Πεθερικα διπλα!

[Νατασούλα]

κοριτσια απο αυτα που διαβαζω,,,εβγαλα το εξης συμπερασμα

 

αμα πεθανω και παω στην κολαση τελικα,ο διαολος αυτη την τιμωρια θα μου βαλει,να βραζω στο ιδιο καζανι μαζι με την πεθερα μου!

 

 

 

για κατι τετοια ελεγε γνωστη μου ψυχολογος,δεν υπαρχει χειροτερη εφευρεση απο τα ελληνικα τριωροφα(οι γονεις στον ένα όροφο,και απο ενα οροφο το καθε παιδι με την οικογενεια του...)

 

Πω, πω ναι οι μεγαλύτεροι καβγάδες γίνονται σε τέτοιου στυλ συγκατοικήσεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Στη γειτονιά μου μένει μια φίλη μου (παντρεμένη με ένα παιδάκι) στον πάνω όροφο και από κάτω οι γονείς της. Ε, λίγο καιρό άντεξε ο γαμπρός και εδώ και μερικές μέρες την έχουν κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. Νοικιάζουν ένα διαμέρισμα και είναι μια χαρά, έρχονται βλέπουν τους παπούδες και καμία παρεξήγηση. Έμαθα όμως από κοινή γνωστή ότι η πεθερά έκανε κουμάντο μέσα στο σπίτι του γαμπρού και εκείνος τα πήρε πολύ άγρια.

[Rasputin]

Πωπω... Πολύ άσχημα ιστορία βρε Βίκυ. Μακρυά και αγαπημένοι λέει ο σοφός λαός.

[Dimitra83]

κοριτσια απο αυτα που διαβαζω,,,εβγαλα το εξης συμπερασμα

 

αμα πεθανω και παω στην κολαση τελικα,ο διαολος αυτη την τιμωρια θα μου βαλει,να βραζω στο ιδιο καζανι μαζι με την πεθερα μου!

 

 

 

για κατι τετοια ελεγε γνωστη μου ψυχολογος,δεν υπαρχει χειροτερη εφευρεση απο τα ελληνικα τριωροφα(οι γονεις στον ένα όροφο,και απο ενα οροφο το καθε παιδι με την οικογενεια του...)

 

:lol::lol:

[vicky12061]

Προς το παρον κοριτσια με ενδιαφερει η γεννηση του παιδιου μου...'Ερχεται σε μια εβδομαδα!!!Μετα απο αυτο το χαρμοσυνο γεγονος,θα ασχοληθω καλυτερα με το θεμα αυτο.Για το μονο που λυπαμαι ειναι η ψυχολογια του αντρα μου:( γιατι δυστυχως του δημιουργει προβλημα ο ιδιος ο πατερας του!!!Και δεν θελω ουτε αντεχω να τον βλεπω ετσι,τον κανω να μην το σκεφεται προτεινοντας του να πηγαινουμε βολτες λογω της εγκυμοσυνης,μιλωντας για το μωρο μας και οτι αλλο ευχαριστο και ασχετο μπορω να σκεφτω.Τουλαχιστον να του δωσω να καταλαβει πως ειμαι καλα εγω οταν ειναι και αυτος καλα και πως αν ειμαστε αγαπημενοι και ενωμενοι,ολα θα τα ξεπερασουμε!!!Σας ευχαριστω για ολες τις συμβουλες σας και τηις παρηγορες ιστοριες σας!Ευελπιστω την επομενη φορα που θα επικοινωνησω μαζι σας,να εχω περισσοτερα νεα!Αν και πιστευω οτι θα ειμαι λιιιιιιιιιιιιγο απασχολημενη με τη φροντιδα του μπεμπικου!Καταλαβαινετε,νεα μαμα και εντελως μα εντελως χαζομαμα!!!!!!!!:-D:-D:-D:-D:-D:-D:-D

[Rasputin]

Πολύ ορμόνη ρε παιδί μου εδώ μέσα....

[Νατασούλα]

Προς το παρον κοριτσια με ενδιαφερει η γεννηση του παιδιου μου...'Ερχεται σε μια εβδομαδα!!!Μετα απο αυτο το χαρμοσυνο γεγονος,θα ασχοληθω καλυτερα με το θεμα αυτο.Για το μονο που λυπαμαι ειναι η ψυχολογια του αντρα μου:( γιατι δυστυχως του δημιουργει προβλημα ο ιδιος ο πατερας του!!!Και δεν θελω ουτε αντεχω να τον βλεπω ετσι,τον κανω να μην το σκεφεται προτεινοντας του να πηγαινουμε βολτες λογω της εγκυμοσυνης,μιλωντας για το μωρο μας και οτι αλλο ευχαριστο και ασχετο μπορω να σκεφτω.Τουλαχιστον να του δωσω να καταλαβει πως ειμαι καλα εγω οταν ειναι και αυτος καλα και πως αν ειμαστε αγαπημενοι και ενωμενοι,ολα θα τα ξεπερασουμε!!!Σας ευχαριστω για ολες τις συμβουλες σας και τηις παρηγορες ιστοριες σας!Ευελπιστω την επομενη φορα που θα επικοινωνησω μαζι σας,να εχω περισσοτερα νεα!Αν και πιστευω οτι θα ειμαι λιιιιιιιιιιιιγο απασχολημενη με τη φροντιδα του μπεμπικου!Καταλαβαινετε,νεα μαμα και εντελως μα εντελως χαζομαμα!!!!!!!!:-D:-D:-D:-D:-D:-D:-D

΄

 

Με το καλό κοπέλα μου και με έναν πόνο που λέει και ο σοφός λαός !!!!!!!!

[αγγελακια]

τι κανει η νεα μανουλα???

να σου ζησει το μωρακι ελπιζω να πηγαν ολα καλα:lol::lol:8-)8-)8-)8-)

[vicky12061]

Καλησπερα σε ολες κοριτσια!Να΄μαι και εγω η νεα χαζομαμα!Ο μικρος μου ειναι πλεον 2 μηνων,μου εχει παρει τα μυαλα με τα ναζακια και τα χαμογελακια και τα αγκου του!!!Λοιπον,θα σας πω τι εγινε μεχρι τωρα με το προβλημα απο διπλα...Μεχρι και λιγες μερες πριν γεννησω,τα πραγματα ηταν απολυτως τα ιδια!Βεβαια εμενα μου ψιλομιλαγε ο πεθερος μου,στον αντρα μου οχι.Αφου ημασταν στο τσακ να μπουμε στο μαιευτηριο και να μην ενημερωσουμε καθολου και να μαθουν οτι γεννησα μετα απο 5 μερες...Τελοσπαντων,επειδη η γεννα ηταν προγραμματισμενη,αναγκαστικα γνωριζαν τα πεθερικα μου ποτε θα γεννησω.Την ημερα λοιπον που γεννησα,ΣΑΝ ΝΑ ΕΓΙΝΕ ΘΑΥΜΑ,ο πεθερος μου συμπεριφεροταν σαν να μην τρεχει τιποτα!!!Ηταν φιλια και αγκαλιες με μενα,με τον γιο του μετα απο τοσο καιρο,με τους κουμπαρους μου(!!!!!!!!!!),με ολον τον κοσμο!!!Μια εβδομαδα αργοτερα,εφυγαν για προγραμματισμενα μπανια και ελειπαν για 20 μερες και για να πω την μαυρη αληθεια,πρωτη φορα μετα απο ενα χρονο ενιωσα τοσο ελευθερη και ανετη στο σπιτι μου!

Οταν γυρισαν,ερχονταν σχεδον καθε μερα για λιγη ωρα και εβλεπαν το παιδι.Με το που σαραντισε το παιδι,και αρχισε το παιδι να βγαινει και εκτος σπιτιου,αρχισανε αλλα θεματα.Η πεθερα μου,ειναι μερικως αναπηρη απο εγκεφαλικο,ειναι σε γενικες γραμμες χαμηλων τονων γυναικα και δεν δημιουργει προβλημα.Λογω της καταστασης της,λιγο πολυ δεν της χαλαμε χατιρια.Οταν λοιπον σαραντισε το παιδι,μου ελεγε οποτε θελω να της πηγαινω το παιδι διπλα για λιγες ωρες αναμεσα σε καποιο γευμα του,να το κραταει εστω και κοιμισμενο,για να κανω εγω καμια δουλεια σπιτι μου και για να νιωθει και αυτη οτι καπως με βοηθαει.Εννοειται πως οταν πηγαινα το παιδι απο εκει,παντα ηταν ο πεθερος μου εκει και ο κουνιαδος μου και ποτε μονη της και με το παραμικρο προβλημα μου εφερναν το παιδι σε μενα.Ολα οκ μεχρι εδω.Το πηγα μια φορα,δυο,τρεις,πεντε,δεκα φορες.Το πηγαινα επειδη το ηθελα πραγματικα!Οταν ομως καποια στιγμη δεν ηθελα να το παω γιατι ετσι γουσταρα,γυρισε με υφος και μου ειπε:"γιατι δεν μου εφερες το παιδι?εγω το περιμενα!",καταλαβα πως θα ξεκινουσε θεμα!Και το πιο κουλο?Οταν δεν της το πηγαινα σπιτι της,ερχοταν αυτη στο δικο μου και καθοταν τουλαχιστον 4-5 ωρες για το χορτασει!Μπρος γκρεμος και πισω ρεμα!Το ενδεχομενο να μην το δει καθολου δεν υπαρχει!!!Ακομα και τωρα αυτο το πραγμα επικρατει!Δηλαδη,εγω να ειμαι σπιτι μου μονο με τον αντρα και το παιδι μου,επιτρεπεται μετα τις 9 το ωραδυ που θα αδειασει το σπιτι μας!Και ερωτω:τι κακο εχω κανει και βασανιζομαι ετσι?Τον αντρα μου και το παιδι μου τους αγαπω και λατρευω.Πιστη και νοικοκυρα ειμαι.Καλη με ολους και ολα ειμαι.Δεν εχω ενοχλησει κανεναν.Ποιανου τις αμαρτιες πληρωνω?Ελεος δηλαδη!!!Καμια ωρα θα χτυπησει το κουδουνι και θατης ανοιξω με το σεντονι τυλιγμενο γυρω μου για να καταλαβει πως εχουμε κι αλλες δουλειες να κανουμε και πως καλο θα ηταν να παιρνει κανενα τηλ πριν ερθει!!!

[mariaagos]

συλληπητηρια! αλλα οταν αποφασισες να παντρευτεις, το ηξερες οτι θα μεινετε διπλα... ολα οσα θα επακολουθουσαν επρεπε να τα φανταστεις....

επρεπε τοτε να αποφασισετε να μεινετε με τον αντρα σ καπου αλλου...

με το να εξηγησεις στην πεθερα, θα φανεις κακια. οποτε μιλα στον αντρα σου να μιλησει ταχα μονος του στη μανα του... αλλα δε φανταζομαι να πετυχεις πολλα, διοτι ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν καταλαβαινει η γυναικα οτι δημιουργει προβλημα... μαλλον να ανοιξεις με το σεντονι στη μεση......αλλα φροντισε να ειναι κι ο αντρας σ σπιτι. μη νομιζει τιποτ αλλο!!!

[ayla]

Vicky, εφόσον ο άντρας σου είναι λογικός άνθρωπος και σε στηρίζει...μίλησε του και ζήτησε του να παρέμβει με όμορφο τρόπο και να τους πει ότι δε γίνεται να συνεχιστεί αυτό το βιολί. Σαφώς και οι παππούδες έχουν δικαίωμα να βλέπουν το εγγονάκι τους, αλλά σε λογικά πλαίσια. Το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς. Με τη συμπεριφορά αυτή και αν θεωρήσουν ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι κάθε μέρα θα έρχονται να βλέπουν το μωρό αν δεν τους το πας εσύ, στο τέλος θα καταλήξεις να μη θέλεις ούτε από μακριά να τους βλέπεις και να σε βλέπουν και θα έχεις και το δίκιο σου...Σε καταλαβαίνω πάρα πολύ, ειδικά τώρα που ο μπέμπης σου είναι ακόμα πολύ μωράκι...κ εσένα οι ορμόνες σου ακόμα παίζουν η κατάσταση θα γίνεται αφόρητη πολλές φορές. Η λύση είναι να μιλήσεις με τον άντρα σου και να του πεις ακριβώς πως νιώθεις. Αν δε λυθεί το πρόβλημα έτσι, το επομενο βήμα είναι να μιλήσεις εσύ η ίδια στα πεθερικά σου πολύ όμορφα και ειλικρινά και να τους πεις τι σε ενοχλεί. Νομίζω ότι θα εξομαλυνθεί σύντομα η κατάσταση. Στο εύχομαι!!!

Να χαίρεσαι το μωράκι σου και καλή δύναμη σε όλα!!

[andigo]

Καμια ωρα θα χτυπησει το κουδουνι και θατης ανοιξω με το σεντονι τυλιγμενο γυρω μου για να καταλαβει πως εχουμε κι αλλες δουλειες να κανουμε και πως καλο θα ηταν να παιρνει κανενα τηλ πριν ερθει!!!

 

Καλημέρα. Ο αδερφός, που έχει παρόμοιο πρόβλημα με την πεθερά του που είναι πάνω από το κεφάλι του και η οποία κατά καιρούς άνοιγε την πόρτα με το κλειδί που είχε, όταν της άνοιξε μία φορά δεν είχε σέντονι γύρω του. Από εκεί και πέρα μαχαίρι κόπηκαν οι ξαφνικές και απροειδοποίητες επισκέψεις.

[livinath]

Καλημέρα. Ο αδερφός, που έχει παρόμοιο πρόβλημα με την πεθερά του που είναι πάνω από το κεφάλι του και η οποία κατά καιρούς άνοιγε την πόρτα με το κλειδί που είχε, όταν της άνοιξε μία φορά δεν είχε σέντονι γύρω του. Από εκεί και πέρα μαχαίρι κόπηκαν οι ξαφνικές και απροειδοποίητες επισκέψεις.

 

:lol::lol::lol::lol:

 

Καλά, άπαιχτος ο αδερφός....!!!!!!!!!!

[Aeriko]

Βίκυ εργάζεσαι;

[Αγγελίνα#2]

Καλημέρα. Ο αδερφός, που έχει παρόμοιο πρόβλημα με την πεθερά του που είναι πάνω από το κεφάλι του και η οποία κατά καιρούς άνοιγε την πόρτα με το κλειδί που είχε, όταν της άνοιξε μία φορά δεν είχε σέντονι γύρω του. Από εκεί και πέρα μαχαίρι κόπηκαν οι ξαφνικές και απροειδοποίητες επισκέψεις.

 

:lol::lol::lol::lol::lol:

 

Αυτό είναι...έτσι λύνεται ο γόρδιος δεσμός!

[τον]

Καλησπερα σας κοριτσια!Ειμαι και εγω καινουργια στην παρεα και θα ηθελα να μοιραστω και την δικη μου εμπειρια σχετικα με την "κοινη" συμβιωση με τα πεθερικα μου...Με την μονη διαφορα πως το προβλημα δεν το εχω με την πεθερα μου αλλα με τον..πεθερο μου!!!

Ειμαι παντρεμενη εδω και 9 μηνες και συντομα περιμενω το πρωτο μου παιδακι(ειμαι 37w εγκυος)...Παρα το γεγονος οτι εχω και εγω σπιτι και ο αντρας μου,αποφασισαμε να μεινουμε στο σπιτι του αντρα μου λογω μεγαλυτερου χωρου αλλα και επειδη το σπιτι ειναι εκτος Αθηνων σε παραθαλασσια περιοχη ενω το δικο μου μεσα στην Αθηνα,σκεφτηκαμε πως θα ηταν καλυτερα σαν επιλογη για την ποιοτητα της ζωης μας αλλα και των παιδιων μας μελλοντικα.Μεχρι εδω καλα.Το θεμα ειναι πως το σπιτι μας ειναι διπλα στο σπιτι των πεθερικων μου!Στην ουσια ειναι και τα δυο σπιτια μεσα στο ιδιο οικοπεδο!!!!Βεβαια τα σπιτια μπορει να εχουν ξεχωριστες εισοδους και γκαραζ,αλλα ολα τα υπολοιπα ειναι ενας κοινος χωρος!Δεν υπαρχει καποιος τοιχος να τα χωριζει με αποτελεσμα να υπαρχουν φορες(τις περισσοτερες θα ελεγα)που τα πεθερικα μου ερχονται στον κηπο μου η στο σπιτι μου ανα πασα στιγμη!

 

Ενω τα ειχα σκεφτει καλα ολα αυτα πριν παρω την αποφαση να μεινουμε διπλα τους,δεν τους εδωσα ιδιαιτερη σημασια γιατι ολο το διαστημα που με γνωριζαν τα πεθερικα μου και καθως πλησιαζε ο γαμος,μου εδωσαν την εντυπωση πως θα καλοπερασω μαζι τους,με εκαναν να νιωθω σαν παιδι τους μιας και δεν ειχαν ποτε κορη και χαιροντουσαν που θα ειχαν μια νυφη σαν εμενα...Γενικα ειμαι ανθρωπος χαμηλων τονων,προσπαθω να κραταω ισοροπιες στις σχεσεις μου μεταξυ των αλλων,ωστε να υπαρχει αρμονια και γαληνη των πραγματων.Το ιδιο εκανα και τωρα,σεβαστηκα τους κανονες του σπιτιου τους,τις ιδιοτροπιες του πεθερου μου με τα λουλουδια του,τους κηπους του,τις ωρες ησυχιας,το πως θελει να προσεχουμε με τον αντρα μου το σπιτι μας που το εφτιαξε μονος του και τετοια σχετικα.Με αποτελεσμα να το εκμεταλευτει και να μας πατησει.Γιατι οτι κανει,επηρεαζουν και το παιδι του,οχι μονο εμενα.

Το πρωτο μεγαλο θεμα εγινε οταν ημουν 3,5 μηνων εγκυος.Εγω με τον αντρα μου εχουμε παρεες στην Αθηνα που πολλες φορες οταν πηγαινουμε να τους επισκεφτουμε,μας φιλοξενουν για μια η δυο μερες.Σαν ανεξαρτητο ζευγαρι,δεν νιωθαμε ποτε την αναγκη και την υποχρεωση να ενημερωνουμε καποιον για τις κινησεις μας.Τι ποιο φυσιολογικο δηλαδη!Ο πεθερος μου ομως ειχε αλλη αποψη.Ειχε την απαιτηση να τον ενημερωνουμε που θα παμε και ποτε θα γυρισουμε!!!Λες και ειμαστε 5χρονα παιδακια!Ευτυχως ο αντρας μου εχει πεισμα πολυ και δεν υποχωρει αν του πανε κοντρα!Εκεινη τη φορα λοιπον λειψαμε απο το σπιτι 4 μερες,με αποτελεσμα να μας κραταει μουτρα και να μην μας μιλαει για 2 εβδομαδες!Εκεινες τις μερες ενιωθα φυλακισμενη στο ιδιο μου το σπιτι!Εβλεπα ποτε θα μπει στο σπιτι του για να βγω εγω και το αντιθετο!Ματαια παρακαλουσα τον αντρα μου να ριξει νερο στο κρασι του για να ηρεμησουν τα πραγματα γιατι ηθελα ηρεμια και αρμονια και στην κατασταση που ημουν,φοβομουν οτι θα κανω κακο στο παιδι μου απο τη στενοχωρια!Τελικα δεν αντεξα και εκανα εγω το πρωτο βημα και επιασα τον πεθερο μου και του μιλησα μπας και ηρεμησουν τα πραγματα και ηρεμησω και εγω.Οπως και εγινε,γιατι απ'οτι καταλαβα,αυτο ηθελε!ΝΑ υποχωρησουμε εμεις και οχι αυτος...

Αν και βρηκαμε την κλασικη ποη των πραγματων,δεν επαυε να βρισκει κατι να πει για οτιδηποτε τον ενοχλουσε.Για παραδειγμα ερχονταν φιλοι στο σπιτι μας και καθομασταν εξω στον κηπο και γελουσαμε και μιλουσαμε μεχρι αργα.Την επομενη μερα θα ερχοταν να μου κανει παραπονα οτι δεν μπορουσε να κλεισει ματι και πως ηταν στο τσακ να βγει με το σωβρακο να μας την πει και να μας κανει ρεζιλι στους φιλους μας!!!Η ερχονταν οι κουμπαροι μας που εχουν ζωηρο παιδακι και οταν εφευγαν,μου αρχιζε για το παιδι που ειναι κακομαθημενο και θα πει καμαι κουβεντα στους δικους του που το αφηνουν να αλωνιζει και διαφορα σχετικα!!!Και εννοειται πως ολα τα ελεγε σε μενα οταν ο αντρας μου ελειπε γιατι ηξερε πως εγω θα τα καταπιω(με εχει παρει χαμπαρι τι χαρακτηρας ειμαι) ενω αν τα πει στον γιο του θα ακουσει καμια κουβεντα που δεν θελει...

Το τελειωτικο ηταν 10 μερες πριν,που εμαθε πως θα ερθουν οι κουμπαροι μου να με παρουν βολτα απο το σπιτι και αρχισε να λεει τα χειροτερα γι'αυτους!Για τον τροπο ζωης τους,διαπαιδαγωγησης των παιδιων τους,τα παντα!Ξεχνοντας πως ειναι συγγενεις μου(η κουμπαρα μου ειναι ξαδερφη μου),ειναι καλοι μου φιλοι και τους αγαπω και τους δεχομαι οπως ειναι και φυσικα ξεχνοντας πως μολις ειχα μπει στον μηνα μου και μια ταραχη ακι στενοχωρια προκαλει προωρο τοκετο!Εκεινη την μερα δεν αντεξα,μιλησα με τον αντρα μου και με ακουσε χαλια και του τα ειπα ολα!Εγινε εξαλλος!Πηρε τον πατερα του και του τα ειπε μια και καλη!Πολλα απο οσα ειπαν δεν τα ξερω,μαλλον ειναι βαρια και ο αντρας μου δεν θελει να με στενοχωρησει στην κατασταση μου.Το αποτελεσμα?Να με παρει ο πεθερος μου τηλεφωνο και να μου πει:αυτη ειναι η αγαπη σου για μενα?Και βεβαια να μου πει με επιτακτικο υφος πως δεν θελει να ξαναπατησουν το ποδι τους οι κουμπαροι μου "στο σπιτι του"!!!!!!!Το σπιτι που μενω,το αποκαλεσε σπιτι του!!!Αυτο που φοβομουν αλλα δεν τολμησα ποτε να το πω στον αντρα μου!Πως επειδη ο πατερας του ειναι πολυ μετριοφρων και υπερηφανος για οτι εχει κανει στη ζωη του,το σπιτι που μας παραχωρησε να μεινουμε,δεν το εκανε ποτε μεσα απο την καρδια του αλλα για να δειχτει!Και το μονο που ξερει να λεει ειναι για τους δικους μου που ακομα δεν εχουν αλλαξει τα συμβολαια του σπιτιου μου στο ονομα μου!Λες και οι δικοι μου θα μου φανε το σπιτι!Επειδη σκεφτεται αυτος ετσι,νομιζει πως ολοι το ιδιο σκεφτονται!Και επισης νομιζει,πως επειδη εκανε αυτος στην ακρη ολους τους συγγενεις του και οσους μπορει να μην συμβαδιζαν τα θελω και οι αποψεις του,θα κανουμε και εμεις το ιδιο με τον δικο μας κυκλο!

Εννοειται πως συνεχιζει ακομα να μην μας μιλαει και υποψιαζομαι πως απο τον εγωισμο του δεν θα ερθει ουτε στο μαιευτηριο οταν γεννησω!!!Δεν καταλαβαινει πως με αυτον τον τροπο κανει πιο πολυ κακο στο ιδιο του το παιδι που το πληγωνει και το απομακρυνει απο αυτον!Αλλοι γονεις παρακαλανε να εχουν κοντα τα παιδια τους και αυτος με την παιδιαστικη συμπεριφορα του μας διωχνει πιο πολυ!Μας κανει να νιωθουμε ξενοι στο σπιτι μας και εμενα να μετραω αντιστροφα τις μερες μου εδω...Η μονη μου παρηγορια ειναι ο αντρας μου που με αγαπαει και ευτυχως δεν ειναι απο αυτους τους μπουληδες που θα βαλει πιοπανω απο την οικογενεια του τον μπαμπα και τη μαμα!Και τους το εχει πει απο την αρχη αυτο!Παντρευτηκα?Την γυναικα μου και τα παιδια μου θα τους βαλω πιο πανω απο ολους!

Συγχωρεστε με αν σας κουρασα με το μεγαλο μηνυμα.Ηθελα να τα πω να φυγουν απο μεσα μου και θελω να πιστευω πως θα με βοηθησετε με τις συμβουλες σας η με παρομοιες ιστοριες.Παντως το ρητο που λενε:απο μακρυα και αγαπημενοι,ισχυει περα για περα!!!

καλημέρα με το καλό το μωρό σου..

ήμουν στην ίδια κατάσταση με σένα μένα δίπλα σε σπίτι δικό τους για 10 χρόνια ...όχι δεν χώρισα μετακόμισα σε μεγαλυτερο σπίτι και δικό μας εμένα και του άντρα μου μόνο δικό μας και μακριά απο όλους βρήκα την υγεία μου και την ησυχία μου. Ο άντρα μου δυσκολεύτικε μακριά απο την ΜΑΜΑ αλλά τώρα το ξεπέρασε .... ειναι τώρα 3 χρονια,....

σε ενημερώνω αλλά χωρίς να απογοητευτής μετά το παδί υπάρχη περίπτωση να χειροτρέψουν τα πράγματα αλλά όλα εξαρτόνται απο σένα και τι όρια θα τους βάλεις εσύ και ο άντρα σου και αφού αυτός δεν είναι μαμάκιας τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα μπορεί βέβαια να σέρνοντε στα πατώματα απο τον ερχομό του εγγονιού ποτές δεν ξέρεις .....να ξέρεις όμως οτι ο τροχός γυρνάει και όσο στα πρίζουν στην αρχή και θέλουν να κάνουν κουμάντο και τι ώρα θα πας για ύπνο πχ μετά αλάζουν στην δικία μου περίπτώση άλαξε πολύ μετά βέβαια και με δικούς μου χειριζμούς και μιλώντα της με ανοιχτά χαρτία όχι υπονοούμενα και τώρα λοιπόν μετά απο 13 χρόνια παντρεμένη ελέχγο την κατάσταση

[ayla]

Σχολιάζοντας το αμέσως προηγούμενο ποστ: Ο σκοπός είναι να μην περιμένει να περάσει μια δεκαετία και βάλε για να ισορροπήσει η κατάσταση...Δηλαδή μια ζωή...Το θέμα είναι να λυθεί το πρόβλημα άμεσα πριν γίνει χειρότερο. Δηλαδή για ποιο λόγο να υποφέρει και να νιώθει φυλακισμένη η κοπέλα μέσα στο ίδιο της το σπίτι;; Δεν υποφέρεται τέτοια ζωή...

[Turwethiel]

Αχ, τι μου θύμισες...

Ακριβώς την ίδια φάση με καθημερινή επίσκεψη (αρμένικη βίζιτα θα έλεγα) πέρασα εγώ πριν 2 χρόνια, με το που γέννησα. Ερχόταν η πεθερά (ούτε 10 λεπτά δρόμος) χωρίς να παίρνει τηλέφωνο. Επειδή έπαιρνε καθημερινά το πρωί για να μάθει πώς κοιμήθηκε το μωρό, θεωρούσε περιττό να πάρει τηλ πριν έρθει το απόγευμα, άσχετο αν εγώ θήλαζα, κοιμόμουν ή χουζούρευα με το μωρό... Ερχόταν, έφτιαχνα καφέ, στρογγυλοκαθόταν και αποφάσιζε να φύγει τουλάχιστον 4-5 ώρες αργότερα, περιμένοντας σαν τον χάρο πάνω από το κεφάλι μου πότε θα πάρει το μωρό αγκαλιά να το χοροπηδήσει / ταχταρίσει/ παίξει... λες και έφερα μια κούκλα εγώ στον κόσμο, όχι παιδί! Το μωρό με ΓΟΠ και κάθε που την κρατούσε έκανε εμετό από το σφίξιμο στην αγκαλιά και το φάσκιωμα με κουβέρτες ενώ είχε ζέστη το σπίτι... Με μένα δεν έκανε ποτέ εμετό.

Φανταστείτε εμένα λεχώνα να μη θέλω να το πιάνει κανείς το μωρό (ούτε τη μάνα μου άφηνα τότε, που ερχόταν να με βοηθήσει), και να καιροφυλαχτώ μην κλαψει όταν ξυπνήσει και τρέξει εκείνη και το πάρει... Δεν το έδινε κιόλας αμέσως και της την είπα με τη μια "το μωρό έχει ανάγκη τη μαμά του, εμένα, την αγκαλιά μου, τη μυρωδιά μου, και όχι να κάνει σα μαριονέτα" .

Θυμάμαι ότι απλά καθόμασταν εγώ, ο άντρας μου (μόλις γυρνούσε από τη δουλειά) και αυτή στον καναπέ στο σαλόνι βλέποντας τηλεόραση στο μουγγό, να μην ξυπνήσουμε το μωρό όπως έλεγε ... το θέατρο του παραλόγου... Εγώ φώναζα να βάλουν έστω μουσική να ακούμε κάτι και την έπαιρνα να τη θηλάσω και καλά... Ούτε να παώ να ξαπλώσω δε μπορούσα αν ήθελα...Και καθόταν μέχρι να κουραστεί αυτή, ή να την ψάξει ο πεθερός μου!!! Λόγω παλινδρόμησης και αργού ταΐσματος, το μωρό κοιμόταν σαν τον παπαγάλο όρθιο στον ώμο μου. Περίμενε λοιπόν πότε θα τελειώσει το γάλα του να το πάρει αγκαλιά και επειδή την κούραζε η συγκεκριμένη θέση, μετακινούσε το μωρό από το ένα ώμο στον άλλο, ανά 2 λεπτά με αποτέλεσμα να το ξυπναει και μετά εγώ να κουνάω να κοιμηθεί...

 

Καλά, δεν συζητώ για το ότι ως νέο ζευγάρι δεν μείναμε καθόλου μόνοι.... ούτε ως τριάδα με το μωρό να περάσουμε ένα απόγευμα χωρίς αυτη.... Τώρα 2 χρόνια μετά, και αφού έφαγα φλασιές και τσακώθηκα με τον άντρα μου, παίρνει τηλ και μάλιστα έρχεται 1 φορά τη βδομάδα, αλλά πειράζεται τελικά κατά βάθος που την απομάκρυνα. Ξύδι....

[Katerina45]

Βίκυ, πρώτον και κυριότερον σου εύχομαι να είναι πάντα γερό και τυχερό το μωράκι σου. Εγώ με τα πεθερικά μου έχω πολύ καλές σχέσεις ΤΩΡΑ. Τα πρώτα 2χρόνια περάσαμε διάφορα μέχρι να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Τότε μέναμε με τα πεθερικά μου ,μέχρι να χτίσουμε το δικό μας σπίτι ακριβώς δίπλα τους (ξεχωριστές αυλές). Δηλ. γέννησα και δεν με άφηνε μέχρι να περάσουν οι 40 μέρες να βγω από το σπίτι, έπαθα κατάθλιψη. Άσε που δεν ερχόταν κανείς από τους δικούς μου να με επισκεφθεί επειδή ήταν συνεχώς στο σπίτι!!! Κάθε φορά που έφευγα με ρωτούσε που πηγαίνω, πράγμα που με εκνεύριζε αφάνταστα. Ερχόταν ο σύζυγος από τη δουλειά και δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε σα ζευγάρι, πεταγόταν μονίμως. Μετά από 2μήνες επέστρεψα στη δουλειά και είχαμε άλλα. Παραπονιόταν που δεν βοηθούσα στο σπίτι, ενώ εκείνη ήταν όλη μέρα μέσα κ είχε το χρόνο να κάνει τις δουλειές της. Τα πράγματα άλλαξαν όταν μετακομίσαμε. Και φυσικά ξεκαθαρίστηκε ποιές ώρες ξεκουραζόμαστε και καταλάβαινε και μόνη της πότε μπορεί να έρθει. Καλά για τον πεθερό μου δεν το συζητώ, όλη μέρα απών. Εξελίχθηκε σε πολύ διακριτική, βέβαια δεν της έδινα κι εγώ πολλά περιθώρια... Όταν γέννησα την κόρη, 3,5 χρόνια μετά, ήρθαν με τη μάνα μου μαζί στο σπίτι μου για να κάνουν μπάνιο το μωρό, 7ημερών η μικρή. Εν τω μεταξύ, ήταν και ντάλα καλοκαίρι και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα έμενα εσώκλειστη. Ντύνομαι λοιπόν να παω super market και με το που με βλέπουν μένουν και οι 2 αποσβολωμένες. Τους λέω ότι δε θ αργήσω και μέχρι να έρθω ας τη λούσουνε. 'Αρχισαν οι φωνές και οι υστερίες. Και που πας? που είσαι ακόμα φρεσκόγεννη? και 1002. Εγώ ένιωθα μια χαρά. Τεσπα, αυτό που είπα και στις 2 ήταν ότι κουμάντο στον εαυτό μου και στο σπίτι μου κάνω μόνο εγώ. Κι έτσι μπήκαν κπ πράγματα στη θέση τους και είμαστε όλοι χαρούμενοι. Σε γενικές γραμμές τα καλά υπερβαίνουν τα κακά κι αυτό είναι θετικό στην περίπτωση μας. Και μετά απ' όλα αυτά, που όπως κατάλαβα λόγω του χαρακτήρα σου δεν θα μπορούσες να ξεκεθαρίσεις, σε ρωτώ:

Προτιμάς να ζεις και να δέχεσαι τον ψυχολογικό πόλεμο του πεθερού σου αλλά να είσαι δίπλα στη θάλασσα? ή να ζεις στη ζούγκλα της Αθήνας και με ήρεμο το κεφάλι σου ΚΑΙ τον άντρα σου?

[vicky12061]

κοριτσια ευχαριστω ολες σας που μοιραζεστε κοινες εμπειριες με μενα.εχω μερες να σας γραψω,νομιζω πως εχω δει μια μικρη βελτιωση και στο θεμα με τον πεθερο μου αλλα και στο θεμα με το μωρο.πως?στην πρωτη περιπτωση με τον πεθερο μου,απλη αναισθησια,λιγη κοντρα στις αποψεις του και απομακρυνση και απο μενα αλλα και απο τον αντρα μου και πλεον μας εχει αφησει στην ησυχια μας.οπως δεν ασχολουμαστε μαζι του,το ιδιο κανει και αυτος.οποτε τυχει να βρεθουμε μουρη με μουρη,τα λεμε και μαλιστα σε νορμαλ τονους.ουτε φασαριες ουτε ειρωνιες.οσο για το θεμα με το παιδι,τις πρωτες μερες ειχα σαν δικαιολογια τα πονακια του παιδιου.οταν μου ελεγε οτι περιμενει να της παω το παιδι,της ελεγα οκ αλλα δεν το πηγαινα ποτε,ισχυριζομενη πως το παιδι ηταν συνεχεια ανησυχο και χρειαζοταν τη συνεχη φροντιδα μου.μετα,εκμεταλευτηκα τις ομορφες μερες και επαιρνα το παιδι με το καροτσι και το πηγαινα μακρινες βολτες που διαρκουσαν μεχρι αργα την ωρα που θα γυρνουσε ο αντρας μου.αλλα το πιο συνηθες ειναι να της πω οτι θα της το παω και να μην της το πηγαινω ποτε με διαφορες δικαιολογιες.και μαλλον μπηκε στο νοημα γιατι μια μερα ηρθε για λιγο απο το σπιτι και μου ειπε παλι την κλασσικη ατακα:εγω περιμενα το παιδι.αλλα κατευθειαν ειπε μονη της μολις ειδε το αγριο βλεμμα μου:εσυ ξερεις καλυτερα...και ετσι λιγο ηρθε στα ισια της.ετσι με κανει να της πηγαινω το παιδι οποτε και αν θελω εγω.αλλα ΕΓΩ και οχι αυτη...καποια πραγματα θελουν οντως λιγη αγριαδα γιατι ο αλλος μολις δει καλοσυνη και ανεκτικοτητα,σε καβαλαει κυριολεκτικα!...

[Original 21]

Αν ο/η σύντροφος δεν παίρνει θέση με τους γονείς του, για διάφορους λόγους, τότε, ένας γάμος έχει ημερομηνία λήξης. Και αν είναι και κοντά τα κακά πεθερικά τα πράγματα μπορεί να πάρουν άσχημη τροπή όσον αφορά την υγεία του ατόμου. Πόσα μπορεί να καταπίνει ο καθένας για να ανέχεται την ψυχική βρωμιά του καθενός; Δεν θέλει και πολύ να συμβεί το κακό.. Τους στέλνεις στον αγύριστο, και ησυχάζεις. Με την προϋπόθεση πάντα ότι υπάρχει η στήριξη από τον/την σύντροφό. Ειδάλλως τα πράγματα θα έχουν τραγική κατάληξη...