Δραστηριότητες, αθλήματα, προπονήσεις και προβληματισμός

[μαγιοπουλας]

πρίν από 49 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Σε κανένα άθλημα δε γίνεται προπόνηση 1 φορά τη βδομάδα. Το 3 φορές, ίσως 2 αλλά 90λεπτα είναι το στάνταρ σε όλα. Μετά απλά θα μένει πίσω από τους συμμαθητές του και θα απογοητεύεται. Η κόρη μου που υπήρξε για χρόνια τεμπελούλα, προσπάθησε το 2 ώρες τη βδομάδα και μόνη της διαπίστωσε ότι δε γίνεται, πόσο μάλλον 1. Επέμενε μεν (ταε κβο ντο) αλλά ήταν κάτω από το μέσο όρο της τάξης, οριακά περνούσε ζώνες. 

Να αλλα δεν θα εινσι ουτε 4 όταν ξεκινήσει.ποσα να της φορτώσω?

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 1 λεπτό , μαγιοπουλας είπε:

Να αλλα δεν θα εινσι ουτε 4 όταν ξεκινήσει.ποσα να της φορτώσω?

Ναι δε θα έκανα 2 αθλήματα με τετράχρονο σίγουρα. Γιατί να μην περιμένεις, να την αφήσεις τις 2-3 ώρες στην κολύμβηση και τα άλλα τα βλέπετε αργότερα;

[μαγιοπουλας]

πρίν από 33 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Ναι δε θα έκανα 2 αθλήματα με τετράχρονο σίγουρα. Γιατί να μην περιμένεις, να την αφήσεις τις 2-3 ώρες στην κολύμβηση και τα άλλα τα βλέπετε αργότερα;

Το σκέφτηκα κι αυτό.ποτε ξεκινάνε πολεμική τέχνη?ούτε κολυμβιση βαζω 3.το καλο ειναι οτι εχει έφεση στην κίνηση γενικοτερα οπότε επωφελείται παραπάνω το μαθημα

[Έσπερος]

πρίν από 37 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Τα πράγματα είναι πολύ πιο άγρια σε ομαδικά αθλήματα, και επίσης σε πρωταθλητισμό. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ακούσεις φωνές και τιμωρίες τύπου "όλη η ομάδα μισή ώρα πους απς γιατί ο Γιάννης λουφάρει". Στο ποδόσφαιρο έχω δει απαίσια κουλτούρα σε 3 συλλόγους που έχει η περιοχή, τρελό βρίσιμο, και γι αυτό δεν έχω αφήσει και το γιο μου να γραφτεί παρόλο που το ήθλε πολύ. Είναι και πατεράδες που σεγοντάρουν . Είναι 3/3 άρα δεν πιστεύω ότι είναι σύμπτωση.

Δεν γνωριζω προσωπικά τους προπονητές ποδοσφαίρου στην ομάδα του νησιού, αλλά επειδή ξέρω τους μαθητες που πάνε στο συγκεκριμένο άθλημα, δεν έχω την καλύτερη εικόνα για τη γενικότερη κουλτούρα τους, κ έτσι κ αλλιώς κ ο σύζυγος δεν έχει ιδιαίτερη τρέλα για το άθλημα οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε το παιδί εκεί- ατυχώς βέβαια  ο μικρός χειρίζεται πολύ καλά την μπάλα για την ηλικία του, απ όσο μπορώ να κρίνω, ελπίζω να μην έχουμε κανένα θέμα με φίλους κ ζήλιες. 

 

Ίσως κάνουμε κ εμείς κολύμβηση στον ναυτικό όμιλο, αν παίρνουν την ηλικία μας, αλλά στη θάλασσα, δεν έχουμε πισίνα. 

Τις πολεμικές τέχνες δεν θέλω καθολου, τις έχω πολύ στραβά. Έχουμε κ απ αυτά αλλά δεν τρελαίνομαι. Για μπάσκετ σίγουρα αλλά ίσως πάμε πρώτα βόλεϊ που έχουν κ νηπιακό τμήμα. κ σ εμάς έχω ακούσει 3φορες την εβδομάδα προπόνηση σε παιδιά δημοτικού, υπερβολικό το βρίσκω, παρα πολύ υπερβολικό. 

[Anna3011]

1 hour ago, Yovanna είπε:

Εγώ θα σου έλεγα να ακούσεις τη δασκάλα. Εδώ άλλη δεν αντέχει να κλαίει το παιδί της, για άλλη είναι αδιάφορο το αν θα κάνει κολύμπι, άλλη έβγαλε άχρηστη τη δασκάλα επειδή έκλαψε το παιδί.. Αν όποτε έκλαιγαν τα νήπια σταματούσαμε ό,τι κάνουν, ούτε σχολείο θα πήγαιναν, ούτε καμία δραστηριότητα θα έκαναν, μόνο θα έπαιζαν και θα έβλεπαν βίντεο. 

Πες στη δασκάλα τους προβληματισμούς σου και θα σου πει. Τόσα παιδιά έχει δει. 

Καταλαβαίνω πως το λες και ήμουν διατεθειμένη να την πάω και χωρίς καθόλου να θέλει αλλά μου έχει βαρέσει καμπανάκι που στο άσχετο και χθες και σήμερα, χωρίς καμία νήξη από εμάς,  με παρακαλάει να μην πάμε πάλι. Την απασχολεί προφανώς αρκετά. Με τη δασκάλα μιλήσαμε μετά, μου είπε ότι δεν πήγαμε καλά, βέβαια υπάρχουν και χειρότερα  αλλά ας κάνουμε και ένα δοκιμασικό ακόμα, με στυλ "δε βαριέσαι". Η συμβουλή ήταν την επόμενη φορά να μην την ενθαρρύνουμε εμείς απ έξω, για να ακούει μόνο εκείνη. Γενικά η προσέγγιση ήταν λίγο άγαρμπη μωρέ, όταν μπήκαμε οριακά τη ρώτησε πως τη λένε και αμέσως την έβαλε μέσα, την πήρε αγκαλιά και την έφερνε γύρα στη μέση της πισίνας. Εγώ περίμενα να πάει με το μαλακό, προφανώς βέβαια το στυλ πιάνει, δε φεύγουν όλα τα παιδάκια στο πρώτο μσθημα. Απλώς δεν ξέρω αν αξίζει να πιέσω για κάτι που σαφώς μπορεί να περιμένει αργότερα γιατί καλώς ή κακώς (κακώς) η κακή σύνδεση έχει γίνει.

πρίν από 32 λεπτά , Έσπερος είπε:

Για μπάσκετ σίγουρα αλλά ίσως πάμε πρώτα βόλεϊ που έχουν κ νηπιακό τμήμα. κ σ εμάς έχω ακούσει 3φορες την εβδομάδα προπόνηση σε παιδιά δημοτικού, υπερβολικό το βρίσκω, παρα πολύ υπερβολικό. 

Και σε μένα υπερβολικό ξαι κουραστικό ακούγεται. Είμαι εναντίον του φορτώματος και νομίζω θα το επέλεγα μόνο αν το ήθελε πολύ το παιδί.

[Έσπερος]

πρίν από 9 λεπτά , Anna3011 είπε:

ι σε μένα υπερβολικό ξαι κουραστικό ακούγεται. Είμαι εναντίον του φορτώματος και νομίζω θα το επέλεγα μόνο αν το ήθελε πολύ το παιδί.

εγώ δεν είμαι κατά των δραστηριοτήτων κ στην α -β δημοτικού θα ήθελα πχ δραστηριότητες κ όχι ξένη γλώσσα  κ σίγουρα κάθε μέρα κάτι, αλλά τρεις φορές άθλημα μου ακούγεται πολύ. ωδείο στις πρώτες τάξεις κάναμε 2 εικοσάλεπτα κ αργότερα μισάωρο κ μια ώρα θεωρια. γθατι το άθλημα θέλει τόσο, δεν το καταλαβαίνω. εγω τα αθλήματα δεν τα θέλω βέβαια, τα έχω σαν φάρμακο που πρέπει να δοθεί κ τίποτα άλλο. 

[vicky86]

θα συμφωνησω με την αργκ

οσο παρακολουθησα δυο χρονιες τον γιο μου σε μια ακαδημια ποδοσφαιρου

στην κατηγορια του ηταν μωρα,οποτε δ ακουσα φωνη

σε μεγαλυτερα,αλλα μιλαω για δημοτικο.οχι βρισιες,οχι υποτιμηση,αλλα πολυ αυστηροτητα απο καποιον συγκεκριμενο

την πρωτη χρονια πηγαινε 2ωρες,την δευτερη 3(βεβαια ηταν κλειστα).αλλα αν ηθελες το πηγαιμες δυο.δ θα εμενε κ πισω.μιλαμε για την αρχη

η κορη μου ξεκινησε μπαλετο με 2ωρες την εβδομαδα,φετος,πρωτη δημοτικου(οι υπολοιπες δευτερα),γινανε 3ωρες.μονο η τελευταια ηταν πιο της πειθαρχιας η κυρια.αλλα παρα πολυ σοφτ γενικα

λιγο ξερω κ απο ταε κβο ντο λογω ανηψιων.υπαρχει αυστηροτητα σιγουρα,αλλα δ εχω γινει μαρτυρα ασχημων περιστατικων

πλεον εχει δει να ξεκινανε κτ μικρακια απο 3 πολεμικες.πρωτη χρονια 2ωρες,συνηθως μετα γινεται 3ωρο,μιλαω για 45-60' το μαθημα

θεωρω οτι κ στα 5να τα ξεκινησουν ολα αυτα ,χρονος υπαρχει

(εμεις τα κανουμε αντι μουσικοκινητικης πχ)

[Yovanna]

Για πολεμική τέχνη , το τζούντο είναι σούπερ για τα μικρά. Σκέφτομαι και εγώ να τον γράψω του χρόνου. Αν και θέλω να ξεκινήσει και πιάνο μόλις πάει 4, οπότε θα δούμε.

1 hour ago, Anna3011 said:

Καταλαβαίνω πως το λες και ήμουν διατεθειμένη να την πάω και χωρίς καθόλου να θέλει αλλά μου έχει βαρέσει καμπανάκι που στο άσχετο και χθες και σήμερα, χωρίς καμία νήξη από εμάς,  με παρακαλάει να μην πάμε πάλι. Την απασχολεί προφανώς αρκετά. Με τη δασκάλα μιλήσαμε μετά, μου είπε ότι δεν πήγαμε καλά, βέβαια υπάρχουν και χειρότερα  αλλά ας κάνουμε και ένα δοκιμασικό ακόμα, με στυλ "δε βαριέσαι". Η συμβουλή ήταν την επόμενη φορά να μην την ενθαρρύνουμε εμείς απ έξω, για να ακούει μόνο εκείνη. Γενικά η προσέγγιση ήταν λίγο άγαρμπη μωρέ, όταν μπήκαμε οριακά τη ρώτησε πως τη λένε και αμέσως την έβαλε μέσα, την πήρε αγκαλιά και την έφερνε γύρα στη μέση της πισίνας. Εγώ περίμενα να πάει με το μαλακό, προφανώς βέβαια το στυλ πιάνει, δε φεύγουν όλα τα παιδάκια στο πρώτο μσθημα. Απλώς δεν ξέρω αν αξίζει να πιέσω για κάτι που σαφώς μπορεί να περιμένει αργότερα γιατί καλώς ή κακώς (κακώς) η κακή σύνδεση έχει γίνει.

Και εγώ έκλαιγα στα πρώτα μου μαθήματα βιολοντσέλου και ήμουν και 10 χρονών, αλλά μετά δεν μπορούσα χωρίς αυτό. Εντάξει, κάθε μαμά είναι διαφορετική , εγώ δεν θα κρίνω αν πρέπει να σταματήσει μια δραστηριότητα επειδή έκλαψε την πρώτη φορά. Για την δασκάλα σας, το μόνο που βρήκα εντελώς λάθος σε αυτά που περιέγραψες, είναι που σας είπε ότι δεν πήγε καλά! Αν είναι δυνατόν! 2 χρόνια πηγαινοερχόμαστε στις πισίνες, έχω δει πάρα πολλά παιδάκια να κάνουν το πρώτο τους μάθημα, 8 στα 10 κάνουν σαν να τα σφάζεις. Η δασκάλα τους λέει πόσο καλά τα πήγαν, τα επιβραβεύει και μετά από λίγα μαθήματα συνηθίζουν. Κάποια στιγμή ξανακλαίνε. Ο δικός μου ενώ μετά τα πρώτα κλάμματα, για μήνες χαιρόταν πολύ που πήγαινε, κάτι τον φόβισε και για 2-3 εβδομάδες ήταν δράμα η κατάσταση. Μου είπε η δασκάλα ότι σχεδόν όλα τα παιδιά το περνάνε αυτό και ακολούθησα ακριβώς τις συμβουλές της. Ε, μόλις πέρασε αυτό, έπαιρνε φόρα και βουτούσε με το κεφάλι . 

[Anna3011]

πρίν από 20 λεπτά , Yovanna είπε:

 

Και εγώ έκλαιγα στα πρώτα μου μαθήματα βιολοντσέλου και ήμουν και 10 χρονών, αλλά μετά δεν μπορούσα χωρίς αυτό. Εντάξει, κάθε μαμά είναι διαφορετική , εγώ δεν θα κρίνω αν πρέπει να σταματήσει μια δραστηριότητα επειδή έκλαψε την πρώτη φορά. Για την δασκάλα σας, το μόνο που βρήκα εντελώς λάθος σε αυτά που περιέγραψες, είναι που σας είπε ότι δεν πήγε καλά! Αν είναι δυνατόν! 2 χρόνια πηγαινοερχόμαστε στις πισίνες, έχω δει πάρα πολλά παιδάκια να κάνουν το πρώτο τους μάθημα, 8 στα 10 κάνουν σαν να τα σφάζεις. Η δασκάλα τους λέει πόσο καλά τα πήγαν, τα επιβραβεύει και μετά από λίγα μαθήματα συνηθίζουν. Κάποια στιγμή ξανακλαίνε. Ο δικός μου ενώ μετά τα πρώτα κλάμματα, για μήνες χαιρόταν πολύ που πήγαινε, κάτι τον φόβισε και για 2-3 εβδομάδες ήταν δράμα η κατάσταση. Μου είπε η δασκάλα ότι σχεδόν όλα τα παιδιά το περνάνε αυτό και ακολούθησα ακριβώς τις συμβουλές της. Ε, μόλις πέρασε αυτό, έπαιρνε φόρα και βουτούσε με το κεφάλι . 

Ναι η αλήθεια είναι ότι με αυτά που μου είπε η δασκάλα έμεινα με την εντύπωση ότι όλα τα παιδάκια είναι άνετα στην αρχή και μόνο το δικό μου δεν προσαρμόστηκε. Δεν είχαμε και την ευκαιρία του μεγάλου γκρουπ με παιδάκια οπότε δεν είχα μέτρο σύγκρισης. 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 23 λεπτά , Yovanna είπε:

Για πολεμική τέχνη , το τζούντο είναι σούπερ για τα μικρά. Σκέφτομαι και εγώ να τον γράψω του χρόνου. Αν και θέλω να ξεκινήσει και πιάνο μόλις πάει 4, οπότε θα δούμε.

Και εγώ έκλαιγα στα πρώτα μου μαθήματα βιολοντσέλου και ήμουν και 10 χρονών, αλλά μετά δεν μπορούσα χωρίς αυτό. Εντάξει, κάθε μαμά είναι διαφορετική , εγώ δεν θα κρίνω αν πρέπει να σταματήσει μια δραστηριότητα επειδή έκλαψε την πρώτη φορά. Για την δασκάλα σας, το μόνο που βρήκα εντελώς λάθος σε αυτά που περιέγραψες, είναι που σας είπε ότι δεν πήγε καλά! Αν είναι δυνατόν! 2 χρόνια πηγαινοερχόμαστε στις πισίνες, έχω δει πάρα πολλά παιδάκια να κάνουν το πρώτο τους μάθημα, 8 στα 10 κάνουν σαν να τα σφάζεις. Η δασκάλα τους λέει πόσο καλά τα πήγαν, τα επιβραβεύει και μετά από λίγα μαθήματα συνηθίζουν. Κάποια στιγμή ξανακλαίνε. Ο δικός μου ενώ μετά τα πρώτα κλάμματα, για μήνες χαιρόταν πολύ που πήγαινε, κάτι τον φόβισε και για 2-3 εβδομάδες ήταν δράμα η κατάσταση. Μου είπε η δασκάλα ότι σχεδόν όλα τα παιδιά το περνάνε αυτό και ακολούθησα ακριβώς τις συμβουλές της. Ε, μόλις πέρασε αυτό, έπαιρνε φόρα και βουτούσε με το κεφάλι . 

Ξερεις ποσες φορες κανουν τζούντο στην ηλικία των δικών μας?

[Yovanna]

2 minutes ago, μαγιοπουλας said:

Ξερεις ποσες φορες κανουν τζούντο στην ηλικία των δικών μας?

Όχι, αλλά λογικά 1-2 φορές τη βδομάδα. 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 3 λεπτά , Yovanna είπε:

Όχι, αλλά λογικά 1-2 φορές τη βδομάδα. 

Το θέμα είναι τι να τους πρωτοκανουμε.

[Έσπερος]

5 ώρες πρίν, μαγιοπουλας είπε:

Το θέμα είναι τι να τους πρωτοκανουμε.

τα πάντα θα μπορούσαν αλλά το θέμα είναι αν μας αρέσει σαν οικογένεια να κάνει κάτι το παιδί μας κ αν θα αρέσει κ στο παιδί. Εγω το μπαλέτο το μίσησα κ αποδείχτηκε ότι δεν μου άρεσε καμία σωματική δραστηριότητα- οριακά άντεξα κάποια μαθήματα παραδοσιακών χορων. δεν έκλαιγα, ήμουν πιο μεγάλη βέβαια, 4, αλλά δεν ήθελα, φαινόταν αυτό; ήμουν το πιο ατσούμπαλο παιδάκι χωρις ευλυγισία κλπ κ ητανπεριττος κι ο δευτεροσ χρόνος που έκανα. οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί να πρέπει να κλαίει ένα παιδί σε κάτι που μπορεί απλώς να μην του αρέσει. Εγω τι έχασα που δεν βασανίστηκα παραπάνω στο μπαλέτο; δεν θα γινόμουν μπαλαρίνα προφανώς, ούτε ενδιαφερόταν κανεις για το «γυμναστικό» κομμάτι που ήταν εμφανές ότι δεν το ήθελα κ δεν το θέλω ακόμα,  και τελικά βρήκα ένα εξίσου καλλιτεχνικό κ ποιοτικό χομπι, τη μουσική. Το πιάνο το λάτρεψα, ξεκίνησα πρόχειρα με αρμόνιο στο κέντρο νεότητας του δήμου κ ήταν προφανές ότι μου άρεσε κ τα πήγαινα καλά και μου ταίριαζε. Από τις δραστηριότητες θα έρθει σε επαφή με παρέες κ θα γνωρίσει κόσμο, οπότε η δραστηριότητα πρέπει να ταιριάζει κ στο προφίλ της οικογένειας για να μπορεί να στηρίξει κ αυτές τις συναναστροφές. Γιατί αν του αρέσει, μπορεί να κρατήσει για καιρό. πχ αν πας το παιδί μουσική πρέπει να ξέρεις ότι μπορεί να του αρέσει όντως πολύ κ να επενδύσεις πολλά στο όργανο κ να το ακούς να μελετάει ώρες τη μέρα. αν δεν αντέχεις τη κλασική μουσική, τι θα κανεις; ή σ ένα άθλημα αν δεν σου αρέσει η κουλτούρα του αθλητισμού κ του πρωταθλητισμού; Εγω πχ αν δεν ήταν ο σύζυγος πολύ των αθλημάτων δεν θα ήθελα πολύ να κάνει άθλημα το παιδί μου εκτός από κολύμπι -που δεν έχουμε όμως/ γιατί το κολύμπι δεν το θεωρώ ακριβώς άθλημα. 

[ΑΡΓΚ]

9 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

κ σ εμάς έχω ακούσει 3φορες την εβδομάδα προπόνηση σε παιδιά δημοτικού, υπερβολικό το βρίσκω, παρα πολύ υπερβολικό. 

 3 είναι το στάνταρ απλά για άθληση

Αν το παιδί ενδιαφέρεται μετά τα 9-10 συνήθως, πιο σοβαρά, είναι πολύ παραπάνω.

Εγώ που δεν είμαι αθλήτρια, αθλούμαι σταθερά 5-6 ώρες τη βδομάδα, οπότε μου φαίνεται νορμάλ ως και λίγο. Θα μου πεις τα παιδιά κινούνται. Κινούνται όμως όντως στο σχολείο, ή περιφέρονται από τάξη σε αγγλικά σε καναπέ; 

9 ώρες πρίν, μαγιοπουλας είπε:

Το σκέφτηκα κι αυτό.ποτε ξεκινάνε πολεμική τέχνη?ούτε κολυμβιση βαζω 3.το καλο ειναι οτι εχει έφεση στην κίνηση γενικοτερα οπότε επωφελείται παραπάνω το μαθημα

Μου έλεγε ένας φίλος γυμναστής και πρώην πρωταθλητής κιόλας, ότι μέχρι τα 7-8 ιδανικά θέλουμε γενική κίνηση και γυμναστική, και όχι εξειδίκευση, και μετά εξειδικεύουμε. Δηλαδή κολύμβηση, γενικές ασκήσεις, στίβο κλπ, και μετά από Β δημοτικού μιλάμε για πιο συγκεκρμένα πράγματα και αφού μπουν οι βάσεις. Δεν το κάνουν όλοι αλλά αυτός αυτό θεωρεί ότι είναι το ιδανικό από πλευράς σώματος.

8 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

εγώ δεν είμαι κατά των δραστηριοτήτων κ στην α -β δημοτικού θα ήθελα πχ δραστηριότητες κ όχι ξένη γλώσσα  κ σίγουρα κάθε μέρα κάτι, αλλά τρεις φορές άθλημα μου ακούγεται πολύ. ωδείο στις πρώτες τάξεις κάναμε 2 εικοσάλεπτα κ αργότερα μισάωρο κ μια ώρα θεωρια. γθατι το άθλημα θέλει τόσο, δεν το καταλαβαίνω. εγω τα αθλήματα δεν τα θέλω βέβαια, τα έχω σαν φάρμακο που πρέπει να δοθεί κ τίποτα άλλο. 

Γιατί το ελάχιστο για να μη διαλύσουμε τον οργανισμό μας σαν ενήλικες, και όχι για εξειδίκευση σε άθλημα, είναι 1 ώρα τη μέρα. Για παιδί παραπάνω. Για εκμάθηση τεχνικής και αθλητισμό, πότε να βγει; 

[kotsifikos]

9 hours ago, μαγιοπουλας said:

Το σκέφτηκα κι αυτό.ποτε ξεκινάνε πολεμική τέχνη?ούτε κολυμβιση βαζω 3.το καλο ειναι οτι εχει έφεση στην κίνηση γενικοτερα οπότε επωφελείται παραπάνω το μαθημα

Εγώ με δάσκαλο που είχα μιλήσει για τον γιο μου μου είχε πει όχι πριν τα 6.

9 hours ago, Έσπερος said:

εγώ δεν είμαι κατά των δραστηριοτήτων κ στην α -β δημοτικού θα ήθελα πχ δραστηριότητες κ όχι ξένη γλώσσα  κ σίγουρα κάθε μέρα κάτι, αλλά τρεις φορές άθλημα μου ακούγεται πολύ. ωδείο στις πρώτες τάξεις κάναμε 2 εικοσάλεπτα κ αργότερα μισάωρο κ μια ώρα θεωρια. γθατι το άθλημα θέλει τόσο, δεν το καταλαβαίνω. εγω τα αθλήματα δεν τα θέλω βέβαια, τα έχω σαν φάρμακο που πρέπει να δοθεί κ τίποτα άλλο. 

Τρεις φορές είναι το στάνταρ να ξέρεις,  εγώ χρόνια αθλήτρια σε ομαδικό άθλημα, όταν λοιπόν ξεκίνησα σχολή και δουλειά και προλάβαινα 3 από τις 5 προπονήσεις με έβγαλε εκτός αγώνων..όπου και αποχώρησα από την ομάδα καθώς το πήρα προσωπικά , ήταν βαρύ μετά από δέκα χρόνια να με βγάλει έτσι όμως είχε δίκιο, το έβλεπα πως δεν μπορούσα να συντονιστώ με την ομάδα στους αγώνες, είχε δημιουργηθεί κενό.

 

 

Εγώ θα μιλήσω ως πρώην αθλήτρια και θα τολμήσω να πω πως ο αθλητισμός απαιτεί πειθαρχία, είναι κάτι φοβερά δύσκολο, και απαιτεί θυσίες, ένας προπονητής πρέπει να βρει τρόπο να επιβληθεί γιατί αν τα παιδιά ''του πάρουν τον αέρα'' δεν μπορέσει να κάνει έργο, θέλω να πως εμένα δεν μου ακούγεται τόσο περίεργο όταν ένας προπονητής φωνάζει , αντίθετα νιώθω πως είμαι στο φυσικό μου περιβάλλον , για να μη γίνει παρανόηση δεν εννοώ να βρίζει τα παιδιά ή να τα προσβάλει αυτό είναι άλλο θέμα, δεν ξέρω καν πως θα αντιδράσω αν το παιδί μου στις προπονήσεις του ακούσει ότι άκουγα εγώ! Στις ακαδημίες τα παιδιά προπονούνται για να γίνουν αθλητές (σε κάποιες τους προορίζουν για πρωταθλητές), οπότε οι συνθήκες εκεί είναι διαφορετικές.

[ΑΡΓΚ]

Παντως δεν υπάρχει μαγική λύση για όλες τις οικογένειες, γιατί παίζουν μεγάλο ρόλο οι προτεραιότητες των γονιών.

Η μάνα μου είχε κόλλημα με τις ξένες γλώσσες, οπότε κάναμε δύο από μικρή ηλικία. Δεν ενδιέφερε κανέναν από τους γονείς μου η άθληση, και βασικά την αποθάρρυναν κιόλας  

Η θεία μου είχε κόλλημα με το σώμα αντίθετα, και τα παιδιά της με το που περπάτησαν, πήγαν για πρωταθλητισμό από τόσες προπονήσεις (το ένα με επιτυχία κιόλας, όντως υπήρξε πρωταθλήτρια).

Εγώ λόγω δουλειάς βλέπω πόσο πλεονέκτημα σου δίνει η ευχέρεια στα Αγγλικά και η καλή προφορά, οπότε ξεκινήσαμε Αγγλικά από το προνήπιο. Και επειδή έχω επίσης κόλλημα με την καλή φυσική κατάσταση για λόγους υγείας, από 3 ετών ξεκινήσαμε κολύμβηση και μετά πάντα το ένα άθλημα ήταν υποχρεωτικό, όποιο ήθελαν τα παιδιά (εκτός ποδοσφαίρου που το ανέφερα γιατί πιο πάνω). Μετά τα παιδιά ήθελαν μουσική, μπήκε και η τρίτη δραστηριότητα. Κατά καιρούς μπήκε και δεύτερο άθλημα, γιατί επέμεναν πάρα πολύ, σε κάποια φάση ο ένας ήθελε και δεύτερη ξένη γλώσσα, εκεί είπα όχι, δεν έχει τόσες ώρες η βδομάδα πια, θα πρέπει να φύγει κάτι άλλο και προτίμησε να μην το κάνει. Ο μικρός προέκυψε να έχει ταλέντο στο σχέδιο, το τρενάραμε όσο μπορούσαμε, ήρθε η ώρα που πραγματικά το κρατούσαμε πίσω το παιδί χωρίς μαθήματα για τεχνικές κλπ, οπότε να τη και άλλη μία δραστηριότητα που δεν είχαμε φανταστεί. Αν ήταν στο χέρι του άντρα μου από την άλλη, δε θα είχαν κάνει καμία δραστηριότητα, δεν ξέρω πώς το έχει δει η οικογένειά του αλλά και τα ανήψια μου δεν έκαναν απολύτως τίποτα, ούτε καν Αγγλικά (και δεν είναι ότι το αντικατέστησαν με ελεύθερο παιχνίδι, που δεν υπάρχει σε πυκνοκατοικημένη συνοικία της Αθήνας, οπότε δεν το καταλαβαίνω το σκεπτικό).

Τα περισσότερα παιδιά που έχω δει, κάνουν Αγγλικά και κάποιο άθλημα στο Δημοτικό, μερικά δεύτερη γλώσσα, δεύτερο άθλημα ή κάτι άλλο όπως μουσική αλλά δυστυχώς πολλά από αυτά τα εγκαταλείπουν εντελώς μετά το Δημοτικό και τα αντικαθιστούν με φροντιστήρια  

[μαγιοπουλας]

πρίν από 36 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Παντως δεν υπάρχει μαγική λύση για όλες τις οικογένειες, γιατί παίζουν μεγάλο ρόλο οι προτεραιότητες των γονιών.

Η μάνα μου είχε κόλλημα με τις ξένες γλώσσες, οπότε κάναμε δύο από μικρή ηλικία. Δεν ενδιέφερε κανέναν από τους γονείς μου η άθληση, και βασικά την αποθάρρυναν κιόλας  

Η θεία μου είχε κόλλημα με το σώμα αντίθετα, και τα παιδιά της με το που περπάτησαν, πήγαν για πρωταθλητισμό από τόσες προπονήσεις (το ένα με επιτυχία κιόλας, όντως υπήρξε πρωταθλήτρια).

Εγώ λόγω δουλειάς βλέπω πόσο πλεονέκτημα σου δίνει η ευχέρεια στα Αγγλικά και η καλή προφορά, οπότε ξεκινήσαμε Αγγλικά από το προνήπιο. Και επειδή έχω επίσης κόλλημα με την καλή φυσική κατάσταση για λόγους υγείας, από 3 ετών ξεκινήσαμε κολύμβηση και μετά πάντα το ένα άθλημα ήταν υποχρεωτικό, όποιο ήθελαν τα παιδιά (εκτός ποδοσφαίρου που το ανέφερα γιατί πιο πάνω). Μετά τα παιδιά ήθελαν μουσική, μπήκε και η τρίτη δραστηριότητα. Κατά καιρούς μπήκε και δεύτερο άθλημα, γιατί επέμεναν πάρα πολύ, σε κάποια φάση ο ένας ήθελε και δεύτερη ξένη γλώσσα, εκεί είπα όχι, δεν έχει τόσες ώρες η βδομάδα πια, θα πρέπει να φύγει κάτι άλλο και προτίμησε να μην το κάνει. Ο μικρός προέκυψε να έχει ταλέντο στο σχέδιο, το τρενάραμε όσο μπορούσαμε, ήρθε η ώρα που πραγματικά το κρατούσαμε πίσω το παιδί χωρίς μαθήματα για τεχνικές κλπ, οπότε να τη και άλλη μία δραστηριότητα που δεν είχαμε φανταστεί. Αν ήταν στο χέρι του άντρα μου από την άλλη, δε θα είχαν κάνει καμία δραστηριότητα, δεν ξέρω πώς το έχει δει η οικογένειά του αλλά και τα ανήψια μου δεν έκαναν απολύτως τίποτα, ούτε καν Αγγλικά (και δεν είναι ότι το αντικατέστησαν με ελεύθερο παιχνίδι, που δεν υπάρχει σε πυκνοκατοικημένη συνοικία της Αθήνας, οπότε δεν το καταλαβαίνω το σκεπτικό).

Τα περισσότερα παιδιά που έχω δει, κάνουν Αγγλικά και κάποιο άθλημα στο Δημοτικό, μερικά δεύτερη γλώσσα, δεύτερο άθλημα ή κάτι άλλο όπως μουσική αλλά δυστυχώς πολλά από αυτά τα εγκαταλείπουν εντελώς μετά το Δημοτικό και τα αντικαθιστούν με φροντιστήρια  

Συμφωνώ σε αυτά που λες .δεν με ενδιαφέρει να πηγαίνει σε αγώνες.την πολεμική τέχνη την θέλω κυρίως για άμυνα.φετος θα μπει μια φορα την εβδομάδα ένα πολύ σημαντικό εργαστήρι όπου θα γίνονται όλα στα αγγλικά.ειναι κ το κολύμπι.δεμ γίνεται να βάλω κ τρεις φορές πολεμική τέχνη 

[annoulen]

Να πω κ εγώ τη γνώμη μου στη συνονόματη θεματοθέτρια @Anna3011

 

Θα πήγαινα άλλη μία φορά αλλά, εάν επαναλαμβάνονταν το σκηνικό, θα το άφηνα για κανα χρόνο. Και μετά θα το ξαναπροσπαθούσα. Αλλά αναλόγως τον λόγο για το οποίο ο γονιός επιθυμεί το κολυμβητήριο. Γιατί σε αυτές τις ηλικίες πιστεύω ότι ο γονιός κατευθύνει την επαφή του παιδιού με τις χ δραστηριότητες. Δλδ εάν θέλεις να κάνει κάποια δραστηριότητα οπωσδήποτε, τότε μήπως να του/της έδειχνες άλλη και όχι το κολυμβητήριο. 

Εγώ τους δικούς μου τους πήγα "αναγκαστικά" κολυμβητήριο γιατί να μάθουν να κολυμπούν σωστά. Για λόγους ασφάλειας πιο πολύ και μετά για εκγύμναση. Όχι σαν δραστηριότητα, έτσι το έβλεπα εγώ. 

Το λέω το "αναγκαστικά" γιατί δεν τους πολυάρεσε και είχαμε "συμφωνήσει" να το σταματήσουν μόλις κατακτήσουν κάποιες τεχνικές το οποίο πρακτικά σήμαινε ένα χρόνο στη "μεγάλη" πισίνα (με 2 χρόνια πριν στη μικρή). Με τον μεγάλο το καταφέραμε αυτό, με τον μικρό μας σταμάτησε ο κορωνοϊός πέρσι, δεν μπήκε ποτέ στη μεγάλη πισίνα,  δεν πρόλαβε και τώρα είναι ανένδοτος, δεν πάει με τίποτα. Τουλάχιστον όμως έμαθε κάποια βασικά. Να πω ότι ο μικρός, την πρώτη φορά που τον πήγαμε, εκλαιγε ασταμάτητα (παρόμοιο σκηνικό με εσένα), κ μετά αφήσαμε κανα χρόνο να περάσει κ τον ξαναπήγαμε,  όπου απλώς πήγαινε χωρίς διαμαρτυρία αλλά χωρίς και να του αρέσει κιόλας. 

Αναφορικά με τις δραστηριότητες/ με τα εξωσχολικά, θεωρώ sos κ εγώ τα Αγγλικά, όπως η @ΑΡΓΚ, για τα οποία ευτυχώς ξετρελαίνονται κ οι δύο, καθώς επίσης και ένα άθλημα, όποιο, μα όποιο να είναι. Δλδ τους έχω πει υποχρεωτικά διαλέξτε άθλημα, θέλετε δεν θέλετε (δεν είναι κ πολύ του αθλητισμού οι δικοί μου). Και πάνε μπάσκετ. 

Για 2η γλώσσα δεν το σκέφτομαι καν. Εκτός κ το ζητήσουν οι ίδιοι. Οι ίδιοι μου ζήτησαν ως 3η δραστηριότητα : σχέδιο κόμικς ο μεγάλος,  όπου πάει εδώ και 3 χρόνια, και "το 'χει" μπορώ να πω, μία φορά την εβδομάδα, κ ο μικρός μας έχει ζητήσει σκάκι, που θα το ξεκινήσουμε λογικά με τη νέα σχολική χρονιά, κορωνοϊού επιτρέποντος και αυτό για μία φορά την εβδομάδα.

Είναι μικρό το παιδί σου @Anna3011και έχετε χρόνο μπροστά σας για δραστηριότητες. Κ εγώ στην φάση τη δική σου, ήθελα πάρα πολύ να συμμετέχουν τα παιδιά μου σε κάποια ομάδα, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι 2-3 χρόνια μετά θα τρέχαμε κ δεν θα φτάναμε ...

[μαγιοπουλας]

πρίν από 41 λεπτά , μαγιοπουλας είπε:

Συμφωνώ σε αυτά που λες .δεν με ενδιαφέρει να πηγαίνει σε αγώνες.την πολεμική τέχνη την θέλω κυρίως για άμυνα.φετος θα μπει μια φορα την εβδομάδα ένα πολύ σημαντικό εργαστήρι όπου θα γίνονται όλα στα αγγλικά.ειναι κ το κολύμπι.δεμ γίνεται να βάλω κ τρεις φορές πολεμική τέχνη 

Και για τα αγγλικά δεν το λέω μόνο γιατι ειναι πολυβσημαντικα αλλα κ φιατι με την ξένη γλώσσα γίνονται νέες συνάψεις στον εγκέφαλο κ το παιδι κατακτά δεξιότητες.

 

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

3 είναι το στάνταρ απλά για άθληση

Αν το παιδί ενδιαφέρεται μετά τα 9-10 συνήθως, πιο σοβαρά, είναι πολύ παραπάνω.

Εγώ που δεν είμαι αθλήτρια, αθλούμαι σταθερά 5-6 ώρες τη βδομάδα, οπότε μου φαίνεται νορμάλ ως και λίγο. Θα μου πεις τα παιδιά κινούνται. Κινούνται όμως όντως στο σχολείο, ή περιφέρονται από τάξη σε αγγλικά σε καναπέ; 

ενταξει δεν κινούνται όσο θα έπρεπε στο σχολείο αλλά κίνηση δεν είναι μόνο να πηγαίνεις σε προπονήσεις, μπορείς να βγεις για περπάτημα, να πας για ποδηλατο κλπ. Πολύ μου ακούγεται. Εγω εντωμεταξύ θεωρώ είδηση το 3 εικοσάλεπτα ποδηλατο την εβδομάδα για εμένα, έχω αναρωτηθεί ώρες ώρες αν σε δέκα χρόνια δεν μπορώ να περπατήσω. 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 3 λεπτά , Έσπερος είπε:

ενταξει δεν κινούνται όσο θα έπρεπε στο σχολείο αλλά κίνηση δεν είναι μόνο να πηγαίνεις σε προπονήσεις, μπορείς να βγεις για περπάτημα, να πας για ποδηλατο κλπ. Πολύ μου ακούγεται. Εγω εντωμεταξύ θεωρώ είδηση το 3 εικοσάλεπτα ποδηλατο την εβδομάδα για εμένα, έχω αναρωτηθεί ώρες ώρες αν σε δέκα χρόνια δεν μπορώ να περπατήσω. 

 

Κινούνται όμως; Πόσα παιδιά Δημοτικού και πάνω πάνε καθημερινά βόλτα για περπάτημα, ποδήλατο, κολύμβηση, μπάλα; Φοβάμαι ότι τα περισσότερα είναι μεταξύ καναπέ και καρέκλας, και ειδικά από την εφηβεία και μετά η βόλτα είναι μέχρι το παγκάκι/καφετέρια.

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Τα περισσότερα παιδιά που έχω δει, κάνουν Αγγλικά και κάποιο άθλημα στο Δημοτικό, μερικά δεύτερη γλώσσα, δεύτερο άθλημα ή κάτι άλλο όπως μουσική αλλά δυστυχώς πολλά από αυτά τα εγκαταλείπουν εντελώς μετά το Δημοτικό και τα αντικαθιστούν με φροντιστήρια  

κι εμάς εδώ έτσι είναι, στάνταρ αγγλικά κ άθλημα, β γλώσσα λίγοι κ πίστευα ότι στη Αθήνα κάνουν όλοι, αρκετοί μουσική, τα συνεχίζουν στο γυμνάσιο κ κάποιοι κ λύκειο, κ μετά περιστασιακά κάποιοι χορό μοντέρνο ή παραδισιακο, πολεμική τέχνη, καλοκαίρι ναυτικό όμιλο αλλά αυτά φυσικά πιο λίγοι. Εγω μεγάλωσα πάντως με αγγλικά κ ωδείο από β δημοτικού, κάποιες φορές την εβδομάδα κέντρο νεότητας που κάναμε μουσική, χορούς, θεατρικά , από την πέμπτη ή την έκτη δεύτερη γλώσσα κ ωδείο που συνεχιζόταν κ πήγα έτσι μέχρι α λυκείου. βλέπω τώρα που είναι καλοκαίρι τους μαθητες έξω να βολοδέρνουν κ απορώ γιατί έχουν τόσο χρόνο να περιφέρονται άνευ λόγου αφού έχουν δραστηριοτγτες κ φροντιστήρια κ γενικα είναι διαβασμένοι. 

πρίν από 1 λεπτό , ΑΡΓΚ είπε:

 

Κινούνται όμως; Πόσα παιδιά Δημοτικού και πάνω πάνε καθημερινά βόλτα για περπάτημα, ποδήλατο, κολύμβηση, μπάλα; Φοβάμαι ότι τα περισσότερα είναι μεταξύ καναπέ και καρέκλας, και ειδικά από την εφηβεία και μετά η βόλτα είναι μέχρι το παγκάκι/καφετέρια.

ενταξει αυτό είναι θέμα οικογένειας. αν θες να το πας βόλεϊ τρεις φορές την εβδομάδα σημαίνει ότι εχεις χρόνο να διαθέσεις αντί γι αυτό να το πας έξω να κάνετε κάτι μαζί. 

[Deena]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

τα πάντα θα μπορούσαν αλλά το θέμα είναι αν μας αρέσει σαν οικογένεια να κάνει κάτι το παιδί μας κ αν θα αρέσει κ στο παιδί. Εγω το μπαλέτο το μίσησα κ αποδείχτηκε ότι δεν μου άρεσε καμία σωματική δραστηριότητα- οριακά άντεξα κάποια μαθήματα παραδοσιακών χορων. δεν έκλαιγα, ήμουν πιο μεγάλη βέβαια, 4, αλλά δεν ήθελα, φαινόταν αυτό; ήμουν το πιο ατσούμπαλο παιδάκι χωρις ευλυγισία κλπ κ ητανπεριττος κι ο δευτεροσ χρόνος που έκανα. οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί να πρέπει να κλαίει ένα παιδί σε κάτι που μπορεί απλώς να μην του αρέσει. Εγω τι έχασα που δεν βασανίστηκα παραπάνω στο μπαλέτο; δεν θα γινόμουν μπαλαρίνα προφανώς, ούτε ενδιαφερόταν κανεις για το «γυμναστικό» κομμάτι που ήταν εμφανές ότι δεν το ήθελα κ δεν το θέλω ακόμα,  και τελικά βρήκα ένα εξίσου καλλιτεχνικό κ ποιοτικό χομπι, τη μουσική. Το πιάνο το λάτρεψα, ξεκίνησα πρόχειρα με αρμόνιο στο κέντρο νεότητας του δήμου κ ήταν προφανές ότι μου άρεσε κ τα πήγαινα καλά και μου ταίριαζε. Από τις δραστηριότητες θα έρθει σε επαφή με παρέες κ θα γνωρίσει κόσμο, οπότε η δραστηριότητα πρέπει να ταιριάζει κ στο προφίλ της οικογένειας για να μπορεί να στηρίξει κ αυτές τις συναναστροφές. Γιατί αν του αρέσει, μπορεί να κρατήσει για καιρό. πχ αν πας το παιδί μουσική πρέπει να ξέρεις ότι μπορεί να του αρέσει όντως πολύ κ να επενδύσεις πολλά στο όργανο κ να το ακούς να μελετάει ώρες τη μέρα. αν δεν αντέχεις τη κλασική μουσική, τι θα κανεις; ή σ ένα άθλημα αν δεν σου αρέσει η κουλτούρα του αθλητισμού κ του πρωταθλητισμού; Εγω πχ αν δεν ήταν ο σύζυγος πολύ των αθλημάτων δεν θα ήθελα πολύ να κάνει άθλημα το παιδί μου εκτός από κολύμπι -που δεν έχουμε όμως/ γιατί το κολύμπι δεν το θεωρώ ακριβώς άθλημα. 

 

Κάπως έτσι έχω βρεθεί εγώ με το ποδόσφαιρο. Προσπάθησα να το αποτρέψω όσο μπορούσα, αντιστάθηκα να τον γράψω σε ακαδημία για 2 χρόνια που το ζητούσε, αλλά στο τέλος υπέκυψα γιατί το παιδί έχει πάθος, προκειμένου να πάει να παίξει μπάλα είναι διατεθειμένος να διαβάσει αμέσως μετά το σχολείο χωρίς να ξεκουραστεί ώστε να μην χάσει την προπόνηση. Το αστείο είναι ότι στην αρχή δεν ήταν και ιδιαίτερα ικανός τεχνικά στην μπάλα, αλλά είχε τόση θέληση που έχει κάνει άλματα.

 

Τα δικά μου σε γενικές γραμμές έχουν πάθος με τα αθλήματα, είναι και πολύ αθλητικά ως σωματοδομή και τα δύο, κάνουν δύο αθλήματα στο σχολείο και άλλο ένα εκτός σχολείου, πολλές ώρες συνολικά την εβδομάδα αλλά δεν παραπονιούνται καθόλου, αντιθέτως. Και όλο αυτό το διάστημα που ήταν κλειστές οι δραστηριότητες και το σχολείο, δεν τους αρκούσε το απλό περπάτημα, ζητούσαν πιο έντονα πράγματα.

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 3 λεπτά , Έσπερος είπε:

κι εμάς εδώ έτσι είναι, στάνταρ αγγλικά κ άθλημα, β γλώσσα λίγοι κ πίστευα ότι στη Αθήνα κάνουν όλοι, αρκετοί μουσική, τα συνεχίζουν στο γυμνάσιο κ κάποιοι κ λύκειο, κ μετά περιστασιακά κάποιοι χορό μοντέρνο ή παραδισιακο, πολεμική τέχνη, καλοκαίρι ναυτικό όμιλο αλλά αυτά φυσικά πιο λίγοι. Εγω μεγάλωσα πάντως με αγγλικά κ ωδείο από β δημοτικού, κάποιες φορές την εβδομάδα κέντρο νεότητας που κάναμε μουσική, χορούς, θεατρικά , από την πέμπτη ή την έκτη δεύτερη γλώσσα κ ωδείο που συνεχιζόταν κ πήγα έτσι μέχρι α λυκείου. βλέπω τώρα που είναι καλοκαίρι τους μαθητες έξω να βολοδέρνουν κ απορώ γιατί έχουν τόσο χρόνο να περιφέρονται άνευ λόγου αφού έχουν δραστηριοτγτες κ φροντιστήρια κ γενικα είναι διαβασμένοι. 

ενταξει αυτό είναι θέμα οικογένειας. αν θες να το πας βόλεϊ τρεις φορές την εβδομάδα σημαίνει ότι εχεις χρόνο να διαθέσεις αντί γι αυτό να το πας έξω να κάνετε κάτι μαζί. 

 

Οι οδηγίες του CDC λένε μια ώρα άσκηση την ημέρα ως το απόλυτα ελάχιστο για παιδιά σχολικής ηλικίας. Το ίδιο και του NHS. Και μάλιστα με συνδυασμό αερόβιας άσκησης και ενδυνάμωσης. Για παιδιά μέχρι τα 4, αυτό το ελάχιστο όριο είναι διπλάσιο

Στα μικρά παιδιά συχνά μάλλον είναι ο στόχος επιτυγνάχνεται και με το παραπάνω, ειδικά αν ο γονιός τα πηγαίνει καθημερινά σε παιδική χαρά και πλατεία, που είναι το σχετικά συνηθισμένο. Μετά όμως , αρχίζει η κατρακύλα. 

Για τους ενήλικες, είναι 300 λεπτά τη βδομάδα αερόβιας άσκησης σχετικά έντονης (έστω γρήγορο περπάτημα) ή 150 λεπτά πολύ έντονης αερόβιας άσκηση;, και τουλάχιστον 2 φορές τη βδομάδα ενδυνάμωση. Τα ελάχιστα αυτά. Σκέψου πόσοι τα κάνουμε, να δεις πόσο παραμορφωμένη είναι και η αντίληψή μας για το τι χρειάζεται και ο οργανισμός των παιδιών μας.

[mama16]

12 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Στο ποδόσφαιρο έχω δει απαίσια κουλτούρα σε 3 συλλόγους που έχει η περιοχή, τρελό βρίσιμο, και γι αυτό δεν έχω αφήσει και το γιο μου να γραφτεί παρόλο που το ήθλε πολύ

Σε παιδικες ομάδες αυτό ή σε αντρικές? Στην παιδική ομάδα από εδώ που ζω δεν έχει καμία σχέση με αυτά που περιγράφεις, ή εμείς είμαστε τυχεροί κ πέσαμε σε καλή περίπτωση ή εσείς οι άτυχοι. Πάντως ποτέ δεν είχα ακούσει αρνητικά σχόλια ποτέ κ από άλλες ομάδες