Μήπως δεν είμαι καλή μαμά??

[SKEK]

Καλημέρα σε όλες και καλό μήνα. Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποια συναισθήματα και σκέψεις που έχω τον τελευταίο καιρό, ίσως κάποιες τα νιώθετε και ίσως πάλι να έχω άδικο που νιώθω έτσι. Η κόρη μου είναι 22 μηνών (ναι το τικεράκι μου κόλλησε) και από τον καιρό που γέννησα δεν κοιμήθηκα ούτε ένα βράδυ ολόκληρο, δεν κάθησα σαν άνθρωπος να φάω στο τραπέζι με τον άντρα μου (βγάζουμε βάρδιες κρατώντας εναλλάξ το μωρό), δουλεύω κιόλας, προσπαθούσα μέχρι τώρα να μην της θυμώνω και να της εξηγώ παρά να εκνευρίζομαι και άλλα τόσα που όλες ξέρετε και που ποτέ δεν φανταζόμουν να κάνω προτού γίνω μάνα. Απολαμβάνω το ρόλο μου ως μητέρα με όλες τις δυσκολίες και την καθόλου βοήθεια που έχω.

 

Το θέμα μου είναι ότι τώρα τελευταία άρχισα να έχω απαιτήσεις από το μωρό που πλέον αντιλαμβάνεται σχεδόν τα πάντα και βεβαίως μιλάει πολύ καλά και έτσι συνεννοούμαστε. Όταν λέω απαιτήσεις εννοώ να μπορεί να περιμένει να πάω για τσίσα χωρίς να με τρέχει ξωπίσω και να τρβάει το χαρτί τουαλέτας να το κάνει κομματάκια σε όλο το μπάνιο. Να με περιμένει να βάλω παπούτσια για να βγούμε χωρίς να κτυπιέται κάτω. Να περιμένει να φάω και γω το βράδυ πριν αρχίσει να κτυπιέται ότι θέλει παραμύθι και άλλα τέτοια μικρά για μένα, μεγάλα βέβαια για το μωρό. Κάποιες φορές γίνομαι έντονη στις απαιτήσεις μου σε σημείο που αρχίζει να κλαίει με παράπονο. Και τότε νιώθω τύψεις και σκέφτομαι ότι είμαι εγωίστρια να απαιτώ να καταλάβει ένα μωράκι αυτά που οι μεγάλοι πολλές φορές δεν καταλαμβαίνουν. Χαλιέμαι, ρίχνω φταιξίματα σε μένα κλπ.,κλπ.

Από την άλλη σκέφτομαι ότι για να γίνει ένας ενήλικας όχι από αυτούς που θεωρώ παράδειγμα προς αποφυγή, θα πρέπει από μικρή να εμπεδώσει κάποιες συμπεριφορές: υπομονή, ευγένεια, καλούς τρόπους, μάχομαι για να κερδίσω κάτι κλπ. Ζητάω πολλά από ένα μωρό??

[taspaa]

Καλη σου μερα!Εσυ αυτο που ζητας, δεν ειναι παραλογο αλλα ενα μωρο, δεν μπορει να τα καταλαβει!Φυσικα και εισαι καλη μανα...

 

Απλα η αποψη μου ειναι, οτι οταν ενα μωρο συμπεριφερεται ετσι, ισως το κανει απο αντιδραση..και γιατι θελει να τραβηξει την προσοχη..

 

Εγω θα σου προτεινα το εξης:

Βρες ενα παιχνιδι που να του αρεσει και να ασχολειται μαζι του, ετσι ωστε να ξεχνιεται και εσυ να μπορεις να εκμεταλλευεσαι αυτο το χρονο

Και τελος, ενας παραγοντας που παλι κατα τη γνωμη μου, οδηγει το παιδι σε τετοια συμπεριφορα, ειναι οτι δεν κοινωνικοποιειται..δεν εκτωνονεται..δεν παιζει με τα αλλα παιδακι της ηλικιας του, για να του φυγει η ενεργεια..

 

Δεν ξερω τι επαφες εχει με τα αλλα παιδακια βεβαια..

[SKEK]

Taspaa μου βασικά παίζει από την ώρα που πάει στο βρεφικό μέχρι το μεσημεράκι που κοιμάται και το απόγευμα μέχρι να πάω να την πάρω πάλι όλο συμμετέχει σε δραστηριοτητες του βρεφικού (και μιλάμε για πολύ καλό πρόγραμμα δραστηριοτήτων: χορός, ζωγραφική, μουσική, κολλητική, θέατρο, κούνιες, παιχνίδι στην εσωτερική αυλή, μην σου τα πολυλογώ όταν πάω να την πάρω το απόγευμα τρέχει σαν τρελλό να μου δείξει τι έκανε και που έπαιξε όλη μέρα). Πάμε σπίτι, τρώει κάτι αλλάζουμε και πάμε παιδική χαρά ή βόλτα με το ποδήλατο (κάθε μέρα όμως). Σπίτι, μπάνιο, παραμύθια, γάλα & ύπνος. Και άλλη εκτόνωση? Αφού κάποτε λέω θα εξαντληθεί από την πολλή ενέργεια. Και τα ΣΚ είναι όλες οι ώρες δικές της. Δεν ασχολούμε με κάτι άλλο. Μαζί στα ψώνια, τρέχει να βοηθήσει, γενικώς υπάρχει κάποια συνεννόηση.

[ismeni]

κι εμενα ετσι ακριβώς είναι η κατασταση, αλλα της λέω "υπομονη"... της αρεσει φαινεται η λέξη και το παλεύει. αλλιώς... την αφήνω. δεν περιστρέφεται ολος ο κοσμος γυρω τους, πρπει να μαθουν να περιμένουν. βαλε εσυ τα παπούτσια σου με την ησυχία σου, κανε τις δουλειές σου... μια δυο θα καταλαβει (αφου εννοείται οτι της μιλάς). μπορείς οτνα πας στην τυαλέτα και σε ακολουθήσει να της πείς "γιαααααα πήγαινε φερε μου το τάδε παιχνίδι" ή "για δες, το ταδε παιχνίδι, πού είναι;" ετσι, θα σε αφήσει για λιγη ωρα μόνη σου. πηγαίνοντας προς το παιχνίδι, κατι θα της κινήσει την περιέργεια και ισως αργήσει περισσότερο να επιστρέψει.

ιδεες λεω...

[SKEK]

Καλό μου ακούγεται... Άρα δεν είναι αναισθησία μου το ότι κάποιες φορές την αφήνω (εννοείται ότι της μιλάω) ενώ θα κάνω αυτό που πρέπει να κάνω?

[taspaa]

Taspaa μου βασικά παίζει από την ώρα που πάει στο βρεφικό μέχρι το μεσημεράκι που κοιμάται και το απόγευμα μέχρι να πάω να την πάρω πάλι όλο συμμετέχει σε δραστηριοτητες του βρεφικού (και μιλάμε για πολύ καλό πρόγραμμα δραστηριοτήτων: χορός, ζωγραφική, μουσική, κολλητική, θέατρο, κούνιες, παιχνίδι στην εσωτερική αυλή, μην σου τα πολυλογώ όταν πάω να την πάρω το απόγευμα τρέχει σαν τρελλό να μου δείξει τι έκανε και που έπαιξε όλη μέρα). Πάμε σπίτι, τρώει κάτι αλλάζουμε και πάμε παιδική χαρά ή βόλτα με το ποδήλατο (κάθε μέρα όμως). Σπίτι, μπάνιο, παραμύθια, γάλα & ύπνος. Και άλλη εκτόνωση? Αφού κάποτε λέω θα εξαντληθεί από την πολλή ενέργεια. Και τα ΣΚ είναι όλες οι ώρες δικές της. Δεν ασχολούμε με κάτι άλλο. Μαζί στα ψώνια, τρέχει να βοηθήσει, γενικώς υπάρχει κάποια συνεννόηση.

 

ωραια, τοτε της αρεσει να σου τραβαει την προσοχη βλεπωντας σε να νευριαζεις..αυτη το θεωρει παιχνιδι!!

 

αστην να κανει τις ζημιες της και μην της δινεις σημασια..θα σταματησει!

θα βαρεθει..πες της απλα και με χαμηλη ενταση στη φωνη"δεν εισαι καλο κοριτσι ετσι οπως κανεις" και φυγε!

[ismeni]

ε οχι βεβαια! ειπαμε ειανι η ζωή μας και οτι οκοσμος περιστρέφεται γυρω από τα παιδιά μας, αλλα μέχρι ενα όριο!!!!!!!!!!!

ας κλαψει λίγο...δεν πειράζει. ας πισμώσει...

σκεψου το μελλον... ποιος θα εχει την υπομονη της μανας να "ανεχεται" τα πάντα; ετσι... να σκληραγωγηθούν λίγο. πάντα με μέτρο και αναλογα με την ηλικία τους

[AnnaR]

Taspaa μου βασικά παίζει από την ώρα που πάει στο βρεφικό μέχρι το μεσημεράκι που κοιμάται και το απόγευμα μέχρι να πάω να την πάρω πάλι όλο συμμετέχει σε δραστηριοτητες του βρεφικού (και μιλάμε για πολύ καλό πρόγραμμα δραστηριοτήτων: χορός, ζωγραφική, μουσική, κολλητική, θέατρο, κούνιες, παιχνίδι στην εσωτερική αυλή, μην σου τα πολυλογώ όταν πάω να την πάρω το απόγευμα τρέχει σαν τρελλό να μου δείξει τι έκανε και που έπαιξε όλη μέρα). Πάμε σπίτι, τρώει κάτι αλλάζουμε και πάμε παιδική χαρά ή βόλτα με το ποδήλατο (κάθε μέρα όμως). Σπίτι, μπάνιο, παραμύθια, γάλα & ύπνος. Και άλλη εκτόνωση? Αφού κάποτε λέω θα εξαντληθεί από την πολλή ενέργεια. Και τα ΣΚ είναι όλες οι ώρες δικές της. Δεν ασχολούμε με κάτι άλλο. Μαζί στα ψώνια, τρέχει να βοηθήσει, γενικώς υπάρχει κάποια συνεννόηση.

 

Από αυτό το μήνυμα,εγώ βλέπω μια αφοσιωμένη μαμά.Ρώτα καλύτερα πόσες θέλουν/μπορούν να περνάνε τόσο χρόνο με το παιδί τους.Εγώ τουλάχιστον τώρα που είναι μικρό το δεύτερο δεν μπορώ.

Δεν είσαι εγωίστρια.Καλό είναι να καταλάβει απο νωρίς ότι έχεις ανάγκες και δεν γίνεται πάντα να κάνετε ό,τι ζητάει όποτε το ζητάει.Δεν θα της κάνει κακό.

[ARNIKOL]

Ναι, ζητάς πολλά. Το βλέπω από το δικό μου το γιό που είναι και μεγαλύτερος. Όταν θέλει να γίνει το δικό του, σηκώνει τον κόσμο. Ξέρω ότι με "εκμεταλλεύεται", αλλά τις περισσότερες φορές υποκύπτω. Όπως κι εσύ, θέλω να του μάθω να είναι υπομονετικός, του μιλάω συνεχώς, του εξηγώ, προσπαθώ να μην είμαι πολύ αυστηρή, αλλά ώρες - ώρες δεν τα καταφέρνω και του φωνάζω. Δεν θεωρώ όμως ότι είμαι κακή μάνα. Κάπου πρέπει να μπαίνει κι ένα φρένο στις απαιτήσεις του και όσο πιο νωρίς το αντιληφθεί τόσο το καλύτερο για μας!

[koutavaki]

Κι εγώ αισθάνομαι το ίδιο ακριβώς με σένα SKEK. Νομίζω ότι τα παιδιά είναι πλέον υπερπολύτιμα και τα παιδιά το έχουν καταλάβει. Κι εγώ προβληματίζομαι συνέχεια εάν τελικά η συνεχής ενασχόληση του γονιού με το παιδί είναι επιβλαβής τελικά για το παιδί. Κι εγώ έχω τύψεις που κάποτε θέλω να ξεκουραστώ, να μασήσω το φαγητό με την ησυχία μου, να πάρω μια ανάσα. Πάντως καθώς μεγαλώνει λιγάκι απαλύνται όλο αυτό γίνονται ελαφρώς πιο ανεξάρτητα.

[fistikaki]

μου εχει γινει πια συνηθεια να μην κοιμαμαι σερι το βραδυ... σχεδον ξυπναω κλασματα δευτερολοπτου πριν τη μαρια..

 

τουαλετα σαν ανθρωπος, παω μονο οταν κοιμαται.... χρονια εχω να παω τουαλετα με την ησυχια μου...

 

λιγο πολυ εχω ψιλοσυνηθισει ολες τις αβολες καταστασεις του να εχεις μωρο... οκ, ολα καλα.. καποιες φορες της θυμωνω, αλλες γελαω, αλλες φορες νιωθω τυψεις αν της βαλω μια φωνη, αλλες παλι οχι...

 

το θεμα μου πια, 21 μηνες μετα τη γεννηση του παιδιου μου, ειναι οτι δεν ξερω αν θελω να τα περασω ολα αυτα ξανα... εις διπλουν...

 

εννοω, οτι, πειτε με κακομαθημενη, γκρινιαρα, τεμπελα.. αλλα δεν την παλευω για δευτερο...

 

ισως φταιει οτι δεν την παω παιδικο, ουτε εχω ενα χερι βοηθειας, ουτε για ενα λεπτο... απο πουθενα...

 

οποτε, δευτερο.. γιοκ!

[natty26]

Νομίζω πως ευτιχισμένοι γονείς έχουν ευτιχισμένα παιδιά. Στο σπίτι πρέπει να επικρατεί ηρεμία χωρίς φωνές και ξεσπάσματα. Ιδανικο? ΝΑΙ. Θέλει προσπαθεια και αφοσίωση. Πρέπει να μάθουμε να ακούμε τα παιδιά μας να τα σεβόμαστε και να τους δίνουμε οριοθετημένες μεν επιλογές όμως δε. Το κόλπο ειναι να μην νευριάζουμε εμεις ωστε να μην εξαγριώνεται και το παιδι. Τουαλέτα εγώ πάω πάντα με την πόρτα ανοιχτή και του εξηγώ τι κάνω εκείνη τη στιγμή. Ο γιος μου είναι 20 μηνών και σκέφτομαι τωρα που καλοκαιριάζει να του βγάλω την πάνα οπότε την τουαλέτα την χρησιμοποιώ και ως εκπαίδευση. Δεν έχω βοήθεια δουλεύω αλλά όταν γυρίζω σπίτι είμαι ήρεμη. Εάν δεν είμαι τότε εκνευρίζεται και αυτός και τα πράγματα γίνονται δύσκολα και για τους δυο μας. Οταν φωνάζει γιατι δεν θελει πχ να βάλει τη μπλούζα του, παω στη ντουλάπα βρίσκω μια άλλη και του λέω''ποια θελεις να βάλεις αυτή ΄'η αυτη?'' και τοτε σταματάει και φοράει αυτη που έχει διαλέξει. Θελει πολυ πολύ υπομονή και τρόπο για να μεγαλώσει ενα παιδι, δεν είναι εύκολο. Ευκολο φαινεται μονο στις διαφημίσεις. Νομίζω πως ο πιο βασικός κανόνας είναι να μάθουμε να ακούμε τα παιδιά μας και να τα σεβόμαστε.

[RENAH]

Θελει πολυ κοπο παντως να το κατακτησεις αυτο.

Εγω ημουν απολυτη σ αυτο!!!'Ζητουσε κατι πχ την ωρα που ετρωγα..''Περιμενε να τελιωσω το φαγητο μου και θα ερθω..''Εκλαιγε χτυπιοταν..τιποτα..δεν σηκωνομουν απο την θεση μου δεν φωναζα απλα εκανα οτι δεν υπηρχε..ΜΕτα απο πολυυ καιρο εμαθε να περιμενει..ασχολειται μα κατι μεχρι να τελιωσω αυτο που κανω...

Αλλα επειδη κανεις δεν ειναι τελειος....Εγω τις φωναζω και νοιωθω τυψεις για αλλο θεμα!ΔΕν κοιμαται με τιποτα ..Μα με τιποτα..Μεχρι να ξαπλωσει ..πιανουμε 11 και μεχρι να κοιμηθει..12!!!!

[natty26]

http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwp.me%2Fpe6ce-lp&h=d4f92

[Titi_S]

Η μικρή μου γενικά είναι βολικό παιδί.

Δεν γκρινιάζει ιδιαίτερα, δεν κλαίει,αλλά είναι ΠΟΛΥ ζωηρή.

Δεν κάθεται στιγμή σε ησυχία. Και πάντα θέλει να είναι πλάι μου.

Πολλές φορές με κρατάει από τη φούστα για να μην φύγω. Αυτό, ΟΚ, είναι κουραστικό. Βέβαια όταν της κεντρίσει κάτι την προσοχή ασχολείται ώρες με αυτό και έτσι κάνω κι εγώ καμιά δουλειά.

Όταν εκνευρίζεται που δεν της γίνεται το χατήρι φωνάζει και πετάει πράγματα, αλλά πλέον, μετά από 3 μήνες προσπάθειας, με ήρεμη φωνή, ενίοτε και αυστηρή και απόλυτη, έχει μάθει να έχει υπομονή.

Πάντως όλα κρέμονται σε μια πολύ λεπτή κλωστή.

Κι εγώ έχω ξεσπασει και έχω θυμώσει με τον εαυτό μου, αλλά νομίζω ότι ανθρώπινο είναι και αυτό.

Μια χαρά τα πας, άλλωστε το καλύτερο προσπαθούμε να κάνουμε για τα παιδιά μας!

[SKEK]

Βρήκα όλες τις απαντήσεις σας μαζεμένες, ευχαριστώ πολύ!!!

Τερίνα: Το σκέφτομαι και γω πολύ αυτό με τα υπερπολύτιμα παιδιά, λες να καταλαμβαίνουν από τόσο μικρά πόσο πολύτιμα είναι για τους γονείς και να πιστεύουν ότι ο γονιός έχει την υποχρέωση να τα κάνει ευτυχισμένα και να τα ικανοποιεί στο κάθε τι? Βασικά θέλω να μάθει από τώρα ότι μόνη της πρέπει να παλεύει κάποια θέματα.

 

Φυστικάκι: Μπράβο σου πάντως, εγώ λέω κάποτε (και νιώθω και γι'αυτό τύψεις) ευτυχώς που δουλεύω κιόλας γιατί δεν παλεύεται πολλές φορές το να μένεις σπίτι και να αναλαμβάνεις αποκλειστικά το σπίτι και τη φροντίδα του μωρού. Και τα δύσκολα δεν είναι όταν είναι μικρό αλλά όταν αρχίζει να μεγαλώνει και να αποκτά άποψη και απαιτήσεις. Πραγματικά δεν μετανιώνω που είμαι μαμά αλλά κάποτε λέω ότι δεν θα μπορούσα να είμαι τόσο άξια όσο οι μανούλες που μένουν σπίτι για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.

 

Ναττυ: Γενικώς είμαστε ήρεμοι στο σπίτι και εγώ και ο άντρας μου, δεν έχουμε έντονες αντιπαραθέσεις και όταν προκύψει κάτι τέτοιο συνήθως το αφήνουμε για όταν θα κοιμάται το μωρό.

 

RENAH: μου συγγνώμη αλλά πραγματικά δεν μπορώ να την αφήνω να κλαίει και να κτυπιέται. Πονάω να το βλέπω να κλαίει και σκέφτομαι ότι η ευτυχία έτσι όπως την αντιλαμβάνονται ίσως τα παιδιά είναι να ικανοποιούν τις απαιτήσεις τους οι γονείς (Λάθος μου ή σωστό έτσι το νιώθω). Αν λοιπόν είναι στο χέρι μου να μην είναι απογοητευμένη από εμένα, θα προσπαθήσω να την πείσω ότι είμαι εκεί και θα παρατήσω τα πάντα για να το κάνω. Μακάρι να μπορούσα να είμαι απόλυτη αλλά δεν μπορώ και όταν ειδικά αρχίζει να κλαίει εκεί γίνομαι του χεριού της.

[natty26]

Πιστεύω πως καλά κάνεις που δεν την αφηνεις να κλαιει και να χτυπιεται. Εγώ προσπαθησα να το κάνω μια φορά και ακομα εχω τυψεις!! Βασικά αυτό που προσπαθώ είναι του αποσπάσω την προσοχή με κάτι άλλο και συνηθως πιάνει!

[ngeo23]

καλησπερα και απο εμενα,

φυσικα και εισαι καλη μητερα και μη το σκεφτεις αυτο ξανα!και λογικο ειναι να αισθανεσαι ετσι με αυτα που περνας.

αυτο που πιστευω και εγω ειναι οτι σου τραβαει την προσοχη, και εμενα η δικια μου ειναι ησυχη σχετικα σαν παιδι βεβαια και πολλες φορες σκυβει το κεφαλι πανω στον καναπε, και κανει οτι βαζει το χερι στο στομα για να της δωσουμε προσοχη και απλα το ακουμπαει στο μαγουλο της, ειναι απιστευτο πως σκεφτονται τα μικρα.

αλλα ρε συ, δεν ειναι κακο (γνωμη μου παντα) να τη μαλλωσεις και λιγο, να μην της κανεις το χατηρι ή να ττην αφησεις να κλαιει αν δεν γινει το δικο της. ειναι και λιγο οπως μαθουν και ειναι σημαντικη ηλικια.

αλλα μπραβο δυναμεις η δικια σου, μετα απο ολη μερα στον παιδικο και κανει ετσι!ζωη να χει το παιδακι.

μη στεναχωριεσαι, η δοκιμασε να κανεις κατι πιο ησυχο, να διαβασετε ενα παραμυθι, να δει κανενα dvd (δεν ειναι κακο για λιγο να δει και λιγο τηλεοραση...), να πατε καμια βολτα, να πειτε κανενα τραγουδακι μαζι. ξερω και εγω...

καλη δυναμη και μη σκεφτεσαι ετσι