Θυσία λέμε πάντα οτι γινόμαστε για αυτούς που αγαπάμε και τι καλύτερο για το παιδί μας. Τόσα χρόνια η μαμά μου έλεγε όταν κάνεις παιδί θα με καταλάβεις όταν της έλεγα πως έπρεπε να κοιτάξει τη ζωή της μετά το διαζύγιο για να βρει κάποιον να παντρευτεί (χώρισαν όταν ήμουν 8 χρονών πριν από 25 χρόνια που η μαμά μου ήταν 33). Μου έλεγε πως δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τίποτα άλλο εφόσον μεγάλωνε εμένα και ήθελε να είναι δίπλα μου συνεχώς στα καλά και στα άσχημα. Τώρα...έκανα και εγώ παιδί και νιώθω όλα αυτά που μου έλεγε η μαμά μου τόσα χρόνια. Για ακόμα μια φορά δίπλα μου είναι η μαμά μου που είναι κάθε μέρα μέχρι το απόγευμα που γυρνάει ο άντρας μου σπίτι μου για να μαγειρέψει, να καθαρίσει, να προσέξει το μωρό για να κάνω μπάνιο ή ακόμα και για να βγω για καφέ να ξεσκάσω. Και εδώ και τόσα χρόνια ποτέ της δεν έχει σταματήσει να είναι βράχος δίπλα μου να με στηρίζει και να με φροντίζει και ναι εγώ αυτό το λέω θυσία και θα την ευχαριστώ μια ζωή.