ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ! (ΧΕΡΟΥΡΓΕΙΟ ΚΡΥΨΟΡΧΙΑΣ)

Αποφάσισα να μοιραστώ την περιπέτειά μας μαζί σας γιατί πραγματικά πάω να τρελαθώ από την στεναχώρια μου. Γέννησα το 2007 ένα αγοράκι 31 εβδομάδων.... περνόντας τις αγωνίες/στεναχώριες το ψυχολογικό φορτίο του να βλέπεις το παιδάκι σου σε τέτοια κατάσταση και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα πέρα από το να προσεύχεσαι με λίγα λόγια όλα αυτά που περνάνε οι μαμάδες πρόωρων στην εντατική (για 35 ημέρες) καταφέραμε και βγήκαμε "σώοι" με τα ελάχιστα δυνατά "κουσούρια" βλέπε κρυψορχία, ΓΟΠ μετρίου επιπέδου και χαμηλά επίπεδα σιδήρου......

τώρα είμαστε 16 μηνών

στους 14 λοιπόν μήνες αποφασίσαμε να του κάνουμε την επέμβαση στον όρχη.... πάει και αυτό είπαμε και τώρα όλα καλά.....έλα ντε που δεν ήταν... ενώ η επέμβαση ήταν με άψογα αποτελέσματα από τα καλύτερα χειρουργικά χέρια....παρατηρήσα με το σύζυγό μου ότι το παιδί μετά το χειρουργείο είχε σφίξει πάρα πολύ τα κάτω άκρα του και γενικότερα ήταν σφιγμένο... επίσης έκανε συνέχεια τον πελεκάνο στεκόταν στο δεξί του πόδι και σήκωνε το αριστερό και προτιμούσε ιδιαίτερα το δεξί του χέρι με ελάχιστη χρήση του αριστερού.... στο σημείο αυτό να πω ότι μια υπερτονία την είχε και πριν το χειρουργίο αλλά κατά παιδονευρολόγο και παιδίατρο όλα καλά φυσιολογικά οφειλόμενα στην προωρότητα.

το παιδάκι μου ποτέ δεν κάθησε σαν βατράχι δεν άνοιγε τα ποδαράκια, δεν μπουσούλησε ποτέ και στο πάρκο όρθιος γύρω γύρω με πλάγια βηματάκια είχε φτάσει σε σημείο να ψιλοαφήνει τα χεράκια του και φυσικά να πέφτει γιατί την ισορροπία ακόμα δεν την έχουμε.

είπαμε λοιπόν στους γιατρούς αυτά που παρατηρήσαμε μετά το χειρουργίο και άρων άρων μας στείλαν για μαγνητική εγκεφάλου την οποία και κάναμε (άλλο στρες για μένα της ολικής -2 -μέσα σε ένα περίπου μήνα) και η οποία έδειξε δυστυχώς .... περικοιλιακή μαλάκυνση.... χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας.... είναι μια εγκεφαλική ανωριμότητα η οποία επηρεάζει μονάχα την κίνηση ιδιαίτερα της αριστερής πλευρά του παιδιού και κυρίως του ποδιού... αποτέλεσμα.... άμεση κινησιοθεραπεία με επιθετική αγωγή βλέπε νάρθηκες και γω δεν ξέρω τι άλλο γιατί κατά τους θεραπευτές επειδή το παιδί είναι έτοιμο να προχωρήσει πρέπει να προλάβει να κατακτήσει κινήσεις που δεν έκανε και όσες κάνει να τις κάνει σωστά.... πραγματικά κοντεύω να παιθάνω από την στεναχώρια μου...η ιδία να δω το παιδί μου με νάρθηκες και όλο αυτό το project με πιάνει τρέλα...έχω πέσει σε κατάθλιψη...συνέχεια κλαίω...και συνάμα προσπαθώ να είμαι και καλά γιατί το παιδί τώρα με χρειάζεται περισσότερο απ'ολα... τι να πω... ο Θεός μας δίνει όσα πραγματικά μπορούμε να αντέξουμε....και θα αντέξουμε γιατί δεν γίνεται διαφορετικά.

Ο άντρας μου μου λέει να λέω ευχαριστώ που όλα διορθώνονται και δεν θα έχει το παιδί κανένα κουσούρι... απλά η ταλαιπωρία....

ας είναι μονάχα αυτό....

σόρρυ για το μεγάλο post!

Σας εύχομαι όλοψυχα να περάσει το αγγελούδι σας και αυτήν τη δοκιμασία. Περαστικά να είναι.

Περαστικα στο παιδακι σας. Αν οντως διορθωνονται ειναι μεγαλη υποθεση. Ολα θα πανε καλα. Κουραγιο και πιστη.

Να είναι περαστικά, να είσαι δυνατή, να έχεις κουράγιο και όλα θα πάνε καλά.

Σου εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου περαστικά στο μωρό σας, και σας δύναμη και κουράγιο να σας δώσει ο θεός.

Ο άντρας μου μου λέει να λέω ευχαριστώ που όλα διορθώνονται και δεν θα έχει το παιδί κανένα κουσούρι... απλά η ταλαιπωρία....

ας είναι μονάχα αυτό....

Θα συμφωνησω με τον αντρα σου. Οχι οτι ειναι παραλογο που εχεις κουραστει, που λιωνεις που το μωρακι σου περναει ολα αυτα που περναει, που σιγουρα ευχεσαι να ησουν εσυ στην θεση του αλλα σκεψου την χειροτερη εκδοχη απο αυτες που σκεφτεσαι. Να μην μπορουσες να κανεις τιποτα απολυτως να καλυτερεψεις την κατασταση του. Εκει θα γονατιζα.

Με την 1η βελτιωση ολα θα περασουν και θα ξεχαστουν (οσο γινεται βεβαια) . Ξερεις ποσο σημαντικο ειναι αυτο? Ευχομαι να ερθει γρηγορα αυτη η στιγμη.

Κουραγιο και να ξερεις οτι ειμαστε διπλα σου.

περαστικα σας, αφου γινεται, κουραγιο, υπομονη και σκεψου οτι θα περασει και θα ειναι καλα και γερος

μη χανεις το κουραγιο σου και να κανεις ευχαριστες σκεψεις και θετικη ενεργεια, το καταλαβαινει το παιδι

και παλι περαστικα σας

Σας εύχομαι και εγώ περαστικά και να έχετε πίστη στους γιατρούς και στο παιδάκι σας. Τα παιδάκια μας είναι περισσότερο δυνατά από ότι νομίζουμε εμείς και ακριβώς επειδή είναι μικρά και ανώριμα τα σωματάκια τους γιαυτό μπορούν να πλαστούν και να διορθωθούν από νωρίς κάποια προβλήματα.

Να είστε αισιόδοξοι και όλα θα πάνε καλά......

Θα συμφωνησω με τον αντρα σου. Οχι οτι ειναι παραλογο που εχεις κουραστει, που λιωνεις που το μωρακι σου περναει ολα αυτα που περναει, που σιγουρα ευχεσαι να ησουν εσυ στην θεση του αλλα σκεψου την χειροτερη εκδοχη απο αυτες που σκεφτεσαι. Να μην μπορουσες να κανεις τιποτα απολυτως να καλυτερεψεις την κατασταση του. Εκει θα γονατιζα.

Με την 1η βελτιωση ολα θα περασουν και θα ξεχαστουν (οσο γινεται βεβαια) . Ξερεις ποσο σημαντικο ειναι αυτο? Ευχομαι να ερθει γρηγορα αυτη η στιγμη.

Κουραγιο και να ξερεις οτι ειμαστε διπλα σου.

 

σας ευχαριστώ για τα υποστηρικτικά σας λόγια....πραγματικά λιώνω και μόνο στη σκέψη ότι πρέπει να περάσει αυτό το γολγοθά...τουλάχιστον για ένα 6μηνο έως και χρόνο....το κακό μου φορτίο το είχα αφήσει τότε στην εντατική... γιατί πρέπει να το βιώσουμε πάλι? αυτά τα γιατί με τρελαίνουν και κάθε ώρα που περνάει γεννιούνται και πιο πολλά και αντί να αποδέχομαι και να συμφιλιώνομαι με την πραγματικότητα...εναντιώνομαι σε αυτή....ο άντρας μου μου λέει να το δω σαν εκπαιδευτική δραστηριότητα για τον μικρούλη.. θα μάθει να πειθαρχεί...θα κοινωνικοποιηθεί ενδεχομένως πιο γρήγορα και πολλά τέτοια...να είναι περαστικό τελειωτικό και ανώδυνο για τον μικρούλη μου!

Γρήγορα περαστικά και πολλά κουράγια!!!

Μην ανησυχείς θα περάσουν όλα και το μικρό σου θα γίνει ένας υγιέστατος και γερός ζωηρούλης!

....και θα αντέξουμε γιατί δεν γίνεται διαφορετικά.......

!

Εύχομαι περαστικά ...και γρήγορα μάλιστα

Περαστικά να είναι!

Να 'σαι δυνατή για το παιδάκι σου και όλα θα πάνε καλά!

Περαστικα οσο πιο γρηγορα και ανωδυνα γινεται!

Κουραγιο και αισιοδοξια......

Ασημινα μου και εμεις περασαμε απο μεγαλο κυκεωνα με το τριτο μας παιδι με εντατικη στα προωρα πολλαπλες εγχειρησεις και σημερα δοξα τον Θεο λεμε τελειωσαμε και η μικρη μας ειναι υγιεστατη.

Δικαιουνται ολοι οι γονεις να λυγιζουν. Ειναι δυσκολο να βλεπεις το παιδακι σου να βασανιζεται και να μην ξερεις τι να κανεις η ιδια για να απαλυνεις τον πονο του.

Ομως ειναι θετικο οτι διορθωνεται και αυτη η σκεψη πρεπει να σου δινει κουραγιο να συνεχισεις.

Οταν ολα θα ειναι παρελθον δεν θα το πιστευεις.

Αφού υπάρχουν πράγματα που μπορειτε να κάνετε για να διορθωθεί η κατάσταση, θα τα κάνετε και όλα θα πάνε καλά. Με τη βοήθεια του θεου και καλών γιατρών (προσέξτε που θα πέσετε - ζητήστε γνώμες γιατί αλλιώς θα σας τρελάνουν) όλα θα διορθωθούν. Είχα και εγώ την ίδια ψυχολογια όταν έμαθα ότι ο γιος μου έχει μια σπάνια ιδιομορφία (και τα 2 νεφρά από την ίδια πλευρα) και αρχικά με τρελάναν οι διαφορες διαγνώσεις! Τώρα δόξα τω Θεο ειναι όλα καλά και όλα μου φαίνονται σαν κακο όνειρο! Το ίδιο θα νιωθεις και συ μετά από τη θεραπεια! Γιατί όλα θα πάνε καλά! Κάνε κουράγιο! Το οφειλεις στο παιδι σου!

περαστικα του ευχομαι.και εμας μας λεγανε τραγικα σεναρια για το κοριτσακι μας,οχι οτι δεν ηταν αλλα τουλαχιστον οχι τοσο τραγικα οσο μας τα ειπαν στην αρχη.με 2 βαρια χειρουργεια μεσα σε 20 μερες σε ηλικια μολις 6 μηνων και μια ατελειωτη νοσηλεια στο νοσοκομειο,το παιδι μου πλεον ειναι μια χαρα.

υπομονη χρειαζεται και πιστη και ολα θα πανε καλα.

Περαστικα κοριτσι μου..ειμαι σιγουρη οτι ολα θα πανε καλα

Περαστικά και κουράγιο... Το παιδάκι σας να γίνει γρήγορα καλά

Αποφάσισα να μοιραστώ την περιπέτειά μας μαζί σας γιατί πραγματικά πάω να τρελαθώ από την στεναχώρια μου. Γέννησα το 2007 ένα αγοράκι 31 εβδομάδων.... περνόντας τις αγωνίες/στεναχώριες το ψυχολογικό φορτίο του να βλέπεις το παιδάκι σου σε τέτοια κατάσταση και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα πέρα από το να προσεύχεσαι με λίγα λόγια όλα αυτά που περνάνε οι μαμάδες πρόωρων στην εντατική (για 35 ημέρες) καταφέραμε και βγήκαμε "σώοι" με τα ελάχιστα δυνατά "κουσούρια" βλέπε κρυψορχία, ΓΟΠ μετρίου επιπέδου και χαμηλά επίπεδα σιδήρου......

τώρα είμαστε 16 μηνών

στους 14 λοιπόν μήνες αποφασίσαμε να του κάνουμε την επέμβαση στον όρχη.... πάει και αυτό είπαμε και τώρα όλα καλά.....έλα ντε που δεν ήταν... ενώ η επέμβαση ήταν με άψογα αποτελέσματα από τα καλύτερα χειρουργικά χέρια....παρατηρήσα με το σύζυγό μου ότι το παιδί μετά το χειρουργείο είχε σφίξει πάρα πολύ τα κάτω άκρα του και γενικότερα ήταν σφιγμένο... επίσης έκανε συνέχεια τον πελεκάνο στεκόταν στο δεξί του πόδι και σήκωνε το αριστερό και προτιμούσε ιδιαίτερα το δεξί του χέρι με ελάχιστη χρήση του αριστερού.... στο σημείο αυτό να πω ότι μια υπερτονία την είχε και πριν το χειρουργίο αλλά κατά παιδονευρολόγο και παιδίατρο όλα καλά φυσιολογικά οφειλόμενα στην προωρότητα.

το παιδάκι μου ποτέ δεν κάθησε σαν βατράχι δεν άνοιγε τα ποδαράκια, δεν μπουσούλησε ποτέ και στο πάρκο όρθιος γύρω γύρω με πλάγια βηματάκια είχε φτάσει σε σημείο να ψιλοαφήνει τα χεράκια του και φυσικά να πέφτει γιατί την ισορροπία ακόμα δεν την έχουμε.

είπαμε λοιπόν στους γιατρούς αυτά που παρατηρήσαμε μετά το χειρουργίο και άρων άρων μας στείλαν για μαγνητική εγκεφάλου την οποία και κάναμε (άλλο στρες για μένα της ολικής -2 -μέσα σε ένα περίπου μήνα) και η οποία έδειξε δυστυχώς .... περικοιλιακή μαλάκυνση.... χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας.... είναι μια εγκεφαλική ανωριμότητα η οποία επηρεάζει μονάχα την κίνηση ιδιαίτερα της αριστερής πλευρά του παιδιού και κυρίως του ποδιού... αποτέλεσμα.... άμεση κινησιοθεραπεία με επιθετική αγωγή βλέπε νάρθηκες και γω δεν ξέρω τι άλλο γιατί κατά τους θεραπευτές επειδή το παιδί είναι έτοιμο να προχωρήσει πρέπει να προλάβει να κατακτήσει κινήσεις που δεν έκανε και όσες κάνει να τις κάνει σωστά.... πραγματικά κοντεύω να παιθάνω από την στεναχώρια μου...η ιδία να δω το παιδί μου με νάρθηκες και όλο αυτό το project με πιάνει τρέλα...έχω πέσει σε κατάθλιψη...συνέχεια κλαίω...και συνάμα προσπαθώ να είμαι και καλά γιατί το παιδί τώρα με χρειάζεται περισσότερο απ'ολα... τι να πω... ο Θεός μας δίνει όσα πραγματικά μπορούμε να αντέξουμε....και θα αντέξουμε γιατί δεν γίνεται διαφορετικά.

Ο άντρας μου μου λέει να λέω ευχαριστώ που όλα διορθώνονται και δεν θα έχει το παιδί κανένα κουσούρι... απλά η ταλαιπωρία....

ας είναι μονάχα αυτό....

σόρρυ για το μεγάλο post!

προσπαθησε οσο μπορεις να μη στεναχωριεσαι και σου ευχομαι να εχεις ολη τη δυναμη του κοσμου να σταθεις διπλα στο παιδακι σου

Σας εύχομαι όλα να τελειώσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να είναι περαστικά και να μείνουν μόνο ως μια άσχημη ανάμνηση που όμως θα σας γεμίζει δύναμη. Ξέρω ότι είναι απίστευτα δύσκολο να βλέπεις το μικρό σου άρρωστο και ότι θέλει απίστευτο κουράγιο, προσπάθησε να παρηγορηθείς με το γεγονός ότι είναι διορθώσιμη η κατάσταση και κάποια στιγμή όλα θα περάσουν.

Περαστικά και θετική σκέψη! Να σας πάνε όλα καλά με τη λιγότερη δυνατή ταλαιπωρία.

ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.....κουραγιο υπομονη και χαμογέλα γιατι ετσι θα δωσεις δυναμη και στο μικρο σου!!!

Στεναχωριέμαι πολύ όταν διαβάζω τέτοιες ιστορίες με πρωταγωνιστές μικρά παιδιά.

Εύχομαι όλα να είναι περαστικά, να έχεις κουράγιο, να είσαι μαζί με τον άνδρα σου, ο ένας να στηρίζει τον άλλο, και να χαίρεστε κάθε -έστω και μικρό- κατόρθωμα του γιου σου. Εσείς θα του δίνετε την δύναμη να προσπαθήσει.

Σκέψου θετικά.

Ο άντρας μου μου λέει να λέω ευχαριστώ που όλα διορθώνονται και δεν θα έχει το παιδί κανένα κουσούρι... απλά η ταλαιπωρία....

ας είναι μονάχα αυτό....

Ας είναι μονάχα αυτό... σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου.

κουραγιο!!!δυναμη!!!και θα δεις που θα μεγαλωσει καποια στιγμη και θα ειναι ενα απιθανο παιδι.θα τα θυμασαι και θα τον σφιγγεις πιο πολυ στην αγκαλια σου!

Aσημίνα μου, σε καταλαβαίνω!Για κάθε μανούλα είναι δύσκολο να βλέπει το παιδάκι της να ταλαιπωρείται. Σκέψου, όμως, ότι ευτυχώς διαγνώστηκε εγκαίρως το προβληματάκι του και υπάρχει λύση ( και είμαι σίγουρη ότι θα έρθει σύντομα ). Είσαι τυχερή που ο άντρας σου είναι ψύχραιμος, σε στηρίζει και βλέπει θετικά τα πράγματα. Τέλος σκέψου ότι η ζωή είναι ρόδα, μετά από τα δύσκολα πάντα έρχονται τα καλύτερα!!