Δεν είμαι καλή μαμά; Τα κάνω όλα λάθος;

[kiriaki11]

Καλησπέρα σας... Γράφω για δεύτερη φορά στο φόρουμ μια και την πρώτη φορά με βοηθήσατε πάρα πολύ να ηρεμήσω σε σχέση με το θηλασμό- βάρος του μωρού μου. Έχω ένα μωράκι που μόλις μπήκε στον ένατο...θηλάζω ακόμα από 5 μισή μηνών ξεκινήσαμε στέρεες τροφές για να κόψουμε και το συμπλήρωμα ξένου που έπαιρνε από 3 μισή μηνών. Κάνει πια 3 γεύματα ( λέμε τώρα) και θηλάζει 3-4 φορές μέσα στη μέρα, πρωί βράδυ και αμέτρητες φορές μέσα στη νύχτα καθώς ξυπνάει συνέχεια. Ενώ δέχτηκε κουτάλι αμέσως κ ξεκινήσαμε πολύ καλά τις στερεές ( έδειχνε ενδιαφέρον για το φαγητό από τον τρίτο μήνα ) έχει δύο μήνες τώρα που παλεύω να φάει γύρω στα 350-400 γραμ. κάθε μέρα συν τους θηλασμους. Στον έβδομο πήρε μόνο 100 γρ. και στον όγδοο πήρε 400γρ. ευτυχώς. Το ζήτημα είναι όμως ότι όλη μέρα παλεύω να φάει...να κοιμηθεί...να πάρει βάρος...με αποτέλεσμα να έχω χάσει την χαρά του παιδιού μου...είμαι συνέχεια μέσα στο άγχος, κλαίω από τους πόνους παντού στο σώμα μου ( θηλάζω μόνο καθιστή με ψευδοθηλες), από την αϋπνία μια και το μωρό μου δεν δέχεται πια ούτε τον μπαμπά να τον κοιμήσει περπατώντας όπως τον προηγούμενο μήνα...ότι και να του μαγειρέψω πάει στα σκουπίδια το περισσότερο...γάλα και μπιμπερο από την ώρα που το κόψαμε δεν παίρνει...κοιμάται μέσα στη μέρα μόνο επάνω μου όπως και τη νύχτα και μόλις τον βάλω δίπλα μου ξυπνάει σε μια ώρα. Να πω πως δεν κοιμάται πια στο στήθος καθώς μετά σηκώνεται μπαίνει βγαίνει φεύγει η θηλή κ μετά κοιμάται περπατώντας...τι κάνω λάθος δεν ξέρω;;; Κοντεύω να τρελαθώ και είμαι συνέχεια λυπημένη

Συγνώμη για το τεράστιο κείμενο και δεν ξέρω και αν γίνομαι κ κατανοητή.

[ΧρύσαΜ]

On 12/12/2020 at 5:40 ΜΜ, kiriaki11 είπε:

Καλησπέρα σας... Γράφω για δεύτερη φορά στο φόρουμ μια και την πρώτη φορά με βοηθήσατε πάρα πολύ να ηρεμήσω σε σχέση με το θηλασμό- βάρος του μωρού μου. Έχω ένα μωράκι που μόλις μπήκε στον ένατο...θηλάζω ακόμα από 5 μισή μηνών ξεκινήσαμε στέρεες τροφές για να κόψουμε και το συμπλήρωμα ξένου που έπαιρνε από 3 μισή μηνών. Κάνει πια 3 γεύματα ( λέμε τώρα) και θηλάζει 3-4 φορές μέσα στη μέρα, πρωί βράδυ και αμέτρητες φορές μέσα στη νύχτα καθώς ξυπνάει συνέχεια. Ενώ δέχτηκε κουτάλι αμέσως κ ξεκινήσαμε πολύ καλά τις στερεές ( έδειχνε ενδιαφέρον για το φαγητό από τον τρίτο μήνα ) έχει δύο μήνες τώρα που παλεύω να φάει γύρω στα 350-400 γραμ. κάθε μέρα συν τους θηλασμους. Στον έβδομο πήρε μόνο 100 γρ. και στον όγδοο πήρε 400γρ. ευτυχώς. Το ζήτημα είναι όμως ότι όλη μέρα παλεύω να φάει...να κοιμηθεί...να πάρει βάρος...με αποτέλεσμα να έχω χάσει την χαρά του παιδιού μου...είμαι συνέχεια μέσα στο άγχος, κλαίω από τους πόνους παντού στο σώμα μου ( θηλάζω μόνο καθιστή με ψευδοθηλες), από την αϋπνία μια και το μωρό μου δεν δέχεται πια ούτε τον μπαμπά να τον κοιμήσει περπατώντας όπως τον προηγούμενο μήνα...ότι και να του μαγειρέψω πάει στα σκουπίδια το περισσότερο...γάλα και μπιμπερο από την ώρα που το κόψαμε δεν παίρνει...κοιμάται μέσα στη μέρα μόνο επάνω μου όπως και τη νύχτα και μόλις τον βάλω δίπλα μου ξυπνάει σε μια ώρα. Να πω πως δεν κοιμάται πια στο στήθος καθώς μετά σηκώνεται μπαίνει βγαίνει φεύγει η θηλή κ μετά κοιμάται περπατώντας...τι κάνω λάθος δεν ξέρω;;; Κοντεύω να τρελαθώ και είμαι συνέχεια λυπημένη

Συγνώμη για το τεράστιο κείμενο και δεν ξέρω και αν γίνομαι κ κατανοητή.

Ο γιατρός τι λέει; είναι ανησυχητικό; 

Γιατί εμένα η κόρη μου γεννήθηκε 4, 100 και τώρα που είναι 1 χρόνου είναι 9,100. Δηλαδή κι εμένα παίρνει πολύ λίγο, τύπου 50,100,200 γραμμάρια το πολύ. 

Ψάξε στο ίντερνετ καμπύλες ανάπτυξης, και δες αν είναι μέσα το μωρό. Μέσα στη μέρα όσο μπορείς, μην το θηλάζεις, μόνο φαγητό. Θήλασέ το πχ μόνο όταν νιώθεις φορτωμένη 

Πολλές φορές τα μωρά τρώνε λίγο και ξέχνανε την πείνα τους. 

Όσο για το αν είσαι καλή μαμά, άρχισε σιγά σιγά να το συνηθίζεις.... Μια ζωή αυτό θα λες "είμαι η χειρότερη μαμά του κόσμου" χαχαχα

[mama16]

Καλημέρα κοπέλα μου, το μωράκι σου αυτή τη στιγμή είναι στην δυσκολότερη ηλικία, αν κοιτάξεις στο φόρουμ θα δεις ότι σε αυτή την ηλικία οι περισσότερες έχουν θέμα με τα μωράκια σας. Δεν κάνεις εσύ κάτι λάθος, μεγαλώνοντας θα στρώσει. Όσο για το φαγητό η γιατρός τι λέει? Μήπως βγάζει δοντακια? Η μήπως το πρώτο εξάμηνο έπαιρνε αρκετό βάρος κ τώρα άρχισε να κόβει? Στην καμπύλη που βρίσκεται έχει πέσει η ακολουθεί από την αρχή την συγκεκριμένη καμπύλη με μικρά σκαμπανεβάσματα? Μην σε αγχωνει πάντως, δεν είναι όλα τα μωράκια το ίδιο φαγάνα. Πάντως για να ησυχάσεις αν πιστεύει κ η παιδίατρος ότι κάτι έχει αρχικά θα μπορούσατε να κάνετε κάποια καλλιέργεια ούρων για τυχόν ουρολοίμωξη, μετά κάποιες αιματολογικές. Ακόμα κ ο σίδηρος να είναι πεσμένος φέρνει ανορεξία. Αν όλα είναι καλά απλά είναι ένα παιδάκι που δεν τρώει τόσο (αν κ είναι νωρίς για να πούμε κάτι τέτοιο). Κ για να σε ηρεμήσω αν θες η πρώτη μου κόρη είναι 10,500-11,000 κιλά κ αυτό το μήνα έκλεισε τα 4. Ο δε γιος μου κοντεύει 19 μηνών κ είναι 8,900. Κατά τα άλλα μια χαρά παιδάκια!!!

[Belmar]

Δες πρώτα τις καμπύλες του παιδιού σου, αν ακολουθεί την καμπύλη του.

Μετά μην αγχώνεσαι τόσο πολύ. Το άγχος σου θα βγει και στο μωρό. Είναι δύσκολο αλλά δούλεψέ το και μην μετράς φαγητό. Μπορείς να δεις αν μια μερα έφαγε περισσότερο ή λιγότερο από την προηγούμενη (που παλι μια μέρα δεν έχει νόημα, πρέπει να το δεις σε βάθος εβδομάδας πχ) αλλά δεν έχει νόημα να μετράς το απόλυτο βάρος του φαγητού που τρώει. 

Τώρα με τον ύπνο, αυτό είναι ένα πονεμένο θέμα. Πόσες ώρες κοιμάται συνολικά; Ποιό είναι το πρόγραμμά του;

[Chrysoum]

Αρχικά να σου πω ότι ο τίτλος με μπέρδεψε, πήγε το μυαλό μου σε ιστορίες για αγρίους, διάβασα και κάτι περίεργα άρθρα τελευταία στον τύπο για αλκοολικούς γονείς που άφηναν τα παιδιά μόνα στο σπίτι και λέω ποιος ξέρει τι κάνει για να μην είναι καλή μαμά και να τα κάνει όλα λάθος. Και μετά βλέπω αυτό για το φαγητό. Θα μιλήσω περισσότερο γενικά τώρα, αλλά πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί το ποσό τρώει ή δεν τρώει ένα παιδί έχει να κάνει με τον γονιό. Γιατί θεωρούμε ότι ο γονιός είναι υπεύθυνος για την όρεξη του παιδιού; Τα παιδιά μας είναι διαφορετικές οντότητες και έχουν διαφορετικό σώμα από εμάς και η όρεξη τους ρυθμίζεται από τις ορμόνες που παράγει το δικό τους σώμα. Δηλαδή έναν παιδί που τρώει καλά είναι επειδή κάτι κάνει καλά ο γονιός του ενώ ένα παιδί που δεν τρώει καλά έχει κακό γονιό; εν μέρει καταλαβαίνω ότι πάνω στο άγχος πολλοι γονείς κάνουν λάθη και είτε πιέζουν το παιδί να φάει με το ζόρι, ενώ δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν θέλει να φάει άλλο ή του δίνουν μόνο ζάχαρη και απλούς υδατάνθρακες απλά και μόνο για να φάει, αλλά πέρα από αυτό το να συγχέουμε την όρεξη του παιδιού με τον γονιό είναι απλά παραλογισμός. Αν είναι έτσι, τότε εγώ στην μεγάλη που δεν τρώει είμαι πολύ κακή μαμά και τα κάνω όλα λάθος και στην μικρή που τρώει ότι της βάλεις στο πιάτο είμαι άριστη μαμά. Δεν παιζει κάτι τέτοιο, έχουν την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση. Είναι ξεκάθαρα στο παιδί. 

Και μια φιλική συμβουλή, μην ζυγίζεις τις ποσότητες που τρώει κάθε μέρα, είναι φουλ ψυχαναγκαστικο και σε βάζει σε έναν φαύλο κύκλο που δεν οδηγεί πουθενά. Όταν ένας ενηλικας πρέπει για διάφορους λόγους να μετρήσει πόσο τρώει κάθε μέρα συνήθως δυσανασχετεί και το βρίσκει πολύ δύσκολο, γιατί να το κάνουμε στα παιδιά; και κάτι πολύ σημαντικό που πολλοι γονείς που αγχώνονται για την διατροφή του παιδιού τους ξεχνούν (και εγώ μια από αυτούς κάποιες φορές με την μεγάλη) το αν θα φάει 50 γρ παραπάνω σήμερα αλλά με το ζόρι μακροπροθεσμα του κάνει πολύ περισσότερο κακό πάρα καλό. 

Ηρέμησε λοιπόν, εάν ήταν όσοι έχουν παιδιά με μειωμένη όρεξη να θεωρούνται κακοί γονείς, τότε θα έπρεπε το μισό φόρουμ να είναι κακοί γονείς. Συνέχισε να προσφέρεις χωρίς πίεση και όσο φάει. 

[mama16]

Just now, Chrysoum είπε:

Αρχικά να σου πω ότι ο τίτλος με μπέρδεψε, πήγε το μυαλό μου σε ιστορίες για αγρίους, διάβασα και κάτι περίεργα άρθρα τελευταία στον τύπο για αλκοολικούς γονείς που άφηναν τα παιδιά μόνα στο σπίτι και λέω ποιος ξέρει τι κάνει για να μην είναι καλή μαμά και να τα κάνει όλα λάθος. Και μετά βλέπω αυτό για το φαγητό. Θα μιλήσω περισσότερο γενικά τώρα, αλλά πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί το ποσό τρώει ή δεν τρώει ένα παιδί έχει να κάνει με τον γονιό. Γιατί θεωρούμε ότι ο γονιός είναι υπεύθυνος για την όρεξη του παιδιού; Τα παιδιά μας είναι διαφορετικές οντότητες και έχουν διαφορετικό σώμα από εμάς και η όρεξη τους ρυθμίζεται από τις ορμόνες που παράγει το δικό τους σώμα. Δηλαδή έναν παιδί που τρώει καλά είναι επειδή κάτι κάνει καλά ο γονιός του ενώ ένα παιδί που δεν τρώει καλά έχει κακό γονιό; εν μέρει καταλαβαίνω ότι πάνω στο άγχος πολλοι γονείς κάνουν λάθη και είτε πιέζουν το παιδί να φάει με το ζόρι, ενώ δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν θέλει να φάει άλλο ή του δίνουν μόνο ζάχαρη και απλούς υδατάνθρακες απλά και μόνο για να φάει, αλλά πέρα από αυτό το να συγχέουμε την όρεξη του παιδιού με τον γονιό είναι απλά παραλογισμός. Αν είναι έτσι, τότε εγώ στην μεγάλη που δεν τρώει είμαι πολύ κακή μαμά και τα κάνω όλα λάθος και στην μικρή που τρώει ότι της βάλεις στο πιάτο είμαι άριστη μαμά. Δεν παιζει κάτι τέτοιο, έχουν την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση. Είναι ξεκάθαρα στο παιδί. 

Και μια φιλική συμβουλή, μην ζυγίζεις τις ποσότητες που τρώει κάθε μέρα, είναι φουλ ψυχαναγκαστικο και σε βάζει σε έναν φαύλο κύκλο που δεν οδηγεί πουθενά. Όταν ένας ενηλικας πρέπει για διάφορους λόγους να μετρήσει πόσο τρώει κάθε μέρα συνήθως δυσανασχετεί και το βρίσκει πολύ δύσκολο, γιατί να το κάνουμε στα παιδιά; και κάτι πολύ σημαντικό που πολλοι γονείς που αγχώνονται για την διατροφή του παιδιού τους ξεχνούν (και εγώ μια από αυτούς κάποιες φορές με την μεγάλη) το αν θα φάει 50 γρ παραπάνω σήμερα αλλά με το ζόρι μακροπροθεσμα του κάνει πολύ περισσότερο κακό πάρα καλό. 

Ηρέμησε λοιπόν, εάν ήταν όσοι έχουν παιδιά με μειωμένη όρεξη να θεωρούνται κακοί γονείς, τότε θα έπρεπε το μισό φόρουμ να είναι κακοί γονείς. Συνέχισε να προσφέρεις χωρίς πίεση και όσο φάει. 

Κ η χειρότερη απ' όλους θα ήμουν εγώ με το βάρος ειδικά της κόρης μου!!!!!!

 

Συμφωνώ απόλυτα σε όλα!

[kotsifikos]

Εγώ δεν θα σου δώσω συμβουλή για το φαγητό θα σου μιλήσω ως μαμά .

Καλό είναι ένας γονιός να κάνει αυτοκριτική από την πρώτη στιγμή ως προς την συμπεριφορά του απέναντι στο παιδί, καλό είναι να βλεπει τα λάθη του και να τα διορθώνει, είναι ένα μέσω ΄(η αυτοκριτική) ώστε να χτίσεις πιο υγιή σχέση μου το παιδί σου...όμως βρε κορίτσι μου να φταίς για το  βάρος του παιδιού σου? στο ποσό τρώει? πως είναι δυνατόν να φταίς εσύ? πως γίνεται να ταίζεις κανονικά το παιδί σου και οφείλεται σε σένα το αν παίρνει βάρος ή όχι? Πρέπει να το δεις λίγο αλλιώς γιατί για το υπόλοιπο της ζωής σου θα υπάρχουν πράγματα που θα σε αγχώνουν με το παιδί, θα σκεφτείς πολλές φορές το ''φταίω?'' ''αντέδρασα σωστά'' ''ήμουν πολύ αυστηρή'' ??  Δεν θα μπορείς πάντα να τα ελέγχεις όλα και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δεχθείς. Κάνε το καλύτερο που μπορείς ως μαμά, αν θεωρείς πως οι συμβουλές του γιατρού δεν βοηθούν ψάξε για άλλο γιατρό, όμως μην ξεχνάς να αγαπάς και να φροντίζεις και τον εαυτό σου, ένα παιδί έχει ανάγκη από μία μαμά που να είναι καλά, σωματικά και ψυχικά. Νομίζω πως είσαι πολύ  κουρασμένη, και  αυτό διογκώνει το αίσθημα το άγχους που έχεις, μίλα με γιατρό για την διατροφή του παιδιού σου, και έπειτα φρόντισε και εσύ να ξεκουραστείς λίγο.

Επειδή γράφεις στο μνμ σου πως προσπαθείς πολυ και για τον ύπνο θα σου πω πως ο γιος μου δεν κοιμήθηκε ποτέ μέσα στην ημέρα, ούτε βρέφος, κοιμήθηκε ελάχιστα όταν ξεκίνησε να περπατάει και έπειτα το έκοψε και αυτό, ακόμα και τώρα που είναι 5 ετών έχουμε πρόβλημα στον ύπνο γιατί αρνείται να κοιμηθεί, είναι παιδί που δεν έχει ανάγκη πολλές ώρες ύπνου προκειμένου να ξεκουραστεί, πιέστηκα πολυ και έκλαψα μέχρι που το δέχθηκα το προφανές....πως δεν έχει ανάγκη να κοιμάται πολλές ώρες.

 

[mama16]

Just now, kotsifikos είπε:

Εγώ δεν θα σου δώσω συμβουλή για το φαγητό θα σου μιλήσω ως μαμά .

Καλό είναι ένας γονιός να κάνει αυτοκριτική από την πρώτη στιγμή ως προς την συμπεριφορά του απέναντι στο παιδί, καλό είναι να βλεπει τα λάθη του και να τα διορθώνει, είναι ένα μέσω ΄(η αυτοκριτική) ώστε να χτίσεις πιο υγιή σχέση μου το παιδί σου...όμως βρε κορίτσι μου να φταίς για το  βάρος του παιδιού σου? στο ποσό τρώει? πως είναι δυνατόν να φταίς εσύ? πως γίνεται να ταίζεις κανονικά το παιδί σου και οφείλεται σε σένα το αν παίρνει βάρος ή όχι? Πρέπει να το δεις λίγο αλλιώς γιατί για το υπόλοιπο της ζωής σου θα υπάρχουν πράγματα που θα σε αγχώνουν με το παιδί, θα σκεφτείς πολλές φορές το ''φταίω?'' ''αντέδρασα σωστά'' ''ήμουν πολύ αυστηρή'' ??  Δεν θα μπορείς πάντα να τα ελέγχεις όλα και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δεχθείς. Κάνε το καλύτερο που μπορείς ως μαμά, αν θεωρείς πως οι συμβουλές του γιατρού δεν βοηθούν ψάξε για άλλο γιατρό, όμως μην ξεχνάς να αγαπάς και να φροντίζεις και τον εαυτό σου, ένα παιδί έχει ανάγκη από μία μαμά που να είναι καλά, σωματικά και ψυχικά. Νομίζω πως είσαι πολύ  κουρασμένη, και  αυτό διογκώνει το αίσθημα το άγχους που έχεις, μίλα με γιατρό για την διατροφή του παιδιού σου, και έπειτα φρόντισε και εσύ να ξεκουραστείς λίγο.

Επειδή γράφεις στο μνμ σου πως προσπαθείς πολυ και για τον ύπνο θα σου πω πως ο γιος μου δεν κοιμήθηκε ποτέ μέσα στην ημέρα, ούτε βρέφος, κοιμήθηκε ελάχιστα όταν ξεκίνησε να περπατάει και έπειτα το έκοψε και αυτό, ακόμα και τώρα που είναι 5 ετών έχουμε πρόβλημα στον ύπνο γιατί αρνείται να κοιμηθεί, είναι παιδί που δεν έχει ανάγκη πολλές ώρες ύπνου προκειμένου να ξεκουραστεί, πιέστηκα πολυ και έκλαψα μέχρι που το δέχθηκα το προφανές....πως δεν έχει ανάγκη να κοιμάται πολλές ώρες.

 

Άσχετο αλλά πόσες ώρες κοιμάται το παιδί σου ημερησίως μαζί με τυχόν ημερήσιους υπνους? (Που δεν νομίζω να κάνει)

[kiriaki11]

Καταρχάς σας ευχαριστώ όλες που απαντήσατε...ας τα πάρω με τη σειρά γιατί την ώρα που έγραφα το μην. ήμουν τόσο στεναχωρημενη....ξέρω πως δεν ευθύνομαι για το αν παίρνει βάρος η όχι (όντως είναι μια ξεχωριστή ύπαρξη που μόνο του θα καθορίσει τι θέλει κ πως), από τη στιγμή που του προσφέρω τα γεύματα του κ στήθος όσο θέλει, απλά αυτό το άγχος με έχει κυριεύσει από την αρχή με τον θηλασμό που για 3 μήνες θήλαζε 23/24ωρο κ δεν έβαζε το βάρος που έπρεπε μέχρι που δώσαμε συμπληρωμα 200-400γρ. για κάνα δυο μήνες κ πήρε τα πάνω του ( σε κείνη τη φάση που το δώσαμε είχε μια ελαφριά αφυδάτωση- είχε πέσει στην τελευταία καμπύλη του βάρους). Στις καμπύλες από τότε ειναι είναι στην 75η στο ύψος και στη 50η στο βάρος. Έχουμε ήδη 6 δόντια και βγάζουμε κ άλλα. Τον προηγούμενο μήνα που πήρε μόνο 100γρ. αγχωθηκαμε εκ νέου και μας δόθηκε η οδηγία να τρώει τροφές πιο πλούσιες θερμιδικά αφού τρώει λίγο. Επίσης μέσα στη μέρα πολλές φορές αρνείται να θηλάσει αφού όλη την ώρα θέλει να παίζει. Σχετικά με τον ύπνο κοιμάται 2 φορές μέσα στη μέρα για 1-2 ώρες, θηλάζοντας και μόνο στην αγκαλιά μου. Το βράδυ από τότε που έκοψε τον απογευματινό ύπνο πάμε για ύπνο στις 20:30-9:00..θηλάζει και κοιμάται μετά από 2-3 ώρες και αφού τον περπατώ. Αυτό το κάνει εδώ κ ένα μήνα. Μέσα στη νύχτα ξυπνάει κάθε ώρα και παραμένει κοιμισμένος μόνο στην αγκαλιά μου παραπάνω. Μόλις τον ακουμπήσω δίπλα μου ξυπνάει. Γνωρίζω πως από την κούραση έχουν σπάσει τα νεύρα μου αλλά δεν έχω βοήθεια από πουθενά. Ο σύζυγός κάνει ότι μπορεί μέσα στη μέρα ( τον τελευταίο μήνα λόγω λοκνταουν αλλιώς γυρνάει στις 19:30) αλλά το βράδυ δεν τον δέχεται πια. Για προσωπικό χρόνο ούτε κουβέντα, πως; Η θα κοιμάται πάνω μου η θα παίζουμε η θα τον ταιζω. Απλά τα έχω παίξει.

[kotsifikos]

Just now, mama16 said:

Άσχετο αλλά πόσες ώρες κοιμάται το παιδί σου ημερησίως μαζί με τυχόν ημερήσιους υπνους? (Που δεν νομίζω να κάνει)

Καλά νομίζεις δεν κάνει!!!!χαχαχαχαχαχα

κοιμάται 8-10 ώρες το πάρα πολύ.

[mama16]

Just now, kotsifikos είπε:

Καλά νομίζεις δεν κάνει!!!!χαχαχαχαχαχα

κοιμάται 8-10 ώρες το πάρα πολύ.

Α μια χαρά κ εσύ!!!!!!

[Mary1976]

Δεν κατάλαβα αν έχει θέμα το παιδί με το βάρος και για αυτό αγχώνεσε. Γιατί μετράς τα γραμμάρια που έφαγε? Είπες ότι παράλληλα θηλάζει κιόλας και τρώει και στέρεες. Επίσης αναφέρεις ότι παίρνει βάρος αλλά όχι πολύ. Αν όμως το βάρος του είναι μέσα στα φυσιολογικά δεν υπάρχει λόγος να ασχολείσαι τόσο. Άσε το παιδί να τρώει όσους θέλει, μην ασχολείσαι, θα μεγαλώσει. Αν έχει θέμα,. τότε ακόλουθα τις οδηγίες του γιατρού σου και αν θεωρείς ότι δε σε καλύπτουν πάρε μια δεύτερη γνώμη, ίσως και διατροφολόγου.

Επίσης λές ότι δεν δέχεται να τον ταιζει  πλέον ο πατέρας. Γιατί? 

 

[student]

On 12/12/2020 at 5:40 ΜΜ, kiriaki11 είπε:

Καλησπέρα σας... Γράφω για δεύτερη φορά στο φόρουμ μια και την πρώτη φορά με βοηθήσατε πάρα πολύ να ηρεμήσω σε σχέση με το θηλασμό- βάρος του μωρού μου. Έχω ένα μωράκι που μόλις μπήκε στον ένατο...θηλάζω ακόμα από 5 μισή μηνών ξεκινήσαμε στέρεες τροφές για να κόψουμε και το συμπλήρωμα ξένου που έπαιρνε από 3 μισή μηνών. Κάνει πια 3 γεύματα ( λέμε τώρα) και θηλάζει 3-4 φορές μέσα στη μέρα, πρωί βράδυ και αμέτρητες φορές μέσα στη νύχτα καθώς ξυπνάει συνέχεια. Ενώ δέχτηκε κουτάλι αμέσως κ ξεκινήσαμε πολύ καλά τις στερεές ( έδειχνε ενδιαφέρον για το φαγητό από τον τρίτο μήνα ) έχει δύο μήνες τώρα που παλεύω να φάει γύρω στα 350-400 γραμ. κάθε μέρα συν τους θηλασμους. Στον έβδομο πήρε μόνο 100 γρ. και στον όγδοο πήρε 400γρ. ευτυχώς. Το ζήτημα είναι όμως ότι όλη μέρα παλεύω να φάει...να κοιμηθεί...να πάρει βάρος...με αποτέλεσμα να έχω χάσει την χαρά του παιδιού μου...είμαι συνέχεια μέσα στο άγχος, κλαίω από τους πόνους παντού στο σώμα μου ( θηλάζω μόνο καθιστή με ψευδοθηλες), από την αϋπνία μια και το μωρό μου δεν δέχεται πια ούτε τον μπαμπά να τον κοιμήσει περπατώντας όπως τον προηγούμενο μήνα...ότι και να του μαγειρέψω πάει στα σκουπίδια το περισσότερο...γάλα και μπιμπερο από την ώρα που το κόψαμε δεν παίρνει...κοιμάται μέσα στη μέρα μόνο επάνω μου όπως και τη νύχτα και μόλις τον βάλω δίπλα μου ξυπνάει σε μια ώρα. Να πω πως δεν κοιμάται πια στο στήθος καθώς μετά σηκώνεται μπαίνει βγαίνει φεύγει η θηλή κ μετά κοιμάται περπατώντας...τι κάνω λάθος δεν ξέρω;;; Κοντεύω να τρελαθώ και είμαι συνέχεια λυπημένη

Συγνώμη για το τεράστιο κείμενο και δεν ξέρω και αν γίνομαι κ κατανοητή.

Όταν είμαστε αναστατωμενοι, κουρασμένοι, πιεσμενοι, απελπισμένοι, αυπνοι, στενάχωρημενοι κλπ είναι δύσκολο να μπουμε στην διαδικασία της αυτοκριτικής και της αυτοβοηθειας.Υπαρχει ένα φράγμα μέσα μας.. 
Αυτό που βοηθάει είναι να αναγνωρίζουμε αυτά τα δύσκολα συναισθήματα που είναι οκ να τα νιώθουμε, είναι απολύτως φυσιολογικά και αναγκαία και δείχνουν υγεία μέσα μας όταν τα εντοπίζουμε.

Κατά την γνώμη μου θα βοηθούσε να ξεκινουσες από κάπου που θα ένιωθες εσύ καλυτερα για να γίνει η αρχη. Αν δοκιμάσεις να πάρεις μια ανάσα θα δεις που θα αλλάξουν και όλα τα υπόλοιπα σιγά σιγά.Νιώθω ότι υπάρχει διάχυτο άγχος και απελπισία και αυτό σε εμποδίσει να χαλαρώσεις έστω για λίγα δευτερόλεπτα και να δεις καθαρά. Είσαι κουρασμένη με τον νέο σου ρόλο και αυτό δεν είναι λίγο.. 

 

Έχω παρατηρήσει ότι όταν δεν είμαι στα καλύτερα μου υπάρχει εκνευρισμός μέσα μου και γύρω μου και αντίστοιχα όταν βρίσκω τις ισορροπίες μου είναι όλα όμορφα και ήρεμα. Το κλίμα στο σπιτικό μας το ορίζουμε εμείς, από την διάθεση μας κυρίως. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πάντα εύκολο να τα αντιμετωπίζουμε όλα με ψυχραιμία και να έχουμε πλήρη συνείδηση. Όταν έχεις διάθεση λύνονται ακόμα και τα πιο δύσκολα προβλήματα γιατί τα βλέπεις με αυτό το μάτι της συμπόνιας-κατανοησης-αγαπης-αποδοχης. Όταν η διάθεση είναι στα κάτω εχεις κλειδώσει και σου φαίνονται ολα ένα τεράστιο βουνό η ένα κουβάρι που δεν θες να ξετιλυξεις γιατί είσαι ανυμπορος, ακεφος και αρνητικός. 

 

Η "δράση" λοιπον ειναι μια απόφαση που θα σε βοηθήσει πραγματικά. Δώσε στο παιδί αυτό που έχει ανάγκη, αγκαλιά, ύπνος πάρεουλα, φαγητό που του αρέσει κλπ. Είναι δεδομένο ότι θα υπάρχει ευχάριστη αλλαγή! 

[kiriaki11]

Συγνώμη προσπαθώ να απαντήσω σε όλες σας. Έχω γράψει ολόκληρο κείμενο πιο επεξηγηματικά και βρίσκεται σε απόκρυψη εδώ και δυο ώρες

[kiriaki11]

Αναρτήθηκε το κείμενο μου αλλά στον ενδιάμεσο της συζήτησης καθώς άλλα μέλη ήδη είχαν γραψει κ δεν ξέρω αν φαίνεται ως νέα δημοσίευση. Αλλά δεν πειράζει...ως εκ θαύματος από τη στιγμή που έκανα την πρώτη δημοσίευση νιώθω καλύτερα κ ο μικρός άρχισε να τρώει καλύτερα κ να δέχεται κ τον μπαμπά του στον ύπνο!!! Τι να πω ελπίζω να κρατήσει! Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις σας!!

[ΑΡΓΚ]

Μιλησε με καποιον ειδικο ψυχικης υγειας. Το προβλημα δεν ειναι το παιδι, ειναι το αγχος σου. Και σε καμια περιπτωση δεν εννοω οτι εισαι "τρελη", εισα αγχωμενη για να κανεις το καλυτερο που μπορεις, και τελικα απλα δεν σκεφτεσαι οπως και πολλες απο εμας, οτι μετρα και το δικο σου καλο. Το μωρο σου μπορει να ζησει με "λιγοτερο" μαμα, μπορεις να κανεις κατι για τον εαυτο σου, εστω και μια βολτα μια ωρα μονη σου εξω, η να καθησεις να δεις μια ταινια, να διαβασεις ενα βιβλιο. Τα "ο συζυγος κανει το καλυτερο που μπορει" εν μεσω λοκνταουν, τα ακουω βερεσε, και πρεπει να κανετε μια κουβεντα. Ποσο δεμενο ειναι το μωρο με εσενα και ποσο με τον μπαμπα; Ειναι λιγοτερο γονιος; Θα ησουν ενταξει με τον εαυτο σου αν το μωρο ηθελε μονο τον μπαμπα για να ηρεμησει; Οχι, θα θεωρουσες οτι εσυ εκανες κατι λαθος. Ναι, το μωρο που θηλαζει εχει μεγαλο δεσιμο με τη μαμα, αλλα ας μην υπερβαλουμε, δεν ειναι δεμενο μονο με το στηθος. Δενεται και παρηγοριεται απο τον μπαμπα, τη γιαγια, τον παππου, την νταντα, στο βαθμο που εκεινοι οντως κανουν αυτον τον κοπο. Ζητησε λοιπον βοηθεια και ασε τον μπαμπα να μαθει να το παρηγορει, χωρις τυψεις. Και να γκρινιαζει το παιδι, με τον πατερα του ειναι, οχι παρατημενο στο δρομο και αν δεν παρεμβεις, και αν ο μπαμπας θελει να το παρηγορησει και να δεθει μαζι του, θα τον βρει τον τροπο. Χωρις να καταρρευσεις πρωτα.

[kotsifikos]

On 12/14/2020 at 2:56 PM, kiriaki11 said:

από τη στιγμή που του προσφέρω τα γεύματα του κ στήθος όσο θέλει, απλά αυτό το άγχος με έχει κυριεύσει από την αρχή με τον θηλασμό που για 3 μήνες θήλαζε 23/24ωρο κ δεν έβαζε το βάρος που έπρεπε μέχρι που δώσαμε συμπληρωμα 200-400γρ.

Θήλαζες τρεις μήνες χωρίς το παιδί να παίρνει βάρος και ο γιατρός δεν σου είπε νωρίτερα να δώσεις συμπλήρωμα?

 

[student]

On 14/12/2020 at 2:56 ΜΜ, kiriaki11 είπε:

Καταρχάς σας ευχαριστώ όλες που απαντήσατε...ας τα πάρω με τη σειρά γιατί την ώρα που έγραφα το μην. ήμουν τόσο στεναχωρημενη....ξέρω πως δεν ευθύνομαι για το αν παίρνει βάρος η όχι (όντως είναι μια ξεχωριστή ύπαρξη που μόνο του θα καθορίσει τι θέλει κ πως), από τη στιγμή που του προσφέρω τα γεύματα του κ στήθος όσο θέλει, απλά αυτό το άγχος με έχει κυριεύσει από την αρχή με τον θηλασμό που για 3 μήνες θήλαζε 23/24ωρο κ δεν έβαζε το βάρος που έπρεπε μέχρι που δώσαμε συμπληρωμα 200-400γρ. για κάνα δυο μήνες κ πήρε τα πάνω του ( σε κείνη τη φάση που το δώσαμε είχε μια ελαφριά αφυδάτωση- είχε πέσει στην τελευταία καμπύλη του βάρους). Στις καμπύλες από τότε ειναι είναι στην 75η στο ύψος και στη 50η στο βάρος. Έχουμε ήδη 6 δόντια και βγάζουμε κ άλλα. Τον προηγούμενο μήνα που πήρε μόνο 100γρ. αγχωθηκαμε εκ νέου και μας δόθηκε η οδηγία να τρώει τροφές πιο πλούσιες θερμιδικά αφού τρώει λίγο. Επίσης μέσα στη μέρα πολλές φορές αρνείται να θηλάσει αφού όλη την ώρα θέλει να παίζει. Σχετικά με τον ύπνο κοιμάται 2 φορές μέσα στη μέρα για 1-2 ώρες, θηλάζοντας και μόνο στην αγκαλιά μου. Το βράδυ από τότε που έκοψε τον απογευματινό ύπνο πάμε για ύπνο στις 20:30-9:00..θηλάζει και κοιμάται μετά από 2-3 ώρες και αφού τον περπατώ. Αυτό το κάνει εδώ κ ένα μήνα. Μέσα στη νύχτα ξυπνάει κάθε ώρα και παραμένει κοιμισμένος μόνο στην αγκαλιά μου παραπάνω. Μόλις τον ακουμπήσω δίπλα μου ξυπνάει. Γνωρίζω πως από την κούραση έχουν σπάσει τα νεύρα μου αλλά δεν έχω βοήθεια από πουθενά. Ο σύζυγός κάνει ότι μπορεί μέσα στη μέρα ( τον τελευταίο μήνα λόγω λοκνταουν αλλιώς γυρνάει στις 19:30) αλλά το βράδυ δεν τον δέχεται πια. Για προσωπικό χρόνο ούτε κουβέντα, πως; Η θα κοιμάται πάνω μου η θα παίζουμε η θα τον ταιζω. Απλά τα έχω παίξει.

Είσαι ταλαιπωρημενη και κουρασμενη γιατί ασχολείσαι με το παιδί σου όλη την ημέρα αλλά ΚΑΙ όλη την νύχτα. Νομίζω ότι πρέπει να αποφασίσεις εσύ το πως θέλεις να μάθεις στο παιδί να κοιμάται. Θέλεις να κοιμάται μαζί σου ή θέλεις να κοιμάται στην κουνια του/στο δωμάτιο του? Γιατί πιστεύεις ότι με το που το αφήνεις εκείνο ξυπνάει? 

 

Θα σου πω τι έκανα εγώ και άλλαξαν όλα σε δύο μέρες. Το μωρό κοιμοταν κυριολεκτικά πάνω μου τους πρώτους 8 μήνες και αυτό γιατί μου άρεσε η αίσθηση, ένιωθα πιο κοντά στο παιδί και δεν ήθελα να το αποχωρήστω ούτε το βραδυ. Θηλαζε και αυτό ήταν συν της άλλης βολικό και για εμενα οπότε ήταν ένας συνδιασμος. Αυτό που συνηδειτοποιησα μετά απο αρκετό καιρό ήταν ότι το έκανα για να νιώσω εγώ περισσότερο μανούλα έχοντας τον πάνω μου. Αυτό συνέβαινε ΚΑΙ την ημέρα πολλές φορές στο μαρσιπο πάνω μου όταν έκανα δουλειές και μαγείρεμα. Είχα πλέον συνηθίσει την κούραση και δεν με έριχνε ,ειχα προσαρμοστεί στον νέο μου ρόλο. Τελικά κατάλαβα ότι είχα κάνει στην άκρη τα θέλω μου και εμένα γενικότερα και δεν είχα πάρει απόφαση για το πως θέλω να τον μάθω να κοιμάται, πως θέλω να τον μάθω να τρώει και πολλά άλλα. Ολ αυτά γιατί είχα αναλωθεί στο να τον έχω πάνω μου αρκετές ώρες μέσα στην ημέρα και νύχτα με αποτέλεσμα όταν τον αφήνω να με θέλει πίσω. Στην ουσία όμως με ήθελε γιατί εγώ φοβόμουν να τον αφήσω. Όταν χαλάρωσα και πήρα αποφάσεις σχετικά με το πως θέλω να τον μάθω διαφορά πραγματα μέσα σε δύο ημέρες άλλαξαν όλα.

 

Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά μερικές φορές αρκεί να είμαστε σίγουροι για το τι θέλουμε εμείς. Όταν συμβεί αυτό αυτομάτως το περνάμε και στα παιδιά μας και στους γύρω μας. Έτσι και εδώ, εσύ έγραψες για τον προβληματισμό σου και ξαφνικά κάτι άλλαξε γιατί ΕΣΎ ξεκινησες να το βλεπεις διαφορετικά!

[kiriaki11]

1 hour ago, ΑΡΓΚ είπε:

εισα αγχωμενη για να κανεις το καλυτερο που μπορεις, και τελικα απλα δεν σκεφτεσαι οπως και πολλες απο εμας, οτι μετρα και το δικο σου καλο. Το μωρο σου μπορει να ζησει με "λιγοτερο" μαμα, μπορεις να κανεις κατι για τον εαυτο σου, εστω και μια βολτα μια ωρα μονη σου εξω

Καλημέρα! Ναι αυτό συνειδητοποίησα καθώς έγραφα τα κείμενα ότι εγώ δεν υπήρχα πουθενά. Κυριολεκτικά μέσα σε 8 μήνες πήγα για ένα καφέ μιας ώρας και ένα κομμωτήριο επίσης μιας ώρας. Αυτά! Και λέω κάτσε όπα τι γίνεται τλκ δεν φταίει το μωρό ούτε ο θηλασμός (τους πρώτους μήνες κόντεψα να τρελαθώ!!!) αλλά εγώ που δεν διεκδικώ χρόνο για μένα. Έχει λοιπόν δύο τρεις μέρες που όλα έχουν αλλάξει. Και βγαίνω για περπάτημα και γενικά ξεκουράζομαι....

[kiriaki11]

Just now, kotsifikos είπε:

Θήλαζες τρεις μήνες χωρίς το παιδί να παίρνει βάρος και ο γιατρός δεν σου είπε νωρίτερα να δώσεις συμπλήρωμα?

 

Έπαιρνε το λιγότερο λιγότερο για να πούμε ότι άντε να το παλέψουμε ένα μήνα ακόμα ....βδομάδα....βδομάδα....αλλά εγώ ήρθα κ τα παιξα από το άγχος και θεωρώ ότι από το άγχος κ τη στεναχώρια δεν είχα πολύ γάλα....μόλις δώσαμε 200 γρ συμπλήρωμα και άπειρο θηλασμό(3,5 μηνών) πήρε 1600γρ. σε ένα μηνα. Απλά λίγο χαλάρωσα έτσι....

[Annitamik]

Just now, student είπε:

Όταν χαλάρωσα και πήρα αποφάσεις σχετικά με το πως θέλω να τον μάθω διαφορά πραγματα μέσα σε δύο ημέρες άλλαξαν όλα.

Μπορείς να γράψεις περισσότερα πάνω σε αυτό; Πώς το έκανες δηλαδή; Αυτό που είπες πολύ σωστό, εμείς μαθαίνουμε τα μωρά πώς θέλουμε να είναι. Κ εγώ μαντάρα τα έχω κάνει, κολλημένη πάνω μου με χίλια, αλλά επειδή μου φάνηκε απίστευτα μαγικό αυτό το πλασματακι το ενθάρρυνα εξ ολοκλήρου εγώ.

 

Κατά τα άλλα, συμφωνώ πολύ με την @ΑΡΓΚ ! Θέλεις χρόνο για τον εαυτό σου. Τους πρώτους έξι μήνες ήμασταν αυτοκόλλητες με τη μικρή, μέχρι που είδα ότι δε βγαίνει. Από τότε οπωσδήποτε θα κάνω δύο ή τρία διαλείμματα μέσα στη μέρα , όπου δεν κάνω τίποτα ιδιαίτερο, πίνω καφέ ή χαζεύω στο κινητό, ακούω μουσική , πάντως δεν ασχολούμαι με το μωρό σε καμία περίπτωση. Και όσο πάει θα γίνει κ περισσότερος ο χρόνος χωρίς το μωρό γιατί τώρα ανέλαβα να κάνω ένα σεμινάριο κ σε λίγο πάω στη δουλειά. Η ζωή συνεχίζεται κ μετά το μωρό. 

 

Για το φαγητό κ μένα κακοφαγη είναι αλλά θηλάζει κ ερχόμαστε στα ίσα μας. Λες ότι θέλει να παίξει. Μήπως να θηλασεις σε χώρο χωρίς πολλά ερεθίσματα;

 

 

[kiriaki11]

πρίν από 8 λεπτά , student είπε:

Είσαι ταλαιπωρημενη και κουρασμενη γιατί ασχολείσαι με το παιδί σου όλη την ημέρα αλλά ΚΑΙ όλη την νύχτα. Νομίζω ότι πρέπει να αποφασίσεις εσύ το πως θέλεις να μάθεις στο παιδί να κοιμάται. Θέλεις να κοιμάται μαζί σου ή θέλεις να κοιμάται στην κουνια του/στο δωμάτιο του? Γιατί πιστεύεις ότι με το που το αφήνεις εκείνο ξυπνάει? 

 

Το ξέρω από την κούραση και το άγχος ότι πολλές φορές θολώνει το μυαλό μας και δεν μπορούμε λογικά να σκεφτούμε....ό,τι ως εκπαιδευτικός ήξερα και επραττα ξαφνικά με την έλευση του δικού μου μωρού όλα σαν να ξεχάστηκαν.... Όσο και να είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά και πρακτικά ( πολύ διάβασμα και σεμινάρια) σαν να μην έγινε ποτέ. Όπως ανέφερα και παραπανω τις τελευταίες μέρες σαν να κούνησα το κεφάλι μου και όλα άλλαξαν μέσα μου και κατ' επέκταση και στο μωρό. 

Παίρνω χρόνο για μένα....μπήκαμε και σε μια σειρά με το θέμα του φαγητού ( συγκεκριμένες ώρες που πια καταλαβαίνω ότι πεινάει) αλλά και με τον θηλασμό μέσα στη μέρα κάνει δύο ωραίους υπνακους της ώρας και ας είναι επάνω μου. Έτσι ξεκουράζομαι και εγώ ( και σας διαβάζω κιόλας!!!!!). Όσον αφορά το βράδυ αποφάσισα πως θα κοιμόμαστε μαζι στο διπλό και όσες φορές και να ξυπνάει θα θηλάζει και μετά κατευθείαν δίπλα να τον ακουμπάω (3 μέρες τώρα ξύπνησε μόνο 2 φορές που είναι και φυσιολογικό). Άρχισε να κοιμάται και λίγο πιο εύκολα και μετά τον βραδινό θηλασμό αν δεν κοιμηθεί κατευθείαν τον παίρνει ο μπαμπάς του λίγο και σε δέκα δεκαπέντε λεπτά κοιμάται.

[kiriaki11]

Just now, Annitamik είπε:

Λες ότι θέλει να παίξει. Μήπως να θηλασεις σε χώρο χωρίς πολλά ερεθίσματα;

Ναι αυτό κάνω πια. Κατεβάζω παντζούρια και ησυχία και θηλάζει και κοιμάται αμέσως. Επίσης, κατάλαβα πως δεν θέλει αμέσως μετά τη φρουτοκρεμα αλλά μετά από καμιά ώρα. 

Α! Να πω ακόμα ότι τσάμπα τον πίεζα να θηλάσει παραπάνω μέσα στη μέρα. Θεωρώ πως αυτό τον εκνεύριζε παραπάνω και εμένα επίσης που αγχώνομουν για την άρνηση του. Θέλει μόνο το πρωί που ξυπνάει, άλλες δύο φορές μέσα στη μέρα, που κάνει τους υπνακους, και μετά βράδυ και όσες φορές ξυπνήσει. 

[student]

πρίν από 18 λεπτά , Annitamik είπε:

Μπορείς να γράψεις περισσότερα πάνω σε αυτό; Πώς το έκανες δηλαδή; Αυτό που είπες πολύ σωστό, εμείς μαθαίνουμε τα μωρά πώς θέλουμε να είναι. Κ εγώ μαντάρα τα έχω κάνει, κολλημένη πάνω μου με χίλια, αλλά επειδή μου φάνηκε απίστευτα μαγικό αυτό το πλασματακι το ενθάρρυνα εξ ολοκλήρου εγώ.

 

Κατά τα άλλα, συμφωνώ πολύ με την @ΑΡΓΚ ! Θέλεις χρόνο για τον εαυτό σου. Τους πρώτους έξι μήνες ήμασταν αυτοκόλλητες με τη μικρή, μέχρι που είδα ότι δε βγαίνει. Από τότε οπωσδήποτε θα κάνω δύο ή τρία διαλείμματα μέσα στη μέρα , όπου δεν κάνω τίποτα ιδιαίτερο, πίνω καφέ ή χαζεύω στο κινητό, ακούω μουσική , πάντως δεν ασχολούμαι με το μωρό σε καμία περίπτωση. Και όσο πάει θα γίνει κ περισσότερος ο χρόνος χωρίς το μωρό γιατί τώρα ανέλαβα να κάνω ένα σεμινάριο κ σε λίγο πάω στη δουλειά. Η ζωή συνεχίζεται κ μετά το μωρό. 

 

Για το φαγητό κ μένα κακοφαγη είναι αλλά θηλάζει κ ερχόμαστε στα ίσα μας. Λες ότι θέλει να παίξει. Μήπως να θηλασεις σε χώρο χωρίς πολλά ερεθίσματα;

 

 

Μεγάλωνα το παιδάκι μου κατά καποιο τρόπο στον αυτόματο κάι δεν το χαιρόμουν.Μπορει να φαινόταν κάτι διαφορετικο με μια γρήγορη ματια ότι λόγω του ότι είχαμε σωματική επαφή αρκετές ώρες την ημέρα και νύχτα είχαμε χτίσει κάτι αλλά στην πραγματικότητα αυτό ήταν μια δική μου ανάγκη. Έτσι επειδή με ενοχλούσε κάτι μέσα μου το διερευνησα πιο βαθιά, ξύπνησα και πήρα αποφάσεις παρέα με τον άντρα μου για όλους μας. Αυτό έγινε λίγο πριν κλείσουμε τον πρώτο χρόνο.

Έθεσα ερωτήματα στον εαυτό μου, που θέλω να κοιμάται το παιδί μου? Γιατί θέλω να κοιμάται εκεί? Τι σχέση θέλω να έχει με τον ύπνο? Θέλω να κοιμάται στο κρεβάτι μας? Που θα τρώει το φαγητό του? Τι θέλω να το διδάξω? Τι γραμμή θ ακολουθήσω σχετικά με τα όρια? Πως θα ζούμε αρμονικά όλοι παρέα? Τι ρουτίνες θέλω να ακολουθούμε? Και άλλα ερωτήματα σχετικά με την διαπαιδαγωγηση του που θέτω ανά περιοδους και με βοηθάνε απίστευτα. 

Οι μόνιμες αλλαγές προς μια άλλη κατεύθυνση θέλουν χρόνο για να ωριμασουν μέσα μας αλλά όταν κατακτηθεί αυτό το αποτέλεσμα είναι όμορφο και το χαίρεσαι.
Ξέρω ότι είναι και θα είναι πολλές οι προσωπικές μάχες που θα δώσω ως μητέρα όμως είναι αναγκαίες για να πας παρακάτω!

Θεωρώ τα λάθη απαραίτητα, και κάνω πολλά άλλα προσπαθώ πάντα να τα διορθώνω με κάποιο τρόπο και η αρχή γίνεται με το να τα εντοπίζω, να τα βλέπω, να τα συζητάω να βρίσκω λύσεις που ωφελούν όλους μας. 

Tο πιο σημαντικό από όλα που δεν ανέφερα είναι ότι θεωρώ αναγκαίο να μαθαίνω στο παιδί μου συνειδητά οτιδήποτε θέλω, και να απαντώ στα ερωτήματα που θέτω συγκεκριμένα. 

Να δώσω ένα παράδειγμα απλό, δεν ήξερα να απαντήσω ξεκάθαρα γιατί προωθώ στο παιδί ότι επιτρέπω να κοιμάται παρέα μας στο κρεβάτι..Εν καιρό φυσικά απάντησα αλλα ήθελε χρόνο όλο αυτό!

[diane2020]

On 16/12/2020 at 2:01 ΜΜ, kiriaki11 είπε:

Αναρτήθηκε το κείμενο μου αλλά στον ενδιάμεσο της συζήτησης καθώς άλλα μέλη ήδη είχαν γραψει κ δεν ξέρω αν φαίνεται ως νέα δημοσίευση. Αλλά δεν πειράζει...ως εκ θαύματος από τη στιγμή που έκανα την πρώτη δημοσίευση νιώθω καλύτερα κ ο μικρός άρχισε να τρώει καλύτερα κ να δέχεται κ τον μπαμπά του στον ύπνο!!! Τι να πω ελπίζω να κρατήσει! Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις σας!!

Αυτό το παθαίνω κι εγω με το φόρουμ. Για να γράψω σημαίνει πως έχω φτάσει σε τελμα συνήθως, οπότε γράφω ξεσπάω και έπειτα ως δια μαγείας λύνω το πρόβλημα. Βοηθάει το γράψιμο γιατί μας ξεμπλοκαρει