Μπαμπας κατα λαθος.........

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

Μπαμπάς κατά λάθος

 

 

Με την γυναίκα μου δεν κάναμε παιδιά. Αν και κλείνουμε τον χρυσό αιώνα γάμου.

 

Δεν μας ευλόγισε ο θεός. Όμως η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια.

 

Ο σύζυγος της αδελφής της γυναίκας μου έλειπε χρόνια ταξίδι για δουλειές. Τα παιδάκια δεν μεγάλωναν με τον μπαμπά τους. Έτσι έμελλε ο ρόλος του πατέρα να πέσει σε εμένα.

 

 

Μεγάλωσα όχι ένα, όχι δύο αλλά τρία παιδιά. Ήμουν πάντα δίπλα τους στο πρώτο τους μπάνιο στη θάλασσα, στις Κυριακάτικες βόλτες, στα δύσκολα μαθηματικά προβλήματα, ακόμη και στα πρώτα τους βήματα, τα έκαναν πατώντας πάνω στα δικά μου πόδια...

 

Στάθηκα πατέρας τους και στα εύκολα και στα δύσκολα. Όταν μάτωναν το γόνατό τους σκαρφαλώνοντας στα δέντρα, όταν έκαναν αταξίες συνομοτώντας να μην το μάθουν οι μαμάδες και τα βράδια που ξυπνούσαν από εφιάλτες... Μπαμπάς σε όλα. Δεν περίμενα τίποτα. Όμως πήρα τόσα πολλά.

 

 

Θυμάμαι τον μεγάλο όταν πήγαινα να τον πάρω από το νηπιαγωγείο. Τον περίμενα στην πόρτα με την αγκαλιά μου ανοιχτή και εκείνο μια σταλιά παιδάκι να τρέχει προς το μέρος μου φωνάζοντας, "Μπαντέλα", όλοι νόμιζαν ότι έλεγε πατέρα. Δεν τους διόρθωνα. Δεν μπορούσε να πει "Βαγγέλης" και στην παιδική του γλώσσα αυτή η λέξη υποκαθιστούσε το όνομά μου.

 

 

Η τσαχπίνα με τα σκέρτσα της, πόσο με έκανε να γελάω φορώντας πότε μαντήλια και πότε μεγαλίστικα ρούχα υποδυόμενη συγγενείς, φίλους ή ακόμη και τη γιαγιά τους.

 

Το μικρό μας... Έμαθε να με λέει "μπαμπά" και ποτέ δεν έπαψε.

 

 

Πώς τα φέρνει τελικά η ζωή... Από εκεί που δεν το περιμένεις σου έρχονται όλα. Αξιώθηκα να γίνω μπαμπάς. Με όλη την αγάπη που περικλείει η λέξη.

Κοιτώντας συγγενείς και φίλους που έγινα γονείς καταλήγω να πιστέυω ότι ήμουν πιο τυχερός.

 

Μεγάλωσα τρία παιδιά. Έγινα ο μπαμπάς τους και τον κέρδισα αυτόν τον τίτλο. Όπως την παντοτινή τους αγάπη. Ανιδιοτελή μιας και τα παιδιά δεν θέλουν τίποτα μόνο μια αγκαλιά, ένα βλέμμα, ένα χάδι.

 

 

Η μεγαλύτερη χαρά μου ήρθε στο γαμό της τσαχπίνας, όταν ζήτησε από εμένα να τη συνοδεύσω. Τον "πατέρα " μου, όπως είπε.

 

Κρυφά κλαίω και ευχαριστώ το Θεό... Σκέφτομαι ότι άλλα άτεκνα ζευγάρια δεν είχαν αυτή την ευκαιρία. Αλλά και για εκείνον, τον βιολογικό τους πατέρα. Πόσο μεγαλόψυχος είναι. Θα μπορούσε να διεκδικήσει το μοναδικό του δικαίωμα κι όμως το μοιράζεται μαζί μου.

 

Είμαι ευτυχισμένος που έχω τρία παιδιά. Πρόσφατα έγινα και παππούς. Έχω δύο εγγόνια. Πώς τα φέρνει καμία φορά η ζωή!

[Monique_99]

Πολύ συγκινητικό το κείμενο και αναμφίβολλα ένας πολύ γλυκός ''μπαμπάς''!

[alcyon]

Πάντως όταν θέλει κάποιος παιδιά και δεν αποκτά.... μένει..... μένει μια πίκρα.

 

Θα σας πω μια ιστορία που μου συνέβει λίγο πριν γεννήσω το 4ο. Οι περισσότερες εδώ θα έχει τύχει να ακούσετε για τις μικρές ηλικίες των παιδιών μου. .... .... Είχαμε πάει στην παιδίατρο όλοι μαζί για τακτικό έλεγχο-εμβόλια κτλ. Τελειώνοντας κατεβήκαμε στην πυλωτή της πολυκατοικίας όπου στεγαζόταν το ιατρείο και περιμέναμε το σύζυγό μου να μας πάρει με το αυτοκίνητο.

Μας πλησιάζει ένας κύριος, κι αφού κοιτάει με έκπληξη με ρωτάει:

-Δικά σου όλα;

-Ναι, απαντάω με χαμόγελο.

-Και άλλο εδώ; ρωτάει και δείχνει την κοιλιά μου.

-Ναι του λέω, χαμογελώντας ακόμα περισσότερο, γιατί αυτες τις αντιδράσεις τις εισέπραττα συχνά εκείνες τις μέρες.

 

-ΦΤΟΥ ΣΟΥ!! μου λέει..... ΤΩΡΑ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ?! ...

Εξακολουθούσα να χαμογελώ, αλλά..... το βλέμμα του είχε κάτι το άγριο πια. Δεν ήξερα αν είχε νευριάσει ή αν θαυμαζε ή αν χαιρόταν.

-ΓΜΤ !! λέει... ΓΙΑΤΙ;; ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ τόσα;;;;

Έχω αρχίσει να νιώθω παράξενα και μου βγαίνει και μια αίσθηση προστατευτικότητας απέναντι στα παιδιά, που με την άκρη του ματιού μου τα ελέγχω και τα μετράω ότι είναι όλα εκεί.... Γελάω ελαφρά, και λίγο αμήχανα.

Ρωτάει λίγο..... τη μια δίδυμη....

-Να σε πάρω εγώ;;

Το παιδί κοίταγε.... Οπότε απαντάω εγώ για λογαριασμό της...

-Όχι -πες- θέλω τη μαμά μου και τα αδερφάκια μου.

 

Συνεχίζει ο άγνωστος γελαστός κύριος, που μιλούσε όμως πλέον κάπως νευρικά.... τόσο που έμοιαζε να ζητάει αφορμή για καβγά .. (?!?)

-ΤΩΡΑ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ;!

- ... (χαμογελώ αμήχανα)...

- ΓΜΤ ΣΟΥ !!!

 

Τα μάτια του αγριεμένα πια.... και με οργή ξεσπάει....

(δε γράφω με κεφαλαία τα λόγια του για να είναι ευανάγνωστα... αλλά φανταστείτε τα με αγριάδα...)

-Γιατί εγώ, να μην έχω παιδιά; Γιατί να μη μου δώσει ο Θεός εμένα παιδιά; Τι έκανα; Τι ΤΟΥ εκανα; Τόσα χρόνια... γέννησαν όλοι... όλοι εκτός από μένα...

Σκέφτηκα να του πω πως κι εμείς παιδευτήκαμε για τα πρώτα κάμποσο καιρό..... μα δεν τόλμησα... Και συνεχίζει....

-Μια ζωή προσπάθειες... μια ζωή... γεννούσαν όλοι, όλοι εκτός από μένα!! ΓΙΑΤΙ;;;!! Γιατί ΘΕΕ μου;;; Τι ΣΟΥ έκανα;;;

Άρχισε να απομακρύνεται τσουλώντας με θλίψη και οργή το ποδήλατό του..... Μέχρι να χαθεί από το οπτικό μας πεδίο... γυρνούσε και ξαναγυρνούσε το κεφάλι του λέγοντας εκείνο το άγριο.....

-ΦΤΟΥ ΣΟΥ... ΓΜΤ ΣΟΥ!!!

 

 

Πραγματικά ένιωσα.... αμήχανα σε όλο αυτό. Γινόμουν ο μάρτυρας του προσωπικού του πόνου.... Και πριν τον "καταδικάσω" για την ανάρμοστη συμπεριφορά του.... αναλογίστικα

.....το πόσο πικραμένος είναι όλα αυτά τα χρόνια,

..... το πόσο πολύ προσπάθησε,

..... ότι εγώ στα δύο χρόνια προσπαθειών... είχα γίνει αγνώριστη... πώς θα ήμουν αν τελικά δεν τα κατάφερνα;

Ευχήθηκα μέσα μου να βρει τρόπο να ηρεμίσει και να χαλαρώσει από τον πόνο του, αλλά κάπου εκεί πιστεύω κι όλας πως μάλλον δε θα ηρεμίσει ποτέ.

[Catrin]

Έχετε δίκιο είναι πολύ σκληρό να μην έχεις παιδιά αν το επιθυμείς!

Το έζησα με ένα ζευγάρι Ελλήνων φίλων μου που ζουν στην Αμερική. Εκείνοι όμως βρήκαν την λύση, υιοθέτησαν τον πρώτο τους γιο από το Βιετνάμ πριν 13 χρόνια, τον δεύτερο γιό τους πάλι απο εκεί πριν 9 και την κορούλα τους πριν απο ένα χρόνο και σαν ευτυχής νονά της τρίτης σας λέω ότι ο φίλος και κουμπάρος μου σαν χαζομπαμπάς απο λάθος έχει αναρτήσει ένα τεραστιο πίνακα στα δωμάτια τους (δεκάλογο) που εξηγεί γιατί τα υιοθετημένα παιδιά είναι πιο λατρεμένα από τα φυσικά!!!!

Κατά λάθος λοιπόν ευτυχία, αλλά μεγάλη ευτυχία!!!

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

Ειναι πραγματικα υπεροχο να βλεπεις ακομα ανθρωπους που νοιαζονται...

 

Να ειναι καλα οσοι εχουν προσφερει την αγαπη τους σε παιδακια που το ειχαν αναγκη.....με οποιονδηποτε τροπο....

 

Οταν ενα παιδικο χαμογελο ανθιζει,ο κοσμος φωτιζεται....

Οταν ενα παιδικο χαμογελο σβηνει,ο κοσμος σκοτεινιαζει........

 

Ας κρατησουμε τον κοσμο μας ΦΩΤΕΙΝΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!

[melina_m]

Έχετε δίκιο είναι πολύ σκληρό να μην έχεις παιδιά αν το επιθυμείς!

Το έζησα με ένα ζευγάρι Ελλήνων φίλων μου που ζουν στην Αμερική. Εκείνοι όμως βρήκαν την λύση, υιοθέτησαν τον πρώτο τους γιο από το Βιετνάμ πριν 13 χρόνια, τον δεύτερο γιό τους πάλι απο εκεί πριν 9 και την κορούλα τους πριν απο ένα χρόνο και σαν ευτυχής νονά της τρίτης σας λέω ότι ο φίλος και κουμπάρος μου σαν χαζομπαμπάς απο λάθος έχει αναρτήσει ένα τεραστιο πίνακα στα δωμάτια τους (δεκάλογο) που εξηγεί γιατί τα υιοθετημένα παιδιά είναι πιο λατρεμένα από τα φυσικά!!!!

Κατά λάθος λοιπόν ευτυχία, αλλά μεγάλη ευτυχία!!!

 

πολύ μου άρεσε ο πίνακας !!!!!

 

και μεις ταλαιπωρηθήκαμε αλλα πιστεύω ότι θα πρέπει να βρήσκουμε και εναλατκικους τρόπους και να μην κολλάμε μόνο στο να κάνω παιδιά.

Γιατι πολλες φορές αύτη η εμονή γίνεται καταστροφική για εμάς.

 

βεβαια και γω θυμάμαι ήμουν πολύ χάλια τότε που είχα τα προβλήματα και μάλιστα μέσα μου αναρωτιόμουν αν θα μπορέσω να κανω καποτε παιδιά .

 

Αλλα τελικά οταν το φιλοσοφισα με τον αντρα μου ειπαμε θα περνάμε καλα θα ζουμε την αγάπη μας και αν ερθει καλος αλλιώς σκεφτομουν το ενδεχόμενο να της υιοθεσίας για πιο μετά.Στην τελική καλύτερα ενα παιδάκι να μεγαλώσει με αγάπη παρά σε ιδρυμα.

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

"...Αλλα τελικά οταν το φιλοσοφισα με τον αντρα μου ειπαμε θα περνάμε καλα θα ζουμε την αγάπη μας και αν ερθει καλος αλλιώς σκεφτομουν το ενδεχόμενο να της υιοθεσίας για πιο μετά.Στην τελική καλύτερα ενα παιδάκι να μεγαλώσει με αγάπη παρά σε ιδρυμα. "

 

 

Εννοειται αυτο!

[kathrinP]

Ενα μεγαλο μπραβο απο εμενα!!!!

Μπορει να μη καταφερατε να αποκτησετε παιδια αλλα κ μονο το γεγονος οτι η ανιψια σας επελεξε εσας να τη πατε ωσ νυφη στην εκκλησια τα λεει ολα....!!Ειναι λιγοι οι καλοι συγγενεις...!

[GEODATOU]

....ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΕΠΙΚΡΙΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΣΟΥ Η ΑΔΕΡΦΗ?ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΤΕ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΓΚΥΟΣ!!!!ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΡΙΠΟΥ 1,5 ΧΡΟΝΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ,ΠΑΙΔΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ!!!ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΤΟΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΞΟΣΩΜΑΤΙΚΗ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΛΛΟ!!!(ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΑΝ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ)ΟΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΝΕ ΕΓΚΥΟΣ,ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΙΠΟΝΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΕΞΟΣΩΜΑΤΙΚΗ,ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ!!!!Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΝΑ 3ΜΗΝΟ.ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ, ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΩ ΣΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ!!!!

ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ!!!!

ΕΝΩ ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΑ ΟΤΙ ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΜΕ ΜΑΛΛΟΝ ΜΕ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΔΙΑΦΟΡΑ,ΑΡΧΙΣΕ ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ!!!

ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΤΩΡΑ ΕΓΚΥΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ?

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΒΙΑΣΤΗΚΑ, ΑΦΟΥ ΕΧΩ ΗΔΗ ΠΑΙΔΙ?

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΕΜΕΙΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΑΜΕΣΩΣ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΞΟΣΩΜΑΤΙΚΗ?

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΙΚΑΙΟ!!!!!

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΒΑΛΩ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΗΣ ΤΟ ΕΙΠΑ!!!!!

ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ!!!

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΤΙ ΕΦΤΑΙΓΑ?

ΔΗΛΑΔΗ ΕΠΡΕΠΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΤΣΙ?

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟΣΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΥΤΗ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΥΡΝΑΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ!!!!!!!!!!

[marilia12]

....ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΕΠΙΚΡΙΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΣΟΥ Η ΑΔΕΡΦΗ?

 

Δυστυχως η εξωσωματικη ειναι πολυ επωδυνη διαδικασια και ολα τα συναισθηματα του πονου ηρθαν στην επιφανεια οταν ανακοινωσες στην αδερφη σου οτι εισαι εγκυος.

Ειμαι σιγουρη οτι αν δεν το εχει μετανοιωσει για τον τροπο που μιλησε θα το μετανοιωσει στο μελλον.

[eleftheriak]

Δυστυχως η εξωσωματικη ειναι πολυ επωδυνη διαδικασια και ολα τα συναισθηματα του πονου ηρθαν στην επιφανεια οταν ανακοινωσες στην αδερφη σου οτι εισαι εγκυος.

Δεν αμφηβάλω οτι η εξωσωματική είναι μια επώδυνη διαδικασία -αλλωστε το έχω δει και με τα μάτια μου σε κάποιο γνωστό νοσοκομείο που εργαζόμουν το οποίο διέθεται και κέντρο εξωσωματικής...-Αλλά δεν φταίει και η κάθε κοπέλα που μένει με φυσικό τρόπο έγκυος σε κάτι!!Και γιατί το επισημένω αυτό?Όπως έχω ξαναγράψει δεν είχα και από τις ευκολότερες εγκυμοσύνες ήμουν όλο προβλήματα,εκείνη την περίοδο ήταν έγκυος και η κουμπάρα του άντρα μου στα διδυμάκια της που 'ηταν απο εξωσωματική(ήταν παντρεμένοι 5 χρόνια και δεν έκαναν για κάποιο΄λόγο παιδιά..),όταν τους το ανακοίνωσε ο άντρας μου οτι θα κάνουμε μωρό η κουμπάρα έβγαλε και όλο της το δηλητίριο,οτι δηλ.κάνουμε τόσο γρηγορα παιδί γιατι δεν θα μας πάρουν τα χρόνια(29 εγώ τότε και 30 ο άντρας μου!!!!)και οτι ΄του κάνω παιδί τόσο γρήγορα (είχαμε μόνο 2 μήνες παντρεμένοι)για να τον κρατήσω!!!(Ναι γιατί αλλιώς χρειαζόμουν έναν άντρα να με ζεί!!!)Βέβαια ο Μάκης ΔΕΝ τους ξαναμήλησε από τότε και ούτε θέλει να τους ξαναδεί!!!Βέβαια η κουμπάρα δεν ήξερε οτι είχα και την χειρότερη εγκυμοσήνη,με ενέσεις κορτιζόνης κάθε εβδομάδα απο τον 3ο μήνα μέχρι τον 9ο και οτι έπαιρνα 5 - 5 τα χάπια σιδήρου για να μπορώ να κρατάω τον αιματοκρίτη και την φεριτινη μου σε λογικά πλαίσια...Αλλά για εκείνη το δικό μου παιδί ήταν και αυτό που ήρθε πανεύκολα και γιατί να γίνει έτσι...(2 αποκολύσεις είχα στην αρχή αλλά δεν το είχα βάλει κάτω).Της έφταιγε ακόμα και το γεγονός οτι έτρωγα σε όλη την εγκυμοσύνη οτι ήθελα ,είχα χαμηλό ζάχαρο και δεν έβαλα πάνω απο 9 κιλά (τα έχασα με την γέννα αλλά έχω βάλει αλλα 9 ξανά!!!)ενώ εκείνη τα είχε όλα...Λές και έφτεγα εγώ για τον οργανισμό μου... Και αυτό που λέω και έλεγα πάντα είναι οτι ο σκοπός μας είναι να κάνουμε υγειή παιδιά με οποιονδήποτε τρόπο,δεν έχει σημασία αν είναι με φυσιολογική σύλληψη ή διαφορετικά.ΑΛΛΑ δεν δέχομαι πλέον και αυτό που κάνουν ορισμένες που έχουν κάνει μωράκι με εξωσωματική,οτι στο ονομα της "ταλαιπωρίας" απο τα φαρμακα να ρείχνουν το δηλητήριο σε κάποιον που κατάφερε να κάνει μωρό φυσιολογικά!!!Κάθε εγκυμοσύμη είναι ξεχωριστή και έχει ή δεν εχει τα δικά της προβλήματα!!!!Ευχαριστώ και συγγνώμη για το μεγάλο μύνημα!!!

[ΦΑΜ]

Γειά σας γονείς.

Είμαι 2 μηνών έγκυος στο πρώτο παιδάκι που θα γεννήσω - πρώτα ο Θεός!

Διάβασα τα προηγούμενα μηνύματα και συγκινήθηκα πολύ με το μήνυμα του θείου-μπαμπά!

Όσον αφορά σε όλους αυτούς που νιώθουν πόνο και ζήλια, γιατί οι ίδιοι δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν παιδάκι, θέλω να εκφράσω την κατανόησή μου. Πρωτοένιωσα την επιθυμία να γίνω μάνα στα 16 μου, όταν έκανα baby-sitting. Μεγαλώνοντας, η επιθυμία αυξανόταν. Στα 29 μου και μη έχοντας καν σύντροφο, σκεφτομουν να υιοθετήσω παιδί ως ανύπαντρη (δύσκολο!). Στα 30 όμως γνωρισα τον άντρα της ζωής μου και μετά από 1.5 χρόνο αποφασίσαμε να κάνουμε μαζί οικογένεια και ξεκινήσαμε προσπάθειες. Το αποτέλεσμα ήρθε 1.5 χρόνο μετά. Στο διάστημα αυτό η πίκρα ήταν απερίγραπτη. Πραγματικά ένιωθα απόγνωση. Και όλοι γύρω μου αποκτούσαν παιδί. Η μία προσπάθησε 3 μήνες και τα κατάφερε κι έλεγε ότι ταλαιπωρήθηκε, η άλλη τα κατάφερε στον 1ο μήνα προσπαθειών και γκρίνιαζε γιατί έλεγε ότι ήθελε περισσότερο χρόνο "ελεύθερη", η άλλη έμεινε κατα λάθος έγκυος και στενοχωριόταν για την καριέρα της, ένας άλλος στενοχωριόταν που έμεινε η γυναίκα του έγκυος 3 μήνες μετά τον γάμο γιατί ήταν "νωρίς". Κι εγώ γινόμουν ΕΞΑΛΗ! Τους θεωρούσα αχάριστους. Ένιωθα αδικημένη: εγώ να το θέλω και να μην το αποκτώ και όλοι αυτοί που δεν το πολυήθελαν να το αποκτούν. Και σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούσαν πολύ περισσότερο καιρό και αυτοί που προσπαθούν ακόμη. Ένα έχω να τους πω: ΚΟΥΡΑΓΙΟ!

[bp-IOLH]

Δύσκολο θέμα που πονάει πολύ και είναι θέμα ανθρώπου η αντίδραση.

Το έχω ζήσει απ' όλες τις πλευρές.

Πολύ καλή μου φίλη δεν μπορεί να κάνει παιδιά και το γνωρίζει εδώ και 10 χρόνια. Πάντα συμπεριφέρεται με πολλή αξιοπρέπεια. Πρώτη στα μαιευτήρια, πρώτη στα βαφτίσια, πρώτη στα γενέθλια, να πάρει τα δωράκια, να χαμογελάσει, να παίξει με τα παιδάκια που υπάρχουν στον περίγυρό της.

 

Εγώ, έμεινα έγκυος πριν από 9 μήνες, 2 μήνες μετά το γάμο μου χωρίς καμία προσπάθεια. Στην 8η εβδομάδα χρειάστηκα απόξεση και το αποτέλεσμα της ιστολογικής δύσκολο και έπρεπε να περιμένω να περάσουν 6 μήνες για να ξαναπροσπαθήσω και να κάνω και κάποιες εξετάσεις παράλληλα (τα έχω αναφέρει σε άλλα τόπικς). Μια άλλη πολύ καλή μου φίλη, παντρεύτηκε λίγο πριν από μένα και προσπαθεί αλλά δεν τα καταφέρνει. Μόλις έμαθε ότι είμαι έγκυος, αντέδρασε πολύ περίεργα. Ήταν εριστική και ειρωνική. Δεν έδωσα συνέχεια, γιατί κατανοώ την αγωνία του άλλου, αλλά με ψύχρανε αυτή η αντίδραση.

Από τη μέρα που έκανα απόξεση και μετά, κάθε φορά που μιλάμε, πάντα με ρωτάει αν είμαι έγκυος, με μια αγωνία όμως απερίγραπτη. Φοβάται μη μείνω πάλι έγκυος πριν από αυτή.

Δε μιλάω, γιατί καταλαβαίνω πόσο δύσκολη, επίπονη και ψυχοφθόρα διαδικασία είναι και δεν έχουν όλοι την ίδια ψυχική αντοχή, το ίδιο σθένος να αντιμετωπίσουν στωικά το γεγονός.

 

Από την άλλη, μια επίσης καλή φίλη, γέννησε το παιδάκι της μετά από 12 χρόνια γάμου. Τρελλαθήκαμε όλοι οι φίλοι για το γεγονός, χαρήκαμε με τη χαρά της όσο δεν έπαιρνε.

Η χαρά της κοπέλας απερίγραπτη, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό. Όμως έφτασε σε σημείο όλη μέρα να μιλάει μόνο για το παιδί και τίποτε άλλο. Στην αρχή όλο αυτό ήταν πολύ χαριτωμένο, μετά άρχισε όμως να γίνεται κουραστικό. Δεν ήταν μόνο το ότι μιλούσε για το παιδί, ήταν ότι ισχυριζόταν μονίμως ότι το δικό της το παιδί είναι το σούπερ παιδί. Βαριέμαι να γράψω ατάκες αυτή τη στιγμή. Φτάσαμε σε σημείο να τηλεφωνώ και να διαμείβεται ο εξής διάλογος:

- Γεια σου τάδε μου, τι κάνεις? (ρωτάω εγώ, μόλις απαντάει το τηλ.)

- Καλά είμαστε, καλά είμαστε (απαντάει η φίλη, η οποία πλέον απαντά σε α' πληθυντικό).

- Τι νέα, πως τα πας με το μωρό?

- Καλά τα πάμε, παίζουμε, τραγουδάμε, γελάμε, είμαστε μεγάλα παιδιά, τρώμε όλο μας το γάλα... τι είναι παιδί μου γλυκό, τι θέλεις εσύ άντρακλά μου, τι παιδί είσαι παιδαρά μου, υπάρχει ποιο όμορφο παιδί από σένα κτλ, κτλ, κτλ.

- ......... (εγώ κάνω παύση, περιμένω πότε θα μου ξαναμιλήσει)

- (συνεχίζει η φίλη το διάλογο με το μωρό)

- .... (εγώ συνεχίζω να περιμένω) και της λέω: Τάδε μου, επειδή ακούω ότι είσαι απασχολημένη, καλύτερα να σε αφήσω

- Όχι, δεν είμαστε απασχολημένοι, απλώς παίζουμε, τι είναι μωρό μου εσύ γλυκό, τι καλό παιδί είσαι εσύ κτλ.κτλ.κτλ. (συνεχίζει η κουκουβάγια)

- Τάδε μου, σ' αφήνω, γιατί μου χτυπάει το κινητό, θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή, φιλιά στο μωρό.

Αυτός ο διάλογος γινόταν κάθε φορά. Στην αρχή περίμενα υπομονετικά να μιλήσουμε, να πούμε καμιά κουβέντα. Ε, μετά έγινε πολύ κουραστικό και πραγματικά σταμάτησα να την παίρνω, γιατί δεν άντεχα άλλο και θεωρώ ότι η συγκεκριμένη κοπέλα, την περίοδο που έκανα την απόξεση, θα έπρεπε να δείξει λίγη ευαισθησία στην περίπτωσή μου και να είναι λίγο πιο φειδωλή στις ατάκες. Προσωπικά δεν με κούρασε όλο αυτό, επειδή έχασα εγώ το παιδί που κυοφορούσα, έτσι κι αλλιώς η κοπέλα δεν έφταιγε σε τίποτε για το πρόβλημά μου, απλώς ήταν πολύ κουραστικός πλέον ο μονόλογος από πλευράς της.

Αλλά θεωρώ ότι εγώ προσωπικά θα ήμουν πολύ διακριτική απέναντι σε μια γυναίκα που πριν από λίγες μέρες είχε κάνει απόξεση και τουλάχιστον θα συγκρατούσα την τάση μου για μονόλογο κατά τη διάρκεια ενός 5λεπτου τηλεφωνήματος.

Όπως και από την πλευρά μου ακούω κοπέλες που μένουν έγκυες και χαίρομαι απίστευτα και θεωρώ ότι, ακόμη κι αν δεν καταφέρω να κάνω παιδί, όσο χάλια κι αν είμαι ποτέ δεν θα συμπεριφερθώ ανάρμοστα απέναντι σε γυναίκες που μένουν έγκυες ή γεννάνε.

Πάνω απ' όλα είναι θέμα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού.

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

Σχετικο θεμα-και δημοσκοπηση-(δεν ξερω αν το εχετε δει).

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=33806

 

 

Κατανοω τα συναισθηματα και των 2 "πλευρων"-και αυτων που εχουν παιδια και αυτων που δεν εχουν...Το πως βλεπουμε τα πραγματα και τι μας "ενοχλει" στην συμπεριφορα των αλλων καθοριζεται απο το σε ποια πλευρα ειμαστε την εκκαστοτε χρονικη στιγμη...

Απλα πιστευω οτι και αυτοι που δεν εχουν (η δεν μπορουν),μπορουν παντα να αποκτησουν αρκει να το θελουν πραγματικα!

[alcyon]

Όλα εξαρτώνται από το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.

Όσες βγάζουν κακία και ζήλια θα το έκαναν έτσι κι αλλιώς είτε συλλάμβαναν με εξωσωματική είτε φυσιολογικά.

 

Από την άλλη, όσο κι αν θέλει κάποιος να συγκρατησεί την πίκρα του.... είναι τόσο δύσκολο.

 

Δύο χρόνια το προσπαθούσαμε... δυο βαριά χρόνια από θέμα ψυχολογίας. Ναι... χωρίς να το θέλω ζήλευα όταν έβλεπα εγκυμοσύνη, παιδάκια κτλ Όχι όμως να θέλω το κακό του άλλου... Σκεφτόμουν... Αχχχ θέλω κι εγώ... και μια πίκρα με έτρωγε... Απέφευγα όσο μπορούσα να έρχομαι σε επαφή με τέτοια νέα, όχι γιατί είχαν οι άλλες.... αλλά γιατί δεν είχαμε εμείς. Ευχόμουν μέσα από την καρδιά μου να είναι καλότυχα τα παιδιά τους και οι γονείς να κάνουν κι άλλα... Να χαρούν την οικογένειά τους. Αλλά.... δίπλα σε όλα αυτά ευχόμουν να είχα κι έγώ.....

 

Κι έτσι... όταν βλέπω τέτοιες αντιδράσεις.... σκέφτομαι...

ο αναμάρτητος... πρώτος τον λίθο βαλέττω ...

(αν το έγραψα σωστά)

Το μόνο που εύχομαι μέσα μου είναι ... κάπως να γίνει ο πόνος αυτών των ανθρώπων... πιο μικρός.... μακάρι..

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

Όλα εξαρτώνται από το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.

Όσες βγάζουν κακία και ζήλια θα το έκαναν έτσι κι αλλιώς είτε συλλάμβαναν με εξωσωματική είτε φυσιολογικά.

 

Από την άλλη, όσο κι αν θέλει κάποιος να συγκρατησεί την πίκρα του.... είναι τόσο δύσκολο.

 

Δύο χρόνια το προσπαθούσαμε... δυο βαριά χρόνια από θέμα ψυχολογίας. Ναι... χωρίς να το θέλω ζήλευα όταν έβλεπα εγκυμοσύνη, παιδάκια κτλ Όχι όμως να θέλω το κακό του άλλου... Σκεφτόμουν... Αχχχ θέλω κι εγώ... και μια πίκρα με έτρωγε... Απέφευγα όσο μπορούσα να έρχομαι σε επαφή με τέτοια νέα, όχι γιατί είχαν οι άλλες.... αλλά γιατί δεν είχαμε εμείς. Ευχόμουν μέσα από την καρδιά μου να είναι καλότυχα τα παιδιά τους και οι γονείς να κάνουν κι άλλα... Να χαρούν την οικογένειά τους. Αλλά.... δίπλα σε όλα αυτά ευχόμουν να είχα κι έγώ.....

 

Κι έτσι... όταν βλέπω τέτοιες αντιδράσεις.... σκέφτομαι...

ο αναμάρτητος... πρώτος τον λίθο βαλέττω ...

(αν το έγραψα σωστά)

Το μόνο που εύχομαι μέσα μου είναι ... κάπως να γίνει ο πόνος αυτών των ανθρώπων... πιο μικρός.... μακάρι..

 

 

 

Συμφωνω,η ζηλεια και η κακια ειναι σαν τον βηχα,δεν κρυβονται για πολυ.....Καποια στιγμη θα βγει προς τα εξω.......................

Δυστυχως,ο πονος οσων δεν εχουν καταφερει να κανουν παιδια,δεν περναει.......Ισα-ισα,οσο περνανε τα χρονια γινεται και πιο μεγαλος...Και οταν φτανουν στα γεραματα γινεται δυσβαστακτος.......Δυστυχως...

Γι' αυτο,οσο ειμαστε νεοι,ας κανουμε Οτι περναει απο το χερι μας για να μην αισθανθουμε ετσι αργοτερα...

Για εμενα δεν εχει διαφορα αν εχει καποιος "φυσικο" παιδι,παιδι απο εξωσωματικη,υιοθετημενο η απλα να εχει φερθει σαν γονιος σε καποιο παιδακι....Ολα τα παιδακια ειναι ισα και ετσι πρεπει να τους φερομαστε...Το προβλημα συνηθως το εχουν οι μεγαλοι..........

 

(συγνωμη,δεν ξερω αν βγαζει νοημα το ποστ,γιατι εχω τις μικρες που μου μιλανε συνεχεια......)

[Aggeloudia]

Η σοβαροτερη αιτία για να διακόπεί η επαφή μου με μια πολύ καλη φιλη την οποια και ειχα παντρέψει...

Τους πάντρεψα πριν απο μια 10ετια περιπου.Αρχισαν διαδικασια για παιδι και δεν τα κατάφερναν...

Δεν ειχαν σοβαρό προβλημα-τουλάχιστον ετσι ελεγαν-και την πιστευω γιατι ειναι ειλικρινείς...

παντρεύτηκα 4 χρονια μετά απο αυτην και της ειπα οτι λογω ηλικιας-34 τοτε- αρχιζω αμεσως ττην διαδικασια για παιδι το οποιο και ηρθε ενα μηνα μετά...

Απο τοτε αρχισαν τα δυσκολα με την συμπεριφορά της...

Δεν βαλαμε αγωνα για το ποιά θα πιάσει πρωτα παιδί...

Αλλαξε λοιπον η συμπεριφορά της και οσες φορες προσπάθησα να της μιλήσω για μια 2 γνωμη απο άλλο γιατρό δεν ηθελε ουτε κάν να το ακουσει...ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΗ

Εθαβα και υποτιμουσα το γεγονος της εγγυμοσυνης μου, κάθε φορά που μιλουσαμε στο τηλέφωνο...δεν ημουν πιά ικανοποιημενη απο την σχεση μας αλλά δεν μπορουσα και να μιλησουμε ανοιχτά και ειλικρινά για το θεμα...

Οταν λοιπον αρχισε η συζητηση να πηγαινιε προς το ανοητο, την διέκοψα...δεν εβρισκα τιποτα ωφέλιμο και αληθινό οπως παλιά...

...και οταν λέω πήγε προς το ανοητο εννοώ πως μου ειπε το κορυφαιο...αγορασα μετρητής ακριβό αυτοκινητο και χαλιά-της ειχα πει πως εχουμε κοψει τα πολλά πολλά για να ειμαστε άνετοι οικονομικά οταν ερθει το παιδί...

Το ξερω πικράθηκε αλλά φταιω και απο πάνω;;;

[marilia12]

Όλα εξαρτώνται από το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.

Όσες βγάζουν κακία και ζήλια θα το έκαναν έτσι κι αλλιώς είτε συλλάμβαναν με εξωσωματική είτε φυσιολογικά.

 

Από την άλλη, όσο κι αν θέλει κάποιος να συγκρατησεί την πίκρα του.... είναι τόσο δύσκολο.

 

Δύο χρόνια το προσπαθούσαμε... δυο βαριά χρόνια από θέμα ψυχολογίας. Ναι... χωρίς να το θέλω ζήλευα όταν έβλεπα εγκυμοσύνη, παιδάκια κτλ Όχι όμως να θέλω το κακό του άλλου... Σκεφτόμουν... Αχχχ θέλω κι εγώ... και μια πίκρα με έτρωγε... Απέφευγα όσο μπορούσα να έρχομαι σε επαφή με τέτοια νέα, όχι γιατί είχαν οι άλλες.... αλλά γιατί δεν είχαμε εμείς. Ευχόμουν μέσα από την καρδιά μου να είναι καλότυχα τα παιδιά τους και οι γονείς να κάνουν κι άλλα... Να χαρούν την οικογένειά τους. Αλλά.... δίπλα σε όλα αυτά ευχόμουν να είχα κι έγώ.....

 

Κι έτσι... όταν βλέπω τέτοιες αντιδράσεις.... σκέφτομαι...

ο αναμάρτητος... πρώτος τον λίθο βαλέττω ...

(αν το έγραψα σωστά)

Το μόνο που εύχομαι μέσα μου είναι ... κάπως να γίνει ο πόνος αυτών των ανθρώπων... πιο μικρός.... μακάρι..

 

Συμφωνω τοσο πολυ μαζι σου alcyon! Ο αναμαρτητος λοιπον πρωτος τον λιθον βαλετω.

Εμεiνα εγκυος σχεδον αμεσως παρολα αυτα ειχα τρεις παλινδρομες στο ενεργητικο μου και εγκυμοσυνες πολυ κακες με εξετασεις που παρα λιγο να με οδηγησουν σε αποξεση.

Επισης το τριτο μου παιδι νοσηλευτηκε στη ΜΕΝΝ και αφου εγχειριστηκε σημερα λεμε δοξα τον Μεγαλοδυναμο που εζησε και που χαιρει ακρα υγειας το μωρο μας.

Δεν θυμαμαι να ενιωσα ακριβως το συναισθημα της ζηλιας στην ανακοινωση οτι καποια απο το οικογενειακο η φιλικο περιβαλλον ηταν εγκυος την εποχη που εγω ειχα τις αποβολες.

Θυμαμαι ομως οτι προτιμουσα να κανω παρεα με γυναικες που ειχαν παρομοιο προβλημα με εμενα ετσι ωστε να μοιραζομασταν το προβλημα μας και τις εμπειριες μας.

Ειχα την τυχη να κανω παρεα με γυναικες που αντιμετωπιζουν τεραστο προβλημα υπογονιμοτητας με πολλες εξωσωματικες στο ενεργητικο τους.

Εχουν πολυ πονο μεσα τους οτι και να πουμε και αν καμια φορα πουνε μια κουβεντα παρα πανω ας τις δικαιολογησουμε και οχι να τις κατηγορησουμε.

[popchris]

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!!!!!!!!!!!!ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΑΣ

[Catrin]

Κορίτσια κατανοητά όλα αυτά, από όλες τις πλευρές.

Εγώ μόνο ζώντας το θέμα των φίλων και κουμπάρων μου (βαφτιζουμε την μικρή τέλος Ιουλίου) ένα πράγμα έχω να πω:

Όταν αποφασίζεις να αποκτήσεις παιδί με όποιον τρόπο οι καταστάσεις σε οδηγούν, από την πρώτη στιγμή της απόφασης έρχεται ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ και οι γονεις που κάποια στιγμή βγάζουν κακία για τους άλλους είναι μόνο και μόνο γιατί δεν έχουν πάρει την πραγματική απόφαση να γίνουν γονείς.

Όποτε συγχωρέστε τους και ευχηθείτε να νιώσουν πραγματικά έτοιμοι κι αυτοί κάποια στιγμή να γίνουν γονείς έτσι για να νιώσουν πραγματικά την ανιδιοτελή προσφορά και αγάπη.

[Μπαμπουράκι]

Είμαι ανύπανδρη μητέρα, μεγαλώνω μόνη το παιδάκι μου, είμαι πολύ ευτυχισμένη και γενικά είμαι πολύ δυνατός άνθρωπος...

 

έτσι με ξέρουν όλοι...

 

Μπουκίτσα δεν θα στο συγχωρέσω ποτέ...

με κοιτάνε καλά καλά..

πρωί πρωί και κλαίω...

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

Μπαμπουρακι μου,

...........Να μην κλαις,παρα μονο να χαιρεσαι και να ευχεσαι να εχουν ολα τα παιδακια ενα σπιτι και ανθρωπους που τα νοιαζονται...οοοοολα τα αλλα...φτιαχνονται!!!

Να χαιρεσαι το μικρο σου και ...να με συγχωρεις...

[Μπαμπουράκι]

από συγκίνηση έκλαψα καλέ!!!

για καλό ήταν !!

 

ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά να τους χαίρεσαι όλους και να σε χαίρονται!

[fysalida]

απιστευτη η ιστορια του μπαμπα θειου!πολυ συγκινιτικη και ανθρωπινη!!

 

και η ιστορια της αλκυον με τον πικραμενο ατεκνο ανθρωπο που πραγματικα δεν μπορεις να κατηγορησεις για την αναρμοστη συμπεριφορα του...

 

και η ιστορια της geodatou με την θυμωμενη αδερφουλα

και γενικα ολες οι ιστοριες που γραψατε εδω, ειναι πολυ ιδιαιτερες με πολυ σοβαρα μηνυματα..

 

εγω εμεινα εγκυος σχετικα ευκολα και παντα ευχαριστουσα και θα ευχαριστω τον θεο γιαυτο...ελπιζω και τωρα που προσπαθω για δευτερο παιδακι να πανε ολα καλα...ειμαστε 5 κολλητες φιλες και αυτη την στιγμη ειναι εγκυες οι 3 , οι 2 στα πρωτα τους παιδακια και η 1 στο δευτερο, χαιρομαι απιστευτα με την χαρα τους, δεν υπαρχει ζηλια σε αυτο παιδια...προς θεου..ειμαι σιγουρη οτι ακομα και αν δεν ειχα παιδακι δεν θα αντιμετωπιζα αρνητικα οσες εχουν....για ολους εχει ο θεος για αλλους γρηγορα, για αλλους πιο αργα...

πιστη και καλη καρδια παιδια...και οχι αγχος και πανικο...μονο αυτα χρειαζομαστε!!

[pelagia]

αχ ειναι τοσο συγκινιτικη αυτη η ιστορια , μακαρι ολα τα παιδακια να εχουν ανθρωπο να τα αγαπαει τοσο πολυ . Πραγματικα λυπαμε πολυ οταν ακουω για ζευγαρια που δεν μπορουν να κανουν παιδια και τους ευχομαι καπια στιγμη να πετυχουν αυτο το ονειρο.

 

Εγω ειμαι 19ετων και ευχαρστω τον θεο που με ευλογησε να εχω ενα παλικαρακι στην ζωη μου μακαρι να δωσει και αλλα...