Φωνάζω πολύ στο παιδί μου

[kotsifikos]

2 hours ago, Pepi36 said:

Ξέρετε κάτι; Πολλές φορές η θεωρία απο την πράξη διαφέρει. Ούτε εγώ ξέρω το παιδί σας ούτε εσείς το δικό μου. Προσπαθώ πολύ κ έχω ρίξει πολλές ευθύνες πάνω μου αλλά θα σας πω ότι ήταν ενα παιδι εξ αρχής απαιτητικό. Μιλαω τελευταία με έναν φίλο που είχαμε να τα πούμε πολύ καιρό.  Έχει τρία ανιψιά ηλικίες 2,3.5 και 6. Σήμερα μου είπε,κάθε φορά που σε παίρνω τηλέφωνο να μιλήσουμε ακούω τη μικρή να κλαίει . Δεν σου σπάει τα νεύρα αυτή η τσιριδα της; Εγώ μου λέει δεν το έζησα αυτό με τα ανίψια μου. Είναι από τις δύο αδερφές του. Εμείς είμαστε σε όλα των άκρων . Δν πιστεύω πως φταίω εγώ . Πιστεύω είναι κ θέμα dna.Καταβαλω μεγάλη προσπάθεια να ανταπεξέλθω αλλά το τελευταίο ειδικά διμήνο ξέφυγε γ η κατάσταση . Πόσο ζεν να είμαι όλη μέρα; Προσωπικά μου είναι πολύ δύσκολο.  

Με παρεξηγήσατε. Σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ εσάς και κανέναν φυσικά.  Ο κάθε γονέας γνωρίζει το παιδί του καλύτερα από τον κάθε ένα.

Δεν αμφιβάλλω ότι είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας του κάθε παιδιού, προφανώς και δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο.

Αυτό που προσπαθώ να σας εξηγήσω είναι πως η ένταση της κάθε κρίσης του παιδιού σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τον δικό μας χειρισμό.

 

Έχετε σκεφτεί να επισκεφθείτε έναν ειδικό (εσείς όχι το παιδί) ώστε να σας καθοδηγήσει για το πως θα διαχειρίζεστε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις? 

Αν όχι σκεφτείτε το, μπορεί να είναι πολυ βοηθητικό, για εμας τουλάχιστον ήταν.

[Super.mum]

On 8/11/2022 at 11:28 ΜΜ, MelinaLaertis είπε:

Καλησπέρα ,

Τα ουρλιαχτά έχουν συναίσθημα φόβου όταν είναι το βράδυ. Τα πρωινά π ξυπναει ουρλιάζει μαμααααα μέχρι να πάω. Μόλις πάω θέλει να την πάρω αγκαλιά. Ύστερα ηρεμεί  και ξεκινάει το μαρτύριο την ώρα του ντυσίματος . Όχι δεν το έχω ταρακουνήσει η τσιμπήσει ποτέ . Μέχρι τα 2 έτη δεν ήξερε τι είναινα φωνάζω. Bonding..  από την ώρα που γεννήθηκε είχα συνέχεια δερματική επαφή μέχρι 4 μηνων. Ακομη και μπάνιο κάναμε αγκαλιά. Φόραγα μια ρόμπα στενή κ την έβαζα μέσα και έκλεινα τα κουμπιά. Το παιδι αυτό έχει πάρει πολυυυυ φροντιδα(σε αντίθεση με τον μικρό μου ) . Κάναμε συνέχεια πράγματα μαζί  απο baby swimming ,μωρουδιακο μασάζ, βόλτες στα δάση, επισκέψεις στην βρεφική βιβλιοθήκη του Δήμου. Της έχω διαβάσει άπειρα βιβλία ακόμη και 2 μηνων που ήταν την είχα αγκαλιά και της διάβαζα βιβλία δικά μου.καθε βράδυ μπάνιο μασάζ νανούρισμα  και συγκοιμηση. Δεν ξέρω που έχω φταιξει. 

Ο τοκετός ήταν φυσιολογικός.  Άλλαξε  από τότε π ήρθε ο γιος μου . Είναι πανέξυπνη κατάλαβε ότι θα ερχόταν το μωρο και ήθελε μόνο την μαμά της. Μην τον θηλάζεις μ έλεγε βάλτον κάτω μα κοιμηθεί. Δεν ξέρω π φταίω  έχω σκεφτεί  μήπως έχει και κάποιο άλλο θέμα (αυτισμό)  αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι μιλάει 4 γλώσσες ήδη.  Τις 3 από τις 4 τις παίζει στα δάχτυλα.  

Μην απελπίζεσαι είναι μια δύσκολη φάση που θα περάσει! Ο μεγάλος μου γιος άλλαξε πολύ συμπεριφορά όταν ήρθε το τρίτο αδερφάκι του και είχε την ηλικία της μεγάλης σου κόρης τότε. Ενώ κοιμόταν καλά άρχισε να ξυπνάει πολύ την νύχτα να φωνάζει , να με διεκδικεί πολύ. Έλεγε όχι δεν το θέλω αυτό το μωρό , να το πάμε πίσω. Φυσικά και είχα μιλήσει πολύ μαζί του για το τι τον περιμένει , ότι θα έχει αδερφάκι κλπ αλλά όταν όντως το γνώρισε είχε μια συμπεριφορά σαν να ήταν σε απόγνωση. Έχω φωτογραφία που είμαι και με τους τρεις τους και εκείνος είχε δακρυσμένα μάτια. Είχε απελπιστεί το παιδί , είχε σοκαριστεί. Ενώ είχε είδη έναν αδερφό. Με τον ερχομό αυτού του παιδιού όλα άλλαξαν. Και αυτό κράτησε κάποιους μήνες. Προσπαθούσα του έλεγα να τον πάει αγκαλίτσα. Μου έλεγε κατηγορηματικά όχι. Έδειχνε ότι δεν το αγαπάει ότι δεν το θέλει. Έκανα πολύ δουλειά. Ευτυχώς το μωρό αυτό ήταν πολύ καλόβολο και όπου το έβαζες κοιμόταν όσο ήταν νεογέννητο. Αυτό τον χρόνο που κοιμόταν δεν έκανα τίποτα άλλο από το να ασχολουμε μαζί του. Και όπως λες και εσυ ήταν το πρώτο μου παιδί κ εμένα και εγώ του αφιέρωσα τόσο χρόνο , κάναμε τόσα μαζί. Με τον δεύτερο γιο μου (που ούτε σοκ έπαθε ούτε τίποτα με το νέο μέλος :p) δεν είχα κάνει ούτε τα μισά. Δεν φταις σε κάτι. Υπομονή και να δουλέψεις την σχέση σου μαζί της. Να της δείξεις ποσο την αγαπάς. Να σου πω κάτι ; Είχα καταλήξει να τον πιάνω όταν είμασταν μόνοι μας και να του λέω «ξέρεις ότι σε αγαπάω περισσότερο από όλους; Πρώτα αγαπάω εσένα να ξέρεις και μετά τα (αδέρφια τους)» δεν είναι αλήθεια φυσικά αγαπάω όλα τα παιδιά μου το ίδιο όπως κάθε μάνα. Αλλά όταν του το έλεγα αυτό το παιδί γαλήνευε. Έβλεπες ότι ήταν χαρούμενο που το άκουγε αυτό. Κάναμε πολύ δουλειά , θα πρέπει να κανείς και εσυ το βλέπεις της χρειάζεται. Είμαι σίγουρη ότι θα βάλεις τα δυνατά σου και θα της δείξεις ότι παρά το γεγονός ότι απέκτησε αδερφάκι δεν έχει αλλάξει τίποτα , ότι είναι η σημαντικότερη και η πιο αγαπημένη σου κόρη. Αφιέρωσε όσο χρόνο μπορείς. Κάνε αυτήν την δουλειά και θα δεις σε λίγους μήνες άλλο παιδί. Τώρα πια όχι μόνο το αγαπάει το αδερφάκι του το μικρότερο , αλλά είναι η πρώτη σκέψη του όταν ξυπνάει το τι κάνει ο μικρός. Να πάει να τον φιλήσει , να τον αγκαλιάσει. Είναι μια φάση , θα δυσκολευτείς. Αν δεις ότι δεν τα καταφέρνεις συμβουλέψου κάποιον ειδικό. Να σε βοηθήσει να την διαχειριστείς σωστά.