Τη βοήθειά σας μανούλες διδύμων

[didumomama]

Καλησπέρα σας.

 

Θα ήθελα τη γνώμη σας για το πως διαχειρίζεστε και μοιράζετε το χρόνο σας μεταξύ των μικρών σας? Εμένα η μικρή είναι πολύ κολλημένη πάνω μου. Με θέλει κατα αποκλειστικότητα. Με αποτέλεσμα, όταν μας βοηθά ο μπαμπάς μας το βράδυ στο γάλα, στο ντύσιμο μετά το μπάνιο, στο κοίμισμα, να αναλαμβάνει πάντα το μικρό. Όσες φορές έχει προσπαθήσει να αναλάβει τη μικρή.. τζίφος Εκείνη δε θέλει, ζητάει εμένα και ο πατέρας της υποχωρεί αμέσως παίρνοντας το μικρό.

Το θέμα είναι ότι αν και μ αρέσει που ο άντρας μου ασχολείται, νιώθω ότι επειδή αναλαμβάνει πάντα το μικρό, εγώ τον έχω ριγμένο. Πολλές φορές λέω ότι καλύτερα να τα κάνω όλα εγώ και στους δύο , για να μη νιώθει ο ένας πιο ριγμένος, αλλά πάλι και μου αρέσει που ο άντρας μου ασχολείται, και δε μπορώ να του στερήσω να ασχολείται με τα παιδιά του.

Πως θα μπορώ να μοιράσω εξίσου το χρόνο μεταξύ των 2, έτσι ώστε να χαίρομαι εξίσου το μικρό, αλλά και εκείνος να μην αισθάνεται ότι είναι σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με την αδελφή του?

 

Σας ευχαριστώ εκ των πρωτέρων για τη βοήθειά σας.

[alcyon]

Τους κανόνες του παιχνιδιού τους θέτουν οι γονείς.

Τα παιδιά μπορεί να αντιδρούν στην αρχή με την εφαρμογή τους, αλλά αν καταλάβουν πως τους εννοούμε και δεν αστειευόμαστε, τότε "παίζουν" μια χαρά εντός των κανόνων μας. Για να καταλάβουν πως δεν αστειευόμαστε, αρχίζουμε να ακολουθούμε τους κανόνες χωρίς εξαιρέσεις, όσο κι αν αντιδρούν τα παιδιά.

 

Μια πρόταση:

Να αναλάβετε μια μέρα ο ένας το ένα παιδί και την άλλη μέρα να αναλάβετε το άλλο παιδί. Αυτό να το έχετε εξηγήσει από πριν στα παιδιά. Δηλαδή να ξέρουν το "πλαίσιο" των κανόνων. Τι μπορείτε να τους πείτε...

 

π.χ. Η μαμά και ο μπαμπάς αγαπάνε και τα δύο παιδάκια πολύ πολύ. Κι έτσι θέλουμε όλοι να ασχολιόμαστε μαζί σας. Έτσι τη μια μέρα θα προσέχει την ...(Α)... η μαμά και την άλλη μέρα... ο μπαμπας. Το ίδιο και για το ...(Β)...

 

Ελπίζω να το βρήκες χρήσιμο... Ότι άλλο θες... στη διάθεσή σου!

[didumomama]

Σε ευχαριστώ πολύ alcyon μου. Θα το προσπαθήσω και ελπίζω να πετύχει. Μάλλον το μυστικό είναι σ αυτό που είπες να γνωρίζουν απο πριν τους κανόνες. Γιατί εχθές που αποφασίσαμε να πάρω εγώ το μικρό και ο άντρας μου τη μικρή, κάναμε "στημένο" αμπε μπα μπλομ. Συνήθως πιάνει, για το ποιος θα φάει πρώτος, ποιος θα βγει πρώτος απο το μπάνιο, αλλά στο χθεσινό δεν έπιασε... Σε ευχαριστώ και πάλι.

[Eleftheria]

Συμφωνώ με την alcyon. Έτσι πρέπει να είναι.

Εγώ βέβαια ομολογώ ότι δεν το εφάρμοσα! Με συνέπεια να κοντεύω να ψοφήσω ψυχολογικά.

 

Υπήρξε ένα διάστημα πέρσυ το καλοκαίρι (ευτυχώς λιγότερο από μήνα), που ο Νικ έπεσε απάνω μου και δεν έλεγε να ξεκολλήσει! Εγώ το γάλα, πλύσιμο, ντύσιμο, παιχνίδι,…

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνω ένα ψυχολογικό ράκος με απίστευτες τύψεις προς την Κατ μου. Περπάταγα και έκλαιγα γιατί νόμιζα ότι έκλεβα χρόνο της Κατ, μήπως νομίσει η Κατ ότι την αγαπάω λιγότερο,…

Τελικά όλα στο μυαλό μου ήταν, γιατί η Κατ έπαιρνε το χρόνο που ήθελε από μένα, εγώ θεωρούσα ότι της έδινα λιγότερο επειδή έκανα συγκρίσεις με την τότε «ουρά μου». Ώσπου ήρθε ο χειμώνας και για κάποιο διάστημα (περίπου 2 εβδομάδες) έγινε η Κατ «ουρά μου». Της έδωσα τον «παραπάνω» χρόνο που ήθελε χωρίς τύψεις και δικές μου ψυχολογικές ανισσοροπίες αυτή τη φορά.

 

Γενικά, εμείς λόγω της δουλειάς του μπαμπά (γυρνάει αργά κάποια απογεύματα), έχουμε διαχωρισμό ως προς τις δραστηριότητες. Δηλαδή, μαμά κάνει μπάνιο τον έναν, μπαμπάς με άλλη μαζεύουν παιχνίδια και όμοια όταν βγει ο πρώτος από το μπάνιο για να μπει ο επόμενος, μπαμπάς φτιάχνει γάλα, για ύπνο και οι 4.

[didumomama]

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνω ένα ψυχολογικό ράκος με απίστευτες τύψεις προς την Κατ μου. Περπάταγα και έκλαιγα γιατί νόμιζα ότι έκλεβα χρόνο της Κατ, μήπως νομίσει η Κατ ότι την αγαπάω λιγότερο,…

 

Πόσο σε νιώθω ...

 

Αυτό το για ύπνο και οι 4 πολύ μου άρεσε! Βλέπω και εσείς πολύ βλέπεστε με τον άντρα σου!! Τα παμπόνηρα δεν πάνε για ύπνο αν δε μας βάλουν εμάς πρώτα

[Eleftheria]

Τα παμπόνηρα δεν πάνε για ύπνο αν δε μας βάλουν εμάς πρώτα

 

Από τη χαραμάδα της πόρτας επισημαίνουν το φως και αρχίζουν «μαμά, μπαμπά, νερό (τυρί, γάλα, καμπά,…).

Αυτό σε γενικές γραμμές (γιατί υπάρχουν και οι ειδικές) γλυτώνει από το «θέλω το μπαμπά να με βάλει για ύπνο, όχι σήμερα τη μαμά,…»

Πιτζαμάτη 4άδα αναζητάει κρεβάτι. Και οι 4 στο δωμάτιο τους, πέφτουν για ύπνο, βγαίνουμε εμείς, συσκότιση σπιτιού για κάνα τέταρτο και μετά φώτα,…

[didumomama]

η ιστορία της ζωής μου!!!

[Eleftheria]

η ιστορία της ζωής μου!!!

 

Και της δικής μου! Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

[ΣΟΦΙΑ]

Επίσης didumomama ίσως βοηθήσει να αρχίσει τα 'παραπονάκια' ο μπαμπάς προς την μικρή δηλαδή να φανεί ότι τη διεκδικεί εκείνος και ότι θέλει την προσοχή της με λίγο θλιμμένο μουτρακι και ατάκες του στυλ θέλω και γω να φροντίσω την κορούλα μου λίγο.. μου λείπεις κοριτσάκι μου και τέτοια ... ώστε να νιώσει η μικρούλα ότι τον επιλέγει εκείνη και δεν κάνετε εσείς τον διαχωρισμό..

 

Βέβαια αν συμβεί αυτό (αν τον επιλέξει εννοώ) ο μπαμπάς πρέπει να δώσει ρεστα να κάνει πολύ ευχάριστη την διαδικασία... και να την τρελλάνει στα ευχαριστώ κοριτσάκι πέρασα πολύ ωραια κλπ κλπ........

[didumomama]

Σοφία μου, το έχουμε προσπαθήσει και αυτό. Η απάντηση ήταν, σε αγαπώ πολύ μπαμπά αλλά πάρε καλύτερα το Χαρούλη, εγώ θέλω τη μανούλα. Βέβαια σ αυτό που λες να δώσει ρέστα, δεν το χουμε κάνει. Ισως ένα βράδυ να πω ότι θα πάω βόλτα το σκύλο και έτσι ο μπαμπάς να αναλάβει δράση. Εκεί θα πρέπει να δώσει ρεσιτάλ!! Ας ελπίσουμε όμως οτι ο μπαμπάς θα δεχτεί να φάει το χώσιμο !!

[Eleftheria]

Η απάντηση ήταν, σε αγαπώ πολύ μπαμπά αλλά πάρε καλύτερα το Χαρούλη, εγώ θέλω τη μανούλα. Βέβαια σ αυτό που λες να δώσει ρέστα, δεν το χουμε κάνει.

 

Όταν στο ζητάει τόσο γλυκά και με ‘επιχειρήματα’, τι μπορείς να αντικρούσεις?

Που να θέσεις όρια και τι να εξηγήσεις, αφού το παιδί δεν αμφισβητεί τον μπαμπά του. Απλά θέλει τη μαμά. Το ‘θέλω’ έχει σχέση με την εσωτερική του ανάγκη.

Το ρεσιτάλ, θα πιάσει 1-2-3 φορές. Μετά ? Ούτε ο μπαμπάς μπορεί να κάνει κάθε βράδυ τον κλόουν. Πόσο θα αντέξει?

Νομίζω ότι είναι θέμα εσωτερικής ωρίμανσης του παιδιού.

Κάποια στιγμή θα περάσουν στη «χιαστή» αντιστοιχία. Η μικρή θα προσκολληθεί στο μπαμπά της και ο μικρός πάνω σου. Και μετά θα ισορροπήσει η 4άδα!

Και σε εμάς δεν έχουν εξαλειφθεί οι μαμακιάσεις από το Νικ και οι μπαμπακιάσεις από την Κατ, απλά έχουν ελαττωθεί κατά πολύ, ειδικά από τη στιγμή που αρχίσαμε να παίζουμε το παιχνίδι των τεσσάρων (όλοι μαζί μπουλούκι, διεκδικούν τη συμμετοχή και όχι το γονέα) ή των τριών (μπαμπάς + μικρά).

[didumomama]

Ελευθερία μου απο το στόμα σου και στου θεού το αυτί!

 

Πόσο ωραίο είναι που αναφέρεσαι στην οικογένεια σας ως η τετράδα! Μακάρι να ήταν όλες οι οικογένειες έτσι. Πόσο ωραία μεγαλώνουν τα παιδάκια μας όταν υπάρχει συμμετοχή και απ τον μπαμπά. Μπράβο σας. Μια πραγματικά σωστή οικογένεια

[Eleftheria]

Didumomama, καταρχήν προσπαθούμε να είμαστε μία οικογένεια.

Τώρα για το σωστή,…άστα! Ούτε καν το ακουμπάω.

Τονίζω τη συμμετοχή του μπαμπά, γιατί εμάς αυτή η διαδικασία μας άλλαξε προς το καλύτερο. Είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος του. Βλέπουν τα μικρά μία άλλη διάσταση, ακόμα και τα παιχνίδια που παίζουν είναι διαφορετικά από αυτά που παίζουν μαζί μου.

Το μόνο καλό της οικονομικής κρίσης είναι ότι ο μπαμπάς βρίσκεται περισσότερο στο σπίτι.

[didumomama]

Το μόνο καλό της οικονομικής κρίσης είναι ότι ο μπαμπάς βρίσκεται περισσότερο στο σπίτι.

 

Ουδέν κακό αμιγές καλού. Συμφωνώ απόλυτα ότι ο ρόλος του πατέρα είναι πολύ σημαντικός ( εξίσου σημαντικός με της μητέρας, αν και δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε πάντα).

 

Αυτό που λές ότι προσπαθείτε να είστε μια οικογένεια είναι πολύ σημαντικό. Όλοι μαζι , με κοινή πορεία πλεύσης, κοινούς στόχους. Αυτό είναι το σωστό. Τώρα αν είστε σωστοί ή όχι , εσύ ξέρεις. όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Πάντως πολλές φορές γινόμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας και τους δικούς μας.

[AthinaP]

Φίλη διδυμομαμά,

 

Έχω να πω ότι εφόσον η μικρή σου εκφράζεται καλά, κάτι κάνετε πολύ καλά με τον άντρα σου!

 

Θα το έχεις ακούσει ότι τα δίδυμα μπορει να αργήσουν να μιλήσουν, λόγω του ότι συχνά δεν δέχονται τα ίδια ερεθίσματα με τα "μονά" παιδιά...

 

Οπότε το ότι αφιερώνετε αποκλειστικό χρόνο ο καθένας στα παιδιά, θα έχει παίξει το ρόλο του.

 

Έτσι επειδή ρωτάς, τι ισορροπίες έχουμε βρει οι υπόλοιπες, θα σου πω ότι και εμένα ο άντρας μου βοηθάει πολύ. Και αν εξαιρέσουμε τους πρώτους μήνες, οπότε ήμασταν φουλ απασχόληση και οι δύο και πάλι δεν φτάναμε, από κει και πέρα λοιπόν, το μοιράσαμε το θέμα σε βάρδιες. Ο ένας ασχολείται με τα παιδιά, για να μπορεί ο άλλος να χαλαρώσει. Φυσικά, αρκετές στιγμές της ημέρας, κάνουμε πράγματα και οι 4 μαζί.

 

Πάντως, εξαρχής δεν είχαμε βραδυνή ρουτίνα και αυτό μας εξοικονόμησε αρκετή ενέργεια. Τα παιδιά κάνουν μπάνιο κάποια στιγμή νωρίς μέσα στη μέρα και όχι κάθε μέρα κιόλας. Το απόγευμα κάποια στιγμή, τα ντύνουμε με άνετα ρουχάκια και όποτε νυστάξουν... κοιμούνται. Είτε μαζί μου στο διπλό κρεβάτι και μετά τα πάμε στα δικά τους, είτε με το μπαμπά τους στον καναπέ και μετά τα μεταφέρουμε επίσης... Καμιά φορά η μικρή μου, η πιο ανεξάρτητη, σε αυτό το θέμα, μπορεί να πάει μόνη της στο κρεβάτι της. Είμαστε λίγο χύμα τώρα, αλλά πιστεύω ότι αργότερα, όταν θα συνεννούνται καλύτερα, θα είμαστε πιο "κόσμιοι"...

 

Εγώ πάντως στο μύνυμά σου δεν διαβάζω κάτι που μου φαίνεται ως μεγάλο πρόβλημα και πιστεύω ότι όπως γράφτηκε παραπάνω, τα παιδιά μπορεί να περάσουν σε άλλη φάση.

[didumomama]

AthinaP, σε ευχαριστώ για την απάντησή σου. Να σου ζήσουν κι εσένα τα διδυμάκια σου. Για την ομιλία, δεν έχω παράπονο. δε βάζουν γλώσσα μέσα! Σ αυτό βοήθησε το ότι τους μιλάμε συνέχεια κι εγώ, και η μαμά μου που τα κρατάει το απόγευμα, και η γυναίκα που τα προσέχει το πρωί (είναι ελληνίδα).

Τελικά πάντως το να μην είσαι control freak με τα δίδυμα, φουλ εμμονή στο πρόγραμμα, και λίγο να βλέπεις τα πράγματα πιο χαλαρά, βοηθάει. Το χω δει κι εγώ πολλές φορές ότι να υποχωρούμε σε κάποια πράγματα για να μην πεθάνουμε, δεν φέρνει και το τέλος του κόσμου....

[GEORGI]

Αυτό το θέμα που συζητάτε με ανησυχεί και εμένα φίλες μου παρόλο που τα παιδάκια μας είναι πολύ μικρά ακόμη.

Από την αρχή σχεδόν είχα μια τάση να ταίζω τον μπέμπη και ο σύζυγός μου την μπέμπα...... Ο λόγος???? Ίσως λόγο κούρασης που έννοιωθα, έπερνα τον πιο εύκολο για να τελειώσω γρήγορα. Η μικρή πετούσε γάλατα, έτρωγε και τρώει πολύ αργά κλπ κλπ κλπ. Γενικά ήταν και είναι δύσκολη στο φαγητό της και ο άντρας μου με πολύ υπομονή πραγματικά την έχει "αναθρέψει" έως τώρα. Φυσικά ευθύνεται ο σύζηγός μου και μου το έχει πει, ότι θέλει να ταίζει την μπέμπα γιατί νομίζει ότι δεν την κρατώ καλά και δεν θα φάει και θα πιστεύει ότι φταίω εγώ μετά. Ακόμη και τώρα που έχει δουλειές όμως και έχω την μαμά μου ή την πεθερά μου, πάλι τον μπέμπη ταίζω και αυτές την μικρή και νοιώθω ενοχές απέναντι στο κοριτσάκι μου και θέλω να το αλλάξω αυτό αλλά άρχισε ο μικρός να διαμαρτύρεται όταν τρώει με άλλον και να αφήνει το φαγητό του, (ίσως να φταίνε και τα δοντάκια του τώρα).

Πως να καταφέρω να κρατήσω ισορροπίες?

Και καλά τώρα που είναι μικρά, φοβάμαι ότι θα μεγαλώσουν και θα έχουμε "μοιράσει" τα παιδάκια μας.

όλοι μου λένε πως έχω αδυναμία στον μπέμπη και αυτό δεν θέλω να το ακούω καθόλου.

Ίσως το γεγονός ότι δεν είχαμε καθόλου αγόρια στην οικογένειά μας, και η αδερφή μου κόρες έχει, μας έχει κάνει όλες τις γυναίκες του σπιτιού να δίνουμε περισσότερο ενδιαφέρον στον μπούλη μας. Είναι και πιο "αστεία φάτσα" και έχει γέλιο.

Η μικρούλα μου όμως είναι μια γλυκιά ζουζούνα, τρυφερή, χαδιάρα, λουλουδένια, εύθραυστη.

[didumomama]

Γεια σου, Georgi. Να σου ζήσουν τα μωράκια σου.

 

Ακόμα είναι μικρά τα δικά σου, και νομίζω οτι προλαβαίνεις να το αλλάξεις. Με εμάς το τάισμα, και όχι μόνο, της μικρής αποκλειστικά απο μένα έχει γίνει κανόνας που δύσκολα αλλάζει. Η μικρή απαιτεί την αποκλειστική φροντίδα απο μένα. Εγώ να την κάνω μπάνιο, να τη ντύσω, ταίσω, κοιμίσω... τα πάντα. Αν προσπαθήσει ο πατέρας της και δεί ότι δεν πιάνει με το καλό,αρχίζει τις φωνές και τα κλάμματα. Οπότε καταλήγει σε μένα και περνάει το δικό της.

 

Προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τη συμβουλή της Alcyon, σχετικά με την εφαρμογή σχετικού κανόνα, αλλά δεν έπιασε. Δεν έπιασε γιατί μέσα στο σπίτι ο κανόνας πρέπει να είναι αυστηρός και απο τους δύο γονείς. Εμένα ο άντρας μου για να γλιτώσει τη γκρίνια πάντα ενδίδει... Τραγικό λάθος.

 

Λοιπόν η γνώμη μου είναι να αρχίσεις να παίρνεις και συ το μικρό, άσχετα με τα σχόλια του άντρα σου (κάντε και μια συζήτηση επ αυτού, ότι δηλαδή να μη σε κρίνει) και όλα θα φτιάξουν. Έχετε χρόνο πριν παγιωθεί μια κατάσταση και την πάθεις όπως εγώ...

 

Τέλος, σχετικά με το θέμα της αδυναμίας, κάποτε μου έιχαν πει ότι όλοι οι άνθρωποι, ακόμα και οι γονείς , έχουν τις προτιμήσεις τους (προσωπικά διαφωνώ). Το θέμα είναι να μη φανεί ποτέ η αδυναμία-προτίμηση τους στο ένα παιδί. Αυτό μπορεί να τραυματίσει πολύ την ψυχολογία του άλλου.

[georgiamami]

διδυμομαμα, να σου πω κι εγω τη γνωμη μου.Θα συμφωνησω απολυτα με την Alcyon και θα σου προτεινω να ξαναπροσπαθησετε σ' αυτο το πλαισιο που λεει.Ειμαι μαμα δυο αγοριων και καταλαβαινεις οτι σαν αγορια ηταν δυσκολοτερα τα πραγματα. Επισης επρεπε να πειθαρχησω και τον πατερα τους που οπως προανεφερες κι ο δικος σας, ενδιδει στη γκρινια και τα κλαψουρισματα. Σε πληροφορω πως αν δεν πειθαρχησετε εσεις (οι γονεις) δεν θα καταφερετε να πειθαρχησετε ουτε τα παιδια σας. Χαραξτε κοινη πορεια πλευσης και θεσετε ορια. Να θυμαστε παντα, οταν ο ενας θετει τον ορο στο παιδι, να μην επεμβαινει ο αλλος και τον αναιρει.

Επισης, σε μεγαλυτερα παιδια, για να μην μπερδευονται, καθοριστε εβδομαδιαια "αλλαγη βαρδιας" για το καθε παιδι. Θα το δεχτουν ευκολοτερα και δε θα τους κουραζει η καθημερινη εναλλαγη και θα μαθουν να κανουν υπομονη.

Ολα αυτα βεβαια, βασιζονται σε προσωπικη εμπειρια. Εσεις αποφασιζετε για τα δικα σας παιδια.

[didumomama]

Καλημέρα Georgiamami.

 

Συμφωνώ απολύτως με όσα λες. Τελικά οι μπαμπάδες μερικές φορές είναι πιο δύσκολο να οριοθετηθούν!! Θα ξαναπροσπαθήσουμε και ελπίζω να τα καταφέρουμε αυτή τη φορά...

[georgiamami]

Καλημερα διδυμομαμα. Χρειαζεται σταθεροτητα και επιμονη. Αν συνετηστει ο φαδερ, τα παιδια, (εχοντας δυο σταθερα πρωτυπα) θα ανατραφουν σωστοτερα.. Σου ευχομαι να πανε ολα καλα.

Πριν πολλα χρονια, ειχα διαβασει ή ακουσει καπου (δε θυμαμαι) οτι ειναι προτιμοτερο να πουμε <<ΟΧΙ>> και να παραμεινουμε σε αυτο παρα να πουμε αρχικα οχι και μετα απο παρακαλια και κλαψεςς να αναιρεσουμε. Ετσι το παιδι αντιλαμβανεται την πρωτη απαντηση ως ασημαντη και ακολουθει τη γνωστη διαδικασια για να παρει την τελικη απαντηση, το επιθυμητο <<ΝΑΙ>>. Το εφαρμοσα ολα αυτα τα χρονια και πολλες φορες κατηγορηθηκα οτι ελεγα συχνοτερα το ΟΧΙ. Στην πορεια ομως αναγνωρισθηκε απο τα ιδια τα παιδια μου, πως καλα εκανα και επεμενα στην μια απαντηση και δεν ενεδινα στα χατηρια τους. Φυσικα θα λεμε και το ΝΑΙ οταν κρινουμε οτι ειναι σωστο.

Και κατι ακομα.Να θυμασαι παντα να τους επιβραβευεις - και τον φαδερ- για καθε καλο που κανουν. Αυτο ειναι πολυ σημαντικο για την εκβαση της προσπαθειας σου.