Οι στενοχώριες μας.

[lirmshrek]

Έχουμε την Αθηνά και την Πηνελόπη (14/12/2000) πού πάνε τώρα Τρίτη τάξη. Η Αθηνά είναι η «σοβαρή» και η Πηνελόπη η «παιχνιδιάρα». Αυτό που μας απασχολεί είναι ότι η Αθηνά στενοχωριέται και απογοητεύεται πολύ εύκολα, ιδιαίτερα σε πράγματα που η αδελφή της είναι καλύτερη (Ενώ η ίδια είναι φυσικά καλύτερη σε άλλα πράγματα) Προσπαθούμε να της τονώνουμε το ηθικό αλλά κάθε φορά συμβαίνει το ίδιο. Με το που βλέπει ότι δεν καταφέρνει καλά κάτι (μια ζωγραφιά στο τετράδιο της, μια άσκηση στην αριθμητική) βάζει τα κλάματα. Η Πηνελόπη σε αντίστοιχες περιπτώσεις είναι ο τύπος του «δεν τρέχει τίποτα».

Το τελευταίο ζήτημα είναι το πιάνο. Έχουν αρχίσει φέτος, πηγαίνουν σε ένα ωδείο μια φορά την εβδομάδα. Η Πηνελόπη φάνηκε αμέσως ότι της αρέσει πολύ. Ασχολείται μόνη της, ρωτάει συνέχεια τη μητέρα της μαθαίνει πιο γρήγορα κλπ. Η Αθηνά βλέποντας όλα αυτά γίνεται όλο και πιο άτολμη και απόμακρη. Ειλικρινά νομίζω ότι πρέπει να ρωτήσουμε κάποιον ειδικό. Υπάρχει εμπειρία πάνω σε τέτοιες καταστάσεις;

[Jean]

Καταρχας να σου ζησουν , να τις χαιρεσαι!!

Τωρα, χωρις να εχω καμια εμπειρια απο διδυμα σαν μαμα σκεφτομαι το εξης...Πολλοι γονεις διδυμων συνηθιζουν να σκεφτονται τα παιδια τους σαν ενα κι οχι σαν δυο...Ξεχωριστες δηλαδη προσωπικοτητες με αλλες κλισεις το καθενα και αλλα ενδιαφεροντα... Μηπως να εσπρωχνες την Αθηνα σε κατι αλλο; Δεν ειναι δυνατον και τα δυο παιδια να εχουν κλιση στο πιανο. Ισως ουτε καν στη μουσικη... Σαν εκπαιδευτικος που ετυχε να εχω σαν μαθητριες διδυμα διεπιστωσα οτι η μια ηταν θεωρητικο μυαλο κι η αλλη πρακτικο. Η μια μπηκε στην ιατρική κι η αλλη στη δημοσιογραφια. Μηπως οι κορες σου εχουν διαφορετικές κλίσεις; Μηπως να εστελνες τη μια σε μια αλλη εξωσχολική δραστηριοτητα; Ζωγραφική ας πουμε; Μιλα με το παιδι, ρωτα τι την ενδιαφερει. Σπρωξε την προς τα εκει. Να νιωσει οτι ασχολειται με κατι προσωπικα δικο της, ουτως ωστε να μην της βγαινει ανταγωνισμος και να μην αισθανεται οτι μενει πισω ενω η Π. προχωρα. Στα σχολικα δε, κοιτα που τα παει καλυτερα και ενθαρρυνε την σ' αυτο. Κανε μια προσπαθεια προς αυτη την κατευθυνση. Νομιζω οτι θα εκπλαγεις με το αποτελεσμα.

[lirmshrek]

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Το θέμα με τη μουσική το ανέφερα μάλλον σαν παράδειγμα. Το πρόβλημα είναι ότι γενικά απογοητεύεται εύκολα και προτιμά να μην ασχοληθεί με κάτι παρά να ασχοληθεί και να αποτύχει. Έχει έντονο τον φόβο της αποτυχίας. Δεν ξέρω κατά πόσο ευθυνόμαστε εμείς, μήπως δηλαδή με κάποιο τρόπο της έχουμε "περάσει" τη νοοτροπία να τα κάνει όλα τέλεια. Αλλά και πάλι το άλλο κορίτσι είναι τελείως διαφορετική. Αυτή "πέφτει" στα βαθιά χωρίς δισταγμό και αν δεν κολυμπήσει δεν απογοητεύεται. Σίγουρα αυτό δεν είναι πρόβλημα που αφορά μόνο δίδυμα. Απλά αν είχαν μια διαφορά ηλικίας δεν θα ήταν τόσο έντονο. Πάντως αυτό που μου είπες να την σπρώξουμε δηλαδή σε άλλες ενασχολήσεις που τις βρίσκει ενδιαφέρουσες είναι για τώρα το καλύτερο και σε ευχαριστώ πολύ.

[Serba]

καλημέρα σε όλους,

τα δικά μου παιδιά είναι μόλις 3 ετών και αυτό που περιγράφεις lirmshrek, είναι από τους μεγαλύτερους φόβους μου

θέλω να το αποφύγω και δεν ξέρω πώς να το κάνω, δεδομένου ότι και εγώ το ένοιωσα σαν παιδί παρόλο που η αδερφή μου είναι δύο χρόνια μικρότερη και όχι δίδυμη--εμένα με χαρακτηρίζανε η σοβαρή και την αδερφή μου περισσότερο παιχνιδιάρα ---και θέλω να τονίσω ότι δεν μου άρεσε καθόλου!

(Δεν ήθελα να είμαι η σοβαρή και θύμωνα ενδόμυχα με τους γονείς μου που διαδίδανε τέτοια ''φήμη'' για μένα)

Βέβαια ο χαρακτήρας του κάθε παιδιού είναι ξεχωριστός και ανεπανάληπτος όμως με το να χαρακτηρίζεις τα κορίτσια σου (από την πρώτη κιόλας σειρά),είναι σαν να προκαταβάλλεις την συμπεριφορά τους, σαν να τους κολλάς ετικέτες, με καλή διάθεση τα γράφω αυτά,είναι πολύ έντονος και ο δικός μου προβληματισμός...

Ίσως κάποιος ειδικός να μας πει περισσότερα

[angy]

http://www.psyche.gr/autopepoithisi.htm

http://www.specialeducation.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=151

 

κορίτσια, ελπίζω να βοηθήσει!

[lirmshrek]

Είμαι ο μπαμπάς τους και σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές και τα links. Δυστυχώς ο χαρακτηρισμός "σοβαρή" για την Αθηνά έχει επικρατήσει στους παπούδες, γιαγιάδες, θείους κλπ. και το λένε όλοι με καμάρι. Θα προσπαθήσουμε να το κόψουμε όλοι χωρίς παρεξηγήσεις.

[Jeanne]

Είμαι ο μπαμπάς τους και σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές και τα links. Δυστυχώς ο χαρακτηρισμός "σοβαρή" για την Αθηνά έχει επικρατήσει στους παπούδες, γιαγιάδες, θείους κλπ. και το λένε όλοι με καμάρι. Θα προσπαθήσουμε να το κόψουμε όλοι χωρίς παρεξηγήσεις.

 

ειλικρινά μπράβο σου που συμμετέχεις δυναμικά στην ανατροφή των παιδιών σου, χαίρομαι πολύ όταν ακούω για ζευγάρια που μιλάνε μεταξύ τους και ψάχνουν λύσεις από κοινού για τα προβλήματα (σοβαρά ή λιγότερο σοβαρά) των παιδιών τους. ολα πιστεύω ό,τι μπορούν να λυθούν εάν υπάρχει αλληλοστήριξη και κοινή αντιμετώπιση από το ζευγάρι.