ποτέ όπως την πρώτη φορά

[rosi]

Έχετε παρατηρήσει ότι είναι εντελώς διαφορετική η πρώτη από τις επόμενες εγκυμοσύνες μιας γυναίκας όσον αφορά την προσοχή που παίρνει από το σύζυγο; Την πρώτη φορά μαζί στο γιατρό, δουλειές στο σπίτι, συμβουλές να μην κουράζομαι, συνεχές ενδιαφέρον ... τώρα μόνο γκρίνια που είμαι λίγο πιο νευρική απ' ό,τι συνήθως.

[almak]

Κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική έτσι κι αλλιώς.

Όσον αφορά τους άνδρες θυμάμε ότι όλα στην αρχή είναι άγνωστες λέξεις κι έτσι συμμετέχεις με κάθε τρόπο σε κάθε τι που έχει να κάνει με την εγκυμοσύνη.

όταν φτάνουμε στην δεύτερη εγκυμ. θεωρούμε ότι η γυναίκα τα γνωρίζει όλα κι έτσι ασχολούμαστε περισσότερο με τις αυξημένες υποχρεώσεις που έχουμε διμηουργήσει στο σπίτι ( βλέπε 1ο παιδί) και τις επίσης αυξημένες υποχρεώσεις της δουλειάς ( βλέπε αύξηση εξόδων).

Το τελευταίο μας παρασέρνει λίγο παραπάνω και η γυναίκα το εκλαμβάνει ώς στεγνή αδιαφορία.

Τελικά έχοντας κάνει τα "λάθη μου" μπορώ να πω ότι από την μεριά του άνδρα χρειάζεται και λίγο παραμύθι διότι το έχει ανάγκη η ψυχοσύνθεση της γυναίκας κάτω από αυτή την θύελλα των ορμονικών μεταβολών μέσα στο κορμί της κατά την διάρκεια της κύησης αλλά και για αρκετό καιρό μετά

 

Από την μεριά της γυναίκας μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω.

Αφού λοιπόν γνωρίζει ( το γράφουν όλα τα βιβλία ) πως η συμπεριφοράτης επηρεάζεται από τα της εγκυμοσήνης , ας είναι και οι γυναίκες λίγο πιο επιεικής με τους άνδρες.

 

Δεν ξέρω αν σε ανακούφισα ή σε εξαγρίωσα rosi αλλά με έχει πονέσει πολύ το συγκεκριμένο θέμα στο παρελθόν και θα ευχόμουν να ήμουν περισσότερο διπλωμάτης και παραμυθατζής .

Επίσης θα ευχόμουν να είχα κριθή με μεγαλύτερη επιείκια

[ΣΟΦΙΑ]

Εγω πάντως τους έχω προειδοποίησει ότι έτσι και δεν είναι το ίδιο εκδηλωτικοί και στοργικοί με την μέλλουσα εγκυμονούσα (δηλαδή εμένα) θα τους διαβάλλω στο μωρό Και οταν λέω ''θα τους'' εννοώ τον υπ'αριθμό έναν ύποπτο που είναι ο άντρας μου, την υπ'αριθμό δύο ύποπτη πεθερά μου και ούτω καθ'εξής!!!!!! Από την πρώτη εγκυμοσύνη τους τα ψελνα για αυτά που μπορεί να μην μου κάνουν στη δεύτερη!!! για να δούμε θα πιάσει το κόλπο??????

[rosi]

almak, σε ευχαριστώ, με ενθάρρυνες κάπως με τα λόγια σου (τουλάχιστον υπάρχει κάποια λογική εξήγηση για την αλλαγή της συμπεριφοράς). Μπράβο σου πάντως που το έχεις φιλοσοφήσει το θέμα κι έχεις φτάσει σε επίπεδα αυτοκριτικής!

Σοφία, σε συμβουλεύω, όταν ξαναμείνεις έγκυος, γκρίνιαζε συχνά από την αρχή, ώστε να μην τους αφήσεις περιθώριο να υποθέσουν ότι αυτή τη φορά είναι ευκολότερο, καθώς έχεις πάρει τάχα το κολάι. Εξάλλου θα έχεις ένα παραπάνω λόγο να παραπονιέσαι: τη φροντίδα του γιου σου, τις παραπάνω δουλειές κ.τ.λ.

[Sofia]

Λοιπόν, εγώ έχω να δηλώσω, ότι δεν έιναι όλοι έτσι...

Εμένα παρόλο που είναι δεύτερη εγκυμοσύνη, μπορώ να πω ότι ο άντρας μου με προσέχει περισσότερο... Ίσως βέβαια συμβαίνει αυτό επειδή ανάμεσα στις 2 εγκυμοσύνες, είχα και μια παλίνδρομη...

Επίσης, τώρα, φτάνοντας στο τέλος (είμαι στα μισά του 8ου) καμία σχέση δεν έχω με την πρώτη εγκυμοσύνη. Είναι σαφώς δυσκολότερη από την πρώτη... με συσπάσεις, ιλίγγους, το μωρό χαμηλα και δεν κάνει ούτε να περπατάω, ούτε να σκύβω, ούτε τίποτα.

Τί να κάνει κι ο καημένος ο σύζυγος;;; Με ανέχεται και όταν δεν του έχω τίποτα για φαγητό, και όταν του γκρινιάζω, και όταν έχω ψυχολογικές μεταπτώσεις... Συν τοις άλλοις, απασχολεί την Μαρία μας καθότι εγώ δύσκολα μπορώ να κουνηθώ....

Και όλα αυτά τα κάνει, έχοντας και τα δικά του άγχη και προβλήματα (δύσκολη επαγγελματική αποκατάσταση, σπουδές στο ΕΑΠ...)

Τί να πω;;; Ότι έτσι θα έπρεπε να είναι όλοι... (από μόνοι τους εννοείται... χωρίς να τους το πει κανείς....)

[pan]

Δυστυχώς από την πείρα μου σας λέω ότι θα έπρεπε να γκρινιάζω από την αρχή της δεύτερης εγκυμοσύνης, γιατί τα θεωρούσε όλα εύκολα. Έφτασε η ώρα να γεννήσω και μου λέει "Δεν σε φοβάμαι μια χαρά θα τα πας" Καμια ψυχολογική συμπαράσταση. Και μετά έμεινα μόνη στο σπίτι με δύο παιδιά, η μαμά μου δεν μπορούσε να με βοηθήσει γιατί είχε τον πατέρα μου βαριά άρρωστο και όταν έλεγα της πεθεράς μου να πάρει για λίγο την μεγάλη για να ξεκουραστώ, απαντούσε "άστην να βλέπει για να μάθει και να μην ζηλεύει" Ήμαρτον την δική μου ψυχολογία δεν την σκέφθηκε κανείς.....

[mimika]

Αυτο που εχω να πω εγω ειναι οτι οσο πιο πολυ παραπονιεσαι για πονακια, κλπ τοσο πιο πολυ σε προσεχουν.

 

Ειμαι στην πρωτη εγκυμοσυνη και δοξα τω Θεω ολα εχουν παει υπεροχα μεχρι τωρα και δεν ζητησα σχεδον καθολου βοηθεια απο κανεναν και για τιποτα. Εχω μια ομαλοτατη εγκυμοσυνη και δεν παραπονεθηκα για τιποτα σχεδον.

 

Και τωρα επειδη κανει ζεστη και ειχα κατι συσπασεις με πετρωμα στην κοιλιτσα και γκρινιαξα οτι δεν αντεχα τους κραδασμους του αυτοκινητου με ειπαν υπερβολικη!!!! (ειναι και τζιπ ψηλο και καταλαβαινετε)

 

Ακουσον ακουσον!!!! Υπερβολικη!!!!

 

Γι'αυτο κι εγω απο δω και στο εξης δεν ξανακανω τιποτα. Ουτε σκιψιματα, ουτε ορθοστασια, ουτε σκουπισματα ουτε τιποτα. Αει στο καλο πια!!!!

Ολο πονακια θα εχω μου φαινεται κι ας μην εχω!!!!!!

[ilonka19]

mimika τους έθιξες το αυτοκίνητο γιάυτο σε είπαν υπερβολική

[mimika]

Μα καλυτερα να ανεβεις με την κοιλια στο στομα σε τρακτερ παρα σε 4χ4.

Μαυρη απελπισια!!!

Αφου σκεφτομαι οταν με πιασουν οι πονοι πως θα παω στο μαιευτηριο!!!!!

[ΡΟΥΛΑ]

Με ανεμόσκαλα????? Ασε mimika και εγώ όταν πήγα να γεννήσω με 4Χ4 πήγα και την χρειαζόμουνα την ανεμόσκαλα.

[mimika]

ΑΧ τουλαχιστον υπαρχει καποιος που με καταλαβαινει Ρουλα μου!!!!

 

Ασε αυτο το πως θα ανεβω στο τζιπ. Α πα πα πα πα πα !!!!

 

Τωρα λεει θα παει να βαλει σκαλακι! ΤΩΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ?????????

Τοσους μηνες γιατι παιδευομουνα η καημενη????????????

[ΡΟΥΛΑ]

Ο δικός μου που πήγε και το ψήλωσε την εποχή που ήμουνα έγκυος. Και καλά το ανέβαινα πως κατέβαινα να λες, πρέπει να γέλαγε όλη η γειτονιά

[mimika]

Το ποσο πολυ σε καταλαβαινω δε λεγεται.....!!!!!!!

 

Μια φορα ηταν με alarm στη μεση του δρομου για να κατεβω κι ειναι ενας βλακας απο πισω και σε καποια φαση κορναρει και μολις κατεβαινω και με βλεπει γουρλωνει τα ματια και του λεω

"Καλα τοσο πολυ βιαζεσαι? Θα πεθανεις νεος κι ειναι κριμα.....!"

 

Αλαλος αυτος και να ζηταει συγνωμη....

Το τι γελιο εκανα δε λεγεται!