Πότε θα πάει το παιδί σας στο δημοτικό;
Στην Ελλάδα, η μικρότερη πιθανή ηλικία πρώτης εγγραφής στο Δημοτικό είναι τα 5 1/2 έτη – δηλαδή σχολείο στην Α΄Δημοτικού πηγαίνουν αναγκαστικά όσα παιδιά έχουν γεννηθεί ως και 31/12 της τρέχουσας χρονιάς.
Αντίθετα, στην Κύπρο αλλάζει η ηλικία πρώτης εγγραφής στα 6 χρόνια – δηλαδή ένα παιδί που ξεκινά τον Σεπτέμβριο το σχολείο θα πρέπει να έχει συμπληρώσει τα 6 έτη:
Σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου σε συνεδρίαση που έγινε 2018 αποφασίστηκε η ηλικία πρώτης εγγραφής, να είναι πλέον 6 τα χρόνια.
Από φέτος, τα παιδιά θα πρέπει στην Κύπρο την 1η Σεπτεμβρίου 2019 να έχουν συμπληρώσει τα 6 χρόνια: “Το Υπουργικό Συμβούλιο, στη συνεδρία του με ημερομηνία 9 Ιανουαρίου 2018, αποφάσισε (Αρ. Απόφ. 84.078)…τη σταδιακή αύξηση της ηλικίας πρώτης εγγραφής των παιδιών (α) στην προδημοτική τάξη, από 4 χρονών και 8 μηνών που είναι σήμερα, σε 5 χρονών και (β) στην Α΄ τάξη του δημοτικού σχολείου, από 5 χρονών και 8 μηνών που είναι σήμερα, σε 6 χρονών. Επομένως, όλα τα παιδιά θα πρέπει να έχουν συμπληρώσει τις συγκεκριμένες ηλικίες πριν από την 1η Σεπτεμβρίου της σχολικής χρονιάς που θα φοιτήσουν στο σχολείο. ”
Στην αντίστοιχη εφαρμογή του Υπουργείου Παιδείας Κύπρου, μπορείτε να τοποθετήσετε τα γενέθλια του παιδιού σας για να δείτε σε ποιό έτος θα φοιτήσει την Α’ Δημοτικού: Αυτή τη στιγμή λειτουργεί με ημερομηνίες μετά την 1/1/2013.
http://www.moec.gov.cy/dde/ilikia-protis-engrafis.html
Γιατί είναι καλό να πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο όσο το δυνατόν πιο αργότερα; Η έρευνα του Χάρβαρντ, σύμφωνα με το άρθρο της Kerry McDonald (11/2018) δείχνει τους κινδύνους της πρώιμης εγγραφής στο δημοτικό:
“Κάθε γονέας ξέρει την διαφορά που κάνει ένας χρόνος στην ανάπτυξη και ωριμότητα ενός μικρού παιδιού. Ένα παιδί ενός έτους ίσα ίσα που περπατά, ενώ ένα παιδί δύο ετών τρέχει με ορμή μακριά μας. Ένα τετράχρονο βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση, με έντονη φαντασία, ρωτώντας πάντα γιατί, ενώ ένα πεντάχρονο ίσως αρχίζει να ξαποστάζει, έχοντας την διάθεση να ακούει για περισσότερη ώρα.”
“Τα παιδιά δεν έχουν αλλάξει, αλλά οι προσδοκίες που έχουμε για την συμπεριφορά τους, έχουν. Μόνο σε μια γενιά τα παιδιά πηγαίνουν σε σταθμούς και σε σχολεία σε όλο μικρότερες ηλικίες και περνούν εκεί πολύ μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας από ότι παλιότερα. Απαιτείται από αυτά να απορροφούν περισσότερη ύλη σε νεαρή ηλικία, ίσως αρκετά μεγαλύτερη από αυτή που επιτρέπουν οι αναπτυξιακές τους ικανότητες.
To 1998, 31% των δασκάλων είχαν την προσδοκία να μάθουν τα παιδιά να διαβάζουν στο νηπιαγωγείο. Το 2010, 80% των δασκάλων περίμεναν κάτι τέτοιο. Τώρα τα παιδιά είναι προσδοκώμενο να διαβάζουν στο νηπιαγωγείο και να είναι άριστοι στην ανάγνωση, παρότι οι έρευνες δείχνουν ότι κάτι τέτοιο κάνει περισσότερο κακό παρά καλό.”
Στην έκθεση “Ανάγνωση στο Νηπιαγωγείο: μικρό το όφελος μεγάλο το κόστος” η καθηγήτρια παιδαγωγικής Nancy Carlsson-Paige και οι συνάδελφοί της προειδοποιούν για τους κινδύνους της πρώιμης καθοδήγησης στην ανάγνωση:
Γράφουν “Όταν τα παιδιά έχουν βιώματα στην εκπαίδευση που δεν είναι προσαρμοσμένα στο αναπτυξιακό τους επίπεδο ή δεν είναι παράλληλο με τις εκπαιδευτικές τους ανάγκες ή προσδοκίες, μπορεί να τους προκαλέσει μεγάλο κακό με ταυτόχρονα συναισθήματα όπως ανεπάρκεια, άγχος και σύγχυση. Αγάπη για το παιχνίδι, μίσος για τον παίκτη: Αντί να αναγνωρίζουμε ότι το σχολικό σύστημα είναι αυτό που προκαλεί το πρόβλημα, κατηγορούμε τα παιδιά. Σήμερα, σε παιδιά τα οποία δεν διαβάζουν μέχρι μια συγκεκριμένη ηλικία, δίνεται το ταμπελάκι του “αδύναμου μαθητή στην ανάγνωση” κάτι που συνοδεύεται από συστάσεις και παρεμβάσεις έτσι ώστε “να φτάσει” την υπόλοιπη ομάδα. Στο σχολείο όλα (τα παιδιά) πρέπει να είναι ίδια. Εάν δεν ακούνε τον δάσκαλο και περνούν μεγάλο χρονικό διάστημα ονειροπολώντας ή κουνώντας το σώμα τους στα καθίσματά τους, τα μικρά παιδιά συχνά αποκτούν το ταμπελάκι της διαταραχής ελλειματικής προσοχής &υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ ή ADHD) όπου με εκπληκτική συχνότητα συνταγογραφούνται ψυχοτρόπες φαρμακευτικές ουσίες.
Τα κέντρα υγείας των Η.Π.Α. (U.S. Centers for Disease Control and Prevention, CDC) αναφέρουν ότι περίπου 11% των παιδιών 4-17 ετών έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ και αυτός ο αριθμός αυξήθηκε κατά 42% από το 2003-2004 εώς το 2011-2012, με την πλειοψηφία όσων έχουν διαγνωστεί να ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή. Κάτι που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία είναι το ότι ένα τρίτο αυτών των διαγνώσεων έχουν γίνει σε ηλικίες κάτω των 6 ετών.”
Συνεχίζουν: “Δεν θα έπρεπε να προκαλούσε έκπληξη ότι όσο τοποθετούμε μικρά παιδιά σε ένα τεχνητό μαθησιακό περιβάλλον, αποχωρισμένα από την οικογένειά τους για πολύωρα διαστήματα, περιμένοντας να συμμορφωθούν με ένα τυποποιημένο πρόγραμμα σπουδών με αρκετά τέστ, τόσο όλα αυτά, θα είναι για πολλά παιδιά κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που μπορούν να αντέξουν.
Νέα ευρήματα της ιατρικής ερευνητικής σχολής του Χάρβαρντ (Harvard Medical School researchers) επιβεβαιώνουν ότι δεν είναι τα παιδιά τα οποία αποτυγχάνουν: είναι το ότι τοποθετούμε στα σχολεία πολύ νωρίς. Αυτοί οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα παιδιά που ξεκινούν το σχολείο έχοντας την μικρότερη ηλικία της τάξης τους, έχουν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να αποκτήσουν μια διάγνωση ΔΕΠΥ παρότι τα μεγαλύτερα παιδιά της τάξης τους. Πράγματι, σε πολιτείες των Η.Π.Α. που είχαν την 1η Σεπτεμβρίου ως όριο για την εγγραφή (δηλαδή 1η σεπτεμβρίου να έχουν συμπληρώσει το 6ο έτος της ζωής τους) , τα παιδιά που είχαν γενέθλια τον Αύγουστο, που δηλαδή είχαν γίνει μόλις 6 ετών, είχαν 30% μεγαλύτερες πιθανότητες να διαγνωστούν με ΔΕΠΥ έναντι των μεγαλύτερων τους συμμαθητών.
Ο επικεφαλής της έρευνας στο Χάρβαρντ Timothy Layton καταλήγει στο συμπέρασμα: “Τα ευρήματά μας τείνουν προς την πιθανότητα τα παιδιά να λαμβάνουν υπερβολικό αριθμό διαγνώσεων & θεραπειών ΔΕΠΥ επειδή τυγχάνει να είναι σχετικά ανώριμα σε σύγκριση με τους μεγαλύτερους τους συμμαθητές, τις πρώτες τάξεις του δημοτικού.”
Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη – οι γονείς δεν έχουν ανάγκη τους ερευνητές του Χάρβαρντ για να τους εξηγήσουν ότι ένα παιδί που μόλις έγινε 5 ετών είναι πολύ διαφορετικό αναπτυξιολογικά από ένα παιδί που θα γίνει 6 ετών. Αντιθέτως οι γονείς πρέπει να είναι δυναμικοί στο να έρθουν αντιμέτωποι με τις προθέσεις ή επιταγές των κρατικών υπηρεσιών όσον αφορά την εκπαίδευση και να επιλέξουν διαφορετικά (σημείωση σύνταξης: στις Η.Π.Α. επιτρέπεται η μη φοίτηση στο σχολικό σύστημα και η εκπαίδευση από το σπίτι).
Όσο γίνονται πιο συνηθισμένα τα συστηματοποιημένα προγράμματα σπουδών προσχολικής αγωγής, η καθυστέρηση της εγγραφής ή επιλογή αποσχολειοποιημένης εκπαίδευσης μπορεί να είναι πιο δύσκολη για τους γονείς. Στην Iowa για παράδειγμα, έχει πρόσφατα μειωθεί η ηλικία της υποχρεωτικής παρακολούθησης προνηπίου στα 4 έτη, για παιδιά τα οποία παρακολουθούν κάποιον κρατικό παιδικό σταθμό ή πρόγραμμα.
Η πόλη της Νέας Υόρκης επεκτείνει το προνηπιακό πρόγραμμα σε όλα τα τρίχρονα της πόλης, άραγε θα ακολουθήσουν υποχρεωτικοί νόμοι που θα αφορούν το επίπεδο της εκπαίδευσής τους; Πρόσφατα το τμήμα εκπαίδευσης της πόλης της Νέας Υόρκης δημοσίευσε ανακοίνωση που περιγράφει ένα σύστημα πρώιμης προσχολικής φροντίδας, αγωγής & εκπαίδευσης από την γέννηση εώς τα 5 έτη, δίνοντας μεγαλύτερη εξουσιοδότηση σε κυβερνητικούς φορείς στην διαμόρφωση της προσχολικής μάθησης & ανάπτυξης αυτών των ηλικιών.
Όσο το σχολικό σύστημα γίνεται πιο άκαμπτο και απορροφά ολοένα περισσότερα κομμάτια της παιδικής ηλικίας, τόσο μεγαλύτερο κακό προκαλεί στα παιδιά.
Πολλά από αυτά δεν είναι ικανά να φτάσουν τις μη ρεαλιστικές μαθησιακές ή συμπεριφοριστικές προσδοκίες σε τόσο μικρή ηλικία, ενώ παράλληλα αποκτούν την ταμπέλα της ανωριμότητας ή κάποιας διαταραχής που πολλές φορές υπάρχει μόνο στο σχολικό περιβάλλον.
Οι γονείς θα είναι σημαντικό να μην αποδεχτούν αυτή την ολοένα αυξανόμενη τάση και να προσπαθήσουν να καθυστερήσουν την εγγραφή ή να επιλέξουν αποσχολειοποιημένη εκπαίδευση.” Τέλος άρθρου.
[This article has been republished with permission from Foundation for Economic Education. Kerry McDonald is a Senior Contributor for Intellectual Takeout. She has a B.A. in economics from Bowdoin College and a Master’s degree in education policy from Harvard University. ]
Πηγή: https://fee.org/articles/harvard-study-shows-the-dangers-of-early-school-enrollment/ Μετάφραση: Μ.Στυλιανάκη
Σημείωση Σύνταξης: Ως αποσχολειοποιημένη εκπαίδευση εννοείται η εκπαίδευση στην οποία το παιδί μπορεί να δώσει τον ρυθμό στην απορρόφηση της ύλης ή να επιλέξει διαφορετικούς τρόπους εκμάθησης της ύλης – η αποσχολειοποιημένη εκπαίδευση (homeschooling) δεν επιτρέπεται κατ επιλογήν στην Ελλάδα & είναι δυνατή μόνο σε περιπτώσεις ειδικές εξαιτίας απομακρυσμένης κατοικίας ή ιατρικής γνωμάτευσης.
Δεν επιτρέπεται αντιγραφή ή αναδημοσίευση του άρθρου!
Δείτε εδώ άλλα άρθρα με θέμα την εκπαίδευση: https://parents.org.gr/tag/ekpaideysi/
Διαφημίσεις (5)
