Το μπαμπά από το χέρι...Με τη μαμά αγκαλιά...Πως να το κόψω;

[Μαριλίνα]

Καλημέρα!!

Εχθές πήγαμε με το γιο μας βόλτα να δούμε τα δύο υποψήφια κολυμβητήρια και πήγαμε με το αμάξι χωρίς καροτσάκι.

Ο μικρός τις τελευταίες μέρες - χθες φάνηκε πόλύ - κάνει το εξής: Ο μπαμπάς τον πιάνει από το χέρι και περπατάνε δίπλα - δίπλα. Αν πάω να τον πάρω εγώ από το χέρι κάνει δύο βήματα, στέκεται μπροστά μου και μου δίνει τα χεράκια για αγκαλιά. Αν δεν τον πάρω και τον αναλάβει ο μπαμπάς, περπατάει ξανά από το χέρι.

Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές τον έπαιρνα αγκαλιά, είτε γιατί κουράστηκε, είτε γιατί ήθελε να πάει σε άλλη κατεύθυνση. Σε γενικές γραμμές δεν τον βγάζω βόλτα αγκαλιά παρά μόνο με το καροτσάκι.

Τι να κάνω για να μην έχει τη μαμά μόνο για αγκαλιά; Κάποιες συμβουλές για να πηγαίνουμε και μαζί βόλτα απ' το χέρι και η μέση μου να μείνει στη θέση της;

[yaki]

Αχχχχχχχ και εμείς ακριβώς τα ίδια κάνουμε. Και έχω ήδη δύο κοίλες στη μέση μου. Τι θα κάνουμε ε?

[IOKASTH]

μαριλινα μου καλημερα να χαιρεσαι το παιδακι σου που ειναι και συνονοματος μας αλλα εχουν και κοινα ενδιαφεροντα απο οτι φαινεται μιας καιμεις ψαχνουμε για κολυμβητηριο αλλα θελουμε και την μαμα συνεχεια αγκαλια σε αντιυεση με ολους τους αλλους που τους κραταει αποτο χερι χωρις προβλημα,εγω παλι εχω μεινει μιση 42 κιλα ποιο αδυνατη κι αποπριν κι ειμαι 1.50 μετρο ανθρωπος οπως καταλαβαινεις εχω προβλημα με την μεση μου ομως απο την αλλη τοευχαριστιεμαι και δεν τουχαλαω το χατηρι ,απλα καποιες φορες του αποσπω την προσοχη με κατι αλλο,του δινω ενα κινητρο να περπατησει κρατωντας μουτο χερι και το κανει,π.χ του λεω παμε στο αυτοκινητακι μας και ξεχνιεται...

[Eliza]

Κάτι που σε εμάς 'πιάνει' σε κάποιο βαθμό είναι:

τον παίρνω αγκαλιά όταν ζητήσει, μετά από λίγα μέτρα του λέω "κουράστηκα βρε Κωστή μου, περπάτησε λίγο (μέχρι τη γωνία, μέχρι το αυτοκόνητο, μέχρι...) και θα σε πάρω πάλι", τον αφήνω κάτω, περπατάει λίγο και πάλι από την αρχή.

Με λίγα λόγια, δεν αρνούμαι να τον πάρω αγκαλιά, αλλά αρνούμαι να τον κουβαλάω συνέχεια

Αααα, και το άλλο που λειτουργεί σχεδόν πάντα είναι:

"Πάμε τρέχοντας! Τρέχα, τρέχα, τρέχα!!" Τρελαίνεται να τρέχει

[IOKASTH]

Κάτι που σε εμάς 'πιάνει' σε κάποιο βαθμό είναι:

τον παίρνω αγκαλιά όταν ζητήσει, μετά από λίγα μέτρα του λέω "κουράστηκα βρε Κωστή μου, περπάτησε λίγο (μέχρι τη γωνία, μέχρι το αυτοκόνητο, μέχρι...) και θα σε πάρω πάλι", τον αφήνω κάτω, περπατάει λίγο και πάλι από την αρχή.

Με λίγα λόγια, δεν αρνούμαι να τον πάρω αγκαλιά, αλλά αρνούμαι να τον κουβαλάω συνέχεια

Αααα, και το άλλο που λειτουργεί σχεδόν πάντα είναι:

"Πάμε τρέχοντας! Τρέχα, τρέχα, τρέχα!!" Τρελαίνεται να τρέχει

 

 

 

 

πολυ σωστο!

[Μαριλίνα]

Ωραίες ιδέες!! Θα τις προσπαθήσω και θα πω αποτελέσματα!!

Δεν μπορώ να πω ότι έχω πρόβλημα με τη μέση μου ακόμα... αλλά δεν θέλω και να αποκτήσω!!

[Ekabn]

Κοίτα και στις ενότητες που αναφέρονται στους μάρσιπους αγκαλιάς. Εγώ κουράζομαι να τον έχω αγκαλιά, αλλά στο μάρσιπο αυτόν μπορώ να τον έχω πολλή ώρα. Και του αρέσει πολύ.