Βοηθήστε τα μικρά παιδιά να είναι περισσότερο αυτόνομα!
Τα παπουτσάκια με κορδόνια μπορεί μεν να είναι ελκυστικά για τους μεγάλους, αλλά για τα παιδιά είναι ένα εμπόδιο που θα περιορίσει την αυτονομία τους. Αργά η γρήγορα σε μερικά χρόνια θα καταφέρουν να δένουν τα κορδόνια τους μόνα!
Επιλέγοντας παπούτσια που ανοίγουν και κλείνουν εύκολα (πχ με velcro), θα δώσετε στο παιδί σας την ευκαιρία να νιώσει ικανό και “μεγάλο” που θα μπορεί πλέον να βάζει και να βγάζει τα παπούτσια του μόνο του.
Επίσης, ότι ισχύει για τα παπούτσια ισχύει και για τα άλλα είδη ένδυσης π.χ. τα παντελόνια είναι καλύτερο να έχουν λάστιχο παρά κουμπιά – ειδικά σε αυτή την ηλικία που τα περισσότερα παιδιά δοκιμάζουν και την αυτονομία στο θέμα της τουαλέτας (2-3 ετών), το τελευταίο που θα θέλατε είναι να προλάβουν να τρέξουν στη τουαλέτα αλλά να μην μπορούν να ανοίξουν το κουμπί του παντελονιού τους.
Η αυτονομία βοηθά και στον αυτοπροσδιορισμό – στην δημιουργία της ταυτότητας του παιδιού σας, στην επαφή του με τις ικανότητες και τα θέλω του. Αυτό θα το βοηθήσει να συνεχίζει αυτές τις ικανότητες, να είναι αισιόδοξο ως προς το ότι “μπορεί να τα καταφέρει“.
Ένα παιδί που είναι αυτόνομο, αισθάνεται ότι μπορεί να καταφέρει να βρεί τα ρούχα και να τα φορέσει, να φορέσει τα παπούτσια του, αλλά και να βρεί μια ιδέα για την επόμενή του ζωγραφιά. Δεν εξαρτάται δηλαδή διαρκώς από την καθοδήγηση του ενήλικα που το φροντίζει, άρα αισθάνεται και πιο ανεξάρτητο.
Η αυτονομία εκτός από τα ρούχα και είδη καθημερινότητας στο σπίτι (πχ σκαμπό στα σωστά σημεία για να πλένει μόνο του τα χέρια του, ή να φτάνει τα πλαστικά του πιάτα & ποτήρια) ενισχύεται και από δραστηριότητες και κατασκευές. Πολλές ιδέες θα βρείτε εδώ https://parents.org.gr/category/idees/
Παιδιά που είναι αυτόνομα είναι και ανεξέλεγκτα;
Οι γονείς που επιθυμούν να γίνουν τα παιδιά τους αυτόνομα και ανεξάρτητα θα πρέπει πάντα να έχουν υπόψιν τους το ότι θα είναι απαραίτητη η οριοθέτηση αυτής της ελευθερίας που προσφέρουν – δηλαδή η ξεκάθαρη υπόδειξη μέχρι πιο σημείο αυτή η ανεξαρτησία ή αυτονομία είναι επιθυμητή, αποδεκτή, ανεκτή ή απαγορευμένη.
Δεν θα ήταν σκόπιμο να προσφέρουμε στο παιδί μας την αίσθηση της αυτονομίας/ανεξαρτησίας χωρίς να δείχνουμε και μέχρι πιο σημείο επιτρέπεται/είναι καλό να είναι ανεξάρτητο.
Όλα είναι ένα πάρε δώσε στην ζωή:
Παράδειγμα: Επιτρέπεται να ανοίξει το συρτάρι, να βγάλει και να διαλέξει μεταξύ 3 ρούχων, να τα φορέσει μόνο του αλλά δεν επιτρέπεται (ως κανόνας του σπιτιού) να βγάλει από το συρτάρι 10 παντελόνια, να δοκιμάσει τα 5, να τα αφήσει πεταμένα στο πάτωμα, χωρίς να τα μαζέψει. Εάν θέλει δηλαδή να είναι αυτόνομο θα πρέπει να ακολουθήσει και τους αντίστοιχους κανόνες.
Παράδειγμα επιθυμητής αυτονομίας: επιτρέπεται, μετά από έγκριση, το να πάρει από το πορτοφόλι της μαμάς ένα νόμισμα του 1 ευρώ (είναι ικανό να αναγνωρίσει τον αριθμό 1), για να αγοράσει υπό την επίβλεψη της, ένα μπουκάλι νερό από την καντίνα που βρίσκεται στα 5 μέτρα – ενώ δεν επιτρέπεται να πάρει χαρτονόμισμα ή άλλο αντικείμενο χωρίς να ρωτήσει, ή να πάει σε καντίνα που βρίσκεται μακρύτερα μακριά από το οπτικό πεδίο της μαμάς, & να αγοράσει κάτι διαφορετικό από αυτό που έχει συμφωνηθεί.
Ισοζύγιο αυτονομίας & οριοθέτησης
Σε όλες τις ηλικίες, το παιχνίδι μεταξύ αυτονομίας & οριοθέτησης, τελικώς δημιουργεί τα όρια τα οποία θα δώσουν στο παιδί αυτοπεποίθηση, ελευθερία αλλά και μια αίσθηση ασφάλειας και τάξης, που θα το κάνουν να απολαμβάνει την σχέση με τους ενήλικες – και να καταλάβει τι μπορεί να κερδίσει από αυτήν. Το ίδιο ισχύει και για τους ενήλικες :-).
Η διαρκής αναπροσαρμογή αυτών των ρυθμίσεων είναι απαραίτητη όσο περνούν τα χρόνια, η ουσία όμως είναι ότι δεν σταματά μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών.
Όσο νωρίτερα ξεκινήσετε τόσο περισσότερο χρόνο θα έχετε να εξασκηθείτε, στην εφαρμογή αυτού του πάρε-δώσε με το παιδί σας!
Καλή επιτυχία!
Μ.Στυλιανάκη
Διαφημίσεις (5)
