάμνει. Η Λιτανεία όμως είναι το κορύφωμα της ελπίδας. Στον πλάτανο κορυφώνεται η λιτανεία, αναπέμπονται δεήσεις, ψάλλονται τα απολυτίκια, εκφωνούνται λόγοι και αποδίδονται ευχαριστίες σ' αυτούς που παρευρέθηκαν και τίμησαν με την παρουσία τους τον Άγιο και αρχίζει η επιστροφή. Θα περάσει από τ' Αλώνια "ο Αγρότης των Ομαλών", κατά τον σοσιαλιστή μακαρίτη Τρίτση, βρίσκεται στο στοιχείο του. Εδώ στο χώρο που κατεργαζόταν η σοδειά θα ακουστεί δέηση "υπέρ ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών" και με τα ωραία εξαποστειλάρια "ο σύλλογος μοναζόντων των Ιερέων ο χορός και η πληθύς Φιλεόρτων..." θα επιστρέψει στη βάση του στη "μικρή" Εκκλησία... (υπάρχει και η μεγάλη Βυζαντινού Ρυθμού).

Ο Άγιος τοποθετήθηκε στην Κοίμηση. Ο κόσμος περιμένει να προσκυνήσει. Οι επίσημοι προσκύνησαν ενόσω ο Άγιος στεκόταν στην πίσω δυτική πόρτα για να αναπεμφθεί δέηση για τους γονείς του Αγίου, τον Δημήτριον και την Καλήν και για τους πεθαμένους. Οι παπάδες ξεντύνονται βιαστικά, εύχονται "βοήθειά μας ο Άγιος". Οι πιστοί αρχίζουν να φεύγουν και σε λίγο η κοιλάδα των Ομαλών θα ερημώσει και θα ησυχάσει και ο Άγιος στην Κοίμησή του. Όμως δεν θα' χουν φύγει οι προσκυνητές έτσι, κάτι θα χουν πάρει: αντίδωρο, άρτο, φυλακτά από τις καλόγριες, εικόνες και σταυρουδάκια, χώμα από τον τάφο του, φύλλα από τον πλάτανο, διγκωνάρι και όσοι προλάβουν και καφέ και λουκούμι στο Ηγουμενείο. Κάποιοι θα πάνε στην Τράπεζα του Μοναστηριού, που έχει φαγητό. Οι ντόπιοι στα σπίτια τους θα φάνε κυρίως το βραστό τράγιο, παλιότερα όλα τα σπίτια είχαν περίσσια φαγιά για τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς, που ερχόντανε να προσκυνήσουνε. Έπρεπε να βάζουνε κάτι στο στόμα τους τόσες ώρες νηστικοί και κουρασμένοι από την ολονυχτία.

Στις μέρες μας φεύγουν, πάνε σπίτια τους οι περισσότεροι, τους προσκαλούμε αλλά δεν πολυκαταδέχονται, έχουν τ' αυτοκίνητα και φεύγουν...

Τελικά, τί μένει στη ψυχή και το νου με τη συμμετοχή σε μια λιτανεία; Ο κάθε Κεφαλλονίτης ξέρει καλά να το πεί, οι κάτοικοι των Ομαλών το βιώνουν τόσο συχνά.

Παρ' όλα αυτά μένει κάτι βρωμερό στη γλώσσα πολλών Κεφαλλονιτών και μη, το οποίο ο ποιητής των στίχων που μου έδωσαν αφορμή για τούτο το κείμενο παρακαλεί να παύση: η βλαστήμια.

"Αγαπητοί μου Χριστιανοί παύστε

να βλασφημάτε

τον Αγιον Γεράσιμον και μεταξύ

των άλλων

να σέβεσθε θερμότατα τον γόνον

των Τρικάλων".

(Δημοσιεύθη στην τοπική εφημερίδα "Φραγκάτα"-1995)''

 

ΠΗΓΗ http://www.agios-gerasimos.com/litania.html

 

....................................................................................................................................

 

...Οι Γερασιμαδες και οι Γερασιμουλες βεβαια γιορταζουν στις 20 Οκτωβριου...

θα βρω και σχετικο λινκ να σας βαλω...

[maira95]

'' Ο Άγιος Γεράσιμος είναι ο προστάτης του νησιού. Στη μονή που βρίσκεται στην περιοχή των Ομαλών, διατηρείται άφθαρτο και ευωδιάζον το σκήνωμα του Αγίου. Πριν το 1554 η μονή ήταν αφιερωμένη στην Παναγία. Ο Γεράσιμος Νοταράς, μοναχός από τα Τρίκαλα Κορινθίας, την ανέδειξε σε σημαντικό γυναικείο μοναστήρι μετά το 1560. Προς τιμήν του Αγίου γίνονται δυο μεγάλα πανηγύρια το χρόνο, στις 16 Αυγούστου (μέρα θανάτου του) και στις 20 Οκτωβρίου (μέρα ανακομιδης των λειψάνων του). Προσκυνητές απʼ όλα τα μέρη της Ελλάδος έρχονται για να προσκυνήσουν το θαυματουργό σκήνωμά του. Το σκήνωμα του Αγίου μεταφέρεται με πομπή, 500 περίπου μέτρα από την εκκλησία ως έναν μεγάλο πλάτανο όπου βρίσκεται ένα πηγάδι που το έσκαψε ο ίδιος ο Άγιος με τα χέρια του.

Παρά το ότι έχει κτιστεί καινούριο μοναστήρι, υπάρχει και η παλιά εκκλησία , όπου βρίσκεται το ασκητήριο του Αγίου με διάφορα αντικείμενα που ο ίδιος χρησιμοποιούσε.

Ο Άγιος Γεράσιμος κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1579 και το πατριαρχείο τον ανακήρυξε Άγιο το 1622 όταν στις 20/10/1581 έγινε ανακομιδή των λειψάνων του και το σώμα του βρέθηκε άθικτο κι ανέδιδε μια ευχάριστη μυρωδιά.Στην καρδιά της Κεφαλληνιακής γης, κάτω από το επιβλητικό βλέμμα του Μεγάλου Βουνού-Αίνου, βρίσκεται η οινοφόρα λεκάνη των Ομαλών. Πήρε το όνομά της κατά πάσα πιθανότητα από Κρήτες που ήρθαν τα χρόνια τα παλιά στην Κεφαλονιά κι άφησαν μέσα σʼ όλα τα Τοπωνύμιά τους κληρονομιά!

 

 

Στην “Πρωτοχριστιανική Περίοδο” ένα μοναστήρι υπήρχε εκεί που «έζησε» ως το Μεσαίωνα με το όνομα Αγία Ιερουσαλήμ. Φαίνεται πως η “Θεία Οικονομία” οδήγησε τα βήματα του ναυαγού εθναπόστολου Παύλου στο μέρος αυτό κι άρχισε έτσι από τότε ο τόπος να βιώνει το Θείο προορισμό του.

Αργότερα το 1560, οδηγούμενος από άνωθεν ήρθε στα Ομαλά και ασκήτευσε και άφησε την αγιοσύνη του ένας καλόγερος από τα Τρίκαλα Κορινθίας, άρχοντας στην καταγωγή, ο Γεράσιμος Νοταράς. Γόνος της αριστοκρατικής οικογένειας των Νοταράδων.

Ο προπάππος του Λουκάς Νοταράς ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός του Βυζαντίου και συγγενής με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Αφού έλαβε σπουδαία παιδεία, πέρασε από όλους τους ιερούς τόπους της Ελλάδος. Πήγε στην Κωνσταντινούπολη και στο 'Αγιο Όρος όπου “εκάρη” Μοναχός. Από εκεί πέρασε στην Κρήτη και στη συνέχεια στη Ζάκυνθο για να καταλήξει το 1555 στην Κεφαλονιά, στο γνωστό Σπήλαιο, περιοχής Λάσσης, όπου ασκήτευσε πέντε χρόνια. Ο προορισμός του όμως, όπως φάνηκε στην πορεία του χρόνου, ήταν η κοιλάδα των Ομαλών.

Η παρουσία του στα δύσκολα χρόνια των Ενετών κατακτητών έπαιξε ρόλο καταλυτικό. Τη γλώσσα, Ελληνική και την πίστη, Ορθόδοξη για χάρη του κράτησε το νησί. 'Αγιος και δάσκαλος μαζί, έτσι τον ένιωσαν οι άνθρωποι της εποχής του, κι ενώ την ημέρα με τα χέρια και την υπομονή κούραζε το σώμα για να ακούει η ψυχή, (σμίλευε πηγάδια και φύτευε πλατάνια), είχε και την έγνοια να μαζέψει τα παιδιά και το λαό δυο λόγια να τους πει και γράμματα ιερά.

 

Πέθανε το 1579 και ανακηρύχθηκε άγιος από το Πατριαρχείο το 1622.

Στη μονή φυλάσσεται το σώμα του Αγίου σε λάρνακα. Μέσα στη μονή υπάρχει η είσοδος για το σπήλαιο που ασκήτευε ο ʽΑγιος, την «Σκήτη», στην οποία μπορεί να περιηγηθεί ο επισκέπτης. Το σπήλαιο διαθέτει δύο χώρους και σε αυτό συμβαίνει ένα παράξενο φαινόμενο:

η τρύπα που ενώνει τους δύο χώρους ενώ είναι πολύ στενή, επιτρέπει την είσοδο σε όλους τους επισκέπτες ανεξαρτήτως διαστάσεων, αλλά και δεν τους λερώνει παρά το ότι είναι λασπώδης.

Αυτός ήταν ο Γεράσιμος, ο 'Αγιος κι ο Δάσκαλος. Λένε πως ο Μεγαλοδύναμος τουʼ δωσε τη χάρη να “δαμάζει και να ελευθερώνει το σαλεμένο μας μυαλό”, εκείνο το μυαλό που πειράχτηκε απʼ το “αέρι το κακό”.

Τίποτε δε συνδέει τους Κεφαλονίτες πιο πολύ από την ακλόνητη πίστη τους στον Αγιό μας. Όπου σταθούν κι όπου βρεθούν μέσα στο νησί τους ή στα πέρατα του κόσμου ενώνονται από την ίδια θρησκεία και λατρεία τʼΑη Γερασίμου. Η βοήθειά του είναι η ευχή που παίρνουν όταν φεύγουν από το Πατρικό τους σπίτι με το μικρό «κόνισμα» του Αγίου.

 

Τρέχει το μυαλό μας κι η ψυχή μας στα Ομαλά, και είναι το μοναστήρι του Αγίου εκεί φωλιασμένο σαν πετράδι σε λεκάνη χρυσοπράσινη στη σκιά του Αίνου.

Έως ότου φτάσει εκεί οδοιπόρος ή επισκέπτης τον κερδίζουν τα χωριά που συναντά, τα Φραγκάτα, τα Βαλσαμάτα, μα πάνω απʼ όλα έχει συντροφιά τα δέντρα, ευκάλυπτοι και κυπαρίσσια, ασάλευτα και καμαρωτά για να δείξουν το δρόμο προς το μοναστήρι και της ορθής πίστης τη χάρη.

Γίνονται σμάρια ανθρώπινα οι Κεφαλονίτες και οι επισκέπτες όταν τούτος ο Αγιός μας γιορτάζει το καλοκαίρι στην καρδιά του Αυγούστου-τις 16-ημέρα Κοιμήσεως του Αγίου, που δεν ξέρει κανείς που να πατήσει, δε βλέπεις τόπο να σταθείς από τη λαοθάλασσα και την κοσμοπλημμύρα.

Μα κείνος ο 'Αγιος σε βλέπει και σου ανταποδίδει τη “Θεία Χάρη” της τιμής και φεύγοντας νιώθεις πως έκαμες το χρέος σου.

Κανείς δε φεύγει, κανείς δε βιάζεται στη γιορτή του αυτή, αλλά ούτε και στην επίσημη τις 20 Οκτωβρίου, ημέρα Ανακομιδής του Ιερού του Λειψάνου.

Όλοι περιμένουν τη Λιτανεία του Αγίου από το Μοναστήρι στον Πλάτανο που φύτεψε ο ίδιος στην καρδιά των Ομαλών.

Το μοναστήρι του, «φορτωμένο» με καλόγριες που άλλη θέση στην ψυχή τους απʼ το Θεό και τον 'Αγιο Γεράσιμο δεν έχουν, πάντα ανοιχτό για κάθε Κεφαλονίτη και ξένο για κάθε διαβάτη και προσκυνητή. Όλα εκεί είναι αρμονικά και στη λεκάνη των Ομαλών τα πλάγια τρέχει το άρωμα της Ρομπόλας για να μεθά και τη ψυχή και το σώμα του.''

ΠΗΓΗ http://www.agios-gerasimos.com/zoi.html