Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Αποβολή στην 8η εβδομάδα


Gummy Bear

Recommended Posts

Είναι η πρώτη φορά που γράφω αλλά έχω την ανάγκη να μοιραστώ τον πόνο που νιώθω εδώ και λίγες μόλις μέρες.. Πριν 6 μέρες διέκοψα την εγκυμοσύνη μου στην 22 βδομάδα λόγω δυσπλασιων στα άκρα του του μωρού μου.. Μετά από 2,5 χρόνια προσπαθειας ήρθε το θαυμα στη ζωή μου κατόπιν εξωσωματικής και πιστεψα ότι πραγματικα τα είχαμε καταφέρει.. Ξεκινησαμε με μια αποκόλληση που με καθήλωσε για το πρωτο τρίμηνο αλλά καταφέραμε να το ξεπεράσουμε.. Αρχές Απριλίου έγινε αμνιοπαρακεντηση λόγω ηλικίας και τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Μάθαμε ότι είχε προβλημα στο χέρι του αλλά δεν μπορουσαμε να ξέρουμε ποσο σοβαρό ήταν και την επόμενη μέρα ακολουθησε ρήξη υμενων. Έκλαιγα με λυγμούς αλλά και πάλι καταφέραμε να το ξεπεράσουμε. Ώσπου μετά διαπιστώθηκε ότι η δυσπλασία ήταν αρκετά σοβαρή.. Θα είχε ένα ανάπηρο χεράκι παροτι ο καρυοτυπος βγήκε φυσιολογικός. Τελικά το πρόβλημα δεν υπήρχε όμως μόνο στο χέρι αλλά και στα ποδαρακια. Όλα σταμάτησαν εκεί.. Είμαι πιο άδεια από ποτε.. Ο άντρας μου είναι το τεράστιο στήριγμα μου. Όταν Το γέννησα το είδε και μου είπε ότι πραγματικα ήταν σε πολυ κακη κατάσταση τα άκρα του.Το μωρό μου όμως έφυγε και δεν θα το ξανά νιώσω στην κοιλιά μου.. Κάθε μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Μου λείπεις αγοράκι μου.. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


On 3/5/2021 at 10:59 ΜΜ, Ansp είπε:

Είναι η πρώτη φορά που γράφω αλλά έχω την ανάγκη να μοιραστώ τον πόνο που νιώθω εδώ και λίγες μόλις μέρες.. Πριν 6 μέρες διέκοψα την εγκυμοσύνη μου στην 22 βδομάδα λόγω δυσπλασιων στα άκρα του του μωρού μου.. Μετά από 2,5 χρόνια προσπαθειας ήρθε το θαυμα στη ζωή μου κατόπιν εξωσωματικής και πιστεψα ότι πραγματικα τα είχαμε καταφέρει.. Ξεκινησαμε με μια αποκόλληση που με καθήλωσε για το πρωτο τρίμηνο αλλά καταφέραμε να το ξεπεράσουμε.. Αρχές Απριλίου έγινε αμνιοπαρακεντηση λόγω ηλικίας και τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Μάθαμε ότι είχε προβλημα στο χέρι του αλλά δεν μπορουσαμε να ξέρουμε ποσο σοβαρό ήταν και την επόμενη μέρα ακολουθησε ρήξη υμενων. Έκλαιγα με λυγμούς αλλά και πάλι καταφέραμε να το ξεπεράσουμε. Ώσπου μετά διαπιστώθηκε ότι η δυσπλασία ήταν αρκετά σοβαρή.. Θα είχε ένα ανάπηρο χεράκι παροτι ο καρυοτυπος βγήκε φυσιολογικός. Τελικά το πρόβλημα δεν υπήρχε όμως μόνο στο χέρι αλλά και στα ποδαρακια. Όλα σταμάτησαν εκεί.. Είμαι πιο άδεια από ποτε.. Ο άντρας μου είναι το τεράστιο στήριγμα μου. Όταν Το γέννησα το είδε και μου είπε ότι πραγματικα ήταν σε πολυ κακη κατάσταση τα άκρα του.Το μωρό μου όμως έφυγε και δεν θα το ξανά νιώσω στην κοιλιά μου.. Κάθε μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Μου λείπεις αγοράκι μου.. 

 

Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σας... Κα εγώ πριν 1 μήνα είχα μια αποβολή. Είναι δύσκολο έως αδιανόητο να σκεφτείς τώρα για επόμενη εγκυμοσύνη, το καταλαβαίνω απόλυτα και είναι φυσιολογικό. Κάνατε ότι καλύτερο για αυτό το μωράκι για να μην γεννιόταν έχοντας μια ζωή γεμάτη με σοβαρά προβλήματα υγείας... Κουράγιο, δώσε χρόνο στον εαυτό σου, πάρε ψυχολογική υποστήριξη αν το επιθυμείς και εξέφρασε την απώλεια σου όπως εσύ την νιώθεις.. 

Link to comment
Share on other sites

On 5/3/2021 at 11:59 PM, Ansp said:

Είναι η πρώτη φορά που γράφω αλλά έχω την ανάγκη να μοιραστώ τον πόνο που νιώθω εδώ και λίγες μόλις μέρες.. Πριν 6 μέρες διέκοψα την εγκυμοσύνη μου στην 22 βδομάδα λόγω δυσπλασιων στα άκρα του του μωρού μου.. Μετά από 2,5 χρόνια προσπαθειας ήρθε το θαυμα στη ζωή μου κατόπιν εξωσωματικής και πιστεψα ότι πραγματικα τα είχαμε καταφέρει.. Ξεκινησαμε με μια αποκόλληση που με καθήλωσε για το πρωτο τρίμηνο αλλά καταφέραμε να το ξεπεράσουμε.. Αρχές Απριλίου έγινε αμνιοπαρακεντηση λόγω ηλικίας και τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Μάθαμε ότι είχε προβλημα στο χέρι του αλλά δεν μπορουσαμε να ξέρουμε ποσο σοβαρό ήταν και την επόμενη μέρα ακολουθησε ρήξη υμενων. Έκλαιγα με λυγμούς αλλά και πάλι καταφέραμε να το ξεπεράσουμε. Ώσπου μετά διαπιστώθηκε ότι η δυσπλασία ήταν αρκετά σοβαρή.. Θα είχε ένα ανάπηρο χεράκι παροτι ο καρυοτυπος βγήκε φυσιολογικός. Τελικά το πρόβλημα δεν υπήρχε όμως μόνο στο χέρι αλλά και στα ποδαρακια. Όλα σταμάτησαν εκεί.. Είμαι πιο άδεια από ποτε.. Ο άντρας μου είναι το τεράστιο στήριγμα μου. Όταν Το γέννησα το είδε και μου είπε ότι πραγματικα ήταν σε πολυ κακη κατάσταση τα άκρα του.Το μωρό μου όμως έφυγε και δεν θα το ξανά νιώσω στην κοιλιά μου.. Κάθε μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Μου λείπεις αγοράκι μου.. 

Λυπαμαι παρα πολυ για ο,τι σου συνεβη..εχω κανει και εγω εξωσωματικη και ξερω τι ειναι να λαχταρας το θετικο,να κανεις τοσο κοπο.Δεν ξερω τι να σου πω,ειναι τοσο αδικο αυτο που σου συνεβη,αυτο που σας συνεβη.Δεν ξερω γιατι να βιωνουν μερικοι ανθρωποι τετοια βασανιστηρια.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Γεια σας βρε κορίτσια.. σας διαβάζω καιρό και ειλικρινά μου δίνετε πολύ κουράγιο.. θα μοιραστώ μαζί σας και την δική μου εμπειρία, που δυστυχώς δεν μου είναι εύκολο να το συζητώ.. είχα μια παλινδρομη τον Νοέμβρη, όπου δεν είχαμε ακούσει καρδιά.Εκανα αποξεση..εκανα εξετάσεις θρομβοφιλιας, όπου ένας παράγοντας βγήκε θετικός, και καρυότυπο ζεύγους που βγήκε φυσιολογικός. Έκλαψα, πόνεσα τρελαθηκα, αλλά μετά από 4 μήνες, βρήκαμε το κουράγιο και ξαναπροσπάθησε. Έμεινα έγκυος με την πρώτη και το ένιωσα, έκανα τεστ 5 μέρες πριν την καθυστέρηση, βγήκε θετικό 2 χοριακες ,και ξεκίνησα αμέσως αντιπικτικες.. όλα πήγαιναν πολύ καλά( πέρα από το άγχος κάθε υπερήχου)ακούσαμε καρδουλα οι εξετάσεις προγενετικου άψογες, μέχρι την 8η εβδομαδα, η ανάπτυξη είχε σταματήσει στις 6,5 και η καρδιά ίσα που αχνοχτυπουσε. Ούτε που ακουγόταν.. τώρα μια εβδομάδα περνώ χάπια μήπως γλυτώσω την αποξεση ξανά.. αύριο έχω ραντεβού και θα δούμε.. έχω τρελαθεί, δεν ξέρω γιατί, εφόσον το μόνο πρόβλημα που υπήρχε λύθηκε με ενέσεις.. δεν ξέρω πως θα ξαναβγω από αυτό.. είμαι 36 χρόνων και την πρώτη ήμουν 35.. ελπίζω να μην άργησα τόσο πολύ..

Link to comment
Share on other sites

@Ansp, @Gummy Bear εχει εναν διαδικτυακο κυκλο γυναικων που εχουν ζησει αποβολη ή νεογνικη απωλεια, το Σαββατο 15 Μαιου στις 19:00, απο την βοηθο μητροτητας περιγεννητικου πενθους Μαρία Στραγαλινού, δηλωσεις συμμετοχης μεχρι την Πεμπτη, κοστος 12 ευρω. Δειτε την εκδηλωση στο facebook Love and grief. Σκεφτειτε το, θα ειναι πολυ ωραιο, απευλευθερωτικο και λυτρωτικο το μοιρασμα με γυναικες που εχουν περασει παρομοιες καταστασεις.

 
Link to comment
Share on other sites

5 ώρες πρίν, fenia1983 είπε:

Λυπαμαι παρα πολυ για ο,τι σου συνεβη..εχω κανει και εγω εξωσωματικη και ξερω τι ειναι να λαχταρας το θετικο,να κανεις τοσο κοπο.Δεν ξερω τι να σου πω,ειναι τοσο αδικο αυτο που σου συνεβη,αυτο που σας συνεβη.Δεν ξερω γιατι να βιωνουν μερικοι ανθρωποι τετοια βασανιστηρια.

Κάθε μέρα που περνάει πονάει περισσότερο. Μου λείπει τόσο πολύ.. Κλαίω συνέχεια και νιώθω κενή, μόνη.. Το αγάπησα τόσο αυτό το πλάσμα. Λαχταρουσα την στιγμή που θα τον αγκαλιαζα. Ο άντρας μου είναι συνεχώς στο πλαι μου και δε θα μπορούσε να με στηρίζει περισσότερο αυτές τις ώρες από όσο ήδη κάνει.. Εγώ όμως νιώθω άδεια χωρίς το μωρό μου. Παρακαλάω την Παναγία να τον έχει κοντά της και να τον αγκαλιάσει. 

Link to comment
Share on other sites

9 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

@Ansp, @Gummy Bear εχει εναν διαδικτυακο κυκλο γυναικων που εχουν ζησει αποβολη ή νεογνικη απωλεια, το Σαββατο 15 Μαιου στις 19:00, απο την βοηθο μητροτητας περιγεννητικου πενθους Μαρία Στραγαλινού, δηλωσεις συμμετοχης μεχρι την Πεμπτη, κοστος 12 ευρω. Δειτε την εκδηλωση στο facebook Love and grief. Σκεφτειτε το, θα ειναι πολυ ωραιο, απευλευθερωτικο και λυτρωτικο το μοιρασμα με γυναικες που εχουν περασει παρομοιες καταστασεις.

 

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!! 

Link to comment
Share on other sites

  • 1 χρόνο μετά...

Καλησπέρα....Πριν λιγες ημερες στην 7η εβδομάδα βιωσα μια πολύ ασχημη αποβολη...με μεγαλη αιφνιδια αιμορραγια και αποβολη ολου του κυηματος (ειχα διδυμα) στην τουαλετα μου (επιανα τα κομματια τους στα χερια μου)...Ο γιατρος μου περιμενε να αποβάλλω μονη μου στο σπίτι μου αλλα τελικα δεν αντεξα σωματικα και ψυχικα και πηγα και αποξεση.

Ηταν η δεύτερη εξωσωματικη μου και πρωτη φορα που ειχαμε πετύχει κυηση. Εχουμε ταλαιπωρηθεί τοσο πολυ 4 χρονια που προσπαθούμε και κυριολεκτικα εχουμε κανει τα πάντα, που πίστευα οτι αυτη τη φορα θα πετύχει, οτι δε μπορει να βρούμε και εκει εμποδιο... Νιωθω φοβο και απογνωση, εχω την οικογένειά μου και τον αντρα μου που με στηρίζουν και ολοι σοκαριστηκαν με το συμβάν και έχουν να διαχειριστουν και τα δικα τους συναισθήματα...

Αναμένουμε να δούμε  το αιτιο της αποβολης, για χρωμοσωμικη ανωμαλία λενε... εχουμε να ελεγξουμε και κατι βλαστοκυστεις κατεψυγμενες αν εχουν και αυτες καποιο προβλημα...

Με τι κουράγιο όπως προχωρας? Ποση ψυχική δυναμη εχεις να συνεχισεις? Ο φοβος φευγει ποτε?

Φάρμακα, ενεσεις, επεμβασεις, ψυχικη και σωματικη φθορα για κατι που σε κάποιους ερχεται τοσο φυσικα...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...