Σκυλάκι για οικογένεια με παιδιά

[mama16]

Just now, Belmar είπε:

@ΑΡΓΚ και @Sentir...natureza υπάρχει εξωτερικός χώρος με χώμα και δεν μένω σε διαμέρισμα οπότε το σκυλί δεν θα είναι εγκλωβισμένο σε τοίχους. Οι 2-3 φορές το τετράγωνο είναι οι φορες που θα μπορώ να ασχοληθώ με την έξοδό του από αυτό το χώρο για την ανάγκη του. Συν του οτι αν παίζει με τα παιδιά, θα του τρώνε ενέργεια φαντάζομαι! 

Τωρα όσον αφορά τη συμπεριφορά του σκύλου, έχω άλλη άποψη. Είναι περισσότερο στο χαρακτήρα του παρά στη συμπεριφορά μας. Υπάρχουν κακότροπα σκυλιά, υπάρχουν και καλόβολα. Προφανώς δεν εννοώ ακραίες συμπεριφορές, κακοποίηση κτλ αλλά μια νορμάλ κατάσταση.

 

Τώρα για τα λαμπραντορ, τα ακούω συνέχεια και αρχίζω να τα καλοβλέπω κι εγώ!

Τα λαμπραντόρ όντως είναι πολύ καλά σκυλάκια, το κακό μόνο είναι επειδή είναι μεγαλόσωμα θα πάει να παίξει με τα παιδιά κ μπορεί να τα ρίχνει κάτω! Εκτός κ αν έχεις λίγο μεγαλύτερα παιδιά..

[Yovanna]

Just now, Belmar said:

 

Τώρα για τα λαμπραντορ, τα ακούω συνέχεια και αρχίζω να τα καλοβλέπω κι εγώ!

Εγώ δεν θα έπαιρνα μετά από αυτό που έγινε με τα νεογέννητα δίδυμα (αν δεν ξέρεις γκούγκλαρε το). Μόνο μικρόσωμο σκυλάκι με τα παιδιά . Αλλιώς όσο φιλικό και να είναι, θα έχανα τον ύπνο μου. Χώρια που αν πείραζε έστω και μια τρίχα του παιδιού μου θα έφευγε την ίδια μέρα, οπότε δεν θα έπαιρνα τέτοια ευθύνη , γιατί το σκυλί αν το πάρεις, είναι μέλος της οικογένειας πιά.

[vtgian]

Just now, jellyfishch είπε:

Γενικά τα θηλυκά είναι πιο ήρεμα και χαδιαρικα πάντως.. δεν έχουν αρχηγικές τάσεις. Ο χαρακτήρας διαφέρει πάρα πολύ απ' σκυλί σε σκυλί, αλλά δεν ξέρω οφείλεται στη ράτσα ή στην ανατροφή και στα γονίδια (εννοώ της οικογένειας του σκύλου, όχι της ράτσας). Δεν μπορώ να μπω στη λογική της ράτσας γιατί δε σκέφτομαι έτσι και για τους ανθρώπους. Δηλαδή δε θα πω, α αυτός είναι Άραβας άρα είναι φαλοκρατης, περιμένω να τον γνωρίσω πρώτα ...δεν ξέρω αν είναι πολύ διαφορετικό στα σκυλιά.

Από την άλλη τα ρατσατα είναι πανέμορφα( από μικρή ονειρεύομαι ένα αβγανικο ποιμενικό αλλά μάλλον με το όνειρο θα μείνω)

 

Είναι πολύ πολύ διαφορετικό με τα σκυλιά. Υπάρχουν βιολογικά χαρακτηριστικά τα οποία επηρεάζουν πάρα πολύ τη συμπεριφορά του σκύλου. Επίσης μη ξεχνάμε ότι δεν είναι τόσο ανεπτυγμένο είδος όσο ο άνθρωπος, τα ένστικτα υπερισχύουν και πολλές στιγμές μιλάει περισσότερο η βιολογία παρά η ψυχολογία. Ένα χάσκι είναι σκυλί που βιολογικά είναι μαθημένο να ζει σε χαμηλές θερμοκρασίες, έχει μεγάλα αποθέματα ενέργειας και αιώνες τώρα (μη πω περισσότερο) διανύει χιλιόμετρα. Αν ένα τέτοιο σκυλί το κλείσεις σε διαμέρισμα, είναι επόμενο ότι κάπως θα πρέπει να εκτονώσει την ενέργεια του. Σαφώς και η διαπαιδαγώγηση παίζει το ρόλο της αλλά μέχρι ένα σημείο. Αν το έχεις κλεισμένο, είναι πολύ πιθανό να εμφανίζει καταστροφική συμπεριφορά, από βαρεμάρα και μόνο. Αντίστοιχα, μια ράτσα όπως τα τεκελ (τα γνωστά λουκάνικα) που είναι κυνηγόσκυλα, μαθημένα να ξετρυπώνουν ζώα από λαγούμια, μυοσκελετικά και μόνο απαγορεύεται να ανεβοκατεβαίνουν σκάλες (άρα το μέγεθος δεν αρκεί για να το επιλέξεις) και παράλληλα είναι πολύ επιθετικά ακριβώς γιατί η ράτσα αυτή φτιάχτηκε για να παλεύει με ζώα μεγαλύτερα του όγκου της (δεν ξέρω πόσοι το γνωρίζουν αλλά τις περισσότερες επιθέσεις σε άνθρωπο τις εχουν τα γλυκύτατα τέκελ και όχι τα ροτβάιλερ ή τα πιτ μπουλ). 

Just now, Yovanna είπε:

Εγώ δεν θα έπαιρνα μετά από αυτό που έγινε με τα νεογέννητα δίδυμα (αν δεν ξέρεις γκούγκλαρε το). Μόνο μικρόσωμο σκυλάκι με τα παιδιά . Αλλιώς όσο φιλικό και να είναι, θα έχανα τον ύπνο μου. Χώρια που αν πείραζε έστω και μια τρίχα του παιδιού μου θα έφευγε την ίδια μέρα, οπότε δεν θα έπαιρνα τέτοια ευθύνη , γιατί το σκυλί αν το πάρεις, είναι μέλος της οικογένειας πιά.

 

Δεν ξέρω το συγκεκριμένο περιστατικό. Μόνο να πω ότι για τα ατυχήματα ή δυστυχήματα που γίνονται με σκυλιά, δε φταίει ποτέ η ράτσα ή το μέγεθος του σκύλου, φταίει αποκλειστικά και μόνο το αφεντικό του σκύλου. Όπως δεν αφήνεις ποτέ το νεογέννητο μόνο του σε μια παιδική χαρά, έτσι δεν το αφήνεις ποτέ μόνο με σκύλο (και όχι μόνο νεογέννητο αλλά και μεγαλύτερο). Ακόμα και το σκυλί που έχεις από νεογέννητο και σε λατρεύει, μπορεί να σε δαγκώσει. Όχι από κακία, όχι από εκδικητικότητα αλλά πολύ απλά γιατί για παράδειγμα το ακούμπησες κάπου που δεν ήξερες ότι πονάει. 

Επίσης, το μικρόσωμο δε λέει ουσιαστικά τίποτα. Το πιο επιθετικό σκυλί που γνώρισα, είναι ένα τοσοδούλικο γκριφονάκι. Με τους ιδιοκτήτες ήταν χαδιάρικο. Όταν είχαν επισκέψεις, έπρεπε να το απομονώσουν γιατί επιτίθονταν σε όλους. Κάποια στιγμή που έμεινε βράδυ σπίτι τους κάποιος, κατά λάθος άφησαν πόρτα ανοιχτή και ανέβηκε πάνω του, και έτσι και έκανε να κουνηθεί ο άνθρωπος θα τον δάγκωνε στο πρόσωπο. Ευτυχώς κοιμόταν δίπλα μέλος της οικογένειας και το κατάλαβε.

[Yovanna]

Just now, vtgian said:

 

 

Δεν ξέρω το συγκεκριμένο περιστατικό. Μόνο να πω ότι για τα ατυχήματα ή δυστυχήματα που γίνονται με σκυλιά, δε φταίει ποτέ η ράτσα ή το μέγεθος του σκύλου, φταίει αποκλειστικά και μόνο το αφεντικό του σκύλου. Όπως δεν αφήνεις ποτέ το νεογέννητο μόνο του σε μια παιδική χαρά, έτσι δεν το αφήνεις ποτέ μόνο με σκύλο (και όχι μόνο νεογέννητο αλλά και μεγαλύτερο). Ακόμα και το σκυλί που έχεις από νεογέννητο και σε λατρεύει, μπορεί να σε δαγκώσει. Όχι από κακία, όχι από εκδικητικότητα αλλά πολύ απλά γιατί για παράδειγμα το ακούμπησες κάπου που δεν ήξερες ότι πονάει. 

Επίσης, το μικρόσωμο δε λέει ουσιαστικά τίποτα. Το πιο επιθετικό σκυλί που γνώρισα, είναι ένα τοσοδούλικο γκριφονάκι. Με τους ιδιοκτήτες ήταν χαδιάρικο. Όταν είχαν επισκέψεις, έπρεπε να το απομονώσουν γιατί επιτίθονταν σε όλους. Κάποια στιγμή που έμεινε βράδυ σπίτι τους κάποιος, κατά λάθος άφησαν πόρτα ανοιχτή και ανέβηκε πάνω του, και έτσι και έκανε να κουνηθεί ο άνθρωπος θα τον δάγκωνε στο πρόσωπο. Ευτυχώς κοιμόταν δίπλα μέλος της οικογένειας και το κατάλαβε.

Κοίτα, φαντάζομαι οι ειδικοί ή και οι φιλόζωοι, θα είπαν ήταν δικό της λάθος, δεν το άφησε να τα μυρίσει, έχασε την προσοχή που είχε , ζήλεψε κτλ. Όμως μιλάμε για 2 νεογέννητα μωρά. Θέλει κάποιος να βάλει τέτοια έννοια στο κεφάλι του , και να έχει και ενοχές ότι φταίει αυτός αν συμβεί κάτι. Σίγουρα κάποιοι θέλουν. εγώ σίγουρα όχι.

Το μικρόσωμο το λέω γιατί και επιθετικό να είναι, το κάνεις πιο εύκολα καλά. άλλο μια δαγκωνιά από γιορκσάιρ, άλλο επίθεση από μεγαλόσωμο σκύλο.

Πχ στο δρόμο, θα  αφήσω τον μικρό αν θέλει να πλησιάσει - χαιδέψει ένα μικρό σκυλάκι (αν το επιτρέψει το αφεντικό του), αλλά ποτέ ένα μεγαλόσωμο, όσο φιλικό και αν δείχνει. Εγώ , αν είμαι μόνη μου, και αγκαλιά τα παίρνω, τον μικρό όμως δεν ΄τον αφήνω. Είμαι υπεύθυνη για τη σωματική του ακεραιότητα και δεν θα την έθετα σε κίνδυνο  για κανένα λόγο.

[ΑΡΓΚ]

Αν ο γονιός δεν μπορεί να ασχοληθεί και μάλιστα αρκετά και φαντάζεται ότι το σκυλί θα εκπαιδευτεί και θα απασχοληθεί από τα παιδιά, η οικογένεια θα παραμελήσει ή θα επιστρέψει/παρατήσει το σκυλί. Τα σκυλιά τα παίρνουμε γιατί τα θέλουμε εμείς, έχουμε τη διάθεση για να γίνουμε ιδιοκτήτες κατοικιδίου. Να το πω απλά @Belmar: θες σκύλο; Εσύ, όχι τα παιδιά. Σε φαντάζεσαι με χαρά να εκπαιδεύεις, να σε ακολουθεί στο σπίτι, να παίζεται, να περπατάτε; Νιώθεις εντάξει με καθάρισμα ακαθαρσιών, έξοδα κτηνίατρου, διόρθωση κακής συμπεριφοράς; Αν ναι, προχώρα και βρες ένα σκυλο που να σου κάνει "κλικ". Αν για εσένα είναι αγγαρεία αλλά σκέφτεσαι ότι θα είναι ωραίο για τα παιδιά, ξέχασέ το.

[vtgian]

Just now, Yovanna είπε:

Κοίτα, φαντάζομαι οι ειδικοί ή και οι φιλόζωοι, θα είπαν ήταν δικό της λάθος, δεν το άφησε να τα μυρίσει, έχασε την προσοχή που είχε , ζήλεψε κτλ. Όμως μιλάμε για 2 νεογέννητα μωρά. Θέλει κάποιος να βάλει τέτοια έννοια στο κεφάλι του , και να έχει και ενοχές ότι φταίει αυτός αν συμβεί κάτι. Σίγουρα κάποιοι θέλουν. εγώ σίγουρα όχι.

Το μικρόσωμο το λέω γιατί και επιθετικό να είναι, το κάνεις πιο εύκολα καλά. άλλο μια δαγκωνιά από γιορκσάιρ, άλλο επίθεση από μεγαλόσωμο σκύλο.

Πχ στο δρόμο, θα  αφήσω τον μικρό αν θέλει να πλησιάσει - χαιδέψει ένα μικρό σκυλάκι (αν το επιτρέψει το αφεντικό του), αλλά ποτέ ένα μεγαλόσωμο, όσο φιλικό και αν δείχνει. Εγώ , αν είμαι μόνη μου, και αγκαλιά τα παίρνω, τον μικρό όμως δεν ΄τον αφήνω. Είμαι υπεύθυνη για τη σωματική του ακεραιότητα και δεν θα την έθετα σε κίνδυνο  για κανένα λόγο.

 

Καλά, εννοείται ότι όσο φιλικό και να είναι ένα ζώο, αν μιλάμε για μεγαλόσωμο σκύλο και νήπιο, μια να του δώσει, το έριξε το παιδί! Καλά κάνεις και προσέχεις, πάντα να ρωτάς πριν πλησιάσεις, καλό είναι να το μάθεις και στο μικρό σου αυτό.

 

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Αν ο γονιός δεν μπορεί να ασχοληθεί και μάλιστα αρκετά και φαντάζεται ότι το σκυλί θα εκπαιδευτεί και θα απασχοληθεί από τα παιδιά, η οικογένεια θα παραμελήσει ή θα επιστρέψει/παρατήσει το σκυλί. Τα σκυλιά τα παίρνουμε γιατί τα θέλουμε εμείς, έχουμε τη διάθεση για να γίνουμε ιδιοκτήτες κατοικιδίου. Να το πω απλά @Belmar: θες σκύλο; Εσύ, όχι τα παιδιά. Σε φαντάζεσαι με χαρά να εκπαιδεύεις, να σε ακολουθεί στο σπίτι, να παίζεται, να περπατάτε; Νιώθεις εντάξει με καθάρισμα ακαθαρσιών, έξοδα κτηνίατρου, διόρθωση κακής συμπεριφοράς; Αν ναι, προχώρα και βρες ένα σκυλο που να σου κάνει "κλικ". Αν για εσένα είναι αγγαρεία αλλά σκέφτεσαι ότι θα είναι ωραίο για τα παιδιά, ξέχασέ το.

 

Η απόκτηση σκύλου αλλά και γενικότερα κατοικίδιου ζώου, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά στην οικογένεια, είναι παρόμοια με την απόκτηση επόμενου παιδιού. Αν κάνεις και άλλο παιδί μόνο για να έχει παρέα το πρώτο,  τότε μάλλον θα περάσετε δύσκολα όλοι σας Αν πάρεις σκύλο, υποθέτοντας ότι το παιδί θα ασχολείται με το παιχνίδι, την εκτόνωση, την εκπαίδευση και τη κοινωνικοποίηση του σκυλιού, τότε πολύ σύντομα θα αντιληφθείτε πόσο δύσκολο είναι να έχεις κατοικίδιο.

 

Σε αυτή τη περίπτωση ένας μελλοντικός ιδιοκτήτης ας προσανατολιστεί καλύτερα σε κανένα γαλλικό μπουλντογκάκι, που ούτε πολλές βόλτες θέλει, κοινώς βαριέται που ζει, χαδιάρικο είναι, εντάξει ροχαλίζει λιγάκι αλλά μη τα θέλουμε και όλα δικά μας.

[ΑΡΓΚ]

Just now, vtgian είπε:

Σε αυτή τη περίπτωση ένας μελλοντικός ιδιοκτήτης ας προσανατολιστεί καλύτερα σε κανένα γαλλικό μπουλντογκάκι, που ούτε πολλές βόλτες θέλει, κοινώς βαριέται που ζει, χαδιάρικο είναι, εντάξει ροχαλίζει λιγάκι αλλά μη τα θέλουμε και όλα δικά μας.

 

1000 ευρώ για την αγορά ενός σκυλιού όταν υπάρχουν τόσα αδέσποτα ;  

[vtgian]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

1000 ευρώ για την αγορά ενός σκυλιού όταν υπάρχουν τόσα αδέσποτα ;  

 

Εξαρτάται ξανά λέω από το τι θέλει ο καθένας... Αν με ρωτάς προσωπικά, ούτε αδέσποτο, ούτε ράτσας, προτιμώ να βοηθώ σε φιλοζωική αναλαμβάνοντας στειρώσεις και εύρεση οικογενειών για υιοθεσία. Είχα ως παιδί και ως έφηβη σκυλιά, το θεωρώ απαγορευτικό πλέον, ζώντας σε διαμέρισμα και με τις ώρες που απουσιάζουμε, όσο και αν με παρακαλάνε μπαμπάς και κόρες. Είναι τεράστια η ευθύνη απόκτησης σκύλου και δυστυχώς ελάχιστοι το αντιλαμβάνονται.

[samsympan]

πρίν από 2 λεπτά , vtgian είπε:

Δεν ξέρω το συγκεκριμένο περιστατικό. Μόνο να πω ότι για τα ατυχήματα ή δυστυχήματα που γίνονται με σκυλιά, δε φταίει ποτέ η ράτσα ή το μέγεθος του σκύλου, φταίει αποκλειστικά και μόνο το αφεντικό του σκύλου. 

Σωστό. Υπεύθυνος είναι ο ιδιοκτήτης και μόνο! Αλλά όχι για τους παρακάτω λόγους

Just now, Yovanna είπε:

Κοίτα, φαντάζομαι οι ειδικοί ή και οι φιλόζωοι, θα είπαν ήταν δικό της λάθος, δεν το άφησε να τα μυρίσει, έχασε την προσοχή που είχε , ζήλεψε κτλ.

Αλλά επειδή δεν είδε τα σημάδια. Τα σημάδια ΠΑΝΤΑ υπάρχουν. Ο σκύλος είναι απολύτως ειλικρινής και άμεσος. Δεν υποκρίνεται, δεν προσπαθεί να ξεγελάσει. Εάν όμως ο ιδιοκτήτης είναι ανεκπαίδευτος είναι πολύ εύκολο να μην τα δει. Κι εκεί ξεκινάνε τα προβλήματα και ακόμη μπορεί να φτάσουμε σε περιστατικά σαν αυτό που αναφέρθηκε και πραγματικά τα λόγια σταματούν εκεί.

 

Οπότε εγώ θα πρότεινα σε όποιον θέλει να αποκτήσει σκύλο να μελετήσει σοβαρά και να λάβει πρώτα αυτός εκπαίδευση. Κι έπειτα να σκεφτεί και να αποφασίσει εάν μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί που αποκτούν σκύλο χωρίς να συνειδητοποιούν τι σημαίνει αυτό. Σκύλος εργασίας (φύλακας οικίας), σκύλος αξεσουάρ (γιατί ταιριάζει με το lifestyle που θέλει να υιοθετήσει), σκύλος "λούτρινο" (για να παίζει τα παιδί), χωρίς καμία απολύτως γνώση. Κι αυτοί οι ιδιοκτήτες είναι πραγματικά πολύ επικίνδυνοι!

[Yovanna]

Just now, samsympan said:

Σωστό. Υπεύθυνος είναι ο ιδιοκτήτης και μόνο! Αλλά όχι για τους παρακάτω λόγους

Αλλά επειδή δεν είδε τα σημάδια. Τα σημάδια ΠΑΝΤΑ υπάρχουν. Ο σκύλος είναι απολύτως ειλικρινής και άμεσος. Δεν υποκρίνεται, δεν προσπαθεί να ξεγελάσει. Εάν όμως ο ιδιοκτήτης είναι ανεκπαίδευτος είναι πολύ εύκολο να μην τα δει. Κι εκεί ξεκινάνε τα προβλήματα.

 

Οπότε εγώ θα πρότεινα σε όποιον θέλει να αποκτήσει σκύλο να μελετήσει σοβαρά και να λάβει πρώτα αυτός εκπαίδευση. Κι έπειτα να σκεφτεί και να αποφασίσει εάν μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Δυστυχώς υπάρχουν πολύ που αποκτούν σκύλο χωρίς να συνειδητοποιούν τι σημαίνει αυτό. Σκύλος εργάτης (φύλακας οικίας), σκύλος αξεσουάρ (γιατί ταιριάζει με το lifestyle που θέλει να υιοθετήσει), σκύλος "λούτρινο" (για να παίζει τα παιδί), χωρίς καμία απολύτως γνώση. Κι αυτοί οι ιδιοκτήτες είναι πραγματικά πολύ επικίνδυνοι!

Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι, γιατί οι φιλοζωικές παροτρύνουν τον κόσμο να υιοθετούν σκύλους , ένα σωρό αδέσποτα γαρ, λένε πόσο καλοί φίλοι είναι για τα παιδιά κτλ. Όμως όπως λες, δεν είναι τόσο απλά και ωραία τα πράγματα. διότι πόσοι έχουν τον χρόνο και την ενέργεια, με δουλειά και οικογένεια να αφιερωθούν στην εκπαίδευση του σκύλου τους και ακόμη και την διάθεση να έχουν, όντας ερασιτέχνες ¨εκπαιδευτές", μπορεί να κάνουν λάθη, τα οποία μπορεί να στοιχίσουν και ανθρώπινες ζωές . Οπότε ίσως πρέπει τελικά με ρέγουλα τα σκυλιά στα σπίτια με οικογένειες.
 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Yovanna είπε:

Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι, γιατί οι φιλοζωικές παροτρύνουν τον κόσμο να υιοθετούν σκύλους , ένα σωρό αδέσποτα γαρ, λένε πόσο καλοί φίλοι είναι για τα παιδιά κτλ. Όμως όπως λες, δεν είναι τόσο απλά και ωραία τα πράγματα. διότι πόσοι έχουν τον χρόνο και την ενέργεια, με δουλειά και οικογένεια να αφιερωθούν στην εκπαίδευση του σκύλου τους και ακόμη και την διάθεση να έχουν, όντας ερασιτέχνες ¨εκπαιδευτές", μπορεί να κάνουν λάθη, τα οποία μπορεί να στοιχίσουν και ανθρώπινες ζωές . Οπότε ίσως πρέπει τελικά με ρέγουλα τα σκυλιά στα σπίτια με οικογένειες.
 

Mπα, οι φιλοζωικές σου βγάζουν την πίστη για να πάρεις ζώο. Συνήθως θέλουν να δουν το σπίτι σου, ποιος μένει μαζί και αν συμφωνεί, σου κάνουν ερωτήσεις, ζητάνε να σε επισκεφτούν όταν έχεις στην αρχή το σκύλο, υπογράφεις συμβόλαιο υιοθεσίας. Η εύκολη λύση είναι να πάρεις από γέννα σε σπίτι, που εφόσον ο ιδιώτης έκανε "εκτροφή", έτσι κι αλλιώς δεν έχει πολλές ανησυχίες για το καλό του ζώου, και το τι θα το κάνεις μετά δεν τον απασχολεί.

[vtgian]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Mπα, οι φιλοζωικές σου βγάζουν την πίστη για να πάρεις ζώο. Συνήθως θέλουν να δουν το σπίτι σου, ποιος μένει μαζί και αν συμφωνεί, σου κάνουν ερωτήσεις, ζητάνε να σε επισκεφτούν όταν έχεις στην αρχή το σκύλο, υπογράφεις συμβόλαιο υιοθεσίας. Η εύκολη λύση είναι να πάρεις από γέννα σε σπίτι, που εφόσον ο ιδιώτης έκανε "εκτροφή", έτσι κι αλλιώς δεν έχει πολλές ανησυχίες για το καλό του ζώου, και το τι θα το κάνεις μετά δεν τον απασχολεί.

 

Και καλά κάνουν και ελέγχουν (από τη στιγμή που δεν υπάρχει κανένας άλλος να ελέγχει την ευζωία του κατοικιδίου). Πρέπει να γίνει σαφές ότι τα κατοικίδια ζώα δεν είναι μπιμπελό, αξεσουάρ βόλτας, παιχνιδάκι για το παιδί μας, γιατί έτσι είναι που συνήθως καταλήγουν στο δρόμο. Ο νέος ιδιοκτήτης πρέπει να έχει καταλάβει καλά τι σημαίνει η ευθύνη του να έχεις κατοικίδιο ζώο και από πλευράς δέσμευσης χρόνου και χώρου, οικονομικά (συχνοί κτηνιατρικοί έλεγχοι, αποπαρασιτώσεις, στείρωση, εμβόλια και πιθανά χειρουργεία στο μέλλον) και φυσικά ότι κάποια στιγμή ίσως θα πρέπει να διαχειριστεί την απώλεια παίρνοντας  πολύ σκληρές αποφάσεις (ευθανασία).

[Yovanna]

Just now, ΑΡΓΚ said:

Mπα, οι φιλοζωικές σου βγάζουν την πίστη για να πάρεις ζώο. Συνήθως θέλουν να δουν το σπίτι σου, ποιος μένει μαζί και αν συμφωνεί, σου κάνουν ερωτήσεις, ζητάνε να σε επισκεφτούν όταν έχεις στην αρχή το σκύλο, υπογράφεις συμβόλαιο υιοθεσίας. Η εύκολη λύση είναι να πάρεις από γέννα σε σπίτι, που εφόσον ο ιδιώτης έκανε "εκτροφή", έτσι κι αλλιώς δεν έχει πολλές ανησυχίες για το καλό του ζώου, και το τι θα το κάνεις μετά δεν τον απασχολεί.

Α δεν το γνώριζα, νόμιζα ότι παρακαλάνε γιατί έχω δει πολλές αγγελίες για υιοθεσία από φιλοζωικές οργανώσεις.

Οι γονείς μου είχαν έναν σκύλο στο εξοχικό μας στο νησί. τον είχαν πάρει από κουτάβι από μια σκυλίτσα αδέσποτη που είχαμε στο γραφείο και γέννησε. Ήταν μισό χάσκι και μισό αλητάκος!  Πήγαιναν συνεχώς όσο ζούσε ο μπαμπάς μου και όταν έλειπαν έμενε με τροφή και νερό , ελεύθερος , σε περιφραγμένο κτήμα. Δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την εκπαίδευση του, πήρε όμως πήρε αγάπη από όλους μας. το σκυλί ήταν εξαρχής επιθετικό. Πολύ. Όχι με τους ανθρώπους, κάθε άλλο, αλλά με τα υπόλοιπα ζώα. Δυστυχώς πολλές φορές μας είχε φύγει, είτε γιατί είχαμε ξεχάσει τη γκαραζόπορτα ανοιχτή, είτε γιατί έβρισκε κάποια διέξοδο από κάπου και είχε ξεκληρίσει το κοπάδι ενός τύπου που είχε ζώα. Επέστρεφε πάντα με αίματα στο στόμα. Επίσης κάποιες φορές μπορεί να έβρισκε κάποιο κατσίκι τρόπο να μπει στο κτήμα και εκεί έχουμε ζήσει επικές στιγμές , προσπαθώντας να σώσουμε τα ζώα από τα δόντια του. Τελικά μετά από πολλές απειλές του τύπου που έχει τα ζώα ότι θα τον σκοτώσει, ο σκύλος βγήκε μια μέρα και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Ξέρουμε ότι τον σκότωσε αυτός. Με το παιδί στην αυλή, δεν τον άφησα ποτέ λυτό! 

[samsympan]

@Yovanna μόλις περιέγραψες, με γλαφυρότητα κιόλας, τον επικίνδυνο ιδιοκτήτη. Κι αν και αντιλαμβάνομαι ότι δεν υπήρχε πρόθεση, ωστόσο ούτε η αμέλεια δικαιολογείται και δεν αλλάζει ότι ήταν πολύ πολύ λάθος όλο αυτό. Από που να το πρωτο πιάσεις;!

[Sentir...natureza]

1 hour ago, Yovanna είπε:

Το μικρόσωμο το λέω γιατί και επιθετικό να είναι, το κάνεις πιο εύκολα καλά. άλλο μια δαγκωνιά από γιορκσάιρ, άλλο επίθεση από μεγαλόσωμο σκύλο.

Κι ομως ξερεις ποσο ποναει η δαγκωνια απο μικροσωμο; Τα μικρα δοντακια του ειναι σαν καρφιτσες!  Οποιος ειχε επαφη με κουταβια ξερει 

Οπως και να 'χει, για την επιθεση (την οποια επιθεση) δεν μπορει να πεσει η ευθυνη στον σκυλο, ειτε μιλαμε για οικοσιτα ειτε για αδεσποτα. Ειδικα δε για τα οικοσιτα δεν χωραει καμια αμφιβολια οτι ο ανθρωπος ειναι υπευθυνος και οχι η ρατσα ή το μεγεθος του σκυλου. Τα πιτμπουλ, τα ντοπερμαν, ειναι απο τα καλυτερα οικογενειακα σκυλια γονιδιακα αλλα λιγοι τους δινουν την ευκαιρια να ξεδιπλωσουν τον χαρακτηρα τους. Τα καυκασια και τα ελληνικα ποιμενικα ειναι απο τα πιο αγαθιαρικα σκυλια, κι ας ζυγιζουν 50-100 κιλα. Αντιθετως, τα σκυλια που συνηθως εχουν "προβληματα" συμπεριφορας δεν ξεπερνανε τα 10 κιλα και επιτιθονται με μενος και ενταση, ουτε καν προειδοποιητικα (φυσικα παλι υπο την ευθυνη του ανθρωπου).

Παράθεση

Πχ στο δρόμο, θα  αφήσω τον μικρό αν θέλει να πλησιάσει - χαιδέψει ένα μικρό σκυλάκι (αν το επιτρέψει το αφεντικό του), αλλά ποτέ ένα μεγαλόσωμο, όσο φιλικό και αν δείχνει. Εγώ , αν είμαι μόνη μου, και αγκαλιά τα παίρνω, τον μικρό όμως δεν ΄τον αφήνω. Είμαι υπεύθυνη για τη σωματική του ακεραιότητα και δεν θα την έθετα σε κίνδυνο  για κανένα λόγο.

Ειτε μεγαλο, ειτε μικρο, η επιθεση θα πονεσει το παιδι και εφ'οσον ειμαστε διπλα θα σταματησει το σκηνικο πριν προλαβει να γινει επικινδυνο. Ολα εχουν να κανουν με τα δικα μας βιωματα, τους δικους μας φοβους. Προσωπικα, επειδη γνωριζω πολυ καλα τα αδεσποτα της περιοχης μου, εννοειται οτι τα αφηνω να παιζουν με τα παιδια αλλα γνωριζοντας τον χαρακτηρα του καθε σκυλου εχω τα ματια μου καρφωμενα σε συγκεκριμενα για να προλαβω να διαβασω τα σημαδια-αν υπαρξουν-ή απλα αποφευγω καποια οταν ειμαι με τα παιδια γνωριζοντας οτι δεν γουσταρουν να συναναστρεφονται με παιδια. Ειμαστε υπεθυνοι 100% εμεις για να διαβασουμε και να προλαβουμε τις οποιες συμπεριφορες, ειτε ειναι λιγα δευτερολεπτα πριν την δαγκωνια ενος αδεσποτου 40 κιλων ειτε απο την επιθεση ενος οικοσιτου 8 κιλων.

 

Just now, Yovanna είπε:

Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι, γιατί οι φιλοζωικές παροτρύνουν τον κόσμο να υιοθετούν σκύλους , ένα σωρό αδέσποτα γαρ, λένε πόσο καλοί φίλοι είναι για τα παιδιά κτλ. Όμως όπως λες, δεν είναι τόσο απλά και ωραία τα πράγματα. διότι πόσοι έχουν τον χρόνο και την ενέργεια, με δουλειά και οικογένεια να αφιερωθούν στην εκπαίδευση του σκύλου τους και ακόμη και την διάθεση να έχουν, όντας ερασιτέχνες ¨εκπαιδευτές", μπορεί να κάνουν λάθη, τα οποία μπορεί να στοιχίσουν και ανθρώπινες ζωές . Οπότε ίσως πρέπει τελικά με ρέγουλα τα σκυλιά στα σπίτια με οικογένειες.

Τα λαθη στην εκπαιδευση μπορει να γινουν και με σκυλια ρατσας, οχι μονο αδεσποτα. Το ποσο καλος ειναι ενας σκυλος με τα παιδια δεν εχει να κανει με το αν ειναι αδεσποτος ή οχι αλλα κυριως με την περιβαλλοντικη επιδραση (και ισως καποια γονιδια που σχετιζονται με την "υπομονη", την "ανοχη" κλπ). Αυτο που λες οτι υποστηριζουν οι φιλοζωικες, πιθανοτατα να εξηγειται με την ερμηνεια οτι λογω του οτι τα αδεσποτα σκυλια εχουν ποικιλια γονιδιων, ειναι λιγο δυσκολο να υπερισχυσει καποιο γονιδιο πχ "μη ανοχης/υπομονης" κλπ, σε αντιθεση με τα ρατσας που εχουν συγκεκριμενα γονιδιακα χαρακτηριστικα -ομως και παλι η βαρυτητα επιδρασης τους εξαρταται απο το περιβαλλον (οπως και με ολα τα θηλαστικα αλλωστε, και τους ανθρωπους). Επισης, βασικο ειναι να εκπαιδευουμε και τα παιδια στο πως να συμπεριφερονται στο σκυλο αλλα κατι τετοιο προϋποθετει οτι ειμαστε κι εμεις οι ενηλικες εκπαιδευμενοι και γνωστες επι του θεματος, οπως ειπωθηκε και παραπανω. 

[Yovanna]

Just now, samsympan said:

@Yovanna μόλις περιέγραψες με γλαφυρότητα κιόλας, τον επικίνδυνο ιδιοκτήτη. Κι αν και αντιλαμβάνομαι ότι δεν υπήρχε πρόθεση, ωστόσο ούτε η αμέλεια δικαιολογείται και δεν αλλάζει ότι ήταν πολύ πολύ λάθος όλο αυτό.

Συμφωνώ απόλυτα! Ήταν άσχετοι οι γονείς μου και αφηρημένοι (η μαμά μου κυρίως) και δεν έπρεπε να έχουν σκυλί κάτω από αυτές τις συνθήκες. τον αγαπούσαν πολύ όμως και τον πρόσεχαν πολύ! Ήταν δηλαδή οι κλασικοί ιδιοκτήτες που πήραν σκυλί με όλες τις καλές προθέσεις αλλά δεν μπόρεσαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

[ΑΡΓΚ]

Just now, vtgian είπε:

 

Και καλά κάνουν και ελέγχουν (από τη στιγμή που δεν υπάρχει κανένας άλλος να ελέγχει την ευζωία του κατοικιδίου). Πρέπει να γίνει σαφές ότι τα κατοικίδια ζώα δεν είναι μπιμπελό, αξεσουάρ βόλτας, παιχνιδάκι για το παιδί μας, γιατί έτσι είναι που συνήθως καταλήγουν στο δρόμο. Ο νέος ιδιοκτήτης πρέπει να έχει καταλάβει καλά τι σημαίνει η ευθύνη του να έχεις κατοικίδιο ζώο και από πλευράς δέσμευσης χρόνου και χώρου, οικονομικά (συχνοί κτηνιατρικοί έλεγχοι, αποπαρασιτώσεις, στείρωση, εμβόλια και πιθανά χειρουργεία στο μέλλον) και φυσικά ότι κάποια στιγμή ίσως θα πρέπει να διαχειριστεί την απώλεια παίρνοντας  πολύ σκληρές αποφάσεις (ευθανασία).

 

Ναι, όταν υιοθετήσαμε εμείς, το πήραμε μικρούλι, δοκιμαστικά 2 εβδομάδες φιλοξενία, μας επισκέφτηκαν, συζητήσαμε, το δώσαμε πίσω στην επόμενη φιλοξενία, το σκεφτήκαμε λίγες μέρες και μετά προχωρήσαμε, πόσο μάλλον επειδή είχαμε παιδιά που ήτνα η πρώτη εμπειρία τους με σκυλί και θέλαμε να είμαστε σίγουροι και ήταν το σκυλί μωρό.

[Belmar]

22 hours ago, vtgian said:

Η απόκτηση σκύλου αλλά και γενικότερα κατοικίδιου ζώου, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά στην οικογένεια, είναι παρόμοια με την απόκτηση επόμενου παιδιού. Αν κάνεις και άλλο παιδί μόνο για να έχει παρέα το πρώτο,  τότε μάλλον θα περάσετε δύσκολα όλοι σας Αν πάρεις σκύλο, υποθέτοντας ότι το παιδί θα ασχολείται με το παιχνίδι, την εκτόνωση, την εκπαίδευση και τη κοινωνικοποίηση του σκυλιού, τότε πολύ σύντομα θα αντιληφθείτε πόσο δύσκολο είναι να έχεις κατοικίδιο.

 

22 hours ago, ΑΡΓΚ said:

Αν ο γονιός δεν μπορεί να ασχοληθεί και μάλιστα αρκετά και φαντάζεται ότι το σκυλί θα εκπαιδευτεί και θα απασχοληθεί από τα παιδιά, η οικογένεια θα παραμελήσει ή θα επιστρέψει/παρατήσει το σκυλί. Τα σκυλιά τα παίρνουμε γιατί τα θέλουμε εμείς, έχουμε τη διάθεση για να γίνουμε ιδιοκτήτες κατοικιδίου. Να το πω απλά @Belmar: θες σκύλο; Εσύ, όχι τα παιδιά. Σε φαντάζεσαι με χαρά να εκπαιδεύεις, να σε ακολουθεί στο σπίτι, να παίζεται, να περπατάτε; Νιώθεις εντάξει με καθάρισμα ακαθαρσιών, έξοδα κτηνίατρου, διόρθωση κακής συμπεριφοράς; Αν ναι, προχώρα και βρες ένα σκυλο που να σου κάνει "κλικ". Αν για εσένα είναι αγγαρεία αλλά σκέφτεσαι ότι θα είναι ωραίο για τα παιδιά, ξέχασέ το.

 

Η απάντηση είναι λίγο πιο περίπλοκη από "θες σκύλο Belmar". Διότι όπως ξέρετε, πιθανόν καλύτερα από εμένα, όταν κάνεις οικογένεια κάνεις ΠΟΛΛΑ πράγματα που μπορεί να μην τα θες απόλυτα προκειμένου να ευχαριστηθούν μέλη της οικογένειάς σου. 

Για εμένα κάτι τέτοιο είναι η απόκτηση σκύλου. Βέβαια επειδή και εγώ έχω μεγαλώσει με σκυλιά έχω επίγνωση τί είναι να έχεις σκύλο και τις ευθύνες που του αναλογούν οπότε αν λύσω το ΑΝ πάρω σκύλο, προσπαθώ να βρω τη χρυσή τομή του πότε και πιθανόν τί σκύλο πρέπει να πάρω. Επιπλέον ξέρω ότι ο χώρος που ζω "σηκώνει" την απόκτηση σκύλου, κάτι που κανει το εγχείρημα ευκολότερο. Και βέβαια όπως είπα και πιο πάνω, δεν περιμένω από τα παιδιά να αναλάβουν καμμία από τις ευθύνες του σκύλου απλά ευελπιστώ ότι θα παίζουν μαζί του- τελεία.

[ΑΡΓΚ]

@Belmar κατάλαβα πώς το εννοείς. Μην πάρεις σκύλο. Κάνουμε πράγματα για τα παιδιά μας που έχουν να κάνουν με προσωπικό κόπο, χρήματα, χρόνο, να τα πηγαίνουμε σε ένα μάθημα και ας μας τρώει τον προσωπικό μας χρόνο, να μην πάρουμε ένα ρούχο για μας για να πάρουμε ένα καλό παιχνίδι, να μην μαγειρέψουμε μπάμιες που μας αρέσουν αλλά φασολάκια που τους αρέσουν. Αλλά δεν βάζουμε στο σπίτι ένα ζώο που καμία ιδιαίτερη όρεξη δεν έχουμε να υιοθετήσουμε με την ελπίδα ότι θα αρέσει στα παιδιά. Ζωντανό πλάσμα είναι. Γιατί δεν δοκιμάζετε φιλοξενία; Υπάρχουν πολλά σκυλάκια που ψάχνουν προσωρινή φιλοξενία. Να δεις αν το αντέχεις και πώς τα πάνε τα παιδιά με ένα ζώο;