ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ?

[ioanna81]

κοριτσια εγω δεν μπορω να τον αφησω αλλου για μερες, δεν το νιωθω να το κανω. Δουλευω και μου λειπει, δεν βγαινω συχνα και ποτε δεν τον εχω αφησει σε αλλους για να παω βολτα ή να μεινω με τον αντρα μου. Θελω να κοιμαται σπιτι του, δεν ξερω οταν μεγαλωσει και θελει απο μονος του να μεινει ενα βραδυ στη γιαγια τι θα κανω, πιθανο ειναι να τον αφησω αλλα θα το θελει εκεινο. Το πρωι τον κρατανε οι γονεις μου, τους εχω εμπιστοσυνη αλλα μετα το περας της δουλειας η ευθυνη ειναι δικη μου κι ας εκανα και πανω απο ενα χρονο να κοιμηθω δεν τον αφησα αλλου. Οι μονες περιπτωσεις που θα μεινει στη γιαγια μεχρι αργα το απογευμα ειναι οταν θα εχω να κανω γενικη το σπιτι αλλα και παλι το πολυ μεχρι τις 7 τον εχω παρει. Δεν ειναι σωστο να βλεπουμε τα παιδια μας ως εμποδιο.

Τωρα οσο για τις περιπτωσεισ που η μαμα δεν δουλευει και δεν λειπουν απο τα παιδια το να βγουν μια βραδια και να τα κρατησει η γιαγια δεν το βλεπω τραγικο αλλα οχι να μεινουν ενα τριμηνο μακρια απο τους γονεις.

στη δουλεια υπαρχουν καποιοι που με θεωρουν υπερβολικη αλλα δεν με νοιαζει, δεν θα διαθεσω το απογευμα που βλεπω το παιδακι μου για χαλαρο καφε με τη φιλη μου, θα το κανω αλλα θα το παρω μαζι, ευτυχως και οι φιλες μου εχουν παιδια και εχουν το ιδιο σκεπτικο

[Aimee]

Κοίταξε για μια φορά, να το αφήσεις ένα βράδι κοιμισμένο, να βγείς με τον σύντροφό σου και να γυρίσεις χωρίς το παιδί να αντιληφθεί ότι λείπεις, το καταλαβαίνω. Όπως καταλαβαίνω όταν πάει δημοτικό, να το στείλεις κατασκήνωση ή στο χωριό για 20 μέρες. Όχι όμως να το αφήνεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα, από βρέφος-νήπιο, όταν δηλαδή σ'έχει περισσότερο ανάγκη. Δεν είμαι σίγουρη ότι σ'αυτές τις ηλικίες αντιλαμβάνονται ότι εκεί θα περάσουν καλύτερα. Όταν μεγαλώσουν, ναι, καταλαβαίνω να πάνε στο χωριό, να έρθουν σε επαφή με τη φύση, να κάνουν μπάνια κλπ.

 

Αυτό εμείς το κάνουμε συστηματικά. Το ραντεβού με τους φίλους μας είναι σταθερά κάθε Σάββατο βράδυ στις δέκα. Τα παιδιά τα αφήνουμε κοιμισμένα, εννοείται στο σπίτι μας. Το ίδιο κάνουμε και στους γάμους: πηγαίνουμε οικογενειακώς στο μυστήριο, γυρνάμε, κοιμίζουμε τα παιδιά και μετά φεύγουμε για το γλέντι.

 

Εκ περιτροπής, αφήνουμε ένα από τα παιδιά σε παππούδες και αδέρφια από τα δύο σόγια: έχουμε απεριόριστη εμπιστοσύνη. Τότε εκμεταλλευόμαστε τον χρόνο για να πάμε σε παιδικό πάρτυ ένα άλλο από τα παιδιά μας ή για σεμινάριο ή για συγκεκριμένους λόγους (ιατρικούς, εκπαιδευτικούς, ειδικές αγορές).

 

Πάντως, δεν αισθάνομαι ότι κάνουμε κάτι ξεχωριστό. Γιατί όλος ο κύκλος μας έτσι λειτουργεί...

Αυτό που γράφεις, Λατίνα, μου φαίνεται απίστευτο: Από ΤΙ να ξεκουραστεί η γυναίκα που δεν εργάζεται; :twisted:

Θα τολμήσω να πω ότι ορισμένοι άνθρωποι ασκούν κατ΄ επάγγελμα το ευγενές άθλημα της αεργίας. Και αυτό δεν αλλάζει όσα παιδιά κι αν κάνουν...

Εσύ, όμως, γιατί ανοίγεις τέτοιες συζητήσεις με ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τα παιδιά τους σαν ενόχληση;;; (Έτσι τουλάχιστον ΕΣΥ το παρουσιάζεις). Τι προσδοκάς από τη συναναστροφή μαζί τους; Σε τι κερδίζεις ως άνθρωπος;

[LA LATINA]

Αυτό εμείς το κάνουμε συστηματικά. Το ραντεβού με τους φίλους μας είναι σταθερά κάθε Σάββατο βράδυ στις δέκα. Τα παιδιά τα αφήνουμε κοιμισμένα, εννοείται στο σπίτι μας. Το ίδιο κάνουμε και στους γάμους: πηγαίνουμε οικογενειακώς στο μυστήριο, γυρνάμε, κοιμίζουμε τα παιδιά και μετά φεύγουμε για το γλέντι.

 

.............................

Αυτό που γράφεις, Λατίνα, μου φαίνεται απίστευτο: Από ΤΙ να ξεκουραστεί η γυναίκα που δεν εργάζεται; :twisted:

Θα τολμήσω να πω ότι ορισμένοι άνθρωποι ασκούν κατ΄ επάγγελμα το ευγενές άθλημα της αεργίας. Και αυτό δεν αλλάζει όσα παιδιά κι αν κάνουν...

Εσύ, όμως, γιατί ανοίγεις τέτοιες συζητήσεις με ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τα παιδιά τους σαν ενόχληση;;; (Έτσι τουλάχιστον ΕΣΥ το παρουσιάζεις). Τι προσδοκάς από τη συναναστροφή μαζί τους; Σε τι κερδίζεις ως άνθρωπος;

 

 

 

Δεν κατάλαβα εννοείς τα κοιμίζετε και φεύγετε από το σπίτι? Για τι ηλικίες μιλάς? Και είναι μόνα τους?

 

Εγώ δεν ανοίγω καμιά συζήτηση κοπέλα μου, είμαι στην προσευχή, πετάγεται η μία, "πάμε για καφέ τώρα γιατί μετά έχω σπα?" απαντάνε άλλες 3 "αχ εκεί πας, εγώ εκεί κάνω νύχια 3 φορές τη βδομάδα, τέλεια είναι!" "τι κάνατε τριήμερο?" "α εγώ πάντα τα αφήνω στις γιαγιάδες, άντε να ρθει το καλοκαίρι, σεπτέμβριο πήγα να τα δω πέρυσι!" και μες την κουβέντα μιλάω, δε θα κάνω το μουγκοθόδωρα!!! Και εκεί πέφτει Ο χλευασμός......δλδ δεν μπορούν να το διανοηθούν οτι υπάρχει γυναίκα που δεν πάει 3 φορές τη βδομάδα για νύχια, που δεν έχει φρι κάθε ΣΚ επειδή υπάρχουν γιαγιάδες, που πάει καλοκαίρι διακοπές με τα παιδιά......ανήκουστα όλα!!!!!!!Με κοιτάνε σαν ούφο.......μια φορά έτυχε και ένας παππούς παρών και εκεί να δείτε τι άκουσα! "να, η κυρία ξέρει να ζει τη ζωή της (η που τα βλέπει το σεπτέμβριο) κι εσύ τι καταλαβαίνεις? και οι παππούδες τι θα κάνουμε, έτσι θα καθόμαστε, δεν έχουμε άλλη έννοια, και νομίζεις οτι στα παιδιά σου κάνεις καλό????"

Ή στραβός είναι ο γιαλός..........

[Macorina]

Ρε παιδιά, σε όλα τα πράγματα θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει μέτρο.

Ούτε να παρκάρεις τα παιδιά σου, ενώ θα μπορούσες να είσαι μαζί τους, ούτε να παραμελείς την δική σου ψυχολογική σταθερότητα. Δηλαδή, για μένα ως βάση είναι ότι αν μπορώ να είμαι με την οικογένειά μου θα είμαι. Όταν έχω ανάγκη να κάνω κάτι για μένα (δεν είναι και αυτό κατακριτέο) θα το κάνω όταν μπορεί ο σύντροφός μου να είναι με το παιδί. Και αν θελήσουμε να βγούμε μαζί, θα το κάνουμε όταν κοιμάται το παιδί, ή αν καμιά μέρα δεν δουλεύω πρωι (σπάνιο) και πάει το παιδί σχολείο. Δηλαδή, για όλα υπάρχει μέση λύση.

'Ασχετο, xena και LATINA σκορπάκια έχετε κι εσείς; Πρέπει να είμαστε πολύ κοντά αν δεν κάνω λάθος

[LA LATINA]

'Ασχετο, xena και LATINA σκορπάκια έχετε κι εσείς; Πρέπει να είμαστε πολύ κοντά αν δεν κάνω λάθος

 

καρκινάκια έχουμε και ίδια μέρα γεννημένα!

[G.Geo]

Σε μένα ισχύει αυτό. Δεν εργάζομαι, είμαι χρόνια ολόκληρα σπίτι με τα παιδιά μου και σε πολύ δύσκολη κατάσταση υγείας ακόμα δεν τα έδωσα και είμαι πολύ περήφανη που το κατάφερα! Γιατί πρέπει κάποιος να είναι ο παράλογος δεν το καταλαβαίνω.....ούτε εγώ μα ούτε κι εσύ.....Και είναι βασικός ο παράγοντας εμπιστοσύνη, να υπάρχει δλδ άτομο εμπιστοσύνης χωρίς να τρέμεις τι θα αντικρίσεις γυρνώντας.....

 

Εννοείται πως η εμπιστοσύνη είναι το Νο1 σε αυτές τις περιπτώσεις, αν δεν έχεις εμπυστοσύνη ΔΕΝ τα αφήνεις, ούτε για 10 λεπτά.

Κι εσύ φαντάζομαι πως αφού είσαι "χορτασμένη" από τα παιδιά σου και ΑΝ ΕΙΧΕΣ εμπιστοσύνη στους παππούδες και έβλεπες ότι τα παιδιά εκεί είναι ασφαλή και χαρούμενα, πιστεύω πως δεν θα αισθανόσουνα άσχημα να τα αφήσεις. Και παράλογο για μένα, δεν είναι ούτε το ένα, αλλά ούτε και το άλλο. Δηλαδή αφού εσύ είσαι οκ και τα καταφέρνεις να μην τ' αφήνεις, καλά κάνεις! Αλλά λέω να μην κατακρίνουμε και αυτούς που τα αφήνουν για λίγο και πάντα εννοείται με μέτρο. Οι ακράιες καταστάσεις και εμένα με βρίσκουν κάθετη και αντίθετη. Γονείς είναι η μαμά και ο μπαμπάς και οι άλλοι έχουν υποστηρικτικό ρόλο και όχι βασικό.

[LA LATINA]

Εννοείται πως η εμπυστοσύνη είναι το Νο1 σε αυτές τις περιπτώσεις, αν δεν έχεις εμπυστοσύνη ΔΕΝ τα αφήνεις, ούτε για 10 λεπτά.

Κι εσύ φαντάζομαι πως αφού είσαι "χορτασμένη" από τα παιδιά σου και ΑΝ ΕΙΧΕΣ εμπιστοσύνη στους παππούδες και έβλεπες ότι τα παιδιά εκεί είναι ασφαλή και χαρούμενα, πιστεύω πως δεν θα αισθανόσουνα άσχημα να τα αφήσεις. Και παράλογο για μένα, δεν είναι ούτε το ένα, αλλά ούτε και το άλλο. Δηλαδή αφού εσύ είσαι οκ και τα καταφέρνεις να μην τ' αφήνεις, καλά κάνεις! Αλλά λέω να μην κατακρίνουμε και αυτούς που τα αφήνουν για λίγο και πάντα εννοείται με μέτρο. Οι ακράιες καταστάσεις και εμένα με βρίσκουν κάθετη και αντίθετη. Γονείς είναι η μαμά και ο μπαμπάς και οι άλλοι έχουν υποστηρικτικό ρόλο και όχι βασικό.

 

Φυσικά και θα τα άφηνα.......όχι για μέρες όμως.......Δεν κατακρίνω κανέναν, απλά κάπου μου τη δίνει να μου τη λένε κι από πάνω.........

[Macorina]

Δεν κατάλαβα εννοείς τα κοιμίζετε και φεύγετε από το σπίτι? Για τι ηλικίες μιλάς? Και είναι μόνα τους?

Εννοείται ότι τα αφήνεις αφού τα έχεις κοιμίσει κανονικά στο σπίτι σου, στο κρεβάτι τους, με κάποιο άτομο της εμπιστοσύνης σου (η μαμά σου πχ) , και δεδομένου ότι έχουν στρώσει τον ύπνο τους και δεν ξυπνούν υπό νορμάλ συνθήκες.

[Macorina]

καρκινάκια έχουμε και ίδια μέρα γεννημένα!

Α, μπερδεύτηκα...

[LA LATINA]

Εννοείται ότι τα αφήνεις αφού τα έχεις κοιμίσει κανονικά στο σπίτι σου, στο κρεβάτι τους, με κάποιο άτομο της εμπιστοσύνης σου (η μαμά σου πχ) , και δεδομένου ότι έχουν στρώσει τον ύπνο τους και δεν ξυπνούν υπό νορμάλ συνθήκες.

 

Έτσι που το είπε η κοπέλα κατάλαβα οτι είναι μόνα τελείως.....είπα κι εγώ....!!!!!!

(βέβαια δεν ξέρω και για τι ηλικίες μιλάει)

[LA LATINA]

Α, μπερδεύτηκα...

 

ε και με τα σκορπάκια κοντά είμαστε ιδεολογικά..........

[Aimee]

Δεν κατάλαβα εννοείς τα κοιμίζετε και φεύγετε από το σπίτι? Για τι ηλικίες μιλάς? Και είναι μόνα τους?

 

Εγώ δεν ανοίγω καμιά συζήτηση κοπέλα μου, είμαι στην προσευχή, πετάγεται η μία, "πάμε για καφέ τώρα γιατί μετά έχω σπα?" απαντάνε άλλες 3 "αχ εκεί πας, εγώ εκεί κάνω νύχια 3 φορές τη βδομάδα, τέλεια είναι!" "τι κάνατε τριήμερο?" "α εγώ πάντα τα αφήνω στις γιαγιάδες, άντε να ρθει το καλοκαίρι, σεπτέμβριο πήγα να τα δω πέρυσι!" και μες την κουβέντα μιλάω, δε θα κάνω το μουγκοθόδωρα!!! Και εκεί πέφτει Ο χλευασμός......δλδ δεν μπορούν να το διανοηθούν οτι υπάρχει γυναίκα που δεν πάει 3 φορές τη βδομάδα για νύχια, που δεν έχει φρι κάθε ΣΚ επειδή υπάρχουν γιαγιάδες, που πάει καλοκαίρι διακοπές με τα παιδιά......ανήκουστα όλα!!!!!!!Με κοιτάνε σαν ούφο.......μια φορά έτυχε και ένας παππούς παρών και εκεί να δείτε τι άκουσα! "να, η κυρία ξέρει να ζει τη ζωή της (η που τα βλέπει το σεπτέμβριο) κι εσύ τι καταλαβαίνεις? και οι παππούδες τι θα κάνουμε, έτσι θα καθόμαστε, δεν έχουμε άλλη έννοια, και νομίζεις οτι στα παιδιά σου κάνεις καλό????"

Ή στραβός είναι ο γιαλός..........

 

Οι έξοδοι άρχισαν από τότε που μπορούσα να είμαι βέβαιη ότι τα παιδιά θα κοιμούνται 10-6. Εμένα, και τα τρία μου, το κατάφεραν από τότε που ήταν περίπου 7 μηνών. Τώρα, τα παιδιά μου είναι 6,5 , 2,5 και 1. Εννοείται ότι όταν ένα είναι άρρωστο ή ανήσυχο για κάποιους λόγους, δεν πάμε πουθενά. Και φυσικά δεν τα αφήνουμε μόνα τους: ή νταντά (συνήθως) ή η μαμά μου. Και πάντα στο σπίτι μας.

 

Αυτά που γράφεις για σπα και νύχια μου κάνουν μεγάλη εντύπωση. Και να φανταστείς πηγαίνουμε σε ιδιωτικό σχολείο και -κατά τεκμήριο- υπάρχει μια σχετική άνεση και τέτοια πράγματα ΔΕΝ τα άκουσα ποτέ. Αφού διαθέτουν τέτοια οικονομική δυνατότητα, πώς και δεν έστειλαν το παιδί σε ιδιωτικό σχολείο να γλιτώσουν και από όλα τα βίαια περιστατικά και τις ασυνεννοησίες;;;

Κι εσύ, Λατίνα, μην κάθεσαι να μιλάς με παρέες με τις οποίες δεν έχεις κάτι κοινό. Με μερικούς ανθρώπους, η καλημέρα αρκεί. Από πού και ως πού "ανέχεσαι" να συζητείται ο οικογενειακός σου προγραμματισμός και οι προτεραιότητές σου ως μητέρας;

[ΑΝΝΑ24]

Κορίτσια μου, είμαι πνιγμένη σήμερα, αλλά έβαλε ενδιαφέρον θέμα η φιλενάδα.

 

Αυτό το στυλ μαμάς με ενοχλούσε από τα παιδικά μου χρόνια, που άκουγα φίλες της μαμάς μου να της προτείνουν τα αντίστοιχα. Να πω ότι ως παιδί με ενοχλούσαν και οι συγκεκριμένες γυναίκες, και οι προτροπές τους, και το καταευχαριστιόμουν που η δικιά μου δεν ήταν έτσι.

Από την άλλη, δεν είμαι και σε διαγωνισμό σουπερ μαμ. Όταν προκύψει μάζωξη φίλων από μια αγαπημένη παρέα που έχουμε που κανείς τους δεν έχει παιδιά, ή την παίρνουμε μαζί ή, επειδή τα σπίτια χωρίς παιδιά συχνά δεν είναι ασφαλή την αφήνουμε και γυρνάμε να την πάρουμε αν είναι για τα πεθερικά.

Τη μαμά μου που μένει από πάνω, την κατεβάζω κάτω.

Μια φορά ζήτησε η μικρή να κοιμηθεί πάνω αντ΄αυτού, και το δέχτηκα.

Το ίδιο και για κανένα θέατρο κλπ.

Για εξοχικό, αν και έχει η μαμά μου και μου παραπονιέται, δεν το συζήτησα ποτέ, ούτε ο άντρας μου, τη θέλουμε κοντά μας.

 

Το μόνο που διαφωνώ με τη Macorina, είναι το να καταλαβαίνει ότι φεύγουμε. Εγώ από πάρα πολύ μικρή της έχω εξηγήσει ότι και η μαμά και ο μπαμπάς κάποιες φορές πάνε βόλτα στους φίλους τους, ή σε μεγαλίστικο θέατρο ή...

Το θεωρώ υγιές να ξέρει ότι έχω κι εγώ ανάγκες που πρέπει να ικανοποιήσω και δεν περιστρέφεται όλος ο κόσμος γύρω από τις δικές της επιθυμίες και μόνο.

[G.Geo]

Εγώ δεν ανοίγω καμιά συζήτηση κοπέλα μου, είμαι στην προσευχή, πετάγεται η μία, "πάμε για καφέ τώρα γιατί μετά έχω σπα?" απαντάνε άλλες 3 "αχ εκεί πας, εγώ εκεί κάνω νύχια 3 φορές τη βδομάδα, τέλεια είναι!" "τι κάνατε τριήμερο?" "α εγώ πάντα τα αφήνω στις γιαγιάδες, άντε να ρθει το καλοκαίρι, σεπτέμβριο πήγα να τα δω πέρυσι!"

Εντάξει αυτό τώρα που μας περιγράφεις είναι ΥΠΕΡΒΟΛΗ!! Γι' αυτο μίλησα πριν για ΜΕΤΡΟ! Τα πάντα θέλουν μέτρο...Ο γυαλός είναι στραβός, μην το ψάχνεις! Εκεί αγνόησε τους, απλά. Εγώ πιστέυω πως ότι δίνεις παίρνεις! Γονείς δεν γίναμε για να μεγαλώσουν άλλοι τα παιδιά μας, ούτε όμως και για να ξεχάσουμε τι είμασταν ΠΡΙΝ γίνουμε γονείς και να ξεχάσουμε όλες μας τις ανάγκες. Οι κυρίες εκείνες, αν δεν χτίσουν την σχέση τους με τα παιδιά τους, αυτές θα το βρούνε μπροστά τους όλο αυτό, μην αμφιβάλεις. Εσύ κάνε αυτό που σε γεμίζει και μην ασχολείσαι. Πάντως σου ξαναλέω πως, αν εμπιστευόσουν τους παππούδες κι εσύ θα τα έβλεπες αλλιώς τα πράγματα. Δεν θα τα άφηνες όλη την ώρα τα παιδιά, αλλά κάποιες φορές θα το έκανες!!

[LA LATINA]

Οι έξοδοι άρχισαν από τότε που μπορούσα να είμαι βέβαιη ότι τα παιδιά θα κοιμούνται 10-6. Εμένα, και τα τρία μου, το κατάφεραν από τότε που ήταν περίπου 7 μηνών. Τώρα, τα παιδιά μου είναι 6,5 , 2,5 και 1. Εννοείται ότι όταν ένα είναι άρρωστο ή ανήσυχο για κάποιους λόγους, δεν πάμε πουθενά. Και φυσικά δεν τα αφήνουμε μόνα τους: ή νταντά (συνήθως) ή η μαμά μου. Και πάντα στο σπίτι μας.

 

Αυτά που γράφεις για σπα και νύχια μου κάνουν μεγάλη εντύπωση. Και να φανταστείς πηγαίνουμε σε ιδιωτικό σχολείο και -κατά τεκμήριο- υπάρχει μια σχετική άνεση και τέτοια πράγματα ΔΕΝ τα άκουσα ποτέ. Αφού διαθέτουν τέτοια οικονομική δυνατότητα, πώς και δεν έστειλαν το παιδί σε ιδιωτικό σχολείο να γλιτώσουν και από όλα τα βίαια περιστατικά και τις ασυνεννοησίες;;;

Κι εσύ, Λατίνα, μην κάθεσαι να μιλάς με παρέες με τις οποίες δεν έχεις κάτι κοινό. Με μερικούς ανθρώπους, η καλημέρα αρκεί. Από πού και ως πού "ανέχεσαι" να συζητείται ο οικογενειακός σου προγραμματισμός και οι προτεραιότητές σου ως μητέρας;

 

Είμαστε σε χλιδάτη περιοχή (αυτό μας έφαγε). Ο πιο πένητας με τζιπάρα έρχεται σχολείο.....ίσως φταίει κι αυτό. Εγώ μιλάω με όλους τους ανθρώπους, δε θεωρώ οτι η συζήτηση είναι κακό....γνώμες ανταλλάσσουμε δεν υιοθετούμε τίποτα.

[LA LATINA]

Πάντως σου ξαναλέω πως, αν εμπιστευόσουν τους παππούδες κι εσύ θα τα έβλεπες αλλιώς τα πράγματα. Δεν θα τα άφηνες όλη την ώρα τα παιδιά, αλλά κάποιες φορές θα το έκανες!!

 

Ξέρεις πόσες φορές στο εξοχικό κλαίω από χαρά που τα βλέπω να ανακατεύονται με τα χώματα, να κόβουνε ντομάτες, να ποτίζουνε τους μαιντανούς και να μαζεύουνε τις γατούλες να τις ταίσουν??? Ναι, αν ήταν υγιής η κατάσταση θα μπορούσα και να μην είμαι μαζί......αλλά δεν είναι! Και για μενα δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να είσαι στις αναμνήσεις των παιδιών σου!

[Aimee]

Μα, δεν ανταλλάζεις γνώμες. Λες ότι ακούς προσβολές και ειρωνίες...

 

Γνώμες μπορείς να ανταλλάξεις με άτομα που εκτιμάς τη γνώμη τους. Εσύ έχεις διαφορετική κοσμοθεωρία. Οπότε, τι προσδοκάς από τη συζήτησή μαζί τους;

[LA LATINA]

Μα, δεν ανταλλάζεις γνώμες. Λες ότι ακούς προσβολές και ειρωνίες...

 

Γνώμες μπορείς να ανταλλάξεις με άτομα που εκτιμάς τη γνώμη τους. Εσύ έχεις διαφορετική κοσμοθεωρία. Οπότε, τι προσδοκάς από τη συζήτησή μαζί τους;

 

Αιμέ στα κάγκελα ενός σχολείου δε διαλέγεις με ποιον μιλάς.....είναι δυο μπουλούκια από γονείς, πως να στο δώσω να το καταλάβεις? Φατσικά τους ξέρω, αλλά πως θα γνωριστούμε παραπάνω αν δεν αλλάξουμε και δυο κουβέντες? Εννοείται, πως άτομα που δεν έχω τι να πω δεν τα ξαναπλησιάζω δεν είμαι ηλίθια......

[Aimee]

....

 

Το μόνο που διαφωνώ με τη Macorina, είναι το να καταλαβαίνει ότι φεύγουμε. Εγώ από πάρα πολύ μικρή της έχω εξηγήσει ότι και η μαμά και ο μπαμπάς κάποιες φορές πάνε βόλτα στους φίλους τους, ή σε μεγαλίστικο θέατρο ή...

Το θεωρώ υγιές να ξέρει ότι έχω κι εγώ ανάγκες που πρέπει να ικανοποιήσω και δεν περιστρέφεται όλος ο κόσμος γύρω από τις δικές της επιθυμίες και μόνο.

 

Όταν χρειαστεί να αφήσουμε κάποιο παιδί μέσα στη μέρα, εννοείται ότι του εξηγούμε το γιατί και το πόσο θα λείψουμε. Και δεν υπάρχει πρόβλημα!

Τα δικά μου όμως αναστατώνονται αν τους πούμε ότι θα λείψουμε μέσα στη ΝΥΧΤΑ. Στο παρελθόν, ξυπνούσαν και μας περίμεναν μέχρι τις 1 να γυρίσουμε. Ακόμα και ο μεγάλος, ανησυχεί (πώς να το πω...) μέχρι να επιστρέψουμε. Για αυτό, καθιερώσαμε το σύστημα "κάνουμε τη ρουτίνα μας και μετά... βγαίνουμε". Έτσι λειτουργεί σε εμάς.

[ΑΝΝΑ24]

Ξέρεις πόσες φορές στο εξοχικό κλαίω από χαρά που τα βλέπω να ανακατεύονται με τα χώματα, να κόβουνε ντομάτες, να ποτίζουνε τους μαιντανούς και να μαζεύουνε τις γατούλες να τις ταίσουν??? Ναι, αν ήταν υγιής η κατάσταση θα μπορούσα και να μην είμαι μαζί......αλλά δεν είναι! Και για μενα δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να είσαι στις αναμνήσεις των παιδιών σου!

 

Να σου πω, θεωρητικά, είναι ωραίο για τα παιδιά να χτίζουν αναμνήσεις και από διαφορετικές καταστάσεις. Δεν ξέρω αν έχεις καθόλου αναμνήσεις από διακοπές ή διανυκτερεύσεις χωρίς τους γονείς σου, εγώ, να πω την αλήθεια, έχω περάσει υπέροχα.

Μια χρονιά, μετά από ένα μήνα παρακάλια, με αφήσαν να με πάρει η γιαγιά μου μαζί της στις διακοπές της, μαζί με την αδελφή της και τον άντρα της. Επειδή τότε μέναμε επαρχία, συνολικά έμεινα μαζί της ένα μήνα, δύο βδομάδες διακοπές στην Αιδηψό και δυο στην Αθήνα. Ήταν από τους ωραιότερους μήνες της ζωης μου και το θυμάμαι και τώρα με πολύ τρυφερότητα και ξέρω ότι μου έκανε καλό η αλλαγή. Ήμουν βέβαια 11 χρονών. Στα 14 με πήγε 10 μέρες στο εξωτερικό, πρώτη μου φορά. Γύρος Ιταλίας - Βιέννη. Χωρίς σχόλια.

Επίσης, μετά από άλλα παρακάλια, με είχαν αφήσει στο χωριό μιας κολλητής μου. Άλλη ευτυχία εκεί.

 

Δεν πρέπει να φτάνουμε και στο άλλο άκρο να πιστεύουμε ότι τα παιδιά μας είναι ευτυχισμένα μόνο μαζί μας. Ειδικά μεγαλώνοντας, νομίζω ότι κι εκείνα χρειάζονται και λίγο προσωπικό χρόνο χωρίς εμάς.

[LA LATINA]

Tώρα που το λες ΑΝΝΑ, πριν λίγο καιρό χρειάστηκε να πάμε 4 η ώρα τα χαράματα τον μικρό στο νοσοκομείο. Ανέβηκε η μαμά μου να προσέχει τον μεγάλο. Ξύπνησε το παιδί να κατουρήσει, βλέπει φάντη μπαστούνι τη γιαγιά. Του είπε τα καθέκαστα, πήγε να κοιμηθεί πάλι. Την άλλη μέρα μου λέει:

"μαμά, άλλη φορά αν είναι να φύγετε ξαφνικά να μου το λέτε πρώτα, ανησύχησα!"

[LA LATINA]

Να σου πω, θεωρητικά, είναι ωραίο για τα παιδιά να χτίζουν αναμνήσεις και από διαφορετικές καταστάσεις. Δεν ξέρω αν έχεις καθόλου αναμνήσεις από διακοπές ή διανυκτερεύσεις χωρίς τους γονείς σου, εγώ, να πω την αλήθεια, έχω περάσει υπέροχα.

Μια χρονιά, μετά από ένα μήνα παρακάλια, με αφήσαν να με πάρει η γιαγιά μου μαζί της στις διακοπές της, μαζί με την αδελφή της και τον άντρα της. Επειδή τότε μέναμε επαρχία, συνολικά έμεινα μαζί της ένα μήνα, δύο βδομάδες διακοπές στην Αιδηψό και δυο στην Αθήνα. Ήταν από τους ωραιότερους μήνες της ζωης μου και το θυμάμαι και τώρα με πολύ τρυφερότητα και ξέρω ότι μου έκανε καλό η αλλαγή. Ήμουν βέβαια 11 χρονών. Στα 14 με πήγε 10 μέρες στο εξωτερικό, πρώτη μου φορά. Γύρος Ιταλίας - Βιέννη. Χωρίς σχόλια.

Επίσης, μετά από άλλα παρακάλια, με είχαν αφήσει στο χωριό μιας κολλητής μου. Άλλη ευτυχία εκεί.

 

Δεν πρέπει να φτάνουμε και στο άλλο άκρο να πιστεύουμε ότι τα παιδιά μας είναι ευτυχισμένα μόνο μαζί μας. Ειδικά μεγαλώνοντας, νομίζω ότι κι εκείνα χρειάζονται και λίγο προσωπικό χρόνο χωρίς εμάς.

 

Πολλά καλοκαίρια πέρασα βδομάδες ολόκληρες στο χωριό με τη θεία μου! Το είπα νωρίτερα. Τέλεια ήταν, αλλά δε μιλάω για τέτοια ηλικία......δλδ ήμουν από 9 και μετά.....

Φυσικά και οι αναμνήσεις είναι σημαντικές και όταν δεν είμαστε παρόντες, δεν το εννοούσα έτσι.....αλλά δυστυχώς θα ξαναπώ, δεν έχω καμία μα καμία εμπιστοσύνη στους συγκεκριμένους ανθρώπους.......και ευτυχώς ούτε ο γιος τους τους έχει!!! - μη σας πω και τα ίδια τα παιδιά.......

[ekavi_]

Και για να μην αδικήσω τις εργαζόμενες μανούλες, να πω εδώ οτι στο σχολείο μας στο ολοήμερο τμήμα που έχει 25 παιδάκια, από τα 12 που είναι από το δικό μου τμήμα εργάζονται μόνο 3 μαμάδες.......οι άλλες τα έβαλαν ολοήμερο (ιδέα δεν έχω πως) και κάθε μέρα μας κοιτάνε με εκείνο το περίλυπο ύφος του "αχ εσένα σχολάει στις 2 ε?" και μας εκθειάζουν πως κάθε μέρα έχουν χρόνο για καφέ, γυμναστήριο, νύχια και χαβαλέ.....

 

 

Συγγνώμη αλλά κάτι τέτοιες θα τις κοίταγα εγώ με περίλυπο ύφος...

Καημένη μου που δεν έχεις με τι να ασχοληθείς και τα ενδιαφέροντα σου περιορίζονται στα νύχια και τον χαβαλέ με τις ομοίες σου... pathetic...

 

Αυτό που γράφεις, Λατίνα, μου φαίνεται απίστευτο: Από ΤΙ να ξεκουραστεί η γυναίκα που δεν εργάζεται; :twisted:

Θα τολμήσω να πω ότι ορισμένοι άνθρωποι ασκούν κατ΄ επάγγελμα το ευγενές άθλημα της αεργίας. Και αυτό δεν αλλάζει όσα παιδιά κι αν κάνουν...

 

Αχ ξέρω μερικές τέτοιες (και δεν είναι και σε χλιδάτη περιοχή) και άμα τις ρωτήσεις, όλο πνίγονται...

[Macorina]

Το μόνο που διαφωνώ με τη Macorina, είναι το να καταλαβαίνει ότι φεύγουμε. Εγώ από πάρα πολύ μικρή της έχω εξηγήσει ότι και η μαμά και ο μπαμπάς κάποιες φορές πάνε βόλτα στους φίλους τους, ή σε μεγαλίστικο θέατρο ή...

Το θεωρώ υγιές να ξέρει ότι έχω κι εγώ ανάγκες που πρέπει να ικανοποιήσω και δεν περιστρέφεται όλος ο κόσμος γύρω από τις δικές της επιθυμίες και μόνο.

 

Έχεις δίκιο σ'αυτό που λές, και το κάνουμε πάντα όταν είναι ξύπνιος. Λίγο στον ύπνο το φοβάμαι, μήπως δεν καταφέρει να κοιμηθεί γνωρίζοντας ότι θα φύγουμε, ή μήπως ξυπνάει κάθε τόσο από την αγωνία του, αν γυρίσαμε. Η αλήθεια είναι ότι κανα δυο φορές που ξύπνησε και ήταν η μαμά μου, δεν τρόμαξε, ούτε πανικοβλήθηκε. Έτσι κι αλλιώς έρχεται νωρίτερα και τη βλέπει ότι είναι εκεί. Οπότε υπάρχει πιθανότητα να το έχει αντιληφθεί, χωρίς να του το έχουμε πει, ότι όταν είναι η γιαγιά εκεί την ώρα του ύπνου, θα φύγουμε, αλλά το πρωι πάντα είμαστε εκεί.

[ekavi_]

Αιμέ στα κάγκελα ενός σχολείου δε διαλέγεις με ποιον μιλάς.....είναι δυο μπουλούκια από γονείς, πως να στο δώσω να το καταλάβεις? Φατσικά τους ξέρω, αλλά πως θα γνωριστούμε παραπάνω αν δεν αλλάξουμε και δυο κουβέντες? Εννοείται, πως άτομα που δεν έχω τι να πω δεν τα ξαναπλησιάζω δεν είμαι ηλίθια......

 

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που αν τύχει και πάρω εγώ τα παιδιά από το σχολείο, κάθομαι μακρυά από τα κάγκελα στο απέναντι πεζοδρόμια και πλησιάζω μόνο όταν ανοίξει η πόρτα...

Γι΄αυτό είχα ανοίξει και το άλλο θεματάκι περί πηγαδακίων...